kinderen
bron
exemplaar Gemeentebibliotheek Rotterdam, signatuur: OKK-21
Fraaie plaatjes met schoone versjes voor lieve kinderen. B. Jacobs, Groningen 1890-1900
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_fra004fraa01_01/colofon.htm
© 2010 dbnl
Het stokpaard.
Op mijn stokpaard, als een held Die den vijand tegensnelt, Rijdt ik klappend, zingend voort, Spring daarbij, zooals 't behoord.
In de morgenstond.
De zon is opgegaan, met al haar kleurenpracht, Men hoort het vog'lenheir luid sjilpen, zingen, fluiten;
Ook Gretha en Johan zijn reeds ontwaakt, gekleed, En lezen sâam een boek. Hoe schoon is 't leven buiten!
Op de akker
God gaf wasdom, Hij gaf zegen, Nu eens warmte, dan weer regen;
Hij gaf graan in overvloed, Looft Hem met een blij gemoed!
In de boomgaard.
Even als op veld en akker, Is de boomgaard en de rank, Rijk belaan met schoone vruchten, De Algoede daarvoor dank!
De Deligence.
Neen, postiljon! de Deligence kan ons niet meer bekoren,
Wij gaan niet mee, ai laat ge ons ook uw hoorn en zweepslag hooren;
Wij reizen thans per spoor of boot, mijn goede vriend!
Dat gaat veel vlugger; uw gerei heeft uitgediend.
Arm haasje!
Arme haas! hoe snel gij ook kunt loopen, Gij moet het toch met uwen dood bekoopen;
Door uwe huid dringt straks des jagers schot, Gij wordt gebraden; droevig is uw lot.
De dorstige landman.
De zon was opgegaan; nauw had de haan gekraaid, Of ik verliet mijn bed en spoedde mij naar 't veld;
Ik sloeg de zeis in't graan. Nu grijp ik naar de kruik En neem een frissche teug, omdat de dorst mij kwelt.
Het buitenleven.
Hoe lieflijk is het buitenleven;
Niets kan zooveel vreugde geven;
Groen en bloemen, weide en land, Roemen 's Scheppers milde hand.
Soldaatje spelen.
Soldaten zijn wij; van vaderlandsliefde Trilt onze borst. Rom bom, tra ta ta!
Wie mee wil helpen, het land te verdedigen, Voege zich bij ons. Rom bom, tra ta ta!
Avondgebed.
Voor 'k mij ter ruste leg, kniel 'k in mijn bedje neer,
Sluit dan mijn oogen, vouw mijn handen en bid: ‘O lieve Heer!
Wil mij en die 'k bemin, deez' nacht getrouw bewaken, Dat ramp of ongeval ons nimmermeer genaken.’
Pas op, snoepers!
Haasjes! gij snoept daar zoo lustig en blij, Van buurman zijn kolen. Denk echter vrij:
De snoepers die komen zeer leelijk te pas.
Straks schiet u de jager en steekt u in zijn tasch.
De kleine husaar.
Met beerenmuts, en laarsen aan Zegt Frits: ‘ik ben husaar!’
En stapt, gelijk een militair Van meer dan dertig jaar.
De hertenjacht.
Het edle hert, met fraai gewei, Leeft tevreden, vroolijk, blij, Tot de hond zijn vreugde stoort, 's Jagers lood zijn hart doorboord.
De wilde zwijnen jacht.
Schreeuwen zal u weinig baten, Gij moet toch uw leven laten, Trots den weerstand die gij bood, Veel honden is ook uwen dood.
