Vraag nr. 2
van 1 oktober 2004
van de heer JAN PEUMANS
Agrovoedingsproducten – Vlaams kwaliteitslabel Europa erkent sinds 2002 regionale kwaliteitsla- bels.
Onder impuls van de Waalse minister voor Land- bouw, de heer José Happart, werd op 15 juli 2004 het kwaliteitslabel EQWALIS gelanceerd. Het keurmerk EQWALIS staat garant voor agrovoe- dingsproducten die in Wallonië geproduceerd worden. Het toekennen van het keurmerk gebeurt onder strenge voorwaarden (i.v.m. productie, ver- werking, bewaring, etikettering, transport) en pro- ducenten worden aan regelmatige controles onder- worpen.
Vlaamse producten dragen nu vaak enkel een van de Belgische kwaliteitslabels.
1. Werd een mogelijke oprichting van één Vlaams kwaliteitslabel voor regionale producten, naar analogie van het initiatief uit Wallonië, reeds onderzocht door de minister, de Vlaamse Rege- ring of het Vlaams Promotiecentrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM)?
2. Zo neen,
a) waarom werd de mogelijkheid nog niet onderzocht en
b) acht de minister-president het wenselijk om dit alsnog te doen?
3. Zo ja, wat waren de resultaten van het onder- zoek? Zal er een Vlaams kwaliteitslabel worden opgericht?
4. In geval van negatief antwoord: welke was de motivering voor deze beslissing?
5. In geval van positief antwoord:
a) wat is de actuele stand van zaken m.b.t. de oprichting van het keurmerk? Welke stap- pen zullen er nog gezet worden ;
b) zal dit kwaliteitslabel een verruiming beteke- nen van een reeds bestaand keurmerk, zoals Flandria (groenten en fruit) en
c) voor welke producten zal het label van toe- passing zijn?
Antwoord
1. In het voorjaar van 2004, nog vóór de officiële lancering van het EQWALIS-label in Wallonië, werd aan VLAM de opdracht gegeven om de haalbaarheid en de wenselijkheid van de oprich- ting van een overkoepelend Vlaams kwaliteitsla- bel na te gaan.
Dit onderzoek gaf volgende resultaten.
De voordelen van de globale aanpak zijn:
– de duidelijkheid van de herkomst van het product voor de verbruiker;
– een grotere bekendheid van het overkoepe- lende label versus aparte labels per product, door een bundeling van de schaarse promot- iemiddelen;
– een klare éénduidige boodschap naar de con- sument.
De minpunten verbonden aan een overkoepe- lend label:
– het label geeft geen antwoord op de specifie- ke vragen van de consument die product per product verschillend zijn;
– er is geen sterke link mogelijk tussen het label en de gelabelde producten;
– de communicatie over het label wordt toege- spitst op de herkomst van het product, wat in de markt geen echte meerwaarde voor het product betekent en dus zeker ook niet leidt tot een meerprijs;
– het kwaliteitsimago van de producten wordt bepaald door het product met de minste kwaliteitsgaranties. Extra inspanningen die gedaan worden voor bepaalde producten worden niet echt gehonoreerd;
– in geval van crisis in één bepaalde sector is er een gevaar voor veralgemening naar de hele land- en tuinbouw- en visserijsector.
2. zie 1.
3. Het is niet de bedoeling om op korte termijn een overkoepelend Vlaams kwaliteitslabel op te richten; wel zal gestart worden met een over- koepelend erkenningsbeleid vanuit de Vlaamse overheid. Ik wil immers graag inspelen op de nieuwe mogelijkheden die door Europa in het kader van de tweede pijler van het Gemeen- schappelijk Landbouwbeleid worden geboden om deelnemers aan Vlaamse kwaliteitsregelin- gen financieel te ondersteunen.
4. Een kwaliteitsbeleid in de agrarische sectoren dient tot stand te komen in nauw overleg en samenwerking met de betrokken sectoren.
Reeds enkele jaren geleden werden in Vlaande- ren een aantal sectorale initiatieven op spoor gezet die hun meerwaarde intussen reeds bewe- zen hebben. Enkele voorbeelden: BCV (Belgi- an Controlled Veal) voor kalfsvlees, Belplume voor de braadkippensector, Certus en Mees- terlyck voor varkensvlees, Flandria voor de groente- en fruitsector, IKM (Integrale Kwali- teitszorg Melk) voor de zuivelsector, Meritus voor rundsvlees, e.a.
Deze initiatieven overstijgen de eigen labels van de individuele verwerkers en/of distributeurs.
Het Vlaams kwaliteitsbeleid in het kader van het PDPO (Programmeringsdocument voor Plat- telandsontwikkeling – red.) heeft dus niet de bedoeling om al te regelgevend op te treden, maar veeleer om een optimaal klimaat te creë- ren waarbinnen het voornamelijk aan de ver- schillende sectoren zelf is om initiatieven uit te werken. De consument krijgt zekerheid dat zijn voedsel voldoet aan de hoogste kwaliteitseisen en dat het geproduceerd is volgens een methode die strookt met zijn verwachtingen.
Het accent komt te liggen op kwaliteitslabels met een eenvoudige, maar ook duidelijk te communiceren inhoud die meteen ook meer rechtszekerheid biedt aan de landbouwers.
De bestaande labels kunnen hierin hun plaats krijgen op voorwaarde dat zij in aanmerking komen. Via dergelijke erkenning van sectorale labels zal gestreefd worden naar een uniformise- ring van de kwaliteitslabels.
5. N.v.t.
