X
Kopzorgen vooral op het platteland
X
Nieuwe bewegingen niet altijd de oplossing
Zoals gebruikelijk waren al- le Franse bisschoppen samen in Lourdes voor hun jaarlijkse herfstontmoeting. Op de agenda stond de toekomst van de paro- chies, of liever van de christelijke gemeenschappen. Verschillende Franse bisdommen voerden im- mers al jaren geleden een gron- dige fusie-operatie uit, die leidde tot zogeheten nouvelles paroisses, en die ‘nieuwe parochies’ blijven de bisschoppen zorgen baren, vooral op het platteland.
Sommige bisdommen beschik- ken over slechts enkele tientallen priesters, te weinig om zelfs de grote parochieverbanden te be- dienen. In het bisdom Agen zul- len er voor de 26 herschikte paro- chies binnen vijf jaar geen twintig priester meer zijn. De toestand is echter niet overal dezelfde. Zo slaagt het bisdom Toulon-Fré- jus erin, dankzij de nieuwe bewe- gingen, voor al zijn parochies een priester te voorzien.
In het debat stelde kardinaal Jean-Pierre Ricard van Bordeaux vast dat er niet één oplossing voor het grijpen ligt. Buitenlandse priesters uitnodigen, of alle heil verwachten van nieuwe bewegin- gen, zijn slechts stukjes van de puzzel. Het ziet er dus naar uit dat een groot deel van de Franse parochies christelijke gemeen- schappen zullen worden, die slechts sporadisch het bezoek van een priester zullen krijgen.
Ander thema dat de Franse Kerk na aan het hart ligt: de zicht- baarheid van Kerk en geloof.
Daarbij zullen gemeenschap- pen van bewuste christenen, le- ken meer bepaald, een almaar grotere rol spelen. Vooral op de zogeheten trekkers vestigen de Franse bisschopp en hun hoop.
En dat vereist dat deze voortrek- kers actief hun geloof verdiepen, volgen s kardinaal André Vingt- Trois van Parijs, „un long travail spirituel”, een langdurig geestelijk proce s.
Pasklare antwoorden liggen dus ook bij onze zuiderburen niet voor het grijpen en, zoals de krant La Croix fijntjes opmerkt, over een aanpassing van de spelregels (lees de wijding van gehuwden) rept niemand de tong. (eds)
10 buitenland
16 december 2009kerk & leven
U kunt ook bellen naar 02 454 15 40, of mailen naar Kristel.Moerman@memisa.be U kunt ook bellen naar 02 454 15 40, of mailen naar Kristel.Moerman@memisa.be
Eén iets is zeker in ons leven: er komt een dag dat we er niet meer zullen zijn. En toch kunt u voor de wereld nog heel wat betekenen. Met een legaat aan Memisa geeft u mannen, vrouwen en kinderen in Congo hoop op leven.
Letterlijk. U leeft verder in de schittering van hun ogen!
Memisa is een christelijk geïnspireerde organisatie voor medische ontwikkelingssamenwerking. www.memisa.be
±Bezorg mij vrijblijvend meer informatie over het schenken van een legaat aan Memisa
±Ik wil vrijblijvend de mogelijkheden van een legaat of duo-legaat (extra lage successierechten) persoonlijk bespreken met een medewerker van Memisa
naam:
straat en nr:
postcode: gemeente:
email:
tel:
stuur naar Kerkstraat 63, 1701 Itterbeek t.a.v. Kristel Moerman
Hoop doet leven.
Over de dood heen.
ad133x207-NL.indd 1 11/25/09 1:56:00 PM
Advertentie
Ierland in de greep van kindermisbruik
Ierse bisschoppen beschuldigd van toedekken zedenfeiten
Hebben Franse
parochies toekomst?
Franse bisschoppen snijden alvast thema aan op hun jaarlijkse herfstontmoeting
X
Gedurende zestig jaar meer dan tweeduizend gevallen pedofilie
X
Kerk wachtte zeer lang met reageren
X
Aartsbisdom Dublin komt nu zelf met een zwartboek
Erik DE SmEt
Vorige maand stelde de aartsbis- schop van Dublin, mgr. Diarmuid Martin, uit eigen beweging een zwartboek voor waaruit blijkt dat gedurende dertig jaar in zijn bis- dom pedofiliezaken met priesters systematisch werden toegedekt.
Het rapport heeft betrekking op 46 priesters van het aartsbisdom Dublin, die sinds 1975 betrokken waren bij seksueel misbruik van 320 kinderen.
Het zwartboek is bovenal scherp voor het beleid dat het aartsbis- dom voerde tot het midden van de jaren 1990: schandalen dien- den voorkomen, de reputatie van de Kerk beschermd. „De bescher- ming van de kinderen én de ge- rechtigheid waren ondergeschikt aan de goede naam van de Kerk”, stelt het rapport bitter. Mgr. Mar- tins voorgangers in het aartsbis- dom wisten met andere woor- den wat er aan de hand was, maar maatregelen bleven beperkt tot het overplaatsen van de betrok- ken priesters, met het risico dat het misbruik zich herhaalde. Pas
in 2003 kwam er verandering in het kerkelijke beleid ter zake.
Tweede opmerkelijke vaststel- ling in het rapport: de burgerlijke overheid was op de hoogte, maar kwam al evenmin tussenbeide en het gerecht stelde zelden vervol- ging in. Anders gezegd: iedereen wist het, maar zweeg.
Als een ziekte
De Ierse samenleving is geschokt na de reeks onthullingen die volgden na de eerste veroordeling
van een priester in 1994. Vorig jaar bracht dan weer een studie van de overheid aan het licht dat in heel Ierland in de loop van zestig jaar meer dan tweeduizend kinderen in kerkelijke instellingen werden misbruikt – seksueel, lichamelijk en geestelijk. Het besluit van het nauwgezette onderzoek was dat kindermisbruik in de Ierse katho- lieke Kerk al sinds de jaren 1930 woekert als een ziekte.
Het is voor het eerst dat de ka- tholieke kerkleiding zo openlijk
rekenschap geeft van de kwalijke feiten. Een betrokken bisschop trad al af. Het nieuwe beleid is een duidelijke breuk met de traditie van verzwijgen en toedekken. Al- les wordt thans openlijk gecom- municeerd. Niet enkel omdat ko- lossale schadevergoedingen de bisdommen als een zwaard van Damocles boven het hoofd han- gen. Ook en vooral omdat de Kerk en bij uitbreiding alles wat te ma- ken heeft met geloof worden aan- getast in hun geloofwaardigheid.
Slachtoffers en hun familie reageerden emotioneel op de publicatie van het kerkelijke rapport over het jarenlange kindermisbruik door priesters in het aartsbisdom Dublin. © Belga
