Vraag nr. 260
van 28 augustus 2002
van de heer DIRK DE COCK Slachtofferhulp – Steun
Eind december 2001 richtte de minister van Ju s t i t i e een schrijven tot alle erkende centra voor slacht-offerhulp in Vlaanderen waarin hij meedeelde dat hij de subsidiëring van het vrijwilligersproject "Burgers voor burgers" zou stopzetten. Justitie kon slachtofferhulp niet verder subsidiëren, omdat dit tot de gemeenschapsmateries behoort.
In een antwoord op een brief (18/02/2002) van Slachtofferhulp deelde de minister mee dat er nog geen definitieve beslissing over de verdere subsi-diëring van het project kon worden genomen. C o n-creet betekent dit voor Vlaanderen een inlevering van tien voltijdse equivalenten. Voor Sl a c h t o f f e r-hulp in Dendermonde betekent dit een inlevering van één van de vier regiocoördinatoren.
Binnen de context van het bij decreet goedgekeur-de samenwerkingsakkoord tussen Binnenlandse Z a k e n , Welzijn en Ju s t i t i e, waarbinnen in een syste-matische doorverwijzing werd voorzien van alle slachtoffers die contact hadden met de dader of die slachtoffer werden van een inbraak, is deze ver-mindering van personeel een contraproductief ge-g e v e n . Voorzichtige-ge schattinge-gen wijzen uit dat er op termijn 10.000 slachtoffers een hulpaanbod moeten k r i j g e n . Volgens Slachtofferhulp is dat zelfs binnen de huidige personeelsbezetting niet haalbaar, l a a t staan na afbouw.
1. Welke beslissingen heeft de minister sinds april 2002 genomen om op deze prangende kwestie een antwoord te bieden ?
2. Bestaan er plannen om deze waardevolle wer-king in de toekomst verder te ondersteunen ? Zo ja, op welke manier wordt ernaar gestreefd om het personeelsbestand te behouden, o p d a t de slachtofferhulp op een efficiënte manier wordt opgevolgd ?
Zo neen, hoe wordt de voortzetting van het slachtofferbeleid dan bestendigd ?
3. Wordt de slachtofferwerking van Dendermonde als voldoende waardevol beschouwd om de sub-sidiëring van dit project en zijn personeelsleden te bestendigen ?
Antwoord
Enerzijds heb ik mijn administratie de opdracht ge-geven om, in samenwerking met de VZW Steun-punt Algemeen We l z i j n s w e r k , te werken aan een eigen evaluatie van het samenweringsakkoord in-zake slachtofferzorg van 1998 met daarin specifie-ke aandacht voor noden en knelpunten binnen de centra voor slachtofferhulp. Anderzijds heb ik het tegenover de centra aangegane engagement om het dossier bij de begrotingsbesprekingen voor 2003 te verdedigen, w a a r g e m a a k t . Daarbij heb ik ernaar gestreefd het huidige personeelsbestand volledig in stand te houden.
Uiteraard vind ik het werk van alle centra voor s l a c h t o f f e r h u l p, en dus ook dat van Dendermonde, w a a r d e v o l . Het is ook nooit mijn bedoeling ge-weest om de schaar te zetten in de middelen voor Sl a c h t o f f e r h u l p, wel integendeel. Omdat ik de eer-ste opvang en hulp aan slachtoffers zo belangrijk v i n d , gaf ik Slachtofferhulp de opdracht zijn wer-king ook te oriënteren naar kinderen. Dit jaar heb ik hiervoor 300.000 euro vrijgemaakt.
Het feit dat ik nog geen definitieve beslissing aan de centra voor slachtofferhulp kon meedelen over de overname van de projecten die door de federale overheid worden afgestoten, is volledig van begro-tingstechnische aard.
