Vraag nr. 98 van 21 maart 1996
van de heer JOS STASSEN Waterwingebieden – Jacht
Uit een bericht in het Nieuwsblad van 3 en 4 februari in de lokale editie Gent, verneem ik dat dit jaar al zes bui-zerds vergiftigd zijn binnengebracht in het vogelasiel van Ruiselede. Slechts één van die zeldzame vogels kon worden gered ; de andere vijf zijn gestorven. Volgens de uitbaters van het asiel zijn die vogels vergiftigd door jagers, die in de roofvogels een concurrent zien.
Die vergiftiging zou gebeurd zijn met aas door jagers op het waterwingebied Beernem. Na een jachtverbod van 25 jaar besliste de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (VMW) vorig jaar alle terreinen van meer dan 25 hectaren weer te verhuren als jachtgebied. 1. In welke waterwinningsgebieden mag men nu jagen
in Vlaanderen ?
2. Is het toelaten van de jacht in dergelijke gebieden wel te verenigen met de politiek van bescherming van het drinkwater omwille van de volksgezond-heid ? Zo ja, op grond van welke argumenten ? 3. Is het toelaten van de jacht in dergelijke gebieden
wel te verenigen met de politiek van bescherming van zeldzame inheemse wilde diersoorten ?
4. Heeft de minister ondertussen maatregelen geno-men om, vanaf volgend jaar, de jacht in alle water-wingebieden opnieuw te verbieden ?
Antwoord
1. De raad van bestuur van de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening heeft op 24 februari 1995 beslist een beperkt jachtrecht toe te staan op de ter-reinen van de waterwinningen, waar een risico aan-wezig is voor wildschade aan omliggende land- en tuinbouwpercelen. Het betreft de waterwinningen van de VMW gelegen in Beernem, Lembeke, Oos-teeklo, Eeklo, Berlare, Zele, Sinaai, Leefdaal, Lon-derzeel, Aarschot, Overijse en Voort.
Deze regeling werd ingevoerd op advies van Waters en Bossen van Aminal (administratie Milieu-, Natuur-, Land- en Waterbeheer) in vervanging van de voordien geldende regeling waarbij, om wild-schade te voorkomen, aan bepaalde personen een gratis vergunning werd verleend om schadelijk wild te verdelgen op de terreinen van de waterwinnin-gen. Aangezien deze laatste regeling aanleiding gaf tot misbruiken, werd beslist alle verdelgingsvergun-ningen in te trekken en voortaan een beperkt jacht-recht toe te staan onder de hiernavolgende voor-waarden :
– het jachtrecht is onderworpen aan de algemene bepalingen van het Jachtdecreet van 24 juli 1991 en zijn uitvoeringsbesluiten ;
– er mag geen uitzetting van wild gebeuren en er mogen geen voederplaatsen aangebracht wor-den op de terreinen van de waterwinningen ;
– er mogen maximaal twee georganiseerde jacht-dagen per seizoen worden vastgelegd ;
– verdelging van wilde konijnen en houtduiven mag te allen tijde gebeuren in beperkt gezel-schap van vier personen en onder de beperkin-gen van het Jachtdecreet ;
– de jagers moeten zich ertoe verbinden alle regels van hygiëne en netheid te eerbiedigen op de ter-reinen van de waterwinningen ;
– gebruik van petroleumprodukten en/of chemi-sche stoffen is ten strengste verboden.
De PIDPA beschikt over twee waterwingebie-den waar jachtrecht bestaat, namelijk Olmen-Nete en Merksplas. In beide gevallen is het jachtrecht ontstaan omdat het bij de verwerving van de gronden reeds bestond en in de getroffen overeenkomsten moest behouden blijven. 2. Niettegenstaande jarenlange ervaring met
jachtacti-viteiten in waterwinningsgebieden, werd nooit een negatieve invloed van deze activiteiten op de kwali-teit van het drinkwater aangetoond. Zoals reeds vermeld, moeten de jagers zich ertoe verbinden alle regels van hygiëne en netheid te eerbiedigen op de terreinen van de waterwinningen en is gebruik van petroleumprodukten en chemische stoffen ten strengste verboden.
3. Het toestaan van beperkte jachtrechten in water-winningsgebieden is een gevolg van de verplichting om wildschade aan belendende land- en tuinbouw-percelen te voorkomen. Dit is alleen mogelijk bin-nen het kader van de bepalingen van het Jachtde-creet. Volledigheidshalve kan ik hier nog aan toe-voegen dat de Vlaamse Maatschappij voor Water-voorziening de jachtrechthouders, na publikatie in de pers van de feiten in Beernem, aangeschreven heeft om hen eraan te herinneren dat de jachtactivi-teiten op de terreinen van de waterwinning Beer-nem moeten gebeuren met inachtBeer-neming van regels en voorschriften en dat het gebruik van giftige stof-fen ten strengste verboden is. De Vlaamse Maat-schappij voor Watervoorziening beschikt niet over enige aanwijzing of bewijs dat de vergiftiging van de zes buizerds toe te schrijven zou zijn aan de activi-teiten van de jachtrechthouders op de terreinen van de waterwinning te Beernem.
4. De verantwoordelijkheid om tot eventuele jachtver-pachting in de waterwingebieden over te gaan berust bij de grondeigenaar/grondbeheerder, in casu de VMW.
