Jacob Westerbaen, Willem Dirckszoon Hooft en Jan Jansz. Starter, Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo · dbnl

(1)

Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche

rommelzoo

Jacob Westerbaen, Willem Dirckszoon Hooft en Jan Jansz.

Starter

bron

Jacob Westerbaen, Willem Dirckszoon Hooft en Jan Jansz. Starter, Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo. Philips Jacobsz van Steenwegen,

Rotterdam 1627

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/west001nieu01_01/colofon.php

(2)

(3)

3

Der Minnaers Harten Iacht.

Op de stemme Verdwaelde Coninginne.

RAs Laura laet u Schaepjens Ootmoedigh buyghen neer, Voor d'eelste van u knaepjens Bewijst Kamillis eer,

Daelt haestich af // voor d'harders staf, 't Staet u soo vry als Phillis,

En schenckt de glans, uws Maechden Crans Aen t'hardertge Camillis.

Maer Phillis die versinter En na Camillis staet, Indien sy krijcht Garinter 'K weets, haar genoegen laet

Soo t'houwelijck stil // staet van Camil Hoe sal Garinter weyen

Doch dat gheluyt // barst nu schoon uyt Phillis sal u gheleyen.

'K sie Camil aen de Beeckjes In Lauraes hartge graech Toont Lieve minne treckjes Die duyckts' achter den Haegh Camillis hoort // het soet accoort Op mijn drie-stemmich Rietgen Blaest dit ghehoor // Camil int Oor

Echo mijn minne Lietghen.

Camilles ach: mijn Enghel Mijn Son, mijn dagheraet Ick t'hart en Siel vermenghel Int overbraef ghelaet,

Mijn waerde Helt, ach: Laura smelt, En swemt door duysent lonckjens 'K voel mijn ghemoet // vol grillich bloet

En smookerighe vonckjes.

Als d'heuchgelijcke boomen Dacht om mijn Lief Camil Quam smaeckelijck int droomen En graech int sluym'ren vil

Wat vreucht sout sijn // dat Camil mijn Scheen vriendelijck t'onarmen En lauraer lust // eens werdt gheblust

Door haer Camillis ermen.

E Y N D E .

T.D.K.

Florisels vreughden ghesangh over de ghetrouheyt van sijn lief Amaril,

Jacob Westerbaen, Willem Dirckszoon Hooft en Jan Jansz. Starter, Nieu liedt-boeck ghenaemt Der minnaers harten jacht ofte de Groote Aemstelredamsche rommelzoo

(4)

AMarilletge soete dier Wacker Haederinnetge Stoock brant al van mijn vier Vrou voester van mijn Sinnetge

(5)

4

Goddinne die dit bos bewoont En al de Harten na u troont Die u aenschouwen,

Die moeten stracx vervrouwen.

Al quam die t'heele Cirkel ront Met eenen blick doet leven V eens te kussen aen u Mont, Hy sou u niet begheven, Veel liever hy den Hemel gaf En droech met u een Harders staf Dan hy den donder

Sou voeren tot een wonder.

Selfs die den helschen Poel bewoont En Cerbrus hout ghevanghen,

Die t'Hooft met vier en Solpher croont, Wanneer hy maer de wanghen

Sach, van mijn lieve Amaril, So stont strack al sijn wreetheyt stil De Siele-roover

En voerde niemant over.

Wanneer den ouden grijsen Godt Met sijn begruysde haeren

Quam borsten uyt sijn water slot Hy socht met u te paeren Voorseecker hy de zee verliet En woonden met u onder t'Riet In Stroye Daecken

Daer sou hy hem vermaecken.

Apollo met sijn snel ghespant Van vier ghevleckte Paerden, Doen hy u lest int bos sach aen Hy daelden flucx ter aerden, De Waeghen vondt hy aende leyts En vrijden met u also weyts Maer sijn soet straelen En dee u niet verdwaelen

Noch Hemels Heer noch Helsche Foon En sal ick niet beminnen

Noch water vorst noch Phebe schoon En staet niet in mijn sinnen

Sijn Septer is een Harders Stock Een Boere-py een ruyghe-Rock

(6)

Dat draecht mijn Coningh Een Stroyen hut sijn Wooningh.

Gheluckich ben ick Florisel Dat ick heb sulck een waerde Die mijn ruckt uyt dees naere Hel En vout mijn op der aerden Een Hemel na mijn s'hartsen lust Waer in mijn ziel in vrede rust Tot spijt der Goden

Die haer tot minne nooden

E Y N D E .

[Galathea gheestich dier]

Op de stemme: Moy Iannetge, Of klaghende drijft Phillis Vee.

GAlathea gheestich dier Oorsaeck van mijn lusjes, Oorsaeck van mijn eerste vier Oorsaeck van mijn kusjes, Oorsaeck van mijn wreede pijn, Kussen doet my vrolijck zijn.

Laet ons tsamen kussen Om ons vyer te blussen.

Tkussen is soo soeten vreucht Want het doet mijn leven,

Tkussen maect mijn hert verheucht Wilt my kusjes gheven,

Kusjes soeter als het soet Dat den Hemel leven doet, Zoeter als het Minnen Van ons Velt-Godinnen.

Het sijn kusjes suycker zoet Die ick krijgh van Phillis.

Met kustjes word ick ghevoet Van mijn Amarillis,

Maer als Galathea kust Hemel wist ghy wat een lust Kusjens om de Gooden Op te gast te nooden.

Thooghst dat ick van u begheer Is mijn pijn te blussen,

Kusje mijn ick kusje weer Laet ons tsamen kussen, Duysent kusjes, duysentmael Gheef ick bloeyende korael,

(7)

Aen u teere tipjes, Van u zoete Lipjes.

Nu mijn soete Galathe

(8)

Wilt niet langher beyde, Neemt my met een kusje me Niemant sal ons scheyde, Hierom wie't behaecht of spijt Ick ben doch mijn vryheyt quijt, En ick heb ghegheven

Om een kus van mijn leven.

E Y N D E .

Rondeel op een Appel van Orangien.

Proeft eens dees Appelen van Orangien Ick en weet niet ofse suer zijn oft zoet, Den meesten hoop comen uyt Spaengien:

Proeft eens dees Appelen van Orangien Snijtse in stucken, maeckt gheen calangien, Sy zijn my toegeseyt voor oprecht en goet, Proeft eens dees Appelen van Orangien, Ick en weet niet ofse zuer sijn oft zoet.

[Weest Nimphy gegroet, van die u moet]

Op de stemme: Alst begint.

Harder

WEest Nimphy gegroet, van die u moet Waer wilt ghy doch soo schielijck gaen Stil soete beekje ay blijft wat staen, V Schaepjes mat // laet eten zat Hier in dees Klaverrijcke way

Wantter ghenoegh is voor haer alle bay.

Harderin

Neen Harder u waeytjes zijn vry al wat schrael Dus bleven mijn Gaeytjes sy maecten haest kael Mijn bytertjes brochten wel alle tot niet, Al 'tgheen dat u schaepjens hier over schiet.

Harder

Mijn Wey, mijn Vee, mijn sieltje selfs Dat schenck ick u uyt 'tsharten gront Slechts om een kusje voor u roode mont, Tsa wilt ghy der aen, soo laet ons gaen, Hoe staet ghy doch soo langh en peynst Gaeter mee voort tis langh genoegh geveynst.

Daer hadjet niet linckert met sulleken treck, Ie krijghter je voetjes niet binnen mijn Heck V Schaepjes en zieltje en al wat ghy biet Mijn Silvia dienden opt minste niet.

(9)

Harder

Sal dan mijn Min, uwe koele sin Nimmermeer beweghen tot medoogh, Laet u doch beweghen mijn deerlijck oogh, Laet mijn ghevlay, laet mijn gheschray Laet mijn benaude ziel vol smart

Eens soete Beckje doch beweghen u hart.

Harderin

Ach Coridon, Coridon, 'kbid u swijght stil Ghy betoovert mijn zinnetjes na u wil, V suchjens zijn schakeltjes van de Min, Sy stelen mijn hartje al teghen mijn sin.

Harder

O soete Meyt // u vriendelijckheyt Doet dat mijn jongher hert weer leeft, Door u ghesicht die het weder adem gheeft, Ick ben niet gherust, voor eer ick heb ghekust.

Silvia heyde blijft noch wat staen

Soetertje ick hebje vast, je moeter toch aen.

Harderin

Al soetjes al sachjes, ick bid laetme los, Ach Coridon ick sieder een comen uyt 'tbos, Ghy neemt te veel vryheyt als men u yet biet, Dus komt dat u Silvia van u vliet.

Harder

Wilt ghy dan voort // ay Nimphe noch een woort, Silvia beyt blijft noch wat staen,

Hoe is de vrientschap dus haest ghedaen, V wollerigh Vee, wil nauwelijcx mee Ay laet de Beesjes haer noch wat voen,

(10)

Komt neder zitten by mijn in't groen.

Harderin

Mijn moedertje wachtme dus ic moet voort, Want bleef ick hier langher sy wiert ghestoort, Het Sonnetje daelt de stal is noch veer Dus hout u gherust ick kom morghen weer.

Rondeel op een peerken.

Neemt dit Peerken en willet schellen Proeft van alles dat hier voor u staet, Met ander dinghen wil ick u niet quellen, Neemt dit Peerken en willet schellen Sijnse goet willet mijn vertellen, Ick salder oock af eten metter daedt, Neem t een Peerken en willet schellen, Proeft van alles dat voor u staet Ick salder oock af eten metter daet, Neemt een Peerken en willet schellen, Proeft van alles dat voor u staet.

Clucht Tusschen Iaep en Lijs,

Op den Sangh: Van Malesymi.

I. BEnt gy daer Lijsje mijn eyghen kaer?

L. Iae: Wat seyt Iaep die soete liever vaet?

I. Mijn moye meysjen, sullen wy dit reysjen Niet een praetjen hebben met mecaer?

L. Iaepje wat doeje doch by my?

Ghy bent veel liever dan een ander aende sy:

En om een praetgen, mijn weerde maetjen Al woud' ick al, so heb ick nu gheen ty.

I. Lijsjen hoordt // doch een woordt Wat ick ju souw segghen.

L. Scheldt my quijd // dese tijdt, Moet ickt' ju ontlegghen.

I. Lijsje, segh ick, lieve schaep.

L. Hey, wat quelt my dese Iaep.

I. Hoorter maer een woortje van.

L. Wel wat wilje segghen dan.

I. Mijn lieve Lijsje. L. Seght ju bewijsje.

Want ick alhier niet langhe blijven can.

2.

I. Lijsjen als ick ju lest aensach,

Doe wy daer saeten te drinken int ghelach, V roode wanghen // hebben my bevanghen:

So dat ick niet can leven nacht of dach.

Ende ju vriendelijck ghelaet,

Nam in mijn hertgen stracx so groote vaet,

(11)

Dat alle mijn lusten // keerden in onrusten, Daerom so coom ick nu tot ju om baet.

L. Watje seght // soete knecht Souw dat wel soo wesen?

I. En altijdt // heb met vlijdt V ghesocht nae desen.

L. Ey loopt heen ju malle geck.

I. Claeghen doet my mijn ghebreck.

L. Wech ghy bent een groote sot.

I. Houdt ghy dan met my de spot?

Ick sal doch verbeyen // smeecken ende vleyen Want t'schijnt dit is doch alle vryers lot.

3.

Maer seght my doch mijn lieve Lijs, Waerom ist datje bent teghen my so vijs:

Daer mijne sinnen // u so beminnen, En daer ick ju steedts deucht en eer bewijs.

L. Wil ick ju seggen met een woordt,

Gaet Iaepjen en treet vry een ander aenboordt:

(12)

Alle ju praeten // ende ju ghelaeten

My doch niet meer als niet een dinck becoort.

I. Mijn ghemoet // niet en doet, Anders als versuchten.

L. Iaeje mocht // alst ju docht Dese moeyt' wel vluchten.

I. Mijn liefd' blijft ju nochtans by.

L. Het beminnen staet ju vry.

I. En ick hoop noch wedermin.

L. Stelt die vrylijck uyt ju sin.

I. Ach lieve Lijsje // mijn Paradijsje,

Gheeft my van hoop doch eenich cleyn begin.

4.

Nae dat ick my tot jou begaf,

Siet hoe mijn wanghen zijn ghenomen af:

Wilt dan mijn smerten // nemen eens ter herten, En wilt niet blijven altijt even straf.

L. Of ghy al heel verginckt van pijn Souw dat juyst moeten wesen dan om mijn?

En so ghenomen // soud ick moeten comen, Terstondt om u te gheven Medecijn?

I. Souwje niet // doort verdriet Wesen te beweghen?

L. Sonder schae // soud' ick jae Niemant sien verleghen.

I. Ick sal ju te dienste zijn.

L. Dienen is onweert by mijn.

I. Gheeft dat ick ju man dan zy.

L. Wat soudt ghy doch doen met my?

I. Ic sou ju verwermen // s'winters in mijn ermen En even seer beminnen t'alle ty.

5.

Des nachts eer ons bevingh de slaep Dan sou ghy segghen coom' mijn lieve Iaep Grijp so veel cusjens, en weer so veel vlusjens En altijdt weer souw wesen dit gheraep.

L. Was het my om een man te doen,

Ghy souwt my Iaepje wel schier maken groen, Met sulck ghevallen // weetje dit te kallen, Maer ick sal my so mal niet laten vroen.

I. Lieve Lijs // hoe so wijs t'Zijn gheen mallicheden.

L. Iae maer ick // ben so dick, Hier toe wel ghebeden.

I. En of ick de leste waer.

L. Souwje seper Iaepje vaer.

(13)

I. Lijsje ghy verschietje cleur.

L. Iockje s'is nae d'oude fleur.

(14)

I. Mijn soete troosje // mijn suyckerdoosje Laet ick ju hier een soentje gheven veur.

6.

L. Iaepje wat wil ghy? hoe so bout?

Loop schaemje wat datje bent tegen my so stout Stil: houwje handen // so schietje gheen schanden Ick segje stil: eer dattet ju berout.

I. Wel Lijsjen hoe stootje my dus van ju?

Daer ghy wel wilt, en bent noch even schuw.

L. Gy me te cussen. I. Soud ic niet eens blussen Mijn groote liefd': hoe gheeft jou dat so nuw, Liefde doet // dat ick moet,

V sijn vruchten toonen.

L. Maer ick sweer // coomje weer Ick salt ju beloonen.

I. Souwje my wel quaetheyt bien.

L. Iae dat souwje dan besien.

I. En of ick het weder deedt.

L. Nou mijn Iaepje weest te vreedt

Dat de luyden t'saeghen // over al men t'draghen En yeder souw weten ons secreet.

Tis al Bot.

Feest-Liedeken,

Stemme: Yets moet ick u Laura vraghen.

GHeliefkens eer ghy waert gheboren Zydy van den Heer verkoren, Om te samen wesen een:

Gaet en doet na sijn ghebieden, Wat hy wil dat moet gheschieden, Daer en sijn gheen teghen reen.

Wilt ghy Godt, en mensch behaeghen, Leert malkander toch verdraghen, Gaet den ander te ghemoet Met bescheyde, Wijse Reden, Tracht doch nae de rijcke Vrede, Dat s'het beste Bruylofts goet.

Wilt u Kinders met u leven Deughdelijcke lessen gheven, Goede voor-gangh leert soo soet:

Meerder als de straffe dinghen, Die sijn selven kan bedwinghen, Dunckt my dat niet qualijck doet.

Leert haer, eer dat sy gaen slapen, Waer toe dat sy sijn gheschapen, Dats tot lof van God den Heer, Brenghtse op tot sijnder Eeren, Gaet met haer in t'Huys des Heeren, Tot de onghevalschte Leer.

Recht ghelijck de Steene Kruyken

(15)

Nae de vetticheyt sal ruycken, Diemen eerst-mael daer in doet:

Soo gaet het met onse Sinnen Soo wy met de Ieucht beginnen Soo ghedyter quaed of goedt.

Even als van goede Boomen Nimmer quade vruchten comen, Soo ist oock in een gheslacht, Die den Heer Godtvruchtich vreesen, En niet anders willen wesen

Als sy willen sijn gheacht.

Reyn van herten en van wandel, Trou en recht in haren handel,

(16)

Sulcken die zeghent Godt, Met veel tijdelijcke Have, Met ghewenschte schoone gaven, Die haer soo vallen te lot.

Een gheluckich salich leven, Wil de goede Godt u gheven, Met al watmen wenschen mach:

Dat gheoorloft is te wenschen, Voor de alderbeste Menschen, Tot in, en na haer sterr'f-dach:

[Ghy die gesont en jeuchdich zijt]

Voys: Ghy lodderlijck Nimphen soet.

GHy die ghesont en jeuchdich zijt, Neemt waer u snel doorvliende tijt, Int fleurtjen van u jaren,

Tracht soet en wel te paren.

Verkiest een waerd beminde Maecht, Die lof van heuse deuchden draecht, V zinnen wilt betoonen,

En voor gheen afstaen schromen.

Denckt dat ghy na de toesteen gaet, Die proeven sal hoe dat sy staet, Int midden van u zinnen, Die ghy soo seght te minnen.

Doch al te hooghste steygheringh, Van stuersche wreede weygheringh, Sou my soo kunnen smaken, Dat ick't versoeck sou staken.

Maer die met vriendelijcke reen, Versoeck niet veel te achtenscheen, Nochtans sy mocht my hooren, Dat bleef mijn uytvercoren.

Een yder weet sijn eyghen sin, En wie hy draecht de meeste min, 'k Wensch (istje nut) te trouwen, Een ciercel vande Vrouwen.

[Ghenooden allegaer]

Op de stem Orangie, of Astrea lieve Maecht.

GHenooden allegaer, Laet ons dit lieve paer,

Tot danckbaerheyt met een ghesanck Verheughen eeren tot een danck,

(17)

Begroeten wenschen heyl en spoet In alles overvloet

In't leven: daer neven

Hier namaels tonverganckelijcke goet.

O suyv're witte vre, Ghy Trou en liefde me,

Verlaet dees nieu ghetroude niet Verlaet dees nieu ghehoude niet Maer woont ghestadich aen haer sy, Van Helsche raserny

Vol boosheyt // of loosheyt

Sullen sy onbeschadicht sijn gantsch vry.

Ghy die door vaste trou t'Samen syt Man en Vrou Gheworden heden desen dach Ick bid soo't nimmer wesen mach, Dat ghy u wacht voor d'eerste twist

(18)

Soo ghy hier niet in mist Gheen quaet dan // noch Sathan, En scheyd' u lieve liefde door sijn list.

Amen, dat worde waer Godt gheve dat binnen 't Iaer De Bruyt een Appel krijghen mach Om meed' te speulen nacht en dagh Een Appeltjen van suer en soet Ghemaeckt van vleys en bloet Ghebooren // met ooren

Wat of dat voor een Appel wesen moet.

Den tijdt end ons ghesanck Nu Vrienden grooten danck V dancktmen voor u moeyte seer.

Maer voor de spijse Godt den Heer Die seghen mildelijck dese twee Nu Vrysters maeckt u ree, Onthutslen // t'ontfutslen,

De Bruyt t'ontkleeden, wegh na bed daer mee.

[Ghy lodderlijcke Nimphen soet]

Wijse: Een Meysjen had een Ruyter lief.

GHy lodderlijcke Nimphen soet, Die nauwelijcks een Roosen hoet Om Gouwe Croon sout gheven Doe wel lust u u leven?

V lusten is u als een Wet V loncken is een ty gheset, V kouten is vryagie, V minnen is boelagie.

De schaduw, die de kuylen heelt Waer in ghy u ghenoechgens steelt, En soudy niet verwinschen, Om schadu throons van Princen!

Wanneer ghy aen de reye gaet, En dat het schalcke Lietgen slaet, Het diepst van u ghepeynsen, Hoe qualijck cundy veynsen.

Maer soo't u lief niet beter kan En toont u dat sijn harte van V hartgen is ghedreven Wat isser om te gheven?

Soo Ruylden ghy dat deuntgen niet Om avont spel af morghen Liedt, Dat voor Princesse deuren, Daer dunne slaep komt steuren.

Gheen Appel die met jonste groot, V voeltghen werrept in u schoot, Daerom sout ghy versmaden s'Hofs Tafel overdaden.

(19)

Als van u Lief ghemeldet wert, Sijn t'uwaerts overgheven Hert, Soo sydy bet te vreden, Als Princen aenghebeden.

't Eenvoudich leven Heylich leyt, Thy lien in vreed' en vasticheyt, V vryheyt gaet te boven, De schijn wellust der Hoven.

P.C.H.

Liedekens. La Vymay

T'Schoonste Nimphie dat hier beneen, Oyt des Hemels claerheyt bescheen, Weyghert de soete suyvre min, In haer Hartghen te laten in.

Maer indiense te recht verstont,

(20)

Hoe dat haer Hardertgen is ghewont.

K'wedse wel haest sou met een soen, T'krancke Hardertgen bystant doen.

Maer dan sijnder soo veel misschien, Datse de trouste niet can sien,

Dan tusschen d'een en d'ander leyt, Een groot mercklijck onderscheyt.

Dus o Nimphien kiest eens met reen, Uyt soo veel hondert Herders een, Dat ghy u jonghe beste tijdt,

Niet met segghen maer doen verslijt.

Wilt ghy dan kiesen uyt liefdens kracht, Vint ghy gheen trouwer soo ick acht, Als my, want so ghyt wel besiet, Ick ben u Dienaer al weet ghyt niet.

Twee-spraeck Tusschen Cephalus en Amarille.

1.

Cephalus

AMaril verhoort mijn claghen Wilt my doch u jonste bien, Amaril

Cephalus noyt van u daghen Sult ghy sulcx van my sien schien Cephalus

Heb ick dan mijn trouwe minne Gheleyt u op een wreede maeght Amaril

Ghy en sult aen my niet winnen Want Multi my beter haeght Dus stelt t'lieven uyt u sinnen Franck Franck Franck, tore lore lo Fluyte Fluyte Fluyte debe debe do.

2.

Cephalus

Ben ick niet so schoon van leden Als u Multi wesen mach

Amaril

't Kan sijn: maer soo niet van seden 'K wou ick Multi voor u sach Cephalus

Laet my voor Multi verstrecken En besiet my na u sin

Amaril

't Schijnt dat ghy gaet met my gecken

(21)

En want ick lichtvaerdich bin,

En men liefd' van men lief sou trecken Franck Franck Franck tore lore lo Fluyte Fluyte Fluyte debe debe do.

3.

Cephalus

Sou het u dan connen schaden My te lieven die u mint

Amaril

Ia want 'tsijn gheen vrome dade Soo te drayen als de wint Cephalus

Wat is daer doch aengeleghen Liefd' my ick ben rijck van vee Amaril

Ick spreeck u rijckdom niet teghen Multi heeft een weynich vee En hy heeft mijn Ionst verkreghen Franck, Franck, Franck, tore lore lo Fluyte Fluyte Fluyte debe debe do.

4.

Cephalus

Multi mach wel schapen hoeden

(22)

Maer hy en heeft way noch stal Amaril

Hy can sijn vee soo wel voeden Als een Harder haer doen sal Cephalus

Op lant dat hy moet verpachten En ick heb veel wayen goet Amaril

Wilt Multi doch niet verachten.

Hy heeft meer Als ghy vermoet Ick gae ick mach niet langher wachten Franck Franck Franck tore lore lo Fluyte Fluyte Fluyte debo debo do.

E. Pels Al met der tijt.

Rondeel op Amandelen.

Met wat Amandelkens moet ick u vereeren.

Tis seker een vrucht lieflijck en soet Proeftse wel, dat is mijn begheeren, Met wat Amandelkens moet ick u vereeren, Al en ist maer kost voor groote Heeren, Het is dunckt my onsen mont oock goet, Met wat Amandelkens moet ick u vereeren Tis seker een vrucht seer lieflijck en zoet.

[Seght Amarilletje hoe komt het by]

Op de stemme: La Chione. etc.

Philido

SEght Amarilletje hoe komt het by Dat ghy dus zijt op mijn versteurt, Meent ghy dat ick een ander vry Daer ghy ghestadelijck omtreurt, Och neen ghy zijt, die mijn verblijt Daerom neemt aen mijn trouwe Min Want gheen soo schoon // als u persoon Denckt my te wesen in mijn sin.

Amaril

Het jocken en boerten ken Philido wel, Want hy niet anders is ghewoon

Philido

Ghy hebter mijn hertjen in u bevel, Waerom gheeft ghy mijn sulcken loon

Ghy schempt, ende scheert // also ghy begheert

(23)

En voldoeter alsoo u lust

Dus gaeter vry heen // en laet my alleen Want ghy gunter mijn gheene rust.

Philido

O Amarilletje niet al te wreet,

Ghy doeter mijn hartjen soo grooten verdriet Ghy voeter mijn zieltje met droefheyt en leet, Dat ghy mijn klachten wilt achten niet, Gheeft soetertje dra // het woordeken ja Om te ghenesen mijn bittere smert Want het sal zijn // goe medicijn Om te verlichten mijn treurigh hert.

Amaril

Philido gater vry en later die gheen Die ghy te houden meent tot u vermaeck.

Philido

Nimphje ick bidt u staeckt dese reen Tis Amarilletje na wien ick haeck Op dese koop soo wert ghy ghekust

Rondeel op Suycker-gheback.

Wel en hebdy dit Suyckerghe-back niet gheproeft Hoe zit ghy dus stil aen dees Tafele,

En isser niet op dat ghy behoeft

Wel en hebdy dit Suycker-gheback niet gheproeft,

(24)

Ten baet ghesweghen oft ghesnoeft, Ick etet soo lief als een Wafele,

Wel en hebdy dit Suycker-gheback niet gheproeft, Hoe zit ghy dus stil aen dees Tafele.

[Silvester in de morghenstondt]

Op de stemme: Sir Eduward Nouwels deligt.

SIlvester in de morghenstondt, Begaf hem op de jacht, Dies Silvia vol sorghen vondt, Haer maeghdelijck ghedacht.

Och: (sey sy) eer de Sonne daelt Lief keert weer uyt de weyden En u Nimph by dese bronne haelt, Daer sy u sal verbeyden,

En dolen met haer schaepjens in het velt bedroeft Beclagend' u af-sijn met smart, so langh sy u vertoeft.

Des Sons vertreck bevleckt beswart, Bewolckt, bedroeft de lucht,

En u vertreck betreckt mijn hart Met rou en onghenucht,

Want ghy gaet met twee harten heen Om t'derde hart te vanghen,

En laet my yoy mijn smart met gheen Alleen naer u verlanghen,

Doch laet op t'minste, soo ghy gaet, my een Hart by:

Voerdt mijne met u op de jacht, en laet t'huys by my.

Doen vingh den droeven Harder aen, En zey, Lief: denckt doch niet

Dat ick een voet sal voorder gaen Als my u gonst ghebiet.

Ghy zijt mijn Lief, mijn leven, ach:

V af-zijn baerd mijn smart, V by-zijn alleen gheven mach De vreughde aen mijn hart,

Gheen harder scheyden, als doen d'Harder scheyde van Sijn Harderin, sijn troostertjen, ende greep sijn honden an.

Silvester kreegh een Hart in t'oogh, Dat voor sijn honden vloot

Dies spanden hy sijn swarten boogh En ylich daer na schoot:

Maer t'miste door de snelligheyt En t'loopen van het beest.

Och: seyd hy: waer dat wel beleyd Naer mijne wensch gheest:

Hy volghden t' op het yverighst tot den avont stont,

Maer t'Hart ontquam t', dies harteloos den Harder hem bevont.

Hy keerde weder naer het pleyn Daer hy sijn Liefste liet

Maer hy bevont hem daer alleyn, Sijn Hartje waster niet:

(25)

Och: riep hy, wat een swarigheyt:

Dewijl ick t'Hart na ren,

Ick van mijn Hart, mijn klarigheyt En al versteken ben

Hy gaf hem na het Dorpje, naer sijn Liefstes deur,

Daer vond hy doe sijn hartje weer, t'Eynd van sijn ghetreur.

Rondeel op een Venaysoen.

Een kleyn stucxken van dit Venaysoen, Moet ick u schoon jonck-vrou voorlegghen, Ick achtet soo goet als van een hoen, Een cleyn stucxken van dit Venaysoen,

(26)

Proevet soo ghy siet dat andere doen, Begheerdy dan meer, willet my segghen, Een cleyn stucxken van dit Venaysoen, Moet ick u schoon Ionck-vrou voorleggen.

[Doen ic was int' bloeyen van mijn tijt, in t'groeyen van mijn jaren]

Op de stemme: Baletti d'Alckmaer.

DOen ic was int' bloeyen van mijn tijt, in t'groeyen van mijn jaren, In t'groenst, in t'zoetst, in t'sotst, in t'boertichst van mijn jeughd, Docht ic noyt mijn selven met een Vrou, of vrous gelijck te paren, Maer te leven vry onghebonden in de vreught.

Och, ick wurpt soo veer, En ick docht altijt weer,

Die een vrou heeft, heeft in t'ghemeen een Heer

Al t'gheloop, t'ghevry, t'gevley, 'tgesoen, dat and're vryers deden, Schiltwacht staen by nacht voor des Dochtersa doove poort, Dochten my uytdruckelijck te zijn, de grootste sottigheden Die men oyt ghesien had, of immer van ghehoort,

d'Ed'le vryicheyt, Heb ick vaeck gheseyt,

Gaet veer boven de gonste van de Meyt.

Hoe verciert, hoe prachtigh op-ghepronckt, met stricken, kanten, koorden, D'alderschoonste maeght was, ic achten t'niet een hayr

Ic en vant noyt Ioffrou die zoo schoon was datse my bekoorde.

Tot de alderminste min door haer ghebaer:

Want ick docht altijt, Hy is gheck die vrijt

En sijn tijt met de groenigheyt verslijt.

Maer helaes: t'is wel met my verkeert, een blixem uyt de ooghen Van een nimmer hoogh-genoegh ghepresen Maeght

Is onlanghs op mijn ijs coude borst met sulcken brand ghevloghen, Dat my niet ter Wer'ld nu als haer ghesicht behaeght.

Nu en doen ick niet, Als bedencken yet,

Waer door ick doch haer weder min gheniet.

Even als de Persianen sterc de gulde Son aenbaden, Bid ick aen de glans van haer hemelsche ghesicht,

Want haer deught, haer eerbaerheyt, haer gheest, haer aerdighe cieraden, Hebben alder eerst dese brand in my ghesticht.

Ach: haer kloeck beleyt, Haer groot achtbaerheyt,

Is een hemel vol alle lieflijckheyt.

Dus Goddin, soo veer ghy eenighsins wilt hooren na mijn klaghen, Sal mijn lijf en ziel met blijdschap zijn vervult,

En ghelooft dat noyt des werelts rondt heeft ghetrouwer vrient ghedraghen, Als ghy my, in als wat ghy wenschet, bevinden sult.

Daerom lief gund my, Dat ick vrolijck vry,

En my naer u wil ghewilligh vly.

F I N I S .

(27)

(28)

Rondeel op Pannekoecken.

Soo ghy op Pannekoecken zijt belost Neemter twee of dry op u teljoore, Het is certeen niet allemans kost, Soo ghy op de Pannekoecken zijt belost, Drinckt der eens op van desen soeten Most, Sy sullen te betere gaen doore,

Soo ghy op Pannekoecken zijt belost, Neemter twee of dry op u teljoore.

[Vrou-Voester van mijn jeughd]

Op de stemme: I have a zove so fair, so Constant firme and kinde.

VRou-Voester van mijn jeughd, Meesteresse van mijn zinnen, Mijn hoop, mijn troost, mijn vreughd Mijn suyvere Goddinne,

Mijn licht, mijn heyl, mijn rust, Schat-kist van mijn ghedachten, Springh-ader van mijn lust, Reviere van mijn klachten:

Siet (bid ick) hoe // ick ben te moe, Siet hoe ick quijn // deur druck en pijn, En dat om dy // ach lief lost my // in 't ende Doen eens uyt dees ellende.

O oorsaeck van mijn min:

Hoe laet ghy my dus klaghen?

Ick hoop niet dat ghy in Mijn lijen hebt behaghen?

Siet hoe ghewilligh dat Ick ben om u te dienen, Ach: wilt my daer voor wat Doch van u gonst verlienen.

Noyt minnaer heeft // den dach gheleeft, Die sijn Goddin // met sulcke min,

Stantvasticheyt // en trouwicheyt // beminde Als ghy mijn lief sult vinde.

Sult ghy o: al mijn vreughd, O glory der Goddinnen, O overschoone jeught, Dus slijten sonder minnen?

Denckt by u selfs met gonst Dat dese brave leden Die uyt de hooghste konst Natuer dus heeft besneden, De snelle tijt // die niemant mijt Door d'ouderdom // sal maken krom

En ghy sult dan // het bloeyende van // u jeughde Quijt wesen sonder vreuchde.

Iupijn was noyt soo seer Verhit in snoeperijen,

(29)

Of ick ben noch veel meer Verhit int eerbaer vrijen.

Noyt Herculus oock me Heeft soo ghebrant int minnen Om sijnen Omphale

Doen sy hem leerde spinnen:

Als ick om u, ach: weest niet schu Maer mint my weer, want niet ick meer Begheer tot loon, van u (mijn schoon) goddinne Als min voor wederminne.

En soo ghy my die gonst (Mijn Enghel) wilt verlienen Ick sal met alle konst V al mijn leven dienen,

(30)

Dan sien u blijtste daghen Ghy sult o schoone maeghd Want al wat u behaeght Lief dat sal my behaghen,

Wat u verheuight // sal sijn mijn vreught.

En soo daer yet // Goddin gheschiet

Waer over ghy, int minste my, meught klaghen Dat sal mijn siel mishaghen.

F I N I S .

Rondeel op Waeffelen.

De Vlamingen houden veel van Waeffelen, Ick en wilse voorwaer oock niet laken,

Maer een Ham saghe ick liever op der taeffelen De Vlaminghen houden veel van waeffelen, Die lichtelijck breken in raeffelen,

Ende seer luttel vullen de kaken,

De vlaminghen houden veel van wa effelen, Ick en wilse voorwaer oock niet laken.

[Hendrick sou my vryen gaen]

Op de stemme: Alst begint.

HEndrick sou uyt vryen gaen, Wat een Vent is Hendrick, Hendrick had sijn Palsrock aen, Wat een Vent is Hendrick, Hendrick leeft in swaer doleur Om sijn alderliefste fleur,

Elleboghedy

Wat een Vent is Hendrick.

Hendrick had om Koeck geweest En om soete Vijghen,

Hendrick was soo seer bevreest, Hy docht zijn Moer sou kijven, Want ick heb mijn ghelt verteert, Met de Meysjens om den heert

Elleboghedy

Hendric quam voor sijn liefs deur En hy bestont te vraghen,

Hy zey mijn alderliefste Fleur Zout ghy het dorven waghen, Om met my te bedt te gaen, Ia zey sy de koop is ghedaen:

Elleboghedy

Hendrick op het bedde lagh,

(31)

En hy dacht van binnen, Wat sal ick dese langhe nacht Met mijn Lief beginnen, Hendrick docht ick weet raet Ick salse gheven eenen praet,

Elleboghedy

Hendrick gaf sijn Lief een zoen, Hy kost hem niet bedwinghen, Hy zey schoon Lief wat sal ick doen Ick moet een deuntjen singhen, Een deuntjen singhen van de Min, Hey daer ist weer uyt mijn sin,

Elleboghedy Wat een vent is Hendrick.

Smorghens vroegh het worde dagh, Hendrick hem bezinden,

Of ick nu mijn afscheyt nam, Van de schoone Goddinne, Hendrick sprack op het lest, Lief ick heb ghedaen mijn best

Elleboghedy

Eer dat Hendrick oorlof nam Van de schoon Ionckvrouwe, Of hier nu een Kint af quam, Wie sal dat nu houwen?

Laet ons werpen kruys of munt, Sien wat de Fortuyn mijn gunt,

Elleboghedy

Oorlof Princesjes schoon Fleur van alle Vrouwen, Mocht ick krijghen sulcken loon Van mijn Lief ghetrouwe, Al heeft Hendrick dat ghebreck, Denckt t'is een Cappoen, een Geck.

Elleboghedy

(32)

Rondeel op Hasenoten.

Wat dunckt u mijn vrient van des nootjens, En zijn sy niet te hart om kraken?

Sy waren ront en hadden sy gheen tootjens Wat dunckt u mijn vrient van dees nootjens, Hebdy in uwe Thuyn betere schootjens, Seght my de waerheyt van der saken, Wat dunckt u mijn vrient van dees nootjens, En zijn sy niet te hart om kraken.

[Verdwaelde Coninginne]

Op de stemme: Ras Laura die u Schaepjens.

VErdwaelde Coninginne Die t'Hof van den Koningh Niet meer tracht te beminnen Mint een Boeren wooningh,

Doch wie kent mijn, in desen schijn, Vermomt van naem en kleeren, Voor Gout en Sy // een Boeren Py De Kroon soo te ontbeeren.

Als d'heughelijcke reyje Voor t'flickerigh dagheraet, Hun Vee ten Boswaert weyje, Singhen met zoete ghelaet

Siet Titans Bruyt // haer kinnen uyt Haer groote Fackel steken, Elck Harder seyt // O zoete Meyt Wat macht u doch ontbreken.

Ick ben nu van die weghen Al willens afgedwaelt, Vermits mijn Bracken Reghen Op t'flacken Aertrijck daelt,

Saft hoor ick hem // neen valsche Stem:

Echo kaest mijn wat in d'Ooren,

Hoe d'Hartogh kwam // mijn d'eer benam, Die ick Fredrick had ghesworen.

Ick waende dat ick bluften Die Liefd' van Fredrick Graef, Die ick dartel kusten

Maer t'was d'Hartogh Octaef, Ach: Fredric Lief, d'Hartogh Eerdief Die heeft mijn Koets beschreden En in schijn // die wil van mijn Die ick u docht te besteden.

Want doen ick wacker worde Soo kusten hy mijn hant En mits ick omme snorde, Trat hy vant Ledekant,

Doe seyden ick // Lief Frederick, Mijn hart, mijn uytverkoren,

(33)

Ay noch een woort // maer hy gingh voort En wilde gans niet hooren.

Waer op dat ick onwaerdigh Dat heel euvelijck nam, Emilia die vaerdigh Verbaest ter Kamer quam,

En sprac mijn toe // mijn Vrouwe hoe k'Loof niet Fredrick ghegaen is, Mit keeck sy uyt // doen was die guyt Vervloekt Octavianus.

Sno Roover van mijn glanse, Wiens gaylheyt brack den strick, Mijns Maeghdelijck Kranse Die ick hiel voor Fredrick,

Die mede sweeft // als ballingh leeft Waer gaet ghy u Lief verschuylen, Zijt ghyer gheweest // stuerde uwe Gheest Wt onder d'Aertsche kuylen.

Vont de Doot gheen bequamer Onder het Aersch gheswarm, Most hy mijn Wapen-kamer Beproncken met sijn Arm

Sal nimmermeer // Ach: Fredrick Heer V Toerste mijn bloncken,

Het licht ick ruyl // en daghelijcks schuyl, In duyster naer spelloncken.

(34)

[Nichtje wel waer heen dus vaerdich]

Op de stemme van Iaques.

NIchtje wel waer heen dus vaerdich, Macher niet een woortje of?

Ia men Vaer, je bent het waerdich, Maer en maket niet te grof:

Nichtje, Nichtje, o mijn lieve Nichtje Komt hier onder t'Lauwer-lof.

Hoe in-soetjes ruyckt dat kruyt Op dat groen begraefde velt, Waer is nu u beste fluitje, Daer ghy my af hebt vertelt?

Nichtje, Nichtje, o mijn lieve Nichtje, t'Pijpje is voor u ghestelt.

Op wat wijs sult ghy beginne, Op het out of nieu fatsoen?

Is dat ghy het kent versinne Wilt het op sijn Stee-luy doen:

Nichtje, Nichtje. o mijn lieve Nichtje Gheeft my eerstmael noch een soen.

Nu speelt op, want ick dat pijpen Liever hoor, dan dat ick eet, Maer wilt eerst te deghen grijpen, Op dat ghy de gaetjes weet:

Nichtje, Nichtje, soete lieve Nichtje t'Pijpen is aen u besteet.

Hoe in-soetjes gaet het fluytge:

Ay my, ick verlies mijn kracht, t'Is ghenoech, gaet uyt mijn schuytge, Ghy bederrift al mijn vracht:

Nichtje, Nichtje. soete lieve Nichtje t'Schijnt ghy met de Pijper lacht.

F I N I S .

[Wel ben je noch sieckjes // ghy sieter soo blieckjes]

Op de stemme: O Angenietge.

WEl ben je noch sieckjes // ghy sieter soo blieckjes Mijn trouhartighe vrient,

Het blijckt wel datjet mient,

Doen ghy de minne in t'hart liet gaen soo diep, Ghy bleefter wat staen // en waerter verraen, Gheschooten, doe icket verliep.

Ick bender ontspronghen // de dartele Ionghen, Ick spring en sing verblijt,

Daer ghy nu suffert zijt,

Dat ghy met suchten droef nu steent, ick singt,

(35)

Ick hebber de moet // en t'isser mijn soet, Daer ghyder u handen om wringt.

Ick oeffende dansjes // en andere kansjes, Ick zeyl of ick rijde te paert,

Als ghy suft by den haert:

Men seud wel eer, wat aerdiger quant is dit?

Maer isset gheen schant // t'is sonder verstant, Ie dut daer je staet, daer je sit.

Ick gaender verkeeren // in deucht en met eeren, Als ghy sit in een hoeck,

Als met de neus in t'boeck,

Als ghy dan snachts niet legghen en kunt noch rust Van droevig ellent // dan ben ick ghewent

Te slapen met grooter lust.

Ghy pruylter en preutelt // ghy mymert, ghy reutelt, En somtijts binje stom,

Of d'antwoort te dom,

Ghy l'kuyert alleen, en schuter meest al de lien, En zijtter gheweest // soo rustighen gheest Als icker oyt heb ghesien.

(36)

Dit zijn de ghebreecken // van minnende Leecken, Als men een blauwe scheen

Ghestooten heeft aen 't been,

Dat geen Aertsbay genesen en kan of kruyt, Maer die de Ionghman // sou redden hier van, Dat moester dan wesen sijn Bruyt.

E Y N D E .

[Klaertge wat heefter u hartge verleyt]

Op de stemme: Amarilletge mijn Vriendin.

KLaertge wat heefter u hartge verleyt, Dat het vermaeck in treurigheyt scheyt, En altoos even benepen verdort,

Gelijck een bloemtge het dauwetge schort.

Krielt het van Vrijers niet an je deur?

Meughje niet gaen te kust en te keur?

En doe je niet branden, niet blaken, niet braen, Al waer 't u op lust een lonckje te slaen?

Anders en speelt het windetge niet Op Else tackjes en leuterich Riet, Als lustichjes, lustichjes, lustichjes gaet, Het watertge daer aen 't walletghe staet.

Sidt d'openhartige bloemtges staen, Die u tot alle bly-gheesticheyt raen, Selfs 't Sonnetge wenst u beter te moe, En werpt u vriendelijck ooghelijn toe.

Maer soo sy niet kunnen, door al hun vermaen, Steken met vreucht u sinnetjes aen,

Soo sulje aen 't schreyen makende bron, De Boomen, de Bloemen, de suyvere Son.

E Y N D E .

[Dick klaegh ick mijn Lief met lijen]

Op de stemme van Iaques.

DIck klaegh ick mijn Lief met lijen, Maer haer hert dat is van steen, In mijn druck scheyt sy verblijen, Dat ontroert my al mijn leen:

Meysje, meysje, lieve soete meysje Ist soo breet, ick denck wel neen.

Stadich gae ick murmuireren Hoe ick haer sal spreken een Hoe ick best sal converseren, Om haer gratie te ontfaen

(37)

Meysje, meysje, lieve soete meysje Wilje niet soo laet het staen.

Kom ick drymael in twee jaren Noch en word ick niet verhoort, Hoe sal dan de Ionghman varen Diemen daghelicks staet te woort:

Meysje, meysje, lieve soete meysje Weest te vreen of blijft ghestoort.

Klaech ick over haer bruyn oogen D'eerste oorsaeck van mijn leet Schaemje, seyse, van die looghen, Bruyn en claer maeckt onderscheet:

Meysje, meysje, lieve soete meysje t'Is goet dat ghy beter weet.

t'Is wel meer geschiet voor desen Dat een dochter gratieus

Scheen in d'Iongmans oof te wesen Mits hy zijnde amoureus,

Meysje, meysje, lieve soete meysje, Die geen steec sagh door sijn neus.

Prince: schat van alle gaven Heeft mijn Lief alleen by haer, In mijn hert leyt sy begraven, Dus ick sucht veel suchtjens swaer:

Meysje, meysje, lieve soete meysje Sprack ick niet, soo seyd' ick waer.

E Y N D E .

[Wel hoe aldus droevich]

Op de stemme: Lest was hier een Reyser.

(38)

WEl hoe aldus droevich Wat isser behoevich Dat elck dus sit en pronckt?

Wy sien op malcander, Het schijnt dat d'een d'ander De beetjens telt en belonckt.

Komt laet ons doch rustich Een vrolijck zijn lustich, Dat bid ick u in t'ghemeen, Want wie weet wanneer doch Dat wy alsoo meer noch Dus vriend'lick zijn by een.

Komt laet ons met singhen Malcanderen bringen Eens van dit suyvere nat:

Wel dat is u vooren, Volcht al na t'behooren, Want soo krijcht elck wat.

Het wort u eens, Susje, Gebracht met een kusje Een dronckje soet van pas:

En is het u waerdich, Soo legt dan vaerdich V vingertjen aen t'glas.

Nu mach ick beginnen Dees Nectar te innen

En legghen dit schip aen-boort:

Al dit sal mijn jeucht voen En t'herte veel vrucht broen, Het moet uyt, want soo hoort.

Ay: hoort het eens smaken, Soo soumen gheraken Te krijgen wat inden mensch:

Wilt het weer vol schincken, Op dat oock sou drincken Mijn Buertje na haer wensch.

Ontfangt het soet Schaepje Van u dienstbaer Knaepje Die aengenaem kleyn present, En souwen wy bly zijn, Dit moeter oock by zijn, Of t'spel was niet volent.

Hoe komt dat ghy stil swijcht?

Het schijnt ghy u wil krijcht:

Indien het u wel behaecht, Denckt in u goe uyrtges Oock om u ghebuyrtges, Op dat niemant en klaecht.

Ay: wilt u eens dra spoen, En wilt het me na doen, Dus set het aen u mont, Het valt u soo losjes Tot zoch in u borsjes, Drinckt uyt tot aen de gront.

Het wordt u eens, Vryer, (Om dat je te blijer

(39)

Sout lustich vrolick zijn) Ghebracht met een soenge, Na u voet een schoentge, Set aen u vingerlijn.

Nu wilt het ontfanghen, Ghy wacht met verlanghen, My docht ghy dorstich leeckt:

V schult te betalen Moet ghy selfs halen, Indien u noch yet ontbreeckt.

Maer wie sou niet billich Selfs halen ghewillich Dees seer ghewenste schult, Want datje sult gheven Ontfangje weer even, Soo datje noch winnen sult.

Nu mach ick my quijten, Om my van t'verwijten Te vrijden van mijn maet, Ick denck wel van binnen, Om dat oock te winnen, Sijn deurtgen open staet.

[De Land-lust off t'vermaert ghenoeghen]

Stemme: Laest doen de Goden banqueteerden.

DE Land-lust off t'vermaert ghenoeghen, Dat meer gheroemt wort dan beleeft, Heeft sich aen t'geyn eens comen voeghen, By een die haer ontfanghen heeft,

Sy ried hem aen // gherust te gaen, Sy ried hem aen // t'ontvlien de woeldery

(40)

En trock hem d'Amstel int Suyd-Oost verby.

Sijn welbesnoeyde spruyten bloeyden, En bloncken d'Amstel jeucht int Oogh, Soo dat een block daer van begloeyden, En deerste Nimph tot weermin booch, T'gheviel haer soo // dat sy nu noo, T'gheviel haer soo, dat sy nu noode souw Weer sijn een Maecht in plaetse van een Vrouw.

Tgeviel haer soo dat noch een Susje Beweecht is vande soete min

Die door een Baets-ghesintheyts lusje, De weermin // heeft ghesoghen in, Die heden is // in echtenis

Die heden is // in een beloft ghetreen,

K'wensch dat den Hemel haer gheluck verleen.

Eynde.

P.G.H.

Hywelijcks Lof,

Op de Wijse: Si tanto gratioso.

LOf, lof, sy dees Goddinne,

Die daeg'lijcks 'teen geslacht me t'ander strengelt, En niet door gheyle minne,

Als Venus dee, het bloet der wulpschen menghelt Maer stedelijck // soo sedelijck

Kan door haer kracht beweghen

Die min verachten // en echtelijck betrachten s'Hemels zeghen.

O Voester-vrouw der vrouwen

Door u ist dat noch d'Oud'ren wort ghegheven, Met juychinghe uytghenomen

Int derde lidt haer blijschap te beleven, En uyt haer stronck // staen tot een pronck Veel stammen, elcks om 'tbrave,

Die noch op heden // opwecken d'overleden Wt den grave.

Wat waert met d'arme mensche:

Indien hy u ghesellicheyt sou derven?

Al hadde hy s'herten wensche

In eensaemheyt hy quijnende moest sterven:

De goude torts // des daeghs sou korts Vergheefs op onse daken,

Soo helder lichten // noch menschen aenghesichten Meer vermaecken.

Of soo men in u stede

Vrouw Venus smoocke alleen met wieroock vyeren, De menschelijcke zede

Antwoorde flucx tghebruyck der wilde dieren, En elck sou boos // heel wetteloos

V dorpels gaen ontwijen,

(41)

Die vranck en veylich // betreen, al die nu heyligh Willen vrijen.

Io Io Goddinne:

Die in uw stoel zo heerlijck zit bepeerelt, En als een Coninginne

De Scepter draeght van treedlijcxst deel der weerelt Langh duere u rijck // vrouw Huwelijck,

Groot worde uwe heerschappije,

Eer langhe doetse // ontsien ons tegen-voetse V partije.

E Y N D E .

(42)

Bruylofts-Liedeken,

Op de Wijse: Vaert wel Scepter vaert wel.

EEr oyt de werelt wist vant snoodt bedroch der sonden Doen tquaet en quaetdoenders noch niet en was bekent, Doen ramp en ongeluck gheketent lach ghebonden, En goetheyts wesen was de schijn altijts ontrent.

Doen d'Aertrijck jeudich noch van selfs gaf alle dinghen, Volmaect, en datmen niet gebreckelijck en vant,

Doen lustent u O God de Echt int licht te bringhen, En hebt diens lustich hof vol alle goet gheplant.

V zeghen gaeft ghy die, die eerst de Echt begonnen, Geeft die haer volgen naer, u zeghen oock te sien, En soo oyt yemant heeft ter werelt mercken connen Dat u de Echt behaecht, soo latet nu gheschien.

V gaven milden Godt wilt dees ghelieven gonnen, Lichaems gesontheyt, en gerystheyt aent ghemoet, Voorspoet en Salicheyt, en watmen soude konnen Wenschlijck begeeren, sent haer toe in overvloet.

So al dit goet of meer u mochten zijn ghegheven, Gheliefde Paer, soo wil u gheven noch de Heer, Matich die danckbaerlijck tontfanghen, dat u leven V selfs sy nut, en and're dienen mach tot leer.

E Y N D E .

[Vermits tverganckelijck veranderingh is eyghen]

Stemme: Vaerd wel Scepters vaerd wel.

VErmits tverganckelijck veranderingh is eyghen, Ick peyns en overlegh wat nutter schijnt te sijn, Te blijven dus alleen of my tot d'Echt te neyghen, Want na gewenschte trou comt scheyden vol van pijn.

Ick min de soete Echt, diens lieffelijcke vrede De gever alles goets oyt hoochste wel ghevalt Die t'eerste swacke paer in dese staet bestede

Diens afcomst meer als yets op t'gantsche Aertrijck bralt.

Die eensaem droevich leeft, raeckt licht aent suffich quijnen, Ziujn struykelighe voet van niemant woer ghestut,

Zijn Ouders hy verliest, sijn lusten schier verdwijnen Hy krijcht van vremde niet dan schijndienst om tgenut.

T'vergaderen in d'Echtr, is twee gelievens vreuchde, Diens door gevlochte zin malcanders droefheyt rooft, De swackste wort gesterckt om doelen na de deuchde, Na anders nut en lust een yder trouwelijck slooft.

(43)

Hoe wel de nutte Echt vereyst een woelich leven, Viel niemant oyt te swaer tgeen willich wert volbracht, Al moetmen als het daecht na zuere arbeyt streven, Tot voorstant van syn Huys de liefde die vermacht.

De swaerste swaricheyt die d'Echt my schijnt te toonen.

Is dat van d'eerste uyt de magre door ons dreycht,