2019
Jochem Duinhof (S2741865)
Stage bij: Stichting Red een Kind
28-12-2019
1
Inhoudsopgave
Introductie ... 2
Voorbereiding op de stage ... 3
Overwegingen die tot mijn keuze leidden ... 3
Eerste contact met Red een Kind... 4
Over Red een Kind ... 4
Werkzaamheden tijdens de stage ... 6
Track record Lobby & Advocacy opstellen ... 6
Meelopen als junior politiek adviseur ... 8
Workshops organiseren voor ’30 jaar kinderrechten’ ... 9
Tip voor aankomende studenten ... 10
Reflectie op de stage en de leerdoelen ... 11
Verwachtingen vooraf ... 11
Leerdoelen ... 11
Toekomstige carrière ... 12
2
Introductie
In dit eindverslag licht ik graag toe hoe ik de master stage bij stichting Red een Kind in Zwolle heb beleefd. De stage begon voor mij op maandag 2 september 2019, en eindigde op donderdag 19 december 2019. In deze drieënhalve maand heb ik veel mogen leren van collega’s binnen Red een Kind, maar ook van en over mijzelf. Ik ben dankbaar voor de stage als verplicht onderdeel van het master curriculum, omdat het mij ertoe heeft gebracht om kritisch te reflecteren op wat ik wil en zoek in mijn latere carrière. Op vele manieren is deze stage een eyeopener geweest, en op sommige vlakken heeft het mijn verwachtingen zelfs overtroffen. Dat deze stage mijn verwachtingen heeft overtroffen komt doordat het werkveld mij meer interesseert dan ik had verwacht, maar met name door de opstelling van Red een Kind richting mij. Daarom zal ik aan het einde nog een speciaal woord van dank aan alle Red een Kind medewerkers richten, en met name de mensen die mij het vertrouwen hebben gegeven om voor deze mooie organisatie aan de slag te gaan.
In dit eindverslag behandel ik drie verschillende fases rondom mijn stage: de voorbereiding op de stage, de stage zelf en hoe ik er achteraf op terugkijk. Daarnaast probeer ik in dit eindverslag kritisch te reflecteren op mijn eigen werkzaamheden, en toe te lichten wat deze stage mij als persoon en professional heeft gebracht. Dit alles moet ertoe leiden dat er een duidelijk beeld ontstaat van mijn werkzaamheden binnen Red een Kind, en hoe ik deze drieënhalve maand heb ervaren.
3
Voorbereiding op de stage
Overwegingen die tot mijn keuze leidden
Van nature vind ik het lastig om keuzes te maken. Dat wist ik al voordat ik begon met het zoeken van een stage. Omdat ik breed geïnteresseerd ben, heb ik ervoor gekozen om me niet al te veel vast te leggen op een bepaalde inhoudelijke richting. Ik had vooraf geen duidelijke voorkeur voor een onderwerp waarop een organisatie zich profileert, dus ik had in dat opzicht een fijne positie. De enige voorwaarde die ik mijzelf gesteld had betrof het werk voor de ChristenUnie in de gemeente Groningen. Ik had mijzelf namelijk voorgenomen deze baan niet kwijt te willen raken voor een, laten we eerlijk zijn, onderbetaalde stageplek. Het is mede hierdoor dat ik al snel inzette op een parttime stage, niet te ver weg van de stad Groningen. Hierdoor kwamen voornamelijk organisaties die in of in de buurt van Groningen actief zijn in beeld.
Via mijn persoonlijke netwerk kreeg ik vervolgens te horen van het bestaan van stichting Red een Kind. Al snel kwam ik erachter dat Red een Kind een Christelijke organisatie is met een hoofdkantoor in Zwolle. Dit leverde mij direct twee voordelen op: 1) ik ben zelf Christelijk, dus werken voor een Christelijke organisatie is voor mij geen probleem en 2) Zwolle is binnen reisafstand van Groningen.
Ik was echter nog niet direct overtuigd van de keus voor Red een Kind. Zoals ik eerder al heb aangegeven is mijn interesse in de Internationale Betrekkingen nogal breed, en met name gericht op politiek en interactie tussen staten. Als socioloog vind ik het reuze interessant om te ontdekken hoe verschillende staten, culturen en tradities zich tot elkaar verhouden, en hoe deze interacties veranderen als ergens ‘aan een knopje wordt gedraaid’.
Ontwikkelingssamenwerking kan hier natuurlijk niet los van worden gezien, maar ik vroeg me van tevoren wel af of de socioloog in mij voldoende wordt uitgedaagd in deze sector.
4
Eerste contact met Red een Kind
Toch heb ik ervoor gekozen om de stageplek te ambiëren, en heb ik Red een Kind
aangeschreven via een open sollicitatie. Het eerste contact verliep nogal moeizaam, omdat ik (niet heel tactisch) de directeur van Red een Kind had benaderd. De logica achter deze keus komt voort uit het feit dat mijn schoonvader de directeur persoonlijk kent. In die zin was het dus verstandig om hem te contacten, en niet de organisatie als geheel. Toch bleek de directeur dusdanig druk dat mijn mail behandelen niet bovenaan zijn to-do lijstje stond. Hierdoor liep de procedure wat vertraging op.
Na zelf gebeld te hebben richting Red een Kind werd mij toegezegd dat ze de mail zouden zoeken, en naar de HR-manager zouden doorsturen. Gelukkig kreeg ik deze keer wel snel reactie, want ongeveer 1 week later werd ik gecontact door een zekere Tiny Hoving. Zij vertelde dat ze mijn brief en CV met veel interesse had gelezen, en dat ze graag eens met mij het gesprek aan wilde gaan over een eventuele stage bij Red een Kind in Zwolle. Ik heb hier positief op gereageerd, omdat ik hoopte dat een gesprek mijn twijfel rondom de stage weg kon nemen. Dit gesprek vond plaats op dinsdag 2 april 2019.
Het gesprek was heel fijn en vertrouwd. Tiny en ik gingen met zijn tweeën in gesprek, en ik voelde meteen dat er een klik was. Ze was vol lof over mijn CV en brief, en ik werd met de minuut enthousiaster over wat ik voor Red een Kind kon betekenen. Tiny legde in dit gesprek duidelijk uit dat mijn hoofdtaak een onderzoek naar Lobby & Advocacy uitgevoerd door Red een Kind zou worden. Ze maakte ook meteen duidelijk wat de relevantie van dit document is, en hoe het onderzoek er ongeveer uit zou komen te zien. Daarnaast gaf Tiny duidelijk aan dat ze van plan was mij veel vrijheid te geven. Hiermee trok ze me uiteindelijk over de streep, omdat ik als persoon veel waarde hecht aan vrijheid en vertrouwen. Dit voelde ik bij Red een Kind vanaf het begin, waardoor ik op basis van dit gesprek heb besloten definitief ‘ja’ te zeggen tegen een stage bij stichting Red een Kind.
Over Red een Kind
Red een Kind is een Christelijke ontwikkelingssamenwerking organisatie (NGO) met het hoofdkantoor in Zwolle. Red een Kind heeft zichzelf als hoofddoel gesteld om kinderen uit armoede te laten groeien. Voorheen werkte Red een Kind, net als veel andere organisaties in deze sector, via het ‘kind-sponsor’-model. Dit hield vaak in dat een sponsor één kind
5
deze werkwijze slecht is voor (de cognitieve ontwikkeling van) het kind zelf, en dat een aanzienlijk deel van de kinderen wél ouders had waar vaak werd gedacht dat de kinderen wees waren. Er zaten dus veel weeffouten in het systeem, waardoor Red een Kind ervoor heeft gekozen om kinderen waar mogelijk bij hun ouders te laten en hen daar liefdevol en veilig op te laten groeien.
Hierdoor is de werkwijze ook significant veranderd. Van een focus op kinderen is de
werkwijze verschoven naar een ‘community-based approach’. Dit betekent dat de community als geheel wordt ontwikkeld, en dat er een grotere focus is op de ouders en hun rol in de opvoeding van het kind. Het doel blijft echter onveranderd: geen één kind verdient het om op te groeien in armoede.
Red een Kind is werkzaam in de volgende landen: Malawi, Burundi, Rwanda, DRC, India, Ethiopië, Zuid-Sudan, Zambia, Oeganda en Kenia.
6
Werkzaamheden tijdens de stage
Track record Lobby & Advocacy opstellen
Mijn eerste en voornaamste taak binnen Red een Kind was het opstellen van een track record op het gebied van Lobby & Advocacy in de landen waar Red een Kind actief is. Red een Kind integreert in haar programma’s activiteiten die als doel hebben om de communities in contact te brengen met overheden en andere belangrijke stakeholders. Ook is Red een Kind zelf, of een lokale partner, actief op het gebied van Lobby & Advocacy (LA). Het idee hierachter is dat de betreffende overheden hun verplichtingen richting burger nakomen, en hen
ondersteunen waar nodig. Hoewel Red een Kind actief is op dit vlak, waren ze nog niet heel actief in het verzamelen van bewijs voor de effectiviteit en resultaten van de L&A activiteiten. Aan mij was de opdracht om hier verandering in te brengen. Het onderzoek dat ik heb gedaan bestond uit twee delen: een kwantitatief deel en een kwalitatief deel. Het kwantitatieve deel bestond uit het doorspitten van de scorecards die Red een Kind heeft opgesteld, en die door de communities waar Red een Kind mee werkt worden ingevuld. Deze scorecards stellen ook vragen rondom Lobby & Advocacy, aan mij was de taak deze vragen te filteren en samen te voegen tot één relevante kwantitatieve analyse over de mate waarin communities rapporteren in staat te zijn om L&A in te zetten.
Het kwalitatieve gedeelte bestond uit het afnemen van interviews bij de directeuren van de landenkantoren in Afrika en India. Via Skype heb ik met vrijwel elke landendirecteur een interview gehouden over het nut van L&A, het doel van L&A, de werkwijze rondom L&A, de tekortkomingen in het huidige beleid enzovoort. Op deze manier ontstond een duidelijk beeld van de werkwijze van Red een Kind, en de effectiviteit op het gebied van L&A. Met deze data kon ik vervolgens weer aan de slag, door te proberen om de rode draad binnen L&A
activiteiten te herkennen en te rapporteren.
Aan het track record heb ik besloten een onderzoekcomponent toe te voegen. De interviews richten zich dus niet slechts op ‘hoe gaat het?’, maar vooral ook op ‘hoe kan het beter?’ en ‘is dit hoe we het zouden moeten doen?’. Hiermee heb ik geprobeerd om Red een Kind vooruit te helpen, en het beschrijvende niveau te overstijgen. Op basis van dit onderzoek heb ik een aantal aanbevelingen gedaan om de werkwijze rondom L&A effectiever en overzichtelijker te maken. Het gehele onderzoek is toegevoegd aan dit bestand als bijlage. Het onderzoek is ook in het Engels beschikbaar gemaakt.
7
Wat ik heb geleerd van deze opdracht
Ik heb van deze opdracht veel geleerd. Zo heb ik enorm moeten wennen aan het werken binnen de marges van ‘het mogelijke’. Als student krijg je vaak perfecte data aangereikt, en mag je proberen daar het maximale uit te halen. In het werkende leven blijkt het een stuk anders te werken. Data is soms niet helemaal geschikt, dan weer niet beschikbaar, en dan weer perfect. Ik ben gewend de lat extreem hoog te leggen als ik eenmaal ergens aan begin, en voelde me door het onderzoek heen dan ook behoorlijk onzeker of mijn onderbouwingen wel zouden blijven staan. Achteraf bleek dat ik soms wel heel streng was voor wanneer data betrouwbaar genoeg is, en dat ik af en toe best mag vertrouwen op mijn eigen keuzes. Ook heb ik geleerd dat het binnen ontwikkelingssamenwerking nou eenmaal erg lastig is om dingen altijd meetbaar te krijgen, en dat de overheid hier niet altijd even fijn mee omgaat (voor organisaties als Red een Kind tenminste). Je moet als organisatie dan roeien met de riemen die je hebt, en niet blijven focussen op wat je niet hebt. Je moet juist leren denken in wat je wél voorhanden hebt. Dat laatste is iets dat ik erg heb moeten leren, en in de komende jaren nog meer hoop te ontwikkelen.
Ook heb ik geleerd hoe waardevol het is dat iedereen in de organisatie zijn/haar expertise heeft. Ik ben als persoon snel geneigd om mijzelf dingen toe te eigenen, en ik wil dingen graag zelf doen. Dit geeft me een bepaald gevoel van controle dat voor mij erg belangrijk is. Hoewel ik tegelijkertijd een teamspeler wil zijn, maak ik het mijzelf hier nog wel eens lastig mee. Bij Red een Kind heb ik de absolute meerwaarde gezien van mensen die goed zijn in iets waar jij geen tijd voor hebt of simpelweg de expertise niet voor hebt. Het is ook helemaal niet erg om bij die mensen aan te kloppen, ze worden daar zelfs enthousiast van! Dat is iets dat ik erg ben gaan waarderen, en wat een zekere druk van mijn schouders heeft gehaald tijdens de stageperiode. Het is goed om te weten wat jij kan, en waar anderen nodig zijn om jou te ondersteunen.
Ten derde heb ik geleerd dat ik in staat ben om ergens in te duiken en vervolgens met een onderzoek te komen dat door de organisatie als interessant wordt gezien. Ik kreeg veel positieve feedback, en werd constant aangemoedigd om door te gaan op de weg die ik was ingeslagen. Dat was, eerlijk gezegd, goed voor mijn zelfvertrouwen en geeft hoop voor de toekomst.
8
Meelopen als junior politiek adviseur
Naast het onderzoek doen naar Lobby & Advocacy heb ik veel mee mogen lopen in het dagelijkse werk van mijn begeleider. Ik werd regelmatig meegenomen naar
branchebijeenkomsten en voelde me op een gegeven moment echt onderdeel van het team. Ik mocht volledig meedenken bij deze bijeenkomsten, en heb veel nieuwe mensen leren kennen. Het mooiste aan dit alles was dat ik op een gegeven moment alleen naar lobby bijeenkomsten mocht namens Red een Kind. Dat was in het begin best spannend. Om na 1,5 maand stage een organisatie te vertegenwoordigen op een bijeenkomst is niet niks, maar ik denk dat ik het er behoorlijk goed vanaf heb gebracht.
Het voordeel van de vrijheid die ik hierin kreeg is dat ik echt een goed beeld heb gekregen van het werk van een junior politiek adviseur. Ik heb me ingeschreven voor meerdere
politieke ‘kompassen’ waardoor ik altijd op de hoogte was van wat er speelde. Verder ging ik naar bijeenkomsten in de Tweede Kamer die Red een Kind aangingen, en kwam daar weer dezelfde mensen tegen die ik bij lobby-bijeenkomsten ook tegenkwam. Hierdoor werd ik op een gegeven moment echt onderdeel van de groep, en mensen begonnen me zelfs te vragen waar ik werkte. Dat was natuurlijk een mooi compliment om te mogen ontvangen.
Wat ik heb geleerd van deze activiteiten
Ik heb dankzij deze activiteiten een mooi en interessant kijkje in de keuken mogen krijgen van een lobbyist voor een Nederlandse NGO. Ik heb een netwerk op kunnen bouwen en de
politiek een keer van de andere kant mogen zien (vergeleken met mijn werk voor de ChristenUnie). Ik heb ervaren dat ik het werk van een politiek adviseur voor een NGO interessant vindt, en dat het mij energie geeft. Ook heb ik gezien dat ik goed aansluit bij andere politiek adviseurs, en dat ik snel werd opgenomen in de groep. Dit geeft vertrouwen voor de toekomst, waarin ik een eventuele carrière op dit vlak zeker niet uitsluit.
Ik heb ook geleerd dat ik nogal snel geneigd ben om vanuit de overheid te denken. Dat klinkt als een goede eigenschap, maar soms sla ik hier in door. Tenslotte stond ik daar namens Red een Kind en vertegenwoordigde ik hun belangen. Soms schiet ik te veel in de rol van politicus en ga ik me te veel richten op hoe de overheid dingen zou moeten doen, in plaats van mijzelf constant de vraag stellen wat de keuzes van de overheid voor Red een Kind betekenen. Hier moet ik dus nog aan werken.
9
Verder heb ik geleerd mijzelf te presenteren voor een nieuwe groep, en heb ik letterlijk presentaties gehouden voor nieuwe mensen namens Red een Kind. Dat was soms best spannend, maar uiteindelijk ging het goed. Het voelt echt alsof ik stappen heb gezet als professional tijdens deze bijeenkomsten, en het doet mij heel erg goed dat deze stage daartoe geleid heeft.
Als laatste, en zeker niet onbelangrijk, heeft dit werk mij stilgezet bij mijn visie op internationale betrekkingen. Voorheen vond ik het vanzelfsprekend dat overheden aan ontwikkelingssamenwerking deden, maar nu begin ik me toch vragen te stellen. Ik merk bijvoorbeeld dat ik het lastig vind hoe ideologisch sommige beleidsdocumenten vanuit de Nederlandse overheid in mijn ogen zijn ingestoken. Ik ben zelf wat conservatiever ingesteld, waardoor het wat eerder opvalt als een overheid een liberale visie erop nahoudt. Dat mag natuurlijk, maar in hoeverre een Westerse overheid in Afrika een liberale visie moet gaan verdedigen is een vraag waar ik mij nu meer en meer mee bezig houdt.
Dit soort vragen hebben er ook toe geleid dat ik mijn master scriptie graag op het thema ontwikkelingssamenwerking wil schrijven. Er zijn hierin zo veel vragen die mij bezighouden, dat ik onlangs binnen een half uur met 5 a 6 mogelijke vragen kwam om te onderzoeken. Dat lijkt erop te wijzen dat mijn interesse voor de relatie tussen ontwikkelingssamenwerking en internationale politieke ideologieën is gewekt. Om een voorbeeld te geven: ik ben zeer benieuwd wat de opkomst van China en haar volstrekt andere ideologie gaat betekenen voor ontwikkelingssamenwerking in Afrika, aangezien China haar pijlen al langere tijd op Afrika gericht heeft. Veranderen hierdoor de argumenten voor Westerse
ontwikkelingssamenwerking? En wat voor concrete implicaties heeft dit voor de communities die geholpen worden? Dat soort vragen lijken mij zeer interessant om eens nader te
onderzoeken in een master scriptie.
Workshops organiseren voor ’30 jaar kinderrechten’
Dit jaar is het exact 30 jaar geleden dat het kinderrechtenverdrag is ondertekent. Aangezien Red een Kind zich specifiek op kinderrechten focust, was dit een mooie kans om Red een Kind en het belang van kinderrechten meer op de kaart te zetten. Ik heb veel werk verzet om twee mooie workshops van de grond te krijgen tijdens het ‘(Y)Our Rights festival’ op 20 woensdag november in Leiden. Namens Red een Kind (in de coalitie KROS: Kinderrechten Ontwikkelingssamenwerking) zijn er twee workshops georganiseerd, waarbij ook
10
overheidsvertegenwoordigers aanwezig waren. Het was zeer leuk en interessant om deze mensen te mogen ontvangen en spreken tijdens en na de workshop.
Wat ik heb geleerd van deze activiteiten
Je moet altijd een duidelijke vraag hebben richting overheidsvertegenwoordigers om ze enthousiast te krijgen. Het belang voor de overheid zelf moet hierbij leidend zijn, anders zullen ze niet komen. Dit ging tijdens de workshop helaas niet perfect, aangezien we de overheidsvertegenwoordigers hadden beloofd dat ze met kinderen in gesprek zouden gaan, maar dat bleek achteraf tegen te vallen (de workshop werd vooral door volwassenen bezocht). Hierdoor raakte één van de vertegenwoordigers wat geïrriteerd. Dat was dus een leerzame middag.
Verder heb ik geleerd dat samenwerking tussen NGOs een groot deel van het werk van een politiek adviseur is. NGOs kunnen het niet alleen, ook al zijn ze in de kern elkaar
concurrenten. Een goede samenwerking is, helemaal voor een relatief kleine NGO als Red een Kind, zeer belangrijk om tot een effectieve werkwijze te komen. Alleen red je het simpelweg niet.
Tip voor aankomende studenten
Schroom niet om een open sollicitatie eruit te doen. Soms vragen NGOs of andere mogelijke stageplekken helemaal niet om je komst, maar blijk je achteraf meer dan welkom. Je moet hierin niet te terughoudend zijn.
11
Reflectie op de stage en de leerdoelen
Verwachtingen vooraf
Mijn verwachtingen vooraf zijn niet alleen uitgekomen, maar op sommige vlakken zelfs overstegen. Ik had verwacht dat ik een goed inkijkje in de branche van
ontwikkelingssamenwerking zou krijgen, en dat ik een relevante opdracht voor Red een Kind zou uitvoeren. Ik had echter niet verwacht dat ik zoveel vertrouwen zou krijgen en in korte tijd zo’n goed idee zou krijgen van het werk binnen de branche. Ook had ik niet verwacht dat het type collega dat binnen een NGO werkt (al werken er natuurlijk veel soorten
persoonlijkheden) zo goed bij mij zou passen. Het zou kunnen dat dit deels komt doordat Red een Kind een Christelijke organisatie is, maar ik denk dat het daar niet volledig aan toe te schrijven valt.
In die zin zijn mijn verwachtingen dus overstegen. Hieronder ga ik wat specifieker in op de leerdoelen (en dus verwachtingen qua leerproces) die ik heb opgesteld vooraf, en in hoeverre deze zijn behaald.
Leerdoelen
1) Kennis en visie rondom ontwikkelingssamenwerking scherpen en verbreden
Dit leerdoel is meer dan behaald. In mijn stage heb ik veel documenten van de overheid (BZ) mogen lezen, waardoor mijn kennis en visie rondom ontwikkelingssamenwerking zich positief hebben ontwikkeld. Ik weet een stuk beter waar de overheid op inzet, en waarom zij dat doet. Ook heb ik hier zo mijn eigen ideeën bij, en kan ik nu een stuk beter verwoorden wat het belang van ontwikkelingssamenwerking is en hoe ik vind dat de overheid hiermee omgaat.
Ik heb ook best wat Tweede Kamer debatten mogen volgen, hierdoor werden mijn visie en kennis rondom ontwikkelingssamenwerking nog verder gescherpt. Al met al kan ik dus concluderen dat het eerste leerdoel ruim is behaald.
2) Leren hoe de lijntjes lopen als je voor een NGO werkt
Dit doel is wat ambitieus, zo concludeer ik met de kennis van nu. Om hier écht een goed idee van te hebben moet je denk ik wat langer meelopen. Doordat mijn werkzaamheden zich vooral op Nederland en haar overheid richtten heb ik hier wel een goed beeld bij onderhand, maar voor Europa laat staan Afrika kan ik dit helaas niet zeggen. Ik heb nog geen goed beeld
12
bij de Europese bureaucratische wegen die bewandeld moeten worden om het belang van ontwikkelingssamenwerking aan de kaak te stellen en geld op te halen voor het werk dat gedaan wordt. Ik heb geen reis gemaakt naar Afrikaanse/Indiase communities om te zien hoe het werk er in het veld uitziet. Daardoor kan ik lastig inschatten hoe de lijntjes op dat niveau lopen. De grote lijnen heb ik wel scherp onderhand, maar ik heb hier geen fijngevoelige radar voor kunnen ontwikkelen. Dat is achteraf gezien ook wel erg ambitieus voor een stage van 3,5 maand.
3) Theoretische kennis omzetten in concreet beleid
Dit leerdoel is wat ongelukkig geformuleerd, omdat het nu lijkt alsof ik theoretische kennis direct wil omzetten in concreet beleid. Dat gaat wat lastig. De theorie heeft wel geholpen met het denken over beleid en welke rol het vervult. Eerlijk gezegd heeft één vak echt direct bijgedragen aan mijn stage: ‘Unexpected Connections’. Hierdoor heb ik een beter idee gekregen van de moeilijkheden waar je tegenaan kunt lopen als je
ontwikkelingssamenwerking uitvoert. De andere vakken hebben weinig bijgedragen aan het werk dat ik binnen mijn stage heb vervuld.
4) Professioneel schrijven ontwikkelen
Het opvallende is dat de feedback die ik kreeg rondom het schrijven van stukken vaak was dat ik te wetenschappelijk schrijf, in plaats van te nonchalant. Zo heb ik voor mijn onderzoek interviews af moeten nemen, en de feedback die ik ontving was dat ik vaak te ingewikkelde formuleringen gebruikte om relatief simpele vragen te stellen.
Toch kwam ik er tijdens het schrijven van het ‘rapport’ dat uit mijn onderzoek voortvloeide achter dat ik nog steeds geneigd ben om relatief nonchalant te schrijven. Ik heb hier extra aandacht aan besteed tijdens het schrijven van mijn rapport, en heb geprobeerd om zo kort en duidelijk mogelijk te zijn in mijn formulering. Ik denk dat dit aardig is gelukt. Toch blijft dit voor mij een punt van aandacht.
Toekomstige carrière
De stage heeft mij een zeer waardevol inzicht gegeven in een mogelijke carrière in de ontwikkelingssamenwerking sector. Doordat ik veel met collega’s binnen en buiten Red een Kind heb gesproken en samengewerkt heb ik een goed idee bij het werk dat ik eventueel zou kunnen verrichten binnen deze sector. Ook is mijn netwerk een stuk groter geworden dankzij deze stageplek. In dat opzicht is deze stage meer dan geslaagd. Ik ben mij op dit moment nog
13
aan het beraden over mogelijke vervolgstappen in mijn carrière, maar ik overweeg zeer serieus om een carrière binnen de ontwikkelingssamenwerking sector te ambiëren.
14
Conclusie
Dankzij deze stage heb ik een goed beeld gekregen van de ontwikkelingssamenwerking sector. Ik heb met verschillende afdelingen binnen Red een Kind gewerkt, en heb veel contact gehad met andere (Nederlandse) NGOs. Ik heb door de bijeenkomsten met andere lobbyisten ervaren hoe de samenwerking tussen overheid en NGOs functioneert, en wat voor soort mensen werkzaam zijn voor NGOs. Dit is voor mij erg leerzaam, omdat ik nu een stuk zelfbewuster kan overwegen hoe ik mijn toekomstige carrière voor mij zie.
Ik heb veel geleerd over de discourse rondom ontwikkelingssamenwerking in Nederland, dankzij het volgen van verschillende Tweede Kamer debatten. Hierdoor is mijn visie rondom ontwikkelingssamenwerking gescherpt en kan ik duidelijker standpunt nemen in morele en technische discussies rondom ontwikkelingssamenwerking.
Ten derde, en niet geheel onbelangrijk, heb ik veel geleerd over hoe mensen mij zien als persoon / professional. Vanuit Red een Kind en andere organisaties heb ik feedback gekregen over hoe ik overkom als persoon, en met name dat ik veel energie en enthousiasme met me meebreng. Dat is iets waar ik mij niet zo zeer bewust van was, en het is leuk en interessant om dat soort feedback te ontvangen. Aan de andere kant is dit enthousiasme ook een valkuil. Ik wil soms te snel en te graag, en neem anderen hierin niet altijd even goed mee. Dat is feedback die ik vanuit mijn werk voor de ChristenUnie Groningen ook ontvangen heb. Hier moet ik dus aan werken. Enthousiasme is in de kern een goede eigenschap, maar kan ook een goede samenwerking binnen de organisatie en met andere organisaties in de weg staan.
Ik ben in deze stage wederom tot de conclusie gekomen dat werken voor een
overheidsinstantie of een politieke partij mijn directe interesse heeft. Ik overweeg daarom een carrière in de publieke sector, of een functie waarbij je in contact staat met de overheid en invloed uit kan oefenen op overheidsbeleid. Vanuit mijn master sociologie (richting:
politicologie) en de master internationale betrekkingen denk ik genoeg bagage te hebben voor een junior functie die zich hier op toespitst. Ik sluit daarbij niet uit dat de focus van deze functie ontwikkelingssamenwerking is, maar ik kan mij ook voorstellen dat ik mij in eerste instantie breder wil oriënteren op het internationale speelveld.
