Verhofstadt ontsluit onbekend werkZoals hieronder zal blijken, werden wij

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

De Metamemoires van de NMBS

Het tv- en dagbladverschijnsel Marc Eyskens vindt zijn passage door de geschiede- nis dermate interessant dat hij vorige week opnieuw met zijn memoires heeft uitge- pakt. Opnieuw, want in 2008 verscheen namelijk al ‘Mijn Levens’, waarvan nu ook een Franstalige versie werd uitgebracht en in de Senaat aan de bevolking voorgesteld (zie blz. 11). Om redenen de heer Eyskens geheel eigen gaat het uiteraard niet om gewone herinneringen. Neen, de auteur probeert met schuren en polijsten, met hamer en tru- weel, met schrijven en schrapen de diepste kern van het bestaan te doorgronden en honderd maal verder te reiken dan gewone stervelingen dat kunnen. Vandaar dat hij zijn gedachtebundel tot ‘Metamemoires’ heeft omgedoopt.

We moesten onvermijdelijk aan die term denken toen zich vorige week de zoektocht ontspon naar de verantwoordelijkheden voor de treinramp in Buizingen. Daarbij dient opgemerkt dat De Standaard erg gevat uitpakte met een reproductie van het katholieke tijdschrift ‘Ons Volk Ontwaakt’ van april 1929. Onder de titel ‘Het vreeselijk spoor- wegongeluk te Halle’ werd verslag uitgebracht over de botsing van een goederentrein met de exprestrein Parijs-Brussel. Er vielen toen elf doden en tientallen gewonden. En ook toen werd de aandacht erop gevestigd dat het seinstelsel niet aan de eisen van de veiligheid voldeed. Met de dringende vraag een automatisch stopsysteem in te voeren dat direct een halt zou toeroepen ‘aan het drijfwerk van den locomotief’.

Ook de NMBS heeft dus als het ware metamemoires geschreven door de loop der decennia heen, en eigenlijk zou het lopende onderzoek een stuk verder kunnen terug- gaan in de tijd dan de treinramp van 1982 in Aalter. Maar ook nu is de reconstructie van het ontbrekende speciale remsysteem al pijnlijk genoeg en vanaf het eerste moment zijn de politieke gevechten losgebarsten.

Ga maar na wie er sinds het begin van de jaren 80 ministeriële verantwoordelijk- heid heeft gedragen voor de spoorwegen: Herman De Croo, Jean-Luc Dehaene, Guy Coeme, Elio Di Rupo, Michel Daerden, Isabelle Durant, Laurette Onkelinx, Johan Vande Lanotte, Bruno Tuybens, Inge Vervotte, Steven Vanackere en dan opnieuw Ver- votte. Vergeet uiteraard de huidige staatssecretaris van Mobiliteit (en oud-spoordirec- teur) Etienne Schouppe niet. Breng ook Didier Reynders in rekening die in 1986 voor- zitter werd van de raad van bestuur van de NMBS. Dus wie heeft er dan eigenlijk de boter gevreten als de heilige Vervotte in de Kamercommissie verklaart dat ‘de trein- beveiliging bij onze spoorgroep een achterstand vertoont’ en dat, ‘als de implemen- tatie van het remsysteem TBL1 in de jaren 80 zou zijn doorgezet, de veiligheid in ons land vandaag beter vergelijkbaar zou zijn geweest met die van buurlanden als Neder- land en Frankrijk’?

Het is er na die uitspraak als gesneden koek ingegaan dat CD(&V) de toekomst van

“Soeur Sourire” Vervotte wou sparen en daarom maar de oude krokodil Schouppe de ezelsstamp gaf. Schouppe werd spoorbaas in 1987 en overleefde in die functie tot de paarsgroenen hem in 2002 uit zijn directeursstoel lichtten. Is hij de grote boosdoener in het hele verhaal? De man blijft in elk geval een overlever, want hij sloeg terug in de don- derdagavonduitzending van Ter Zake vorige week, waarin hij tot twee keer toe stelde

‘dat Vervotte door het huidige management van de spoorwegen onvoldoende was inge- licht’. En dat ze - conclusie die aan de kijker werd overgelaten - bijgevolg de Kamer ver- keerd had voorgelicht. Dus er zit intern zeker een haar in de boter bij CD(&V), maar zo eenvoudig en eenduidig ligt het wellicht toch ook weer niet. Maak er maar een mix van verantwoordelijkheden van.

Crisismanager Honoré Paelinck die zich 1986-87 kort bezighield met de moderni- sering van de spoorwegen, zit er ons inziens pal bovenop met zijn uitspraken (in De Morgen) dat vanaf het midden van de jaren 80 de komst van de HST primeerde en dat op de eerste plaats daar geld voor moest worden vrijgemaakt. Vandaar dat - zoals Schouppe aanvoert - het ‘sociaal-economisch kernkabinet’ in maart ‘87 de investerin- gen in het TBL1-remsysteem stopzette. Systeem dat overigens ontwikkeld werd bij ACEC in Charleroi, dus daar rond zal ongetwijfeld heel wat partijpolitiek lobbywerk voor en tegen hebben plaatsgehad.

Overigens is er vanuit de Europese Commissie al scherp gereageerd op de ver- klaringen van de huidige NMBS-top dat Europa een eigen systeem wil opdringen dat onvoldoende garanties biedt. ‘België blijft onder het Europese gemiddelde qua spoor- beveiliging’, aldus de bevoegde Europese Commissaris voor Transport, al lijkt er ook op Europees niveau heel wat financieel getouwtrek te zijn geweest tussen Duitse en Franse leveranciers. Maar vergeet dan bij ons rond de eeuwwisseling de geldverspil- ling bij de dochtermaatschappij ABX weer niet, dossier waarover Schouppe wel dege- lijk veel scherper kan worden aangepakt.

En dat dit nu allemaal zoveel mogelijk zal worden toegedekt, blijkt uit het feit dat er in de Kamer een zogeheten ‘Bijzondere Commissie’ is opgericht in plaats van een echte parlementaire onderzoekscommissie die veel dieper zou kunnen graven. De officiële memoires van de NMBS zullen nooit ‘het ware wezen der dingen peilen’, zoals Eyskens dat met zijn pathetische bonhomie zou hebben uitgedrukt.

Verhofstadt ontsluit onbekend werk

Zoals hieronder zal blijken, werden wij vorige week niet alleen aangenaam verrast door de ontdekking van een nieuw schilde- rij van Vincent van Gogh. Ook andere tot nu onbekende vruchten van de Europese bescha- ving mogen sedert woensdag als ontsluierd worden beschouwd. Guy Verhofstadt betoogt in De Standaard dat Europa postnationaal zal zijn of niet zijn. Dit uitvoerige essay borduurt voort op eerdere ontboezemingen zijnerzijds in Le Monde, alwaar hij onze zuiderburen de les spelt aangaande hun zoektocht naar de

‘identité française’. Stelt Verhofstadt dat zijn tekst in Le Monde “honderden veelal instem- mende commentaren” uitlokte, dan waren de ruim 150 reacties op zijn essay op de webstek van De Standaard veelal afkeurend. Waar- mee we onverhoopt een antwoord krijgen op de vraag wat de Fransen echt kenmerkt. Zij hechten nog wél geloof aan de woorden van onze gewezen premier, daardoor zich duide- lijk onderscheidend van de Vlamingen. Die delen dan ook een gezamenlijke ervaring aan- gaande genoemde auteur die de Fransen ont- beren, wat meteen bewijst dat identiteit niet altijd het resultaat hoeft te zijn van ervarin- gen uit een ver verleden.

Mogen we hier dus het vermoeden uitspre- ken dat Verhofstadt niet alle lezers van de juistheid zijner stellingen kon overtuigen, dan moet erkend dat hij in zijn essay blijk geeft van een belezenheid die deze van de door- snee politicus verre in de schaduw stelt. Ook lezers die zelf al menig boek hebben doorwor- steld, zullen na kennisname van Verhofstadts tekst moeten erkennen dat hij hen veelvul- dig in kennis heeft gesteld van tot dan ver- sluierde feiten. Zo heeft Verhofstadt het in de versie op de webstek van De Standaard - iets ruimer bemeten dan de gedrukte tekst - over ene Alain Finkelkraut. Nu sluiten we niet uit, dat sommigen onder ons vertrouwd zijn met het werk van Alain Finkielkraut, maar voornaamgenoot Finkelkraut, auteur van een gelijknamige publicatie, mag met reden een

ontdekking genoemd worden. Verder blijkt Verhofstadt ook bekend met het werk van Leonard Donskis. We moeten deemoedig toe- geven dat deze man ons tot dan onbekend was. Weliswaar zetelt in Verhofstadts Euro- pese fractie ene Leonidas Donskis, auteur van een boek dat dezelfde titel draagt als aange- haald in betreffend essay, maar we vermoe- den dat het hier een toeval betreft, want zo ruim is zijn groep nu ook weer niet dat hij niet tot in de details op de hoogte zou zijn van de publicaties zijner strijdgenoten.

Teneinde de geloofwaardigheid van zijn pleidooi op te drijven, verwijst de auteur ver- der naar gebeurtenissen die plaatsvonden in Auschwitz. We mogen er van uitgaan dat de feiten betreffende Auschwitz genoegzaam bekend zijn, maar enige aanvullende verkla- ring over wat zich in Auschwitz afspeelde, had deze lacune in onze historische kennis kunnen wegwerken. Onze zoektocht op Google liet ons daaromtrent in het ongewisse, daarmee de beperkingen van deze veelgebruikte zoek- machine illustrerend. Verhofstadt verwerkt ook de Franse filosoof Renan in zijn betoog en verwijst naar diens werk “Qu’est qu’une nation?”. Wellicht betreft het hier een samen- vatting van de pennenvrucht die Renan onder de aandacht van de lezer liet brengen in 1882 onder de titel “Qu’est ce qu’une nation?”.

Deze gecomprimeerde versie is evenwel niet raadpleegbaar in de bibliotheek, wegens zich alleen bevindend in de persoonlijke biblio- theek van de heer Verhofstadt.

Kortom, beste lezer, ook al mankeert het Verhofstadts essay, blijkens de lezers van De Standaard, enigszins aan overtuigingskracht, we doen de auteur onrecht als we deze tekst slechts een verrijkende leidraad in de rijke wereld van de Europese ideeënliteratuur zou- den noemen. We geven blijk van ongepaste vooringenomenheid als we die de kwalificatie Standaard-werk zouden onthouden.

EEnmanscollEctiEf

D^En B^lootEn K^oonicK

Deze week :

• Een les in hogere wiskunde 2

• De koning valt… 4

• Onderwijs voor het eigen volk 6

• Alas 7

• Vlaanderen in Hollywood 10

• Pers 12

• Een integere man 14

• Meer dimmen en minder lullen 15

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus Kegelen

65

jaargang • nummer 9 • woensdag 3 maart 2010 1,85 euro

De dingen dezer dagen 2

Lichte progressie en blijvende stilstand

Vooral de toestanden in sommige delen van Brussel hebben er in ruime mate toe bijgedragen dat het begrip “jongeren” in de media aan gebruik - of was het eerder mis- bruik? - ietwat heeft ingeboet. De “jonge- ren” worden in veel gevallen al nader gedefi- nieerd door er de verwijzing “van allochtone origine” aan toe te voegen. “Jonge crimi- nelen” doet het ook al vrij goed. Evenals

“boefjes”. En als het aan kalasjnikovs gekop- pelde criminaliteit betreft, wijkt men zelfs al af van dat verkleinwoord en heeft men het ronduit over boeven. En, sterker nog, over gangsters. Grote in blijvende stilstand blind blijvende uitzondering op die aan bijval win- nende nieuwe duidingregel in de media, is de zogezegd Vlaamse regimezender.

Echt verwondering wekken doet dat niet.

Als er één nieuwsgaringinstrument is dat er alles aan doet om de mondige burger te misleiden in het belang van de huisideologie, het eigen grote gelijk én dat van het regime waaraan het schatplichtig is, dan torent de VRT huizenhoog boven de concurrentie uit. De jongste illustratie van bewijsvoering terzake is de door de zender in de kijkers- strotten geramde interpretatie van oppo- sitie in de federale Kamer. Naar aanleiding van het criminaliteitsrapport en aangekon- digde “maatregelen” van justitieminister Ste- faan de Clerck, liet Wetstraatjournalist - hoewel, journalist! - Ivan de Vadder weten dat “de Vlaamse oppositie” daar kritiek op had. Waarna Ivan de Pofadder even voor- spelbaar als achtereenvolgens de onvermij- delijke spallochtone Landuyt én een Meloen opvoerde, van wie ik me de naam niet eens meer herinner. Van de drie “rechtse” oppo- sitiepartijen Vlaams Belang, N-VA en LDD geen spoor.

Beloofd

Maar ik had het over lichte progressie in het benoemen van man en paard inzake jeugdcriminaliteit. Mag ik u als bloemlezing de oogst van enkele dagen dergelijke cri- minaliteit voorschotelen als bewijs dat die

“lichte ommekeer” in het erkennen van een realiteit niets te vroeg komt? De boef die uit de gesloten instelling van Tongeren ont- snapte en enkele uren laten weer werd inge- rekend, werd ook een boef van allochtone origine genoemd. De federale politie heeft in gans het land de oorlog verklaard aan de min- derjarige boefjes die het aantal gauwdiefstal- len uit de pan doen swingen. Dat gebeurt in opdracht van rondtrekkende benden, afkom- stig uit Oost-Europa. In Deurne bij Antwer- pen overviel een bende piepjonge criminelen van Noord-Afrikaanse origine twee bakke-

rijen en een bloemenzaak. En in Mechelen werd een bejaard koppel overvallen door wat de slachtoffers allochtone hangjonge- ren noemden.

Tegenover het relatief goede nieuws dat de media dus minder geneigd schijnen harde waarheden te verdoezelen, stond de poli- tieke beslissing van zes Belgische regerin- gen om een “interministeriële conferentie”

met alle bij justitie betrokken “excellenties”

samen te brengen. Om de jeugddelinquen- tie tot staan te brengen. Er werd enkele uren gepraat, wat iets anders is dan zapzeveren.

Waarna men besloot twee werkgroepen op te richten. Om de situatie visionair te evalueren en te bestuderen. Nog voor het zomerreces komen de ministers opnieuw samen. Beloofd! En dan zal men eens gaan zien wat er te zien valt. Men kan dat soort

“maatregelen” vrij gortig noemen. Zoals ook de als schamper bedoelde opmerking in de gazetten dat Filip Dewinter er “tegenwoor- dig een beetje wanhopig alles aan doet om in de media te geraken als hij zegt dat zijn boek “nultolerantie tegen criminaliteit” van al zeven jaar oud volgens hem nog niks aan actualiteit heeft ingeboet. En het dan jammer is dat die andere VB’er het ganse verhaal over nultolerantie als “complete onzin” bestem- pelt”. Voor zover mij bekend heeft Bart Debie, één, enkel gezegd dat men niet alle criminaliteit onder de noemer nultolerantie kan onderbrengen, maar indien men succes wil, dit principe toe te passen op een enkele uitgekozen groep, in casu dus de criminele

“jongeren”. En heeft hij, twee, het hele dis- cours nooit complete onzin genoemd. Maar woorden verdraaien “voor de goede zaak”

is niet het enige bedje waarin “politiek cor- rect” ziek is. Om niet te zeggen doodziek.

D.M^ol Het kan een momentopname geweest zijn. Of een wat té optimistische kijk mijnerzijds op de keerzijde van de medaille van de “multiculturele verrijking”.

Keerzijde die volgens de pocodoctrine liefst van daglicht verstoken bleef. Ik blijf voorzichtig, maar meen toch lichte progressie op te merken in het benoemen van man en paard, sinds het ook voor de “harde kern” van politiek correct zogoed als onmogelijk is geworden het licht van de zon te blijven ontkennen.

Het was weer een feest, het Zangfeest! Een feest overigens met een niet mis te vertane politieke boodschap. Wij waren er bij. En wat wij ervan vonden, vindt u verder in dit nummer. Wij herhalen overigens ons aanbod van vorige week.

Voor de periode van 1 maart tot 30 juni betaalt u nu slechts 25 euro in plaats van 33,30 euro. Wil je er meer over weten, bel dan naar 03 232 14 17, en onze lief- tallige secretaressen staan u graag te woord.

Hogere wiskunde in

de Vlaamse meerderheid

Waar is de tijd dat het Vlaams Belang opzij geschoven werd als populistisch. Nu krijgt De Wever een koekje van dat deeg geserveerd.

Een vreemd koekje, want tenslotte zou je verwachten dat een echte populist de kaart trekt van de meerderheid van Antwerpe- naars die in het referendum de oplossing van de BAM wegstemde. Vreemde populist die zich aan de kant van de minderheid stelt.

Maar die meerderheid werd natuurlijk gehaald bij een minderheid die deelnam aan het referendum. De Wever redeneert wel- licht dat de grootste groep Antwerpenaars ofwel actief voorstander is van de BAM- oplossing, ofwel geen standpunt inneemt en gewoon wil dat er een oplossing uit de bus komt.

Met dat alles krijgt de Vlaamse regering wel een knoert van een politiek probleem in de schoot geworpen. Minister-president Peeters kan het zich niet veroorloven nog veel langer geen knopen door te hakken.

Maar een beslissing nemen in deze zaak, ligt ook niet voor de hand. Na de scherpe bocht van burgemeester Janssens lijkt alles muur- vast te zitten. Weliswaar heeft de nationale sp.a minder principiële problemen met een oplossing metbrug, maar het is zogoed als ondoenbaar voor die partij om haar Ant- werpse burgemeester in de kou te laten staan.

Geen gewonnen koers

In 2012 zijn er gemeenteraadsverkiezingen en Janssens wil uiteraard niet met lege han- den naar de kiezer. De sp.a is niet bereid dat burgemeesterschap zomaar in het gedrang te brengen. De angst voor wonderboy De Wever is heel groot.

Ook CD(&V) zit in moeilijke papieren.

Als Peeters deze knoop niet kan ontwar- ren, eindigt hij in de coulissen. Peeters wil niet het imago krijgen van niet-beslisser. Lukt het hem wel een oplossing uit de dokteren, kan De Wever zich op de borst kloppen.

Het politieke verlies van een flop komt bij CD&V(terecht, de politieke winst van een succes komt de N-VA ten goede.

Dat kan de indruk wekken dat N-VA hier een gewonnen koers loopt. Niets is minder waar. Als sp.a de kaart Janssens blijft trek-

ken, valt de Vlaamse regering. Een unicum, want dat gebeurde nooit eerder. In een nor- maal land volgen dan verkiezingen. Niet in Vlaanderen, want wij kennen een legislatuur- regering. Valt de ene regering, dan moet ze worden vervangen door een volgende. Het alternatief ligt voor de hand. Sp.a wordt dan vervangen door de VLD, groot voorstan- der van een brug. Als we ons beperken tot dit dossier, lijkt dat een gemakkelijke oplos- sing. Maar dan zit N-VA wel in een regering met twee belgicistische coalitiepartners, één V-partij en twee B-partijen. De tegenstel- ling tussen De Wever en Janssens, mag niet doen vergeten dat N-VA en sp.a natuurlijk bondgenoten zijn op dit moment. De sp.a zit, net als N-VA, in de Belgische oppositie en versterkt de N-VA als het er op aankomt de federale regering te jennen. Met de VLD in de meerderheid, dreigt N-VA schaakmat gezet te worden als het er op aankomt wat Vlaams profiel te tonen tegen de regering- Leterme.

Puzzel

Dan zal het Vlaams Belang wel de win- nende derde aan de kant zijn, kan men ver- moeden. Ook niet. Dewinter verliest elke dag meer zijn natuurlijk statuut van uitda- ger van Janssens. De Wever wordt in de pers voortdurend in de positie geplaatst van de echte opponent van de burgemeester.

Dewinter speelt steeds minder mee in die confrontatie.

Het gaat dus over een zaak van hogere wiskunde. N-VA heeft de sp.a nodig in de Vlaamse regering, maar kan met die partij niet door de deur in dit cruciale Antwerpse dossier. De sp.a wil niet naar de Vlaamse oppositie verwezen worden, maar wil Jans- sens ook niet laten vallen. Kris Peeters wil een beslissing doordrukken, maar vindt geen akkoord in zijn meerderheid. Vlaams Belang wil weer profiel winnen, maar schaart zich in deze zaak wel objectief aan de kant van de sp.a-burgemeester. Een ‘shitdossier’ laat een sp.a’er in De Standaard optekenen. Peeters moet de billen dichtknijpen, bloklettert die- zelfde krant. De Vlaamse regering kende al

betere tijden. J.K.

“De Wever is een populist.” De Antwerpse burgemeester Janssens vindt dat de N-VA-voorzitter de onderbuik van de Antwerpenaar bespeelt in het Ooster- weeldebat en liet dat op de VRT-radio uitdrukkelijk weten. Een groep van Ant- werpse ondernemers en academici kwam, samen met de antibrugactiegroepen, op de proppen met een alternatieve oplossing voor het Oosterweelprobleem.

In de Vlaamse meerderheid zou afgesproken zijn om terughoudend te reageren op het nieuwe idee, maar Bart de Wever kon zich niet intomen. Hij liet de kans niet voorbijgaan om meteen te reageren en merkte op dat het nieuwe voorstel betekent dat er een wegentol zou worden geheven als een chauffeur op het ver- keerde moment over de Ring wil. Janssens vond dat niet kunnen en is van mening dat het nieuwe voorstel niet zomaar van tafel kan geveegd worden. De Wever verslikte zich in zijn ochtendlijke koffiekoek toen hij Janssens op de radio bezig hoorde en belde sofort de redactie op om Janssens van repliek te dienen. Een nieuwe rel was geboren.

zenders heeft gezien, moet zich de beden- king hebben gemaakt dat de plaatselijke flikken uiterst brutaal tewerk waren gegaan tegen protesterende republikeinen, maar de zelf protesterende Barbara Pas heeft daar een ander klokje over laten horen. De poli- tie kon niet anders dan uitvoeren wat de bur- gemeester had verordend, liet zij ons weten, en dat was: ieder die een anti-boodschap ver- kondigde, administratief oppakken. Barbara getuigt dat de pakkemannen dat zeer vrien- delijk hebben gedaan, maar net als vroeger is Befehl nog immer Befehl.

Volksvertegenwoordiger en gemeente- raadslid Pas verdeelt de aanwezigen in 60%

staatsveiligheid en politie, 30% Vlaamse mili- tanten en 20% opgetrommelde schoolkinde- ren en overwegend bejaarde supporters, die niet beter wisten.

“De Beest”

“De Beest” ofte “De Leeuw van Vlaan- deren”, het beroemde café in Antwerpen, gaat opnieuw zijn deur openen, en wel op 10 maart. Er werd vorige zondag ter gele- genheid van het Zangfeest al proefge- draaid, de brandstof in de vorm van een vat bier werd geleverd door Filip Dewinter. Het proefdraaien wordt nog eens overgedaan op 4 maart ter gelegenheid van de NSV!-beto- ging in Antwerpen. Wie ooit in “de Beest” is geweest, gaat er altijd naar terug. Zeg dat wij het gezegd hebben. Maar euh... mogen wij nog “de Beest” zeggen, nu het etablis- sement officieel Vlaams Huis Herman van den Reeck vzw heet?

VerkouDen

Vorige week brachten Albert en Paola een bezoek aan Dendermonde. Helaas voor de beperkte schare toeschouwers verschenen de paleisbewoners enkel op het balkon van het stadhuis. Ze zouden dus geen wande- lingetje doen langs het publiek. De officiële reden die werd opgegeven, was dat het kop- pel uit Laken het slachtoffer was van een verkoudheid.

De waarheid was enigszins anders. De politieradio’s die mee konden beluisterd worden (het volume stond nogal hard) door enkele nationalisten van Voorpost en VBJ die opgepakt waren nadat ze ‘Leve de republiek!’ hadden gescandeerd, gaven een andere versie. Daarin klonk het als volgt:

“De koning gaat zijn ronde niet doen. Er zijn teveel nationalisten in het publiek.”

Leuk weetje is bovendien dat alle aanwezi- gen op de afsluitende receptie de order kre- gen om “spontaan” te applaudisseren wan- neer het koningspaar de kapittelzaal van de abdij betrad en dat hun “verkoudheid” hun daar toch niet weerhield alle aanwezigen een handje te geven...

oppakken Die gasten

Wie de beelden van het koninklijke bezoek aan Dendermonde op onze staats-

3

De dingen dezer dagen

Aan de LBB

Lijst Boudewijn Bouckaert In de frigo

Belofte maakt schuld. In de laatste paragraaf van ons vorig herderlijk schrij- ven kondigden wij aan terug te komen op uw persoonlijke perikelen en die van Jean-Marie-met-de-IJzeren-Arm. Het was namelijk in De Zevende Dag duidelijk geworden dat Dedecker zich in zijn Oos- tenrijkse vakantieoord - bij het vernemen van uw ketterijen - alleen maar tijdelijk had ingehouden om geen plaatselijke lawine te veroorzaken. Eenmaal terug in het thuis- land vlogen de vonken er meteen van af.

IJzeren Dedecker: ‘Hoe kun je nu de Open VLD gaan opvrijen? Als er nu één partij is die de laatste tien jaar heel haar ideolo- gie heeft verloochend, die aan het handje gelopen heeft van de PS, die haar Vlaamse ideeën allemaal kwijt is, dan kan je toch niet op de schoot gaan zitten van Patricia Ceyssens, koffie gaan drinken bij de fami- lie De Croo, en dan zeggen: ik ben nog LDD’er? Het zal dus één van de twee moe- ten zijn.’ En Jean-Marie voegde daar in één adem aan toe dat gij maar al Frans moest beginnen spreken, als ge regelmatig bij De Croo aan huis zoudt willen gaan.

Ziezo, die zat, en meteen was duidelijk dat gij eieren moest kiezen voor uw geld.

Volgens sommige bronnen waren er bij de mandatarissen en parlementsleden van LDD talloze verontwaardigde telefoon- tjes en mails binnengelopen van leden die hun afkeer voor de VLD en voor uw dub- belzinnig pleidooi niet onder stoelen of banken staken. In elk geval waart gij 24 uur later lid van het partijbestuur af, en werdt gij ook nog eens verplicht een offi- ciële persmededeling de wereld in te stu- ren om te erkennen dat gij een fout hadt gemaakt. ‘Ik had geen mandaat (nvd.: om te praten over het eventueel samengaan met andere partijen), en verontschuldig me dan ook bij de kiezers voor de verwarring die hierdoor eventueel (sic) is ontstaan.’

En ge voegde er aan toe dat gij u enthousi- ast blijft inzetten voor het liberale project dat LDD nastreeft. Voor één keer had De Standaard eens de juiste titel in huis: “Bou- dewijn Bouckaert kruipt door het stof”.

Zelfs al had Jean-Marie naar uw eigen zeg- gen wel begrip voor het merendeel van wat gij hadt gezegd. Het Grote Boegbeeld zag het evenwel een ietsepietsie anders: ‘Er bestaat een prachtig spreekwoord, wie

zijn gat verbrandt moet op de blaren zit- ten. En dat is nu inderdaad zo met Boude- wijn Bouckaert.’

Want LDD mag geen kakelend kie- kenkot worden, werd er nog bijgevoegd.

En gij gaat nu volgens de voorzitter een grote afkoelingsperiode in. Er zijn volgende maand weliswaar al interne bestuursver- kiezingen bij LDD en gij sluit niet uit dat gij u eventueel al terug kandidaat stelt, maar dat lijkt menig LDD’er meer dan één brug te ver. Want uiteraard hebben concullega’s als uw eigenste fractieleider Lode Vereeck niet geaarzeld om u zwaar onder vuur te nemen. In die zin functioneert LDD zeker niet anders dan andere partijen. En dat intern gekrakeel zal ook mee de ondergang worden van LDD, want wij geloven nooit dat Dedecker bij de volgende verkiezingen nog hoge ogen gooien zal.

Intussen probeert bij de open vodden- balen Alexander de Grote/Alexandre le Grand zich te ontpoppen tot groot staats- man. Na een (warrig) pamflet over de gang van zaken bij Justitie pakte hij vorige week plots uit - in navolging van Frank Vanden- broucke en Laurette Onkelinx - met een preek over de sociale zekerheid. Ondanks de duidelijke Verhofstadt-lijn die nog altijd in de communicatie doorklinkt, probeert De Croo een “air” van ernst over zich af te roepen. Niet dat hij daar in onze ogen in slaagt, maar de media beginnen hem wel meer en meer aandacht te geven. Straks keert de geschiedenis zich nog om en pro- fiteert de VLD van de strubbelingen bij de afgescheurde tegenstand om zich weer omhoog te werken. Wij durven hopen dat zo’n scenario ons en heel Vlaanderen zon- der meer blijft bespaard.

P.S.: En alweer moeten wij onze brief deze week van een toevoeging voorzien. Geruch- ten beginnen namelijk volop de ronde te doen dat ook Jurgen Verstrepen en Margriet Her- mans de dissidente toer willen opgaan. Via een eigen politiek vehikel V&H, met de eigen ini- tialen dus, maar ook als Vlaanderen & Hele- maal Anders. Benieuwd welke zotternijen er binnenkort nog aan de bomen beginnen te bot- ten, als het helemaal voorjaar wordt.

Brief aan ...

Gij Gatverbrande,

Andere Jefs met niet minder lefs

Het Museumtheater van Sint-Niklaas, dat tjokvol gelopen was - met ook opval- lend veel jeugd! - sidderde op zijn grondves- ten tijdens het avondvullend huldeconcert van de achtkoppige zang- en muziekgroep De Andersjevs voor Jef Elbers, de geboren Brusseleir (Elsene 19-9-47), die van 1974 tot half de jaren tachtig zijn onstuimig spoor van krachtig flamingantisme en artistieke, maar daarom niet minder zinnige, eigenzin- nigheid heeft getrokken. Het Vlaams gezon- gen lied lijkt aan een herleving toe te zijn met publiekstrekkers als Nekka-Nacht en in eigen taal zingende artiesten als de broer- tjes Wauters, de pas 60 geworden en uitbun- dig gevierde Raymond van het Groenewoud, de vaste waarde Will Tura en andere favo- rieten van de openbare kromroep, maar van een Vlaams oertalent als Jef Elbers lijken ze daar nog nooit gehoord te hebben.

Daarom is een niet van talent gespeende muziekgroep als voornoemde Andersjevs niks te vroeg op de Vlaamse scène gespron- gen, waardoor politiek niet correcte zang- pareltjes als “Leopold II”, “In ‘t midden van

‘t gewoel”, “De Morgenzon” en vooral het schier onsterfelijke “Eer Vlaanderen ver- gaat”, een nieuw leven kunnen beginnen.

Elbers zong niet alleen over “zijn” Brussel (dat vergoat) en over Borms die door Bel- gië is vermoord, maar evengoed over het blind geboren meisje April dat zich laat ver- leiden en door haar omgeving tot vruchtaf- drijving wordt aangepord, waarbij de Zus- ters van Liefde zwijgend de andere kant op kijken, en over Oekraïne, geboorteland van zijn moeder. Ronduit aangrijpend en ont-

roerend is zijn “Irma la boche”, uit het leven gegrepen van een vrouw die met “den dosj”

heeft gevreeën en door de samenleving ver- stoten, in de café op ‘t hoekske zit, met haar bloemen, in een hoekske.

De goed op elkaar ingespeelde Anders- jevs brengen een zeer goeie en harmonisch samengestelde bloemlezing van Jefs verschei- denheid én aanstekelijke onstuimigheid. Als er op schoonheidsfoutjes gewezen moet worden, zou ik zeggen, laat Nele Janssens liever niet meer zingen van toen zij... een jonge man was en laat de steengoede muzi- kant Bart de Bard sommige van zijn Jef-lie- deren wat beter articuleren, zoals Jef dat in zijn glorietijd zelf voorgedaan heeft. Ferm applaus voor de in Sint-Niklaas in levenden lijve aanwezige Jef Elbers, barstte los toen hij zelf op het scherm verscheen met het lied waarvoor het beruchte Centrum van Gedapochef De Witte Youssouf hem voor racisme had willen doen veroordelen: Moha- med Ambras.

Op het einde kregen Elbers en de muzi- kant die hem destijds overal begeleidde, Willy Janssens, bloemen en van sommigen een staande ovatie, die gerust mocht afstra- len op de achtkoppige ploeg die gezorgd had voor een unieke avond Vlaamse zang op hoog niveau en Vlaamse radicaliteit, twee elemen- ten die ons volk op radio en teevee moet missen. Wie ook eens zo’n beklijvend optre- den wil mee maken, kan terecht op anders- jevs@hotmail.com. Telefonisch kan ook bij Rob Verreycken: 0496/53.00.83.

Echt warm aanbevolen!

HvO

Echo’s uit de wetstraat

Wordt er nog lang gewapperd?

•

Het lijkt erop dat we de komende weken naar een zogoed als open oorlog gaan over de Antwerpse Oosterweelverbinding. Minis- ter-president Peeters is het gehannes en getreuzel behoorlijk beu aan het worden (of doet tenminste toch zijn uiterste best om die indruk te wekken). Het hoeft dan ook geen verbazing te wekken dat de Zot van A, tevens (maar niet fanatiek) lid van de Vlaamsche Parochieraad, in de deze week door Forum 2020 en actiegroep stRaten- Generaal op professionele wijze voorge- stelde plannen voor een alternatief tracé (met de fameuze ‘bretellen’) een onverhoopt hazenpad heeft gezien dat hem toelaat in de luwte te blijven.

En wat is het Vlaams belang?

•

Ook VB-fractieleider Filip Dewinter reageerde gematigd positief. Dat schoot in het verkeerde keelgat van zijn partijge- noot Bruno Stevenheydens, lid van de fede-

rale praatbarak maar ook - en daar wringt natuurlijk het schoentje - van de Beverense gemeenteraad. Volgens hem zijn de alterna- tieve voorstellen ‘naast de kwestie’ en ‘lei- den ze tot een uitstelstrategie’. Uiteraard heeft hij overschot van gelijk als hij erop wijst dat de beslissing niet enkel de stad Antwer- pen aanbelangt maar ook de ganse regio ‘en het Waasland’. Juist ja, maar niet enkel het Waasland!

Verschil van mening

•

Stevenheydens stelt ook vast dat ‘zijn Ant- werpse collega’s de slippendragers zijn van verregaande pleidooien inzake verdieping van de Westerschelde en nog meer groot- schalige mobiliteitsgevoelige havenprojec- ten, maar daarentegen de ogen sluiten voor de mobiliteitsgevolgen en de noodzaak van het sluiten van de ring rond Antwerpen’. Wie stelde ooit dat het VB een stalinistische par- tij was met één gedacht en één paroool? En wat is nu eigenlijk het standpunt van Jan Pen- ris? Vergeten we niet dat hij - soms samen met Jan Peumans toen die nog geen voorzit- ter was (of anderen) - gedegen werk leverde om Het Limburgs Geldreptiel stokken in de duistere wielen te steken!

Goed hoor!

•

Hier en daar moeten ze nog staan bij de grenzen van een aantal goedmenende en goedwillende Vlaamse gemeenten, de bord- jes met het aandoenlijk naïeve ‘Kernwapen- vrije gemeente’. Ze zullen er wel niet meer zo goed uit zien, het bijhorend bloemetje zal allicht allang zijn blaadjes verloren heb-

ben en meer dan een slag in het water is dat dus toen allemaal niet geweest. Eigen- lijk alleen goed voor de fabrikanten van ver- keersborden en ander straatmeubilair (maar die hebben sowieso al niet echt te klagen in dit land)!

Assertief beleid

•

In de maalstroom (of heeft u die niet opgemerkt?) van het pleidooi van de grote staatslieden Dehaene, Claes, Verhofstadt en Michel heeft onze Vlaamse volksverte- genwoordiging vorige woensdag in plenaire zitting een voorstel van resolutie over ‘een kernwapenvrije wereld’ goedgekeurd. Alle- man stemde voor, VB was tegen en LDD onthield zich. Uit Iran, China, Rusland, de VS en belendende percelen hebben we nog geen reactie opgevangen... Hebben de initi- atiefnemers Roegiers (van de spallochtonen) en Kris van Dijck (N-VA) echt niks beters te doen? Of valt dit onder het aftasten van de grenzen van de bevoegdheden van de Vlaamse instellingen?

DE VlAG

Al wie een beetje vertrouwd is met ons Vlaams verleden, weet dat de jonge Herman van den Reeck (19) in 1920 is doodgescho- ten, omdat hij wou beletten dat de leeuwen- vlag van de meisjesstudiekring Klimop door de ordemacht van het regime werd afge- pakt. Het goede nieuws is dat het Borms- huis, dat nog deze maand uitpakt met een

tentoonstelling over Herman van den Reeck (20 maart) die oorspronkelijke leeuwenvlag, met gerechtvaardigde trots, aan de bezoe- kers zal kunnen tonen. Voorzitter Hulstaert kreeg vorige week een telefoontje van de heer Meulemeester uit Brasschaat, die hem vroeg of hij eens langs wou komen. Gevolg:

Bob Hulstaert mocht naar het Bormshuis gaan met onder zijn arm de leeuwenvlag van Klimop die Herman van den Reeck het jeug- dige leven heeft gekost. De moeder van de heer Meulemeester was in 1920... lid van stu- diekring Klimop. Je moet maar geluk hebben:

na de miraculeus teruggevonden zilveren schaal van Dr. Borms, kan het steeds bezige Bormshuis nu ook pronken met de leeuwen- vlag die het bels bewind een doorn in het oog was. Allen daarheen!

ABl

Vorige donderdagnacht vertrok er alweer een lading beroepsmilitairen naar Kaboel - dat is in Afghanistan voor wie daar niet zo mee bezig is. Maar Air Decrem had een te korte adem (pech?) en moest eerst in Tadzji- kistan bekomen (een buurland van Aghani- stan). ABL betekent dan ook Arm Belgisch Leger, althans volgens de troepen zelf. Zon- dagochtend dan eindelijk in Kaboel aangeko- men, blijkt er voor de piotten geen verblijf te zijn voorzien. De containerwoningen zijn nog niet klaar. Dat wordt kamperen. Vier maan- den lang?

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

De dingen dezer dagen 4

Roddels uit de Wetstraat

73e Zangfeest: de koning valt

De regie was voor de negende achtereen- volgende keer in handen van Paul Cordy, die elk jaar weer voor de moeilijke taak staat variatie te brengen in een traditioneel stra- mien. Wij durven in elk geval stellen dat het dit jaar een muzikaal hoogstaand Zangfeest was, door de inzet van dirigenten, orkest en koor, van de vaste kern van het ANZ en van een heleboel vrijwilligers. Op naar nummer 74, met de wind in de zeilen en met een onaf- hankelijk Vlaanderen als einddoel!

Verzamelobject

De gemiddelde Pallieterlezer zal intus- sen wel op de hoogte zijn, maar wij zijn nog altijd zwaar onder de indruk van de klacht bij de Jury voor Ethische Praktijken inzake Reclame (JEP) tegen de affiche van het Zang- feest. U weet wel, het beeld van een schaak- bord waarop een figuur in de vorm van een Vlaamse leeuw de koning van de tegenstan- der ten val brengt. Kan niet in dit vorsten- dom, aldus blijkbaar de redenering van een paar royalistische zotskappen die de stop- zetting van de campagne eisten. Uiteraard heeft het ANZ daar zijn voeten aan geveegd.

Wij raden u aan uw programmaboek, affi- che of uitnodiging zorgvuldig te bewaren.

Het wordt een echt verzamelobject voor het moment dat die van Laken politiek asiel vragen in het buitenland!

Opening

Anton Aldi alias Mark Diependaele had het dan ook niet beter kunnen verwoorden in zijn begintekst. ‘Op het Vlaamse schaak- bord zijn koningen, dames, paarden, lopers en torens volstrekt overbodig! Maar begin- selvaste en Vlaams-radicale pionnen heeft Vlaanderen des te meer nodig. Het eindspel is onomkeerbaar ingezet. Vlaanderen zelf is nu aan zet!’

Vaste waarden Hans Schoofs en Elke Hey- len leenden opnieuw hun stem en dictie aan het Zangfeest. Ook de Thebaanse trom- petten van KSA-Hanske de Krijger en de KSA-muziekkapel uit Oudenaarde zelf waren weer van de partij. Net zoals het VNJ, dat traditioneel op warm applaus werd onthaald, al moet er hier en daar toch wel een stuk koperwerk of trommelvel worden bijgesteld.

De tijd dat de VNJ-kapel alle anderen auto- matisch overklaste, is voorbij. Maar dat kan worden bijgewerkt en dan kunnen ook wij onze kritische noten weglaten.

Dit doet overigens niets af aan ons res- pect voor het VNJ dat elk jaar trouw op de afspraak is!

Politieke pionnen

We gaan uiteraard weer een aantal men- sen teleurstellen die we niet hebben opge- merkt of niet hebben gememoriseerd, maar N-VA en Vlaams Belang waren allebei met een ruime delegatie aanwezig. Bij het Belang was “de Antwerpse fractie” natuurlijk naar de Arena afgezakt, en zwom er weinig forel rond. We vermelden voorzitter Valkeniers, Filip Dewinter, Gerolf Annemans, en verder Bart Laeremans, Koen Bultinck, Joris van Hauthem en Rita de Bont, aangevuld door Hugo Coveliers. Bij de N-VA verkeerde loco- burgemeester Bart de Wever in het gezel-

schap van onder meer Jan Jambon, Ben Weyts en Kris van Dijck. Mia de Schamphe- laere probeert al jaren de V van CD&V toch nog een ruggensteuntje te geven, en kijk, wie dook daar ook op met zijn typerende wilde haardos? Jawel, Boudewijn Bouckaert, de nietdeug van de LDD in eigen persoon.

Waarschijnlijk was hij ‘s morgens in het Frans koffie gaan drinken bij Alexander de Croo, om dan ‘s middags boete te komen doen in de Lottohal. (Overigens, onze spionnen heb- ben hem vorige week betrapt op een debat in Leuven, waar hij de degens kruiste met Baas Ganzendonk Vanhengel. En er het begrip Vlaamse identiteit verdedigde tegen het machtsnihilisme van de Collaboralen in.)

Een speciale vermelding voor burge- meester Willy de Waele van Lennik, één van de weinige lichtpunten bij de liberalen, en onvermoeibaar strijder voor de splitsing van B-HV!

anders meer leutert dan samenwerkingsfe- deralisme. Vlaamsgezinden zijn dan natuurlijk vechtfederalisten en verrottingsstrategen.

Blijkbaar zijn in België de spelregels anders, aldus Stoffelen. ‘Want Vlaanderen moet dag- dagelijks een regering ondergaan die in het federale parlement niet beschikt over een Vlaamse meerderheid. België verdraagt dus geen democratie, België is geen democratie!’

Luid applaus viel de voorzitter ten deel.

Bij het begin van zijn toespraak had hij een videoboodschap uit Catalonië ingelast, waar afgelopen zondag een referendum plaats- vond over onafhankelijkheid. Verscheen in beeld Anna Arque, woordvoerster van de organisatoren van dat referendum en een voor het mannelijk publiek zeer esthetisch argument, voor een snelle invoering van de Catalaanse onafhankelijkheid.

Ook al omdat ze erg haar best deed er een aantal zinnen in het Nederlands uit te spre- ken. Maar regiematig had men de boodschap toch wat korter moeten houden, om te ver- mijden dat Erik Stoffelen zelf te lang naar het achterplan verdween.

Eenheid!

Dat maakte de voorzitter dan weer goed door een aantal bedenkingen te maken bij de partijpolitieke confrontatie die N-VA en Vlaams Belang regelmatig aangaan. Standpunt van het ANZ: we hebben Vlaams-nationalis-

Nederlandse topliedjestekstschrijver Ernst van Altena. Wilde het ANZ daarmee zeg- gen dat verfranste Vlamingen zoals Brel - hij werd geboren in Schaarbeek - ook Vlamin- gen zijn? En wilde men daarmee de hand uit- steken naar de duizenden verfranste Vlamin- gen in Brussel en de Rand en hen zeggen dat wij ook hen niet in de steek laten? Hoe dan ook, nadat de laatste tonen van “Laat me niet alleen” uitgestorven waren, werd weer eens bewezen dat wij,

Vlamingen, verdraagzame mensen zijn.

Het applaus overstemde het sterk afgeno- men boe-geroep.

Gordelen en kinderen

Micha Marah was aangezocht nog eens het oudste en meest bekende Gordellied ten gehore te brengen, en applaudisseerde voor het publiek toen dat de hele tijd mee- zong. Later in het programma speelde ze gastvrouw voor het gedeelte ‘Kinderzang- feest’. De kinderschare kwam geschminkt, maar heel onwennig het middenplein op toen

‘t Ros Beiaard weerklonk, kreeg wat meer animo toen Micha Marah met hen ‘Katootje’

doornam en kwam pas echt los bij ‘Vro- lijke vrienden’, een op het laatste moment ingelaste hommage aan de door de media express vergeten flamingant Nonkel Bob Davidse.

Het weze gezegd dat de hele zaal het meest bekende kampeerlied aller tijden meteen overnam en arm in arm meetrok door de duinen en de hei. ‘Een driewerf hiep hiep hoera voor Nonkel Bob daarboven in de hemel,’ sloot de zangeres haar optre- den nogal melodramatisch af, maar goed, een kinderhand is gauw gevuld, en wie zou Bob Davidse zijn rijstpap met gouden lepel- tjes niet gunnen? Wie is er nooit Jevanjong geweest?

Muzikale uitschieters

Met sopraan en topsoliste Christel de Meulder had het ANZ een bijzonder goede vertolkster in huis gehaald van twee liede- ren van Lodewijk Mortelmans op tekst van Guido Gezelle (‘Het jonge jaar’, en ‘Hoe schoon de morgendauw’). Zo werd meteen ook de 180ste verjaardag van één van onze grote dochters herdacht.

Wij vonden het een beetje jammer dat de bijdrage van De Meulder zo laat in het pro- gramma kwam, want op den duur raken de geesten snel afgeleid. Maar goed, de lijn werd onmiddellijk doorgetrokken met het ‘Onze- Lieve-Vrouw van Vlaanderen’ van Lodewijk de Vocht, intussen ook al een eeuw oud, en zoals het programmaboek het verwoordde

‘onlosmakelijk verbonden met ons cultureel erfgoed’. En 5.000 mensen in canon ‘Heim- wee doet ons hart verlangen’ laten zingen, was ook al een uitdaging op zich.

We willen graag de prestaties beklemto- nen van het orkest Brassband Scaldis, van het Zangfeestkoor (bestaande uit leden van diverse koren), van het Mannenkoor Gaude- amus, en van de dirigenten Peter Leys, Ivo van Gils, Erwin Pallemans en Dirk Stuer. De vaak verrassende bewerking van bekende liederen (‘Het vendel moet marcheren’, ‘O mijn Kempen’, ‘Lied van mijn land’) mocht er absoluut zijn. Wim Berteloot op piano was daarbij een onmisbare schakel. Het Zang- feest mag trots zijn op dit artistiek niveau.

Dans en finale

Een niet al te lange maar innemende cho- reografie (‘Adiemus’) van dansgroep Incar uit Lebbeke was mee op zijn plaats. De groep zorgde ook voor een passende vendel- en slingerbegeleiding van de ‘Van Rijswijck- mars’. Mag zeker terugkomen. En dan was het tijd voor de finale met heel wat deelne- mers op het middenplein en met kinderen die het koningsstuk met luid gekletter van het schaakbord deden omver vallen.

Waarna die werd afgevoerd door het Vlaamse Kruis. Een donderend “België Barst” overstemde een deel van de slot- tekst, vooraleer het ‘Gebed voor het Vader- land’ en de drie nationale liederen werden ingezet. En als toemaatje kon het publiek nog het ‘Were Di’ meezingen, dat als orgelpunt door de Thebaanse trompetten van Hanske De Krijger werd ingezet en geblazen. Toen was het exact twintig over vijf en zat het spektakel van drie uur lang erop.

Noteer alvast in uw agenda: zondag 27 februari 2011, 74ste Vlaams Nationaal Zang- feest. En als het ANZ dan nog zorgt voor kussentjes op de harde stoelen, wordt het nog een groter feest.

Het was afgelopen zondag geen weer om een Flandrien door te jagen en in Kuurne-Brussel-Kuurne gaven die dan ook in groten getale op. De echte Vlamin- gen trokken daarom naar de Lotto Arena in Merksem, waar ze voor het tweede jaar op rij het Zangfeest beleefden in een kleinere, maar volgelopen zaal. Als zelfs de staatsmedia melden dat er 5.000 aanwezigen waren, dan zullen wij geen moeite doen om dat cijfer naar beneden te halen.

Toespraak

Dat brengt ons meteen bij de redevoe- ring van ANZ-voorzitter Erik Stoffelen, die onvermijdelijk (en noodwendig) voor een belangrijk deel over B-HV ging. Stoffelen kon niet anders dan vaststellen dat we in een land leven waar over de grondwet onderhan- deld wordt. Waar belangenconflicten wor- den georganiseerd in ruil voor een nieuw voetbalstadion voor de Germanofone Bel- gen uit de Oostkantons. En terecht kon- digde hij aan: ‘Wij zullen nooit aanvaarden dat Dehaene aan de grenzen gaat morrelen.

De partij die dat via een congres laat passe- ren, verdient het om electoraal afgeslacht te worden. Splits B-HV zonder onderhandelin- gen, zo niet, laat de Franstaligen dan maar een regeringscrisis uitlokken.’ Meteen werd het Komitee der Randgemeenten gehuldigd en het tijdschrift ‘De Zes’, die zich met alle kracht tegen een verdere verfransing van de Rand verzetten. En waarvoor na de toe- spraak ook een speciale omhaling werd ver- richt die 6.712 euro opbracht.

De Grote Woordbreker

Dan nam Stoffelen met recht en reden ook Leterme op de korrel, die al zijn verkie- zingsbeloften heeft gebroken en over niets

ten nodig binnen en buiten de Vlaamse rege- ring. ‘Binnen de Vlaamse regering om onheil te voorkomen rond B-HV en om Vlaande- ren assertiever te maken. We wachten dan ook vol ongeduld op waardevolle initiatieven als een Vlaamse kinderbijslag en hospitalisa- tieverzekering.’

Maar, vervolgde Stoffelen, ook buiten de Vlaamse regering hebben we Vlaamsgezinde parlementsleden nodig. Op de resultaten van die broodnodige assertieve koers en om erover te waken dat Vlaamse belangencon- flicten worden ingeroepen waar nodig.

Besluit: ‘Als het om Vlaanderen gaat, moe- ten we één zijn.’ Oftewel: Godsvrede, en laten we ons in godsnaam niet van tegenstan- der vergissen. Want aan echte tegenstanders in België is er helaas geen gebrek.

Brel

Wij waren blijkbaar niet de enigen die een beetje schrokken toen een “hommage”

aan ... Jacques Brel werd aangekondigd. Het flauwe applaus werd overstemd door boe- geroep. Jacues Brel verdorie, de man die ooit zong “je vous emmerde”! En door de RTBF-kijkers uitgeroepen tot “grootste Belg”! Maar dan weerklonk zijn liedje “Laat me niet alleen” op tekst overigens van de

Belle of het beest...

•

Heel de herrie rond de verantwoordelijk- heden inzake het moordende treinongeval in Buizingen beroerde natuurlijk ook de praat- barak. Niet alleen wordt er een bijzondere onderzoekscommissie opgericht, Leterme werd er ook over ondervraagd. Niveaan Patje de Groote deed dat in een poging om Vervotje en Schouppe tegen elkaar op te zetten en breuklijnen in de regering aan te tonen. De Grote Woordbreker uit Ieper handelde de zaak af met een nietszeggend antwoord over beslissingen die gedragen worden door heel de regering en dies meer.

Toch duwde Patje nog even door met de vraag of de positie van de minister of de staatssecretaris nog langer houdbaar is, als

de ene of de andere van foute beleidskeuzes of wanbeleid word beschuldigd. Zijn onbe- antwoorde vraag luidde: “Wie zult u kiezen, de schone of de Schouppe?”

Onder de mat

•

En dan werd er een flink potje gepalaverd over de installatie van de bijzondere onder- zoekscommissie, die op aansturen van Ser- vaas Verheirstraeten van de CD(&V) - net als bij de installatie van de Fortiscommissie - zeker geen echte onderzoekscommissie mocht worden, want te penibel en te pijn- lijk voor partijgenoten. Dan zouden immers getuigen onder eed kunnen ondervraagd en met elkaar geconfronteerd worden en zou de commissie het statuut van onderzoeks- rechter krijgen. En daar zijn de tsjeven als de dood voor, want veel te veel van hun partij- genoten waren immers verantwoordelijke

minister, in de loop der jaren. De “V-par- tijen” (Niveanen, Bozen en Zean-Maristen) lieten forse protesten horen. Gerolf Anne- mans met zijn grote ervaring als lid van meer- dere onderzoekscommissies zei dat ook deze ‘bijzondere’ commissie enkel zal dienen om uit angst voor de waarheid alles onder de mat te vegen. Zijn beschuldiging aan het adres van de traditionele machtspartijen dat zij politieke spelletjes speelden, was vlijm- scherp en ongenadig voor de paladijnen van het regime.

Klucht

•

En dan de klucht van de samenstelling van de commissie. Elf leden zou ze tellen, proportioneel verdeeld onder de fracties.

Maar, in zo’n commissies moeten ook offi- cieel ondervoorzitters en rapporteurs aan- geduid worden. Lees verder blz. 14

‘t Pallieterke BRILJANT

5

Na bijna tien jaar tegen hooggeplaatste schenen trappen, wordt - eindelijk, zoals Bruno de Winter zelf triomfantelijk schrijft - een veroordeling (volgens hem een onder- scheiding) wegens belediging zijn deel. Hij had eresubstituut Willy Clijmans genoemd:

“een der meest gewetenloze schoften die Onze-Lieve-Heer ooit schiep”. Nog vòòr het verdict was gevallen, noemde hij zich zeer vereerd om zoveel ruchtbaarheid en aandacht in de “serieuze gazetten”. Gnif- felend schrijft hij dat Le Soir van zijn tegen- stander had geschreven dat die vroeger zijn secretaris was geweest... Zelfs aan de lezers van “Pourquoi Pas?” was Clijmans opgevoerd als één der meest geweten- loze schoften die Onze-Lieve-Heer ooit schiep... De “rosse (le rouquin)” van ‘t Pal- lieterke wordt in die P.P. een driftig en nogal rumoerig ventje genoemd, dat erg met zichzelf ingenomen was en met een heleboel mensen overhoop lag. Verdedi- ger van slechte zaken als incivisme, anti- semitisme, onverdraagzaamheid op taal- gebied en franshaterij. Van mr. Clijmans schrijft P.P. dat hij de toegewezen schade- loosstelling integraal zal overmaken aan het Peterschap van de Kinderen der Gefu- silleerden.

“De ere-substituut te velde is geen gewetenloze schoft”

Onder die suggestieve en vette titel schrijft Bruno de Winter twee weken later zijn hoofdartikel. Hij is veroordeeld, maar verwenst zijn rechters niet. Integendeel, hij is de heren oprecht dankbaar. Niet omdat zij - ten belope van 5.000 frank - de eer van Willy Clijmans gereinigd hebben, want die eer lapt hij aan zijn zolen, “zoals de partij van Willy Clijmans mijn eer sinds tien jaar aan haar zolen lapt, ondanks het feit dat die eer van mij minstens honderd paarten méér waard is dan die van de ondervoor- zitter der BSP, bij voorbeeld.” (Die onder- voorzitter was “Kop” Van Eynde en Clij- mans was ook socialistisch politieker). De Winter is zijn rechters dankbaar omdat zij hem vaderlijk op zijn uithangbord gewe- zen hebben: “Wat niet vrolijk kan gezegd worden, is de waarheid niet.” Geen woor- den in de wind, want hij belooft voortaan over Willy Clijmans alleen nog de waar- heid te schrijven en zal proberen dat gees- tig te doen.

Of Clijmans dan géén gewetenloze schoft is? Van menig “zwart schaap” heeft de hoofdredacteur vernomen dat Clijm- ans niet de kwaadste van de substituutjes was geweest en dat de satiricus anderen had kunnen kiezen om de huid vol te schel- den. Was hij niet de zoon van Frederik Clij- mans, alias Fritz Francken, die destijds in

“Volk en Kultuur” had geschreven, net zoals sommige door hem gevonnisten?

Inderdaad, heel dat proces lag aan een misverstand. Bruno de Winter had ex- krijgsauditeur Willy Calewaert bedoeld, maar had in zijn haast de verkeerde Willy voor schoft gescholden. Het gerecht had

de man nu in eer hersteld. Of de “achtbare tegenstander” die mening deelt, durft De Winter betwijfelen, want hij had 100.000 frank gevraagd en er... 5.000 gekregen. Hij had publicatie in 5 bladen gevraagd en er 3 gekregen. Hij had inlassing van het von- nis in ‘t Pallieterke gevraagd en was wan- delen gestuurd met de opmerking dat hij als advocaat wel zéér slecht op de hoogte was van de wet.

Wil de “achtbare tegenstander” dat vonnis aanvechten om alsjeblieft toch wat meer te krijgen dan die 5.000 frank, om zijn gezicht te redden en er meer een koe- handel dan een rechtsgeding van te maken, dan mag hij dat van Bruno de Winter doen, maar “ik zal er in geen geval mijn nacht- rust om laten”.

In datzelfde nummer schrijft De Win- ter zijn “briefje” aan de “winnaar”, onder de kameraadschappelijke aanspreektitel

“Beste Willy”. Die vertrouwelijke toon vindt hij gepast, “nu we voor mekaar zoveel publiciteit gemaakt hebben”. Velen die van zijn bestaan niet wisten, kennen nu Willy Clijmans en voor iemand die aan politiek doet, is dat aardig meegenomen en de oplage van ‘t Pallieterke is alweer de hoogte in gegaan. Hij belooft bovendien, bovenop de 5.000 frank die hij Clijmans van rechtswege moet betalen, nog 5.000 frank te storten voor het werk van de Kinderen der Gefusilleerden en verzoekt de acht- bare bestemmeling ook nog een gebaar te stellen om kinderen van gefusilleerden eens een schone vakantie te laten beleven, maar hij wenst niet, zoals Clijmans, een onderscheid te maken tussen kinderen van gefusilleerden vòòr 1944 en de gefusilleer- den nà 1944. Ook voor díé slachtoffers van de haat belooft hij 5.000 frank en “was ik zo rijk als gij, bij God, ik gaf u de 100.000 die ge gevraagd hebt!”.

HvO

(wOrdtvervOlgd) 1945 - 2010: van “rioolgazetje” tot “Moniteur”.

9. Vrouwe Justitia slaat toe

Bruno de Winter

Boeken over “het boek”

Luc van Braekel is een West-Vlaamse informaticatechneut en ooit één van de eerste bloggers in Vlaanderen. Voor zover ik weet beheert hij nog altijd tech- nisch het webwinkeltje van Paul Belien. Hij is ook uitgever als hij eens niet in het buitenland is en als hij vrije tijd heeft. Zijn uitgeverij staat voorlopig op een laag pitje en heeft tot nu toe maar twee boeken geproduceerd met de nieuwste com- putertechnologie: de auteur levert de teksten en bepaalt zelf het aantal en het formaat van de boeken. Commerciële exemplaren worden maar gedrukt als er vraag is. U bestelt een exemplaar in de boekhandel of bij Van Braekel persoon- lijk (luc.van.braekel@gmail.com) en hij drukt en verzendt. De twee boeken die hier voor me liggen zijn netjes gedrukt met een mooie letter, goed vormgegeven en een volledige index. Een groot succes zijn ze voorlopig niet; misschien omdat sommige teksten gratis op het net te vinden zijn bij Beliens www.brusselsjour- nal.com. En een andere reden is dat zij korte metten maken met de politiek cor- recte leugens van de multiculturele profeten over de voordelen van de massale inwijking van veelal analfabete aanhangers van de “godsdienst van vrede“ (lees, de gewelddadige discriminerende en racistische islam).

“Defeating Eurabia” van Fjordman - we moeten maar geloven dat hij een Noor is waar ik gezien zijn kennis van Nederlands- talige toestanden een beetje aan twijfel - is een door en door pessimistisch Engelsta- lig boek over de ondergang van het Avond- land. Fjord-man somt in een indrukwekkende reeks goedgeschreven artikels de capitulaties op van de Europese elites die geconfronteerd worden met die agressieve ideologie en die in hun verregaande onnozelheid denken dat de islam zoiets als de christendemocratie is.

Over de honderden feiten die hij citeert, kan weinig discussie bestaan; over zijn interpreta- tie des te meer. Hij is duidelijk een aanhanger van de complottheorie van de Israëlische Bar Ye’or. Die dame stelt dat de Europese poli- tieke elite en de Europese ambtenaren wil- lens en wetens al twintig jaar een reusach- tig complot smeden om Europa tot Eurabia om te smeden, om Europa te verkopen aan allerlei gespuis. En daarmee maakt hij dezelfde fout die je ook overal in de islamitische lan- den aantreft. De afschuwelijke regimes die onverbrekelijk bij die ideologie horen, ver- trouwen geen seconde de eigen burgers en de burgers op hun beurt geloven nooit in het toeval, want alles is het gevolg van duistere machten. Vandaar dat tientallen miljoenen sul- len ervan overtuigd zijn dat het auto-onge- val van het sletje Spencer en het walgelijke zoontje van de malafide “valse farao” Moham- med Fayed uiteraard een actie van de Britse geheime dienst was om te verhinderen dat de del met een (zuipende en hoererende) isla- miet zou trouwen.

Wat zouden Europese leiders gebaat zijn bij zo’n capitulatie? Wat is het belang van Ber- lusconi of Sarkozy om Italië en Frankrijk een onderdeel van Eurabia te maken? Intellec- tuele luiheid, conformisme en de persoon- lijke comfortabele toestand zijn veel belang- rijker redenen geweest om, gemengd met een gewetensussend sociaal gevoel, miljoenen gelukszoekers in Europa toe te laten. Temeer omdat die toch niet het geld hebben om in de villawijken te wonen waar de elite zich smak- kend van intercultureel plezier na 20 uur ‘s avonds veilig verschanst.

Fjordman werpt ook een goed deel van de blaam op de Europese Unie die volgens hem onmiddellijk moet ontbonden worden. Dat is wel heel kort door de bocht en hij zou best eens een vergelijking maken van de levens- standaard in bijvoorbeeld Vlaanderen voor de EGKS en erna. Niet ieder land bezit zoals Noorwegen reusachtige energievoorraden.

Een onafhankelijke geest

Interessanter is “Het boek bij het Boek”

van Koenraad Elst. In zijn voorwoord schrijft hij: “De hier opgenomen teksten zijn recen- sies van boeken, een film en een debat over de islam, verschenen in de periode 1992 - 2008.” (O.a. in ‘t Pallieterke, JN.) Dat waren of zijn eerder marginale media.” De oriënta- list Elst heeft inderdaad één domheid begaan in zijn loopbaan. Hij was en is een onafhan- kelijke geest die de waan van de dag aan zich laat voorbijgaan en die liever zelf denkt en hij had dus veel te vroeg gelijk. Dat merk je aan deze schitterende artikels die - tussen haak- jes - geen echte boekenrecensies zijn. Elst gebruikt die boeken meestal als een kapstok om een flinke boom op te zetten over de islam en zijn adepten.

Hij publiceert zijn artikels in chronologi- sche volgorde en het valt de lezer direct op dat Elst al in 1992 deze verderfelijke ideolo- gie doorziet. Bijna tien jaar voor 11 septem- ber hekelt hij de ziekelijke vrouwendiscri- minatie, met het moslimracisme tegenover Joden. Hij is natuurlijk ook een kind van zijn tijd en zelfs hij heeft in de vroege jaren negen- tig nog aanvallen van naïviteit waarmee hij in een naschrift bij het originele artikel de vloer

aanveegt. Maar al achttien jaar geleden toont hij aan dat de nette opdeling tussen “gematig- den” en “fundamentalisten” westerse priet- praat is omdat “de moslimgemeenschap, of tenminste een aannemelijk deel ervan, wei- gert zich van de gedoodverfde fundamenta- listen te distantiëren.“

Het voordeel van de chronologische Elst- aanpak is echter ook dat je direct merkt dat vele van de verwaten islamitische eisen NIET gerealiseerd zijn. In eigen land is bijvoorbeeld geen moslimzuil ontstaan met coöperatieven, bouwmaatschappijen en een eigen schoolnet.

Het Nederlandse voorbeeld toont aan dat islamitische scholen er een echte puinhoop van maken zodat nog vorige week een school gekort werd op haar subsidies, ook omdat de ouders zich realiseerden wat een zootje die scholen zijn en hun kinderen naar een niet- islamitische school sturen. Ook een islamiti- sche pers is een fata morgana gebleken. Leuk om lezen 14 of 15 jaar later zijn de artikels waarin Elst eens zucht met de warkoppen van bijvoorbeeld het Davidsfonds die toen nog boeken uitgaven met de onnozelste clichés over die “grootse beschaving” die in de prak- tijk weinig of niets voorstelde of hoe hij de mantel uitveegt van een perfide leugenaarster als de uitgetreden non Karen Armstrong. Hij maakt brandhout van de in de media onver- mijdelijke zwendelaar Rik Coolsaet (lid van het kabinet van de veroordeelde PS-crimi- neel Coëme) met diens “terrorisme is niet meer synoniem met islam dan met andere religies”. Elst ziet in dat de negationismewet van 1995 - goedgekeurd door het Vlaams Blok dat ook eens politiek correct wou zijn - het hellende vlak was om de vrije meningsuiting de nek om te wringen. En de lezer krijgt wel het goede nieuws mee, zoals in zijn column in

‘t Pallieterke te lezen was, dat de gratis koran bij De Standaard inderdaad correct vertaald was. De krant moest trouwens op haar bla- ren zitten, want bij “jihad” stond de enige juiste verklaring “strijd tegen ongelovigen en het ongeloof” en DS loog zwart op wit dat haar eigen vertaling toch niet helemaal klopte.

Sterk is zijn besluit dat “de islamofobiebestrij- ders hechten sterk aan het antiracistische aureool van ... King of... Mandela en zetten hun tegenstanders graag weg als een soort Ku Klux Klan, verkrampte provinciaaltjes die de globalisering niet aankunnen. In werkelijk- heid blijken “de islamofoben” veel beter op de hoogte van de inhoud en de geschiedenis van de islam.”. Kortom, stuur die mail maar naar Van Braekel.

Invitatie

De lezer stelt zich natuurlijk bij deze recen- sie de terechte vraag: waarom schrijft Koen Elst dan niet meer voor dit blad? Het ant- woord: omdat Koen eventjes de grenzen van

‘t Pallieterke te ver wou opschuiven. Hoofd- redacteur Leo Custers geeft zijn columnisten veel ruimte, maar hij zal geen stuk uit mijn pc aanvaarden waarin ik de eisen van het F(ront) D(es)F(ascistes) verdedig. Geen enkele jour- nalist staat voor 100 % achter de lijn van zijn blad evenmin als een partijlid in een democra- tische staat de laatste letter van het partijpro- gramma goedkeurt. Je moet dus ook als jour- nalist begrijpen tot waar je te ver mag gaan en in dit geval betekent het dat je de ethische keuzes van het blad respecteert (over bij- voorbeeld euthanasie, abortus, enz.) Je mag persoonlijk soms een andere mening heb- ben (en daar volg ik Koen) maar dan zoek je even een ander medium als je dat ene punt wil ventileren. Dus Koen, blijf niet langer mok- ken. Schrijf je mening op dat bepaalde terrein ergens anders op en kom terug naar de ezels in de stal met wie je 90% van je inzichten wel deelt, zodat Leo de nu al reusachtige begro- ting voor onze weelderige erelonen nog maar eens moet verhogen. Jan Neckers Plopsaland heeft 500 vacatures