48 OR Informatie. 23 juni 1993 deze kwestie per onderneming wil laten regelen door de ondernemingsraad en de ondernemer. Het bezwaar was derhalve gegrond en de onder-nemer werd alsnog ontvankelijk verklaard. Het geschil wordt nu schriftelijk verder behandeld. Commentaar
In mijn commentaar bij de vorige uitspraak in de-ze zaak concludeerde ik dat die uitspraak wel be-grijpelijk was gelet op de wettekst, maar dat deze meebracht dat van de invloed van de or op het ge-bied van de arbeidsomstandigheden weinig over-bleef De rechtbank heeft nu dit dilemma in om-gekeerde zin opgelost. De rechten van de or zijn bewaard, en dit in duidelijke afwijking van de tekst van de wet. Deze uitkomst is veel bevredi-gender, ook omdat deze vermoedelijk het meest overeenkomt met de werkelijke bedoeling van de wetgever. Voorlopig zal echter moeten worden afgewacht of de Hoge Raad dit ook zo ziet, want dit lijkt typisch een probleem dat zich leent voor een procedure tot in hoogste instantie. Zeker in deze tijd, waarin het terugdringen van ziektever-zuim en arbeidsongeschiktheid zo veel nadruk krijgt in het overheidsbeleid valt te hopen dat de-ze uitspraak van de rechtbank in stand blijft.
m::!J!urisprudentie
Deze zaak is een hoger beroep tegen de uit-spraak van het Kantongerecht Rotterdam van 15 december 1992, die werd besproken in OR-In-formatie van 31 maart jongst leden.
Noordzee Veerdiensten BV had een verbod voor-gesteld op gebruik van alcohol voor het varend personeel. De or weigerde destijds de instem-ming. Toen de ondernemer de kantonrechter vroeg om vervangende goedkeuring bleek tijdens de procedure dat instemming van de or wellicht helemaal niet vereist was. Volgens de Arbeids-omstandighedenwet kan op dit gebied namelijk door de arbeidsinspectie een eis worden gesteld of een aanwijzing worden gegeven. Volgens het derde lid van art. 27 WOR is vervalt in dat geval het instemmingsvereiste. De kantonrechter ver-klaarde de ondernemer om die reden niet-ont-vankelijk in zijn verzoek, hetgeen het hem de mo-gelijkheid gaf om de regeling zonder medewer-king van de or in te voeren.
De or ging van deze beslissing in hoger beroep. De rechtbank stelt vast dat beide partijen zich voor hun standpunt beroepen op de wetsgeschie-denis. In de parlementaire behandeling van het betrokken artikellid stelde het kamerlid Leijnse voor dat de ondernemingsraad het instemmings-recht slechts verliest als de arbeidsinspectie daad-werkelijk een aanwijzing heeft gegeven of eis heeft gesteld en niet al als hij dat alleen maar kan doen. De indiener van dit uiteindelijk verworpen voorstel en de minister die het ontraadde hadden beiden het oog op de situatie waarin de or ver-geefs om zo'n ingrijpen had gevraagd. Dat is in deze zaak echter niet aan de orde. De or wil hele-maal geen aanwijzing of eis van de inspectie. Hij wil alleen de maatregel van de werkgever tegen-houden. Nu overigens uit de wetsgeschiedenis blijkt dat de beperking van de instemmingsbe-voegdheid van de or slechts bedoeld is om het sa-menvallen van twee beroepsregelingen tegen te gaan en dat probleem in deze zaak niet speelt is de rechtbank van oordeel dat de or zijn instem-mingsrecht behoudt.
Een andere uitleg betekent dat de or zich tot de arbeidsinspectie moet wenden om een aanwijzing of eis uit te lokken die noch de inspectie, noch de or wensen. Uit het achterwege laten van een aan-wijzing of eis blijkt juist dat de arbeidsinspectie De or houdt instemmingsrecht op het gebied van de arbeidsomstandigheden indien de arbeidsin-spectie weliswaar een eis kan stellen of een aan-wijzing kan geven, maar dit niet doet.
(Rechtbank Rotterdam 27 april 1993, artikel 27, derde lid WOR).
Opnieuw instemmingsrecht bij
arbeidsomstandigheden
'j
Deierubriek signs·leert
