University of Groningen
Unconscious Bonding Rachl, Judith
IMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite from it. Please check the document version below.
Document Version
Publisher's PDF, also known as Version of record
Publication date: 2018
Link to publication in University of Groningen/UMCG research database
Citation for published version (APA):
Rachl, J. (2018). Unconscious Bonding: Forming Bonds Quickly in Today's Fast-Paced Society. University of Groningen.
Copyright
Other than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Take-down policy
If you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately and investigate your claim.
Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons the number of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.
“Keizer Frederik II vroeg zich af welke taal babies zouden spreken als ze uitsluitend zouden worden verzorgd, zonder sociale banden – uiteindelijk stierven de kinderen.”
Hoe beïnvloeden de veranderingen van de 21ste eeuw de bindingsprocessen tussen mensen? Mensen communiceren dagelijks met veel verschillende interactiepartners, omdat de communicatiemogelijkheden veranderen en omdat door veranderingen in de loopbaanontwikkeling andere behoeften naar voren komen (Doyle, 2017). Dit feit zou kunnen betekenen dat de huidige maatschappij sneller banden met andere mensen moet opbouwen. Er werd echter eerder aangenomen dat binding zich over een langere periode zou ontwikkelen (Reber & Reber, 2001, Hazan & Selcuk, 2015). Het kan daarom zijn dat de huidige maatschappij voor de uitdaging staat om nieuwe manieren te vinden om snel een sociale band met anderen op te bouwen, zoals bijvoorbeeld in het geval van snel veranderende projectteams. Het is echter niet duidelijk hoe dergelijke sociale banden snel moeten worden opgebouwd, die eigenlijk hun ontwikkelingstijd nodig hebben en of deze snelle bindingen ook dezelfde voldoening geven. Het doel van dit proefschrift is om te identificeren welke factoren bijdragen aan het maken van sociale banden met anderen. Daarbij wordt rekening gehouden met de uitdagende situatie van de hedendaagse samenleving, namelijk het gebruik van nieuwe technologieën, die op hun beurt weer nieuwe eisen stellen aan het hechtingsgedrag.
Samenvatting van het empirische hoofdstuk
The Magical Connection: Hoe psychologische lichtheid de perceptie van sociale intimiteit oproept
In sommige situaties ervaren mensen een verrassende verbinding met hun interactiepartner (hierna “klikken” genoemd), die door velen wordt beschreven als
“op dezelfde golflengte”. Dit fenomeen is het onderwerp van het tweede hoofdstuk van dit proefschrift. In een reeks van vier studies hebben we onderzocht of het gevoel van gemak in de omgang met anderen leidt tot een dergelijke perceptie van klikken. We gingen ervan uit dat de lichtheid van een persoon niet direct afhankelijk hoeft te zijn van de interactiepartner, maar dat ook de situatie of externe factoren hem kunnen activeren, wat vervolgens kan leiden tot een valse attributie aan de interactiepartner (Payne, Hall, Cameron, & Bishara, 2010). Dus hebben we onderzocht of externe factoren – zoals het lezen van een begrijpelijke
Niestro, 1987 Abstract Dutch
vs. een onbegrijpelijk geschreven manuscript – het klikgevoel beïnvloeden. Verder waren we geïnteresseerd in de vraag of het ontvangen van hulp van een ander ook tot rust en daarmee tot klikken leidt. Ten slotte hebben we geanalyseerd of non-verbale communicatie – die zelf als een verbindingsmiddel wordt beschouwd – dergelijke gevoelens kan veroorzaken en of het construct van klikken inherent gevoelig is in zijn temporale ontwikkeling.
De vier onderzoeken werden allemaal in het laboratorium uitgevoerd en laten zien dat mensen, wanneer ze zich gerust voelen, steeds vaker klikken met hun interactiepartner. Het maakt niet uit of de perceptie van lichtheid rechtstreeks afkomstig is van de interactiepartner, zoals het geval is met non-verbale imitatie of hulp. Ook het gevoel van lichtheid door externe factoren, die niet in verband staan met de interactiepartner, kan het gevoel van klikken veroorzaken. Er kan ook worden aangetoond dat klikken een zeer gevoelig construct is en zeer goed reageert op de juiste chronologische volgorde. Aldus kan klikken alleen ervaren worden als er lichtheid is vanaf het begin van de interactie. In interacties waar gemak later komt, ervaren mensen het gevoel van klikken niet.
Imitatie is soepel: de belichaming van sociale zachtheid
In hoofdstuk 3 onderzochten we de fundamentele menselijke motivatie om verbindingen te nemen oftewel dat mensen gemotiveerd zijn om in deze ervaren sociale soepelheid – de perceptie van een soepele interaktie – te verblijven om hun cognitieve ressources zo weinig mogelijk te belasten. We nemen aan dat een aanvankelijk ervaren sociale soepelheid – hetzij door middel van de interactie met een mens en de non-verbale imitatie van deze persoon, of de perceptie van soepelheid door een object – een motivatie voor nog meer flexibiliteit oproept. Deze motivatie wordt weerspiegeld in beslissingen, perceptie en gedrag. Deze aannames zijn gebaseerd op de embodimenttheorie (belichamingstheorie), die stelt dat de fysieke perceptie van dingen de cognitie van mensen beïnvloedt. Sollicitanten worden bijvoorbeeld verschillend beoordeeld, afhankelijk van de vraag of het klembord met de functieomschrijving dat de beoordelende persoon houdt licht of zwaar is (Ackerman, Nocera, en Bargh, 2010). Het doel van dit hoofdstuk is om aan te tonen dat non-verbale imitatie een soort belichaming is.
In een veldstudie en twee laboratoriumexperimenten hebben we getest of een oorspronkelijke perceptie van soepelheid van invloed is op de beslissingen, perceptie en het gedrag van mensen. In feite beïnvloedde non-verbale imitatie de besluitvorming bij het kiezen van een graanreep en het waarnemen van afbeeldingen. Bovendien hebben we kunnen aantonen dat een onbewuste perceptie van soepelheid leidt tot toegenomen imitatiegedrag. Alles bij elkaar tonen deze resultaten dat mensen een onderliggende motivatie hebben voor soepelheid die kan worden opgeroepen door interpersoonlijke factoren of belichaamde informatie.
De verborgen kosten van zich-goed-voelen: imitatie bevordert aversie tegen inspanning
Hoewel de meeste studies op de positieve effecten van non-verbale imitatie wijzen (zie voor overzicht Chartrand & Van Baaren, 2009), zijn er ook nadelen. Bijvoorbeeld leidt de non-verbale imitatie alleen maar tot affiniteit wanneer deze binnen hun eigen groep plaatsvindt (Lakin, Chartrand, en Arkin, 2008). In feite, Carver postuleert (2003): Mensen die zich goed voelen – en dat wordt gegeven door de non-verbale imitatie – overdenken het gebruik van ressources en reduceren deze zelfs. Deze veronderstelling was het onderwerp van hoofdstuk 4, dat onderzoekt of non-verbale imitatie leidt tot nadelen aan de “objectieve” kant. Vier laboratoriumexperimenten hebben onderzocht of non-verbale imitatie een negatief effect heeft op het werkgedrag en het gebruik.
De resultaten laten zien dat de non-verbale imitatie ertoe leidt dat mensen meer tijd voor hun beslissingen nemen (Studie 1) en dat ze in basistaken minder competent lijken (Studie 2). Verder werd aangetoond dat de beroemde effect van social loafing – dat mensen hun inspanning verminderen als ze in een groep werken – kan worden verklaard door non-verbale imitatie. Dit hoofdstuk laat zien dat non-verbale imitatie niet alleen resulteert in (subjectieve) positieve uitkomsten, maar ook een negatieve invloed kan hebben op de (objectieve) prestaties van mensen.
Virtueel tevreden? Hoe digitale interacties een verlangen creëren om erbij te horen
Hoofdstuk 5 onderzoekt de impact van de virtuele wereld op sociaal hechtingsgedrag. Naarmate de maatschappij steeds meer evolueert naar een digitale wereld, heeft dit de uitdagingen op het gebied van hechting naar een nieuw niveau gebracht. Daarmee bedoelen we dat mensen niet alleen worden uitgedaagd om snelle banden te leggen, maar dat deze ook gelegd moeten worden in een digitale omgeving. We hebben onderzocht of mensen over het algemeen een pessimistische visie op de digitale interacties hebben (ten opzichte van aangezicht tot aangezicht), wat erop kan wijzen dat mensen iets missen in deze digitale interacties (Studie 1). In een tweede stap werd onderzocht of een Skype-interactie het gevoel erbij te horen in dezelfde mate kan bereiken als een face-to-face interactie (Studie 2). Daarnaast hebben we geanalyseerd of enkel de activering van het concept van digitale interacties voldoende is om mensen naar het gevoel van verbondenheid te latenverlangen.
Dit hoofdstuk laat zien dat er een verschil is tussen digitale interacties en face-to-face interacties. Hoewel mensen digitale interacties als vervanging gebruiken, lijken ze niet van even groot belang. Mensen hebben pessimistische veronderstellingen over hen en het gevoel van toebehoren kan in een Skype-interactie niet op dezelfde manier worden gevoeld als in een face-to-face interactie. We konden ook laten zien dat mensen die worden blootgesteld aan digitale interacties een motivatie ontwikkelen voor nabijheid, zoals blijkt uit de dichterbij geplaatste stoelen.
Implicaties
Het onderzoek van dit proefschrift richt zich op de onbewuste bindingsgedrag tussen mensen, dat door snel veranderende en nieuwe technologieën uitgedaagd wordt. Traditioneel wordt aangenomen dat het tijd kost voor mensen om nauwe banden aan te gaan met anderen. Ons onderzoek toont aan dat het inderdaad mogelijk is om snel verbindingen te ontwikkelen, maar dat de factoren voor deze snelle verbindingen hun grenzen bereiken als het gaat om digitale interacties.
belichaamde informatie beinhoudt (Winkielmann et al., 2015), kan worden bevestigd door onze studies en wordt verderdoor het feit aangetoond dat imitatie door dezelfde contextuele factoren wordt beïnvloedt zoals ook het geval bij de embodimenttheorie. Een tweede implicatie is dat imitatie een manier biedt om snel met andere mensen nauwe banden op te bouwen; het geeft de ander het gevoel van soepelheid waardoor er minder ressources worden gebruikt (Dalton, Chartrand & Finkel, 2006). Er dient echter te worden benadrukt dat we naast alle positieve effecten van imitatie ook zijn negatieve kanten kunnen laten zien. Bijvoorbeeld leunen mensen eerder achterover als ze worden geïmiteerd in plaats van dat ze hun volledige potentieel benutten.
Dit proefschrift heeft ook praktische implicaties voor organisaties, projectteams, individuele relaties en de technologische industrie. Tegenwoordig is het belangrijk om in korte tijd een band op te bouwen met (potentiële) samenwerkingspartners, onder meer om projecten binnen te halen en deze succesvol af te ronden. De non-verbale imitatie kan bijvoorbeeld helpen dat mensen sneller het gevoel van eenheid hebben (“klikken”). Non-verbale imitatie kan echter ook negatieve gevolgen hebben. Er moet dus worden opgemerkt dat dit een gevoel van achterover leunen kan veroorzaken. Organisaties en leidinggevende moeten zich hiervan bewust zijn, waardoor gerichte maatregelen genomen kunnen worden om de inefficiëntie van een team als gevolg van non-verbale imitatie te voorkomen. Tot slot willen we de technologische industrie uitdagen om digitale interacties op zo’n manier te ontwerpen dat mensen ze kunnen gebruiken als een effectieve vervanging van face-to-face interacties. In hoeverre het gevoel van verbondenheid ook in digitale interacties kan worden gecreëerd, moet worden onderzocht in verdere studies.
Conclusie
Mensen houden ervan alles onder controle te hebben (Chartrand et al., 2008). Maar non-verbale imitatie beïnvloedt mensen dagelijks zonder dat ze zich daarvan bewust zijn. We hebben aangetoond dat deze onbewuste beïnvloeding mensen kan helpen om snel contact te maken met anderen. Deze onbewuste imitatie brengt echter ook risico’s met zich mee, omdat het mensen het gevoel geeft dat ze achterover kunnen leunen. We hopen dat onze resultaten mensen zullen helpen te begrijpen hoe en waarom ze zich bij sommige interacties met anderen net zo voelen als ze zich voelen. Hoewel we nooit volledige controle over al onze acties
en gedragingen zullen hebben, moeten we toch weten dat dit zinvol is: om relaties met anderen op te bouwen zodat we kunnen leven.
