Vlaams Belang zit opnieuw in een zetel

(1)

€ 2,50

76ste jaargang • nummer 10 • donderdag 12 maart 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

“Blijf in uw kot.” Deze uitspraak van minister van Sociale Zaken Maggie De Block (Open Vld) zal haar nog lange tijd achtervolgen.

De inhoud van de oproep - blijf thuis als u zich niet goed voelt en het coronavirus dreigt te verspreiden - klopt, maar de stijl is ondermaats, ongepast en vulgair. Sommige mensen vallen daar niet over, anderen ergeren er zich aan dood. Wat de

“blijf in uw kot”-uitspraak aan- toont, is dat De Block op de toppen van haar tenen loopt en de situatie blijkbaar niet meer aankan. Wie zijn oren te luisteren legt bij experts, verneemt dat het de crisisplannen en draaiboeken van de topambte- naren zijn die helpen om de situatie te beheersen.

Zenuwachtige politici zijn nooit goed voor de geloofwaardigheid en dat wordt in deze tijden van ul- trasnelle communicatie nog versterkt. Wie zich al een beetje onze- ker voelt, hoeft maar naar de sociale media te kijken om een nooit gezie- ne paniekaanval te krijgen. Het lijkt soms of de coronacrisis dezelfde impact zal hebben als de Derde We- reldoorlog. En daar kwam op maandag 9 maart nog eens de meest bloedige beursdag in bijna 30 jaar bij. Niet alleen de coronacrisis joeg de aandelen omlaag, ook een tweestrijd tussen Rusland en Saoe- di-Arabië op de oliemarkten.

Economen gaan er ondertussen van uit dat we ons aan een serieuze groeivertraging of zelfs recessie mogen verwachten. Slecht nieuws voor de federale regeringsformatie, die stilligt. In plaats van een economische groei die in 2020 probleem- loos de kaap van de 1 procent zou overschrijden, dreigt een groei van maximum 0,6 procent. In dat geval zal het begrotingstekort stijgen richting de symbolische grens van 3 procent van het bbp. Welke partij wil dan nog in een regering stappen die een zuivere besparingsregering wordt?

Een zichtbare week voor Tom Van Grieken

De onzekerheid en het pessimis- me waarin de Wetstaat momenteel baadt, is natuurlijk goed nieuws voor het Vlaams Belang. De partij van Tom Van Grieken gedijt goed in moeilijke tijden, zeker als de traditi- onele politici een totaal gebrek aan staatsmanschap vertonen.

Het toeval wil dat het Vlaams Be- lang net in deze turbulente week het nieuws wist te beheersen. Het was allang gepland, maar net nu komt het boek “En nu is het aan ons”

van VB-voorzitter Tom Van Grieken uit. De partijvoorzitter kan zich op die manier in de markt zetten als hét alternatief voor alle andere partijen.

Het Vlaams Belang klaagde vroeger terecht over een gebrek aan media-aandacht, maar nu is het anders.

En Van Grieken zit in een zetel. Hij hoeft maar te kijken hoe de andere partijen zich in deze moeilijke situatie staande weten te houden. Cru- ciaal worden de peilingen die vanaf het einde van deze week zullen ver- schijnen. Bevestigen ze de trend van het Vlaams Belang als groeiende politieke factor? Wellicht wel. Maar dan rijst meteen ook de vraag wat de reactie van de andere partijen zal zijn. Is dit dan het moment om een federale formatie te forceren?

Zo ja, met wie en met welk programma? Of worden het toch vervroegde verkiezingen? Die zitten er nu weer wat minder snel aan te komen dan tot voor kort gedacht. Daar zijn eerst en vooral praktische redenen voor.

Kan men in tijden van het coronavirus verkiezingen organiseren, waarbij veel mensen samenkomen op één plaats? Dat is betwistbaar.

Bovendien rijst de vraag of er een meerderheid in de federale Kamer kan worden gevonden om verkiezingen te organiseren. Die moeten er dan komen 40 dagen na de ont- binding van het federale parlement.

We zitten dan snel in mei of juni voor er echt iets kan gebeuren.

Een epidemie of zelfs pandemie, een olieschok met een beurscrash, een dreigende mi- gratiecrisis, een stilstand in de formatie. Het land zit in een perfecte storm, zoals dat heet. En die onzekerheid is goed nieuws voor het Vlaams Belang, dat door omstandighe- den net deze week het nieuws beheerst. Tom Van Grieken en Co zitten in een zetel.

Een dreigende migratiecrisis

Ondertussen kan het Vlaams Be- lang blijven kapitaliseren op de onzekerheid. En op de internationale gespannen toestand in Syrië, Tur- kije en aan de grens met de Balkan.

Want plots wordt ook migratie opnieuw een centraal thema. En lijkt het terug van nooit helemaal weg- geweest. De Turkse president Er- dogan kent de zwakke flanken van de West-Europese democratieën en wil de onzalige migratiedeal van 6 miljard euro met Angela Merkel optimaal uitbuiten. Aan de grens tussen Turkije en Griekenland loopt de spanning hoog op. Het lijkt erop dat een nieuwe migratiecrisis zich aankondigt. Het Vlaams Be- lang maakt al vergelijkingen met de grote migratiecrisis van 2015.

Daar moeten we mee opletten. Naar verluidt stuurt Erdogan gewoon migranten in bussen naar de grens met Griekenland.

We zijn nog niet in de situatie van een massale dambreuk, maar het Vlaams Belang kan optimaal inspelen op die situatie. Ondertus- sen trekt onder andere Dries Van Langenhove naar de grens tussen Turkije en Griekenland om ken- nis te nemen van de situatie. Het Vlaams Belang beheerst hier mooi het debat. En kan daar versterkt uitkomen. Onder andere dankzij wat anderen zeggen en doen. Zo sprak de Turkse president bij zijn bezoek in Brussel deze week ook sympathisanten toe: “Jullie zijn mijn oren, ogen en armen in Europa. 1 vlag, 1 natie.” Hij blijft Europeanen van Turkse afkomst beschouwen als vijfde colonne.

En wat te denken van de Vlaamse christendemocraten? CD&V roept op om niet-begeleide minderjari- gen uit de kampen aan de grens op te vangen. Betere electorale recla- me kan het VB zich niet wensen.

Het gezellig samenzijn wordt gefactureerd aan 2.500 dollar per deelnemende vrouw. De bijeen- komsten hebben een duidelijk doel: de rassenproblemen van de Verenigde Staten uitpraten en de blanke (sorry: witte) progressieve deelnemers bewust doen worden van hun “onbewuste, blanke ra- cisme”. Praten, het blanke racis- me aanvaarden, schuld bekennen, en… natuurlijk, boete doen. Liefst financieel…Sinds de lente van 2019 organiseren de beide progressieve

madammen dit soort avonden en tot hiertoe zijn een 15-tal diners doorgegaan. Uit hun communicatie blijkt duidelijk dat ze zich expliciet niet richten tot Trumpkiezers noch tot blanke mannen. Regina Jackson hierover: “Blanke mannen zullen nooit veranderen. Als ze konden veranderen, hadden ze het al heel lang geleden gedaan.”

Nu is het nog enkel afwachten wanneer het concept naar Europa overwaait. Meyrem, waar wacht ge op?

Nieuwe hype voor linkse,

rijke Amerikaanse madammen

Vlaams Belang zit opnieuw in een zetel

In de Verenigde Staten werd een nieuw concept ontwikkeld met de welluidende titel: Race for Dinner. In principe komt het hierop neer dat een blanke, liefst heel welgestelde dame een avondje met een tiental vriendinnen organiseert – een soort vriendinnenmaal- tijd dus. En dat in aanwezigheid van de initiatiefneemsters van het project, Regina Jackson (Afro-Amerikaanse) en Saira Rao (Azia- tisch-Amerikaanse).

Lees het volledige interview met Tom Van Grieken op blz. 11

“2024 wordt het moment van de

waarheid”

Toen Tom Van Grieken een kleine drie jaar geleden zijn eerste boek publiceer-

de, gebeurde dat in een periode waarin zelfs de grootste optimisten hun verwachtingen binnen de perken hielden. Maar toen kwam 26 mei 2019. Niet al- leen werd het Vlaams Belang de tweede partij, de sindsdien uitgevoerde peilingen wij-

zen op extra groeipoten- tieel. Het plaatst dit interview in een heel andere context.

Een gesprek.

(2)

Actueel 12 MAART 2020

2

De IGO is geen pensioen, maar een sociale uitkering, waaraan de verplichting gekoppeld is dat men zijn hoofdverblijfplaats in België heeft. Dat moet dus gecontroleerd worden. Vóór 1 juli stuur- de de Federale Pensioendienst de begunstigden een verblijfsbewijs toe dat door de gemeente moest worden ingevuld en vervolgens binnen 21 dagen moest worden teruggestuurd. Als dat niet gebeurde, werd de betaling opge- schort.

Van de circa 30.000 verblijfs- bewijzen die in 2016 werden verstuurd, gaven er 5.000 aanleiding tot een opschorting. Dat oude systeem was volgens de overheid niet klantvriendelijk en evenmin

De laatste weken is er hevige discussie in het parlement over de nieuwe regeling inzake de inkomensgarantie voor ouderen (IGO). De IGO is een uitkering voor 65-plussers die niet over voldoende financiële middelen beschikken en is uiteraard aan diverse voorwaarden onderworpen.

afgestemd op ouderen. De Pensi- oendienst heeft de procedure ef- ficiënter en billijker willen maken.

Efficiënter

Sinds 1 juli hoeft de begunstigde zich niet meer te verplaatsen:

het verblijfsdocument wordt door de postbode overhandigd nadat de begunstigde zijn identiteits- kaart heeft laten zien. Wanneer de begunstigde niet thuis is, komt de postbode binnen 21 dagen nog twee keer langs. Wanneer de postbode drie keer voor een gesloten deur is komen te staan, wordt het bewijs in de brievenbus gedeponeerd en moet de begunstigde alsnog naar het gemeente- huis gaan.

Dankzij die nieuwe procedure kan er volgens de overheid effi- ciënter gecontroleerd worden of de begunstigde zijn hoofdverblijfplaats in België heeft.

De postbode wordt volgens minister Philippe De Backer niet in de rol van controleur geduwd. Er is door bpost op toegezien dat de postbode neutraal blijft en dat de privacy gerespecteerd wordt.

Kritiek van Ecolo-Groen en PVDA

Niet iedereen is tevreden met deze nieuwe rol van de postbode. Gilles Vanden Burre (Eco- lo-Groen) in De Kamer: “Sinds 1 juli moeten de postbodes eenmaal per jaar controleren of de IGO-gerechtigden daadwerkelijk in het land verblijven. Die nieuwe opdracht is omstreden. Wij zijn van oordeel dat de postbodes niet tot een instrument in de strijd tegen sociale fraude mogen verwor- den.”

Ook Maria Vindevoghel (PVDA- PTB) is kritisch: “Indien die mensen een deftig pensioen hadden, was er geen IGO en geen controle nodig. Ik vind het een probleem dat men die kleine groep mensen lastigvalt.” Het deed de minister schamperen dat de PVDA dus sociale fraude toelaat.

THIERRY DEBELS

PVDA en Groen

laten ware gelaat zien

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Thomas Dermine, hoofd van de PS-studiedienst en McKinsey-boy, gaf in een weekeinde-interview toe dat de Waalse economie blijft achterlopen op de Vlaamse. Maar hij probeert die achterstand weg te relativeren door erop te wijzen dat provincies als Waals-Brabant, Namen en Luxemburg het beter doen dan het Vlaamse gemiddelde.

Puur economisch negationisme als men de moeite doet om naar de cijfers te kijken.

Het is een van de meest fascine- rende en invloedrijke Walen. Tho- mas Dermine, afkomstig uit Char- leroi, is op amper 33 jaar hoofd van de studiedienst van de Parti Socialiste (PS) en rechterhand van voorzitter Paul Magnette. Wat op- valt aan deze econoom, is dat hij zowel qua opleiding als qua pro- fessionele activiteiten geen echt rood profiel heeft. Hij studeerde handelsingenieur aan de Solvay Business School, passeerde langs Harvard in de VS en was aan de slag bij consultant McKinsey, waar hij onder andere de Londense City als werkplek had. Een eerder

‘kapitalistisch’ carrièreverloop.

Economische toestand

Toch trok Paul Magnette hem aan om aan een reconversie van het armlastige Charleroi te beginnen na de sluiting van tractor- bouwer Caterpillar. Onder andere door investeringen in de biotech- sector doet de regio het stilaan beter. Dermine was de voorbije maanden steevast aanwezig bij de pogingen om een federale rege- ringsvorming te lanceren. Hij gaf vorig weekend een interview aan De Tijd, waarin hij probeert uit te leggen dat er geen tegenstel- ling is tussen een McKinsey-boy en een socialistische overtui- ging. Dermine verdedigt de vrije markteconomie, maar vraagt ook

een stevige sociale correctie. Op zich niet verwonderlijk, het is het discours dat men van de man verwacht.

Het meest interessante aspect van het interview heeft betrek- king op de algemene economische toestand van Wallonië en de achterstand ten opzichte van Vlaanderen. We weten dat het Vlaamse bbp per inwoner met 41.000 euro een stuk hoger ligt dan het Waalse met 29.000 euro.

En dat de Vlaamse werkzaamheidsgraad met 75 procent een duidelijke voorsprong heeft op de Waalse 65 procent. Ook de economische groei ligt in Vlaanderen al decennia hoger dan in Wallonië.

Enkel in de jaren voor de finan- ciële crisis hielden beide regio’s gelijke tred.

Cijfers die Dermine niet ont- kent. Maar net als vele Walen volgt in het interview in De Tijd dan een passage waarin de voormalige McKinsey de zaken weg- relativeert door een opsplitsing van de economische indicatoren per provincie. In die mate zelfs dat we van klassiek economisch negationisme kunnen spreken, want de cijfers spreken de stelling van Dermine flagrant tegen.

Cijfers spreken Dermine tegen De passage in het interview luidt als volgt: “Inzake de transfers zou ik toch voor wat minder

simplisme pleiten. Ja, de as Sam- ber-Maas staat nog altijd voor grote socio-economische uitda- gingen. Maar in Waals-Brabant, Namen en Luxemburg doet de economie het beter dan het gemiddelde in Vlaanderen, waar er ook transfers zijn tussen provincies onderling.”

Dat laatste klopt, maar laten we even in detail naar de provinciale cijfers kijken. Het bbp per inwoner is in de provincie Waals-Bra- bant met 47.900 euro inderdaad het hoogste van België. Op de tweede plaats komt Vlaams-Bra- bant met 47.400 euro. Maar de provincies Namen (27.100 euro) en Luxemburg (24.700) liggen duidelijk onder het Vlaams gemiddelde van 41.000 euro bbp per kop. Alle Vlaamse provincies doen trouwens beter dan de Waal- se, Waals-Brabant uitgezonderd.

Natuurlijk moet men opletten met het bbp per inwoner, want het houdt geen rekening met de wel- vaart die pendelaars elders creë- ren, zoals de Walen die in Brussel werken of de Ardennezen die in het Groothertogdom Luxemburg aan de slag zijn. Daarom is de werkzaamheidsgraad per provincie relevant. Welnu, voor de 25-64-jarigen ligt die zowel in Waals-Brabant (75,1%), Namen (70,4%) als Luxemburg (74,8%) duidelijk onder het Vlaams gemiddelde van 77,5 procent. De door Dermine vermelde provincies doen het binnen het Waalse kader inderdaad het best en laten vooral het triestige Luik (66%) en Henegouwen (63,4%) achter zich.

Maar in een spurt met Vlaanderen worden de Walen op flinke afstand gereden.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Deze week hebben drie Vlaamse parlementsleden een resolutie ingediend in het Vlaams Parlement met de vraag dat de Vlaamse Regering de discriminatie en geweld tegen leden van religieuze en levensbeschouwelijke minderheden in Noord-Afri- ka en het Midden-Oosten krachtig veroordeelt en op de internationale agenda zet. De resolutie is ingediend door parlementsleden van drie verschillende partijen, te weten Joris Nachtergaele (N-VA), Karin Brouwers (CD&V) en Bart Tommelein (Open Vld).

De resolutie gaat wel iets breder dan enkel christenvervolging en vermeldt ook atheïsten en agnostici als vervolgde levensbe- schouwingen in vernoemde regio’s. Op zich heb ik daar geen probleem mee. Het voorstel van resolutie werd al op 20 februari ingediend en zou voorbije dinsdag behandeld worden in de bevoegde commissie. Daarover volgende week meer. Wat me wel opviel: een persmededeling hierover werd voorbije zondag naar de pers verstuurd, maar nergens in onze media was daar ook maar iets van terug te vinden. Het nieuws wordt vandaag beheerst door twee andere crisissen: de coronacrisis en de vluchtelingencrisis aan de Turks-Griekse grens. In eigen land ziet het ernaar uit dat

‘corona’ het breekijzer gaat zijn om een noodregering op te star- ten. Dat is natuurlijk maar een drogreden, want we hebben voldoende ministers van Volksgezondheid, en ook met een noodregering is de kans groot dat Maggie De Block bevoegd blijft voor Volksgezondheid. Het zou dom zijn om haar nu door een andere minister te vervangen; dat laat de huidige toestand niet toe. Maar Maggie De Block is ook bevoegd voor Asiel en Migratie. Toen in december 2018 de N-VA uit de federale regering stapte, kreeg De Block die bevoegdheden van Theo Francken er bovenop. De crisis aan de Grieks-Turkse grens is – voorlopig nog – een ver- van-mijn-bed-show en we hebben Maggie daar nog niet veel over horen verklaren. Nu ja, veel is er niet te zeggen: Erdogan leidt de dans en Europa heeft jarenlang de andere kant opgekeken. Al wist men zeer goed dat het Turkse vluchtelingenprobleem ooit te-

rug bovenaan de agenda zou komen te staan. Hoelang zal Griekenland kunnen weerstaan aan de druk? De Block moet trouwens nog een derde ‘crisis’ verwer- ken: de voorzittersverkiezingen bij de Open Vld. Het ziet ernaar uit dat Egbert Lachaert de nieuwe voorzitter van Open Vld gaat worden (eind maart), maar De Block zit wel in het kamp van Bart Tom- melein, een tegenkandidaat van Lachaert.

Arme Maggie…

De aandachtige lezer van dit weekblad weet ondertussen dat wel enkele weken uitgebreid aandacht besteden aan de pro- blematiek van de christenvervolging. Op het moment dat dit

’t Pallieterke in druk gaat, zit een medewerker op het vlieg- tuig richting Turkije om verslag uit te brengen uit de regio aan de grens met Syrië.

Arme Maggie

ECONOMISCHE ZAKEN

Het negationisme van een

PS’er en McKinsey-boy

(3)

Actueel

12 MAART 2020 3

Iconen

Mannen van ’t Stad,

De conservatief-liberale denktank Li- bera heeft jullie, ambassadeurs van ‘Aan- twaarrepe’, vorig weekeinde de Prijs voor de Vrijheid overhandigd in het ‘palaais oep de Meir’. De laudatio werd uitgespro- ken door burgemeester Bart De Wever zelf en ook hij vond dat jullie deze prijs meer dan verdiend hebben “voor het bezingen van het vrije woord, waarbij jullie de ta- boes nooit uit de weg zijn gegaan en het hart altijd op de tong hadden en omdat jullie de samenleving een spiegel hebben voorgehouden.” Ik sluit mij daar volmon- dig bij aan, als ander ‘Aantwaarreps ver- schaainsel’ dat ook het vrije woord altijd als hoogste goed heeft verdedigd.

68 jaar lang hebben jullie het letterlijk en figuurlijk met elkaar uitgezongen en door jullie humoristische en spitse lied- jesteksten over tal van onderwerpen, op bekende melodieën van ‘serieuze zan- gers en zangeressen,’ raakten jullie bij het gewone volk van Vlaanderen bekend. In die mate zelfs dat tal van jullie liedjes tot vandaag tot het collectieve geheugen zijn gaan behoren en zowat iedereen minstens de refreinen uit het hoofd kan meezingen:

“Schele Vanderlinden”, “O, mijnen blauwe geschelpte”, “Bij de rijkswacht”, “Aant- waarrepe, gaai zê gaai veur maai…”, “Allei na toe, moemoe, wor godde me vovo nor- toe”,… De Strangers, dat was en is altijd la- chen geblazen. Jullie namen zowat alles en iedereen op de korrel, geestig, spottend en soms ook wel eens vanuit de onderbuik van de Vlaming. Zoals de Vlaming een en ander aanvoelde en aanvoelt, bedoel ik.

Uiteraard heb ik het dan over maatschap- pijkritische liedjes die de vaak humorloze en politiek correcte zuurpruimen van links niet kunnen smaken: “De gastarbeider”,

“Vivan de Vakbond”, “Zuid-Afrika”, “De ziekenkas”,… De Wever zei daarover heel terecht: “Tijdloos, maar ook tijdloos con- fronterend. Politieke correctheid en De Strangers gaan niet samen. Ze stellen alles en iedereen in vraag en gaan geen enkel taboe uit de weg. Maar wie het vrije woord bezingt, betaalt daar vaak ook de prijs voor.” En dat laatste hebben jullie mogen ondervinden, toen jullie na optredens voor zowat alle partijen en strekkingen in Vlaan- deren ook optraden op een conventie van het Vlaams Blok in 1992. Meteen gingen de

‘objectieve’ en ‘neutrale’ VRT-deuren op radio en tv dicht en volgde er een dood- zwijgoperatie in zowat alle media. De ge- nadeloze politieke correctheid van de linkse gedachtepolitie sloeg toe. Alleen schelden op rechts en spotten met de ka- tholieke kerk was nog toegelaten.

Hoewel dat jullie pijn deed, gingen jul- lie niet op de knieën zitten en om genade smeken. Jullie bleven de vrijbuiters die jul- lie altijd waren en net als wij voerden jullie zonder het zo expliciet te zeggen ook het

‘vrank en vrij’ compromisloos in het vaan- del. En ook jullie Vlaamse reflex bleef altijd overeind. Legendarisch is jullie gezongen repliek uit de jaren zeventig op ‘monsieur Het gesprek tussen interviewer Lie-

ven Verstraete en Gutman verliep in dezelfde sfeer als het eerdere gesprek tussen de studiogasten over het coronavirus: hoe kan dit vreselijke probleem best aangepakt worden? Alleen ging het nu over Trump, niet over het coronavirus. Verstraete waarschuwde Gutman alvast dat Trump een vuile campag- ne zal voeren. Enfin, we mogen waar- schijnlijk al blij zijn dat Michiel Vos, de schoonzoon van Democratisch boegbeeld Nancy Pelosi, niet werd aange- voerd om de politieke situatie in de VS te verslaan, zoals bij Radio 1.

De Dow Jones zal beslissen

Verstraete was niet goed wakker.

Wanneer Gutman een commentaar be- tekenisvol afsloot met “Ik kan je vertellen hoe je kan weten wie er gaat winnen”, ging de VRT-man gewoon door met de volgende vraag op zijn papier- tje. Gutman probeerde het opnieuw op het einde van zijn volgende antwoord:

“Het wordt een moeilijke strijd tussen Biden en Trump. Ik kan je vertellen hoe je dat kan voorspellen.” Verstraete had opnieuw niet door dat zijn gespreks- partner iets belangrijks wilde zeggen.

Bij de derde poging gaf Gutman de VRT-man geen kans meer om het on- derwerp te veranderen: “Het wordt Joe tegen Donald Trump en als je wil weten wie er gaat winnen, kijk dan gewoon naar één getal: de Dow Jones-index.” En daar heeft hij dan helemaal gelijk. De stand van de Amerikaanse economie zal de beslissende factor zijn in de pre- sidentiële verkiezingen van 3 november.

Slome Joe

De kans is nu heel groot geworden dat Joe Biden de Democratische race zal winnen. In januari kon je bij de Ame- rikaanse gokkantoren nog 10 dollar winnen als je 1 dollar op Biden inzette, vandaag is dat het omgekeerde. De om- mekeer kwam er bij de voorverkiezing in South Carolina, waar 60 procent van de Democratische kiezers zwart zijn.

De steun van zwarte politicus en lokaal boegbeeld Jim Clyburn bleek door- slaggevend. Daarna haakten Klobuchar en Buttigieg af en gooiden hun gewicht achter de kandidatuur van Biden.

De voormalige vicepresident van Obama haalt het vooral omdat hij de steun krijgt van het bestel van zijn partij en van de tactisch stemmende kiezer die vreest dat de extreemlinkse San- ders te veel mensen zou afstoten. Maar

op zichzelf is “Sleepy Joe”, “Slome Joe”

zoals Trump hem noemt, een zeer zwakke kandi-

daat. Hij wordt geassocieerd

met het es- tablishment (het favoriete

doelwit van

Trump), heeft geen herkenbaar programma, geen militante achterban, geen mobiliserend charisma, geen organisatie en is slecht in debatten.

Bovendien speelt zijn leeftijd hem parten. In De Zevende Dag probeerde Gutman Biden’s recente parcours van versprekingen en verbale blunders te minimaliseren door te wijzen op diens lange voorgeschiedenis als noncha- lante flapuit. Maar wie Sleepy Joe aan het werk zag in de Democratische debatten, moest vaststellen dat de flaters zich onwaarschijnlijk snel opstapelden en er momenten van verwarring waren die het gemakkelijkst door intredende seniliteit kunnen verklaard worden. Bi- den is 77.

Leugens

Hij sleept ook flink wat bagage mee.

Biden werd al een aantal keer betrapt op duidelijke leugens, zoals vorige maand nog, toen hij beweerde ooit door het apartheidsbewind gearresteerd te zijn bij een poging tot bezoek aan Man- dela. Biden moest toegeven dat het verhaal onwaar was, net als dat andere ver- zinsel over zijn missie naar Afghanistan en over de medaille die hij zou hebben uitgereikt aan een heldhaftig soldaat.

Hij vertelt vandaag dat hij van in het begin tegenstander van de oorlog in Irak was, terwijl hij destijds de operatie en- thousiast steunde.

Ook de schaduw van affairisme hangt nog over Biden. Zoon Hunter kreeg 50.000 dollar per maand van een Oekraïense oliefirma toen papa vicepresident van de VS was. Hunter Biden werd later door het Oekraïense gerecht onderzocht wegens corruptie. Er zijn geen bewijzen dat Joe is tussengeko- men om dat onderzoek stil te leggen, maar de vraag is of de kiezers ook zo genuanceerd zullen denken.

Tifosi

Ik ben het eens met het eindbesluit van Gutman: het zal van de economie afhangen of Trump het haalt. En die economie is nu volkomen overgeleverd aan het coronavirus. Gutman denkt dat Trump niet kan verslagen worden als de Amerikaanse aandelenindex nog voor de verkiezingen van november de 30.000 punten overschrijdt (de Dow Jones stond op 29.000 in januari, maar beweegt nu richting 25.000). Ik denk niet dat Trump zoveel zal nodig hebben om Slome Joe te verslaan, maar de evo- lutie en de economische impact van het coronavirus zullen inderdaad bepalend zijn.

Even liet Gutman zich helemaal gaan in het interview met Lieven Verstraete.

“Keep going, virus!”, grinnikte hij. Als een prominent vertegenwoordiger van rechts, zelfs op lachende wijze, de dood van duizenden mensen zou wensen omdat dit Trump, Orban of het Vlaams Belang electoraal zou helpen, hadden we voorpaginanieuws. Verstraete reageerde niet. Op de Reyerslaan beseft men zelfs niet meer hoezeer men is af- gedaald naar het niveau van politieke tifosi.

Verkiezingen VS worden duel

tussen Trump en corona

In De Zevende Dag had men nog maar eens Howard Gutman naar de studio gehaald, nu al de vijfde keer op minder dan twee jaar tijd.

Gutman is de voormalige ambassadeur van de VS in België, benoemd door Obama en een uitgesproken fan van de Democratische partij. Ik kan me niet herinneren in de laatste vier jaar ooit een vertegenwoor- diger of aanhanger van Trump in de studio’s gezien te hebben. Het in- terviewen van enkel sympathisanten van de Democratische partij om de politiek in de Verenigde Staten te duiden, wordt door de openbare omroep als de normaalste zaak ter wereld gezien.

BRIEFJE AAN DE STRANGERS

JURGEN CEDER COLUMNIST

Jacques Brel, chanteur comique’, toen die meende de flaminganten tegen de haren te moeten instrijken en hen allemaal in de vergaarbak van de collaboratie en een achterhaald katholicisme te moeten steken.

Jullie reactie was fenomenaal en herleidde de grote meneer van de wereldbühne tot

“ne klaaine joenge”. Maar ook jullie lied over het ‘scholeke van Komen’ als reactie op de Franstalige ‘heksen’ was een hart on- der de riem van de Vlamingen aldaar.

Men kon er echter niet onderuit dat jul- lie een enorm populair fenomeen waren waar men gewoonweg niet omheen kon en kan. Zo hield in 1997 de toenmalige socia- listische burgemeester Leona Detiège een toespraak tijdens jullie 45-jarig bestaan en ook in 2006 traden jullie op op het Bal van de Burgemeester, toen Patrick Janssens, in Antwerpen. Ere wie ere toekomt. Maar vooral bleven jullie in de harten van dui- zenden gewone Vlamingen aanwezig. En dat bleek maar weer eens tijdens de prijs- uitreiking vorige week. “Dit is een van de mooiste prijzen die we gekregen hebben.

Dit hadden we niet verwacht”, zei Nest, de jongste Stranger. Alleen een pisnijdige en chagrijnige Joël De Ceulaer kon het niet laten in De Morgen nog eens na te trappen door te zeggen: “Beste Strangers, u krijgt een prijs omdat u in 1973 migranten klei- neerde.” Hij vergat er evenwel bij te zeg- gen dat jullie eind de jaren ’80, toen De Morgen in grote geldzorgen zat, er zelfs een benefietconcert voor speelden…

Laat het niet aan jullie hart komen. De azijnpissers zullen altijd wel hetzelfde blij- ven lozen. Het echte, volkse Vlaanderen blijft jullie in het hart dragen en hoort nog steeds graag al jullie eenvoudige, vrolijke en ook soms ‘stoute liedjes’. De Prijs voor de Vrijheid is dan ook meer dan dik ver- diend! Dank, beste Strangers!

(4)

Gendermix

Hij werkt in de Wetstraat al jaren veel men- sen op de zenuwen wegens zijn enerverende houding en zijn drammerig gedaas. De grote staatsman uit Oostende, Kamerlid Wouter De Vriendt, heeft het nu weer gehad met deelname aan debatten van oude studentenverenigingen waaraan alleen maar mannen deelnemen. In een tweet na een debat van LVSV zei hij: “Kan echt niet meer. Dit is een fout signaal, en ge- woon lomp en oubollig. Ik heb dit vooraf laten weten en bij start van debat statement gemaakt.

Maar veel zin om volgende keer mijn kat te stu- ren.” Snakt hij naar een vrouw of vrouwen? Is hij een tettenzot? En gebruikt hij zijn streven naar

‘gendermix’ als reden om zijn ogen voortaan de kost te geven? We zullen het nooit weten, maar - alle gekheid op een stokje - onze goede vriend De Vriendt tapt hier natuurlijk weer uit hetzelf- de afgezaagde discriminatievaatje. Geeuw! We hoorden verschillende reacties naast de onze.

Sommigen pleitten ervoor om altijd mannen te vragen zodat hij nooit meer komt en dan ter plaatse enkele vrouwen toch te laten deelne- men. Anderen vinden dan weer dat hij zichzelf moet wegcijferen en spontaan voor een vrou- welijke vervangster voor zichzelf moet zorgen als hij nog eens gevraagd wordt. Nog anderen hopen dat hij zoals aangekondigd effectief zijn kat gaat sturen. De meest normale en verstandi- ge reactie kwam echter wellicht van Roosmarijn Beckers, Vlaams parlementslid voor het VB: “Ik ben dat zogezegd feministisch gezever kotsbeu.

Als ze mij vragen voor een debat hoop ik dat ze dat doen voor wat ik te zeggen heb, niet omdat ik toevallig een vrouw ben.” Pak vast, groen tuin- kaboutertje!

De ene vrouw is de andere niet

Hoewel, zo correct is Wouter De Vriendt niet tegenover alle vrouwen. We vergeten het nooit dat enkele jaren geleden in de Kamercommis- sie Defensie op de eerste zitting na nieuwjaar wensen werden uitgewisseld tussen Kamerle- den en hun medewerkers. Toch de normaalste zaak van de wereld? En wat deed hoffelijke en vrouwvriendelijke Wouter? Hij weigerde de hand van VB-Kamerlid Annick Ponthier en nieuwjaarswensen konden er ook niet af. Zo zit dat kereltje dus in elkaar. Een democraat ‘pur sang’. Een gevaarlijk ‘man’ dus. Maar naar zijn eigen aanvoelen wel een schier ongeëvenaard staatsman.

Vlag

Zowat alle partijen hadden vragen aan premier Wilmès over “de situatie aan de Grieks-Turkse grens” of “de situatie van de vluchtelingen aan de Turks-Griekse grens” of

“de humanitaire situatie aan de Turks-Griekse grens” of “de escalatie van de spanningen tus- sen Turkije en Syrië”. De nuance van de vraag van Dries Van Langenhove (VB) lag nog iets an- ders: “ de asielchantage door Turkije.” Hij trok fors van leer tegen de Belgische regering en Charles Michel, die Erdogan nog steeds als een bondgenoot aanzien. Hij vroeg zich af of men wel goed beseft wie onze echte bondgenoot is.

En om dat te illustreren ontvouwde hij prompt een Griekse vlag, want “de Grieken bewaken ook onze grens. Zij waken over onze toekomst”.

Uiteraard ontstond er wat tumult toen deze jon- geman buiten de lijntjes kleurde, want een vlag openen in het parlement is verboden… Het zal hem worst wezen, want zijn punt had hij over- duidelijk gemaakt.

Actueel 12 MAART 2020

4 Schurk

Ook Jean-Marie Dedecker deed zijn duit in het zakje door de situatie op de Griekse ei- landen te schetsen, waar de inkomsten van de lokale mensen verdwenen zijn omdat het toe- risme tot nul is herleid, geen aardappelen of appelsienen meer worden gekweekt omdat ze gewoon gestolen worden door de zogenaamde vluchtelingen, waarvan 90 procent geen Syri- ers zijn, maar onder andere Afghanen, Ghane- zen en Marokkanen. Hij vroeg zich dan ook af hoelang men nog vanuit Europa miljarden gaat toestoppen aan “een Turkse schurk” en zich laf gaat blijven gedragen… De EU-toetredingsge- sprekken met Turkije moeten stoppen en het gros dat geen vluchteling is, moet terugge- stuurd worden, was zijn eis. Van zijn kant vond Peter De Roover (N-VA) dat Europa de verant- woordelijkheid voor de eigen grenzen moet ne- men, want, zo zei hij: “Opnieuw dezelfde situatie als in 2015 ‘schaffen wir nicht mehr’.” En even- zeer klaagde hij de illegale oversteek van gren- zen aan. Natuurlijk moest hij wat op een slappe koord dansen, want de Turkije-deal werd geslo- ten toen zijn partij in de regering zat en de deal is herhaaldelijk verdedigd door Theo Francken, die gelukkig vandaag durft zeggen dat Erdogan hen allemaal in de luren heeft gelegd.

Blauw-witte sportschoenen

Vorige week woensdag keken een aantal Ka- merleden raar op toen ze Peter De Roover (frac- tievoorzitter N-VA) in kostuum door de gangen zagen stappen, maar met loopschoenen aan de voeten. Sommigen dachten dat hij Mateke Rousseau naar de kroon wilde steken. Uitein- delijk bleek dat hij helemaal geen modetrend of modegril volgde, maar dat wat eenvoudig schoeisel nodig was om min of meer deugde- lijk te kunnen stappen met een bezeerde enkel.

Het was raden naar de oorzaak. Sommige kwa- tongen in de wandelgangen beweerden dat hij voetje was gelicht en daardoor ongemakkelijk onderuit was gegaan. Of dat dan door een po- litieke opponent uit een andere partij of uit zijn eigen partij was geflikt, wist evenwel niemand te vertellen…

UIT DE WETSTRAAT

Citaat van de week > El_Kaouakibi

Het kersverse liberale Vlaams Parlementslid Sihame El Kaouakibi (Open Vld) gaf naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag in een video een bloemlezing van de racistische en seksistische verwijten die zij naar eigen zeggen naar het hoofd geslingerd krijgt. De hoofd- verdachten? “Het zijn zo goed als altijd witte mannen”, aldus El Kaoua- kibi. Wij stellen voor dat El Kaouakibi eens - “Femme de la rue” indachtig - bij ‘witte’ vrouwen in Borgerhout of Brussel gaat horen van wie zij het meeste last hebben…

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE

WWW.MAESKOFFIE.BE

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F En de taal die migranten thuis spreken, is

nou eenmaal geen Vlaams of Nederlands.

Je kunt op je kop gaan staan, maar mi’

granten zijn de Nederlandse taal niet mach’

tig. Hoe verwacht je dan dat ze met hun kinderen communiceren? De reflex dat ze Vlaams of Nederlands moeten leren, is te kortzichtig: probeer zelf eens na je twintig’

ste een taal te beheersen? Dusdanig goed dat je je kinderen die ‘vreemde’ taal goed kunt leren?

Mijn ouders spraken thuis geen Neder’

lands. Ze leerden Nederlands. Op hun werk en op cursussen. Mijn eerst taal is Turks; de eerste vier jaar van mijn leven hoorde ik weinig anders dan Turks. Er werden opa’s en oma’s, ooms en tantes uit Turkije inge’

vlogen om voor mij te zorgen terwijl mijn ouders werkten. Die spraken uiteraard ook geen Nederlands. Op mijn vierde ging ik voor het eerst naar een crèche van het zie’

kenhuis waar mijn moeder werkte. Er waren alleen maar Nederlandse kindjes. Ik sprak geen woord – geen enkel woord – Neder’

lands. En dus schreeuwde ik de hele hut bij elkaar toen de juffen niet begrepen dat ik naar de wc moest en ik als straf aan het bed werd vastgebonden. Ik schijn het hele zie’

kenhuis bij elkaar geschreeuwd te hebben, waardoor mijn moeder aangesneld kwam.

Om mij vervolgens van dat bed los te bin’

den en op de wc te zetten. De juf werd ont’

slagen; kinderen aan een bed vastbinden is

‘not done’.

Je kinderen de taal niet leren is ook ‘not done’. Mijn ouders hadden niet de intentie om mij de taal niet te leren, maar wisten dat ze het zelf niet zouden kunnen. Hun stand’

punt was dat ik het zou leren, zodra ik op school of de crèche zou beginnen. En eerlijk is eerlijk: ik héb de taal geleerd en ik durf te zeggen dat ik het beter beheers dat het gros der Nederlanders. Nog eerlijker is om toe te geven dat mijn ouders geïnvesteerd hebben in mijn taalvaardigheid. Elk boek dat ik wil’

de hebben, kreeg ik. Elk plaatje dat ik wilde hebben ook. Daarnaast had ik een eigen tv’

tje waarop ik de kinderprogramma’s die er waren na schooltijd kon bekijken. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een videorecorder waarmee ik de programma’s kon opnemen en, zoals kinderen ei’

gen is, uitentreuren kon herhalen.

Toch was ook dat niet ge’

noeg: tot mijn veer’

t i e n d e , z o w a a r tot op de middelba’

re school, had ik bij’

lessen Ne’

derlands. Dankzij mijn lerares Nederlands werd ik wegwijs gemaakt in de Nederland’

se taal, zowel in woord als in schrift. Als je ouders migranten zijn, hebben ze geen weet van de kinderliteratuur. Natuurlijk moet er voorgelezen worden, maar mijn ouders had’

den geen weet van Pinkeltje of Pluk van de Petteflet; of van überhaupt het oeuvre van Annie M.G. Schmidt. Het werd een inhaal’

slag, buitenshuis. Mijn geluk was dat ik taal’

gevoelig ben. Ik hou van het effect: zonder taal geen communicatie, zonder communi’

catie geen interactie, zonder interactie geen integratie.

Om je een taal eigen te maken, moet je basis goed zijn. De taal die je thuis spreekt, hoor je foutloos te beheersen om een twee’

de taal te kunnen leren. Mijn ouders kozen ervoor om thuis expliciet geen Nederlands te spreken. In mijn geheugen gegrift staat het moment dat mijn vader tegen me zei: “Jij moet je zusjes corrigeren als ze fouten ma’

ken in hun Nederlands. Wij kunnen het niet.”

Het is waar: migranten kunnen nog zo een grote woordenschat hebben, het correcte gebruik van ‘hebben’ en ‘zijn’, ‘de’ en ‘het’, is voorbehouden aan ‘native speakers’. En dan nog niet eens aan iedereen.

Is het een probleem dat die kinderen van nu thuis geen Vlaams of Nederlands spre’

ken? Nee. In mijn optiek niet. Wat wél een probleem is, is dat niet geïnvesteerd wordt in de taalvaardigheid en ’beheersing van migrantenkinderen. Zonder taal, zonder cor’

rect taalgebruik, groeit er een generatie op die niet eens kán functioneren in onze maat’

schappij al zou ze het willen. Het niet leren beheersen van het Vlaams of Nederlands, is de grootste misdaad die ouders hun kinde’

ren kunnen aandoen. En als ouders er niet toe in staat zijn, dient de overheid hierop in te springen. In plaats van geld te investeren in kansloze projecten zoals taallessen aan vrouwen en mannen boven de 60, idiote in’

tegratietrajecten die niet helpen, iftar eten’

tjes die niets anders zijn dan capitulatie van het Westen, zou de overheid geld moeten besteden aan de taalvaardigheid van mi’

grantenkinderen. Zorg voor buitenschoolse lessen Nederlands, door Nederlandse en Vlaamse leerkrachten. Deze lessen moeten voorrang krijgen op koranlessen met het simpele argument dat die koranlessen in het hiernamaals pas nodig zijn. Nu, meteen, di’

rect is maar één ding van belang: communi’

catie. En voordat er een politicus op het idee komt dat de Vlaamse of Nederlandse bevol’

king dan maar een vreemde taal moet leren, omdat ‘we toch willen communiceren’, rest de politiek maar één doel. Althans, als wij willen dat een kwart van de kleuters van elke generatie óók uitgroeit tot volwaardi’

ge bekwame burgers: als de wiedeweerga investeren in verplichte taallessen. Vandaag nog. Want thuis gaan ze het niet leren.

Thuis Nederlands

spreken: foute beslissing

In een klap ben ik weer een kind van Turkse ouders als ik lees dat een kwart van de kleuters op Vlaamse scholen thuis geen Nederlands spreekt. Berich- ten als dit, die doen iets met me. Waar de massa aanslaat op “dom”, “ze wil- len niet integreren” of “er komen veel te veel buitenlanders, zie je, een kwart van onze kinderen zijn al geen Vlamingen meer”, wordt het meest cruciale onderdeel van deze informatie overgeslagen. Taal is communicatie. Zonder communicatie geen interactie. Zonder interactie geen integratie. Alles begint en eindigt met taal.

EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE

CD&V-basis verzet zich tegen een

gedwongen huwelijk met Groen

(5)

Actueel

12 MAART 2020 5

VLAAMS PARLEMENT

Briljant

Vlaams Belang reageerde op de fijne actie van Erdogan die, naar het woord van Chris Janssens, ons hele “horden” minder Europe- se lieden wenst toe te zenden. Er leek toch wel een zekere consensus te zijn over de on- toelaatbaarheid van de Turkse spelletjes en de minister-president had inderdaad al het voornemen om een vriendelijke babbel met de Turkse ambassadeur te voeren en Vlaams, federaal en Europees een en ander te doen.

Tijdens de discussie onderscheidde Conner Rousseau (sp.a) zich met een ronduit briljante analyse: het VB houdt veel van president As- sad en heeft daardoor mede de Syrië-oorlog ontketend en komt daarna hypocriet klagen over vluchtelingenstromen. Daar had Jans- sens ongetwijfeld niet van terug. Zoals wel vaker, kwam er iets verstandigs uit de richting van Karl Vanlouwe (N-VA) die iets zei over rare Turkse burgemeesters in Brussel en die vond dat de Grieken alle ondersteuning ver- dienen en dat het geld dat Turkije vanuit de EU toevloeit maar beter zou worden gebruikt voor de Europese grensbeveiliging.

Gifgroen

Minister Bart Somers had zich weer eens weten te doen opvallen met een groener dan groen offensief (het voorvoegsel ‘charme-‘

laten we opzettelijk weg). Volgens Sam Van Rooy (VB) ging het eerder om “gifgroene”

bedenkselen die hij aan de “linkse pretga- zet” De Morgen had toevertrouwd. Of Somers daarmee niet wat het vaarwater van de échte klimaatminister Zuhal Demir opdronk? En of hij nu van plan was om de lokale overheden een poot uit te trekken? En ook nog of hij werkelijk een miljoen euro wilde vergooien aan een overlegorgaan dat “klimaattafels”

zou moeten gaan heten, terwijl er toch echt

veel meer nood is aan “eettafels” voor de al te vele Vlamingen die in de ellende zitten. Voor Bruno Tobback (sp.a) was het dan weer niet genoeg, zeker omdat de Vlaamse regering De Lijn (een echte obsessie) kapotmaakt en zo het milieu verder vernietigt. Voor Groen was het vanzelfsprekend nog minder dan niet genoeg en had men ernstige twijfels bij het financiële plaatje. Dat laatste overwoog ook Van Rooy, die het daarmee dan toch een beet- je eens was met het door hem niet zeer gelief- de groene “elitaire partijtje”, met dat verschil dat hij daarvoor wat juistere motieven heeft.

Lerarentekort

Het lerarentekort in het Vlaams onderwijs doet zich steeds meer gevoelen. Het is wel- iswaar nog niet half zo dramatisch als bij de Franstalige tegenvoeters, maar het probleem is er dus wel degelijk. Steden en gemeenten die een eigen onderwijsnet hebben, lanceren nu zelf her en der maatregelen om aan de moeilijkheid te verhelpen. Elisabeth Meule- man van Groen was er natuurlijk als de kippen bij om de lokale initiatieven toe te juichen en in een beweging door minister Ben Weyts (N- VA) voor de voeten te werpen dat hij te wei- nig en te traag aan de zaak werkt. Weyts was zeker niet tegen de inzet van de lokale bestu- ren. Hij wilde die ook ondersteunen en gaf mee dat hij zeker bezig is met het ‘veelom- vattende’ probleem. In ieder geval zit er een nieuw onderwijsdecreet aan te komen dat enige oplossingen zal bieden. Hij vroeg zich ook af of de ‘weinig constructieve’ linkerzijde dacht veel leraren te kunnen aantrekken met het constant ophangen van doemverhalen.

Tenminste één lichtpuntje voor ons onderwijs is dat het beleid niet wordt aangestuurd door Groen en sp.a. Dat lost de problemen mis- schien niet op, maar het vermijdt toch dat er gruwelijke rampen bijkomen.

Koninklijke opdracht Dewael en Laruelle verlengd

Applausmeesters van Vivaldi zijn wanhoop nabij

Wat de koninklijk opdrachthouders Patrick Dewael (Open Vld) en Sabine Laru- elle (MR) de voorbije weken hebben bereikt, is (voorlopig) fenomenaal. Nikske Vivaldi, de ultieme droom van een deel van de Vlaamse liberalen en de kleine partij Groen. Nog een weekje huilen over “de nood aan een regering”, in de hoop met corona en beursalarm toch nog iets uit de mouw te kunnen schudden. Wat een opdracht.

In extremis probeerde het duo vorige week nog een noodregering uit de blauwe zak te foefelen, een zoveelste sparteling.

Maar dat was zelfs voor sp.a en de ietwat nuchtere liberalen voorbij de grens van de waanzin.

De Vivaldisten (politici en het legertje journalisten-applausmeesters dat zichzelf in het Belgische surrealisme opsluit) hebben CD&V helemaal geen lidkaart van hun orkestje kunnen verkopen. De drie grootste Vlaamse partijen schaakmat zetten, dat was net iets té pretentieus. Hop, naar de koning dus.

Eén voorbeeldje maar. Pieter Lesaffer van De Standaard is zo’n applausmeester die het niet leuk vond dat er nog Vlaamsge- zinden zitten binnen CD&V. Voor hem was het allemaal de schuld van Hilde Crevits,

“de grootste pleitbezorger van loyaliteit met N-VA, met wie zij in de Vlaamse rege-

ring zit”. Zijn fabel over een “grote inter- ne breuklijn” tussen de Vlaamse vleugel, onder leiding van Crevits, en de federale vleugel, met Koen Geens als boegbeeld, is niet meer dan een puberale vertaling van zijn wens. Geens gaf hem en anderen een slag van de Vlaamse molen. Lesaffers ge- doe was dat van een flauwe waarzegger.

Eentje met link(s)e kaarten dan.

Wel juist was wel zijn vriendelijke vermelding dat Beweging.net, het vroegere ACW, ferm “zijn best gedaan heeft” om de partij richting Vivaldi te duwen. Voorzitter Peter Wouters riep CD&V expliciet op om zonder N-VA te besturen.

Geens

Vorige vrijdag 6 maart moesten de kran- ten aankondigen dat diezelfde vice-premier Geens op zijn blog aandrong op een staatshervorming, op een nieuwe architec-

tuur voor dit land, op een grondige herte- kening van België.

Geens grabbelde terug in de rijke com- munautaire geschiedenis van dit land, naar het beruchte artikel 35 van de Grondwet.

Vrij vertaald: de deelstaten bepalen uit- eindelijk zelf wat ze nog samen willen doen en wat niet.

We proberen kort te verduidelijken: in 1993, bij de toen al vierde staatshervorming, kon Hugo Schiltz (VU) ervoor zorgen dat het confederalisme in de grondwet werd verankerd. Het artikel bepaalt dat de federale overheid slechts bevoegd is voor de aangelegenheden die haar bij de Grondwet en andere wetten uitdrukkelijk zijn toegekend. Een handige Jean-Luc De- haene probeerde de zaak extreem inge- wikkeld te maken.

Dirk Hendrikx in Gazet van Antwerpen formuleerde het mooi: Koen Geens plant- te met zijn reactie op Magnette de chris- tendemocratische vlag in het midden van de formatie. Zijn tekst katapulteerde het cordon tegen de N-VA tot op alle politieke tafels.

Fake?

Voor een aantal Vlaamsgezinden zal dit wel weer een manoeuvre van de tsjeven zijn, maar is dat zo? Het alternatief was be- slist géén snellere weg naar meer Vlaan- deren, integendeel.

Volgens Hendrikx werd Geens de brug- genbouwer tussen de twee Vlaams-nati- onalistische partijen (samen 44 procent van de Vlaamse kiezers) en de rest van het politieke veld. Geens herhaalde nog maar eens dat een eventuele nieuwe federale regering moest steunen op “meerderhe- den in beide deelstaten” (dus ook op de N-VA). Eén vogel in de hand …

Wat bedoelt Geens nu eigenlijk? Voor zover we kunnen volgen: een soort voorbe- reiding van een zevende staatshervorming in 2024, met tussendoor kleine stapjes richting meer bevoegdheden voor Vlaan- deren en Wallonië. Hij pleit voor meer au- tonomie, dat staat vast, en voor meer ho- mogene bevoegdheden, onder meer in de gezondheidszorg (kostencompenserend).

Is dat de finale droom van de Vlaams-na- tionalisten? Natuurlijk niet. Het is – conform de Baert-doctrine - een stap vooruit. Dat de gezagsdepartementen (politie, justitie, defensie) en delen van de sociale zekerheid (inkomensvervangende luiken zoals werkloosheidssteun, pensioenen) (nog) niet in beeld komen, klopt. Maar stappen achteruit worden niet gezet. De Vlaamse troepen staan echt nog niet klaar voor de grote revolutie.

Interessant is ook zijn suggestie dat niet meer de parlementaire commissies, maar wel de regionale regeringen en parle- menten het debat vorm moeten geven. Er moet snel een afspiegelingsregering komen die een verklaring tot herziening van de grondwet voorbereidt en tegen 2024 goedkeurt.

De omsingeling van CD&V was zo door- zichtig. Carl Devos zag het in De Morgen zo: “Als de PS (met 9,5 procent derde op federaal niveau) en Ecolo (negende met 6,1 procent) weigeren om met de eerste (N-VA, 16 procent) en de tweede (VB, 12 procent) partij rond de tafel te zitten, waarom zou de vierde partij van België (CD&V, 8,9 procent) dan wel een formule moeten slikken?”

Bevraging

Devos moest zijn stuk schrijven zonder de resultaten van de CD&V-ledenbevra- ging over de federale regeringsformatie te kennen. De leden moesten drie priori- teiten kiezen uit een aantal thema’s. Nog

belangrijker was evenwel de vraag wat de leden vonden over een noodzakelijke meerderheid aan Vlaamse kant. De timing van de enquête was prima gekozen, het weekend voor de maandag waarop De- wael en Laruelle naar de koning moesten.

Maandag werd het dan ook duidelijk:

CD&V-leden willen, net als hun burgemeesters, met een duidelijke meerderheid van 63 procent, een regering met meerderheid aan Vlaamse kant. Ofwel geschiedt het zo, ofwel gaan we naar de stembus. Wie gelooft dat het nog anders kan, dwaalt.

En nog geven de applausmeesters van Vivaldi niet op. Dé journalistieke held van het weekend was Peter De Lobel in De Standaard. Die suggereert dat de Vlaams- gezinde CD&V’ers (waarom zij wel en de Vivali-gezinden niet? – red.) mogelijks

“meermaals” de on-line bevraging zouden hebben ingevuld. Erger zelfs, hij blies het ballonnetje op dat de N-VA’ers de link in handen zouden hebben gekregen. “Alleen al door die onzekerheid dreigt de hele oefening in het ¬gezicht van CD&V te ont- ploffen”.

Die man doet telkens zijn best om zijn vorige onzin te overtreffen. Alsof men bij CD&V de valse mails niet kan detecte- ren. De leden volgen in meerderheid de Vlaamse lijn van de partij. En je moet niet zoveel verstand hebben om te snappen dat dit signaal bevestigt wat we na bevraging van de burgemeesters al wisten. Die lokale werkers van de partij weten wat er aan de basis van hun partij én bij de kiezer leeft. Tot grote frustratie van de progressieve media, politicologen en politici. Hun vlieger gaat (voorlopig) niet op.

Dewael en Laruelle kregen een weekje extra (tot 16 maart). De geoefende media- volger weet dat het de komende dagen giftige mediastrontjes zal regenen.

Zag u ook hoe Annelies Beck in Terzake met overbodige herhalingen, linke insinu- aties en ander fraais probeerde Joachim Coens te pakken en te vernederen? Denkt ze nu werkelijk CD&V zo over de streep te kunnen trekken?

Las u ook in De Standaard en in haar po- pulaire filialen hoe ‘de redactie’ daar met zinnetjes dweilt over de “immer staatsdra- gende CD&V”, over de “oranje stempel”

van de lakeien van Laken, over “economische druk die CD&V moet overhalen”?

Afspiegeling?

Jawel, er komt dezer dagen wel een en ander op ons af (corona, beurs, olieprijs, begrotingstekort, kernuitstap, migratie, nasleep Brexit,…), maar we zouden er geld voor geven om te zien met welk to- verstokje de zo van mekaar verschillende Vivaldi-prentjes dit onheil zouden aanpak- ken.Die omstandigheden kunnen er de komende dagen voor zorgen dat er toch voor even een afspiegelingscoalitie (Vlaamse en Waalse regeringen, Brusselse hoeft echt niet) in de startblokken wordt geplaatst.

Ondertussen moeten de Vlaamsgezinde partijen op zoek naar een gemeenschap- pelijk pad om te zorgen voor Vlaamse en sociale stuwkracht (koopkracht, rechtvaar- dige fiscaliteit, toegankelijke zorg). Zei Tom Van Grieken in De Afspraak niet dat zoiets ook voor zijn partij verteerbaar zou zijn? Een suggestie die de N-VA maar beter ter harte neemt.

Vivaldi is over, want Vivaldi was ‘fake news’. Een afspiegelingscoalitie is volgende week de enige optie die er nog rest.

Maar het zal er een zijn van korte duur. Tot de kiezer zich weer mag bemoeien met de zaak.

ANJA PIETERS

Gent: waar senioren van geen tel zijn

Zestigplussers krijgen geen korting voor de grote Van Eycktentoonstelling. Een onaan- gename verrassing voor vele bezoekers. De reden is simpel. Stad Gent heeft de kortingen voor senioren in al haar musea afgeschaft. Gentenaars krijgen korting en kansarmen krijgen korting, daarom vinden ze het niet nodig om senioren ook korting te geven. Respect voor ouderen hebben ze duidelijk niet. De plannen om voetpaden te vervangen door onverharde bermen zijn een ander voorbeeld van de slordigheid waarmee ons stadsbestuur de oudere bewoners van de stad behandelt. Grasbermen zijn voor rolstoelgebrui- kers en mensen die slecht te been zijn een ramp. Het verplicht hen om op de rijbaan te stappen.

Ooit had Gent een actieve seniorenraad die het aandurfde om kritisch te zijn voor het bestuur. Een van hun grote klachten was de slechte staat van vele voetpaden. Dat werd hen niet in dank afgenomen. Het stadsbestuur besliste de adviesraad te hervormen. Ze dropten er een aantal politieke vriendjes in. Sindsdien horen we er zo goed als niets meer van. Neen, senioren moeten van deze Vivaldi-coalitie niet veel verwachten.

(6)

Golda Meir tunnel

Minder dan de helft van de ruim 5.000 Brusselse straten is naar een persoon genoemd, en hiervan draagt amper 9 procent een vrouwen- naam. Tijd voor verandering dus, om te beginnen met de Leopold II-tunnel, die gefeminiseerd moet worden. En omdat we de verwijten van cynisme wat beu zijn, stellen we ons constructief op met een ster- ke suggestie.

Straatnamen zeggen veel over een stad.

Ze werpen een blik op het verleden, maar ook en vooral op de manier waarop een

‘regime’ naar die geschiedenis kijkt. Komt er een serieuze politieke wende, dan volgt vaak de nomenclatuur van de straat. Zo ook, om het met de woorden van Gerard Knuvel- der te zeggen, na het ‘rampjaar 1830’. Het Barricadenplein, lange tijd de plek waar de VU resideerde, heette toen nog het Oranje- plein. En de Leopoldstraat in het stadscen- trum waar ‘de Buren’ is gevestigd droeg in andere tijden nog de naam Willemstraat.

Rommel & Reagan

Nieuwe bazen, nieuwe wetten, en soms ook nieuwe straatnamen. Hier en elders.

Dat onlangs de ‘oppositie’ in Syrië, veelal een synoniem voor jihadistische groeperin- gen allerhande, maar daar gaat het in deze niet over, getracht heeft via een systeem als Google Street de straatnamen die verwijzen naar het regime van Assad te wijzigen, spreekt boekdelen. Nu goed, de strijd in cy- berland loopt hopelijk voor hen wat vlotter

dan op het terrein. Niet toevallig heb je in Po- len wel wat straten (of pleinen) die naar Ro- nald Reagan verwijzen, uiteraard een direct gevolg van de geschiedenis van het land en de rol die de 40ste president speelde in zijn strijd tegen het communisme. En dan heb je een Charles De Gaulle-straat, eentje in Gaza, maar ook een in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever.

Straatnamen worden soms ook wel ge- schrapt. Zoals in Duitsland, waar in andere tijden tientallen steden en gemeenten hun Hitler-plek hadden. Ook in Brazilië of India trouwens in die jaren, maar die zijn er naar verluidt ook niet meer. Wat wel bleef, zijn een dertigtal straten die verwijzen naar Woestijnvos Rommel. Zo is er een Rommel- strasse in Geilenkirchen, gelegen boven Aken, vlak bij de Nederlandse grens en letterlijk op wandelafstand van een NAVO-basis. Ze loopt trouwens parallel met de Stauf- fenbergstrasse. Zijn betrokkenheid bij de mislukte aanslag op Hitler in ‘44 is trouwens de reden van bestaan voor die Rommelstras- se, niet zijn exploten aan het front.

En toch nog eentje voor we naar Brussel keren. In het Nederlandse Zaanstad besloot men dan maar de von Braunstraat te schrap- pen en om te vormen tot Ruimtevaartlaan.

Wener von Braun heeft natuurlijk een on- miskenbare bijdrage geleverd om mens en materiaal richting maan en kosmos te sturen, maar hij knutselde ook wel wat zaken voor meer aardse doelwitten in elkaar. En dan Brussel.

Boerenstraat

Zoals het de hoofdstad van het surrealisme betaamt, zie je wel wat vreemde bordjes in het straatbeeld. In de Marollen zijn er met de oude straatnaam in het Brussels dialect.

En in de Europese wijk is er nog een oud bordje met ‘Charlemagnestraat’, wat natuurlijk Karel De Grote-straat moet zijn. Dit soort van kromme vertalingen is echter schering en inslag in de hoofdstad. Opmerkelijk is een Boerenstraat of een hele wijk die Trans- vaal heet, een erfenis van de Boerenoorlo- gen. En vooral het gevolg van de anti-Britse sentimenten van toen.

Vrouwen aan de macht!

In aanloop van vrouwendag werd nog eens gehekeld dat te weinig Brusselse straten naar vrouwen genoemd zijn, slechts 6 procent eigenlijk (nu ja, dat is nog drie keer meer dan hun aandeel in het gevangeniswe-

Binnenland 12 MAART 2020

6

zen), alleszins van de straten die naar een persoon zijn vernoemd. Bovendien gaat het dan veelal over mythische wezens, vrouwen met een adellijke pedigree, royals, noem maar op. En daar wil het Volksfront dat dit gewest bestuurt nu iets aan doen.

Eerst wordt de Leopold II tunnel aangepakt. Op het eerste zicht een makkelijke oefening. Het is een tunnel, dus onbewoond, waardoor je al wat gedonder vermijdt. Bo- vendien is de ster van de tweede Koning der Belgen al een tijdje tanend. De grootsheid waarmee hij ooit in verband werd gebracht, is al een poos ingeruild voor afgehakte handen en soortgelijke toestanden. Maar welke deerne zou in aanmerking komen voor deze toch wel ingrijpende beleidsdaad in een gewest waar nauwelijks andere problemen zijn? Wij hebben een suggestie: Golda Meir! Een vrouw, en dan een van het type dat bewust het modieuze verwierp. Ze heeft het tot eerste minister van Israël geschopt, zonder quota of positieve discriminatie. En straffer nog: naar eigen zeggen was ze een Palestijnse, zwaaiend met haar Palestijns paspoort dat ze in het Brits Mandaatgebied tussen 1921 en 1948 op zak had. Als men weet dat die Leopold II-tunnel toch wel door dat stukje Brussel loopt dat het sterkst lijkt op Gaza… Nee, wij gaan voor Golda Meir als symbool. Resoluut.

KNIN.

BRUSSEL

KVLV wordt FERM wordt…

Dat bewijst wel hoe arm Vlaanderen toen nog was. Na de Tweede Wereldoorlog begon men meer het accent te leggen op betere woningen en men probeerde een te- gengewicht te vormen tegen de opkomen- de ontkerkelijking. De katholieke identiteit was toen nog ijzersterk en dat bleef zo toen de naam van de organisatie in de jaren ’70 veranderde in KVLV. Vele mensen die op het platteland woonden, waren toen al geen boeren meer. Maar het katholieke element was nog steeds heel sterk.

Hijab op de voorpagina

Nu heeft men dat allemaal overboord ge- gooid. Zoals in bijna alle organisaties van de katholieke zuil heeft het KVLV begin dit jaar ook het woord katholiek uit zijn naam ge- schrapt. De organisatie noemt zich nu FERM.

Alle leden kregen een gratis paars deur-

matje met het opschrift FERM WELKOM. We zullen niet zeuren over de keuze van die kleur, maar het was wel symbolisch dat die matjes al na enkele weken in de regen hun kleur verloren, tot ze helemaal bruin waren.

Moest dat de verbruining van Vlaanderen uitbeelden? Of de levensbeschouwelijke kleurloosheid van de beweging?

In het eerste nummer hield men zich nog koest. De jaarlijkse lidgelden moesten immers nog geïnd worden. Maar toen dat achter de rug was, kwam de volgende stap in de verloochening van de katholieke wortels: op de voorpagina van het ledenblad, dat nu dus ook FERM heet, prijkten twee vrouwen: één Vlaamse en één allochtone.

Met een hijab. Zo vlug kan het bergaf gaan als men zichzelf van zijn wortels heeft afge- sneden. Wat wordt de volgende stap? Wordt FERM binnenkort misschien FATIMA?

Het Katholiek Vormingswerk van Landelijke Vrouwen KVLV was voortgekomen uit de Algemeene Belgische Boerinnenbond die in 1906 was gesticht. De vlag dekte toen nog de katholieke lading. Men moest toen veel aandacht besteden aan het verbeteren van de hygië- ne, wat een belangrijk element was in de strijd tegen de kindersterfte op het platteland.

Bonus voor uitgeprocedeerde illegalen?

Het was Kamerlid Yoleen Van Camp (N-VA) die de kat de bel aanbond. Van Camp had een gesloten centrum voor uitgeprocedeerde asielzoekers en illegalen bezocht. Het parlementslid hoorde daar dat deze personen bij het verlaten van het centrum een geldsom zouden meekrijgen. Van Camp diende hierop een vraag in bij bevoegd minister De Block in de bevoegde Commissie van de Kamer van 3 maart.

Van Camp: “Mevrouw de minister, ik heb deze vraag ingediend na een werkbezoek aan de gesloten centra. Daar kregen wij te horen dat een uitgeprocedeerde asielzoeker 50 euro cash meekrijgt bij het verlaten van het centrum, wanneer hij om een of andere reden opnieuw gelost moet worden, bijvoor- beeld als hij niet teruggenomen kan worden door het land dat verantwoordelijk is of niet gerepatrieerd kan worden. Dat zou wettelijk zo bepaald zijn. Er wordt opgelegd om iets te voorzien om rond te komen de eerste dagen of voor vervoer.”

Onbegrijpelijk

Voor Van Camp, die zich op de harde lijn stelt inzake asielrecht, is dat uiteraard onaan- vaardbaar: “Voor mij is dat in elk geval vrij onbegrijpelijk, aangezien het gaat om mensen - hierover moeten wij heel duidelijk zijn - die opvang hebben genoten en op een correcte manier hun procedure hebben doorlopen, maar geweigerd hebben om daar een gevolg aan te geven en vrijwillig terug te keren, al dan niet met een premie. Wanneer zij klaar- staan voor de repatriëring, maken zij veelal stennis, waardoor zij toch uit het gesloten cen-

trum gelost moeten worden.”

Volgens Maggie De Block klopt de informatie niet: “Het verhaal dat u aanhaalt, klopt eigenlijk niet. Wij denken dat u het een beetje verkeerd begrepen hebt. Als iemand binnen- komt in een gesloten centrum, wordt nage- gaan of hij of zij geld heeft. Er wordt dan een waarborg van 50 euro ingehouden. Als men niets heeft, kan er niets ingehouden worden.

Het spreekt voor zich dat de persoon in kwes- tie het geld terugkrijgt, zowel bij verwijde- ring als bij een vrijlating, als hij die 50 euro waarborg heeft gegeven. Hij krijgt dan name- lijk zijn eigen geld terug. Wat ze afgegeven hebben, krijgen ze terug. Als ze niets geven, krijgen ze niets.” Volgens De Block kan “een busticket eventueel wel gegeven worden.”

Onduidelijkheid

Van Camp is niet helemaal overtuigd: “De informatie is anders dan wat mij werd verteld.

Er werd zelfs naar het KB (Koninklijk Besluit) verwezen dat vermeldt dat er in het levenson- derhoud van de eerste dagen moet worden voorzien en dat de som van 50 euro daarom zou gegeven worden aan die mensen die voor het merendeel niet kapitaalkrachtig zijn.”

De vraag van Kamerlid Van Camp is interessant en verdient zeker nader onderzoek.

Dat is overigens ook de stelling van minister

De Block die zal nagaan of uitgeprocedeerde asielzoekers en illegalen in sommige geval- len 50 euro meekrijgen. Het is goed om dat dossier in het achterhoofd te houden en de minister er binnenkort opnieuw over te inter- pelleren. Het is immers niet uitgesloten dat de informatie van parlementslid Van Camp wel degelijk juist is en dat sommige gesloten centra die praktijk wel degelijk toepassen.

THIERRY DEBELS Yoleen Van Camp