1
MOEDER TERESA STICHTING ULFT
Hulp aan de allerarmsten
Nijverheidsweg 13B Banknummer: NL49RABO0363853545
7071 CH Ulft Gironummer: NL23INGB0001183103
Tel.: 0315-685640 Handelsregister: 09098465
E-mail: [email protected]
Internet: www.moederteresa.com
.
N I E U W S B U L L E T I N
Jaargang 7, nummer 2.
De corona-crisis.
In het vorige bulletin hebben we aangekondigd dat de winkel in Ulft per 28 maart j.l. zou sluiten. Dit is door de corona-crisis flink vervroegd. Op 17 maart j.l. hebben we moeten besluiten, om zowel de winkel als de goedereninname met onmiddellijke ingang te sluiten. Hoe lang dit nog kan gaan duren is op dit moment volstrekt onbekend.
We hebben nog overwogen om de winkel nog een keer enkele weken te openen, maar gezien de kosten die dat meebrengt (advertenties etc.) en de verwachte opbrengsten is dat niet rendabel.
Dus blijft de winkel gesloten, met een uitzondering voor Beeren ondergoed, waar veel vraag naar is. De kleding die overblijft wordt binnenkort ingepakt en gereed gemaakt voor transport naar Roemenië.
Of en zo ja, in welke vorm de inname van goederen weer start, is op dit moment ook niet bekend. Als we daarvoor open gaan, zal dat van dinsdag tot en met vrijdag tussen 09.00 en 12.00 uur zijn. Het is wel steeds de intentie geweest om de hulpverlening in Oost Europa voort te zetten. Gezien de huidige situatie hebben we dat niet (geheel) in eigen hand. Nadere berichten volgen op facebook en op de site.
Bestemming van in Roemenië gebouwde woninkjes.
Ook hierover hebben we in het vorige bulletin informatie verstrekt. Wij hebben toen gemeld, dat Cathja Meuleman in Roemenië was om samen met Ily Yuhasz een en ander te bespreken. Er is toen ook overleg geweest met de besturen van alle gemeenten waar woninkjes zijn gebouwd.
Tijdens dat overleg is gebleken dat alle betrokken gemeenten in principe bereid zijn om de woninkjes in eigendom en beheer over te nemen. Dit moet nu verder uitgewerkt worden, waarbij de belangen van de huidige bewoners uiteraard scherp in de gaten worden gehouden.
We houden u op de hoogte.
2
Vrachtwagen voor Roemenië.
Op 17 maart is er weer een grote vrachtwagen boordevol geladen met zomerkleding (nieuw en gebruikt), schoenen, dekens, slaapzakken, speelgoed, allerlei medische artikelen, brillen, en zo voort. Gelukkig kon de vrachtwagen in Roemenië ondanks de corona-crisis snel worden gelost.
De vrachtwagen wordt geladen met gereed staande goederen.
Verslag reis naar Roemenië.
Als vervolg op het Kerst Keetje 2019 bij de DRU in Ulft en als voorbereiding op het Kerst Keetje 2020, eveneens weer bij de DRU en wel op 6 december 2020, hebben Sandra Vriese en Eelco Walraven samen met Leo Kok een bezoek aan Roemenië gebracht van 12 tot en met 15 maart j.l.. Door Eelco zijn hun indrukken op papier gezet, en dat volgt hieronder.
Het voelt wat ongemakkelijk, die eerste meters van ons laatste bezoek. Je wacht op iets dat komen gaat, waarvan je niet precies weet wat het is, maar het blijft uit. Een jongeman leidt ons door het kamp, langs uit leem
opgetrokken hutjes, tentjes van doeken en allerlei soorten spullen waar toch weer een bestemming voor is gevonden. Hier leven meer dan 3.500 Roma, waaronder volgens eigen zeggen, tien families in erbarmelijke omstandigheden. Tenminste dat zegt de leider van het kamp in Sacueni.
Omringd door drie stevige jonge gasten en een aantal nieuwsgierige medebewoners heeft hij ons halverwege ontvangen. Met handgebaren dirigeert hij ons het eerste huisje in. Het is er netjes opgeruimd. En dat geldt ook voor het tweede huisje waar we binnengaan. Voor de camera legt de man vervolgens aan ons uit wat hij allemaal doet om zijn mensen te helpen. Hij laat kinderen hun handen wassen om verspreiding van corona tegen te gaan, zorgt er voor dat 50 kinderen uit zijn kamp naar school gaan en helpt de mannen met het vinden van werk in Hongarije.
Als hij iets wil, dan gaat hij zelf naar de burgemeester en hij ziet er niet uit alsof hij zich makkelijk af laat schepen.
Zeker niet met die jonge gasten om hem heen, die er nu voor zorgen dat wij door het kamp kunnen lopen. Hij neemt ons mee naar een van families die bovenaan zijn lijstje staat. Een nieuwe plek heeft hij al, maar nog geen nieuw huisje en hij legt uit dat ook de kerk een aantal huisjes heeft geregeld. Tot slot nemen wij een kijkje in de kerk en in de kinderopvang, waar de leesplankjes uit Nederland nog liggen.
“Je ziet hoe belangrijk het is dat zo’n gemeenschap een leider heeft”, vertelt Christina Iuhasz als we naar de auto lopen. Zij is verrast over de ontwikkelingen die het kamp in Sacueni heeft doorgemaakt. “Ze vertelden ook dat ze twee dagen geleden hadden opgeruimd. Ze hebben alle rommel afgevoerd in een vrachtwagen.”
In de afgelopen dagen heeft zij ons, samen met haar moeder Ileana, regelmatig op de positieve dingen gewezen, maar ook de vinger op de zere plek gelegd. Alsof ze zich er een beetje voor schaamt dat niet iedereen de
3
helpende hand van de Moeder Teresa Stichting hebben aangepakt. Tegelijkertijd hebben zij laten zien dat de kracht van de stichting schuilt in het lokale personeel in Oradea. “Mijn moeder werkt al 20 jaar voor de stichting, dit is haar levenswerk.”
En dat is duidelijk zichtbaar op elke locatie die we aandoen. Ileana geeft informatie over het aantal huizen en hoeveel mensen daar wonen. Ze wijst ons op de dingen die goed gaan, maar ook op de dingen die minder goed gaan. Is dat vooral te maken heeft met welk gezin waar woont en wat zij doen. “De mensen hier hebben vooral behoefte aan een economische impuls”, legt Christina uit nadat we bij een van de drie ‘Hendriksen huisjes’ zijn geweest. “Hier wordt gewerkt en dus kunnen zij meer met hun huisje doen.”
Over twee locaties zijn beide vrouwen minder positief. “Een grotere gemeenschap zorgt voor grotere
problemen”, legt Christina uit. “In deze straat wonen 150 kinderen.” Ze lopen er inderdaad slecht gekleed bij, geen trui of shirt onder hun jas, of gewoon in een hemdje, terwijl de temperatuur nog laag is. Aan het einde van de straat met huisjes staat een man bij zijn paard met wagen, als hij weg rijdt springen een aantal kinderen achterop. “Het ontbreekt hen aan een voorbeeld. Als ze zouden zien dat werken je ook iets brengt, dat je dan meer met je huisje en met je leven kan, dan gaan ze dat later hopelijk later zelf ook doen.”
“Je probeert mensen dat zetje te geven”, zegt Leo Kok daarop. “In sommige gevallen pakt dat goed uit, zoals in dat huisje waar beide zoons zijn gaan werken en er nu een mooie keuken staat. Aan de andere kant moet je er ook voor waken dat je dat niet vanuit onze beleving doet, want dan gaat het fout. In dat opzicht speelt ook de winkel een belangrijke rol.”
Christina knikt. “Zo’n 90 procent van de gezinnen in Oradea loopt in kleding uit de winkel. Nieuw, of
tweedehands. Het geld dat dat oplevert wordt gebruikt voor donaties aan de arme gezinnen, voor de renovatie van huisjes, maar ook voor het kopen van voedsel. De winkel is dus erg belangrijk voor ons.”
