Toespraak Minister van Defensie, Ank Bijleveld-Schouten, ter gelegenheid van het 10-jarige jubileum van het European Air Transport Command, op 24 september 2020
op vliegbasis Eindhoven (NL versie)
***
Geachte aanwezigen,
Er zijn van die momenten die een militair altijd bij blijven.
Zoals het geluksmomentje van een infanterist, tijdens een loodzware meerdaagse inzet, midden in vijandelijk gebied.
Op de afgesproken datum en tijd hoort hij vanuit zijn
schuilplaats, stinkend naar stof, zand en zweet, het bekende gegrom van de motoren boven zich…
Hij kijkt omhoog en ziet het broodnodige pakket met voedsel, munitie en water vanuit de lucht op de landing zone neerdalen.
Hij herpakt zichzelf en vindt de motivatie, kracht en energie om door te gaan.
Precies wat hij nodig heeft om samen met zijn eenheid deze gevaarlijke missie af te maken.
Of het moment dat een jachtvlieger koers zet naar de
tankerarea omdat hij snakt naar nieuwe brandstof… en dan eindelijk een glimp opvangt van zijn grote grijze broer.
Hij hangt vervolgens enkele minuten onder de boom, maar voor zijn gevoel duurt het wel een uur.
Wat hij wil, is zo snel mogelijk weer terug naar de troepen op de grond, die op enkele kilometers van de bijtankplek zwaar onder vuur liggen.
Hij weet dat hij het verschil kan maken voor ze, vanuit de lucht.
Maar niet zonder voldoende brandstof… niet zonder de hulp van het tankervliegtuig.
Het zijn dit soort momenten die een militair altijd bij blijven.
Momenten waarop je de onmisbare steun krijgt van luchttransport en tankercapaciteit.
Zonder luchttransport, geen missie.
Dat is wat het werk van de aircrew en operationele planners van de luchttransportvloot zo waardevol maakt.
Zonder hen geen missieondersteuning, humanitaire hulp, medische evacuatie, verplaatsing van mensen of levering van brandstof of materieel.
Zij zijn onmisbaar in de militaire keten.
Maar zij zijn ook al jaren een schaars goed.
Het is waarom 10 jaar geleden Duitsland, Frankrijk, België en Nederland besloten hun krachten te bundelen.
European Air Group pioniers die met een gezonde dosis creativiteit, verstand, logistiek en operationeel inzicht tegen elkaar zeiden:
Samen kunnen we dit veel efficiënter.
We gaan onze luchttransportvloot delen.
We gaan gebruik maken van elkaars middelen en capaciteiten.
We sturen Duits materieel met een Belgisch vliegtuig naar een missiegebied… en nemen Franse militairen mee terug.
Dat scheelt kosten en inzet.
We leren van elkaar en helpen elkaar.
Het is een samenwerking die werkt, waar ik van onder de indruk ben… en die ik zeer aanmoedig.
In 2010 zag het European Air Transport Command het licht, met als doel te zorgen dat er geen capaciteit verloren zou gaan.
Want samen, en nu ook met Spanje en Italië erbij, bereiken we méér.
Dat bewijst het EATC met een jaloersmakend trackrecord.
In tien jaar tijd:
Bijna 2,9 miljoen passagiers…
Bijna 3.100 air-to-air refueling missies…
Meer dan 12.000 patiënten…
Meer dan 890.000 parachutisten…
Meer dan 168.000 ton cargo…
En in totaal bijna 80.000 gevlogen missies en 460.000 vlieguren.
Deze indrukwekkende cijfers komen niet vanzelf.
Zij kwamen tot stand door de inspanningen van welwillende landen, die het beste zagen in deze samenwerking.
En door de inspanningen van hun mensen, die steeds weer denken in mogelijkheden en kansen en daarmee culturele en operationele verschillen overbruggen.
En, misschien nog wel belangrijker…
Achter de realiteit van deze cijfers gaan indringende verhalen schuil.
Verhalen die zich afspelen in oorlogssituaties, crisisgebieden en door natuurrampen geteisterde landen, tijdens oefeningen en internationale herdenkingen.
Het zijn verhalen over collega’s op missie en hun thuisfront, WO-II veteranen die nog één keer de sprong uit een vliegtuig wagen, gesneuvelde militairen, nabestaanden, burgers in nood en search and rescue teams.
Als je aan de crew van een militair transportvliegtuig vraagt wat hen altijd bij zal blijven, garandeer ik je antwoorden die keihard binnen komen.
Zoals het persoonlijke verhaal van de C-130 vlieger, die een jonge jongen in zijn cockpit liet kijken nadat hij lichamen van de omgekomen passagiers van de MH17 in 2014 had
teruggebracht op vliegbasis Eindhoven.
Achteraf bleek dat de ouders van het kind in zijn vliegtuig hadden gelegen.
Deze ontmoeting vergeet hij nooit meer.
Of de verhalen van de Franse en Nederlandse aircrew die, toen orkaan Irma in 2017 over enkele Caribische eilanden trok, nog dezelfde dag vertrokken om hulp te bieden.
Zij troffen een enorme ravage aan… en zagen veel ondraaglijk leed.
Er werd onder andere een luchtbrug opgezet om mensen te evacueren en hulpverleners en hulpgoederen in het getroffen gebied te brengen.
In de drie weken die volgden, vlogen de EATC-landen 700 uur en vervoerden in totaal 700 ton goederen en 5.000 mensen.
Deze ramp staat mij nog erg bij.
Het gebeurde vlak voordat ik minister werd, en de noodhulp was nog in volle gang toen ik aantrad.
Ik heb naderhand veel betrokken collega’s persoonlijk
gesproken, met eigen ogen mogen zien hoe groot de schade op de eilanden was en personeel mogen waarderen met een
medaille.
Dat heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Het EATC was er toen in 2013 het geweld in Zuid-Sudan
oplaaide en Europese burgers dringend moesten geëvacueerd…
Toen Franse, Duitse, Belgische en Nederlandse
transportvliegtuigen in 2014 werden ingezet voor humanitaire vluchten in Irak tijdens de opkomst van terreurorganisatie ISIS…
Toen vluchten ten tijde van de Ebola-epidemie in diverse Afrikaanse landen in 2014 moesten worden gecoördineerd…
Een Duitse militair twee jaar geleden een bijzondere intensive care medevac onderging…
En toen er binnen het EATC intensief moest worden
samengewerkt aan het begin van de wereldwijde corona- uitbraak.
U had in januari uw handen vol aan het evacueren van
landgenoten uit China, de levering van noodzakelijke medische hulpmiddelen, patiëntenvervoer en het repatriëren van
uitgezonden militairen.
Om nogmaals harde cijfers te noemen:
De COVID-19 inzet was goed voor meer dan 185 missies en bijna 3.000 vlieguren.
Die cijfers ademen solidariteit.
Iedereen zag de noodzaak en zette zijn meest ervaren
teamleden binnen het EATC in, wat leidde tot een proactieve, oplossingsgerichte en veilige aanpak van een gezamenlijk taak.
(…)
Dames en heren,
Luchttransport bestrijkt de hele wereld. Uw werkterrein.
Al deze voorbeelden van inzet, de cijfers en hun onderliggende verhalen, laten zien hoe veelzijdig, dankbaar én noodzakelijk het werk van deze airmen and women is.
Van luchttransport heb je nooit genoeg. Daar moeten we slim mee om gaan.
Samen deelt u expertise, stroomlijnt procedures… en maakt de transportinzet van zeven landen zo efficiënt mogelijk.
Ik weet zeker dat uw trackrecord met de jaren meer en meer zal groeien… en er dankzij de EATC-specialisten en onze nationale logistieke en operationele crews nog meer successen zullen worden behaald.
Daarom van harte gefeliciteerd met het 10-jarig bestaan van het EATC!
Op nog vele efficiënte, maar vooral betekenisvolle jaren in het vooruitschiet.
Dank u wel.
0-0-0
