De Muiters van Hoogstraten
1 TEKST OP ZWART BEELD
‘Halverwege de Tachtigjarige oorlog is de Spaanse schatkist leeg. Aartshertog Albrecht van Oostenrijk, heerser over de zeventien provinciën in dienst van de Spaanse koning Filips II, kan al geruime tijd de soldij van zijn soldaten niet meer betalen. Deze wanbetalingen leiden in de herfst van 1602 tot één van de grootste muiterijen uit de oorlog bestaande uit bijna duizend man. Onder leiding van de door hen verkozen Electo nemen de muiters het kasteel van Hoogstraten in, stichten daar de Unie van Hoogstraten en eisen van Albrecht betaling van wat het toekomt.’
FADE IN
EXT - NABIJ KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De late middagzon schijnt hier en daar door het bladerdak van het bos. De zonnestralen breken de schaduw op het zandpad op. Het is stil op het geluid van fluitende vogels na. Langzaam wordt het geluid van hoefgetrappel steeds luider tot het zo dichtbij is dat de benen van een zwart paard voorbij schieten. De RUITER is gekleed in leren hoge rijlaarzen, een rijbroek, een lange bruine overjas en een brede hoed. Aan zijn riem
draagt hij een sabel en aan zijn paard hangen enkele pistolen. Hij geeft korte schreeuwen om zijn paard aan te sporen. Voor hem ligt het einde van het bos verhuld in stralend zonlicht. Zodra de ruiter het bos uitrijdt valt de zon op zijn gezicht. Voor hem ligt nu duidelijk zichtbaar en majestueus het kasteel van Hoogstraten.
De buitenste muur is relatief laag en dik en ziet er moderner uit dan de twee hoge middeleeuwse muren, met vierkante
uitkijktorens, die om een gotisch slot heen staan. De bastions aan de uiteinden van de buitenste muur zijn bezet met kanonnen en soldaten. De zon glanst op de daken van de torens, groene vlaggen wapperen woest in de wind en talloze wachters lopen over de muren. Uit de toegangspoort van de ravelijn in de buitenste muur stromen tientallen boeren en burgers met karren en manden.
TEKST IN BEELD
’15 september 1602, Hoogstraten’
EXT – MUUR - KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
Een MUSKETIER staat op de toegangspoort van de eerste muur en kijkt de omgeving rond. Hij is gekleed in een donkergrijze pofbroek met witte kousen, een grote hoed, lage zwarte
2 gewapend met een musket, die hij op de muur laat rusten, en draagt een bandelier met kruit, kogels en tangen. Om zijn
middel heeft hij een groene band gebonden. Zijn oog valt op de eenzame ruiter die het bos uit snelt en richting het kasteel komt. De wacht schermt met zijn hand de zon af en tuurt naar de ruiter.
EXT – KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De ruiter is nog een paar honderd meter van de eerste poort verwijderd, het zand stuift op achter zijn paard. Met één hand houdt hij de teugels vast en met de ander grijpt hij in de zak van zijn overjas en haalt er een groene lap uit. Hij steekt de lap hoog in de lucht en begint te roepen om de aandacht van de wachters te krijgen.
RUITER
Hee, hee! Open de poort!
EXT – MUUR - KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De musketier op de toren ziet de groene lap en buigt over de muur heen om naar twee PIEKENIERS onder hem te roepen. De
piekeniers, gekleed in een pofbroek, een overhemd, een jas met daaroverheen een lang stalen borstkuras, een stalen helm en bewapend met een piek, leunen tegen de muur en kijken rustig hoe de mensen het kasteel verlaten.
MUSKETIER
Hee! Er komt een boodschapper aan! Haal die mensen uit de weg en geef het aan de jongens voor door!
EXT – TOEGANGSWEG - KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De twee wachten geven een knikje. De één begint de mensen aan de kant te manen en de ander baant zich snel een weg tussen de mensen door naar voren, naar de ravelijn.
EXT – KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De ruiter is bijna bij de ravelijn. Twee piekeniers zijn daar bezig een kar aan de kant te duwen die midden op de weg staat. De ruiter kijkt links en rechts van de kar, maar ziet geen doorgang. Hij stopt de lap terug in zijn jas en spoort zijn paard hard aan. De mensen staan verbaasd te kijken hoe de ruiter met een grote sprong over de kar springt.
EXT – PLEIN - KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
3 Het plein van het kasteel is druk. Overal staat kraampjes waar boeren en zoetelaars producten verkopen. Er lopen overal
soldaten. Een aantal vrouwen, gekleed in een simpele rokken, schorten en hemden zit bij elkaar kleding te wassen in een marmeren fontein op het midden van het plein, eten te koken en te kletsen. Aan de andere kant van het plein staat een grote groep piekeniers onder leiding van een officier driloefeningen uit te voeren. Voor een aantal grote houten barakken zitten vele soldaten bij vuren hun eten te koken, pijp te roken en hun wapens en uitrusting schoon te maken.
De ruiter springt van zijn paard en spreekt de dichtstbijzijnde SOLDAAT aan.
RUITER
Waar is de electo? SOLDAAT 1
Hij is in de raadszaal. Ik haal wel iemand op die je… De ruiter luistert niet meer en rent door. De soldaat achter hem schreeuwt hem nog wat na.
SOLDAAT 1
Hee! Je kunt niet zomaar naar binnen!
INT – RAADSZAAL - KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
De muren van de raadszaal zijn opgetrokken uit koud grijs steen en gedecoreerd met schilderijen en wand tapijten. Langs de kanten staan hoge kandelaars met half gebrande kaarsen en aan het hoge gewelfde plafond hangt een grote kroonluchter. Onder de kroonluchter staat een lange statige houten tafel met negen stoelen er omheen, vier aan de lange zijden en één
luxere stoel aan het hoofd. Door de grote boogramen aan de westkant van het vertrek schijnen de laatste zonnestralen van de dag recht op de tafel. De vloer, gemaakt van gitzwarte
plavuizen versierd met zilveren naden, is deels bedekt met een zwaar donkerrood tapijt. De toegang tot de zaal wordt
verschaft door een zware houten deur met goudkleurige ringen als klinken. De deurkozijnen zijn versierd en lijken op smalle pilaren die de deur op zijn plaats houden.
Aan het hoofd van de tafel zit de ELECTO, Raúl genaamd, (halverwege de dertig). Een brede lange man met halflang
4 en jongere RAADSLIEDEN, sommige netjes gekleed met grote witte kragen en anderen slordiger en simpeler, die hevig in
discussie zijn met elkaar. Plots klinkt er gerommel en
onverstaanbaar geschreeuw aan de grote dubbele houten deur die open zwaait. De ruiter worstelt zich naar binnen met een WACHT die hem vast probeert te houden. In zijn hand heeft een
pamflet.
RUITER (tot de electo)
Heer! Ik breng dringend nieuws! WACHT (tegelijkertijd)
Excuses heren.
Een OUD RAADSLID, netjes gekleed, staat op en keert zich tot de ruiter.
OUD RAADSLID
Wat is dit! Hoe durf jij ongevraagd de raad te onderbreken!
De electo gebaard het oude raadslid weer te zitten. De man doet dit met een lang gezicht.
ELECTO (tot de ruiter)
Jij bent een van onze verkenners uit het zuiden, of niet? RUITER
Ja heer. Ik breng ook nieuws uit het zuiden. Dringend nieuws over Albrecht.
De electo gebaard de ruiter dichterbij te komen. De soldaat laat de ruiter los en die loopt de zaal in en rijkt de electo het pamflet dat hij bij zich draagt. De electo kijkt in het pamflet.
RUITER
Heer… de aartshertog heeft geen nieuw bod gedaan om ons uit te kopen, maar een banvloek over ons uitgesproken. Hij…
Geroezemoes begint onder de raadsleden, maar de electo brengt hen snel met een gebaar tot stilte en knikt naar de ruiter dat hij verder moet gaan.
RUITER
5 De electo vloekt en is even stil. Iedereen staart hem aan.
ELECTO
Oké, ik moet dit nu met mij raad bespreken. Bedankt, je kunt gaan.
De ruiter knikt en loopt weg. Zodra hij de deur uit in beginnen de raadsleden ongecontroleerd te discussiëren. De electo slaat op de tafel en iedereen valt stil en kijkt hem aan.
ELECTO
Heren… rustig… Eén voor één graag. Hij wijst naar het oude raadslid.
OUD RAADSLID
Dank u. Ik denk dat we het erover eens kunnen zijn dat we maar een ding kunnen doen. We moeten naar Albrecht
luisteren en zijn laatste bod aannemen. Als we dat niet doen staat straks elke boer met een hooivork ons op te wachten om een premie in de wacht te slepen... Electo, ik zeg het u. We moeten gehoorzamen. Drie dagen is voldoende tijd om een bericht terug te sturen. Dat laatste bod was zo gek nog niet.
Naast het oude raadslid zitten enkele andere leden die met hem mee knikken. Aan de overkant van de tafel zit ANTONIO
(halverwege de dertig). Hij heeft lang donker haar en is
ongeschoren, hij ziet er nonchalant uit, maar met een bepaalde flair en autoriteit. Zijn kleding is simpel, als die van een soldaat. Voor hem op tafel ligt een dolk waar hij mee speelt. Hij kijkt met verbazing naar het raadslid en staat op.
ANTONIO(tot het oude raadslid)
Ha! Zijn aanbod was zo gek nog niet? Hij bood ons nog niet eens de helft van wat ons toekomt! Jullie bezwijken al onder het minste of geringste.
(tot de hele tafel)
6 Antonio gaat weer zitten en een lawaai ontstaat aan de tafel. De ene helft is het met Antonio eens en de andere helft lijkt op de hand te zijn van het oude raadslid.
RAADSLEDEN (doorelkaar) Moordenaar! Lafaard! Verrader!
De electo zit voor zich uit te staren en lijkt geen acht te slaan op het tumult. Plots staat hij op.
ELECTO Stil!
De zaal valt stil en iedereen kijkt naar de electo. ELECTO
Jullie zijn mijn adviesraad. Jullie taak bestaat op dit moment simpelweg uit mij advies geven. Ik heb helemaal niets aan dat heen en weer gebikker van jullie. De
eerstvolgende man die voor zijn beurt spreekt, door iemand anders heen praat of niet naar mij luistert zal ik
hoogstpersoonlijk zelf ophangen.
De meeste raadsleden kijken met grote ogen naar de electo en zodra hij de tafel rondkijkt wenden zij allen snel hun blik af. Behalve Antonio, hij zit met een brede grijns te
glimlachen en te knikken. De electo gaat weer zitten. ELECTO
Wel dan. Uit jullie gerommel kan ik twee verschillende adviezen opmaken… (gebarend naar het oude raadslid) of we rennen terug naar Albrecht met onze staart tussen de
benen… (gebarend naar Antonio) of we maken iedereen dood die ook maar met een schuin oog ons aankijkt.
Het oude raadslid wil wat zeggen, maar voor hij enig geluid kan maken kijkt de electo hem streng aan en houdt de man snel zijn mond.
ELECTO
Terug naar Albrecht gaan we zeker niet. Zijn aanbod is belachelijk en nu met deze ban er ook nog bij… nee… geen denken aan. We zullen hem laten voelen hoe serieus we zijn.
Een aantal raadsleden, waaronder Antonio, knikken instemmend. ELECTO
7 onszelf alleen maar moeilijker. Wel zullen we van ons laten horen, we zullen iedereen op de hoogte stellen van deze belachelijke banvloek en onze muiterij aan hen
rechtvaardigen. Vannacht nog schrijven we een reactie op de ban die we morgenvroeg naar alle dorpen en steden in de wijde omtrek sturen. Met een beetje geluk zal dit de
bevolking rustig houden en ons leven een stuk makkelijker… Toch wil ik uit voorzorg dat geen enkele man van de Unie in zijn eentje Hoogstraten verlaat… Heren?
De electo kijkt rond en de meeste raadslieden zitten instemmend te knikken. Antonio laat merken dat hij wil spreken. De electo knikt.
ANTONIO
Ik ben blij om te horen dat u het niet met deze lafaards eens bent electo. Als we hen zouden volgen is het enige dat we zouden bereiken een lachende Albrecht die nooit meer een muiterij serieus zal nemen. Hij….
De electo gebaart naar Antonio.
ANTONIO
Ik zal hier verder niet op in gaan… Een rechtvaardiging van onze muiterij lijkt me een goed idee, maar ik denk ook dat we een duidelijke boodschap naar de aartshertog moeten sturen. Ik stel voor de onderhandelingen met hem te
stoppen en steun te zoeken bij de Republiek.
De raadsleden die net met hem waren zijn dit nu weer, maar de andere leden moeten hun best doen om stil te blijven. Ze
zitten ongemakkelijk te bewegen op hun stoel en vragen met hun blikken de aandacht van de electo.
ELECTO
De Republiek he, hmm... (tot oud raadslid)Hoe denkt u hierover.
OUD RAADSLID
Dat is waanzin. We kunnen niet de onderhandelingen stoppen en al helemaal geen toenadering tot de Republiek zoeken. Als we dat doen zijn we nog verder van huis. Wat als de Republiek ons niet wil helpen en Albrecht er lucht van krijgt, hij zal ons dan echt geen beter bod meer doen, of zelfs zijn kans zien om ons aan te vallen. We moeten
8 ANTONIO
Ach man! Het werkt toch juist in ons voordeel om de Republiek erbij te betrekken. Die willen ons echt wel helpen. Als Albrecht druk met ons is, kan hij zich niet bezig houden met hen. Het is gunstig voor ze, krijgen ze in Oostende misschien een keer wat rust. En als we dan ook nog de communicatie met de aartshertog verbreken, zal hij al helemaal niet meer weten wat er gaande is en juist eerder met een beter aanbod komen. Win, win situatie voor iedereen!
Iedereen kijkt naar de electo. ELECTO
U beide spreekt… bruikbaar advies uit. Ik ben het met Antonio eens dat we de aartshertog moeten laten weten dat wij niet bij het minste of geringste omrollen en daarom zal ik de onderhandelingen stop zetten. Wat betreft… Geroezemoes.
ELECTO
WAT BETREFT de Republiek ben ik het met u eens raadsman, dit is vooralsnog niet het moment om Albrecht helemaal te tarten, maar mocht hij ons willen aanvallen dan zal ik zondermeer de Republiek om hulp vragen.
De electo slaat met een vlakke hand op tafel, pakt zijn hoed en jas, staat op en loopt de deur uit. Het geroezemoes in de zaal begint weer.
INT – BIBLIOTHEEK – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – NACHT
Het is een lang donker vertrek. Vaag in de duisternis is nog te zien dat er vele kasten vol boeken langs de muren staan. Door de kleine ramen schijnt geen licht. De grond is hard, koud en duister. In het vertrek staan lange houten tafels in rijen achter elkaar opgesteld. Aan de tafels zitten enkele donkere onherkenbare gedaantes, voorovergebogen en druk aan het schrijven. Hun enige lichtbronnen zijn de kaarsjes die op de tafels staan.
Voor in het vertrek staat de electo, hij dicteert de
9 ELECTO (dicterend)
Als schelden en bannen betalen is, mogen het eskader, de electo en de raad van Hoogstraten kwitantie sturen naar hare hoogheden Albrecht en Isabella om hen de
achterstallige betaling waar aan zij ten volle aan hebben voldaan, kwijt te schelden.
INT – KAMER VAN ANTONIO – NACHT
Antonio ligt op een bed, het is een groot houten hemelbed in het midden van een kamer. De rest van de kamer is vrij leeg, behalve een bureau met een stoel en wat schrijfgerei staan er nog een kleine versierde houtenbank en een paar stoelen. Aan de muur hangt een kruis en een klein schilderij van een
onherkenbaar landschap. Het vertrek heeft twee deuren, één naar de gang en een ander naar een soort badkamer. Naast
Antonio ligt MARIA (halverwege de twintig) een mooie vrouw met lang donker haar. Beiden dragen ze geen kleding en liggen half onder een deken. Ze ligt op haar zij tegen hem aan met haar hoofd op zijn schouder en een arm over hem heen. Antonio staart naar het plafond. Maria kijkt hem aan.
MARIA Wat is er?
Antonio zegt niks. Maria geeft hem een duwtje. MARIA
Wat is er? ANTONIO Niks
Hij haalt haar hand van hem af en gaat rechtop zitten op de rand van het bed. Zij gaat achter hem zitten en omarmt hem van achter met twee armen over zijn schouders heen. Haar hoofd rust op zijn schouders. Beide zeggen ze een tijdje niks
MARIA
Het komt vast goed. ANTONIO
10 ANTONIO
En zodra dat gebeurt weet ik zeker dat de helft van die lafaards uit de raad meteen de benen nemen en met hangende pootjes bij Albrecht aankloppen… Waarschijnlijk nemen ze ook veel van de mannen mee… en… en… Verdomme! Hij moet gewoon naar me luisteren!
MARIA
Kun je er niet voor zorgen dat hij een reden heeft om met ze te gaan praten?
ANTONIO Wat?
MARIA
Dat je er voor zorgt dat hij een aanleiding heeft om steun te vragen. Ik bedoel, hij vertrouwt je. Zeg gewoon dat je van een van de verkenners hebt gehoord dat Albrecht er aan komt met een groot leger… Dan moet hij wel.
ANTONIO (omkijkend)
Je wil dat ik wat bedenk. Dat ik lieg… Maria haalt haar schouders op.
Antonio kijkt weer voor zich uit en is even stil. ANTONIO
Nee, dat zou niet werken. Als hij de hulp van de
Hollanders vraagt en opeens blijkt er toch geen sprake te zijn van een vijandelijk leger, zal iedereen meteen mij aankijken. Ik was de gene die het luidst om die steun riep… Dat is verraad. Dan moet de raad alleen nog
beslissen of ze me opknopen, neerschieten of onthoofden. Beiden zijn ze even stil. De vrouw tuurt voor zich uit. Even opent ze haar mond en lijkt het alsof ze iets wil zeggen, maar is dan weer stil.
ANTONIO Wat?
MARIA
Je zou een bericht naar Albrecht kunnen sturen. Antonio kijkt haar fronsend aan.
MARIA
11 de muiters uit het kasteel te gooien voordat de hulp zeker is… En dan doe je ook nog alsof de brief van een soldaat is die weer terug wil naar Albrecht en de poorten wel voor hem wil openen.
Antonio is een poosje stil. ANTONIO
Dat is te gevaarlijk, wat als de hulp te laat komt, wat als ze er achter komen.
MARIA
JIJ vind iets te gevaarlijk?
Maria glimlacht, knijpt hem even in zijn zij en geeft hem dan een zoen op zijn hoofd. Antonio reageert niet.
MARIA
Dan laat je de brief wat later bezorgen. Dan heeft Raúl genoeg tijd om Breda te bereiken. En niemand kan erachter komen zolang jij niets zegt. Ik kan de brief wel aan
iemand in het dorp geven die hem naar Brussel brengt. Antonio zit met zijn hoofd in zijn handen, even is het stil.
MARIA
Je hebt het zelf gezegd, wat wil hij zonder steun doen. Als je dit niet doet worden we vogelvrij verklaard en zal het niet lang duren voor Albrecht alsnog de keuze maakt om ons aan te vallen. Als dat gebeurt heb je ook niet genoeg tijd om de Republiek te bereiken en hulp te vragen.
ANTONIO Verdomme!
Antonio staat op doet een broek aan en loopt naar een kleine tafel die in zijn kamer staat. Op de tafel brand een kaars die bijna opgebrand is. Hij schrijft een brief. De vrouw staat op en slaat een laken om zich heen. Ze kijkt met een liefdevolle blik naar Antonio terwijl het maanlicht dat door het raam schijnt haar gezicht doet verlichten en haar schoonheid benadrukt.
12 zijn vingers door haar lange haar en trekt zijn andere hand zachtjes het laken van haar lichaam.
INT – KAMER VAN ANTONIO – NACHT
De kamer is donker. Alleen het maanlicht dat door het raam valt geeft een vaal licht af. Antonio en Maria liggen op bed. Maria slaapt diep, maar Antonio ligt klaar wakker en staart roerloos naar het raam.
EXT – PLEIN – KASTEEL HOOGSTRATEN – DAG
De opgaande zon schijnt een gele gloed op het gezicht van de electo. Hij staat op een verhoging en kijkt naar een tiental RUITERS die op het plein hun paarden aan het gereedmaken zijn. Het plein is, op de mannen na, vrijwel leeg. De barakken van de soldaten die overal te zien zijn liggen er stil bij. De marmeren fontein die recht voor de ingang staat maakt een zacht stromend geluid. Op de grond ligt veel troep. De muren in de achtergrond zijn bezet door patrouillerende soldaten. Er is weinig geluid te horen. Alleen af en toe is het gehinnik en geproest van de paarden te horen en het geritsel van de mannen die hun rijdieren gereed brengen.
De opkomende zon geeft alles een vriendelijk aanzicht. De vlaggen wapperen losjes in de zachte wind.
De mannen voor de electo zijn gekleed in normale kledij en zien er als gewone mannen uit. Ze dragen lange broeken,
laarzen en jassen. De electo kijkt het plein rond en loopt dan via een stenen trap naar de ruiters toe, in zijn handen draagt hij een houten kist gevuld met het weerwoord op papier
geschreven. De ruiters staan naast hun paarden en kijken hoe de electo de trap afloopt en de kist voor hen neerzet. De electo kijkt naar de mannen
ELECTO
Jullie weten waar jullie heen moeten.
Met zijn voet schuift hij de kist een stukje richting de
ruiters. Die lopen naar voren en pakken ieders een stapel van de papieren uit de kist.
ELECTO
Pak er zoveel je kunt dragen, er zijn er genoeg. De electo kijkt hoe de mannen de papieren in hun bagage stoppen en daarna op hun paarden klimmen. Zodra iedereen
13 ELECTO
Het is jullie taak om de waarheid te verspreiden. Om iedereen op de hoogte te brengen van de leugens en
onwaarheden die de aartshertog over ons verspreidt. Laat iedereen lezen over het onrecht dat hij ons aandoet!
Vertel iedereen dat ons probleem met de hertog is en niet met hun! Vertel de boeren dat we hun gewassen met rust zullen laten! Zeg de burger dat we hun steden heel zullen laten!
De electo kijkt even naar de zon die nu al helemaal vrij boven het land staat.
ELECTO
Ga nu! En zorg dat ieder dorp, ieder gehucht en elke stad in de weidse omgeving ons bericht ontvangt.
De mannen komen in beweging. De electo stapt van het kistje af en haalt uit zijn jas een envelop die gesloten is met een
zegel van kaarsvet. Hij loopt naar de voorste ruiter toe die nog stil staat en geeft hem de envelop.
ELECTO
Deze is voor Justinus van Nassau in Breda. Ga daar als eerst heen.
De ruiter knikt, spoort zijn paard aan rijdt achter de rest aan. De electo kijkt hoe de ruiters de poort door rijden.
ANTONIO (O.S.) Raúl, goedemorgen.
Antonio komt naast de electo staan en kijkt ook naar de ruiters. ELECTO Goedemorgen ANTONIO Ze zijn weg? ELECTO Ja…
Antonio houdt een brief voor de electo, die kijkt ernaar, maar pakt hem niet aan.
ELECTO
14 ANTONIO (hoofdschuddend)
Niet echt… Albrecht is op komst. De electo pakt met een zucht de brief aan INT – KAMER VAN ANTONIO – DAG
Maria zit voor een spiegel haar lange donkere haar te kammen, ze kijkt bedrukt. Ineens horen we de deur opengaan en snel tovert Maria een glimlach op haar gezicht. Antonio komt de kamer binnengelopen en kijkt blij.
ANTONIO
Het is gelukt! Je plan is gelukt!
Hij pakt een grote plunjezak uit een kast en gooit die op het bed. Hij begint de zak te vullen met kleding.
ANTONIO
Zodra hij de brief had gelezen heeft hij meteen een
delegatie bijeen geroepen om op weg te gaan naar Justinus in Breda… en mij als leider aangewezen!
Hij loopt naar Maria, pakt met twee handen haar gezicht en geeft haar een zoen. Zij blijft stil en een vlaag van
triestheid komt weer over haar gezicht. Antonio heeft dit niet door en loopt weer naar zijn plunjezak. Hij knoopt deze dicht en maakt aanstalten om de kamer uit te lopen. Vlak voor hij de deur open doet keert hij zich om.
ANTONIO
Ik zie je zo op het plein nog wel, ik moet veel doen. Maria knikt en Antonio loopt de deur uit. Ze draait zich weer om naar de spiegel en kijkt enkele momenten diep in haar eigen spiegelbeeld en slaat dan haar ogen neer. Ze pakt de borstel op en gaat weer verder met het borstelen van haar haar. EXT – PLEIN – KASTEEL HOOGSTRATEN – NACHT
15 maanlicht. Allen dragen ze een groene sjerp over hun harnas heen en enkele pistolen en een zwaard aan hun riem. De mannen staan rustig te wachten, sommigen te paard anderen naast hun paard. Ze controleren hun wapens, hun paarden, hun uitrusting en praten met elkaar.
INT – RAADSZAAL – NACHT
De raadszaal is bijna helemaal donker op een kaars na die op de grote tafel staat. Aan weerszijden van de kaars zitten de Electo en Antonio. Antonio is in vol ornaat, hij draagt een met gravures versierd mat grijs harnas. Zijn luxe
wapenuitrusting glimt licht in het flakkerende kaarslicht. Naast hem op tafel staat zijn dichte helm versierd met een grote groene veer. De electo is iets aan het schrijven op een blad terwijl Antonio toe kijkt.
ELECTO
Als het goed is moet Justinus ons weerwoord ergens
vanmiddag al ontvangen hebben, maar voor de zekerheid heb je er nog één. En geef deze brief er ook bij.
De electo rolt het briefje waar hij net op schreef op en overhandigt het aan Antonio samen met een kopie van het weerwoord. Zodra Antonio het papier wil aannemen houdt de electo het vast en kijkt hem indringend aan.
ELECTO
Zorg dat je zo snel mogelijk in Breda bent en met de gouverneur spreekt. We hebben geen tijd te verliezen. Ik geef je mijn volmacht om alles te doen wat je nodig acht om hulp veilig te stellen. Op zijn minst moeten we een plek hebben om terug te kunnen trekken, maar probeer
liever voedsel, munitie en manschappen te regelen zodat we ons hier kunnen verdedigen.
Antonio knikt, de electo laat het papier los en Antonio staat op neemt zijn helm onder de arm en loopt richting de deur. Ondertussen slaat de electo een kruisje en kijkt even naar boven en loopt dan achter Antonio aan.
EXT – PLEIN – KASTEEL HOOGSTRATEN – NACHT
Antonio zit op zijn paard, met zijn helm onder zijn arm. Om zijn schouder heeft hij een band met twee pistolen hangen. Hij kijkt naar de mannen, nu allen te paard, die voor hem staan. Achter hem bovenaan een trap staat de electo.
ELECTO
16 wanbetaling en zwartmakerij… en wij zullen dit
rechtzetten. Draag je kleur met trots, draag het voor jezelf, je electo, de unie, de man naast je en draag het voor God! Laat iedereen zien wie je bent en laat iedereen weten dat we niet bang zijn voor Albrecht en zijn
dreigementen!... Laten we bidden.
De electo gaat de mannen voor in het gebed en alles is stil op het gemompel van de mannen na. In het glazige maanlicht slaan de mannen allemaal en kruisje.
ELECTO
Amen… Ga nu, en breng goed nieuws mee terug!
De mannen draaien hun paarden om en lopen richting de poort. Antonio zet zijn helm op en begint ook te rijden.
MARIA (o.s) Antonio!
Antonio kijkt om en ziet Maria de trap af komen rennen. Ze is in tranen en rent naar zijn paard. Hij zet zijn helm weer af en buigt voorover. Maria pakt hem vast en zoent hem.
MARIA (huilend)
Wees voorzichtig Antonio. Vertrouw niemand. ANTONIO
Rustig maar. Er zal ons niks gebeuren. MARIA
Je weet nooit wie er achter de premie aan zit. Wees
voorzichtig Antonio, beloof je me dat je voorzichtig zal zijn?
Hij glimlacht en tilt haar op zijn paard. ANTONIO
Ik beloof het je.
Hij zoent haar en wil haar weer van zijn paard aftillen. Ze stopt hem en haalt een kettinkje met een kruisje van haar nek, geeft een kusje op het kruis en hangt het om de nek van
Antonio. Deze kijkt erna en lacht daarna nogmaals naar Maria, geeft haar een zoen en laat haar van het paard zakken. Antonio doet zijn helm op en rijdt weg. De vrouw blijft nog een tijd staan kijken tot hij uit het zicht verdwenen is. In de
17 INT – ZAAL – KASTEEL VAN BREDA – DAG
De grote zaal is licht gekleurd. Grote ramen laten de ochtendzon door en verspreiden wit licht door het hele vertrek. Aan de muren hangen tientallen portretten van het huis van Nassau. Langs de wanden staan enkele bedienden netjes gekleed en kaarsrecht opgesteld. De vloer is bedekt met licht gekleurd steen dat elke voetstap en beweging luid doet
klinken. In het midden van de kamer staat een lange houten tafel bedekt met een groot wit tafelkleed. Op de tafel staan kandelaars en aan het hoofd zit een wat dikke statige man. TEKST IN BEELD
“Breda.”
De man is kalend en heeft een volle grijze baard, het is JUSTINUS VAN NASSAU (43) de gouverneur van Breda. Twee
bedienden staat aan weerszijden van hem en schenken drinken in en reiken voedsel aan. Hij is aan het eten terwijl hij naar een stuk papier kijkt dat naast hem op tafel ligt.
Het enige geluid dat te horen is zijn de tikkende voetstappen van de bedienden op de harde vloer en de eetgeluiden van
Justinus. Opeens horen we in de verte een stel snelle voetstappen die steeds luider worden.
STEM (O.S.)
Open de deur! Snel, snel. Open de deur.
Door de grote statige deur van de zaal die door een soldaat in volle uitrusting wordt opengedaan komt een BEDIENDE snellen. De man loopt richting Justinus en blijft enkele afstand van hem vandaan staan.
BEDIENDE
Heer, excuses voor het onderbreken van uw maaltijd heer, maar ze zijn er.
Justinus kijkt nu pas op van zijn eten en het stuk papier dat naast hem ligt en kijkt nors naar de bediende.
JUSTINUS
Nu al?...bah… Stuur er maar eentje door… De bediende knikt en loopt weg.
18 EXT – TOEGANGSPOORT VAN BREDA – DAG
De ruiters van Hoogstraten staan langs de kant van de weg te wachten. De toegangspoort is versperd door enkele soldaten van Breda bewapend met lange hellebaarden en beschermd door
kurassen en helmen. Achter hen staan enkele musketier, hun wapens in de aanslag.
Antonio is afgestegen en staat samen met een SERGEANT vlakbij de poort te wachten. Op dat moment komt de bediende die net bij Justinus was tussen de soldaten door gelopen naar Antonio toe.
BEDIENDE
De gouverneur heeft besloten u te ontvangen. SERGEANT
Dat werd tijd. Breng onze paarden naar de stallen en voorzie ze van voedsel, lakei.
De sergeant wil doorlopen maar de bediende houdt zijn hand voor hem om het te stoppen.
BEDIENDE
Ik denk dat u mij niet begrijpt, soldaat.
De sergeant kijkt woedend en maakt aanstalten om de bediende een klap te geven. Antonio pakt zijn arm vast en houdt hem tegen. De bediende schrikt een beetje terug.
ANTONIO
Rustig! We zijn hier niet om problemen te veroorzaken. Deze meneer doet ook slechts wat hem wordt opgedragen. Antonio gebaart de bediende te spreken.
BEDIENDE
Euh… Zijne excellentie zal slechts één van u ontvangen, de rest moet hier wachten.
SERGEANT
Wat? Dit is absurd. Denk je nu echt da…
Antonio legt zijn hand op de schouder van de officier ANTONIO
19 Antonio loopt met de bediende mee tussen de soldaten door. Hij draait zich om en richt zich tot de sergeant die nog boos
staat te kijken. ANTONIO
Geen problemen maken!
INT – GANG – KASTEEL VAN BREDA – DAG
Antonio loopt achter de bediende aan door een lange gang. Hij draagt zijn helm onder zijn arm en kijkt naar alle
schilderijen, bustes en wandtapijten die de gang versieren. Voor hem staat de deur naar de zaal waar Justinus zit open. Voor de deur staan twee wachten. Zodra ze bij de deur
aankomen, kan Antonio de gouverneur zien zitten achter de
tafel. Hij is nog steeds aan het eten. De bediende draait zich bij de deur om, kijkt Antonio aan en wijst naar een tafel vlak voor de ingang.
BEDIENDE Uw wapens graag.
Antonio kijkt van de bediende naar de wachter, die hem strak aankijken, en weer terug naar de bediende.
ANTONIO
U wilt een officier en een raadslid zijn wapens afnemen? Wat denkt u dat ik van plan ben?
Voor de bediende kan reageren, horen we uit de zaal de bulderende stem van Justinus.
INT – ZAAL – KASTEEL VAN BREDA – DAG JUSTINUS
Ik kan geen Spanjaarden vertrouwen, raadslid. En al
helemaal geen bewapende Spanjaard. Voor je het weet snij jij als afleiding mijn keel door en vaart er aan de andere kant van de stad een turfschip vol Spanjaarden naar
binnen… Ow wacht, dat waren wij…
Justinus moet om zijn eigen grap lachen. Antonio niet. JUSTINUS
20 INT – GANG – KASTEEL VAN BREDA – DAG
Antonio legt zijn slagsabel, pistool en messen op de tafel naast de deur en wordt dan kort gefouilleerd en binnen gelaten.
INT – ZAAL – KASTEEL VAN BREDA – DAG Antonio loopt naar Justinus toe.
ANTONIO
Ik en de meeste van ons zijn Italianen, van ons hoeft u niet zo’n oneervolle aanval in het geniep te vrezen heer, wij vechten als mannen met eer.
JUSTINUS
Ik zou als ik u was op mijn woorden letten, u bent hier om wat te krijgen… en iets krijgen van iemand die u beledigd hebt is veel lastiger dan iets krijgen van iemand
waartegen u zich netjes gedraagt. Zoals men zich gedraagt tegen een meerdere.
Antonio glimlacht kort met zijn mond, maar zijn ogen staan kwaad, en knikt even kort.
JUSTINUS
Wel dan, waar kan ik u mee helpen, raadslid... Een scheerbeurt?
Justinus neemt nog een hap.
ANTONIO (sprekend alsof hij het heeft ingestudeerd) Ik kom hier met de volmacht van de electo van de Unie van Hoogstraten om U, de gouverneur van Breda, en haar
inwoners hulp en steun te vragen bij het weerstaan van een op handen zijnde aanval van aartshertog Albrecht van
Oostenrijk. De Unie zou …
Hij wordt onderbroken door Justinus die met verbazing van zijn bord opkijkt en zich bijna in zijn eten verslikt.
JUSTINUS
Een aanval? Nu al? Jullie moeten Albrecht nog meer
problemen veroorzaken dan we dachten. Nou, u hebt geluk. Als het aan mij lag had ik u niet eens binnen gelaten, maar… jammer genoeg ligt het niet aan mij.
21 JUSTINUS
Blijkbaar hebben de woorden van uw electo Den Haag ook al bereikt. Zij zien er wel baat in dat uw kleine muiterij in stand wordt gehouden. Daarom zal ik u steunen met goederen en kunt u aan uw electo vertellen dat de muiters van
Hoogstraten eveneens militaire hulp kunnen verwachten van mijn… altijd behulpzame… broer.
ANTONIO Mau… Maurits?
Justinus kijkt geërgerd met een zucht op en wuift Antonio weg. EXT – BOS – SCHEMER
De ruiters rijden over een nauw zandpad door een bos. Het bos is dicht begroeid en aan weerskanten van het pad beginnen vrijwel direct de bomenhagen. De rode onheilspellende gloed van de ondergaande zon is hier en daar door het bladerdek van het bos heen te zien. De muiters rijden goed gemutst door het bos, twee aan twee in een lange colonne. Het geklets van de muiters is het enige dat de stilte verbreekt. Antonio rijdt halverwege de colonne. Hij lijkt iets te horen en richt zijn hoofd op om beter te luisteren en kijkt om zich heen. Dan houdt plots de colonne halt. Antonio rijdt naar voren samen met zijn sergeant. Daar aangekomen ziet hij een kar die midden op het pad staat en de weg blokkeert. Bij de kar staan drie BOEREN in eenvoudige boeren kledij. Ze kijken naar de
KURRASIERS voor hen. ANTONIO
Wat is er aan de hand? KURASSIER
Meneer. De wagen van deze boeren is in een gat gereden en omgevallen. Nu krijgen ze de kar niet meer overeind. Antonio kijkt naar de boeren die er verslagen en timide bij staan.
BOER
Onze excuses heer, de kar is te zwaar. ANTONIO
Je hebt vandaag geluk, boer. Ik ben in een goede stemming. (tot de drie voorste kurassiers)
Jij, jij en jij. Help deze mannen met het recht zetten van hun kar.
22 overeind. Antonio kijkt naar de grond en ziet nergens een
kuil, dan hoort hij weer wat en kijk weer om zich heen. De bossen om hem heen lijken duister, stil en kil. Dan ziet hij iets glimmen en zodra hij goed kijkt hoort hij plotseling rumoer.
De drie boeren bij de kar trekken allen een mes. De eerste pakt één van de duwende ruiters vast en steekt hem in zijn keel, de tweede boer pakt de andere ruiter van achteren vast en weet ook hem zijn keel door te snijden. De derde boer is een fractie te laat. De ruiter ziet de man aankomen en weet net op tijd weg te stappen. Het mes van de boer schampt over het borstkuras van de ruiter heen en even is de boer uit
balans. De ruiter slaat de boer met een harde stoot tegen zijn gezicht en de man valt tegen de kar aan. De ruiter trekt zijn sabel en steekt de man in zijn borst. De andere twee boeren vallen nu de overgebleven ruiter aan, maar worden beiden met één schot van het pistool van de SERGEANT neergeschoten.
Plotseling horen we een luidde schreeuw. Het hele gebeuren bij de kar is nog niet afgelopen of er stromen tientallen
schreeuwende mannen tussen de bomen vandaan. De mannen zien er vies uit, gehuld in lompen en dragen geïmproviseerde wapens zoals hooivorken, bijlen, messen, stokken en hier en daar een pijl en boog, een oud zwaard en een enkel pistool. Antonio reageert snel
ANTONIO
Linksom! Sabels!
De ruiters trekken allen hun sabels en draaien een kwartslag linksom. De overvallers lopen tegen een haag van maaiende en glimmende sabels op. Het laatste licht verdwijnt nu snel. Dan ziet Antonio de BENDELEIDER. Hij heeft een pistool en schiet een van de ruiters neer.
BENDELEIDER
Pak de officieren! Ik wil de officieren!
Antonio kijkt langs de linie en ziet dat zijn mannen langzaam worden teruggedrukt. De overvallers krijgen langzaam de
overhand en er lijken eindeloze aantallen uit de bossen te stromen. Steeds meer ruiters worden getroffen. Antonio kijkt om zich heen. Hij roept zijn officier bij zich.
ANTONIO (tot de sergeant)
We moeten hier weg! We moeten uit het bos! We hebben te weinig ruimte! Neem de mannen mee! We gaan langs de kar, volle snelheid en nergens voor stoppen. Begrepen!
23 Antonio houwt een belager neer.
ANTONIO
Ik rijd naar achter en zorg dat iedereen mee komt. Daarna volg ik met de achterhoede! Ga nu, snel!
De officier knikt. Antonio rijdt nu razendsnel langs de hele colonne naar achteren terwijl hij alsmaar de mannen het bevel geeft snel weg te gaan. Dan horen we trompetgeschal dat de aftocht blaast. Eén voor één draaien de ruiters zich om en rijden in vol galop langs de kar achter de officier aan. Antonio heeft bijna de achterhoede bereikt.
ANTONIO
We gaan!... We gaan!
Alle ruiters volgen het bevel op en rijden zo snel ze kunnen weg uit het bos. Antonio is de laatste die de kar wil
passeren, maar dan duwen de overvallers plots de kar aan zodat de weg helemaal versperd in. Antonio kan niet snel genoeg
reageren en rijdt vol tegen de kar aan, wordt van zijn paard geslingerd en valt met een harde smak op de grond.
EXT – MUREN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
De electo staart in de verte. Het enige dat hij voor zich ziet zijn lege uitgestrekte bossen en velden. Zijn gezicht staat gespannen. Naast hem staat een SOLDAAT op wacht. In de
achtergrond is het geroezemoes van het drukke plein te horen. SOLDAAT 2
Heer, hadden ze niet allang terug moeten zijn uit Breda? ELECTO (zonder weg te kijken)
Ja… maar zij zijn niet de enigen die te laat zijn.
Hij is nog niet uitgesproken of in de verte doemt een vaandel op. Het is dat van Albrecht.
SOLDAAT 2 Heer!
ELECTO Ik zie ze.
De electo draait zich om.
ELECTO (tot iedereen in gehoorsafstand)
Haal alles naar binnen! Sluit de poort! Laad de kanonnen! Breng iedereen gereed!
24 Jij! Hou mij persoonlijk op de hoogte van alles wat dat leger doet! Begrepen!
Soldaat 2 knikt en de electo rent naar beneden. Ondertussen is iedereen druk bezig in het kasteel. De kanonnen op de
buitenste muren worden geladen, schutters worden opgesteld achter de borstwering en de poorten worden gesloten en gebarricadeerd.
EXT – PLEIN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Het oude raadslid komt naar buiten gerend. Zijn gezicht staat doodsbang.
EXT – MUUR – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Het oude raadslid klimt omhoog op een muur en zodra hij eroverheen kijkt ziet hij het leger van Albrecht dat in aantocht is. Het leger is opgesteld in tercio formatie. Een groot blok infanterie met cavalerie op de flanken komt
langzaam naderbij gekropen. Daar achter is het begin van een colonne wagens te zien, afgewisseld met stukken geschut. De vaandels van het leger wapperen in de wind en heel in de verte is het geluid van de naderende troepen al te horen. Het raadslid schreeuwt en valt op zijn knieën neer. De soldaten horen dit en kijken allemaal naar de man. Ook de electo draait zich om ziet het raadslid. Het raadslid staat weer op en
begint te panisch te roepen. OUD RAADSLID
Ze zijn met te veel! Te veel! We kunnen dit nooit winnen! We moeten ons overgeven! We moeten ons overgeven voor we allemaal sterven! Ren! Ren! Open de poort laat ze binnen! Snel open de poort!
EXT – PLEIN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
De soldaten kijken ongemakkelijk naar het schouwspel en hier en daar begint geroezemoes op te komen. De mannen kijken om zich heen en naar elkaar. Het raadslid loopt half struikelend naar de poort van de dichtstbijzijnde muur en begint in zijn eentje aan de veel te zware balk te tillen die de deur dicht houdt. De electo loopt naar de man toe met grote passen. Hij pakt het raadslid bij zijn schouder en draait hem half om en slaat hem met een vuistslag tegen de vlakte. Hij kijkt om zich heen en knijpt even met zijn hand van de pijn.
25 De mannen knikken en ieder pakt het raadslid onder een arm en slepen hem mee.
EXT – MUUR EN PLEIN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Iedereen let nu op de electo die de muur weer opklimt. Hij kijkt naar de soldaten die op het plein staat en naar de soldaten die al op de buitenste muren staan.
ELECTO
Heren van de Unie van Hoogstraten! Wees niet bang voor het leger dat voor onze poort staat! Vrees niet hun kogels, hun pieken of hun zwaarden! Achter deze borstweringen, achter deze muren en achter deze grachten kan elk van ons vijftig van hen aan!
Hij wijst naar buiten, richting het leger. ELECTO
Zelfs daarbuiten kan elk van jullie er tien van hen aan! De mannen lachen.
ELECTO
Zolang zij niet met meer dan vijftigduizend man voor onze poorten staan… hebben wij niks te vrezen! Dus dit
‘legertje’ dat ze nu op ons afsturen, maakt geen kans. En als je goed ruikt,
Hij haalt diep adem door zijn neus. ELECTO
Kun je hun angst ruiken!
Weer gelach, en de soldaten snuiven ook. ELECTO
Je kunt hun angst voor onze kogels ruiken, hun angst voor onze pieken en onze zwaarden! Ga nu! Ga met God en maak ze zelfs bang voor onze vrouwen!
De soldaten beginnen te juichen. Hun wapens hoog in de lucht. De electo draait zich om en kijkt naar het leger dat steeds dichterbij komt. Zijn gezicht vertrekt somber. Voor hem op de borstwering van de buitenste muur staan de soldaten stil en afwachtend uit te kijken over het leger.
ELECTO (zachtjes tegen zichzelf) Waar blijf je, Antonio. Waar blijf je…
26 De electo keert zich om richting de soldaat op de noordermuur die naar hem roept. De soldaten die het bericht ook hoorden beginnen zenuwachting rond te kijken en het rumoer begint
weer. De electo rent zo snel mogelijk naar de noordermuur toe. Hij rent tussen de soldaten op het plein door.
ELECTO (terwijl hij tussen de mannen door rent) Geen paniek!
Blijf rustig! Het komt goed!
(naar een onderofficier)
Hou je mannen in het gareel korporaal.
EXT – NOORDERMUUR – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG Antonio kijkt naar het naderende leger.
SOLDAAT 3
Daar, heer, in de verte.
De electo kijkt en zijn gezicht klaart opeens op en hij begint te lachen. Het leger wat er aankomt wordt voorgegaan door een grote man gehuld in een goudkleurig luxe harnas, MAURITS VAN NASSAU (vijfendertig jaar), de vaandels dragen zijn
wapenschild. Naast hem rijdt Antonio met de rest van de
gehavende delegatie die naar Breda was geweest. Het leger van Maurits is minstens een keer zo groot als dat van Albrecht. De soldaten in het kasteel kijken verbaasd naar hun electo die daar staat te lachen. De electo omarmt de soldaat die naast hem staat met één arm en schud hem even door elkaar.
ELECTO
Het is Antonio… met Maurits!
Soldaat 3 kijkt nog eens goed naar het leger. De electo draait zich om.
ELECTO
Het is Antonio met Maurits!!
Iedereen begint te juichen. Tussen de grote groep muiters zien we kort twee soldaten, CARLOS en SOLDAAT 4 die elkaar lachend in de armen vallen.
INT – KAMER VAN ANTONIO – DAG
27 ELECTO (o.s.)
Antonio en Maurits!
Haar gezicht klaart meteen op, ze springt op en rent naar de deur.
EXT – NOORDERMUUR – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
De electo staat nog steeds blij te kijken naar Maurits en Antonio die steeds dichterbij komen.
MARIA (o.s.) Antonio?!
Antonio draait zich om en ziet hoe Maria, op blote voeten, naar hem toe rent en over de muur staart.
ELECTO Ja.
Maria kijkt blij en omhelst de electo. Deze weet niet goed wat hij er mee aan moet en omhelst haar onwennig en losjes terug. Ze geeft hem een zoen op zijn wang en laat hem dan weer los en kijkt weer over de muur naar Antonio die er aan komt. De
electo staat een moment stil en lijkt even van de wereld, alles is even stil voor hem, dan hoort hij het gelach en gejuich van de mannen en herstelt hij zich weer.
EXT –PLEIN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – NACHT
Op het plein branden meerdere kampvuren en vuurkorven die het hele plein in een roodoranje gloed hullen. Tussen de vuren staan vele soldaten en vrouwen. Ze lachen, drinken, eten en dansen. Boven enkele vuren hangen varkens te braden. Tonnen wijn en bier staan her en der verspreid en worden rijkelijk aangeslagen.
Een dronken soldaat staat tegen een omwalling aan te plassen. Een officier ziet de man staan en loopt naar hem toe.
OFFICIER
Hé! Jij daar! Hé! Daar zijn latrines voor!
De dronken soldaat kijkt angstig achterom en zet het op een lopen de andere kant op, van de kampvuren en de officier af, richting het donkere deel van het plein. De officier rent achter hem aan.
28 De dronken man snelt een hoek om en rent zonder het te zien Carlos en Soldaat 4 voorbij. Ze schrikken op en lopen snel weg. De officier kom de hoek omgelopen en de twee mannen schrikken weer op.
OFFICIER Waar is ie?
CARLOS
Hij, euhm, ging… euh. SOLDAAT 4 (wijzend) Hij ging die kant op meneer.
De officier knikt en rent door. De mannen kijken elkaar aan en beginnen te lachen
INT – RAADSZAAL – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – NACHT
In de donkere raadszaal verlicht met enkele kaarsen is het rumoer van buiten zacht te horen. Maurits en de Electo zitten aan de grote tafel ieders een beker wijn voor zich.
MAURITS
Onze jongens kunnen prima met elkaar overweg, zo te horen. ELECTO
Jazeker. MAURITS
U kunt van geluk spreken dat uw weerwoord zo spoedig de Staten-Generaal heeft bereikt en dat de heren daar ook nog eens een snelle beslissing hebben gemaakt… want dat is niet iets wat ze meestal doen. Als we mijn broer in Breda niet onder druk hadden gezet, had hij uw mensen
waarschijnlijk zelfs geen audiëntie verleend, laat staan hulp aangeboden…
Maurits schenkt een beker wijn in en vult daarna die van de electo.
MAURITS
En in dat geval was ik waarschijnlijk ook niet in de buurt geweest om uw mensen uit handen van die overvallers te redden. Uw raadsman is een harde. Hij wilde desondanks al zijn verwondingen toch nog door naar hier komen, maar ik heb hem uiteindelijk zo ver gekregen om eerst terug naar Breda te gaan om hem en zijn mannen enigszins op te
29 ELECTO
En ik dank u zeer hartelijk excellentie, voor alles. Zonder uw tussenkomen was het waarschijnlijk een stuk
minder goed met mijn mannen afgelopen… Want van wat ik heb meegekregen waren de overvallers opvallend georganiseerd. Ze wisten op de een of andere manier van onze komst.
MAURITS
Ja, dat klopt. Daar verbaasde ik mij ook al over. Ze waren uit op de premies. Af en toe wil het wel is gebeuren dat een stel bandieten een rijtuig beroven, maar een
zwaarbewapende militaire colonne… Mijn mensen hebben
enkele van de overvallers verhoord. Het waren voornamelijk arme boeren en werklieden uit de omliggende dorpen en
gehuchten. Allen zeiden ze dat ze door iemand waren opgetrommeld om mee te doen aan een overval, met de
belofte van veel geld, maar degene die hen had verzameld is waarschijnlijk dood of weten te ontkomen… We hebben hem niet gevonden.
De electo kijkt bedenkelijk. MAURITS
Waarschijnlijk heeft iemand uw delegatie de dag ervoor al zien passeren en gedacht dat hij snel een boel geld kon verdienen…
De electo kijkt hem aan en tovert snel een kleine lach op zijn gezicht.
ELECTO
Ja, vast wel. Volgende keer zal ik ze zeggen niet dezelfde weg te nemen.
Maurits knikt en beide mannen zijn een tijdje stil. Dan staat Maurits op.
MAURTIS
Bedankt voor uw gastvrijheid.
De electo staat ook op en schud Maurits de hand. ELECTO
Geen dank, dat is het minste wat ik terug kan doen. Maurits loopt naar de deur en draait zich dan om.
MAURITS
30 De electo kijkt hem verwonderd aan.
MAURITS
Uw muiterij. Ik ben het volkomen eens met uw beslissing om te muiten. Als ik in uw schoenen stond had ik hetzelfde gedaan. Het onrecht dat de aartshertog u en uw mannen aandoet is niet goed te praten. Het enige wat u wilt is het belang van uw mensen beschermen… en om dan met zo’n ban aan te komen… nee, schandalig. Het is uw goed recht, onthoud dat goed, het is uw goed recht!
ELECTO Dank u.
MAURITS
En ik verzeker u, ik zal u blijven steunen. Weet dat u altijd op de Republiek kan rekenen. Wij zullen u helpen om dat te krijgen wat u toekomt. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat mijn broer geen problemen veroorzaakt en u altijd in Breda voor hulp kunt aankloppen.
ELECTO Dank u, heer.
MAURITS
Vooral bij het in toom houden van mijn broer heb ik uw hulp wel nodig. Kunt u mij garanderen dan u zijn gebieden en andere Staatse landerijen met rust laat? Dat zal hem en de Staten-Generaal een stuk gunstiger stellen tegenover u en uw manschappen.
ELECTO
Uiteraard, ik verzeker u dan op mijn beurt dat wij de dorpen, steden en landerijen die in Staatse handen zijn niet zullen lastigvallen.
MAURITS
Uitstekend! Ik zal ervoor zorgen dat heel de Republiek weet dat het groen van de Unie ons welgezind is.
Maurits geeft nog een knikje en loopt de deur uit. De electo gaat weer zitten en staart naar het wakkerende vlammetje van de kaars die voor hem op tafel staat.
INT – KAMER VAN ANTONIO – NACHT
31 MARIA
Ik ben blij dat je weer terug bent. ANTONIO
Ik ook.
Ze legt haar hoofd op zijn schouder, maar dan kreunt Antonio van de pijn. Ze schrikt op en spontaan begint ze te huilen. Antonio legt een arm op haar.
ANTONIO
Heey, rustig maar, het deed geen pijn. Je moet vannacht gewoon maar even op mijn andere schouder slapen.
Hij lacht naar haar en veegt een traan van haar wang weg, maar ze blijft snikken.
MARIA
Het is allemaal mijn schuld. Het is mijn schuld dat je gewond bent, het is mijn schuld dat er mannen zijn gesneuveld, het is mijn schuld da…
Antonio legt zijn vinger op haar lippen. ANTONIO
Shhh. Het is jouw schuld niet. Jij hebt ons niet
overvallen. En je hebt me nog gewaarschuwd om voorzichtig te zijn. Hmmm?
Ze kijkt hem treurig aan. MARIA
Maar als ik je niet had overgehaald om die brief te schrijven was dit allemaal nooit gebeurd!
ANTONIO
En dan zouden we nu nog steeds zonder hulp zitten en zouden we veel kwetsbaarder staan…
Je hebt juist levens gered, zonder hulp zouden we een
beleg nooit overleven. Ja? Je moet dit je niet aantrekken. Iedereen wist waar hij aan begon, een soldaat weet dat hij kan sterven. In ieder geval zijn ze nu niet voor niets gestorven.
Maria gaat weer liggen en slaat haar armen om Antonio heen. Ze slaat haar ogen neer.
MARIA (heel zacht) Ja…
32 INT – ZIEKENZAAL – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Antonio zit op een stoel met ontbloot bovenlichaam. Naast hem zit de chirurgijn en die onderzoekt zijn schouder. De
ziekenzaal is kil en staal vol tafels en stoelen. De koude stenen muren zijn onversierd op een aantal kruizen na, het geheel ziet er nogal geïmproviseerd uit. In een hoek van de zaal staat een kleine haard met een pot op het vuur. Er staat een tafel met een stoel. Overal liggen boeken, allerlei
planten, flessen, doosjes en allerlei tangen, haken en ander gereedschap. Antonio kijkt om zich heen en ziet dat de
ziekenzaal vol zit met soldaten. Zusters lopen tussen de mannen heen en weer en behandelen blauwe ogen, gekneusde handen, gebroken polsen en zelfs steekwonden. Antonio zucht. De chirurgijn beweegt zijn arm omhoog, naar links en naar rechts.
CHIRURGIJN
Hij lijkt weer volkomen genezen te zijn. Antonio kijkt naar zijn schouder
ANTONIO
Dat mocht ook wel, na drie weken.
(kijkend naar de vele soldaten in de ziekenzaal) Waarom zijn zij hier allemaal?
CHIRURGIJN
Vooral veel vechtpartijen meneer. De mannen vervelen zich. Antonio trekt zijn shirt weer aan.
ANTONIO Verveling?
CHIRURGIJN
Euh ja, ze hebben niet veel te doen. Sinds de electo hen niet meer toestaat om de Staatse gebieden te plunderen zitten ze al tijden hier opgesloten.
ANTONIO
De Spaanse gebieden dan? CHIRURGIJN
De dichtstbijzijnde zijn al grotendeels leeg gehaald en die verder weg zijn te gevaarlijk. Ze kunnen niks, dus zoeken ze op een andere manier ‘vertier’.
Antonio staat op en kijkt nog eens rond. ANTONIO
33 INT – GANG – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Antonio loopt met een snelle pas door de gang richting de raadszaal. Hij is nog bezig om zijn vest aan te trekken. Voor de deur van de raadszaal staat slechts één wachter, Carlos
genaamd. Hij kijkt nerveus hoe Antonio steeds dichterbij komt. INT – RAADSZAAL – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Een soldaat zit in de stoel van de electo, aan het hoofd van de grote tafel. Hij heeft zijn voeten op tafel liggen en heeft een van de kandelaars in zijn handen kijkt er een beetje
nonchalant naar terwijl hij een deuntje fluit. Zijn helm heeft hij naast hem op tafel gelegd en zijn hellebaard staat tegen de tafelrand aangeleund. Dan gaat plotseling de deur open. Antonio loopt de zaal binnen. De soldaat ziet dit en weet niet hoe snel hij op moet staan. Zijn gezicht is vertrokken van de schrik. Antonio kijkt het vertrek rond en kijkt dan naar de soldaat. De soldaat staat nu strak in de houding met een kandelaar in zijn hand. Antonio kijkt naar de kandelaar.
ANTONIO
Ik denk niet dat die van jou is.
De soldaat kijkt geschrokken naar de kandelaar en zet hem dan snel weer terug op tafel en pakt zijn helm.
SOLDAAT 4 (angstig)
Ik… euh… ik was… en toen… euh ANTONIO
Waar is de electo! SOLDAAT 4
Hij is net naar uw vertrek gegaan, meneer.
Antonio kijkt de soldaat een paar tellen lang boos aan, draait zich dan om en loopt richting de deur. De soldaat is duidelijk opgelucht en steunt met zijn hand even op de tafel. Hierdoor beweegt de tafel een klein beetje en valt de hellebaard die tegen de rand stond met een luidde klap op de vloer. De
soldaat verstijft van schrik. Antonio blijft vlak voor de deur ook ineens stil staan, hij knijpt in het handvat van zijn
rapier, maar loopt dan zonder om te kijken door. INT – GANG – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
34 SOLDAAT 4 (fluisterend)
Waarom heb je me niet gewaarschuwd, ik had wel dood kunnen zijn.
CARLOS (half lachend en fluisterend)
Stel je niet zo aan. Hij was er ineens. Ik had geen tijd om je te roepen.
Soldaat 4 duwt zijn collega met de achterkant van de hellebaard op zijn voet.
CARLOS Auw.
Ze kijken elkaar aan en glimlachen.
INT – KAMER VAN ANTONIO – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG Er wordt op de deur geklopt en zonder te wachten doet de electo de deur open en stapt hij naar binnen. Hij kijkt om zich heen, de kamer is leeg. Hij hoort water stromen in het vertrek naast de slaapkamer.
ELECTO Hallo?
Maria komt uit de badkamer gelopen met een kan in haar hand. Ze heeft alleen een doek om haar lichaam gewikkeld en haar haar is vochtig.
MARIA
Oh, hallo daar.
De electo schrikt een beetje en kijkt snel recht voor zich uit.
ELECTO
Ik, euhm, kwam voor, euh, Antonio
Maria loopt dichter naar hem toe en gaat voor hem staan zodat hij haar wel moet aankijken
MARIA
Hij is even naar de chirurgijn , voor zijn arm. Ik verwacht hem elk moment weer terug.
35 MARIA
Ik was me net even aan het wassen, vandaar. ELECTO (stamelend)
Euh, oh ja… ja… ik… ik kan zo wel weer terug komen. Hij draait zich om en wil weg lopen.
MARIA
Och nee dat hoeft niet. Antonio is zo weer terug. Hier gaat u zitten.
Ze biedt hem een stoel aan. MARIA
Wilt u wat drinken? We hebben een prima wijn.
Antonio gaat zitten en Maria loopt alvast naar een tafel toe waar een karaf op staat en schenkt zonder dat hij geantwoord heeft een beker vol. Terwijl ze loopt verhult de doek weinig van haar vrouwelijke vormen. Raúl betrapt zichzelf erop dat hij naar haar zit te staren en snel kijkt hij een andere kant uit. Maria glimlacht en geeft hem de beker wijn. Hij neemt de wijn aan en begint stil uit de beker te drinken. De vrouw gaat schuin tegenover hem in het raamkozijn zitten. Het zonlicht maakt haar nog mooier en accentueert haar vormen nog meer.
ELECTO
Ik, euhm… goede wijn.
Hij glimlacht een beetje schaapachtig. Zij lacht terug. ELECTO
Wanneer kwam Antonio terug zij u, want anders kom ik later wel weer langs.
MARIA
Oh, elk moment hoor.
Ze is even stil en kijkt de electo een beetje angstig aan. MARIA
Maar, euhm, u komt toch niet om Antonio te vragen weer het veld in te gaan, want de vorige keer… de vorige keer ging het bijna mis.
Een traan loopt over haar wang. ELECTO
36 Het gezicht van Maria klaart op en ze springt omhoog en
omhelst de electo die nog in zijn stoel zit. MARIA
Ow, gelukkig! Ik was al even bang. Iedere keer als hij weer naar de raadszaal moet ben ik bang dat hij terugkomt met het nieuws dat hij weer het veld in gaat.
Ze geeft hem een kus op zijn wang. De electo schrikt er een beetje van, maar sluit dan heel even zijn ogen en ruikt aan haar nog wat natte haar. Hij herstelt zich snel, hij pakt haar bij haar schouders, duwt haar voorzichtig van zich af en gaat staan.
ELECTO
Euh, nee. Maakt u… maakt u zich geen zorgen. Maar ik moet nu weer gaan, ik moet nog, euhm… dingen doen. Kunt u
Antonio vragen of hij mij in de raadszaal wil opzoeken, dan bespreken we daar wel…
Opeens gaat de deur open en komt Antonio binnen. De electo kijkt geschrokken om en stoot bijna zijn wijn om, maar Maria weet nog net de beker op te vangen.
ANTONIO
Ah, hier ben je Raúl. Ik zocht je al. Je was niet in de raadszaal
(hij doet de deur dicht)
Trouwens, ik zou die deur maar op slot doen als je weg gaat.
Antonio loopt door en geeft Maria een kus. De electo kan zichzelf even geen houding geven.
ELECTO
Op slot? Maar de deur heeft geen slot. Ik… Hij herstelt zich.
ELECTO
Ik moet wat met je bespreken.
Antonio gebaart naar de stoel waar de electo net op zat en pakt daarna zelf een stoel.
ANTONIO
Ja, ik hoorde het al. Ik was net op weg naar jou om ook wat te bespreken.
37 Schat, kun je even wat anders gaan doen? De mannen moeten even praten.
Hij geeft haar een knipoog en ze maakt een buiging en loopt de kamer uit naar de badkamer en sluit de deur. Antonio kijkt haar na.
ANTONIO
God, wat is het ook een pracht meid, he.
De electo kijkt met grote ogen op en verslikt zich in zijn wijn, maar Antonio slaat er geen acht op en kijkt nog steeds naar de deur waar Maria net door gelopen is. Ondertussen is het geluid van water en klinkende kannen weer te horen.
ANTONIO
Dat zij hier in Hoogstraten woont en ook nog eens
ongetrouwd was… niet te geloven. Ik denk dat ik haar na al deze heisa te trouwen vraag.
Antonio loopt naar de tafel met de wijn en schenkt voor zichzelf een beker in.
ANTONIO Jij ook?
ELECTO
Nee, dank je. Ik kwam met je praten omdat ik met een
probleem zit. De mannen zijn onrustig, ze vervelen zich en dat is niet goed voor het moreel, ze beginnen te…
ANTONIO
Ja, precies. Dat was net waar ik met je over wilde praten. Ik zat bij de chirurgijn en daar zat het vol met soldaten. De electo kijkt hem streng aan. Ondertussen is het geluid van het water gestopt.
ANTONIO (plagend)
Oh, ja. Sorry uwe ‘excelentie’, ga door. Je hebt een probleem.
ELECTO
38 Hij is even stil en Antonio wil net wat zeggen als hij weer begint.
ELECTO
Ik heb ze beloofd, gezworen zelfs, dat ik ervoor zou zorgen dat ze krijgen wat hen toekomt. Ik heb een
verplichting tegenover deze mannen… Dus zou ik ze moeten toestaan om de Nederlandse gebieden leeg te halen… Maar, als ik dat doe schend ik het vertrouwen van Maurits en komt de hele steun van de Republiek in gevaar…
Hij vloekt en kijkt daarna omhoog. ELECTO
Excuses.
Hij slaat snel een kruisje en richt zich weer tot Antonio. ELECTO
Ik moet één van mijn beloftes breken, Antonio… maar welke Antonio kijkt hem een tijdje aan en lijkt na te denken.
ANTONIO
Ik snap het probleem, maar je moet onthouden waarom wij deze muiterij gestart zijn, waarom al deze mannen jou volgen. Je hebt beloofd hen hun geld te bezorgen,
plunderend of anderzijds... Ik denk dat de keuze duidelijk is. Begrijp met niet verkeerd, ik ben blij met de hulp van Maurits en de Republiek, ik bedoel, zonder hem was ik er nu niet meer geweest, maar zij doen het ook alleen ten gunste van zichzelf. Je zegt het net zelf al, door ons ‘succes’ trekken we overal ontevreden militairen weg. Hoe langer wij het volhouden, hoe meer aandacht Albrecht aan ons moet geven en hoe minder hij zich op zijn offensief tegen de Hollanders kan richten. Ze doen het alleen maar voor zichzelf.
De electo kijkt uit het raam en zucht. ELECTO
Ja, okee.
Hij staat op en loopt richting de deur. ELECTO
Ga je mee. Naar de zaal.
39 INT – RAADSZAAL – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
ELECTO
Daarom heb ik ervoor gekozen om plunderingen van de Staatse gebieden opnieuw toe te staan. Hier zijn echter wel regels en voorwaarden aan verbonden. Om te zorgen dat de plunderingen niet direct terug naar de Unie worden geleid. Iedereen doet mee op vrijwillige basis, iedereen draagt het rood van de aartshertogelijke troepen en is dus niet direct herkenbaar als een man van Hoogstraten. We zullen in kleine groepen opereren en ik zal iedere keer de plaatsen uitzoeken die geplunderd mogen worden. Mocht het, God behoede, toch gebeuren dat één of meerdere mannen
worden opgepakt dan zal Hoogstraten iedere betrokkenheid met de plunderingen ontkennen en zweren dat het om een kleine groep muiters gaat die zich hebben losgemaakt van de Unie en op eigen houtje opereren. Voor dit vergrijp zijn zij dan ook door de Unie verbannen en ter dood veroordeeld…
De electo is even stil en kijkt de tafel rond, deze zit vol met raadsleden en officieren. Iedereen kijkt hem aan en een aantal steken een hand op. De electo negeert hen.
ELECTO
Dit is de enige manier om de mannen te geven wat ze beloofd is en tegelijkertijd een kans te houden om de steun van de Republiek te waarborgen.
Hij gaat weer zitten, kijkt fronsend naar een kandelaar die verkeerd staat en zet deze weer recht.
ELECTO Dat was alles.
Een deel van de raadsleden kijkt hem verbijsterd aan en men begint door elkaar heen te spreken zodat het onduidelijk is wie spreekt. De electo zucht en laat zijn hoofd in zijn handen zakken.
ELECTO (tegen zichzelf) Dit wordt een lange dag…
EXT – PLEIN – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Op het plein van het kasteel staat een groep HARKEBUSSIERS gereed. De mannen zijn gekleed in leren rijlaarzen,
pofbroeken, shirts en vesten met daaroverheen een metalen
40 Ze zijn bewapend met sabels, haakbussen en hier en daar een pistool.
De electo komt er aangelopen en gaat naar de leidinggevende KAPITEIN toe.
ELECTO
Ik denk niet dat ik u hoef te herinneren aan de
consequenties die u te wachten staan als u gepakt wordt. KAPITEIN
Nee, meneer. Iedereen hier weet heel goed waar we ons voor hebben opgegeven. De mannen zijn zelfs blij om weer wat te doen te hebben.
ELECTO
Mooi. Ik verwacht u op zijn laatst over drie dagen terug. KAPITEIN
Heelhuids en met volle handen, meneer.
De electo groet de officier en kijkt hoe de ruiters vertrekken onder veel lawaai en gejuich. Wanneer hij zich omdraait staat plots Maria voor hem. Ze kijkt hem glimlachend aan.
MARIA
Dank u wel. Duizendmaal dank. De electo kijkt haar fronsend aan.
MARIA
Dat u Antonio er niet op uit heeft gestuurd. Hij zat gisteravond de hele avond te tieren dat u hem niet de
leiding over de plundertocht wilde geven omdat het niet de taak van een raadslid is. Maar ik weet dat u het heeft gedaan vanwege ons gesprek laatst... Dank u wel.
Ze geeft hem een zoen op de wang en loopt dan weg. De electo blijft een beetje versuft achter en kijkt dan gauw om zich heen. Ineens ziet hij Antonio staan die hem kwaad aankijkt en wegloopt. De electo zucht en vloekt tegen zichzelf.
ELECTO
Antonio!
Hij loopt achter Antonio aan.
EXT – KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
41 maar Antonio loopt door zonder acht op hen te slaan. Hij loopt de buitenste poort door en loopt naar het bos.
EXT – BOS NABIJ KASTEEL VAN HOOGSTRATEN – DAG
Antonio trekt zijn rapier en begint tegen een boom aan te slaan.
ELECTO (o.s.) Antonio!
Antonio draait zich om, met zijn wapen in de hand. ANTONIO
Ga weg! ELECTO
Antonio, het was niks, die kus betekende niks. Antonio kijkt hem aan en lijkt dan nog bozer te worden.
ANTONIO
Kus?! Denk je dat dit om die kus gaat?! De electo is een moment stil en kijkt hem aan..
ELECTO
Antonio, leg je zwaard neer, alsjeblieft. Antonio ramt zijn wapen hardhandig in de grond.
ANTONIO
Jezus! Wat denk je wel niet van mij!
Hij draait zich om en schopt tegen een boom aan. ANTONIO
Denk je nu echt dat het me wat kans schelen dat ze je een kus op je wang gaf! Huh?!
ELECTO
Ik dacht dat je er meer achter zocht, dat je… ANTONIO
Waarom, waarom zou ik dat ik godsnaam doen, Raúl? Je bent zo goed als een broer voor me, mijn beste vriend. We
vechten al jaren zij aan zij. Dat is wel het laatste wat je zou doen!
42 ANTONIO
Wat is er dan! … Jij laat mij met opzet niet de muiterij leiden, omdat zij bang is dat mij wat overkomt! Zo gaat dat niet!
ELECTO
Dat was niet waarom ik dat gedaan heb. Je bent nu een raadslid Antonio, het wordt tijd dat je je ook zo
gedraagt. Je kunt niet meer soldaatje spelen met de rest. ANTONIO
Soldaatje spelen noem je dat! Wie denk je wel niet dat je bent. Vergeet niet waar je vandaan komt klootzak. Beeld je maar niet in dat je beter bent dan mij of wie dan ook. Voor de muiterij was je net als ik een sergeant en de
enige reden dat jij electo bent en ik niet is omdat ik het niet wilde. En die ‘soldaatjes’ zouden hun leven geven voor de muiterij en verdienen de beste leiding die ze kunnen krijgen om dat te voorkomen. Je moet naar je raadsliederen luisteren, niet naar haar! Ik moet die tochten leiden!
ELECTO
En wie voelt zich nu beter dan de rest, huh? Jij, moet niet vergeten dat ik wel degelijk je meerdere ben. We zijn geen sergeanten meer, jij bent mijn raadslid en jij moet naar mij luisteren.
De electo draait zich om en loopt weg, terug naar het kasteel. Antonio blijft achter en kijkt hem na. Hij trekt zijn rapier uit de grond en knijpt zo hard in het handvest dat zijn
knokkels wit worden.
EXT – PLEIN – KASTEEL HOOGSTRATEN – NACHT
De groep plunderaars komt luid lachend en pratend het kasteel binnen gereden. Ze dragen zakken bij zich. De mannen stoppen en gooien een aantal zakken op de grond en stijgen dan van hun paarden af. De zakken zitten vol voedsel en kostbaarheden die er deels hier en daar uitrollen.
INT – BIBLIOTHEEK – KASTEEL HOOGSTRATEN – NACHT
43 MARIA (o.s.)
Heer?
Hij kijkt op en kan in de duisternis net Maria uitmaken die in de deuropening staat.
MARIA
Ze zeiden al dat ik u hier kon vinden. Heeft u misschien even?
ELECTO
Euh, ja, ja natuurlijk! Altijd.
Hij staat op en trekt een stoel voor haar achteruit waarop ze gaat zitten.
ELECTO
Ik ben bang dat ik u alleen niets te drinken aan kan bieden.
MARIA
Ow, dat geeft niet hoor. En alstublieft zeg maar jij. ELECTO
Jij ook. En noem me alsjeblieft Raúl. Ze glimlachen beide.
ELECTO
Waar kan ik je mee van dienst zijn. MARIA
Nou, … het gaat over Antonio. De electo stopt met glimlachen.
ELECTO
Ow… hij heeft je zeker verteld over onze ruzie MARIA
Hij heeft het me inderdaad verteld, maar dat had niet gehoeven. Het hele kasteel heeft door dat jullie al dagen niet meer met elkaar spreken.
De electo is stil en kijkt de vrouw aan. MARIA
Hij bedoelde het heus niet zo, Raúl. Hij, hij mist het gewoon, hij wil liever weer leiding geven in plaats van een raadslid zijn, hij wil weer het veld in met zijn
44 zich opgesloten voelt. Beperkt in wat hij doet. Het was zijn frustratie, meer niet.
De electo zucht. ELECTO
Ik weet het. Maar hij heeft nu eenmaal die post op zich genomen. Hij heeft er willens en wetens zelf voor gekozen. En als het hem niet bevalt… tja dan heef hij gewoon pech. Hij is nu eenmaal een raadslid en hij moet zich er naar gedragen. Hij zou er blij mee moeten zijn.
Gefrustreerd schudt hij zijn hoofd. Maria pakt zijn handen vast en kijkt hem aan.
MARIA
Ik ben het helemaal met je eens. Zijn plaats is nu hier in het kasteel en niet daarbuiten, toch?
ELECTO Ja.
Ze omhelst de electo en geeft hem een zoen op zijn wang. Hij omhelst haar terug. Ze kijkt over zijn schouder naar de
kaarten en papieren op de tafel. MARIA
Waar ben je mee bezig?
Hij antwoordt niet. De electo heeft zijn ogen dicht en houdt haar nog steeds vast. Maria laat nu haar omhelzing los, maar hij houdt haar nog steeds vast.
MARIA
Waar ben je mee bezig?
De electo schrikt op. Gauw laat hij los en kijkt ongemakkelijk weg, naar zijn papieren.
ELECTO
Ik, euh, euh, ben bezig met het plannen van de, euh,
volgende plundertochten. Waar ze het minste kans hebben om gepakt te worden en waar waarschijnlijk waardevolle
spullen en voedsel zijn te vinden. Elke keer een andere plek. Zo zorg ik ervoor dat er zo min mogelijk een patroon ontstaat in de plunderingen en we niet ontdekt worden. Snap je?
