• No results found

Het cort begryp der XII boecken Olympiados

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Het cort begryp der XII boecken Olympiados"

Copied!
105
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

Olympiados

Jan van der Noot

bron

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados. Giles vanden Rade, Antwerpen 1579

Zie voor verantwoording: https://www.dbnl.org/tekst/noot001cort01_01/colofon.php

Let op: werken die korter dan 140 jaar geleden verschenen zijn, kunnen auteursrechtelijk beschermd zijn.

(2)

DIVINI POËTE D. IOANNIS VANDER NOOT effigies TEMPERA TE TEMPORI

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(3)

Expositio literarvm hieroglificarvm.

SEmper festinans tardè, temperansque te tempori, Labore & Industria, Amore &

Prudentia, paulatim deduc animum Deo subiectum, qui per suam beneuolentiam,

& omnipotentiam, erit firma custodia, protectio, & gubernatio vitae tuae, dabit'que post mortem, vitam aeternam.

VVtlegginge der hieroglificer letteren, in de piramide, op d'leste bladt, staende, begrepen.

Vhaestende al-tijdt med staden, vueghende v na der tydt, med Erbeydt en Vernuft, med Liefde, en med Veur-sightigheydt, leydt alleynskens v gemoet in

d'onderdanigheydt Godts, de welke deur syn bermhertigheydt, ende al-maghtigheydt, wesen sal een vaste wacht, bescherminghe, ende regeringhe dyns leuens, en sal v gheuen nae dese doodt dat eeuwigh leuen.

Exposition des lettres hieroglifiqves, comprinses en la piramide en fin dv livre.

TOsiours te hastant à loger, t'accommodant selon le temps, par Labeur & Industrie, par Amour, & par Prudence, conduis peu à peu ton courage en l'obeissance de Dieu, lequel par sa benignité, & toute puissance sera tres-ferme garde, protectió,

& gouuernement de ta vie, & te donra apres la mort, la vie eternelle.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(4)

In Olympiados Divini Poetae D. Ioannis vander Noot Patricii Antvverpiendis.

VVinandi Catharini Palaeopolitani Carmen.

QVAE tam docta manuss quae charta dulcis imago Dic Nootae precor, dic ô diuine Poeta

Emicaet? aeternis Calo te laudibus aequant.

Quaenam Cygnorum pulchra atque argentea pluma Tam suanis, quae vi te mortis liberat atra?

Quis superum fauor hic? qua te clementia Diuum Vindicat, obscura ne sint obliuia fama?

Sic niucis passim tua gloria prouolat alis.

Immo te egregium & candenti Corpore Cygnum Te rex fluuiorum lsquidis miratur in vndit Mollia suauisono mulcentem flumina Cantu.

Te pulcher Scaldis leni qui culta susurro

Prata secat, tumidisque sonans deuoluitur vndis, Inde pater Renus, nec non te dia Mosella Audijt aeterno clangentem Carmina Versu.

Nunc Orbis fluuios omnes & littora circum Magna maris resono demulces omnia Cantu.

Quae tibi Diua tamen mater fuit? Vbere cuius Suxisti aetherium tam dulce sonabile nectar?

Quod nostros animos aeternis Versibus implet.

Qualibus egressus plumis dic qualibus alis

Quáue via aetherium potuisti scandere Olympum?

Qua neque Vergilio neque regi cedis Homero.

Sic sacer & Daniel & Moses numine Diuum, Omnibus instructi fuerant iuuenilibus annis Et gentilicias Sophiam didicere per artes.

At simul ingressi maturae tempora Vitae, Mente Deum & castis animis coluere Tonantem:

Tu quoque non aliter, postquam clarissime Vates Omnia es antiquae scrutatus laudis & artis Munera, & inde palam vulgasti multa per orbem:

Nunc Euangelij te sacra ad munera confers.

O vis quanta Dei, qualis diuina potestas, Quam varius Deus ille, bonus, mirabilis idem, Copia quanta, suae quanta omnipotentia dextrae, Quae tam mira loqui quae sufficit ista canenti Prodigia, & manuum miracula sancta suarum.

Perge animis igitur Vates clarissime tantis Muneribus fulgens, qui natus es optimus ijsdem Lusor amabilium victuro Carmine rerum.

Salue Heros idemque Dei sanctissime mysta.

Non tantum in terris dabitur tibi laurea nostris Quam tu ritè tenes, quam multa laude parasti.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(5)

Tempus erit (neque enim dudum spero abfore tempus) Cum pro laudedabunt tibi pro virtutibus istis

Caelicolae aeternam Caeli de rupe Coronam.

Tum tibi Christus enim, tum diuus in agmine Victor Caelituum tua conspiciens illustria facta,

Hoc opus aeternum statuet, Vatique trophaeum.

Vt cum frigida mors anima secluserit artus Cum Dijs caelesti celebreris diuus in aula.

Μάνθανε πὸλλα καὶ μακαριὸς έση.

Olivier de la Tremoille,

Parisien, a la Ducé de Brabant, en faueur du Poëte.

Sonnet.

La Grece n'a receu tant d'honneur par Homere, Ny les Latins aufsy par Virgile sçauant,

Ny laTufcane encor' par leur diuin Petrarque,

Comme par Vander Noot (dont cy voions la marque) Le Ciel vous veult donner, O bien-heureux Brabant.

Sans variere De la Tremoille.

M

e

. Hvge Cabisset Provensal, en faueur du Poëte,

Sonnet.

Assez plus doux que miel, que sucre de Madere, Plus doux que Manne encor', ou que Rosée aussi, Sont les beaux vers diuins, que nous chantes icy, O diuin Vander Noot, de ta Dame tant chere.

Onc argentin ruisseau doux-coulant d'onde clere Ne murmuroit si doux (pour rompre tout soucy,) Comme en Cigne nouueau du traict d'Amour tranci Tu chantes sainctement, & l'Amour, & sa Mere.

L'Escaut tout esbahi, & la Meuse à son tour, Rebruiront te chansons, ta Dame, & ton Amour, Auecques l'Ocean, le Pere d'age en age.

Doncques heureux seront, ta Dame, & ton Brabant, Les Graces, & l'Amour, & Venus par ton chant, Appollo, & ses Seurs: mais sur tout ton Lignage, Vt Sors volet tamen stabo, Cabisset.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(6)

Roelant vander Hegghen

aen Brabant, nopende het tegenvvoordich Boeck.

Ode.

NV hebt ghy (Godt heb lof, daer voor in alle weghen) Gheluckich Brabant, oock uwen Poëet ghecreghen,

Den welcken v Godt gunt,

Soo hy den Griken gaf Homerum, med verblijden:

En den Latijnschen oock den heuren, in die tijden, Soo ghy aenschouwen kunt:

VVant hy en graft vry niet ghelijck een onreyn Raue, Die den mensch (soo men seit) ellendigh roept ten graue,

Med vremde woorden grof

On-aerdich, on-gheschict, en med veel vremde pliumen Hier en elders ont-leendt (soose de Rauen schiumen)

Hopende daer deur Lof:

Maer hy singht sutelijck ghelijck een siuuer Swane, Gheuende synen sin den Menschen te verstane,

Med vreughden stichtelijck,

Deur veerschen, mate en stijl, snede, en goey woorden schoone, Beter dan-men hier ooit te hooren was ghewoone,

Altijdt veursichtichlijck.

Dit is hy die eerst heeft de frisse Dadelboomen VVt Idumea braght, en gheplant lanxt u stroomen,

Op de Mase en de Scheldt.

Dit is hy die om v heerlijker te verchiren,

Van Delphos heeft ghebracht de lof-lijke Lauriren, En hier in v ghesteldt.

Dit is hy die eerstmael (med goey maniere van doene) VVt Cipren heeft ghebracht den Mirtus reyn en groene,

En hier in v gheplant.

Dit is hy die eerst-mael (soot claerlijck heeft gheschenen) D'olijfboomen heeft bracht van Roomen, en Athenen,

En gheplant hier in d'lant.

Dit is hy die eerstmael Castalides fonteyne, Lifelijck ouer al liet vloeden deur v pleyne,

Dies elck eel hert verheughdt.

Dit is hy die in v de Musen goeder-tieren,

En Phoebum heuren bruer, Apollo med der Lieren, Nu woonen doet med deught.

Diemen hier stichtelijck en godlijck nv hoort singhen,

Daermen hier veurmaels plagh sassemlijck te sien springhen.

De Satiren mismaect.

En daer de groue Pandeur tghecrijschs synder fliuten De Faunen al te medt quam locken wt der miuten.

En huppelen half naeckt.

Daer hoordt-men nv (segh ick) med goeder hermonije, Deur gunst der hemelen, de sute melodije

Van desen reynen Swaen.

VVaer deur (en med goedt recht) in dese leste tyden Ghy v, ô Brabant goedt, niet min en sult verblijden

(Als ghy hem sult verstaen)

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(7)

Dan heur verblijden seer d'oude Priestersse goedigh Des Tempels schoon en hoogh van Apollo veurspoedich,

Die heur werdt toe betroudt

Als hem den Coninck groot van Lydien, seer machtich, Begaefde rykelijck, med diusent stucken crachtich,

Ghewrocht van d'beste goudt,

Verwisselende, mildt, d'eerden ghebacken vaten, In vaten van fijn goudt, een werck van caritaten,

Die tydt, na heurlie wet:

VVaer wt de pelgherims dronken, verheughdt van gheeste, Als sy waren vergaerdt te samen op de feeste.

Dees Tempels toens seer net:

VVant de ghiften die v Vander Noot nv comt gheuen Belgica schoon en goedt, in eeren hooch verheuen,

Ons oock alsoo verblijd

Maken, deur syn goedt werck, en deur syn veersen schoone, Die wy hebben gheweest te hooren onghewoone

Tot nv toe op dees tydt.

Deur wiens veerssen ghy deur de goedtheydt des Heeren, Brabandt ontvanghen sult onghelijck veel meer eeren

Dan den Tempel veurseydt

Vercregh, deur al t'fyn goudt, dat daer in was gheschoncken Daer, soo veur is verhaeldt, vrouwen en mans wt dronken,

Den dranck veur heur bereydt:

VVant tgoudt smilt med der tydts, als comende wt der eerden, Maer veersen die van Godt voordt-comen, groot van weerden,

Men eeuwigh prysen moet:

Ghelijck dat claerlijck blyckt alsment wel wil bemercken Aen de deughdt, en schoon kunst, en aen de siuuer wercken

Van veel Poeten goedt,

Die ouer diusent iaer en veel meer syn gheschreuen, En doen noch euen wel heur Vaders ieughdich leuen,

Tot nv op desen dagh,

Sonder dat water, vier, oft oock t'verloop der tyden, Oft eenigh ongheual der sterften, oft der stryden,

Heur veersen scheynden magh.

VVaer deur men noch verteldt tot op den dach van heden De lof van menigh heldt, van vrouwen, en van steden,

En oock van menigh Landt,

Die anders ouer langh gants souden syn vergeten:

Heur lichaem med den naem, waer deur den tydt versleten:

Laes! bleuen onder tsant.

Dus Brabant wilt ghy dan na der vromer verlanghen, Deur desen nieuwen Swaen, eeuwighen lof ontfaen,

Soot v God gunt veurwaer,

Op dat deur syn schoon kunst, en deur syn godlijck schryuen Den nacomers van v, tot aller tydt magh blyuen.

Een veurbeeldt schoon en claer.

VVaer deur sy wysselijck heur souden meughen vueghen Schouwende t'quaedt altijdt: En tgoedt na Godts ghenueghen,

Volghende alsoot behoordt.

Soo moest ghy in hem, sterck, deur gunst, weldaedt med eeren, Den lust tot sulcken werck verwecken en vermeeren,

Dryuende hem alsoo voordt

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(8)

VVant men magh med goedt recht de Poëten ghelijken T'seghens den goeden wyn die in t'vat med practijken

Pypt, borteldt, swildt en springht:

Sukende crachtelijck te springhen wt den vate Maer als hy ouer iaerdt soo set hy hem in state,

En hem seluen bedwinght.

Alsoo raest oock den gheest der godlijcker Poëten, Die Godes kinderen syn, sienders, en goey Profeten,

Sterckelijck in-der ieughdt

Deur Misterien schoon, oft wel deur Profesien, Oft oock deur Liefde eerbaer, oft goede Poësien,

Streckende al-tijdt tot deughdt

En doet heur dinghen doen, schryuen, singhen en dichten Bouen natueren cracht, daer sy med vreughdt deur stichten,

Het menschelijck gheslacht.

Maer als sy veertigh iaer ghenaken, oft gaen tellen, Soo beghindt hem den gheest in heur gherust te stellen

Veursightigh wel bedacht,

Soo dat sy dan seer wel na heurs herten begheeren, Al tgheen dat heur gelieft, verstandighlijck vercleeren,

Kunnen, deur veersen schoon:

Tot dienst, tot eere, en vreughdt, der Heeren en der Landen, Die sulx verdinen gaen aen heur, med deughdt oft panden:

VVant erbeydt verdiendt loon.

Dus wilt ghy eenigh werck, Brabandt, hebben beschreuen, Daer ghy tot alder tydt deur te verstaen meught gheuen,

Vwen nacomers goedt,

VVat ghy veur Landen syt, hoe ghy v hebt ghedraghen, Hoe v de deugdt behaegdt, en d'ondeugden mishaghen,

Dwelck men v prysen moet,

Hoe dat v Edel-Mans als Mars raest onghebonden, Den vyandt dapperlijck wederstaen en deurwonden,

Med raedt en med der daedt:

En hoe sy vred'saemlijck, en eerlijck onuerdroten, Leuen soot hoort, als Pax Ianums hius houdt ghesloten,

Een elck na synen staet:

Hoe oock v ghemeyn volck, Bouwers, Borgers, Coopliden, Cloeck, vroom, en neerstigh syn, en alle traegheyt vliden

Na des Heeren ghebodt,

En hoe v leeraers oock, als syn Theologanten, Iuristen, Medecijns, blinkende als Diamanten,

Daer toe gheschict van Godt,

Sonder ophouden t'volck onderwijsen en leeren, Slissen, en maken sterck, altijdt meer tot Godts eeren,

Dan om heurlieder lof:

Hoe daer goedt recht gheschiedt, hoe de beste verheuen VVorden om heurder deughdt, en de quade verdreuen,

Om heur misdaden grof.

VVilt ghy, segh ick, dat hy sulx t'uwer eeren schryue, Op dat, Brabandt, v deughdt t'alder tydt ieughdigh blyue,

Deur desen Vander Noot.

Soo moest ghy hem med recht wat meer deughden betoonen Dan ghy wel hebt ghedaen tot noch toe om te loonen

Syn ghetrouwigheyt groot,

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(9)

Die hy bewesen heeft ghenoech ouer veel Iaren, Verhopende Godts dienst, en v rust te doen naren,

Als Liefhebber des Landts:

VVaer veur sy (o grof stuck) noch niet en heeft ontfanghen, Dan wederweerdicheydt en afgunst med verstranghen,

Niet weerd een hand' vol sandts:

Dwelck schande is, aenghemerckt datmen tot op dees stonden Tot gheender tydt in v noyt man en heeft gheuonden,

Die Poëtikelijck,

Soo kunstighlijck, en wel, in uwer schoonder spraken, Gheschreuen heeft als hy (van goede en eerbaer saken,)

Soo-men siet blykelijck:

VVilt ghy my straffen sulcx, soo sueckt aen allen inden, En kundt ghy eenigh werck soo goedt als tsyn geuinden,

Soo wil ick syn beschaemt:

Maer kundt ghy niet soo goedt in al' v biblioteken Vinden, waer dat die oock eenighsins mochten steken,

Soo laet my ongheblaemt,

En wilt rechueerdelijck sonder afgunst belijden, Dat Godt v (in dees kunst) gheeft in dees laeste tyden,

Den grootsten besten gheest,

Soo datmen van d'begin der weereldt syns ghelijke Tot nu toe noyt en vandt in v schoon Brabant ryke,

Dies Godt ghelooft wordt meest,

VVant hy en sueckt veurwaer niet dan in al Godts eere, Makende groot den naem van synen Godt en Heere,

Deur syn veersen bequaem,

Daer hy, med vreugdt, ter deugdt deur verweckt mans en vrouwen, Leerende heur volghen t'goedt, en alle ondeugdt schouwen,

Moeder van druck en blaem,

Soo dat v volck voordts aen wel segghen magh med vreugden, VVy hebben nv, Godt danck, onsen Poëet vol deughden,

Ontfanghen oock van Godt,

Soo wel als veurmaels oyt de Griken wys van rade, Heuren Homerum goedt, hadden deur Godts ghenade,

Na des Hemels ghebodt.

Als ghy dan wel verstaet, Belgica goedertieren,

Dat v de goetheydt Godts soo godlijck coemt verchieren Med desen Vander Noot.

Soo wacht v dat ghy toch t'seghen Godt op gheen stonden, En t'seghen hem (schoon Land) oock niet en wordt beuonden

In ondancbaerheydt groot,

Als de Griken veurseydt t'seghens Godt, en de cunste Des godlijcken Poëets, deur vreckheyt oft af-gunste,

Als hy in d'leuen was:

Op dat v niet en wordt verweten t'vwer schanden, O Brabant die daer sydt de bloem van alle Landen,

Soot claer blyckt op dit pas.

Dus wilt nv danckbaerlijck ontfanghen sonder duchten

Med een goedt-ionstigh hert, dit boeck, veur d'eerste vruchten, Van desen nieuwen Swaen:

Soo suldt ghy redelijck deur v beleefdt bedrijuen, Hem maken eenen moet, om constich te volschrijuen,

Dwerck dat hy heeft bestaen,

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(10)

VVaer deur hy opendlijck, wonderlijck sal betoonen, Veur oudt, ionck, cleyn en groot, en veur alle persoonen,

(Magh dwerck worden voldaen) Dat ghy bat syt begaeft med alle goede saken,

Dan eenigh ander Landt, en dat v spraeck gheen spraken, En wyckt noch toe en gheeft,

In suticheydt, in deugdt, noch in rycdom der woorden, Dus danckt Godt, syt verblijdt, laet Gode en hem gheworden

En toondt v ghy beleeft.

De selfde R. vander Hegghen tot de afgunstighe, lachterarts, spotters, en Zoylisten.

VVaer om wordt ghy soo bleeck, seght, dat ter goeder trouwen, O ghy Zoylus kindt, als ghy my hoordt ontvouwen

Den lof van dit schoon boeck oft als ghy oock by desen Hoordt dat dus ouer al de Poëet wordt ghepresen,

Om syn deugdt en verstandt?

Ist om dat hy de Deughdt leerdt volghen, en t'quaedt vliden?

En tot Godts dienst, medt vreugdt, ver-weckt veel goede liden?

Oft ist om dat hy bat in d'Brabandts heeft gheschreuen Dan-men oyt heeft ghedaen en daer deur heeft ver-heuen,

En ver-eerdt t'Vaderslandt?

En wilt v (bid'- ick toch) daer in soo seer niet quellen, Af-gunstigh Zoyelist, en v sinnen ont-stellen:

Maer wilt vry bat dan hy, ghy selue yet goedts be-schrijuen, Daer ghy ter deugdt deur trect, en ver-weckt Mans en wyuen,

Soo cryght ghy lof en danck.

Maer kundt ghy sulx niet doen, soo en wilt niet benijden, Dat d'eel Gheesten in Godt heur deur syn werck verblijden:

En laet v schimpen staen, want men sou daer deur merken, Dat ghy een vyandt syt, van goede en eerbaer werken,

Ver-vuldt med sonde en stanck.

Alle goedt comt van Godt. Vander Hegghen.

D. Aelbrecht van den Velde op het teghenvvoordigh Boeck.

Het beste datmen vindt in Olympo daer bouen, Is Iupiter ons Godt diemen altijt moet louen:

En tschoonste oock dat wy sien blinken in tFirmament, Is Phoebus diet all' siet, en d'ander licht verblent:

Maer tschoonste en d'best' dat men hier vindt op deser Eerden Is v schoon Godlijck werck Van-der Noot groot van VVeerden:

VVaer deur ghy eerbaerlijck ons leert, en wel verheught, Ghy leert ons vlieden t'quaet, en leydt ons tot de Deught:

Diesmen tot alder tyt Godt bouen all' moet eeren Diet al vloeidt en regeert als Heerschapper der Heeren;

En die syn Son' ons seyndt die alle dinck verlicht:

En v die deur v werck ons verheugdt leert en sticht.

Onghesien mach gheschien.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(11)

Argvment de ce present livre.

LE Poëte inuoque les Muses auecques fort bonne & tres belle eloquence.

Le Poëte commençant son Liure, que les Muses luy dictent, dict qu'en sommeillant, Mercure luy monstre l'Idée de sa Dame Olympia, par luy tres desirée: luy annonçant de par Iupiter, qu'vn jour il l'aura. Apres il dict que cincq Damoiselles le trouuent &

le conduisent à chercher sa Dame.

Il l'a cherché au Iardin de Madame Hedone, laquelle le flatte pour le tenir aupres d'elle, ce qu'il ne faict, ains sortant de la, il entre au Chasteau du Dieu Plutus, lequel aussi le conseille de se rendre en son seruice, ce que le Poëte aussi luy refuse: Et en sortant du Chasteau, les deux filles de Plutus accompaignent le Poëte. Apres il entre au Palais de la Princesse. Laquelle aussi met toute peine pour le persuader de se vouloir la tenir en gloire & triumphe: mais par l'aduertissement & le bon conseil de ses compaignes, il sort aussi de la, pour aller chercher & trouuer sa Dame Olympia, & apres la Roine Telosie. Mais deuant que partir, pensant auoir rencontré sa Dame Olympia, il l'epousa, par le conseil de sa Thelemie, outre le bon-gré de ses autres guides, Mais il fut bien abusé: car c'estoit vne des filles de ce palais, apellé Kosmica, directement à Madame Olympia contraire, dont fort mary, il sort de la.

Le Poëte estant sorty desdictes places, voit la Dame dont Mercure luy auoit parlé, descrit sa beauté et sa bonne grace.

Il est mené par la beauté de sa Dame au iardin d'Amour, lequel il voit sur vn char triomphant en pompe magnifique.

Suiuant le char de Cupido, il le voit descendre deuant vn beau Theatre, au milieu duquel sourd la doulce et claire fontaine de la belle Venus, qui vient parler au Poëte, luy conseillant de perseuerer en amour, en l'asseurant que l'issue en sera bonne.

Le Poëte voiant partir sa Dame, emmenant auec elle son coeur captif, la suit de loin, et ne la pouuant attaindre, luy dict auec grande eloquence à Dieu.

Voiant sa Dame de retour, ils s'addresse tout ioyeux à elle, luy redemandant son coeur, ou qu'elle luy rende le sien, veu que sans coeur il ne peult viure.

Voiant sa Dame en vn iardin, il contemple ses vertus, sa beauté et sa tresbonne grace, lesquelles luy redoublent son amoreux martyre.

Il est mené par les vertus de sa Dame au Temple d'Arete, qui le reçoit benignement, luy donnant plusieurs bons enseignemens.

Voiant sa Dame iouer d'vn' Luth dedans vn pré verdoiant, il est tant rauy de l'harmonie de ses doulces chansons, & de sa beauté, que Erato le meine sur les montaignes d'Elicon & Parnasse, aupres dè Phoebus & ses soeurs, qui le lauent,

& l'abbreuuent de l'eau de leur fontaine, nommée Ipocrene, dont il deuient Poëte.

Phoebus embrasse le Poëte doulcement, aussi font les Soeurs, luy inspirant l'Entusiasme & l'Esprit Poëtique.

Partant le Poëte de là, il ioüe si bien aux cham Elisee entre les autres Poëtes, qu'il reçoit de Phoebus couronne de Laurier: de Venus (par les trois Charites) couronne de Mirte: de Minerue, couronne d'Oliuier: & de Bachus, couronne de Lierre.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(12)

Le Poëte parlant à loisir à sa Dame, ne sçachant comprendre d'ou tant de vertus procedent. Dont Logistique luy dict, qu'elles procedent du grand Dieu des merueilles, qui est tout bon, tot beau & tout puissant.

Le Poëte desirant de paruenir à la cognoissance & alliance d'iceluy Dieu, est conduict par ses Damoiselles pres d'vne vertueuse Matrone, dicte Theude,

accompaignée de quelques deuotes pucelles, comme Pistis, Elpis, & autres. Ceste Theude luy monstre l'estroicte voye, qui semble fort difficille à passer, à cause des Rochers & Ronces: mais quiconque passera par icelle de bon coeur & seruent courage, il trouuera (dict elle) le repos eternel.

Le Poëte bien armé de toutes armes necessaires, dont les chambrieres de Theude predicte l'ont suffisamment accommodé, se met au chemin, ou il combat vaillamment contre le Monde, la Chair & le Diable, & tous leurs adherents, & tous vices figurez par diuerses especes de bestes.

Le Poëte aiant obtenu victoire par la grace de Dieu, il luy conuient combatre contre l'execrable monstre dict Ptochia: mais Mercure, Spoude & Argasie luy faisant fauorable assistence, sont venir à secours Chrysea & Argirea, filles du Dieu Plutuss, menans auec elles plusieurs Nymphes portantes cornes d'abondance: & Satyres, portans des bons Vins, dont Ptochia s'enfuit.

Le Poëte aiant passé tant d'estroicts, entre en beaux champs, où sa Dame sortant d'vn bois de Cedres, Datiers, Myrtes & Lauriers, luy vient au deuant, accompagnée des Dieux et Déesses, ou l'accord Nuptial fut faict, et la feste celebrée au plus beau de la place, ou furent tenuz propos dignes d'eternelle memoire, lesquelles on verra lors quelon Olympiade, contenant douze Liures, sera mis par l'imprimerie en lumiere:

qui se sera bien tost, moiennant la grace de Dieu. En outre amis Lecteurs tant Romains que François vous veux bien tenir pour aduerti. Que le Poëte est nay &

nourry Brabançon, n'ayant oncques eu maistre, ny homme viuant, qui l'ait enseigné en langue aucune. Et si a il toutes-fois tant diuinement & Poëtiquement escrit en sa langue Brabançonne (laquelle en douceur, antiquité, grace, richesse et abondance des motz, surpasse toute autre langue) qu'il est, (& à bon droit,) tenu pour le premier Poëte en ycelle. Sans auoireu (dis-je) autre maistre que le vray Entusiasme son bon Esprit, & sa bonne nature, qui sont le bon, & vray Poëte, lesquels l'enseignent si bien, qu'il s'ose aussi (pour monstrer la gaillardise de son Esprit) faire entendre aux estrangerz en leur propres langages, mesmes par vers bien-mesurez. Comme entre autres langages vous pouez veoir en la vostre, par ce present Liure, lequel apres l'auoir composé en son Brabançon, l'a luy mesme aussi mis en vostre François, pour par ce moien (d'vne honneste priuauté & gentille audace) monstrer le bon coeur qu'il porteaux gentils Esprits de France, ausquels, il prie le vouloir tenir pour excusé, s'il se trouue aucunefois quelque rime non trop-riche, ou quelque menue faute en l'Ortographie.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(13)

In-hovdt, oft argvment deses teghenvvoordighen Boecx.

DE Poëet aen-roept de Musen med een seer schoone en goede wt-sprake.

De Poëet beginnende syn boeck (dwelck hem de Musen veur-dichten) seght dat hy slapende, Mercurius hem d'Idée van syn Meestersse, Olympia, toondt: hem boodtschappende van Iupiters vvegen, dat hy-se noch hebben sal. Voordts segt hy dat hem vyf Iongh-vrouwen vonden, die hem gheleyden om syn Lief te gaen suken.

De Poëet sueckt sijn Alder-Liefste in den hof van Me-vrouwe Hedone, die hem vleydt, om hem by heur te behouden, dvvelck hy niet en doedt: maer van daer scheydende, gaet in de borcht des Godts Plutus, die hem dies-gelijcken raedt, dat hy hem in synen dienst be-geuen soude, dvvelcke hem de Poëet oock vveygerdt, en van daer tredende, gaen Plutus tvvee Dochters med hem. Daer na gaet hy in t'palleys van de Princersse Euclia. Die oock heur beste doedt om hem te becouten, dat hy hem in glorie ende cracht daer houden soude. Maer deur d'onder-vvijsinghe synder leydts-vroukens, vertreckt hy hem oock van daer, om syn Meestersse Olympia te gaen suken ende vinden, en daer na de Coninginne Telosie. Niet te min eer hy noch van daer ge-raecte, meynende syn alderliefste te sien, gingh die

achter-volgende den raedt van syn Thelemie, tsegen den orlof synder ander Leydts-vrouwen: maer vand hem seluen vvel be-drogen, vvant het vvas een dochter van dit palleys Kosmica genaemdt, der godlijker Olympia, gantselijck ongelijck, ende te vveder. Dies hy bedroeft van daer scheedt.

De Poëet vvt de veur-schreuen plaetsen getreden synde, siet syn Meestersse, daer hem Mercurius af gesproken hadde, en verhaeldt van heur schoon-heydt, Deugdt ende goede gracie.

De Poëet vvord deur de schoon-heyt synder alderliefste geleydt in den hof der eerlijker Liefden, den vvelken hy med grooten staet siet comen, geseten synde op eenen heerlijken vvagen.

De Poëet volgende na den veur-schreuen vvagen der Liefden, siet den seluen Cupido daer af-treden, veur een schoon Theatrum, in vviens middelt de cleire Fonteyne Veneris staet, vvelke Venus den Poëet quam spreken, hem radende vol-herdigh te blyuen in Liefden, versekerende hem dat den vvt-gangh goedt vallen soude.

Siende de Poëet sijn al-der-liefste ver-trecken, leydende sijn hert ge-vangen med heur, volgdt heur van veers naer, maer die niet kunnende achter-halen, segt heur med vvonderlijke goede gracie, van wydt orlof.

De Poëet siende sijn Olympia vveder-om, schickt hem med vreugden by heur, heur eysschende syn hert vveder-omme, oft het heure veur tsijne.

Vindende de Poëet syn Meestersse in eenen hof, bemerckt neerstighlijck heur deugden, heur schoonheydt, en goede gracie, de vvelke hem in syn herte der Liefden smerte ver-dubbelleerden.

De Poëet vvordt deur de deugdt synder Meesterssen, in den Tempel der Deugdt, Arete genaemt, geleydt, de vvelke hem vrindelijck ontfangdt, hem geuende

ver-scheyden goede onder-wijsinghen.

Siende de Poëet syn alderliefste spelen op een liute in eenen grunen beemdt vvordt deur den suten sangh, en deur heur schoonheyt soo seer be-ruerdt, dat hem Erato leydt op de bergen Helicon ende Parnassus, by Phoebum, ende syn Susters de neghen Musen, die hem siuueren, ende lauen med het vvater heurder Fonteynen, Ipocrene genaemt, soo vvel dat hy Poëet gemaeckt vvordt.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(14)

Phoebus en sijn Susters om-helsen den Poëet, hem in-blasende den Entusiasmum, ende den Poëtixen gheest.

De Poëet vandaer gescheyden synde, speeldt soo vvel onder d'ander Poëten, ende Poëterssen, in Heliseums velt, dat hy van Phoebum ont-fanght een Lauriren croone: van Venerem deur de dry Carites, een cranskens van Mirtus: van Mineruam, een croone van Olijuen, en van Bachum eenen hoedt van Leylof.

De Poëet tsijnder goeder moeten med sijn al-der-liefste sprekende, en can hem niet genoech ver-vvonderen van heur deugden, schoonheydt, en goede gracie: niet cunnende begrijpen van vvaer heur soo veel deugden toe quam: dies Logistike hem seyde, dat sy quamen van den Heere der Heeren, die d'al-der-schoonste, alder-beste, ende alder-maghtighste is.

De Poëet groote begeerte hebbende om tot de kennisse, ende tot het verbondt des alderbesten te geraken, is deur sijn Leydts-vrouvven tot een deugdelijke Matroone geleydt Theude ghenaemt, verseldt sijnde med sommighe deuote Maegden, als Pistis, Elpis, &c.

Theude vvees hem den engen vvegh die seer lastigh ende swaerlijck schyndt te vvandelen, ouer-midts de menighte der rootsen, dystelen ende doornen, die daerin geuonden vvorden: maer vvie daer deur gaet med een sterck hert ende een vroom gemoet, die sal (segt sy) d'eeuwighe ruste vinden.

De Poëet vvel versien sijnde med alle nood-sakelijck vvapenen, daer de Cameniren der veurschreuenen Theuden hem ten vollen mede gheriefdt hebben, steldt hem in den vvegh, daer hy vromelijck strydt tsegenden Diuuel, tsegen de VVeereldt, en tseghen t'vleesch, med heur aen-hangers, ende aller-ley sonden, geleken by ver-scheyden maniren van beesten.

Hebbende de Poëet, deur de genade des Heeren, d'ouer-hand gehouden t'segens de veur-schruen vyanden, moet hy noch vechten t'segens t'grouwelijck Monster Ptochia genaemt: maer Mercurius, Spoude, ende Argasia, hem doende ionstelijken by-standt, doen Chryseam, ende Argiream Dochters des geldt Plutus veur-schreuen, die in desen strydt van hem ge-iaegdt vvaren, weder t'synen onderstande comen med meer Nymphen, brengende hoornen van ouer-vloedigheydt, en Satiren aenbrengende goede vvynen, dies Ptochia de vlucht' neemt.

De Poëet deur-comen synde soo veel last, coemt in lustighe velden daer syn Lief comende vvt een bosch van Cederen, Palmen, Mirten, ende Lauriren, verseldt synde med de Goden, ende Goddinnen, vvaer het houvvelijck gemaect ende gesloten, ende het hoogh-tijdt gehouden vvert, in tschoonste deser plaetsen, daer oock redenen ghesproken vverden, vveerdigh in eeuwiger gedachtenisse gehouden te vvorden, die ghy haest deur den druck int licht sien sult, soo verde Godt genade geeft. te vvyle bidt de Poëet den vromen Lesers, van vvat staet die syn, med dit boeck heur te ver-maken, en oft sy daer eenige ghebreken in vinden, tsy in

d'ortographie, oft andersins, in het drucken oft corrigeren versiumt synde, dat sy die ten besten, by heur seluen verbeteren vvillen, gedachtigh vvesende dat geen boeken heel volmaeckt en syn, ten minsten in den eersten druck: in de tweede editie sullen vvy beter toe sien, med de hulpe Godts, den vvelken ghy beuolen moet syn. VVeest danckbaer en vaerdt vvel.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(15)

Vercleeringhe ende vvt-legginghe, sommigher namen in dit Boeck beuonden.

Virilité Cloecheydt

Andronica

Charité Liefde

Agape

la Vertu de Deughdt

Arete

Argent Siluer

Argirea

C.

Or Goudt

Chrysea

Mondaine Weereldtsche

Cosmica oft Kosmica

E.

Gloire mondaine.

Weereldts eere Euche oft Euclia

Liberté.

Vryicheydt Eleusterie

Labeur.

Erbeydt Ergasia

Esperance.

Hope Elpis

H.

Volupté charnelle.

Wellust des vleesch Hedone

Pacience.

Geduldigheydt Hypomone

Obeissance.

Onder-danigheydt Hypocholinia

L.

Raison.

Redene Logistica

O.

Celeste.

Hemelsche Olympia

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(16)

{Richesse ou {Ryckdom oft gheldt

Plutus

{auariche.

{ghierigheydt

Poureté.

Ermoede Pthochia

La Foy.

Ghelooue Pistis

Sobrieté.

Soberheydt Pinotida

Sçauoir.

Wetendtheydt Phronesis

Sagesse.

Wysheydt Philosophie

S.

Sagesse Wysheydt

Sophie

Prudence.

Veur-sightigheydt Sofrosine

Industrie.

Behendigheydt Spoude

T.

Volonté.

Wille Thelemie

La fin.

d'Eynde Thelosie

Dieu donné.

Godts gaue Theude

Humilité.

Ootmoedigheydt Tapinose

I. Iacob van Crvtsener,

Op d'beeldt van I. Ian Vander Noot.

Aenspraeck.

Schilder vol-brenght v woordt, ghy hadt veur v ghe-nomen, En vastelijck gheloefdt, Phoebum in deugdt vol-comen, Med de Pieriden, op Helicon te malen.

Antwoorde.

Ick heb d'werck al vol-braght, want in d'beeldt (sonder falen) Van Heer Ian Vander Noot, schiulen med deughdt en vrede, Phoebus, de Musen vroedt, Venus, en Pallas mede.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(17)
(18)

Een cort begryp der XII. boecken Olympiados, Beschreuen deur I. Ian vander Noot,

Patritius van Antvverpen.

GOdlijck geslacht, Ghesusters weerdt om croonen, Die Godlijck heerst, en set ulider troonen

Op Helicon, en Parnassum med vreugden:

Die uwen sangh, en veerssen daer vol deugden Meestersselijck med schoonder hermonije, Singht op t'gheclanck van Phoebums snaren blije!

Dochters eerbaer van die-men heet t'Ghedachte, En van Iuppin, d'alder beste gheslachte:

Voesters vruchtbaer' van Deugt, Vreugt, Eere, en Konste Pierides! die deur v deughdt, en ionste

Veur-sightighlijc bestiert, en kundt beleyden T'menschen vernuft, wysheyt, en sin bescheyden!

Abrege' de l'Olympiade dv seignevr I. vander Noot, Patrice d'Anuers.

DIuines Seurs, Muses sainctes & belles, Qui gouuernez les montaignes iumelles (Manoir diuin) du mont Pegasien, Vous qui au Luc du Harpeur Delien Ioignez voz voix, Filles de la Memoire Et de Iupin: Nourices de la gloire, Los, & renom des Esprits fortunez:

Vous qui sans fin sagement gouuernez (Par le moien de Raison d'amour plaine) Diuinement la sapience humaine.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(19)

Deur sulken toom als Reden' by can brenghen:

Musen wildt toch, sonder langher verlenghen, Ver-latende Castalidis Fonteyne

Een weynich tydts neer comen in dees' pleyne, En wildt my toch myn Nimphen en Iongh'vrouwen De groote vreughdt en beloften ont-vouwen, Die sekerlijck med blyschap', wt ghenade, Ver-weruen sal, hier na-maels vruegh' en spade, Godts weerdich volck, vrome en oprechte liden Die alle on-deugdt en quaedt gheseltschap vliden.

Die heur in Godt te dinen t'allen tyden, En na syn woordt te leuen heur ver-blijden.

Dit wildt my toch Goddinnen sonder falen Van eerst' tot laest' volcomelijck ver-halen, Soot my tot Brecht synde, noch iongh' van iaren, Deur een ghesicht' Godts gheest quam open-baren, In d'iaer vyftigh en twee in een gruen weye

(Dus ick ver-heugdt was) in de maendt van Meye.

Io! Pean! ick ghevuele in mijn sinnen Al-sulken vreugdt en yuer heet van binnen, (Die nacht' en dagh' my soo virigh doen blaken Deur een godlijck en seer eerlijck ver-maken) Dat mynen geest, en myn hert heur ont-stellen Deur desen brandt, en yuer die my quellen.

O welken vreugdt! O wat gheluc en eere, Ist, als in ons neer daeldt ons Godt en Heere!

Ver-trect van hier ghy boose, ghy moet wijken, Maect v van hier ghy valsche gaet ooc strijken:

Wyct, wyct van hier ghy snoode en eerdse Menschen, Want Godt is hier die my sterct na mijn wenschen.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(20)

Veuillez (laissant le Castalide bord) Venir vers moy pour me donner confort.

Et dictes moy mes Dames, mes Déesses L'heureus plaisir, & certaines promesses Que receuront ceulx qui aiment de coeur (Fuiants tous maux) leur Dieu & createur:

Laissants aussy des biens mondains l'enuie Menent celeste & bien-heureuse vie.

Cerchants tousiours sans cesse en chasque lieu De tout leur coeur pouoir seruir à Dieu,

De l'adorer, par vraie amour sans feinte,

Cheminants droict sans crainte en sa loy faincte.

Dames veuillez mon esprit enflammer, Et doctement veuillez moy raconter (Pour gentilment le mettre en escriture) Ce qu'un jour vis à Brecht sur la verdure.

Au mois de May en l'an cinquante deux.

Dont tout refaict i'estois & tout ioieux.

Io! ie sens vne fureur lancée En mon esprit, au fons de ma pensée, Qui nuict & jour m'enflamme tellement, D'ung gracieux, & dous forcénement,

Que tout mons sens, & mon esprit se trouble Du zele ardant qui dans moy se redouble.

O quel plaisir! o quel bien souuerain

Quant Dieu descend au coeur d'un poure humain!

Fuiez d'icy, retirez vous arriere Profanes tous d'une vite carriere.

Retirez vous Profanes loing d'ici Voici le Dieu, m'allumant, le voici.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(21)

Op eenen dagh van Mey lagh ick in t'groene En sagh tot my strax comen (als de coene) Mercurium die my ghingh openbaren Seer veel ghelucx dat my sou wederuaren En toonde my oock med syn Caducée

Vut gunsten groot het schoon beeldt, en d'Idée

Van de reyn Maeghdt die my noch eens moest bringen Daermen Godts lof, en eere altijt hoirdt singhen.

Daer na sagh' ick noch vyf edel Jongh' vrouwen Vol eere en deughdt, vol verstants, en vol trouwen De welcke om my te spreken tot my quamen, Als sy my daer alleen verdacht vernamen:

En leydden my goedt-ionstighlijck ghelijke Om te gaen sien Eleufterie ryke.

Vn iour de May couché sur la verdure Ie vis venir vers moy le Dieu Mercure Qui me predict (dont ie prins grand plaisir) Beaucoup de bien, qui me doibt auenir:

Et me montroit auec son Caducée En ma faueur le pourtraict, & l'Idée De la beauté, qui me deuoit vng iour Mener au lieu, ou Dieu faict son seiour.

Apres ie vis cinq nobles Damoiselles Plaines d'honeur toutes bonnes & belles Qui s'en venoient tout droict parler à moy Me voiant seul, pensif, & plein d'esmoy:

Et me seruoint apres de bonne quide Pour aller veoir dame Eleufterelide.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(22)

Offert se in somnis Vati Cyllenia proles Ingenua monstrans virginis effigiem

Hinc tenera Vatem deducunt quinque puellae Magnifica ad diuae limina Eleutheria

Olympiados D.I. vander Noot lib. I.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(23)

De welcke my (na mijns herten verlanghen) Seer vriendelijck, en eerlijck heeft ont-vanghen En sandt my voirdt medt goet gheseldschap schoone (Logistica was d'een' frisch van persoone,

Sofrosine was d'ander', med Sophie:

De vierde was geheeten Thelemie)

Op dat ick sou gaen suken mijn Meestersse Olimpia, en daer na de Princersse

Thelosie, die heur volght med verblijden:

Maer Kosmikam seindt sy na d'eeuwigh' lijden.

Als wy dan soo gelijck waren ghescheyden Van de Princers ginghen sy my geleyden By Hedoné in wellustighe velden

Die my om daer te blyuen genogh quelden:

Maer als ick heur kende deur mijn leydts-vrouwen Soo gingh' ick heur en al heur voirdtstel schouwen:

Van daer quam ick saen aen t'palleys gelijke Van den geldt Godt Plutus maghtich en rijke Daer ick in ghing, deur een poortael verheuen

(d'welck d'achtste was) waer bouen stont gheschreuen Goedt sonder last, oft erbeyt swaer vercreghen

Maer deur versterf, prijst men in alle weghen.

Plutus beureest ghingh my smeeken en raden Dat ick altijdt sou staen t'sijnder ghenaden Maer ick en wou in sijn bedwanck niet leuen Dus tradt ick wt om my ter deught te gheuen Deur t'selfde gat daer ick deur in was comen, Dies volghden my sijn dochters t'mynder vromen, Waer af d'een was Chryséa roodt van monde, Argyrea was d'ander wit ten gronde.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(24)

Laquelle aussi me receut de bon coeur, En me faisant plaisir & grand' honneur, Et m'onuoioit apres, par compagnie, Ces Dames cy, Sofrosine, Sofie, Et Logistique aussi de grand renom:

De l'autre estoit Thelemie le nom.

Pour aller veoir Olympia la belle:

Et puis encor Thelesie apres elle

Laquelle aux bons donne joye & confort:

Mais en suiuant Cosmice l'autre mort.

Estant parti du lieu de la Princesse, Veoir men allay Hedone la Maistresse:

Mais la voiant, & cognoissant tresbien, Ie m'arestay aussi peu là, que rien.

De là je vins au palais large, & riche, De l'opulent Plutus, auare & chiche, Auquel i'entray par l'vn des huit portaux Ou cest escript je vis (exempt de maux.) Non par labeur, ny par soing, ny par peine, Mais par succez auoir la bourse pleine.

Plutus pensoit bien me persuader, Qu'à le seruir me deuois arrester:

Mais ne voulant en seruitude viure, Ie fortz de là, pour la vertu mieux suiure, Par ce portail par où i'entrois deuant, Et me suiuoient ses filles quant & quant:

L'vne auoit nom Chrysée la dorée, Et l'autre estoit sa seur Dame Argirée.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(25)

Daer na gingh'-ick med lof-weerdigh vercloeken Eucliam ryck, in heur palleys versoeken:

Die my ooc riedt dat ick by heur sou' leuen

In heur schoon hof, d'welc seer' hoogh' stondt ver-heuen Op eenen bergh' lustigh (soot' scheen) veur d'ooghen, Maer die daer op climdt, moet al veel gedooghen.

En als hy meyndt te syn seer hoogh gheseten, Is hy dic-maels seer wydt van syn ver-meten.

Ick clom' daer op lustigh en cloeck van sinnen, Med arbeydt groot, en last quam ick daer binnen.

Ic sach t'palleys seer costelijck, en ryke,

Groote eere, en dienst sagh ick daer oock ghelijke, D'welc my in t'hert' aen-stack vierich verlanghen Om daer te syn' in hoog'heydt oock ontfanghen.

Puis i'allay veoir vne Dame hautaine, Qui nom auoit Euclia, la mondaine, Qui me chantoit bien heroiquement, Que me rendrois en son noble conuent.

Sa court estoit dessus vne montaigne, Qui decouuroit à l'entour la campaigne, Belle pour veoir aux yeux des regardans, Mais difficile à tous y trauaillans.

Tout courageux je monte le rocher, I'entre au palais, par peine & par danger, Ie vis le lieu fort somtueux & riche.

Qui estoit plein de grand honneur, non chiche, Qui me faisoit auoir desir au coeur,

De viure illec en triumphe & honeur.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(26)

Magnifica cúpida súbit alta palatia mente Diua monet, fastúm, tútnidos vt captet honores, Vates Eúcleias, múnera dia petens

Haeret, sed Nymphas confúluisse úniat

Olympiados D.I. vander Noot lib. IIII.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(27)

Maer siende dit mijn wyse ghesellinnen

Spraken, O vriendt, menigh man compt hier binnen Om tot groot goedt oft hoogheydt te gheraken, Die daer haest wt gheschupt word', weerd om laken Deur een viul gat dat veur hem was verborghen Dies d'ermoed' hem, en de droefheyd' vol sorghen Mistroostigh, oudt, versellen en geleyden,

Hier om wildt ghy in tijdts toch van hier scheyden Eer ghy oock koemt in sulken druck' en smerte En set op t'goedt dat eeuwigh duerdt v herte.

Hier meynde ick siet dat ick sagh med ghedooghen Heur die ick meer acht' dan mijn eyghen ooghen, Dies ick-se nam deur liefde sot verblindt,, dwaes Veur vleesch en bloedt, oft veur mijn eyghen lijf,, laes.

Maer ick werd' saen ghewaer' aen heur bedrijuen Dat sy gants was t'seghens de bloem' der wijuen:

Want sy gevoedt was in dit hof veur-schreuen, Dies sy eerdts was, en gants ydel daer neuen, On-redelijck, valsch, ergh, en fier van moede, Onkinsch, on-vroom, tornigh als de ver-woede, Dies ick beschaemdt was, en benaut ten gronde.

Als ick heur ergh on-ghetrou' hert verstonde.

Ghy hebt geuolghdt (sprack toens tot my Sofye) Hier in den raedt van dese v Thelemie.

Niet onsen raedt: want Godt heeft v de bloeme Der eerbaerheyt beloeft, die ick goedt noeme:

Dochter der Deughdt, en Godts dienersse goedigh In eerbaerheydt, en in wijsheydt veur-spoedigh.

Die ghy ô vriendt hier toch niet en suldt vinden, Dus scheydt van hier en suecktse op ander ynden.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(28)

Mais ce voiant mes trescheres compaignes Me dirent lors: Amy, en ces montaignes, Meint homme adroict entre pour auoir gloire Pour acquerir credit bruict ou victoire Qui bien soudain se voit tout rebouté Par vn pertuis qui luy estoit caché:

Dont poureté, douleur, melancolie, Et desespoir luy tiennent compagnie.

Garde toy bien doncques de t'y tenir, Mets en vn lieu plus seur le tien desir.

Ie pensois voir en ce lieu celle Dame, Que j'ayme mieux que mes yeux ou mon ame Dont je la prins sans faire long sejour

Pour femme alors par l'aueuglé Amour:

Mais (las) bien tost je vis par son affaire Quelle estoit toute à ma Dame contraire:

Car elle estoit nourrie en ce lieu vain Dont elle auoit le coeur par trop mondain, Et si estoit trop inhumaine & fiere,

Lubrique, & faulse, & tres-promte à mal-dire:

Dont tres-dolent j'estois & tres-confus, Quand j'aperceu en elle ces abus.

Lors me disoit Dame Philosophie Tu as ce faict (suiuant ta Thelemie) Sans nostre aduis, Dieu t'a promis la fleur D'honnesteté, de nostre temps l'honneur, De Vertu fille, & du grand Dieu seruante, En bonnes meurs, & scauoir, excellente, Laquelle icy ne pourrons recouurer:

Pour-ce sortons pour ailleurs la trouuer.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(29)

Den tyd' was hier, en d'uren waren komen Dat Iupiter wou' toonen t'mynder vromen Dat hy op-recht getrou is, en volmaeckt,, noch In al dat hy ons toe-seyt on-gelaeckt,, toch Soo heb' ick dan gesien de schoon' Iongh'vrouwe Waer af my had te veuren (op goey trouwe) Mercurius getoondt d'eyghen Idee

Als hy van Godt de goey' bood'schap' my dee.

Als ick heur sagh' soo schoon' en goedertiren, Soe gruette ick heur: En sy med' goey maniren Gruette my weer, med een oot-moedigh wesen Beleefdelijk, en eerlijk oock by desen.

Te wijl dat ick bemerckte al-dus heur deughden

En de schoonheydt heurs aensights suet, med vreughden, Desia le temps estoit venu, & l'heure

Que Iupiter, (qui seul tout bon demeure) Voulut montrer qu'il est iuste & parfaict En ce qu'il dict, qu'il asseure, & promect:

Ainsi j'ay veu la Dame gracieuse, Dont le seul filz de Maia bien-heureuse M'auoit montré le Pourtraict ja predict Quant de Iupin le message il me fit.

Quant je la vis si gracieuse & belle, La saluant luy fis honneur & elle

D'vn maintien dous, comme faire sauoit, Et d'vn bon oeil, aussy me saluoit.

Et ce pendant que j'admirois sa grace, Et la douceur de sa tresbelle face.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(30)

Prastantem Vates forma et virtute Puellam Quam sibi Mercurius prodidit ante videt. 2.

Huius et ex oculis vibrans sua tela Cupido Percellit vatis pectus amore graui. 4.

Olympiados D.I. vander Noot lib. V.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(31)

Vindende heur soo lustigh, en soo schoone, Soo vriendelijk, en soo fris van persoone,

Soo eerlijk oock, en soo hoofsch sonder vlecken, Waer deur sy can elx herdt ter deughdt verwecken:

Soo had' hem siet Cupido loosselijk,, vroedt Geborghen wel in heur ooghen gelijck,, soet, En schilderde medt syn schichten vol smerten Heur wesen schoon in t'diepste mijnder herten.

En voirdts en heeft dit beeldt niet af gelaten Te dolen hier, en daer, deur al de straten Myns lichaems teer, deur aderkens, en pesen Tot dat hem heeft meester gemaeckt deur desen Ouer myn ieugdt, gants tseghen mynen wille.

Gants t'segen my? hola! swygdt daer af stille, Ick begheerdt wel, en hebt lief daer beneuen, Want het is d'beeldt dat my nv in coemt gheuen Duisendt-derley eerlijke en goey gedachten

Die ick veel meer dan al d'eerds goedt moet achten.

Ick werd' geleydt deur t'suet', en t'God'lijck wesen Van myn schoon Lief in eenen hof na desen Soo schoon', soo reyn, soo lustigh t'allen stonden Datter gheen man soo cloeck en wordt geuonden Die des hoofs deught te rechte mocht vertellen, Oft syn gheluck volcomelijck vol-spellen:

Soo veel-derley vogelkens als daer songhen, Soo veel-derley fonteintkens daer wt spronghen, Soo veel-derley sag-men daer galerijen,

Soo veel-derley prieeltkens tallen syen,

Soo veel-derley bloemkens sagh-men daer bloeyen, Soo veel-derley boomen sagh-men daer groeyen.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(32)

En la voiant tant belle & amiable,

Courtoise & douce, honneste & desirable, Pleine d'honneur, & de perfection

(Dont elle prend de tous l'affection) Amour subtil (cerchant son aduantage) S'estoit caché aux yeux de son visage, Et engrauoit finement le Pourtraict

De sa beauté en mon coeur, de son traict.

Lors ce Pourtraict, qui iamais ne se lasse D'errer en moy, de vene en vene passe, De nerf en nerf, si bien que maugré moy De moy s'est faict le Seigneur & le Roy.

Malgré moy? non! ie l'ayme & le desire:

C'est ce Pourtraict, qui viuement m'inspire Mille pensers, que changer ne vouldrois, Non pas vn seul, aux richesses des Rois.

Ie fus mené, par la beauté diuine, En vn iardin, net, sans nulle ruine.

Tant beau, tant frais, tant noble & tant plaisant Qu'homme il n'y a (tant soit il bien disant) Qui la beauté pouroit au vif redire,

Ni son bon heur de poinct en poinct décrire:

Tant y auoit d'oiselets bien-chantants, Tant y auoit d'herbages florissans, Tant y auoit de belles galeries, Tant y auoit de prairies fleuries, Tant y auoit de fonteines par tout, Tant y auoit de beaux arbres debout,

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(33)

Daer sagh' ick voirds comen med grooten state T'kindt Cupido, door een ghebloeyde strate, Hy sat verciert op eenen gulden waghen Waer in men sagh Diamanten gheslaghen, Rubynen oock, en Esmerauden lustigh,

Seer kunstighlijck al om ghewrocht seer rustigh.

Dees Godt schoot sterck syn schichten ouer al,, daer Deur-wondende erm' en ryck, groot en smal,, swaer.

En strax veur hem traden med goey manieren Syn Dienaers goedt, en suete Camenieren, Dragende som Trophéen tot verfraeyen,

Som vaetkens reyn, om t'volck soo te bespraeyen, Vol muscus nat, som water van Damaste,

Rooswater som, soo voirdts als d'on-verraste.

Illec je vis en pompe magnifique Venir ce Dieu en maintien deifique, Estant monté sur vng char triumfant D'or fin, orné de maint beau Diamant, De maint Rubis, & Esmeraulde fine, Qui valent plus que l'or pur de la mine.

Ce Dieu jettoit ses flesches tout par tout, En enfonsant son arc jusques au bout.

Deuant le char, en tres belle ordonnance, Marchoient les siens en pleine esiouïssance, Les vns portoient Trophées dépouillez, Autres portoient de beaux vases mouillez D'eaue de musc, de Damas, & d'eau d'Ange.

Autres portoient mainte autre chose estrange.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(34)

En fertur pictos agri vernantis in hortos

Hinc quendam è curru torquens sua tela Cupido Hic variae hic fontis flumina ruris opes

Fixit; eum varia sedulitate fouent

Olympiados D.I. vander Noot lib. VI.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(35)

En achter hem volgden (na syn verlangen)

Menigh' jongh' Man en schoon Maegdt, als geuangen:

Gebonden al med ketenen gelijke

Van roosen roodt', en wit, soo erm, als ryke.

Ick volghde oock med, hebbende thert vol wonden Soo vast had my de Liefde al-ree gebonden.

Volgende na den wagen als de blije Soo toonde my van wydt myn Thelemije Een Theatrum, lustigh gebout int' ronde, En wel gemaeckt, van bouen tot den gronde.

Daer veur sagh ick dit Kindt gaen van-den wagen Om-helsende syn Psijché med behagen,

En trad med heur in dees schou-plaets veurschreuen Deur t'schoon' portael, dat kunstigh was verheuen.

Si le suiuoient hommes jeunes & vieux, Et mainte Dame en maintien gracieux:

Liez trestous de chesnettes de roses Qui les tenoient toutes prinses & closes.

Ie le siuiuois aiant percé le coeur D'Amour, d'espoir, de ioye, & de douleur.

Suiuant le char me monstroit Thelemie.

(Pour m'esiouir present la compagnie) De loing le clos d'vng beau Theatre en rond Qui fut bien faict du sommet jusqu'au fond.

Illec je vy ce fort Enfant descendre Et embrasser Psiché s'amie tendre Et puis entrer par le large portal Elabouré comme vng arc triumfal.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(36)

Ducitur à curru vitrei quoque fontis af vndam, Hic sese quoniam Venus alma lauare solebat, Quem Veneri dederant Liber & abna Ceres.

Obtulit & Vati suauia verba refert.

Olympiados D.I. vander Noot lib. VI.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(37)

Gaende strax voirdts na de sute fonteyne Diemen daer vindt in de middeldt seer reyne Van dit schoon werck: daer ick (dies ic t'onureden Was) op dat pas noch niet in en mocht treden Waer deur' ic was bedroeft en gants on-blije,

Toens sprac tot my Sofia als de wyse Siet daer in d'badt Veneris groodt van pryse:

Venus eerbaer' medt heuren Coeston schoone Houdt heur medt vreugdt, in dit bad med der woone.

En voet-staens (siet) quam tot my de Goddinne En sprack tot my dees' woorden als vrindinne.

Vryer getrou', die de schoonheydt en d'eere

Deugdt en t'verstandt lief hebt, daer dees' Maegdt teere Med is begaefdt van de Goden genadigh

Volheerdigh blyft in liefden reyn wel-dadigh:

Ick sal eer lang in eeren (vry van schanden) Med mynen brandt ontsteken en doen branden, Het edel Hert van dees schoon Maegdt gepresen Soo dat ghy sult t'samen een lichaem wesen Onder Iunos en Himeneums wetten,

Dies men v sal in der vreugden dal setten.

Hier om zijt toch verduldigh in v lijden Want ghy v haest medt v lief sult verblijden.

De Mensch en is (denckt) niet weerd t'suyt t'ontfangen Die noyt het suer en proefde med ver-stranghen:

Dus om haer deughdt v veel weerder te maken, Moet ghy om heur veel suers en lydens smaken.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(38)

Marchant tout droict vers la doulce fontaine Qui se monstroit au milieu de la plaine.

De ce beau lieu: ou je n'entray pour lors Car force fut que me tinsse dehors.

Dont je sentois si tresdoulce harmonie En mon esprit, qui me causa l'enuie De pouoir voir le ioyeux pas'temps Qui lon tenoir nuict & jour la dedans.

Alors me dict Sofia ma Compaigne C'est cy le baing auquel Venus se baigne Venus je dy mere du chaste Amour Tient en ce lieu sa demeure & seiour.

Et quant & quant va sortir la Deesse, Qui me disoit ces mots plains de liesse:

Leal Amant qui aymez la beauté L'honnesteté, vertu, & chasteté,

Dont les cieux ont orné le corps, & l'ame De ceste belle & gracieuse Dame Perseuerez en amour plain d'honneur, I'allumeray de mon brandon le coeur (Deuant long temps) de ceste Damoiselle Si bien qu'vn corps serez vous auecq' elle, Ayans d'Himen, & le Iunon les lois

Qui vous rendront plus heureux que le Rois.

Parquoy sois donc fourré de pacience Et grande alors sera ta recompence:

Car il n'est pas, veuilles considerer, Digne du doux, qui n'a gousté l'amer:

Pour la vous donc faire plus agreable Faut que souffrez tourment ineuitable.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(39)

Laes on-verhuedt sagh ick mijn schoon Lief scheyden Dies ick beswijmdt, half doodt viel sonder beyden:

Maer als ick weer wat tot my was gecomen Soo heb' ick dus van wydt orlof ge-nomen.

Hoe soude ick toch nv orlof cunnen spreken?

Schoon Lief (sprack ick) die my tranen doedt leken, Soo menig-werf als ick op tscheyden dencke, Dies ick ter doodt al meer en meer vercrencke?

Als ick veur v van byts niet en mag spreken Orlof dat woordt, dwelck my tranen doet leken, Soo wil ict doen van veers bloeme vol eeren Med suchten swaer, en hert-sweerig verseeren.

Wel alst moet zijn! Orlof dan Lief vol trouwen, Schoon' Engelslijck aensight, rein in d'aenschouwen.

Ie vis partir subitement ma Dame, Dont à l'instant de grand deuil je me pame:

Mais quant à moy fus vn peu reuenu Ie parlois bas tant mal-sein que je fu.

Comment partant vous pour â Dieu dire Mon cher soucy pour qui tant ie souspire, Veu qu'en pensant à ton departement Le coeur me fend du penser seulement.

Puis que ne puis dire en vostre presence Ce triste adieu, je veux en vostre absence Le souspirer, Maistresse de mon coeur:

Qui me fais viure en soucy & douleur.

Or Adieu doncq Dame de bonne grace, Adieu tresbelle & Angelique face.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(40)

Pectore mocrenti Dominae fugientis ab vrbe Consequitúr cúrrúm sauciús igne graui 2

Quam tristis linquens, animum quoque desent amens, Quem secum vinctum dúra puella trahit 4

Olympiados D.I. vander Noot lib. V.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(41)

Oorlof veur-hoofdt schoon, en hoogh, de woonstede Der Gracien, en der eerbaerheydt mede,

Oogen vaerdt wel die my ver-wermdt, vercouwen Kundt soo ghy wildt. Orlof bloeme der vrouwen Orlof mijn Nimphe. Orlof mijn Lief eerbaer,, soet:

Musa vaerdt wel, mijnen Dagh, en Son' claer,, goedt.

Orlof beleefde en goedighe Meerstersse.

Orlof mijn vreugdt, en oock mijns lijdens persse.

Orlof eerbare en edel suster goedigh:

Orlof mijn hert, d'eere oock ons tijdts veur-spoedigh.

Bloemken, vaerdt wel. Orlof mijn troost, mijn Leuen, Orlof mijn deel, en mijn peerle verheuen,

Orlof oorsake van mijn druckigh versuchten,

Orlof myn vreuchdt die mijnen druck doedt vluchten:

Orlof o cracht, en sterc-heyd mijnder Sielen, Orlof o druc, en anxt die my vernielen.

Orlof mijn Swaen, Orlof mijn mirtus croone Orlof laurier, en tortelduyfken schoone.

Weer ghy my sijt gants wreedt, oft soet,, genadigh, Ick blijue al-tijdts v Dienaer goedt,, gestadigh.

Betrouwende dat ghy eens sonder falen Mijn liefde, en dienst, genadigh sult betalen.

Vindende my alleen, en gants vol sorgen

Quamen my smert' en droefheydt groot ver-worgen En my verdroet dat ick den dagh aensagh claer Soo quelde my de Liefde nacht en dagh swaer.

En desen druck quam my soo sterck bestrijden Dat ick al doodt sou sijn van druck en lijden Had' ick mijn lief niet haest weer-om geuonden Dies ick tot heur' al-dus sprack op dees' stonden.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(42)

Adieu beau front, trophée de l'Amour, Palais d'honneur des Graces le sejour.

Adieu bel oeil qui m'englasse & m'enflamme, Adieu tres-humble & vertueuse Dame:

Adieu ma Nymphe, Or Adieu mes Amours, Ma Muse Adieu, le Soleil, de mes Iours:

Adieu discrete & gentille Maistresse, Adieu mon bien, mon mal & ma liesse, Adieu tres noble, & tres-diuine Soeur, Adieu mon coeur, de nostre temps l'honneur:

Adieu mes yeux, Adieu ma sage & belle Adieu en tout ma Chaste Tourterelle De mon printemps adieu la douce fleur, Adieu mes nerfs, ma force, & ma vigueur:

Adieu l'obiect de mon plaisant martire:

Adieu mon bien, par qui tant je souspire.

Mon Mierte adieu, mon laurier, mon chappeau, Mon Cigne adieu, Adieu mon Passereau.

Si me soyez, ou gracieuse, ou braue Tousiours seray en tout lieu vostre esclaue, En esperant qu'vn jour vostre pitié

Contentera ma loyale amitié.

Me trouuant seul plein de melancolie, Triste & transi, ie regrettois ma vie, Et me faschoit de voir du ciel le jour

Tant en mon coeur me tourmentoit l'Amour, Tant ce regret me faisoit dure guerre, Que sans mercy je fusse mort soubz terre, Si de retour n'eusse veu de mes yeux Mon bien & mal, dont ie parlois ioyeux.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(43)

Sonet.

Med goedt recht magh-men v altijds wel saligh noemen O geluckigen dach die mijn siele verfraeydt

Hebt, Die seer langen tijdt nu had' geweest ontpaeydt.

Gelijc de Noorden windt ver-welken doet de bloemen, Al-soo quam met gheweldt mijn ionge ieugdt verdoemen,

De droefheyd, deur den anxt die alle vreugd af-maeydt, Deur t'deruendes gesichts dat van droefheid ontlaeydt Al die heur schoonheydt sien (dies sy heur mag be-roemen) Op desen dag quam my (o geluc-salighe ure!)

In de stadt in tgemoet d'Engelslijcke figure

Med een hiuke op heur hoofd, gelijc een borgers vrouwe Ver-blijdt, beduelmt, verbaest nam ic heur med der handt

Heur eerbaer wesen goedt, heur woorden, heur verstandt Verfraeyden mijnen geest, en braken mijnen rouwe.

Sonnet.

A bon droict lon te peult, o plaisante Iournée,

Bien heureuse nommer, veu que par toy mon coeur S'est reiouy si fort; mon coeur qui par mal heur

Auoit perdu des yeux sa Maistresse honorée Desia par tant de iours, dont mon ame blessée

Fut par vng triste deuil, comme on voit vne fleur Languir par le vent froid de bise, sans douceur, Ainsi par son decés fut ma ioye effacée:

Mais en toy ô mon Iour! ô Iour trop plus qu'heureux I'ay rencontré mon bien, & mon mal gracieux.

Ayant dessus le chef l'habit d'vne bourgeoise.

Tout ioyeux, & craintif ie la prins par la main:

Son doux regard, son port, son parler plus qu'humain Me rendirent l'esprit, tant elle estoit courtoise.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(44)

Ecce suam media Dominam qúúm cernit in vrbe.

Laetitia exiliens cormina faustum canit 2

Accurrensque citus, precibús bonus instat aitque:

Redde precor mentem, vel mihi dede túam 4

Olympiados D.I. vander Noot lib. V.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(45)

Als ick eerst-mael aen-sprack myn lief vercoren Had' ic van vreugdt by-na mijn siel' verloren:

Een gerselingh geueulde ick op myn knien, En van myn lyf liep my ooc af medt dien T'sout-brackigh sweet, ouer voeten en handen, Een killigh ijs quam my ooc t'hert' ver-branden, En t'hayr werd' my op t'hoofdt recht op verheuen, Een duysternis' sagh ic veur my oock sweuen:

Soo seer was ick medt vreughdt, en druc beuanghen, Deur heur, waer na al-tijdt staet myn verlanghen.

Om dat ick sagh heurs hoofdts schoon' suyuer hayren Die wel gheschickt bruyn blondigh, en reyn waren, Heur veur-hoofdt ooc siuuer (niet om verclaren) Gelijck de Zee, als sy is sonder baren.

Quant au premier ie parlois à Madame, I'auois quasi coup à coup perdu l'ame:

Par tout mon chef le poil me redressoit, Et sur mes yeux la nuict brune nageoit:

Sur mes genous ie sentois la gelee, Et iusque aux pieds vne sueur-salee

De tout mon corps, comme vn fleuue, couloit:

De glace aussi tout le coeur me bruloit, Tant fus surprins de ioye, & de tristesse, Par la douceur de ma fiere Maistresse, Voiant les crins de son chef ondelez, Bien agencez, bruns-blonds, & annelez:

Et son beau front, si beau qu'est la marine Quant (tant soit peu) le vent ne la mutine.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(46)

Vt vidit teneram forma prestante puella Cuncta illi gelidus perculit ossa pauor Frigidus obriguit circum precordia sanguis, Os rubuit, stupuit lingua, stetere come.

Olympiados D.I. vander Noot lib. VI.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(47)

Heur oogh-braukens, smal, swert, en wel ghelijke, Van Ebben hout der Liefden bogh' ghelijke.

Als ic ooc sagh heur schoon' suete bruyn' ooghen Schoonder dan syn de Sterren in t'ver-hooghen Heur wanghen ooc schoon roodt en wit ghe-meyne Als roosen roodt, in melck seer wit en reyne.

Heur neusken ooc langworpel en ver-heuen Siuuer en net, als lelien wit euen,

En siende oock noch heur twee wel ge-maecte ooren, Synde gheueruft als d'lack op d'wit yuoiren:

En heuren mondt die my soo seer coemt quellen Dat ick syn deught niet wel een can vol spellen, Waer af men siet de lipkens soo claer schynen Als rooskens roodt, coral, oft goey rubijnen.

Int cort' gheseydt, als ick bemerckte d'eere Heurs aensights schoon, en heurder leden teere, En als ic oock verstondt heur woordt vol vreughden Werd' ick gheleydt totten tempel der deughden.

Deur t'suet ghesicht' van mijn schoonste Vrindinne Werd' ick gheleydt by een cloeke Goddinne

Arete, goedt ghenaemt, groot in mijn ooghe, Hebbende heur hof op eenen bergh seer hooghe.

Daer vandt ick heur gheschict en wel te vreden Die niet ver-wijft en was van hert, noch leden:

D'ooghen had' sy suet, en fier als de rijke, En van ghesight' was Pallas heur ghelijke.

Beneuen heur (siet) heb ick Spoude vernomen, Ergasia, en d'Eerbaer-heydt volcomen,

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(48)

Son beau sourcil, net en son demy tour, (D'ebene noir, semblable a l'arc d'Amour.) Voiant encor' sa rondelette oreille

Petite, vnie, entre blanche & vermeille, Et puis voiant ses beaux yeux gracieux, Qui font vergogne aux estoiles des cieux.

Sa iouë aussi, vermeille & blanchissante Comme en du laict la rose rougissante.

Et son beau nez, gresle, loin & traictis, Poli, & net, aussi blanc que les lis.

Sa bouche aussy, par qui tant ie souspire, Qu'il n'est en moy bien au vif le décrire:

De qui la leure a le teinct tout pareil, Ou de la rose, ou du coral vermeil.

Somme, voiant l'honneur de son visage, Et de son cors, puis oyant son langage, Ie fu rauy par sa rare vertu,

Et puis mené au Bourg de la Vertu.

Par le regard de ma douce Maistresse Ie fu mené aupres d'vne Deesse

(Dans vn Palais, sus vn rocher pointu) Dicte Areté, rare, ou noble vertu.

Illec ie vis ceste Dame honorée Laquelle n'est de cors effeminée.

Elle a l'oeil doux, fier, & le sourcil bas, Et son regard est semblable à Pallas.

A son costé Spoude y estoit assise, l'Honnesteté, Ergasie, & Fransise:

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(49)

Andronike oock en Phronesis cloec mede,

Med mijn leydts wyfs hebben daer oock heur stede.

Sy sag my aen' vriendelijk goeder-tiren Openende den mond med goey maniren, En sprac aldus: O mijn vrindt die de schoone Gesusters wijs voeden fris van persoone

Med heur goedt melc, om v deugdt te vermeeren, Om v tot vreugdt te helpen, en tot eeren,

Na dat ghy dan van heur zoo veel bekendt,, sijt (Vander ieugdt aen') wel koem' ghy my ontrent,, sijt:

Coemt dat ick v hier omhelse in mijn ermen Na dat ghy sijt (vlidende, T'ghirigh swermen:

Des vlees-Wellust: en weereldts hoouerdije) Geclommen hier tot my nu als de vrije.

Puis Andronique & Phronese, & aussy Leurs sieges ont mes Compaignes icy.

Elle me vit d'vn regard non farouche, Et quant & quant ouurit sa belle bouche, En me disant: amy, que le troupeau Des chastes Seurs alaicta (au berceau,) De leurs tetins, pour reiouir te faire

D'vng plus grand heur, qui te soit salutaire:

Puis que tu es d'elles tant bien cognu Des ta ieunesse, Or sois le bien venu.

Que ie t'embrasse, & que ie te caresse Puis que fuiant la poltronne paresse, L'orgueil aussi, pompe, & la volupté Tu es icy d'vn grand desir monté.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(50)

Fertur item ad templum precelse rupis in arce Hic habet en sedem maxima Diua suam Nomen ei est Arete: Hec suauiter accipit illum Et fouet amplexu colloquio suo.

Olympiados D.I. vander Noot lib. V.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(51)

Sonet.

Ick sagh mijn Nimphe in t'suetste van het Iaer In eenen beemdt, geleghen aen de sije Van eenen hof, alleen' eerlijck en blije, Neffens een gracht', waer af het water claer Geboordt met lis, cruydt en bloemen, veur-waer

Lustigher scheen dan alle schilderije:

Noit man en sagh' schoonder tapisserije,

Soo schoon was t'veldt ghebloeydt soo hier soo daer Als Flora ient sat sy daer op de bloemen:

Deur heur schoonheydt magh-mense Venus noemen, Om heur verstandt Minerua wys van sinne:

Diana oock om heur reyn eerlijck wesen:

Bouen Iuno is sy weerdt t'sijn gepresen.

T'sindts die tyd aen' queeldt mijn siele om heur minne.

Sonnet.

Ie vis ma Nimphe au coing d'ung ioly pré, Au mois de May, aupres d'ung iardinage, Enuironné d'vng clair & beau riuage, Estant par tout fort plaisamment bordé De lis, de fleurs, & d'herbes diapré:

On ne vit onc plus ioly paysage,

Plus beaux tapis, ny plus plaisant feuillage.

Tant noblement estoit le champ orné.

Comme Flora entre fleurs estoit elle, Pour sa beauté il faut bien qu'on l'appelle I'Alme Venus: pour son sauoir, Minerue:

Diane aussi pour sal chasteté grande:

Pour son bon port Iunon qui tout commande Depuis ce temps deuint ma raison serue.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(52)

Forte Poëta suam per prata vireutia Nimpham Aspiciens violas carpere purpurias:

Non mortalis, ait, vultus, sed Dia propago Floribus in vernis sic Dea Flora nuet

Olympiados D.I. vander Noot lib. V.

Jan van der Noot,Het cort begryp der XII boecken Olympiados

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Want tdreygen des doots is een belofte des leuens soet, En dat die dootlijcke quetsueren en wonden root, Niet anders en moghen doen dan gheuen alle goet, Waer deur de

Maer moet mijn Schaepkens gaede slaen, Ick heb hier nogh al menigh boom, Die staen ontrent den waeter stroom, En dat ick daer met u sou doen, Gaen ick verbelden in dit groen,

De adviezen zijn bestemd voor het bestuur van de Vereniging Plaatselijk Belang De Vooruitgang van Nieuw-Balinge en voor de inwoners van het dorp Nieuw-Balinge.. De adviezen

Ick achtet lichaam niet, daar leyt mijn weynich an, Want ick doch zonder haar duuren noch leven

Voorders laet ick u weten (doch ongaerne), dat ick zieck ende niet wel te pas ben, vermits ick ongeluckigh met de slede in 't ys gebroocken en ick met mijn lenden in 't water

Gans herten, ick bedacht mijn ter quader maeten 3). Ick sal nochtans die comanschap niet laeten, Alsou ick daerom eeten ongebrande asschen 4). Maer goeluij, ick moet mij wadt

ONder de vermaakelijkheeden, die ons lief vermaaken, zijn de Gezangen een van die selve, die ons veel vreught geeven; als ick dit overdaght, soo overley ick met my selve, of ick

Ja wadt duijcker sal Ick doen mijn hart wert seer en Ick waer gaeren int smeer // sonder ontblijff en Ick ben so vervaert al voor mijn wijff 245 Ick sal hooren gekijff // dat weet