Of het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje
bron
Het nieuwe Princesse liedt-boeck, Of het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje. Weduwe
Lootsman, Amsterdam 1682
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_nie094nieu01_01/colofon.php
© 2011 dbnl
[Princesse die genoot op Trou]
PRincesse die genoot op Trou Het puyck van ’t hooge Huys Nassou.
Godt geeft dit hooge Paer langh leeft, En datmen binnen ’t Iaer mee heeft Een Jonge Spruyt, die dienst betoont Te sijner tijdt, en Vyant hoont:
Doch eer de saeck noch komt soo veer, Soo sal voor eerst noch dese keer De Pap-pot en de Luyermant Genomen dienstigh by der Hant, De SPELDE-KUSSINGH dient ook mee Met al het Poppe-goet zijn Ree.
Op dat wanneer het SCHUYTJE Rijck Sal varen na de VOLEWYCK,
Godt geeft het dan voor Wint en Stroom Mach Varen, dat een Jonge Soon Ons Landt en Luyster geve soet, Die met het Melck sy opgevoet Van Vroomigheyt, die Landt en Staet Sijn Edel-moet staegh blijcken laet.
U E. Dienaer, N. N.
Oranje door de Min gevoet,, Alhier sijn Britse Spruyt begroet,
De Min die pijnt hem door het hert,, Haer Liefde balsemt weer de smert.
Vreugde-sangh, op de Declarasy van sijn Koningl. Hoogheydt den Heere Prince van Oranje, met Maria Princesse.
Voys: Een Schip dat, &c.
VErheught u nu vereende Landen, Vlecht nu een krans om 't jeugdigh Hooft Van onsen Prins, die sijn Vyanden Haer waen en meeningh gants verdooft, Die stadigh haeckten naer 't verdelgen, Al van dien Stam,
Die gaet de wanhoop nu verzwelgen, Die Nyders Lam.
So dra sijn Hoogheyt had genomen, Den Afscheyt van ons hooge Staet, Nam hy Reys aen; is gekomen, Tot Nieu-market met bly gelaet, Het grof Canon men daer gonck lossen Rondom de Wal,
En ingehaelt met veel Karossen, Met bly geschal.
Daer na sijn Hoogheyt weer gong scheyden Van Nieu-market met grooten zwiet
Die hem uyt Koninghs Naem geleyden, Al tot Withal voort men daer siet, Den Koningh sijn Neve vol waerde, Seer Triomphant,
Met Reverentie tot der Aerde, Hem biet de Handt.
Doen trocken samen ten Hove Sijn Hoogheyt met sijn waerde Oom, De vreughde Galm 't gehoor verdove, Door dien ‘t Canon gaf een vuyr-stroom, Den Adel veel Santeejen droncken, Op sijn Hoogheyt,
Trompetten en Kornetten kloncken, Elck was verblijt.
Daer na sijn Hoogheyt hem verlusten, Met Frinckanteeren op de Iacht, Den Adel haer daer toe uytrusten, Tot hear vermaeck met gantsche macht, Maer Stuaert Koningh van brittanjen, Die vind geraen,
Om sijn Neve ons Prins d'Oranje, Te echten gaen.
Met de Princesse hoogh geboren,
Waer op besocht wierd na behoren, 's Vaders Consent en sijn begeer,
Ook Princesse Maria waerdig, Hoog-Loffelijk Die Raet van Oom en Vader waerdigh, Keurt Billighlijck.
Voort liet den Koningh Publiceren, Al tot Withal in het publijck,
Hoe hy sijn Neef gonck Estimeren, Om te maecken een Huwelijck, Tusschen sijn Neef ons Prins d’Oranje, Ende Me-vrouw,
Princes Maria uyt Brittanje Geven ter Trou.
Dit maeckt de herten vol in vreughden, Door gands Londen des Koninghs Stad De Santeen vlogen met verheughden De Klocken Ronckten boven dat, Saghmen ontsteken vreughde Vieren Geheel in 't ront,
Trommels, Schalmeyen, tierelieren, 't Canon dat ronckt.
Ministers en vreemde heeren Besochten doen sijn Hoogheyt ras En gongen hem Congratuleeren Wensten hem Zegen op dit pas, En dat noyt onheyl 't Huys Nassouwe, Genaeckt, maer meer
En meer Godt wil sijn Stam op bouwen Gaen dese keer.
Hier op soo heeft hem doen begeven Zijs Hoogheyd door Ootmoedigheyt Heeft dit aen onsen Staet geschreven, Met Koninghs Iacht daer toe bereyt Daer hy den Heer Stangerland waerdigh Vergunt de Eer,
Om aen den Staed te brengen vaerdigh, Dit sijn begeer.
Doen onsen Staet naer Delibrasy, Over dees saeck satten present, Doen sonden sy weerom met Grasy, Den Heer Stangerland, die hem wend, Om aen sijn Hoogheyt t'Adverteeren, Met Recompens
Van groot geschenck, en haer begeeren, Vol Zegens wens.
Dit klinckt Louys vreemt in zijn ooren Want dit gaet niet wel na sijn sin, Godt wil geven dat wy hier dooren Verkrijgen Vrede en met min, Buygen de Herten van de groote,
Op dat in rust,
Leven ons mede Bontgenote, En d' Oorlogh Blust.
Roept dan Viva, Viva Getrouwe, Uyt een verheven held're Borst, Viva O Edel Helt Nassouwe, Viva onsen Oranjen Vorst, Viva Princes Maria mede Dit nu ter tijt,
Met onsen Prins u nu op heden Tot d'Echt bereyt.
E Y N D E .
Wy die Oranje seer Valjant, Souden halen uyt Engelandt.
Rankontreerden een France Fluyt, Die tot ons voordeel viel ten Buyt.
Een nieuw Liedt, op de veroveringh van de Fluyt, genaemt Iuffrou Iohanna, door drie Hollantse Sloepen genomen.
Stem: Van Durckerdam wy zeylden, &c.
Over de water Plas.
Den Schout by Nagt gepresen Sal Dammiaten wesen,
En den Cappiteyns Soon,
En ick voer met van Valen, Daer moet ick van verhalen, Ter eeren sijn Persoon.
Sijn Hoogheyt sonder falen,
Die souden wy gaen halen, En Konvoyere fijn, Maer 't geen ons Rankontreerde
Was een Fluyt die Laveerde Om van ons af te zijn.
Dit gaf ons vreemt bedencken,
Dat sy so ginge wenke, Ons Capiteyn als nou Hoorde ick soetjens roepen
Wilt strijcken gaen jou sloepen, Valt in Roeyers getrou.
Wilt nu niet langh staen dralen Maer gaet ter stond hier halen, De Fluyt het is een prijs
Wy om goe avontasy, Hadden seer goe korasy Maer Tomas wiert het wijs.
Hy maeckten mee seer aerdigh Sijn Sloep ten eersten vaerdigh, Met Mannen wel versien Een som seer uytgelesen En wou de minst niet wesen, Doen war’ wy met ons drien.
Doen lustigh aen ´t bougaeyen Den sabel sagmen zwaeyen, Ons Luytenant vol moet, Riep wilt u lustigh spoeyen Het is nu tijt van Roeyen, De Buyt het weer versoet.
Als wy hem soetjens naeckten Een yder van ons haeckten, Om eerst aen Boort te zijn,
´t Was of de Sloepen vloogen, Maer men was haest bedrogen Wanneer sy schooten fijn.
Wy ons in order stelden, Maer een van ons die telden, Wel seven stucken saen En vier en twintigh Mannen, Die met malkander spannen, Om tegen ons te staen.
Wy wierden half verslagen Als wy dees Zielen sagen, Soo dat wy by malkaer, Quamen en daer pasiaerden Terwijl wy wat bedaerden,
Om voor de minste schaden, Met Godt bevrijt te sijn, Van voren in te komen, Maer wie sou daer van dromen Dat daer Granaten zijn.
Doch het niet langh en duerden, Dat sy op ons so vuerden,
Want het was strack aenboort, Wy als Helden getrouwe, Vochten voor ´t Huys Nassouwe Gelijck als dat behoort.
Lof Sions Godt gepresen, Die ons hulper sal wesen, En oock kan helpen stant, In ´t Hevighste van ´t strijden, Tot al onser verblijden, Is Oranje geplant.
E Y N D E .
Hier sit Oranje Zegen-praelt, Met Stuars Bruyt in Echt behaelt, Cornets, Violen, en Cimbael, Met vreughts Santeen vullen de zael.
Echt-Basuyn, geblasen op het Huwelijk van sijn Konincklijcke Hoogheyt: den Heere Prince van Oranje: met Maria Leadae Stuarts,
&c.
Stemme: Sa laet ons Triompheeren.
Aen ons Prins valjand.
Na dat de min Godinne,
Had langen tijd getracht, Oranjens hert te winnen,
So heeft sy ’t nu volbragt, door haer magt Door haer magt, viva door haer magt ha, ha, Ha, ha, ha, ha, door haer magt,
Is den Helt verkracht.
Haer min Godt Cupidootje, Met hem te Velde toogh, Daer hy den Vorst een schootje,
Schiet uyt sijn minneboogh, van om hoogh Van om hoogh, viva van om hoogh, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, van om hoogh,
Met een lachend' Oogh.
Dien helt die noyt en zwichte, Voort 't Oorloghs moort metael, Die voeght hem tot sijn Nichte, Genegen door dees quael, Principael, Principael, viva Principael, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, Principael,
Dees Princes Royael.
Hy scheyt dan uyt Campanje, Neemt afscheyt van den Staed, Met Iachten van Brittanje,
Hy na de Liefste gaet, hoogh van staet, Hoogh van Staet, viva, hoogh van staet, ha, ha Ha, ha, ha, ha, hoogh van staet,
En vol soet gelaet.
Daer wiert ons Prins verheven, Van Karels majesteyt,
En Duc de Iork daer neven,
De wellekomst groet geseyt, en geleyt, En geleyt, viva en geleyt, ha, ha,
Ha, ha, ha, ha, en geleyt, Door al d'Edelheyt.
Doen ginck het op Trackteren, Onder een vreught geluyt, Den Prins toond sijn begeeren,
Versoeckt sijn Nicht tot Bruyd, overluyd, Overluyd, viva overluyd, ha, ha,
Ha, ha, ha, ha, overluyt, Iorricx soete spruyt.
Door Liefdens Estimacy,
Wort sy aen hem gejont, Oranjens falutacy, Maria boesem wond, daer terstond, Daer terstond, viva daer terstond, ha, ha Ha, ha, ha, ha, daer terstond,
Sluytmen 't Echt verbond.
Hier op ontstaet in Londen, Een volle vreught getier, De Klocken gaen terstonden,
Men stoockt het vreughde vier, met een zwier,
Met een zwier, viva met een zwier, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, met een zwier
't Wasser vol playsier.
Ons Prins doet Noot’ficasy, Van 't Huw'lijck aen ons Staet, Versoeckt haer approbacy, En overwijsen raet, in dees staet In dees staet, viva in dees staet, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, in dees staet
Met een rijp beraet.
Terstont ons hooge Heeren Die dephescheren voort, Met groot Congratuleren,
d'Heer Stangerlant aenhoort, Met 't ackoort Met 't ackoort, viva met 't ackoort, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, met 't ackoort
Ginck hij haestigh voort.
De Klocken hoortmen klincken, Terstont door volle vreught, Vier pijlen saghmen blincken
Geschoten door de Ieugt, met geneught Met geneugt, viva met geneught, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, met geneugt
Was den Haegh vol vreugt.
November veertien dagen, Ons Prins sijn Iaer geboort:
Quam daer met bly hehagen,
Ons Staten haer accoort, so ´t behoort So ´t behoort, viva so ´t behoort, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, so ´t behoort
Trouden sy daer voort.
Des Bisschops Ereleney Van Cantelburry daer In dees Konincks prenseney,
Trouden hy ´t hooge paer, met malkaer Met malkaer, viva met malkaer, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, met malkaer
Iuygt nu vreughde Schaer.
Daer ginck Oranjen proncken:
Al met sijn Stuarts spruyt Santeen wierden gedroncken
Geviert, en Klock geluyd, men riep uyt Men riep uyt, viva men riep uyt, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, men riep uyt,
Bruydegom en Bruyt.
Harpouken en Trompetten, Speelden ra ra Rou dou dou,
Rou dou dou, viva Rou dou dou, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, Rou dou dou
Met so Edelen Vrouw.
So heeft het hoogh Oranje, Verkregen nu sijn sin, Oranje kust Brittanje,
Maria sijn Goddin, en Vriendin, Vol van min, viva vol van min, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, vol van min
Al sijn hert en sin.
Men siet met vreught verlangen, Onse Princes te moet,
Om heerlijck te ontfangen,
Al met 't Oranje bloet, Wel gemoet, Wel gemoet, viva wel gemoet, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, Wel gemoet,
Met een Konincks groet.
By geenigh menschen leven, Is sulck een vreught bereyt, Als in den Haegh verheven, Voor hare Majesteyt en Hoogheyt, Nu ter tijd, viva nu ter tijd, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, nu ter tijd, Yder is verblijd.
Dus roepen wy gelijcke, Viva tot deser stee, Holland en 't Bridse Rijcke,
Sent God u zegen ree, op dees stee, Op dees stee, viva op dees stee, ha, ha, Ha, ha, ha, ha, op dees stee,
En schenckt ons de Vree.
Een Nieu vermakelik Minne Liet Inhoudende de Aengename Tijt.
Voys: Ach Moeder hoort mijn, &c.
HOe helder vertoont de son haer glans Komt soete meysjes en vlegt eene krans Aldaer de aengename Roosjens staen, Want siet de lieffelijcke tijd komt aen.
Vryer.
Mijn Hertjen 'k bid u om een bee, Gaet doch uyt liefde morgen ochtent mee Want gy zijt doch mijn alderliefste kint:
In wien ick d'aldermeeste soetheyt vint.
Vryster.
O Ionckman gy steelt 't Hart van my Want ick wordt bleeck door minne-kosery
Vryer.
Mijn Engel wat voor praet is dat?
't Is best dat ick jou in mijn armen vat,
Vryster.
Ey soetjens vryer siet wat gy doet
Want 't nagtegaeltje dat singt soet, soet, soet.
Vryer.
Ach Liefste verlost my doch van pijn, En lecht u Suycker mondje by het mijn, Op dat ick door dit oversoet gekus, Aen u den binnen minne-brant eens blus.
Vryster.
Het soenen past geen Ionge maeght, Schoon dat sy haer beminde liefde draegt Want door het kussen en het soet gestreel, Geraeckt het Roosje somtijts van de steel.
Vryer.
Wel meen jij dan overschoone Meyt, Dat ick u soeck al tot oneerbaerheyt, Neen, neen mijn uytverkoren Engelin, Het is uyt liefde dat ick u bemin.
Vryster.
Hoe aerdigh bevallen my u reen, Kom soete Vryer, gaen wy samen heen, Al door de groen bedaude Klaver-wey, Al met den soeten en aenstaende mey.
Vryer.
Hoe soet bevalt my dese praet, Van u die in mijn Ziel gewortelt staet, Komt alderliefste sit een weynigh neer Ontfanght een soen, en geeft my dan een weer
Vryster.
Daar is een kusje na u bee,
Hout u gerust en weest daer mee te vree, Daerom mijn Vryer houd u nu gestild, Hoe ick meer segh hoe gy meer soenen wilt.
Vryer.
't Geveugelt leerd ons door den aerd,
E Y N D E .
Oranjens Minne-vreugt.
Toon: Lief, Lief, siet na my, &c.
ORanje, brittanje
Drinken nu door Echt verbond Malse koontjes lip en mont:
Nu, nu, sal d'Oranje son; Schiete stralen uit By de britse spruyt In spijt bourbon:
Nu, nu, daelt sijn luyster bron Princesse, Noblesse,
Aerdigh beelt, op deught gegront, Daer ons Vorst vermaeck in vond
Nu, nu, sal d'Oranje son, Schiete stralen uyt, By de britse spruyt, In spijt bourbon, Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
O Parel, Die Karel,
Kenden waerdigh sijn Cousijn, Tot sijn Echt-genoot te zijn
Nu, nu, sal d'Oranje son, Schieten stralen uyt, By de britse spruyt, In spijt Bourbon,
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
Vorstinne, Vrindinne,
's Prince ziel die springht van vreught Om u aengename Ieught,
Nu, nu, sal d'Oranje son, Schieten stralen uyt By de britse spruyt, In spijt bourbon, Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
't Gewemel, Der Hemel, Druckt sijn Zegen in u schoot, Door u Prinslijck bed genood,
Nu, nu, sal d'Oranje Zon, Schieten stralen uyt, By de britse spruyt, In spijt bourbon,
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
Gods zegen, Als regen, Die bestraelt u Echten band, Tot een heyl voor 't Vaderland,
Nu, nu, sal d'Oranje Zon, Schieten stralen uyt, By de britse spruyt, In spijt bourbon,
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
't Genuchte, Der vruchte Voed de hoop van 't jongh geslacht Door u Vorstelijck voort gebracht
Nu, nu, sal d'Oranje Zon, Schieten stralen uit By de britse spruyt, In spijt bourbon, Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
Den Hage, sal drage Uwen lof ten hemel aen Snelder als de vlugge Faem:
Nu, nu, sal d'Oranje Son, Schieten stralen uyt By de britse spruyt, In spijt bourbon,
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
Wy wenschen: Als menschen Dat de batavier en brit
Spruyten siet in 't derde lit:
Nu, nu, sal 'Oranje son, Schieten stralen uit By de britse spruyt In spijt bourbon:
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
O Prince, Ons winse Zijn aen beyde toebereyt Aerdtsche vreugt en Saligheyt:
Nu, nu, sal d'Oranje Zon Schiete stralen uit By de britse spruyt In spijt bourbon:
Nu, nu, daelt sijn luyster bron.
E Y N D E .
Al zijn de Dochters staegh gesint,
[Flora mijn waerde, En troost op aerde]
Voys: Eylaes, wat pijne, &c.
Galant.
FLora mijn waerde, En troost op aerde Ach wilt aenvaerde, mijn trouwe min,
Aensiet my ootmoedigh hier voor u neer kniele, Verhoort u slaef o schoone Engelin,
Laet doch u strafheyt mijn Hert niet ontzielen, Maer biet hem Ionst die u noemt sijn vrindin.
Flora.
Galant u smeecken, Acht ick een teecken, Van valse streecken, Die minnaers doen, Om so een maeght haer bloem te ontroven Waer mede sy haer geyle lusten voen, Gy soekt de glans van mijn wit te verdoven Gaet valse minnaer wilt u van mijn spoen.
Galant.
Och neen mijn Engel, Ick niet en strengel, Mijn liefde mengel, Met snoo bedrogh,
Daer lagh ick mede, dit is den strick, Die daer gemeen de jonckmans uytspannen Gelijck als men dat heeft vernomen dick Waer mede sy de Dochters aenrannen, Maer in dit net haer maeghdeblom verstickt.
Galant.
‘t Is waer mijn schoone, maer sal den vrome Die altijt schromen, bedrogh en list,
Met de quadoenders haer loon ontfangen Zal dan deugt met ondeugt sijn verquist Zal men een trou hert al eve gaen prange, Als den ontrouwe, o neen! Lief gy mist.
Flora.
Ick moet bekennen, datter goe bennen, Die haer gaen wennen, Tot eer en deugt, maer dat mijn reden geeft om te bedugten Is, men de jonkmans niet gelove meugt Want schoon die vleyen of weene of sugte Sy sijn gelijck de Krockedil die krucht.
Galant.
Lief wilt mijn lyen, Eens onderscheyen Al van het vleyen, der minnaers vals, Neemt dan tot teken mijn drie-jarig slave Daer ick u getrou ben geweest in als, Hoe dickmael heb ick u schaepjes gaen lave, Aen ‘t water, en de Klaver-wyden mals.
Flora.
Dit ‘s wel waeragtig, U vleyt eendragtig Die port mijn machtigh tot weder-min, maer denk de vogelaer soetjes gaet fluyte, Tot dat het Vogeltje is het Net in,
Mijn mont u korale lipjens mach rake Die eerst mijn zieltje heeft geleyt een strik, Gunt mijn de nectar daer nu van te smake, Op dat mijn hertje weder wat verquickt.
Flora.
Soekt gy met kussen, U brand te blussen Om soo te sussen u herts gequel, Soo heb ick reden dan om te gelooven Dat gy maer soekt alleen het min-gerel;
Neen Galant slaet eerst u ooge na boven, Soekt eerst de deugt, het aer sal volge wel.
Galant.
Schoon Lief vol deughden, Dat mijn vol vreughden, mijn hert verheughden van eerst af aen,
Ik wil u kuysheyt in ‘t minste niet krenke, Ick sweer getrou te zijn u nu voortaen,
Aenvaert mijn Trouwtje dat ick u kom schenke, En laat de liefd’ ons herte binden gaen.
Flora.
Galant gepresen, U deugt moet wesen, Ontfangt by desen oock mijnen Trou, gy zijt mijn herder, en luyster, mijn waerde, En ick sal zijn voortaen u lieve vrou, mits ick u troutje van u nu aenvaerde, Laet wy ons schaepjens same drijve nou.
Galant.
Heb dank mijn schoone, Ik sal u kroone, En staegh betoonen oprechte min, Laet mijn de necter uws lipjes geniete,
mijn vreught, mijn kroos, mijn schoone Herderin;
Nu is vergeten al ‘t lijdigh verdriete, Nu ik de vrugt mach plucken na mijn sin.
Flora.
Galant ‘t is reden Dat wy op heden Weyden in vreden ons kudden saem:
Galant.
Ia siet mijn lief hoe dat haer gaen voegen U Schaepjens by mijn Ramme bequaem Gelijck wy hebben sy mee haer vernoegen, Het schijnt ons liefde is haer aengenaem.
Het Soetste van den Minne-Godt Dat brenght een Maeght tos yders spot, Wanneer een Dochter voor de Trou Haer laet gebruycken als een Vrou, Want schoon mijn Minnaer hiel sijn woort, Nochtans heeft hem de bleecke Doodt Doen scheyden; dus is ‘t Minne zoet Verkeert in enckel bitter Roet.
[Ach Hemel scheurt u Nacht-gordijn]
Voys: Tot Vlissinge leyt een, &c.
ACh Hemel scheurt u Nacht-gordijn:
Ach Son en Mane, laet uw stralen Niet weder op mijn snoode treyn, Uyt u Lasueren Hemel dalen.
Ach Hemel-voocht ontreckt my d’Aert, Och Boom en Bloempjes wilt u buygen;
Komt Water-beeckjens, lief en waert, En weest van mijn misdaet getuygen.
Want ick beken, het is mijn schult;
O Goon! helpt my mijn straffe dragen, Want ick moet lijden met gedult Het schempen van mijn naeste Magen.
Den eenen seyt, ghy vuyle Hoer, Gaet na uw eersten Dryer keeren, En noch daer boven wil mijn Moer Mijn met stock-slagen gaen vereeren.
Mijn Vader is toornigh en gram Dat ick den tweeden heb verlaten, Nu sit ick met mijn kleyne Lam, Een yder heeft genoegh te praten.
Den derden, daer mijn hoop op stont, Heeft Godt den Heere my ontnomen,
En ick ben op een losse gront, O Goon! wat sal my over komen?
Mijn Lief, mijn waerde Lief is doodt, En ick ben Moeder sonder Vader, De Aerde heeft hem in haer schoot, Komt Speel-genootjens treurt te gader.
Wilt u gaen kleeden in den Rouw, Wilt weenen, klagen, huylen, suchten Over mijn liefste Lief getrouw;
O Godt! waer sal ick henen vluchten?
Komt felle Dood, en spaert my niet, Komt, spant uw boogh, en wilt my schieten;
Komt haelt my uyt dit swaer verdriet, Komt, laet ick eens uw gunst genieten.
Komt oock mijn kleyne lieve Lam, Komt helpt u moeders leed beklagen;
Komt felle Dood toont u eens gram, En laet dit Lichaem mee wegh dragen.
Oorlof ghy jonge Maeghden al, Wilt een voor al jou trouwe houwen, Want God u anders straffen sal,
Dat moogt ghy vry van mijn vertrouwen.
E Y N D E
Een Nieuw Kluchtigh Liedr, van ‘t gesmockelt Vleesch.
Stemme: Van de Spinnekop, &c.
KOmt en siet, Koopt dit Liet, En hoort na mijn bediet,
’t Geen ick u sal gaen singen, Al van twee Snaecken, die seer heus Een Pachter loerden braef de beurs, Hoort eens hoe sy beginnen.
Een Sinjoor, ‘k Meen Doctoor, Had tot sijn Study voor,
Hem sellifs wesen koopen, Twee Dieven, die juyst op dit pas, Waren gehangen aen een bast, Voor haer moetwilligh stroopen.
Men deed haer, Met malkaer In eenen Mand aldaer,
Voort na den Dockter senden;
Potsemakers, aen wien Dit werck wel behaeghden,
d’Een sey tot d’ander, kom ‘k weet raet, Laet ons gaen na den Pachter maet,
‘K moet nu een kansje wagen.
Sy met spoet, wel te voet, Gaen na den Pachter vroet, met langh en wijde schreden;
En bonsen lustigh op de deur, De Pachter komt geloopen veur, Die haer de deur op dede.
Wel mijn Heer, excuseer,
’t Hert kloppen dese keer,
’t Geen wy doen aen u deure, Wy hebben soo van stonden aen, Gesmockelt Vleesch sien binnen gaen, Geloof ´t en zijn geen leure.
Mannen, och! seght my doch, Waer is het in gebrocht?
Soo sprack den Pachter even.
Wy sullen ’t u van stonden aen, Seyden sy, wel verklaren gaen, Seght maer wat wilt ghy geven.
Mannen hoort, met een woort Sal ick u langen voort
Vier Ducaten in handen:
Wy zijn te vreen; het Vlees dat is, Tot den Hoogduytsen meester wis Gebracht al in een mande.
Wel nu aen, g’hebt gedaen, Mijn dienaers wilt nu gaen De Schout en Dienders halen, Dus quam het heele sootje hoort, En klopten aen de Docters Poort, Maeckt op ons sonder dralen.
Den Doctoor, Die quam voor En dee haer op de Door En sprack tot dees Monsieure, Seght mijnder Herre wat ou list, Hast dou bouten der pot gepist Ich worder bald seen veure.
Neen mijn Heer, dese keer,
Sullen wy op en neer Eens doorsien uwen huyse;
Gesmockelt Vlees hebt ghy gehaelt, Den Pacht en hebt ghy niet betaelt, Ghy sult ons soo niet luysen.
Douvel hael, Sonder fael, So ick hirr ab eyn mael Gewete had to voren
Dat doe der geld von haben solt, Dus sprecht man was doe haben wolt,
´t Wol doyn helijck behooren.
Kom weer an, Als een man, Betael ons boeten dan En dat al lief en geeren;
Ghy sult betalen tot een duyt, Of schoon ghy singt of dat ghy fluyt, Of wy sullen ‘t u leeren.
Neen mijn vrint, Niet soo blint, Wy zijn byloo geen kint,
Ghy sult ons niet soo dotte;
Wy moeten eerst in ons present
’t Vlees sien op dat ghy ’t niet ontkent, Anders en sou ’t niet hotte.
Docter Heer, Sonder meer, Te toeven, nam sijn keer, Bracht haer strack in sijn kamer, Waer dees gehangen Dieven bey Lagen op Tafel, zy aen zy;
Wie sagh oyt pots bequamer.
En hy sey, Komt hier bey Der Herre, siet hier vrey Das mier gesmochelt vleese;
Dit dee den Doctoor om de leus;
Den Pachter die sagh op sijn neus Als of hy was verweesen.
Men daer sagh, Groot gelagh, Om dat den Pachter daght Hier grooten buyt te vangen:
Dus trock hy weer stil-swijgens deur;
Den Doctoor sprack; ha, Herren heur, Hoe is dijn Snats soo lange?
Die Wijven trouwt, om geldt en goet, Verwijt en knorren hooren moet:
Dees bloed heeft nu een Weeuw getrouwt,
’t Welk hem wel dapper spijt en rouwt.
[Gy Ionckmans hoort na mijn vermaen]
Voys: Gy wispeltuerige Matroos.
GY Ionckmans hoort na mijn vermaen, Ick sal u hier vertellen gaen,
Hoe dat ick mijn verleyden liet, Dus spiegelt u aen mijn verdriet, Dat ghy niet in ’t benouwen Raeckt door trouwen.
Ick was in ’t bloeyen van mijn jeught, En in de vrydom nam ick vreught, Maer door dien ick was jongh en dom, Verquisten ick mijn jeugdigh blom:
Een Weeuwtje gingh ick trouw, Tot mijn Vrouwe.
Sy had veel goetje, soo sy sey, En Rente-brieven noch daer by, In ’t fijn, sy kost wel leven van, Haer goetje, soo dat sy geen Man Van doen had om te wercken, Soo ginck sy snercken.
Ick dacht, o broeck, dat staet mijn an,
Maer ick dacht, dat is niet een sier, Daer is wel goetje om hun groot Te brengen: soo dat ick geen noot
Heb, want ick sal mijn stijven, Met haer schrijven.
Om kort te seggen met een woort, Ik peurde strack na ’t Weeutje voort,
En maeckte daer de serviteur, Ick ley’er mijn begeerte veur;
’t Ia-woort wiert daer beneven, Mijn gegeven.
‘k Meen ick doen veel gewonnen had, Maer ‘k had een gladden ael by’t gat, Want so ras was ick niet getrout, Soo wiert my ’t kluewtje strack ontfout, Haer roemen was al logen, ‘k Was bedrogen.
‘k Sey Lief, nu zijn wy beyde een, En ’t goet is beyde ons gemeen,
‘kVersoek opent nu eens u kas, En toont u Rente-brieven ras;
Ik bid u vriendelijcken, Laets’ eens kijcken.
Sy stracks met een lacchende mont, Sey, Lief ick salse u terstont
Gaen toonen: maer ey lieve hoort, Sy quam stracks met de Kinders voort, En sprack, dees Kinders lieve Zijn de Brieve.
Vier duysent gulden dat aen rent, Konnen sy jaerlijcks pertinent
Verslinde, dus soo heb ick haer, Op duysent gulden door malkaer Voor Renten gaen sommeeren, En waerdeeren.
Denckt eens hoe ick keeck op mijn neus, Maer schoon al wierd ick noch soo beus, Soo sweegh ick stil, maer eghter docht, Is dat Rent’, het de duyvel mocht,
‘t Is mager sulcke renten, Slafrementen.
Ick dacht schier op mijn muyltjes leegh Te gaen: en somtijts met een veegh Te drincken eenen Roemer Wijn,
Maer laes, in ’t sweet van mijn aenschijn, Moet ick het kosje rapen, En gaen schrapen.
Noch is mijn Eeten niet te vet, En als ick savondts gae na ’t bedt, Vermoeyt zijnde van d’arbeyt groot, En dat mijn Leen tot rust mijn noot,
Dan mag ’t my niet gebeuren, ‘k Mag wel treuren.
Want siet dan leyt het Kint en gromt En Moer die leyt gerust en ronckt, Soo moet ick, schoon ’t mij niet en lust,
’t Kint wiegen soo langh tot het sust, Te wesen soo stief-vaertje, ’t Is geen aertje.
Had ick de Kinders noch gemaeckt, Dan was soo vreemt noch niet de saeck, Maer een ander genoten heeft
De vreught die ‘t Echte Bedde geeft, Dus staet my niet te wiegen, Sonder liegen.
Schoon ick de Wiegh al stil laet staen, Soo gaet het op een krijten aen,
So dat ick noch op ’t lest ben bly, Om dit gebrubbelde geschrey, Door ’t wiegen niet te hooren An mijn ooren.
t’ Samen-spraeck, tusschen Coridon en Silvia.
Op een aengename Voys.
RYst uyt den slaep schoon Herderin, Aurora die komt ons ontwecken;
Rijst uyt den slaep mijn schoon Vriendin, Wy moeten t’samen in ’t velt gaen trecken.
Herderin.
Wel wie hoor ick al voor mijn deur My roepen in de middernachten, Ist eenen Herder of een Monseur Die my soo vroegh hier komt ontwaken?
Herder.
Och neen mijn schoone Silvia,
’t Is Coridon uwen Beminden;
Komt Liefste, want het wort te spa, Laet ons gaen treden onder de linden.
Herderin.
Ach Coridon, waer wilt ghy gaen?
Ick sie de Lucht is noch vol Sterren;
Wat maeckt ghy soo vroegh op de baen?
Want den dagh is noch veel te verre.
Herder.
Wel hoe mijn schoone Engelin,
Myn Schaepjens zijn al aen het weyden;
Sa spoeyt u wat mijn Herderin, Om uwent wil sal ick wat beyden.
Herderin.
Wel is het waer, ach Coridon!
Ick sal haest op de been wel wesen;
Ia Lief, mijn waerde, mijn schoone blom, De Zon is al lanck op geresen.
Herder.
Sa komt mijn schoone Herderin, Ick sal u Schaepjens gaen ontsluyten, Ick salse drijven te veldwaerd in, Om te gaen plucken de groene kruyden.
Herderin.
Wel Coridon, ay toeft noch wat,
Ick moet mijn malen gereet gaen maken, Dan sullen wy al langs dit pat
Ons Schaepjes drijven en vreugde rapen.
Herder.
Wel Lief ick bid u toeft niet langh, Den Nachtegael begint te singen, Al door sijn schoon en soet gesangh, Mijn hert van vreugt begint te springen.
Herderin.
Sa Coridon laet ons met vreught Ons Schaepjens in het velt gaen leyden;
Ach laet ons treden gaen met deught Al langs de groene Klaver-weyden.
Herder.
Ach Lief mijn schoone Silvia, Sa komt mijn soetste Engelinne, Och ontfanght my in u gena,
Laet ons gaen spreken van de Minne.
Herderin.
Coridon is dat u gedacht’,
Mijn aen te spreken van de minne, Ghy zijt voorwaer niet wel bedacht, Ick ben te jongh een Harderinne.
Herder.
Wel Lief ick bid u weest gerust, Laet my u foetjens eens genaken, Dat ick u geve eenen kus, En dat al op u rooder Kaken.
Herderin.
Ach wat sal ’t zijn, ach Coridon, Als ghy een kusjen hebt gegeven, Het sal verdwijnen als de Son Die over ons hier komt geschenen.
Oorlof ghy Herders in het groen.
Leeft soetjens met u Herderinne, Geeft met het aengenaem saysoen Malkander eenen kus van minne.
t’Samen-spraeck, tusschen een Joncker en Herderin.
Voys: Karel Koningh van, &c.
Joncker.
WEest over-schoon Harderin gegroet, Liefste die mijnder ontstelt mijn bloet, Mocht ik’er mijn liefde doen blijcken Aen u schoon Engelin,
Ghy soud’er het vonnis strijcken Dat ick’er geen ander min.
Herderin.
Dees Iongmans zijnder altijt gewoon, Sy spreken in ’t vryen woorden schoon, Een Dochter moet het niet achten Ionckers los gevry,
Want alle hun minnen en klachten, Zijn vol bedriegery.
Joncker.
Schoon Lief wel meynt gy dat ik u vley, Of dat ick u tot schand’ verley?
Mijn Engel ick salder u trouwen, Mijn hoop, mijn troost, mijn al, En maken van u een Vrouwe, Alhier op het Aertsche dal.
Herderin.
Mijn Schaepjens sal ick verlaten niet, Die ghyder in ’t veldt daer weyden siet, Want al mijn hartjes vermaken, Dat is by haer in ‘t velt,
Mijn Lammeren moet ick waken, Sy loopen daer ongetelt.
Joncker.
Schoon liefje later u Lammerkes staen, Laetse eens aen der heyde gaen,
Een Kroontje moet gy’er noch dragen, Van fijn Ducate Gout,
En ryen in een Koets-wagen, Verlaten dat groene Wout.
Herderin.
In een Koets-wagen rijd ick niet,
Noch ‘k wilder geen Kroon die gy’er mijn biet,
Een Kroon van groene Blaren, Met Blommekens gepalleert, Die stel ick op mijn Hayren, Den Harder die flatteert.
Joncker.
Verlaet u Harder, en gaet met my, Ick salder u kleeden gaen in het Zy, In een Palleys sult ghy woonen, Met Kamers rijck beset,
Daer sal ick u vrientschap toonen, Uyt liefde mijn schoon Bruynet.
Herderin.
‘k Leef veel geruster in mijn koy, Als men hier bedeckt met stroy, Ach! Ioncker ick moet u bedancken Van al uw kortesy,
Want alle die Hofze rancken, En deugen doch niet voor my.
Joncker.
Schoon Lief wel blijft gy dan in ’t velt, Daer u den Vyandt soo ontstelt,
Ghy siet’er den Huysman vluchten, Sijn Huys wert afgebrant,
De Harderinnetjens suchten, Ach! Liefje geeft mijn de hant.
Herderin.
Ik bid u Monsieur mijn niet meer vraegt, Want geenen Ioncker mijn behaegt, Ick wilder veel liever gaen doolen, En leven in ’t verdriet,
Als gaen by Ionckers ter schoolen, Die mijnder gelijcken niet.
Joncker.
Adieu dan spijtige Harderin, Adieu mijn over-schoon Vriendin, Moet ick u Schoone haten, Ach wat een pijn voor mijn, Soo sal ick noch blijven roemen, Dat ick’er u vrient sal zijn.
E Y N D E .
Besiet dees drie met volle pracht, doch op de twee wilt mercke, Met d’à la Moode Draght komen sy hier ter percke,
Gegomt, gegimpt, gequickt, bestrickt achter en veur, Van buyten schijnt het wat, van binnen scheur op scheur, Doch siet de Snijder oock in ’t midden van haer beyde, De pracht van dese drie kan men naeuw onderscheyde:
Dus sietmen dat dickmael een Paer malkaer bedroogh, Om dat de grootse pracht de Ieught schijnt groot in’t oogh.
[Hoe verkeeren Ionck en Oude]
Stem: Lestmael vrijde my een, &c.
HOe verkeeren Ionck en Oude Alle daegh in Modens Dracht?
Het zy Vryer, of Getrouwde, Elck al na de Mode tracht;
Mannen ende Ionck-gesellen, Yder een soeckt moodens aert, Ia sy weten ’t soo te stellen, Tot fatsoen al van den baert.
Siet eens hoe sy knevels scheeren, A la mode de Pari;
Die met streepjes onwaert keeren Als een halve malmessi;
Kael van Bachuys ende Kaken, Even als den Aep sijn gat, Om de Iuffers aen te raken, Want het ruygh dat kittelt wat.
Breede hoeden seer gentile, Met een bos figure lint Op de Schouders seer habile Men mee sulcke stricken vint, Daer men siet het lijf na swieren Door haer hovaerdy geschick Aen haer Dassen en Rapieren, Alles heeft een selfde strick.
Dassen gelijck kinder lappen Draeght Monsieur op als hy hoest, Hy sijn borst niet sou beslabben, Of wanneer hy Iuffer poest, Hy sijn rock niet sou bequijlen Van haer Nectar en Ambroos, Om sijn Knevels af te dweylen Als hy leeght Godt Bacchus hoos.
Rockjes om het lijf gespannen Dat de billen nau bedeckt:
Broeckjes als de Spaensche Iannen Die men krakende aentreckt;
‘k Weet niet waer dat sy haer prullen Laten kruypen in een hoeck,
Daer men ’t hoorden op te vullen Als een Worst van soete Koeck.
Koussen met gestickte naetjes, En genaeyde klincken klaer;
Schoenen lanck met kleene gaetjens, En twee fraeye hoorens raer, Gespen groot al op de schoenen, En ’t Rapier al op het gat, Soo gaet Monseur met fatsoene Kruyssen door de heele Stadt.
Onse Iuffers desgelijcke Weten oock de Nieuwe snof, Mee soo braefjes af te kijcken Met haer Kanten en gepof,
’t Is of de Parijsse zwieren In haer hooft gemetselt zit, Want het moet haer alles cieren Van haer hooft tot daers’ op zit.
Vrongen groot en daer toe sware, Oock Cornet-kappen met Kant, Toeren fraey van Bocken Hare, Oock van Speldewerck en Kant, Locken, Krullen, losse Scheelen, Stricken, Quicken, alderhant,
’t Is of men Comedy-speelen Zou al in ons Vaderlant.
Aen de Ooren dan Pendanten, Swarte Bellen ofte wit,
Daer mee proncken dese Danten, Noch een mosje dat’er sit, Onder ’t oogje aen haer kaken, Of beneden aen haer kin, Om haer Vel soo wit te maken, Dat monseur mocht krijgen sin.
Dan soo draeght men een Samaertje
’t Is van Zy, of Zay, of Stof, Ia oock een Catoen Tabbaertje, Net geblomt in ’t fijn in ’t grof, Of gesprickelde kouleuren, Rondom uytgesneden wijt, Daer de borsjens spelen deure, Om den brandt te raken quijt.
Daer een Kantjen in geregen, En een Floersje onder dat, Om monseurtje te bewegen Segh ik niet, ik denk wel wat,
Achter staet een haeck omgebogen, Om te maken daer een Tip, Voor soo wort het om omgeslogen Na de soete Venus knip.
Schorte-kleetjens ront met kanten, moutjens mee van Neteldoeck, Rocken fraey omset met kanten, Speculacy voor de broeck, Witte kousjens, fulpe muylen, Hooge Hacke kort van hiel Die in ’t stoeyen niet sou huylen Schoon sy onversiens eens viel.
Trijpe Iacken gaen verlooren Want dat is nu out fatsoen;
’t Is gedaen met Rocken booren met de Kanten van Catoen;
’t Is nu weer aen zijde Iacken met twee korte moutjens raer Daer sy ’t nedersten om packen
’t Geen dan gaet voor een Samaer.
Dus soo proncken alle dagen Niet alleen de groote Lien;
maer dat men hem magh beklagen Is dat men moet dag’lijcks sien;
Snyers, Wevers slecht Gesellen, Proncken als Monseur Legrand,
’t Schijnt dat sy het konnen stellen, Hebben niet een stront in d’hant.
Oock de Meysjens desgelijcken Die maer dienen hier of daer,
Stijfsters, Naeysters, komen strijcken, Of daer elck een Iuffer waer,
Ia sy weten haer te houwen Of sy hadden deftigh goet, maer soo haest sy komen trouwen, Speelt men datelijck Banckroet.
Hierom Ionghmans laet u raden, En ghy Dochters desgelijck, Wilt geen Burgers kleet versmaden,
’t Sal u wesen prijsselijck, Laet de France moode loopen, Ghy sult hebben in u Sack, Als de Proncker niet kan koopen, En moet lijden ongemack.
Een Hert vervult met hoovaerdy, Dat haeckt altijdt naer heerschappy, En is gelijck een koorsigh Man Die sijnen dorst niet lessen kan, Want schoon al wint den Fransen Vorst d’een Stadt na d’aer, hy weder dorst:
Ja soo, dat hy oock Engelant Te krijgen soeckt aen sijne kant:
Dus Heerschappy, of hoogen Staat Een onverzaet gemoedt niet baet.
[Carel Koningh van Engelant]
Op een aengename Voys
Koning van Vrankrijk.
CArel Koningh van Engelant, Waerom biet ghy de Prins de hant?
Ghy weet hy hout het met Spanjen, Hy doet hem onderstant;
Verlaet den Prins van Oranjen, En jaeght hem uyt Engelant.
Koningh van Engelant.
Waerom sou ik hem verjage met schroom, Hy is mijn Neef en ick sijn Oom,
Al van mijn Suster gebooren;
Hy is mijn naeste Bloet Hy mach niet gaen verlooren:
Och Koningh, siet wat ghy doet.
Dan sal ick u Neef de Prins loonen En geven hem veel goet Lant.
Koningh van Engelandt.
O! neen gy komt mijn soo niet by, Dan mocht gy vallen heel op my, Als ghy het land hadde gekregen, Dan waert ghy machtigh rijck, Het Leeger-huys is daer tegen, Het Hooger-huys van gelijck.
Ick ben gedachtigh dat goet hart Dat mijn getoont door Spanjen wart, Doen ick als ballingh most vluchten, Verlaten Kroon en Staf,
Doen quam ick tot Spanjen suchten, Die mijn onderhoudingh gaf.
Koning van Vrankrijk.
Ick sal u geven Rijckdom en gelt, Laet mijn behouden maer het velt, Den Prins u Neef verjagen, Verlaten den Spaensen Vorst, Dat ick de Kroon magh dragen, Daer mijn Edel Hart na dorst.
Koningh van Engelandt.
De Prins mijn Neef verlaet ick niet, Noch Spanjen oock gelijck men siet, Ick wil hem het Landt doen houwen, De Prins in Engelant quam,
Aldaer dee ick hem trouwen, Met een Edel Madam.
Koning van Vrankrijk.
Eylaes ick sie wel wat daer schort, Dat gy de Spanjaerts Vrient nu wort, Gy seyt gy sout mijn geven,
Bystant tot inder Doodt, Sy hebben den Prins verheven, Gy maeckt hem noch eens soo groot.
Koningh van Engelandt.
Stelt vry den Oorlogh aen een sey, Gy krijght geen hulp meer van my, Zeght Koninck wat kant u schade, Dat gy scheyt uyt Brabant, Ick wil u tot Vrede raden, Geeft dan u Broeder de Hant.
Koning van Vrankrijk.
Adieu wilt ghy mijn verlaten gaen, Soo is het haest met mijn gedaen,
Kluchtigh Liedt, van den levende Eyer-korf.
Op de Stemme: Ach soete Isabel, &c.
AEnhoort dit klugtigh Liedt, Nu kortelingh geschiet Hoort doch mijn bediet,
Hoe dat een hoer een boer bedroog Den Boer Soldaten weer,
Al tot dees Huysmans eer, Luystert na ’t vertoogh.
Buyten den Bos de Stadt, Daer komt een Hoertje rat, Met een korrif plat
Als of sy na de Merckt ginck, Met eyeren belaen,
En scheen vermoeyt van ’t gaen, Wat een wonder dingh.
Een Kindt dat daer in lagh, Seer dicht dat men ’t niet sagh,
’t Was juyst Merrick dagh, Sy siet een Huysman komen aen, Gereeden met een Kar,
Sy waght hem in van ver, En sy sprack hem aen.
Ey Huysman met een groet Ick ben so seer vermoet,
‘k Bid de vrintschap doet, En set mijn Korrif op u Ker Met eyeren gelaen,
Ick ben soo moey van gaen Want ick kom al ver.
Den Huysman seyde daer Komt geeft de Korrif maer,
‘k Sie se valt u zwaer.
Had ick noch plaets ick sette vry, U meede by mijn neer,
Maer siet ick kan niet meer, Ick de wegh doch ry.
Ghy presenteert te veel, Sprack daer dat vals Iuweel, Maer aenhoort ten deel:
Den Huysman rijt al lustig voort Maer siet de valsche hoer, Die laet den lieven Boer, En schuert haer poort.
Een korten tijt hier naer, Begint de Manden klaer, Puer te leven daer,
Kaeu, waeu, waeu wau, so gaet den toon,
Ia ja ter duyvel sey den Boer, De Eyers in een Kint, Wie had het oyt versint, Van dees helsche hoer.
Den Huysman met een snap, Die neem de Korrif knap,
’t Was een wetenschap, En bint die aen de Kar ter neer, Daer slingert ’t Mantje ach, Als of men ’t wiegen sagh, Fraeytjes heen en weer.
Het Kint raeckt weer in rust, Door dien het wiert gesust, Met dees schommel lust,
Den huysman komt dus aen de poort, De Soldaten van ver,
Loeren stracx op sijn Kar, Kapen was haer woort.
Den een seyt tegen d’aer, O bloet wat aenslagh klaer, d’Eyer Korrif maer, Van achter stil gesneden af, En daer stil onbezwaert, Mee in de Courte gaert, En aldaer geschaft.
Soo ras geseyt gedaen, Den Boer bleef niet langh staen, Doen het was gedaen,
Sijn Kar die was gevisenteert, Hot, hot, was ’t voort en voort, In de Stadt door de Poort, Wacker met een veert.
Terstont op ’t Merrickt velt, Hy hem ter neder stelt, Niemant kost den Helt,
Den Boer die was weer ’t packje quijt, Maer Monsjeur den Soldaet,
Die had het strack te quaet, Door het Kints gekrijt.
Hoe stont Soldaet bezwaert, Doen in de Courte gaert,
’t Kint so heeft gebaert,
Het vloeken was daer niet gebrek Haer Eyerlust vervoer,
De drommel hael den Boer, Met sijn Eyerspeck.
Sy gaen al met getreur, Soet na den Commandeur, En den Gouverneur,
Ontdecken daer het gantse stuck, En bidden om genaet,
En seggen Heer dit quaet, Is ons ongeluck.
Wy meynden dat met rat, Een Eyer Korf hadt, Maer mijn Heer de schat, Dat is dit Kintje soo gy siet, Wy bidden Gouverneur, Ey helpt ons uyt getreur, En dit zwaer verdriet.
Wel sprack den Heer haer an, Ghy zijt hier achtien Man, Die dit vingen an,
Men sal u korten alle Weeck, Een stuyver in ’t gelagh, Al van u Leening Dagh,
Dees Soljers achter ’t gat, Eyers eters koen.
So wiert ontslagen d’hoer, En oock den slimmen Boer.
Maer Soldaetje broer,
Die hielt het aen sijn portevoe, In plaets van eyers rat, Bespot al achter ’t Gat, En noch Geltje toe.
Oorlof Soldaetjes teer, En kaept geen korven weer, Of siet eerst hoe veer,
Want siet hoe’t in de toer om gaet De hoer bedroogh den Boer, Den Boer weer in den toer, Die bedroogh Soldaet.
F I N I S .
Al schijnt dees trotse Maegt de Minnaer uyt te jouwen Al pocht sy datse naer de Jonckmans niet en vraegt, Haer mont die liegt, want sy wil garen trouwen,
En soder maer een quam, ik weet dat sy ’t waeght.
[Lestmael vryden mijn een Karel]
Voys: Waerom hietje mijn man, &c.
LEstmael vryden mijn een Karel,
’t Geen my wonder wel geviel,
’t Was een Ionkman als een Parel, Hy verheughde mijne Ziel, En hy kon soo minlijk praten,
‘k Had in ’t vryen geen verdriet, Maer nu heeft hy my verlaten, En daerom en treur ick niet.
’t Scheen dat ik hem wel behaegden En hy noemde mijn sijn vreught, Ia een Pronck van alle maeghden:
En een voetsel van sijn deught:
Also aerdigh kon hy praten, Smeecken ende vleyen siet, Maer nu heeft hy mijn verlaten, En daerom en treur ick niet.
Al sijn vleyen seecker dienden,
Om mijn maeghden-blom alleen Maer ick had geen lust mijn Vrienden,
‘k seyde gae veel liever heen, Als sijn vleyen kost niet baten, Want sijn lust is noyt geschiet, Daerom heeft hy my verlaten, En daerom en treur ik niet.
Want ik dacht soo goede Scheepen, Komen als’er varen af,
‘k Had geen lust in sulcke knepen, En de reden die hy gaf,
‘k Zey wel hoe wat meught gy praten, Neen ick hou mijn eere siet
Sint heeft my mijn Lief verlaten, En daerem en treur ick niet.
Maer had hy wat aengehouwen,
‘k Weet niet hoe het had gegaen,
’t Had my moog’lijck niet berouwen, Maer nu is het al gedaen,
Als ick hem nu sie op strate, Gaet hy of hy mijn niet en siet,
‘k denck mijn Lief heeft mijn verlaten,
En daerom en treur ick niet.
‘k Zal wel aen een Vryer raken, Die uyt reyue min getrou, En uyt liefde my sal maecken Tot sijn lieve waerde Vrou, Die sal ick sijn lusten laten, Na sijn wil volbrengen siet, Heeft mijn Liefjen my verlaten, En daerom en treur ick niet.
‘k Heb geen lust in geyligheden, Of in vuyle Ydelheyt,
Ofte in on-eer-baer-heden, Ofte in lichtvaerdigheyt, En ick sal het altijt haten, Wat my voor komt of geschiet, Heeft mijn Lief my nu verlaten, En daerom en treur ick niet.
Vreese heeft my weder-houwen, Anders was het wel gebeurt Had hy my geen Trou gehouwen, Dan had ick te laet getreurt, Dus ist best een dingh gelaten, Als te klagen vol verdriet, Heeft mijn Liefje my verlaten, En daerom en treur ick niet.
Ionge Dochters al-tesamen, Wie dat gy oock wesen meught, Hout u eerbaer en bequame, In het bloeyen van u Ieught, Schout de Vryers ydel praten, Ende wacht u voor verdriet, Want mijn Lief heeft my verlaten, En daerom en treur ick niet.
Samen-spraeck, tusschen Celidon en Laura.
Op een aengename Voys.
KOmt schoone Herderin, Mijn Laura die ick min Komt treet met my te Velde in
Want siet den Dageraet, Seer lieffelijck op staet
Komt Liefste want het wort te laet.
Laura.
Beminde Celadon 'k En sien noch niet de Son, Dat sy gedaelt is op ons bron Want hier al in dit dal, De menschen slapen al Laet noch gesloten onse stal.
Celadon.
Wel hoe schoon Laura Maeght Ghy zijt mijn Son die daeght, Want uwe schoonheyt mijn behaeght U glans die licht soo ver,
Schoonder als Lucifer, Die schoone klare Morgenster.
Laura.
Stilt Herder dit gepraet, En naer u rust toe gaet Ick bid u gy mijn slapen laet, Want siet so haest Auroor Daelt op het Hemels spoor
Sal ik gaen met mijn Schaepkens door.
Celadon.
Neen Lief gaen wy nu bey Want het is inde Mey, Vergunt my d'eer dat ick u ley Want siet ach Lief ick sal, Al van dit groene dal
Maken een Kroon van Bloemkens al.
Loura.
Ick weet wel soete Vrint, Dat gy mijn seer bemint Daerom ben ick to u gesint Ick sal dan ras op staen, Schieten mijn kleeren aen,
En met mijn Schaepkens weyden gaen.
Celadon.
Mijn uytverkoren Bruyt, Devreught mijn hert ontsluyt
Dat ghy behoort mijn droef geluyt Kom kom mijn Laura kom mijn overschoone blom,
Kiest mijn voor uwen Bruydegom.
Laura.
Neen Herder 't is noch tijd, Het dient noch wat gevrijd Wel waerom gy so haestigh zijt Neen neen mijn lieve maet, Te haestigh dat is quaet
Daerom versint met wijsen raet.
Celadon.
Regeerster van mijn hert Voedesse van mijn smert,
Ach dat u ziel beweeght eens wert Gy zijt die mijn ontstelt
d'Oorsaeck is u schoon velt, Dat Celadon van liefde quelt.
Laura.
Herder stilt dit geklagh, Ick my wel spoeden magh
Want het wort spaey al op den dagh mijn Vee dat siet al om,
Dorstigh naer kruyt en blom Sy waren geeren aen den bron.
Celadon.
mijn Laura ick gan mee, Ick bid u weest te vree,
Want ick gaen naer de selve stee, Daer ik in 't Ieugdig dal
mijn lieve Boecxens al, By uwe Schaepkens leyden sal.
Laura.
Adieu ick gaen wat voor, mijn Schaepjens loopen door Sy sullen doolen in het spoor.
Celadon.
Ach Lief stelt u gerust, Gy maeckt mijn hert vol lust, Ach Liefste Bruyt noch eens gekust.
Mey de Moeder van de Bloemen;
Mey die men een vreught moet noemen, Mey die geeft het geurigh Kruyt, Mey die gras en Lover Spruyt.
Mey die ’t Aertrijck doet ontdooyen En de Menschen mee ontplooyen Van haer kout en grilligh Bloet, En met soete Minne voet, Als hier Cloris sijn Leade Met de groene Mey haer Blade Hier verciert, siet hoe hy lonckt;
Want de Mey zijn Hert ontfonckt.
[De Mey de soete mey]
Voys: Ach soete Isabel.
DE Mey de soete mey, Met liefde komt ons by, Weest verheught nu vry Dewijl Apollo nu besproeyt Met sijnen Dou en glans, Het Aertrijck dat altans, Nu seer Ieughdigh bloeyt.
Dewijl nu Cerus schoot, Waer door dat minjoot, Uyt bot het lieffelijcke Kruyt, En Bloemen veelderhandt, Die daer in abondant, Aengenaem uytspreyt.
De Tullip schoon van kleur,
En Lely soet van geur, Gele Flette veur, De Kievits-ey-blom wonder net, Morregen-ster-blom mee, Oock blauwe Klockjens ree, Staen seer fraey beset.
De Boomen vol van sop,
Die tone nu haer bot, Lieffelik van knop, Hoe schoon vertoont de Aplikoos, Persike Appel, Peer,
Haer bloeysems hangen neer, Lieffelijck een poos.
De Mispel, ende Que, Uytbotte nu al me Oock so bloeyen ree,
De Blaeu en witte Pruyme Boom, Aelbessen, en Kruys-key,
Bloeyen aen alle zy, Lieffelik en schoon.
Men siet de groene Wey,
Verciert aen alle zy, Alwaer grasen vry, Na haer Natuer en aert,
Een yder samen Paert In de mey gerust.
Men hoort de Nachtegael, Soet queelen met haer Tael, Oock queelt seer Royael, De Leeuwerick met soet geluyt, De Quartel, Kievit, Vinck, De Kneu oock soetjes sinckt, Dat aengenaem luyt.
Hoe Paert haer het gediert, Dat inde Boomen zwiert, En daer Tiereliert,
Siet eens hoe sy haer Ionge gou, Gaen Asen met de Spijs, Op haer Manier en Wijs, Haer besorgen Trou.
Gints siet ghy wederom, Den Herder Celadon, Rusten aen den bron,
Siet hoe hy sijn Laurinde ciert, Met bloemen van de mey, En doet daer soet geley, En haer Schaepjens viert.
Daer komt Leander aen, Met Florida gegaen, Die beyde te saem,
Haer Schaepjens drijven in het groen, Hy op sijn Herders riet,
Queelt daer een minne-liedt, En geeft haer een soen.
Wat groot veranderingh, Siet men aen alle dingh, Want dat eerst neer hingh,
Verdort, ja met de Sneeeu begruyst, Krielt nou vol Ieugdig groen, Dat Apol nu komt voen, Met sijn stralen juyst.
Ia die eerst sat verkleunt, Staegh by het Vuer en kreunt, Daer geduerigh steunt,
Die sijn nu t' eenemael ondooyt Voor koude, soete Min, Haer schiet ten Boesem in, Die eerst Liefde nooyt.
Heft dan u Herte tot, U Heer ende u Godt, Die ons schenckt dit Lot, En seght O Heere sy danck, Voor uwe Gaven soet, Waer mede ghy ons Voet, Al ons Leven lanck.
Minne-klaght,
Voys: Le fort de Schien.
HOe quelt de min, Gestadig mijnen sin Om een schoon engelin,
Waer op mijn droef gedacht Speelt stadigh dagh en Nacht,
Ik voel mijn bange ziel in liefde woelen Nog wil de schone mijn smert niet voelen, Schoon ik haer klaegh,
Mijn liefden alle daegh.
Haer soet gelaet, My als den blixem slaet Die my in 't diepste gaet
Van mijnen hertsen gront, En quetst my sonder wont,
Want haer bruyn ooghjens schijnen als twee sterren Die mijnen geest in hare glans verwerren,
Dat ik my vint, Heel in de liefde blint.
Ik seg vol pijn/ Lief toont my u aenschijn Wilt my genadigh zijn
Gedooght niet dat ick sterf, Voor ick u Trou be-erf
Gy zijt te soet mijn Engel mijn beminde, In u is geen wreetheyt tog te vinde, Maer ick verwacht,
Van u troost voor mijn klacht.
Getuigt met spoet, Gy snellen watervloet Hoe ik haer val te voet, En smeek om gena Gestadig vroeg en spa,
Ick neem den heelen Hemel tot getuygen Dat ick als Slaef my voor hear neer wil buygen, En voor en naer, Wil blijven haer dienaer.
Seer langen tijt, Heb ik haer nu gevrijt, Sy die mijn hert doorsnijt,
En sal die aen mijn pijn Noyt geven Medicijn,
Sou ik van Wanhoop in dit treure blijven
Soo soud ick op mijn Graf dees woorden schrijven, Dat een Goddin,
Deed sterven my van min.
Dog nu ik leef, Ick my haer overgeef, En in de hoop ik zweef,
Dat sy my in haer schoot, Sal hoeden voor de doot,
Ach soetsten engel wilt my dan ontfangen, Dat ick ons trou prent op u roode wangen maekt my u man, Of laet my sterven dan.
Verkeerde Justitie, gepleegt door eenige Rabouwen aen een Beul.
Voys: Mijnen Man is na Parijs. &c.
KOmt Liefhebbers staet wat stil, Luystert ick sal verhalen, 't Is voorwaer een vreemde gril, Binnen d’Oost-vriesse palen, Door Rabouwen is geschiet, Aen de Beul van daer met vliet
’t Is schendig, ’t is schendig, ’t is schendig.
2. Den Scharp-Rechter sou gaen doen Iustitie buyten Emden,
Dus gongh hy hem derwaerts spoen, Alsoo sy om hem senden,
Quam alsoo de boeven by, Gaf haer lustigh Rijsten-bry Seer deftigh, &c.
3. Doen hy ’t werck had gedaen, Ontfongh hy daer sijn Geltje, En sou weer na huys toe gaen, Maer doen hy quam in ’t veltje, Een trop boeven hem te gaer, By een bosje namen waer, Dit heltje, &c.
4. Mit soo hy komt aen gegaen De boeven hem verselden, Seyden waer komt gy van daen, Den Rechter seer ontstelden Sprack met een bevent gemoet Van Terpon kom ik met spoet, Getreden, etc.
5. Secht wat hebt gy daer bericht, Spraecken de boeven samen, Ick hebber aldaer gericht, Sprack hy weer sonder schamen, Wel so zijt gy dan de Beul, Die ons mackers op hanght veul, Met schanden, door banden, u handen.
6. Doen sprack daer den Capiteyn
Van dese snoo Rabouwen, Sa brenght hem hier uyt het pleyn, Wy sullen hem aftouwen
Om dat hy ons mackers wreet, Soo de Rugh en halse meet,
Met Roeden, doet bloeden, komt spoeden.
7. De Rechter viel haer te voet, En bad om Lijfs genade
Maer sy antwoorden met spoet, Gy bid ons nu te spade, Als wy u bidden gena Gy ons niet te sachter sla
Dus boeten, sult moeten, ontsoeten.
8. Sijn Rockje dat most uyt voort
’t Hembje over de Rugge, En bonden hem met een koort, Al aen de Boom seer vlugge, En met Roeden daer geswinck, Gaven hem daer lustigh finck, Dees boeve, dees boeve, dees boeve.
9. Doen den eenen had gedaen, Begost daer weer een ander, Op sijn Rugh de maet te slaen, En soo voort door malkander, Dus most hy een schots Galjaert, Danssen op der boeven maet, Falierom, Falarom, Tralarom.
10. Meester Hans die sagh so prut, De boeven spraecken alle
Wel die Rijst en bry begut, Die moet u wel gevallen,
Maer daer hoort noch Pijp-kneel by, Op dat alles volmaeckt zy,
Wilt leere, nu smeere, dees Heere.
11. Een spil uyt een Wagen breet, Die sy aldaer ter percken
Vonden, maeckten dat gants heet Daer sy hem mee Brantmercken, En spraecken weest nu gerust, Want gy draeght de boeven bus Nu by u, Nu by u, Nu by u.
12. Doen most hy ter pronck nog staen Voor de snoode boeven,
Met sijn huyt geheel ontdaen, Sy seyden nu wilt proeven, Hoe het die bekomen is, Die gy tweemael geesselt wis, Seer droeve, seer droeve, seer droeve.
13. Dus moest hy weer aen de pley, Van dese snoo Rabouwe,
Al maeckten hy groot geschrey, Een wanbus sonder mouwen, Trocken sy hem aen doen weer, Op de varse Wonde teer,
Seer gouwe, seer gouwe, seer gouwe.
14. Doen dit alles was gedaen, Most hy haer noch bedancken, Maer als hy meenden te gaen, Ey hoort wat vreemde rancken, Holla seyden sy mijn Vrient, Geeft het Gelt dat wij verdient, Nu hebben, Nu hebben, Nu hebben.
15. Voor het vangen sult gy daer, Ons seven gulden geven,
Drie Gulden voor Tou Gelt maer, Ses Gulden noch daer neven, Voor de Roeden dan noch voort, Van ’t Geessele twee pont groot, Contante, Contante, Contante.
16. Voor de Braen appel sult gy, Ons oock Acht Gulden langen, En voor dach Gelt moeten wy, Sestien Gulden ontfangen.
Dat is juyst in eene Som, Twee-en-vijftigh Gulden bon, Gerekent, gerekent, gerekent.
17. Doch hy had niet pertinent, De Som die sy begeren,
Dus hy by geschrift bekent, De Rest haer uyt te keeren,
Daer mee gongh hy schuyven voort En de Boeven mee haer poort, Gaen schueren, gaen schueren, &c.
18. Loop schelmen wacht u vry, Dat gy niet raeckt gevangen, Want krijght hy u in de ley, Ick zweer hy sal u strangen, Geven daer u kraegh op rust, Dat u moetwil wert geblust, Door ’t hangen, door ’t hangen, &c.
Gy Jonge Luy die wert Getrout, Siet dat gy u beroep onthout;
Wilt gy de Tien Vermaeck’lijckheen, Besitten, soo dient gy met een Het Suer en Soet, aen die bereyt, De liefde, en geduldigheyt, Want sonder dit is uwen vont, Gevest op eenen lossen gront.
De Tien Vermaeckelijckheden Des Houwelycks.
Toon: Waerheen mijn Soon, &c.
MEent gy dat 't al is soetigheyt Dat u den Godt der min toe seyt En dat onder dit soet gerel Oock niet en schuylt gequel, O neen Vrint, Zijt gy blint Beelt u sin: Dat niet in Of gy faelt, Ende dwaelt,
Nu al in 't begin, Siet de Rose maer eens aen Schoon van kleur, Soet van geur
Fraey van blaen, Vol belaen Groen van knop, Geurigh sop Fraey en wel gedaen,
Maer wilt gy die plucken gaen Soo weest oock niet vervaert Haer Prickels die sy gaert, Dat die u mede voor dees reis U steken sal in 't Vleys.
Soo gau u Ieugdig Lente tijt Komt aen gy voort uyt hollen rijt Als Maertse Katers die de Kat Staegh Rallen achter 't gat, Dat dickmael: Om een kael Moy pronck net, In 't Zalet Die gequickt, Is bestrickt Fraey en opgeset,
Schoon al is de stof wat licht Ia dat Kruys, Geen gedruys In haer kist, Maekt gewis 't Eenemael oock Yl is, Nochtans is in u gesicht Vertoont soo wonder wel Als een schoon Iesabel, Ia aenbidt haer als een Santin, Voort 't Altaer van de Min.
Maer leent de juffer wat gehoor O dan laet gy u strack staen voor Dat daer aen hangt u heyl en luck Alleenigh aen dit stuck
Strack bevreest: En beteest Hy zijn gat. Is men rat Of een Aer: Me Minnaer Oock mocht komen dat Hem de Hersens soo verklemt Of dat licht Mop of Nicht Door pickant, Stoocken Brant Dat sijn doen, Niet kan spoen Maer verbreeckt liefdens Bant, Dat hy hem so diep in prent Dat gy geen uer noch stont Sijn hert gerust en bont!
So dat met recht t'huys leyt men Heer, In 't Gekroonde Hooft Sweer.
De Eerste Vermakelickeyt.
Maer krijgt hy het gewenste Woort, Dat verlicht eerst sijn herte voort En drijft hem af het zwaer gewigt Dat de Min had gestigt
Maer ey siet: Eens met vliet Hoe hy slacht: Ende dracht
Ten lesten noch geluckt.
Wel nu de Vrienden zijn by een So reyst 'er weder groot geteen
Vermits Bruygoms Beurs weegt te licht, In Bruyts Vrienden gesicht,
En waerom, Bruydegom, Ouders strick: Eyschen dick Te veel goet, Dat Bruyt soet Hebben moet tot besprick Soo dat dickmael het gedruys, Rasen sal, Met geschal d'Wijl dit Paer, Met malkaer, Eensjens kust, ende blust, Hun Lusjens soo te gaer En men wil maecken Konfuys Maer Bruygom die antwoort Schrijft na u sin maer voort Want ick mijn bruyt niet laten sal Dus sluyt naer u geval.
Op 't lest het huwelijk men sluyt Men roep de bruydegom en bruyt En wenst die Tobbens vol geluk Op dit beslooten stuck,
Weest vry bly, Alle bey Wegh hartseer, dese keer
Want de Pijl, Keert met heyl En victory weer,
En gy sschiet de Papegaey Met Iolijt, en tot spijt, Der Ionckmans: die gy tans Licht de voet, en gy soet Draeght de Olijf-krans O dat dunckt aen u soo fraey Wel aen gy hebt het speck, Na wens nu in u beck Maer weet u dese Rotte-val, De doot eerst scheyden sal.
De Tweede Vermakelikheit.
Nou, non 't kusse dog wat staekt Bruyts klere moete zijn gemaekt Kom linne naeyster hier moet sijn Voor Bruygom Linne fijn, Beffen net: en Ponjet Kanten reyn, Groot en kleyn, En Neusdoeck: Hemden kloek Doch van Linne sijn
En voor Bruytje desgelijck De Lambaer: en Samaer Kaper Floer, Perels snoer, Lint en strick: Wat weet ick Daer noch hoort in den Toer Klout u Ooren niet maer kijckt, Lams bouten, Hoenders vet, Pasteyen en Bancket,
Seck, Rense, ende France Wijn Moet op de Bruyloft zijn.
Weg mugge-siffers die verwijt, Dat 't Huwelijk steekt zwarigheit Want ik versta hier niet dan goet Ia als den Ival soet
Viva om, Bruydegom Met u Bruyt: Gaet 't geluyt Maskeraet: danst de maet, Met Phiool ende Fluyt
Hymen licht de Bruyt naer 't Bet Nu u lust, Eens geblust
Net gemickt, Op u stick
De tweede vreughde is gedaen
Vrou Bruytje spreekt heer Bruydegom aen, Och Liefje wy moeten Huysraet
Gaen kopen lieve maet, Rooster, Tangh, Schop, Bet-pan Spiegel fijn: Christelijn, Schilderijts, Van waerdijts Indiens Porstelijn,
Oock een Ebben Houte Kas Stoelen veel, Met Fluweel Zijn bekleet: Doch soo weet Sackerdaen: Tafel gaen Koopen nu oock gereet Dit leegt soo voor eerst de Tas Bruydegom klout nu geen Hooft Schoon dit u vreught berooft Al gaet dit wat boven de Staet, Het moeter wesen Maet.
Nou, nou, staet niet en fantaseert Maer neemt u nieuwe Vroutje weert, Gaet daer me pronke door de stad Dat baert weer vreugden wat, Want alom, Waer gy komt, Toont men eer, Aen men Heer En men schinckt, ja men drinckt Soo van boven neer,
O! denkt jonge Vroutje siet, Hoe playsant, En Constant Is den Echt, Wonder slecht, Is een Maeght die 't niet waegt Als men 't haer voor legt, Want de Eer die mijn geschiet, Is beter dan geknor,
Der Ouderen gemor
Ik sal ook mijn Speelnootjes al Helpen uyt hun geval.
De Vierde Vermakelikheyt.
Maer als dit alles is gedaen, Dan seyt sy Liefste laet ons gaen Na Gelder of het Kleefs gebiedt Ick heb daer lust toe siet, Al seyt hy, Liefste my Ons gewin, Komt niet in En ons Gelt, Is vertelt, Nu al in 't begin, Even wel hy moeter aen Sa Ioost Oom , Kruyer vroom Kruyt dees Kist, Spoeyt u wis Eer het Schip, Ons ontslip Want dat waer uyt ons gis, Schipper sult gy nu haest gaen, Ia Antwoort Schipper weer Stap maer binnen mijn Heer Daer gaet het zeyltje in den Top Soo raeckt het Scheepje Flot.
Obroek het vroutje wert so flau O schipper brengt de Pus hier gau Go! bo! daer leit nu al den dreet Monsjeur geen raet en weet 't Is gedaen, Weer gegaen
Kome weer thuys quips en quaps Met eenen leegen Tas.
De vyfde Vermakelikheyt.
Mijn Heer denkt het sal nu wel gaen, Ik heb haer Lusjens nu voldaen Maer daer rijst wederom geschil, Want sy gaet op den tril,
By de Buert, daer sy vuert, Te veel praet, Van haer staet En hoe dan, haren Man Somtijts met haer om gaet, Om alsoo eens te verstaen, Of men Heer, Sijn geweer Is oock fick, en oock dick Sijnen Maet, Genoegh staet En sijn Pijltje wel micht, Want drie Maenden zijn vergaen En gaet noch sonder kint, Dat haer soo seer ontsint, Ia spreekt ten lesten tot haer man Ick sterf door rou hier van.
Wat sal Oom kool hier in gaen doen, Wilt u vry tot den Arbeyt spoen Eet Haens-kame, en Rams-kous
Dat is voor u goe Sous, Haer Doctoor, Zet klusoor Nu gebaeyt, Dat gy paeyt, U Ionck-vrou, Of gy sou U in 't ent sien bekaeyt, Hy staet als Piet-snot en kijckt Hy doet Raet, Hy seyt Maet Dese Gril, Swijght doch stil Sy weer an, Spreeckt och Man Ick een Kindt hebben wil Anders gy my niet gelijckt, Want Iuffrou Flora goet, Heeft een Zoontje soet
En ick ben Ieugdigh mee als sy Daerom verdriet het my.
De Seste Vermakelijckheyt.
Wel so gy kondtu dingen fraey Daer leyt gevelt de Papegaey, Maer heerschop nu voorsigtigheit Dat gy geen Kar om rijt,
Want dat waer, Groot gevaer Voor u Vrou, en voor jou Groot hertseer, Dat gy weer Nieu beginnen sou, Daerom Oeffent nu gedult Schoon sy knordt, ofte mort Ofte kreunt, ofte steunt Of is flaeu, Somtijdts laeu, En haer hooft op 't Bed leunt, Gy daerom niet suer sien sult, Maer moet met soet bespreck Verdragen haer gebreck
Schoon in u hert dat niet aenstaet Haer dit niet blijcken laet.
Is sy belust tot dit en dat, Dat moet gy haer beschicken rat Op dat het aen de teere vrucht, Niet bare ongenucht,
Het wert tijt, Soeckt met vlijt Het Vroet-wijf, Loopt vry stijf Baecker moer, Want een sloer, Die niet veel en beklijft
De sevenste Vermakelikheit.
Daer gaet de kraek wage nu aen Helpt Buervroutjens wilt nu by staen, Kraem-heer een Spijcker door 't Neus-gat Draeght de Lantaren Rat,
Onvermoeyt, nu geroeyt, Buertjens broeck, Toont u kloek 't Schuytjen sal by geval Komen haest aen den hoeck.
Ey daer sijt gy aen de put Nu gesocht, en gevrocht Voor het lest, Al u best In de hool, Van de Kool, Ziet daer vint gy het Nest, Dats een Ionge Zoon begut, Nu op u dingen let
Helpt Kraem vrouw nu te Bedt En wilt het kleyne winden gaen, So raeckt weer klaer de baen.
Daer kraemheer is u soontje soet Het lijckt u net den kleynen bloet, O broeck hoe sijt gy nu vergult Gy Taeljen hieren sult, Buertjens al, Maeckt geschal Met ootmoet: danck ick soet, Voor u vlijt, Vrolijck sijt Giertje deckt nu met spoet, De Tafel komt, set u ront, Sy, aen sy: Op een ry
Eet vry veel Nu Kandeel Grietje schinkt: Buertjens drinkt Want die Wijn die is eel
Si nu eens hoe kraemheer pronkt Maer och mijn soete Vaer Die schat sal u in 't Iaer
Wel vier-duysent kosten aen rent, Dit u voor eerst in prent.
De Achtste Vermakelikheit.
Ia, ja, de Borsten zwellen dick, Haelt nu een sogster wat een schrik Sy heeft de koors komt doctoor Beschickt nu raet daer voor Sa Barbier: Komt oock hier, En verlicht, 't Kleyne wicht Met een Vliem, Sijn tongeriem Dat hy suygen kan dicht
Kraemheer langt den barbier gelt Baecker-wijf, Roept ook stijf Daer moet zijn, Suycker-wijn, Een Ionck hoen, Om te voen Soo u Vroutje fijn,
Maer hy staet geheel verstelt En denckt is dit 't begin, Wat heeft die staet al in Want altijt schorter dit of dat Soo wert sijn Beursje plat.
De negende Vermakelikheit.
Nu wilt u niet te seer verslaen, Hier is voor u weer vreugde aen Want kraem-vrou is nu moytjes kloek Dus komter veel besoek,
Nu geschickt, En gequickt, Dit kleyn kint, Baecker wint, Grietje hoort, Brengt hier voort Doch wat Stoove gezwint:
