POLITIEK
EN
CULTUUR
HET . KOLONIALE VRAAGSTUK
tENINISME . HET MARXISME VAN DEZE TIJD MARX EN ENGELS OVER AMERIKA
9de Jaargang No. 1
Leninisme • het marxisme van deze ' tijd, H. Verheij . . . . . . .
Leo Tolstoj als spiegel van de
Russische revolutie, W. I. Lenin 5 Het koloniale vraagstuk, A. Averink . 11 Vrijheid, gedicht uil de geuzenlijd . , 17 Handel tussen Chinese Volksrepu- bliek en lndonesiê • en nog wat,
Henk de Vries . . . . , , . . , 18 'Frans Goedhart op drift, H. d. V. 21 Over de strijd tegen de E.D.G. en
Januari 1954
Voor de veiligheld van ons land J. de Louw . . . . . , . . Marx en Engels over Amerika, V. J. Jerome . . . . . . . . De zogenaamde overbevolking in Nederland, Dr J. de Leeuwe Eendracht maakt macht, gedicht uit de geuzenlijd . .
Criminaliteit onder Rooms-Katho- lieken, Mr C. Enthoven . . . Vrijheld en verantwoording,
27 32 41 46 47
Ne u es China
een prachtig ~tgevoerd fotoboek
met de nieuwste afbeeldingen ~t de Chinese volksrepubliek, gedrukt op kunstdrukpapier,
verlucht met vele kleurenreproducties van kunstvoorwerpen en schilderijen, gebonden in geheel zijden band.
f 9.50
van dit wer){ is ook een Engelse editie verkrijgbaar
Boekhandel Pegasus Leidsestraat 25 Amsterdam
AAN ONZE POSTABONNtS
We verzoeken onze abonné's voor de helft van dere maand hun abon- nementsgeld aan ons over te maken. U bespaart daardoor voor Uzelf f 0.30 incassokosten, want op 15 Januari a.s. zal over de nog uitstaande bedragen per kwitantie worden beschikt.
De girokosten zijn: 1 cent voor het stortingabiljet en 5 cent voor de postzegel.
Vele abonné's zuUen ook dit jaar weer hun nummers van de jaargang 1953 willen laten inbinden.
Pegasus is gaarne bereid zich hiermede te belasten. De kosten hiervoor bedragen f 2.- (f 1.- band plus f 1.- binden) en dienen bij vooruit- betaling te worden voldaan.
De losse nummers gelieve men franco aan ons toe te zenden onder dui- delijke vermelding van naam en adres van de afzender. De sluitingstermijn is 1 Februari 1954.
POLITIEK en CULTUUR, Marxistisch tijdschrift,
verschijnt maandelijks bij uitgeverij Pegasus, Leidsestraat 25, Amsterdam.C., tel. 35957.
De abonnementsprijs is f 3,50 per jaar, f 1, 75 per half jaar, losse nummers 30 cent.
Ons gironummer is 173127.
Correspondentie over betalingen en verkoop zenden naar de administl'atie pja Pegasus.
Alle correspondentie over de inhoud naar de l'edactie van P. en C.
Keizersgracht 324, Amsterdam-C., tel. 62565.
POLITIEK EN CULTUUR
maandblad gewijd aan de theorie en pract#k van het marxisme-leninisme
Inhoudsopgave 1954
algemene politiek en economie
De Italiaanse socialisten en de eenheidspolitiek, P. Nenni ... , . . . 133
De Koreaanse kwestie in Genève . . • . . . • • . . . • . . . • • • . . . . • • . • • 185
De concurrentiestrijd in de Montan-Unie, H. Borries . . . 208
Groeiende tegenstellingen tussen Engeland en Amerika, W. K. . . . 389
Vrede in Indo-China veroverd, G. Geelhoed ... , . . . 414
Guatemala is niet overwonnen, Yves Moreau ... , , ... --416
De trust van het Vaticaan, R. Garaudy ... , . . . 440
Dr John: een geval of symptoom, F. Baruch ...•.. , • . . . • . . . 452
Het McCarthyisme - een gevaar voor de vrede, W. fewgenjew en S. Sawialow 462 De vrede is op mars, Harry Verhey ... -.. 497
Amerikaanse bases: een bedreiging van de Europese veiligheid, M. Krementson en G. Starko 510 Politiek vàn verdeeldheid in Europa leidt tot oorlog, A. feroessalimsky • . . . 515
Het huidige leven in Spanje, Alfredo Mendez . . . 530
150 Amerikanen buiten de wet gesteld, V. Pozner . . . • . . . 537
Europa verraden? Harry Verhey . . . • . . . 553
Crisisverschijnselen in de economie der U.S.A. en hun invloed 'op andere kapitalistische landen I, E. Varga 599 De loopbaan van John Foster Dulles, 11. Roelafs . . . 630
Crisisverschijnselen in de economie der U.S.A. en hun invloed op andere kapitalistische landen Il, E. Varga 639 Naderland Voor de veiligheid van ons land, J. de Louw ... ; . . 27
De zogenaamde overbevolking in Nederland, Dr J. de Let:uwe . . . 41
Criminaliteit onder Rooms-Katholieken, Mr C. Enthoven . • . . . • . . • . . . . 47
Leren uit de lessen van de Februaristaking, H. Gortzak . . . 57
Productiviteitsverhoging en welvaart op het platteland, J. Buys • . • . . . 103
De rol van de Communistische Partij in de Nederlandse politiek, P. de Groot 121 De strijd voor de rechten van de vrouw, R. Kogenhop . . . 154
Nederland's onafhankelijkheid, R. C. Bakhuizen van den Brink . . . 211
Om de Vijfde Mei, Theun de Vries . . . 241
De strijd voor de dagelijkse belangen, W. Stuit . • . . . 249
Monopolies, prijzen en lonen, F. Baruch . . . • . . . 256 Politiek voor nationale zelfstandigheid consckwent ·voortzetten en versterken,
P. de Groot 289
De soldaat en zijn moeder, Ngyn: · . . . • . . 307
Lenin mocht weer opstaan, Ch. Dobzynskt . . . . . . . 371
Duc d'Alf de Vogelaar, gedicht uit de geuzentijd . . . 388
Chinese volksliederen, bewerkt door Th. de Vries . . . 426
Gij moet mij horen, Pablo Neruda .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. 547
boekbespreking Frans Goedhart: Een revolutie op drift, H. d. V. . . . 21
M. de Sablonière: Vincent van Gogh, H. Visser . . . 55
Maksim Gorkij: Onder de levenden, S. P. . . . 116
Joop Wolff: Uit het rijk·der duizend eilanden, A. A. . . . 117
W. Enzinck: Overzicht schilders 17e eeuw, M. S. . . . 119
J. S. Martin: All Honourable Men, H. M. . . . 285
Theun de Vries: Pan onder de mensen, Fr. Schoonenberg . . . 341
B. H. M. Vlekke: Tweespalt der wereldrijken, P.-T. . . . 345
M. Hatta: Verspreide geschriften, Henk de Vries . . . 443
André Stil: De eerste stoot, E. Verkerke . . . 445
Theun de Vries: Hagel in het graan, G. Geelhoed . . . 548
V. J. Jerome: Het kind met de lantaarn, S. P. . . . 653 Lord Russell of Liverpool: De gesel van het hakenkruis, G. Geelhoed . . . 65.4
Politiek en Cultuur
verschijnt maandelijks bij uitgeverij Pegasus Leidsestraat 2 5, Amsterdam-C. ·
de abonnementsprijs Is f 3.50 per jaar.
LENINISME
het marxisme vandeze tijd L
ENIN, een naam die bekend is tot in alle uithoeiken der wereld. Gevreesd en gehaat door de uitbuiters, bemind en geëerd door de werkers in de wereld. .Lenin was de architect van de zegevierende Octoberrevolutie en aan zijn naam is onverbrekelijk het begrip verbonden van de uiteindelijke ze,gepraal van de arbeidersklal?se.
De activiteit van Lenin als revolutionnair strijder en aan- voerder van het proletariaat viel srumen met de ontwi~eling
van het kapitalisme naar zijn hoogste stadium, het imperialisme.
Lenin baseerde zijn revolutionnaire activiteit op de theorieën van Karl Marx en Friedrich Engels en hij was hun begaafdste en beste leerling.
Hoezeer hij in de lijn van Marx en Engels we11kte, komt tref- fend tot uitdrukking in zijn boek "Materialisme en Empirio- critkisme". Dit werk bevat de verdere ontwikkeling van bijna alle grondthesen die door Friedricll Engels in zijn boek "Dialek- tik der Natur" worden gegeven.*) Terwijl hij dit boek van Engels niet kende, daar dit pas na Lenin's dood werd gepubliceerd, is het zeer opme11kelijk dat Lenin op verscheidene plaatsen for- muleringen gebruikt, die bijna woordeLijk met de formuleringen van Engels overeenkomen.
Lenin beschouwde het marxisme niet als een verzameling voor eeuwig vaststaande stellingen, maar als een levende theorie, als ,een middel tot handelen. Daardoor was hij riiet alleen de leerling, maar ook de voortzetter . van het werk van Marx en Engels. Op basis van het marxisme ontleedde Lenin de verdere ontwi~keling van het kapitalisme, stelde hij de veranderingen daarvan vast en onderzocht de nieuwe proble~
men, die daaruit voortvloeiden.
Zijn boek "Het ilmperialisme als hoogste stadium van het kapitalisme" ,gaf de arbetdersklasse een schitterende ontleding van het 'karwkter van het imperialisme.
*) Na de dood van Engels (5 Aug. 1895) raakte de "Dialectiek der na..
tuur" tezamen met andere manuscripten van Engels in handen van de opportunistische leiders der Duitse sociaal-democratie, die dit uitermate kostbare werk op misdadige wijze tientallen jaren lang achterhielden en tot op heden nog achterhouden. De "Dialectiek der natuur" werd naar fotocopieën van het manuscript voor het eerst in de Sowjet-Unie ge- publiceerd.
Reformisme - bèstanddeel van imperialisme
Dit boek gaf niet alleen een verklaring van de ontwikkeling van het kapitalisme, maar het legde de grondslag voor de tactiek en strategie van de arbeidersbeweging in de periode van het imperialisme. Zo le1gde de~e ontleding voor het eerst de economische basis bloot van het refomnisme. Lenin ver- klaarde het reformisme uit het imperialisme en niet als een stroming vanuit de arbeidersklasse. Lenin toonde aan, dat de imperialisten in hun landen een bovenlaag van de arbeiders- klasse kunnen omkopen en dat de kapitalisten van de "voor- aanstaande" landen die bovenlaag ook op duizend versohiliende manieren, direct of indirect, omkopen. Hij zegt in zijn voor- woord voor de Franse en Duitse uitgaven van hovengenoemd boek:
"Deze laag van verburgerlijkte arbeiders of "arbeidersaristocra- tie", die naar hun levenswijze, de hoogte van hun loon, hun wereld- beschouwing, volkomen kleinburgerlijk zijn, vormt de voornaamste steunpilaar van de Tweede Internationale, en in onze dagen de voor- naamste sociale (niet militaire) steunpilaar van de b o u r ge o is i e."
De ~ennis van deze studie van Lenin vovmt een grote bijdrage in de strijd voor de eenheid van de arbeidersklasse. Op die kennis moet de tactiek van de strijd voor de eenheid van het
proletariaat zijn gebaseerd. ·
Lenin's antwoord op de vraagstukiken, voortkomende uit de nieuwe situatie, ontwikkelde de strijd van de abeiders- beweging in voorwaartse richting en schonk haar nieuwe perspectieven.
De bestudering van deze vraagstukken en de oplossingen daarvoor door Lenin aangegeven, zijn voor Nederland van uit- zonderlijk belang. In ons land wordt de strijd van de Neder- landse arbeidersbeweging ten zeerste beïnvloed door het bestaan van een sterke sociaal-democratie. Wil de Nederlandse arbeidersklasse vooruit komen in haar strijd, dan is het nood- zakelijk om het vraagstuk van de eenheid van de arbeiders- klasse, d.w.z. het vraagstuk van de sociaal-democratie, tot oplossing te brengen.
"Hollands marxisme" een bot wapen
In ons land werd dit vraagstuk in de aanvang niet begrepen en werd het reformisme niet op afdoende wijze bestreden. Het duurde tot 1930 voordat onze Partij deze leninistische opvattin- .gen tot de !hare maakte en van dat moment af de strijd van de Nederlandse arbeidersbeweging breder 'en massaler kon ont- plooien.
2
De "Hollandse marxisten" hegrepen het reformisme niet omdat zij thet imperialisme niet begrepen en daarom niet zagen dat het refovmisme een bestanddeel is van het imperialisme.
Zij oriëntee11den zicih door gebrek aan theoretisch inzicht in het imperialisme op de probleemstelling en de uitspraken van Karl Marx, d.w.z. op het marxisme in de voor-imperialistische 1Jertode van het kapitalisme.
Daardoor vonden zij het juiste antwoord op het reformisme niet en ontwik!kelden zij de strijd van de arbeidersbeweging niet voorwaarts, gelijk Len~n het deed, ondanks ihun critiek op de rechtse leiders.
Lenin maakte van het marxisme, door zijn uitwerking en verrijking van de marxistische theorie, een vlijmscherp gesle- pen wapen en bood daaBbij aan de arbeidersklasse grote perspectieven. Hij toonde aan, dat het imperialisme het stadium is, waarin het ka:pitalisme van een "vooruitstrevend" kapita-
lism~ tot een parasitair, verrottend kapitalisme is geworden, dat het imperialisme het stervende kapitalisme is. Hij leert ons o.a.
dat in de periode van het imperialisme de revolutionnair.e strijd in de koloniale en de afhankelijke landen zich verscherpt, het- geen wij thans bijna iedere dag door de feiten hevesttgd zien.
Hij leert ons, dat op gl'ond van de imperialistische ontwikkeling de tegenstellingen tussen de imperialisten toenemen, dat de opstandigheid tegen het imperialisme sterker wovdt en dat de elementen yan de bevrijdingsoorlog tegen het imperialisme
groeien.
Hiermede toonde ihij de zwaiklheid van de positie van de klassetegenstander aan en daaflbij leerde hij de arbeidersklasse dat zij bondgenoten nodiJg had om te kunnen overwinnen en dat die onder het imperialisme ook inderdaad aanweûg zijn.
De "Hollandse marxisten", met hun dogmatische opvattingen van het marxisme, hanteerden in tegenstelling tot de leninisten een bot wapen. Zij propageerden een "terug" naar Marx, terwijl het in feite moest zijn: "voorwaarts" met Lenin, op basis van het marxisme.
Vandaar dat zij in hun strijd ~geen vaste grond onder de voeten hadden en de S.D.P. geen massa-aanihang verkree1g. Zij stichtten geen partij 'Zoals de C.P.S.U., een partij van het nieuwe type, een partij die de arbeider,sklasse nodilg heeft om in de imperia- listische faze te kunnen overwinnen.
De S.D.P. had het karakter van een linkse sociaal-democra- tische partij, die het antwoord op het vraagstuk van het refor- misme in een ultra-linkse houding zocht en waarvan de leiders het gebrek aan resultaten aan de massa rverweten.
Vanuit de onjuiste theoli"etisohe inzichten moet men de ont- kenning van de betekenis van ihet vak!bewegingswerk van de
S.D.P. en later, tot aan 1930, van de C.P.H. verklaren. E-veneens de ontkenning van de strijd voor nationale zelfstandigheid en het voLkomen voorhijzien van het vraagstuk der bondgenoten van de aDbeiderSiklasse.
De onde!ischatting van de Sowjet-Unie door de Hollandse marxisten is ook te verklaren uit dezelfde tekortkomingen op 1Jheoretisc:h gebied. Zij hielden vast aan Marx, die gezegd had dat Duitsland het centrum van de re:volutie was en dat de rev;olutie in de industriëel ontwikkelde landen zou beginnen en in enige landen tegelijk zou overwinnen. Een uitspraak, die in die periode van het kapitalisme volkomen juist ·was, maar zijn geldtg1heid verloor onder de Îlmperialistische verhoudingen.
Lenin bewees, dat in de periode van het iJm:periaHsme het front op zijn zwakste plek zou wO·rden doorbroken. Hij werkte daarbij de stelling uit, dat de revolutie en de overwinning van het socialisme .in één afzonderlijk land mogelijk is, dat de gelijk- tijdige overwinning van het socialisme in alle landen, met het oog op de ongelijkmatigiheid van de ontwikkeling van het kapitalisme in deeze landen niet mogelijk is.
Studeren en strijd
De sectarische opvattingen van de "Hollandse marxisten", die ook in een aantal andere landen voorkwamen, bv. in Duitsland,
werd~n door Lenin in zijn "Linkse stroming, een kinderziekte van het communisme" op heldere wijze afdoende weerlegd. De
"linkse stroming" is voor de arbeidersklasse in de kapitalisti- sche landen een uiterst leerzaam document, dat hen helpt de oplossing te vinden voor het vraagstuk van het winnen van de massa's en het verdringen van de invloed der rechtse leiders uit de arbeidersbeweging.
Dit werk van Lenin leert ons de grote betekenis van het werk in de vakbeweging en de strijd voor de dagelijkse .belangen.
De werken van Lenin leren ons nadrukkelijk dat het nood- zakelijk is de massa te begrijpen en dat dit alleen mogelijk is op basis van een juist inzicht in de ontwikkeling van de maat- schappelijke verlhou:dingen.
De lessen voor ons, Nederlandse communisten, bestaan daal'uit, dat wij een grondige studie moeten maken, van het marxisme-leninisme omdat zonder revolutionnaire th.eorie geen rev:olutionnaire practijk mo1gelijk is. Daarbij moeten wij weten dat het :grondig bestuderen van de theorie op zidh zelf geen . enkele garantie biedt voor successen als de theorie niet als middel tot handelen in de gegeven situatie en op de verhou- dingen van het eigen land op zelfstandige wijze wordt toegepast.
Wij leren tevens dat wij op basis van het leninisme een 4
onverzoenlijke strijd moeten voeren tegen de restanten van het Hollandse marxisme en tegen elk dogmatisme als ;voorwaarde tot vooruitgang.
Daarin ligt ook de verdienste van het Derde Leerboek van de Nederlandse Arbeidersbeweging, waarin de geschiedenis en de ontwikkeling van onze partij op basis van de strijd van de Nederlandse arbeidersbeweging wordt beschreven. Bij het be- studeren van het Derde· Leerboek en de werken van het leninisme moeten wij ook leren bij Lenin's geniaalsta leerling, Stalin, omdat Stalin de meest consekwente voortzetter van het werk van Lenin is geweest.
Onze partij kan haar historisclhe taken: het vestigen van de eenheid van de arbeidersklasse; het scheppen van het nationaal eenlhe:idsfront en de bevrijding van de arbeidersklasse, niet volbrengen als zij niet beschikt over de kennis van het leninis- m.e..stalinisme, dat het marxisme van deze tijd is.
Lenin herdenken is de strijd voor de nationale zelfstandigheid en de vrede met alle kracht ter hand nemen. Lenin herdenken, is s~uderen en strijden.
H. VEHHEIJ
LEOTOLSTOJ
ALS SPIEGEL VAN DE RUSSISCHE REVOLUTIE
Het onderstaande artikel van Lenin neemt, samen met vijf andere, na áe dood van Tolstoj geschreven, een unieke plaats in in áe eindeloze rij van beschouwingen, die Tolstoj sinds de vijftiger jaren hebben begeleid. Sommige critici - zoals T sjernysjewski - onderzochten vooral zijn literaire schep- pingen, andere - vooral in West-Europa - zagen in hem slechts zijn wereldbeschouwing. Maar slechts enkelen hebben Tolstoj in de totaliteit van al zijn tegenstrijdigheden genomen - hem onderzocht als realist en als
"Tolstojaan", zoals Lenin dat heeft gedaan. De zes artikelen vormen nog steeds het uitgangspunt van de marxistische T olstoj-critiek, en niets heeft de actualiteit verminderd van deze meesterlijke karakteristiek van de schrijver, boer en profeet van jasnaja Poljana. (Noot van de vert.)
D
e naam van een grote kunstenaar in één adem noemen met de revolutie, die hij kennelijk niet heeft begrepen, waarvan hij zich kennelijk heeft afgescheiden, mag op het eerste gezicht vreemd en gezocht schijnen. Men kan immers datgene, dat de verschijnselen onjuist weerkaatst, niet een spiegel noemen?Maar onze revolutie is een buitengewoon ingewikkeld verschijn- sel; onder de menigte van haar onmiddellijke voltrekkers en deelnemers bevinden zich talrijke sociale elementen, die ken- nelijk het voortSCihrijdende proces niet hebben begrepen en die zich ook hebben afgewend van de werkelijke historische taken, die de loop der gebeurtenissen hun oplegde. En als de kunstenaar die wij bespreken, werkelijk een groot kunstenaar is, dan moet hij tenminste enkele van de belangrijkste kanten van de revolutie weerspiegelen.
De legale Russische' pers, die overloopt van artikelen, brieven en kanttekeningen bij de tachtigste verjaarda,g van Tolstoj, in- teresseert zich allerminst voor een analyse van zijn werk vanuit het gezichtspunt van het karakter van de Russische revolutie en haar drijvende krachten. Deze hele pers is tot walgeus toe gevuld met huicihelarij, huichelarij van tweeërlei aard, de officiële en de liberale. De eerste soort is de grove huichelarij van corrupte penneknechtjes, die gisteren nog bevel kregen Tolstoj te beklad- den, en vandaag - in hem de patriot te zoeken en te trachten het fatsoen op te houden in de ogen van Europa. Dat dit soort penneknechtje,s voor hun geschrijf worden betaald, is ieder be- kend en 12ij ikunnen niemand bedriegen. Veel geraffineerder en daarom veel schadelijker en gevaarlijker is de liberale huiche- larij. Hoort men de Balaikins 1) van het kadettenblad Retsj 2) , dan .zou men menen dat :hun sympathie voor Tolstoj waiTn en volledig is. In feite zijn hun berekend pathos en gezwollen fra~
zen over "de grot.e godzoeker" van het be,gin tot het eind vals, want de Russische liberaal gelooft niet in de g:od van Tolstoj en ihij sympathiseert niet met Tolstaj's critiek op de bestaande orde. Hij klemt zich aan de populaire naam vast om zijn poli- tieke kapitaaltje te ve11g:mten, om de rol van een le1der van de algemeen nationale oppositie te spelen; hij tracht door het la- waai en het geronk van frazen de noodzaak te overstemmen om een rechtstreeks en duidelijk antwoord te geven op de vraag:
waaraan zijn de .schreeuwende te,genstellingen van het "tolsto~
j·anisme" te danken, welke tekortkomingen en zwaklb.eden van onze revolutie weerspiegelen zij?
1) Balalkin - caricatuur van de liberale huichelaar, een figuur van de satyri- cus Saltykow-:-Sjtsjedrin (1826-1889). .
2) Retsj (Het gesprek) - Weekblad van de Constitutioneel-Democraten, door Lenin "het officiële orgaan van de contra-revolutionnaire liberalen" genoemd.
6
De tegenstellingen in de werken, de opvattingen, de leer en de school van Tolstoj zijn inderdaad schreeuwend. Enerzijds de grote kunstenaar, het 1genie dat niet alleen in ongeëvenaarde pentekeningen het Russische leven heeft afgebeeld, maar ook werken van de eerste rang aan de wereldliteratuur heeft ge- schonken. Anderzijds de bezeten landheer, die met Chris.tus dweept. Enerzijds zijn merkwaardig krachtig, onomwonde en op- recht protest tegen de leugenachtigheid en de huichelarij van de maatschappij; anderzijds de "tolstojaan", d.w.z. de krachteloze, hysterische \huilebalk, de Russische intellectueel genaamd, die zichzelf in het openbaar op de borst slaat en zegt: "Ik ben een beest, ik ben een vreselijke zondaar, maar ik doe aan morele zelfvervolmaking; ik eet geen vlees meer en leef nu van rijst- koeken." Enerzijds de meedogenloze critiekop de kapitalistische uitbuiting, het aan de kaak stellen van het regeringsgerweld, de comedie van rechtspraak en staatsbestuur, de volledige ontmas- kering van de diepe tegenstelling tussen de toenemende ver- rijking en de verworvenheden van de beschaving en de toe- nemende armoede, nood en ellende van de werkende massa's;
anderzijds de dweepzieke leer: "weerstaat het boze niet" door geweld. Enerzijds het nuchterste realisme, het verscheuren van elk masker; anderzijds het verkondigen van een van de meest weerzinwekkende dingen op aarde, namelijk de godsdienst, het streven om prie.sters-van~staatswege te vervangen door pries- ters die uit morele overtuiging dienen, d.w.z. het opkweken van het 1geraffineerdste en daarom uitermate verfoeilijke clericalis- me. Ja, inderdaad:
Gij zijt verlamd èn rijk aan vruchten, Gij zijt machtig èn zonder krachten, Moedertje Rusland. 3 )
Dat Tolstoj bij dergelijke tegenstrijdigheden onmogelijk de arbeidersbeweging en haar rol in de strijd voor het socialisme, of de Russische revolutie, kon begrijpen, is zonder meer duidelijk.
Maar de tegenstellingen in Tolstaj's opvattingen en zijn leer zijn niet toevallig; ze weerspiegelen de tegenstrijdige omstandigheden van het Russische leven in de laatste dertig jaar van de 19de eeuw. Het patriarchale platteland, nog maar onlangs uit de lijf- etgenschap !bevrijd, we:vd letterlijk ter uitplundering OIVergele- ve:vd aan het roofd1zuohtige kapitaal en de fiscus. De aloude grondslagen van de dorpseconomie en 't dorpsleven, die eeuwen- lang hadden stand rgehouden, we11den met ongelooflijke snelheid ontwricht. En zo moeten de tegenstellingen in To1stoj's opv:at- tingen niet beoordeeld worden vanuit het ·gezichtspunt van de huidige arbeidersbeweging en ihet huidige socialisme (een derge..
3) Citaat uit Nekrasow's gedicht "Wie g<ied leeft in Rusland".
lijke beool'delinrg is natuurlijk noodzakelijk, maar ze is niet vol- doende), maar vanuit het gezichtspunt van ihet protest tegen het naderende kapitalisme, tegen de ruïnermg en onteigening van de massa's, dat uit het patriarchale Russische platteland moest opkomen.
Tolstoj ziet er belachelijk uit als een profeet, die nieuwe heil- middelen heeft ontdekt om de mensheid te redden - en daarom zijn de buitenlandse en Russische "tolstojanen", die juist de zwakste zijde van zijn leer tot een dogma wilden maken, ver- werpelijk. Tolstoj is groot als de vertolker van de ideeën en gevoelens, die onder de millioenen Russische boeren leefden toen de burgerlijke revolutie in Rusland ophanden was. Tolstoj is oorspronkelijk, omdat de som van zijn denkwijzen, als geheel genomen, juist het bijzondere karakter van onze revolutie als een burgerlijke boeren-revolutie uitdrukt. Vanuit dit gezichts- punt zijn de tegenstellingen in Tolstaj's opvattingen de werke- lijke spiegel van de tegenstrijdige voorwaarden, waaronder de historische activiteit van de boeren in onze revolutie zich ge- plaatst zag. Aan de ene kant stapelden eeuwen van feodale onderwerping en tientallen jaren van versnelde ruïnering na de hervorming4) bergen van haat, woede en wanhopige vast- beslotenheid op. Het streven om de officiële kerk, de landheren en landheren-regering met alles wat eraan vastzat weg te vegen, om alle oude vormen van het grondbezit en pacht te vernietigen, om de grond vrij te maken, om de politiestaat van één klasse te vervangen door een gemeenschap van vrije en gelijkgerechtigde klP-ine boeren - dit streven loopt als een rode draad door elke bistorischap stap, die de boeren in de loop van onze revolutie hebben gedaan; en ongetwijfeld komt de ideologische inhoud van Tolstaj's geschriften veel meer met dit streven van de boeren overeen dan met het abstracte "christen-anarchisme", zoals men soms het "systeem" van zijn inzichten betitelt.
Aan de andere kant hadden de boeren, bij hun streven naar nieuwe vormen van samenleving, een naïef, patriarchaal, reli- gieus idee over het karakter, dat deze samenleving zou moeten hebben, over de strijd, die zij moesten voeren om hun vrijheid te veroveren, over de leiders, waarop zij in deze strijd zouden kunnen rekenen, over de houding, die de bourgeoisie en de burgerlijke intelligentsia aannemen tegenover de belangen van de böerenrevolutie, over de vraag, waarom de gewelddadige oinverwerping van de tsaristische heerschappij noodzakelijk is voor de vernietiging van het grootgrondbezit. Het hele verleden van de boeren had hun geleerd de landheren en de ambtenaars
4 ) Bedoeld is de legale hervorming in 1861, waarbij de lijfeigenschap werd opgeheven.
te haten, maar het leerdeihun niet, en kon lhun niet leren, waar de oplossing van al deze vraagstukken te vinden was. In onze revolutie heeft een klein deel van de boeren werkelijk gestreden, zij het ook voor dit doel gebrekkig georganiseerd; en een zeer gering deel verhief zich met de wapens in de hand om hun vijanden uit te roeien, om de lakeien van de tsaar en de voor- standers van het grootgrondbezit te vernietigen. De meerder- heid der boeren huilde en bad, moraliseerde, schreef verzoek- schriften en zond "smekelingen" - geheel in de geest van Leo Nikolajewitsj Tolstoj! En, wals dat in zulke gevallen pleegt te gaan, had deze tolstojaanse afkeer van politiek, dit gebrek aan belangstelling en begrip voor politiek tot gevolg, dat het bewuste en revolutionnaire proletariaat slechts door een minderlheid werd gevolgd, want de meerderheid werd een prooi van de principe- loze, strooplikkende burgerlijke intellectuelen, die onder de naam van Kadetten 5) van een vergadering van de Troedowiki ') naar de wachtkamer van Stolypin 7) holden, bedelden, marchandeer- den, susten, beloofden te sussen - totdat zij door een soldaten- laars werden weggetrapt. Tolstaj's ideeën zijn een spiegel van de zwakheid, van de gebreken van onze boerenopstand, een weer- spiegeling van de krachteloosheid van het patriarchale platteland en van de ingeroeste lafheid van de "nijvere moezjik".
Neem de soldatenopstanden van 1905-'06. Wat de sociale samenstelling betreft, waren deze s~rijders in onze revolutie voor een deel boeren en voor een deel proletariërs. De proleta- riërs waren in de minderheid; daarom vertoont de beweging in het leger zelfs bij benadering niet dezelfde algemeen-nationale solidariteit, hetzelfde partijbewustzijn, als ihet proletariaat aan de dag legde, dat bijna in een handomdraai sociaal-democratisch werd. Aan de andere kant is er geen grotere vergissing dan de mening, dat de soldaten-opstanden mislukten omdat ze niet door officieren werden geleid. Integendeel, de enorme vooruitgang van de revolutie, sinds de tiJden van de "Volkswil"-partij 8) , kwam vooral tot uitdrukking in het feit, dat de "ongeletterde bende" zelfstandig de wapens tegen hun meerderen opnamen, en het was dit zelfstandig optreden, dat de liberale landheren en
5) Kadetten-Constitutioneel-Democratische Panij (sinds 1905), vertegenwoor- digster van de liberaal-monarchistische bourgeoisie, na de Revolutie van '17 een van de centra van contra-revolutionnaire ondermijning. ·
6) Troedowiki - groepering van kleine burgerij en boeren, nnegenwoordigers in de staatsdoema van 1906.
1) Stolypin - Grootgrondbezitter, in 1906 minister van binnenlandse zaken, een verstokte reactionnair en de beul van het . Russische volk. Hij verpersoonlijkt de represailles na de mislukte revolutie van 1905.
8) De "Volkswil" - een orga.dsatie van Narodniki, gesticht in 1897, die de tactiek volgde van individuele terreur, gericht tegen de tsaristische autocratie. Over de activiteiten van de "Volkswil" leze men hfst. I van de "Geschiedenis der CPSU (b)".
de liberale officieren zo'n angst aanjaagd.e. De gewone soldaat leefde volop mee met de zaak van de boeren; zijn ogen begonnen te schitteren als er over grond werd gesproken. Niet zelden ging de macht in het leger over in de handen van de soldatenmassa's -maar er werd geen consequent gebruik van deze.macht ge- maakt; de soldaten weifelden; enkele dagen, soms al enkele uren na het doden van een gehate superieur, lieten zij de overige officieren vrij, traden in onderhandeling met de autoriteiten en dan werden sommigen voor het peleton gebracht, anderen krom- den zich onder de spitsroeden en namen vervolgens het juk weer op - geheel in de geest van Leo Nikolajewitsj Tolstoj!
Tolstoj weerspiegelde een ziedende haat, een gerijpte drang naar ·een beter bestaan, een verlangen om het verleden van zich af te schudden -en ook onvruchtbare fantasieën, politieke on- geletterdheid en weekhartigheid in het gezicht van de revolutie.
De historisch-economische omstandigheden verklaren de onver- mijdelijke opkomst van revolutionnaire strijd van de massa's èn hun gebrek aan voorbereiding in de strijd; hun tolstojaanse
"weersta het boze niet", dat een van de diepste oorzaken is ge- weest. van de nederlaag in de eerste revolutionnaire veldslag.
Men zegt dat een goed leger lessen trekt uit zijn verlies.
Natuurlijk kan m~n een revolutionnaire klasse alleen in zeer beperkte zin met een leger vergelijken. De ontwikkeling van het kapitalisme wijzigt zich dagelijks en verscherpt de voorwaarden, die de millioenen boeren, samen>geba1d door hun haat tegen de feodale landheren en hun regering, voortstoot naar de revolu- tionnair-democratische strijd. Onder de boeren zelf verdringen de toenemende uitwisseling, de heerschappij van de markt en de macht rvan het geld steeds rrnee:r: de aloude patriarcihale tradities en de patriarchale tolstojaanse ideologie. Maar er is één winst- punt uit de eerste jaren van de revolutie en de eerste tegenslagen in de revolutionnaire massastrijd, dat niet valt te betwijfelen: de dodelijke slag die werd toegebracht aan de vroegere versplin- tering en lijdzaamheid van de massa's. De grenzen zijn scher- per getrokken. Klassen en partijen hebben hun posities bepaald.
De moker van Stolypin'slessen en de niet aflatende, hardnekkige agitatie van de revolutionnaire sociaal-democraten zullen onver- mijdelijk niet alleen onder het socialistische proletariaat, maar ook onder de democratische boerenmasssa in steeds groter getale geharde strijders voortbrengen, die steeds minder geneigd zijn om in onze historische zonde van het tolstojanisme te vervallen!
W.I. LENIN
("De Proletariër", IJ (l4) September 1908 ).
10
Bü het verschijnen van het 4Je Leerboekje
Het koloniale vraagstuk
"DE
versterking van de revolutionnaire beweging in de kolo- niale en afhankelijke landen is voor het proletariaat van bijzonder belang ... " schreef Stalin in "De beginselen van ihet Len.inisme" (b1z. 13 uit,g. Pegasus 1938) "omdat zij de posities van het kapitalisme grondig ondermijnt en de koloniale en afhanke- lijke landen van reserves van het imperialisme in reserves van de proletarische revolutie verandert."Deze waanheid is nog altijd van kracht met betrekking tot onze houding ten opzichte van het Indonesische vraagstuk.
Dit betekent dat de strijd van het Indonesische volk, voor zijn vrijheid en volledige onafhankelijkheid, een belangrijke steun is
~oor de strijd van ons eigen volk voor vrijheid en nationale on- afhankelijkheid. Daarom moet elke partijgenoot niet alleen op de hoogte zijn van de gebeurtenissen in en rondom Indonesië en het koloniale vraagstuk kennen, maar de partij moet vooral door- drongen zijn van deze waarheid, die een van de belangrijkste hoekstenen vormt van het marxisme-leninisme.
Marxistisch-leninistisch inzicht in het koloniale vraagstuk is de noodzakelijke voorwaarde voor de juiste, daadwerkelijke ondersteuning van de strijd van het Indonesische volk door de Nederlandse a11betdersklasse, onder le,iding van de C.P.N.
Daarom is het verschijnen van het 4de leerboekje voor de ar- beidersbeweging een belangrijke gebeurtenis en een bijdrage tot versterking van de gemeenschappelijke strijd van de Neder- landse arbeidersklasse en het Indonesische volk.
Het is ook belangrijk omdat voor het eerst een dergelijk leer- boekje door onze partij wordt uitgegeven, dat in overzichtelijke vorm een beknopt overzicht 1geeft van enkele der belangrijkste gebeurtenissen uit de koloniale geschiedenis van Indonesië en de strijd van het Indonesische Violk tegen de koloniale onderdruk- king.
Het boekje beschrijft de belangrijkste episodes uit deze vrij- heidsstrijd, het ontstaan van de P.K.I. en de strijd om de uitroe- ping en de verdediging van de Republiek Indonesië, d.ie in 1945 wel'd gesticht.
Indonesië is een land rijk aan grondstoffen. Het leverde voor de oorlog 23% van de palmolie, 31,2% copra, 34,9% rubber, 18 % tin, 85 % peper, 4 % suiker, 64 % kapok, 17 % thee, 90 % ki-
nine, 4 % petroleum, 29 % klapperproducten van de gehele we- reldproductie van deze natuurlijke rijkdommen. Daarbij beschikt het over 4 % van het woud-areaal op aarde.
Een prachtig land, dat zijn inwoners een paradijs kan bieden
om te leven, als het niet sinds eeuwen door de Nederlandse kOlo- niale overheersers zou zijn uitgebuit en tegengehouden in zijn ontwikkeling. Hoewel Indonesië nu "Republiek Indonesia" is geworden, betekent het niet dat het volk nu werkelijk vrij ge- worden is. Indonesië heeft nog steeds te lijden onder de feodale verhoudingen en de koloniale uitbuiting die voortduurt, zij het ook onder andere vormen.
Een van de belangrijkste tegenstellingen van het imperialisme:
de tegenstelling tussen een handvol overheersende "heschaàfde"
naties en de honderden millioenen tellende bevolking der over- heerste landen, komt hier tot uitdrukking.
Het bezit van deze koloniën heeft ook zijn stempel gedrukt op de ontwikkeling van Nederland.
Invloed van koloniaal bezit op ontwikkeling in Nederland Door !het bezit van de koloniën ontwik!kelde het Nederlandse handelskapitaal 'Zich het snelst; de industriële ontwikkeling van Nederland bleef daardoor tot 1900 ten achter. De laatste tien- tallen jaren van de vorige eeuw vloeiden de winsten uit "Neder- lands I_ndië" via de handel gemakkelijker in de zakken van de kapitalisten.
Door de toenemende concurrentiestrijd, de strijd· om afzetge- bieden en o.a. door de industriële ontwikkeling van het Roerge- bied, voelde de Nederlandse bourgeoisi~ de noodzaak ook de Ne- derlandse industrie te ontwikkelen. Zij zag Indonesië als een be- langrijke afzetmarkt voor haar producten. Na de opheffing van het Cultuurstelsel (1870) gingen de Nederlandse kapitalisten kapitaal uitvoeren naar Indonesië en beleggen in ondernemingen, welke zij zelf exploiteerden. Voorheen werden de producten die de In:donesische boeren gedwongen werden te verq_ouwen, er
vandaan gehaald en verhandeld. \
De Nederlandse bourgeoisie heeft echter nooit de bedoeling gehad Indonesië industrieel te ontwikkelen, hoewel voorzover dit noodzakelijk was om de grondstoffenwinning, en daarbij een comfortabel leven voor zichzelf mogelijk te maken, fabrieken, ondernemingen, spoorwegen etc. werden gebouwd.
De voornaamste kapitalistische families in ons land, die zich verrijkt hebben door de uitbuiting van de Nederlandse arbeiders- klasse, zijn tevens ten nauwste verbonden met het koloniale ka- pitaal. Ook nu nog neemt het Nederlandse koloniale kapitaal de 'Voornaamste plaats in onder het buitenlands kapitaal in Indo- nesië en vormt zijn koloniale positie een van de belangrijkste bronnen van zijn kracht.
Pleitbezorgers van kolonialisme in de al,'beidersbeweging Een speciaal hoofdstuk wordt in het leerboekje gewijd aan het standpunt welke de rechtse sociaal-democratie sinds 1907 heeft ingenomen en aan haar politieke daden.
12
De koloniale deskuncUgen van de SDAP, als Van Kol, Stokvis, Ir. Cramer etc., hebben, getrouw aan de opvattingen van de rechtse sociaal-democratie in andere landen, altijd het recht op zelfbeschikking der naties verloochend, ook voor Indonesië.
De gekleurde volken werden door hen niet als gelijkwaardige naties beschouwd.
Op het congres van de 2de Internationale te Stuttgart (1907) ibetreu:vde Van Kol het, dat er sociaal-democraten waren "die de noodzaak en het nut van koloniën" bestreden. Hij durfde zelfs te verklaren: "Wij Nederlanders zijn een van de oudste koloni- serende volken. Maar wij hebben bereikt, dat men nu in de Nederlandse koloniën niet meer dagelijks moordt, martelt, brandt en plundert." 61'
In een rede in het parlement op 22 December 1927, dus ná de grote opstand van de Indonesiërs tegen het Nederlandse impe- rialisme, zei Ir. Cramer: "Het komt mij eerlijker voor ronduit aan de Indonesiërs te zeggen, dat de leuze "Indië los van Hol- land" op het ogenblik niet verwezenlijkt kan worden, en hij voegde er aan toe: om "hen (de Indonesiërs) niet te vleien met de hoop, dat een onafhankelijk Indonesië in de naaste toekomst mogelijk zal zijn."
Dit waren de "perspectieven" die de rechtse sociaal-democratie boden aande onderdrukte Indonesiërs. De rechtse sociaal-demo- cratie achtte het Indonesische volk "niet rijp" voor het zelfbe- schikkingsrecht, zij waren voorstanders van een "socialistische koloniale politiek". Met de bakens van de tijd veranderden ook de argumenten waarmee zij hun standpunt verdedigden, maar deze waren altijd in het belang van de imperialisten maar nooit in het belang van de Indonesiërs.
Het stemmen voor wijziging van artikel 192 van de Grondwet, waardoor het mogelijk gemaakt werd dienstplichtigen naar In- donesië te zenden als voorbereiding van de koloniale oorlog tegen de Republiek Indonesia, is niets anders dan de verdere ontaar- ding van deze politiek van samenwerking met het imperialisme.
Tijdens de Kamerdebatten over deze grondwetswijziging stel- den de PvdA-leiders zich bij monde van Van der Goes van Na- ters en Joekes garant, dat er niet geschoten zou worden in Indo- nesië. Maar enige maanden later begon de koloniale oorlog.
De "socialistische" koloniale politiek, die een verzachting van het regiem nastreefde, is verworden tot openlijke oorlo,g; er zit zelfs geen schijn van humanisme meer aan.
Onverbrekelijke solidariteit met het Indonesische volk
De Indonesisçhe vrijheidsstrijdets hebben in het verleden en in het heden alleen op de volledige steun van de communisten kun- nen rekenen. Ook in de dagen dat de Republiek Indonesia in gevaar was, hield alleen onze partij het socialistische vaandel hoog en voeroe tezamen met de vooruitstrevende arbeiders, mid-
denstanders, en intellectuelen, waaronder vele socialistisch den- kende leden van de PvdA, NVV ,en andere delen van ons volk,
de strijd voor de verdediging van de republiek en tégen de kolo- niale oorl01g.
De Algemene Staking van 24 uur in Amsterdam, de staking in andere steden, de actie van de Schoonhovenjongens, de hou- ding van onze dappere vriend Piet van Staveren en vele anderen zijn hiervan de uitdrukking. Het leerboekje bevat verder een uit- eenzetting over de kenmerken van de bevrijdingsbewegingen in andere koloniale landen, de lessen die daaruit te trekken zijn en een korte schets van de geschiedenis der PKI.
Een bijzonder hoofdstuk is gewijd aan de theoretische grond- slagen van het koloniale~vraagstuk, uiteraard zich bepalend tot de hoofdzaken.
In.de loop van de scholingscampagne, die moet leiden tot een grotere kennis en opheldering over de betekenis van het kolo- niale, en in het bijzonder het Indonesische vraagstuk, zullen toe- lichtende artikelen worden geschreven over verschillende onder- werpen welke in het boekje slechts in het kort zijn geschetst.
Hier willen wij slechts nader ingaan op enkele principiële vraagstukken van het leninistische standpunt over het koloniale vraagstuk, zoals het recht op zelfbeschikking en de noodzakelijk- heid van het bondgenootschap tussen de arbeidersklasse van In- donesië en Nederland.
Groeiende vrijheidsbeweging
De overwinning van de Russische Octoberrevolutie oefende een geweldige invloed uit op de bevrijdingsbewegingen in de koloniale en afhankelijke landen.
De volken van deze landen zagen voor het eerst een uitweg uit hun ellende en onderdrukking. Zij zagen hoe de volken van de vroegere tsaristische koloniale gebieden werden bevrijd en volgens het leninistische principe het recht op zelfbeschikking kregen, tot aan het recht om zich van Rusland af te scheiden toe.
Het voorbeeld van de Sowjet-Unie bewees dat er geen minder- waardirge rassen bestaan; dat blanke en gekleurde mensen ge- lijkwaardig zijn, wanneer zij gelijke kansen tot ontwikkeling krijgen.
De vroegere koloniale gebieden van de Sowjet-Unie hebben niet alleen het recht gekregen over zichzelf te beschikken, maar ze zijn met de onbaatzuchtige hulp van het Russische proleta- riaat veranderd in cultureel en industrieel hoog onwikkelde welvarende landen.
Dit was het resultaat van de voortzetting van het bondgenoot- schap tussen de werkers van deze vroeg~re tsaristische koloniën en het Russische proletariaat uit het ;,moederland".
De vrijheidsbewegingen van de koloniale volken vormen met
14
de proletarische revolutionnaire beweging in de z.g. moederlan- den een eensgezind front tegen de gemeenschappelijke imperia- listische vijand. De stichting van de Chinese Volksrepubliek na de tweede wereldoorlog, gaf een nieuwe macihtLge impuls aan de groeiende vrijheidsbewegingen in alle landen van Azië, Zuid- Amerika en Afrika.~
Oók in Indonesië. Het Indonesische volk, dat door de Necier- landse imperialisten en de rechtse sociaal democratische leiders
in 1945, na ihet uitroepen van de Republiek Indonesia, no,g niet rijp geacht weir'd voor zelfbeschikking, heeft met de wapens in de hand de Republiek verdedigd - eerst tegen de Engelse troe- pen, die gestuurd werden om de "orde te handhaven" na de capi- tulatie van Ja pan, en daarna heeft ihet in een langdurige gueril- lastrijd en twee koloniale oorLogen ihet Nederlandse imperialis- me militair tot de terugtocht gedwongen.
De Republiek Indonesia is een feit, hoewel de koloniale macht nog niet gebroken is. Het Nederlandse kolonialisme is nog niet dood en bezit 70% van het buitenlandse kapitaal in Indonesië .
•
Twee loten van een stam
Om het bondgenootschap tussen het Nederlandse en Indone- sische volk te verwezenlijken, dienen twee opvattingen te worden bestreden: het blanke chauvinisme en het burgerlijke nationa- lisme, twee loten van één stam.
Het blanke chauvinisme komt tot uitdrukking in een gering- schattend neerkijken op het Indonesische volk en het miskennen van zijn strijd voor onafhankelijkheid. Het is de vrucht van de imperialistische beïnvloeding en de opvattingen, die onze jeugd van oudsher op de scholen heeft ingepompt gekregen, zoals:
"Indonesië verloren, rampspoed geboren"; "de Javanen zijn lui en onbetrouwbaar"; "als ze iets verdiend hebben maken ze alles in één keer op".
Waterleidingen zijn niet nodig "want de Javanen wassen zich toch in de smerige kali", of, om de schandelijke medische toe- standen te verklaren (gebrek aan dokters, ziekenhuizen etc.):
"Ze gaan toch naar de kwakzalvers". Kortom, de mentaliteit dat ieder die niet met een blanke huid geboren is, tot een minder- waardig ras behoort.
Al deze beweringen dienen om te ,Jbewi}zen" dat koloniale overheersing noodzakelijk is.
Omgekeerd is het een uiting van burgerlijk nationalisme om alle blanken over één kam te scheren, ,geen onderscheid te maken tussen uitbuiters en uitgebuiten, en geen krassescheidingen te zien. Dit leidt tot een miskennen van het bondgenootschap van de Indonesische en Nederlandse arbeidersklasse in de strijd tegen de gemeenschappelijke vijand, het Nederlandse im,perialisine.
Even fataal is de rassendiscriminatie, wel~e het Nederlandse imperialisme eeuwenlang in Indonesië heeft aangewakkerd, met
het doel de verschillende nationaliteiten tegen elkaar op te zet- ten en verdeeld te houden in hun strijd, zoals de Indonesiërs tegen de Chinezen, de Ambonezen tegen de Ja vanen etc.
Bet Nederlandse imperialisme op zoek naa. buit
~olang het imperialisme bestaat, zal het de strijd naar grond- stoffenbronnen niet opgeven.
De strijd om Nieuw-Guinea, dat rijk aan ,grondstoffen als pe- troleum, steenkool, 1goud, nikkel is, en waar zeer waarschijnlijk ook uranium 1gewonnen kan worden, is een bewijs voor het im- perialistische strevelJ, van het Nederlandse kapitaal.
Irian behoorde voor de oorlog tot Indonesië; het standpunt van de communisten is dat het er nu ook toe behoort. Een van de besluiten der Ronde Tafel Conferentie ,was, dat er na een jaar een beslissing over Irian genomen zou worden. De Nederlandse regering wenst het nu te behouden en wordt daarin door de PvdA ondersteund, welke eerst op het standpunt stond dat Irian aan Indonesië moest worden overgedragen. Daarom kan het bezit van Irian, in Nederlandse handen, opnieuw tot gewa- pende conflicten leiden.
In tegenstelling tot de opvatting van de rechtse sociaal-demo- cratie, is het standpunt van de communisten, dat elke natie het recht heeft op zelfbeschikking, tot aan afscheiding toe. Zij erken- nen niet alleen dit recht, maar ondersteunen de strijd voor de verwezenlijking van dit recht daadwerkelijk.
Het imperialisme heeft rekening te houden met de krachtiger wordende bewegingen voor onafhankelijkheid. Een van de ge- volgen hiervan is, dat het Nederlandse kapitaal zich tegen toe- komstige verliezen gaat dekken in andere delen van de wereld om nog grotere winsten te verkrijgen.
Mr. P. J. Idenburg, directeur van het Afrika Instituut, schrijft in een artikel in het Parool van 3 December j.l.:
"Afrikaanse landbouwproducten nemen op de wereldmarkt een steeds belangrijker plaats in. Tweederde van alle cacao, een gelijk deel van de palmolie en meer dan tweederde van de sisal komen uit Afrika. De minerale productie gaat met sprongen vooruit. Het we- relddeel levert nu reeds bijna alle diamant, viervijfde van de cobalt en meer dan de helft van het goud. Wij kunnen echter gerust zeg- gen, dat ons ten aanzien van de minerale rijkdommen van het we- relddeel nog. verrassingen te wachten staan."
Vandaar dat :Mr. Idenburg voor Nederland in Afrika een
"unieke kans" ziet. Elsevier berichtte dezer dagen uitvoerig over de mogelijkheden voor Nederlands kapitaal in Ethiopië, waar door dè Handelsvereniging Amsterdam, reeds een suikerplan- tage van 5000 H.A. en een suikerfabriek geëxploiteerd wordt en waar onderzoekingen naar de mogelijkheden van rijstaanplant verricht worden.
i6
Eén front tegen de gemeenschappelijke vijand
De strijd van de koloniale en onderdrukte volken beschouwen de communisten als een onderoeel van de gehele bevrijdings- strijd van de arbeidersklasse. Zij .gaan uit van de stelling van Marx en Engels, "dat een volk dat andere volken onderdrukt, niet vrij kan zijn". De strijd van de onderdrukte koloniale volken en de strijd van de arbeidersklasse van de z.g. moederlanden zijn ten nauwste met elkaar verbonden omdat ze tegen de gemeen- schappelijke vijand zijn gericht. Indien het Nederlandse impe- rialisme zijn macht verliest in de koloniën betekent dit dat de Nederlandse arbeiderskl,asse telgeillover een verzwakte tegen- stander staat en dat haar strijd vergemakkelijkt worxlt. Dat wil echter niet zeggen dat na de overwinning van een van beide of van beide volken, deze niets meer met elkaar te maken zouden hebben. Integendeel. Ons standpunt is dat dan juist de verbon- denheid volledig tot zijn recht zal komen. Beide landen kunnen veel aan elkaar hebben en bijdragen tot elkaars onwikkeling, maar alleen op basis van onafhankelijkheid en gelijkwaardig- heid.
De verbondenheid tussetlj de Nederlandse arbeidersklasse en het Indonesische volk geldt dus niet slechts voor nu, maar ook voor de toekomst.
Het 4de leerboekje van de arbeidersbeweging is een uitste- kende gelegenheid om zich in het wezen van de Indonesische strijd te verdiepen en zich socialistisch bewust te worden van de noodzaak van de Nederlandse solidariteit met het Indonesische
volk.
A. AVERINK
VRIJHEID
De Spek die denkt altijd om die te nemen van 't leven, Die onder zijn streng juk zich niet en willen geven.
Maar hij en let niet eens op 't recht van onze staat, En dat hij tegen een vrij land zich kanten gaat!
Want gelijk de paarden zijn geschapen om te rijden, De vogels om de lucht met vleugels te doorsnijden, De vis tot zwemmen, en tot juk en ploeg de os:
Zomede wij ook om te wezen vrij en los!
(Uit: "Revolutionnaire liederen uit Nederlands verleden", verz. door P. van Noorden.)
