Het nieuw Amsterdams minne-beekje

(1)

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

bron

Het nieuw Amsterdams minne-beekje, Of het thee geselschap der Haaghse jufferen. z.p., na 1679

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_nie093nieu01_01/colofon.php

© 2011 dbnl

(2)

Singt en queelt, en laet u keeltjes klincken;

Dan sult gy Thee met al dees Juffers drincken.

Voor-Reden Tot de Lief-hebbende Sangers.

SOete Maeghden, Jonge Gasten.

Die u Vrijsters dick toepasten Met een Nieuwe Snaeckery:

Als een Nieuwe Oorloghs Trommel, Of Mars en Venus Gedommel,

Oock een Haeringh-Buys daer by.

Een Makrol, een Vodde Wijfje, Met een Lapmant tot gerijfje.

Een Cupidoos Minne Vlam, En meer and’re Snorrepijpen, Die ghy in de Handt deê nijpen

Van u Liefje, dat sy nam.

In soo veel verwarmt Potasy Niemant schier meer had Corasy,

Ja tot Walgens toe geblust Aen de Stem, Gehoor en Zangen, Dat een Yder deê verlangen,

En na Varsche Spijs kreegh lust.

Dus kom ick een THEE opdragen Aen de Amsterdamsche Maegen,

Die den Indiaen ons Schenckt:

Dese sal u weêr verfrissen, En veel Rariteyt opdissen,

Die de Dufsheyt van u wenckt.

(3)

Wilt hier meed’ wat Asem halen, Om Melancholeuse qualen

Uyt te Bannen door dees THEE:

Kipt dan uyt dit MINNE-BEECKJE Dat u nut dient tot een Streeckje:

Vaert dan wel, en leeft in Vree.

U E: Dienaer, J.K.

Het nieuw Amsterdams minne-beekje

(4)

Een Nieuw aengenaem Liedt, Van het Thee Geselschap.

Voys: Verheught u gy Batavieren.

MErcurius snelle Boode Vlieght na den Helicon, Ende wilt heusselijck noode De negen Muysen alom;

Dat sy op dit Feest, Onbevreest Haer voegen, om daer uyt te galmen Ter eeren de Schaer,

Der Maeghden te gaer, Die nu by den Amstel’ Beeck Voegen om dien streeck.

(5)

En wilt al dees Juffertjens groeten Die daer nu zijn vergaert,

En die haer lusjes nu boeten met de Thee goet van aert, Die den Indiaen, Onbelaen

Komt schencken uyt gulde koppen, En voert die uyt ’t Oost

Door Nepthunis kroost, Tot binnen ons Amstel’ Stadt, Schenckt de Jufferjens dat.

Den Thee slick-heet geschoncken, Sucade daer in doet,

Juffertjes dit nu gedroncken Warrem op staende voet:

Ey soo! dat gaet in, Na mijn sin, Dat moet u seer welle bekomen, Ey siet, als een Roos

U koontjes gebloost,

Dat doet u den warremen Thee, Sacht! ick doe oock eens mee.

Sa Juffertje Leonoore Het gelt u oock een Reys, Dat gaet u nu te voore Volght my mee na om Prijs, Dat is oock reyn uyt, Tot besluyt, Sa Benghel komt wilt het weer vullen Nu sa Leonoor,

Lapt dit oock eens door;

Wat sit ghy dus en quijnt Of ghy wiert gepijnt.

De Thee sal u weer verfrisse, De dampen uyt het Hooft En alle pijne slisse Die u de Lust berooft:

Oock ’t hitsige bloet, koelen doet En stut oock van Gal te braken:

Daer boven noch mee, Verwarremt de Thee

Des Winters een mensch sijn Lijf Tot een groot gerijf.

(6)

Ja alle quade humeuren, Die uyt den Maegh op geeft, En ons de hersens steuren, d’Edele Thee wegh dreef:

’t Is preservatief // Tot gerief Om veel sieckte te verhoeden.

Leep oogen oock doet Opdroogen met spoet,

En geeft weer een klaer gesicht Aen het Ooge licht.

Komt Musa verheft u keelen Als oock u snaer getuygh, En wilt seer Lief’lijck queelen Datter den Echoom Juygt

Ter eeren dees Schaer, maeghden klaer Van dit Amsterdamse Beeckje

Die met Thee haer lust Nu hebben geblust:

Het geen nu haer keel en Stem Vry geeft beter klem:

Soo laet u gorgel hooren Met minnelijck Accoort, Daer Orpheus te vooren Niet tegen heeft een woort, Cupido de maet, Wacker slaet Ter eeren van Thee soete maeghden, Want ’t schijnt dat dien Boef Niet langh en vertoeft, Wanneer hy maer siet kanst Tot een brave vangst.

Ghy Dochterjes jonck gepreesen Die met Thee u verheught:

Wilt oock gedachtigh wesen Als u een Minnaer in deught Versoeckt door sijn Trou, U tot Vrou Soo wilt hem niet Refuseeren, Want hy sal u Thee

Oock schencken al mee Die u sal doen beter deught:

Vaert wel, leeft in Vreught.

(7)

Mey-Liedt,

Voys: ‘k Ben lest de Nieu-poort uytgegaen, Buyten Batavia, &c.

DEn Mey seer Lieffelijck en soet Borias uyt het Noorden doet Verhuysen: nu Auster in ’t Zuyen, Aen Cerus toont Medogentheyt, Waer voor sy uyt Mildadigheyt

Haer schoot begraest met Klaver-weyen, Tot Lavenis der wolligh Vee:

Ja boven dat aen alle Menschen mee;

Zoo ret den Gever ons uyt lijen.

Nepthuyn doorploeght sijn ziltigh Nat, Triton blaest op sijn Hooren rat,

Daerom de Water-Nimphjens singen, Vermits sy haer Center geheel Bevinden veyligh: die ten deel

Den Mensch door felle Kou omringden:

Maer nu sijn alle Beecken klaer

En schieten soete Stroomen voor en naer, Waer in sy huppelen en springen.

Orpheus stelt sijn Snaer getuygh, Waer door hy na sijn wille buyght Het Pluym gediert die tot hem komen, En queelen yder na hun aert,

Daer onder haer sijn Zangh niet spaert Den Nachtegael soet sonder schroomen, Den Leeuwerrick, Kanary, Vinck;

Den Koeckoeck d’oude Thoon noch singt, En huppelen onder de Boomen.

Natura onder al dit soet

Deelt oock sijn gaven metter spoet Aen ’t Pluym-gediert, en Vee te gader, Waer door den Ram sijn Ooy bespringt Den Stier sijn bitse Koe bedwingt Den Hengst komt oock sijn Merry nader:

Den Duyf en Doffer trecke-beckt, Het geen een killigh Hert verweckt Schoon die bevroosen was te gader.

(8)

Cupido kleynen Guyt seer loos Zwiert met sijn dartel Oogh altoos Om ’t Jeughdigh bloet in Min te steygen, Noodight de Jeught buyten in ’t groen En aenwijst haer daer yeders doen Om beter naer sijn wil te buygen;

De Vruchtbaerheyt van Cerus Schoot Vertoont hy door een glas dat nog vergroot Daer toe de Sinne haer dan neygen.

Leander in den groenen Hof Die geeft sijn Bruyt en Juffer Lof, En schenckt haer eenen tuyl van bloemen:

Amon gaet met sijn Herderin, En drijft haer Vee te velden in Wiens deugt hy boven al gaet roemen, En Tijter aen sijn Filida

Haer nu gaet smeecken om het woortje ja, En gaet haer sijn beminde noemen.

Filis by Corida hem voeght, Daerom Cloris verlaet den Ploegh En Speelt een deuntje voor haer beyden, Al aen een klaere Water-beeck

Beset met boomen om dees streeck Daer d’Echo schatert van ter sijden, Daer oock het Pluym-Gedierte mee Soet Tiereliert seer gerust in Vree:

’t Is of de Musa daer vermeyden.

Phebus die Cerus nu bestraelt Die met haer groene Mantel praelt En doet de boomen Jeughdigh bloeyen, Omgort haer Kleet van veel Coleur En bloemtjes veel-voudigh van geur Die sy uyt haren Schoot doet groeyen:

De Taruw, Boeck-weyt, moes en Kruyt Zeer overvloedig uyt haer schoot nu spruyt Om Vee en menschen mee te voeyen.

Prijst dan den Gever van dit Al, O Jonge Jeught maeckt bly geschal;

Maer laet u vreught in deughden rijsen:

Soo sal den mey haer Vruchtbaerheyt

(9)

Tot Zegen u strecken altijdt Dus gaet altijt u Schepper prijsen, Groeyt, Bloeyt in deughden al tesaem, En laet de mey oock in u Ziel opgaen, Zoo sal u Godt sijn Gunst bewijsen.

Den valschen Minnaer:

Voys: ’t Is goet Capusijn te zijn.

Jonckman.

GOeden dagh Liefste eerwaert, Hoe zijt ghy vol droeve suchten, Schept veel liever bly genuchten, Want de droefheyt quijne baert, Gunt dat ick mach troost verwerven, Ende blussen Liefdens brant, Of ick sal van rouwe sterven, Dus vergunt u waerde pant.

Dochter.

d’Oorsaeck Vrient waerom ick sucht, Is niet sonder groote reden,

Want soo ick volbracht op heeden U Begeerten, ‘k ben beducht Dat ghy mijn mocht gaen verlaten, Als ghy had den wil van mijn, Want de Jonckmans al schoon praten, Tot wy in haer netten zijn.

Ionckman.

Verre sy van mijn dit quaet, Dat ick u sou gaen begeven, Als ick had mijn lust bedreven, Neen ick schroome van die daet, Eerder sal de Zee verdroogen, Eerder dalen d’hooghste klip, Eerder ’t vuer sonder vermoogen, Dan ick u liet in den strick.

Dochter.

Onbedachten deugeniet, meent ghy my soo te verleyen, Door u Lief-koosen en vleyen,

(10)

mijn te brengen in ’t verdriet, Ghy die u hebt gaen verbinden Aen een die ghy Liefde biet, En mijn noemt ghy u beminden, Alleen om u vuyl geniet.

Ionckman.

Lief ghy veynst, of jockt met mijn Ofte wel ghy sijt bedrogen,

Want ick sweer het is gelogen, Van die mijn Vyanden sijn, Dochter.

Gaf ghy gister niet u Troutje Aen marietje op de Vest,

Omtrent daer men vaert met ’t schoutje En ghy guyt sprackt dit ten lest:

Dat gy de spot met mijn hiel, Om dat ick u socht te winnen, Door mijn vleyen uwe sinnen, Segt nu Eer-dief, quade Fiel, Wanneer heb ick dit bedreven, Daer ghy guyt in tegendeel,

Soeckt mijn Eer en Bloem daer neven Af te plucken nu geheel.

Ionckman.

Ick beken, ick heb misdaen, Ach vergeeft mijn uyter herten, Dat ick u aen doe dees smerten, Door mijn quade drift begaen, Wilt dit doch aen niemant melden, Ick sal u niet quellen meer, Maer u Eer weerom herstellen, Adieu, ick vertreck dan weer.

Dochter.

Ja vertreckt maer snoode Boef, Dadelijck vry uyt mijn oogen, Die in valsche schijn bewogen, Was met liefde, doch ick hoef U niet, maer den Heer te loven, Die my voor u klaeuwen hoet, En het Masker heeft ontschoven, Dat de Hel heeft uyt gebroet.

(11)

Den Doctoor A-la-mode, Stemme: Van Kocks Bruyloft.

WAt wonder kluchten, Geschieden nu rechtevoort, Daerom luystert met genuchten Hoe dat Cupido verstoort, Was op eenen die de min, Staeg bespotten na haer sin, Maer dat dee haer namaels suchten, Doen sy voelden het begin.

Een vluckse Vrijster, Die van veele wiert bemindt, Maer sy hiel haer veel te bijster, Tot niemant was sy gesint, Seven-huysen tuygen kan, Hoe dat sy met alle man, Heeft gespot, nochtans te bijster Wiert sy oock bedrogen van

Een snoode boeve, Gekleet als een groot Sinjoor, Die haer Pols eens quam beproeve, Gelijck als een Docktoor,

Gaf hem daer voor uyt dat pas, Want sy niet heel wel en was, Maeckten doen yets sonder toeven Dat haer quael doen voort genas.

(12)

Een dranck seer krachtigh"

Die van Cupidoos fenijn, Vol versien was al te machtigh, Want door dese medecijn, Jeukten haer wat anders dat, Dese Dockter oock wel vat, Want setten haer een klesteringh Met een spuyt uyt Adams vat.

Cupido wacker,

Vulden doen de spuyt weer aen, Tot dat onsen Dockter dapper, Fraey sijn dingen heeft gedaen, Doen sprack dese soete Sloof, Van haer Zinne nu berooft, Ghy sult mijn beminden blijven, Soo ghy mijn u trou belooft.

Dus sonder toeven, Gaf hy haer sijn rechterhant, En doen sprack dien loose boeve, Lief ick heb veel goet en Lant Rente brieven, maer van Gelt, Ben ick tans niet wel gestelt, Om dees Gunst van u genoten Te vergelden, dat mijn quelt.

Dit Gout stuck even, Geef ick u tot ondertrou,

maer dit was noch vals daer neven, Doch sy was te vrede gou:

En dus sprack sy tot haer Lief, Kom ick sal u doen gerief

Daer sijn een drie hondert Gulden, Doet daer mee, wat u belieft.

Dees Bruyt haer saecke, Kleeden haer noch boven staet, Aen haer Neus doeck goude haecke Sy voor Akers hangen gaet, En alles noch navennant, Doen reysden sy met pleysant, Naer Tergou, alwaer haer Vrinden, Geen sin hadden in dees quant.

(13)

Die haer waerschouden, Dat hy haer bedriegen sou, Maer sy haer niet eens benouden, Want (sey sy) hy is mijn trou, En daer na tot Rotterdam, Met haer Docter Heer sy quam, In een Kroegh, daer hy behendigh, Met haer Gelt sijn afscheyt nam.

Den Waert verheven, Vroegh doen Kint is dit u man, Neen sprack sy, maer trou gegeven Dus so sal hy ’t worden dan, Ja maer sprack de Waert getrou, Dese Vent heeft noch een Vrou, Sult ghy beyde dan niet vechten, Om de Broeck te winnen nou.

Dees Bruyt verslagen, Hoorde dese woorden aen, En haer Bruygom niet op dagen, Quam dus is sy weer gegaen, Naer Seven-huysen beteest, Seer beschaemt, ende bevreest, Want den Docter was verstooven, Die haer Minne quael geneest.

Hoort noch een woortje, Bruytje die u Docter mist,

Sprongh u niet van angst u poortje, Of u Hempt oock niet bepist, Wanneer dat ghy kreegh de weet, Dat Docter Heer tot u leet, Buyten u een nader vijssel, Heeft daer hy in stampt sekreet.

Sijn Speceryen,

Met den Stamper A la mood, Die u minne quael bevryen Kost, en helpen uyt den noot:

Maer gedenckt nu dat de maet Daer ghy mee uyt meeten gaet, Men u weder in gaet meeten:

Vaert wel, ick u rusten laet.

(14)

Vryagie tussen een Iongman en Dochter, Stem: Mijn Wijngaert staet en groeyt.

Ionghman.

ACh Aletta soete Maeght, Schoonste van ons Amstels stede, Die mijn Hert en Ziel behaeght,

’t Is u dienaer die hier klaegt, Van de min, O Goddin,

Laet my doch u gunst bestralen, Slaet u oogh, Van om hoogh, Siet u dienaer neer gebooght.

Dochter.

Wat doet u de malle Min, Hier in dese Nacht te dwalen, Bint u sotte driften in, En verandert vry van sin, Want van my, En silt ghy,

Nimmermeer geen troost genieten, Dus vertreckt, Eer ghy weckt, Ymant die u hier ontdeckt.

Ionghman.

Soud’ in sulck een schoonen Beelt, Soo een wreede strafheyt woonen?

Neen Natuer heeft u geteelt, En haer gaven mee gedeelt, Dus Me-Vrou, Laet doch nou, Uwe dienaer troost genieten, Eer de doot, Door haer schoot, My sent heen na Charons boot.

Dochter.

Dit is altijt Vrijers praet, Om de Vrijsters te bewegen, Maer ’t verandert Cameraet, Als men is in d’Echten-staet, Want ’t gevoel, Dat wort koel, Kroeghen mintmen voor de Vrouwen, Bort en kan, Mint den man,

Meerder als sijn Huysvrou dan.

Ionghman.

Dat en sult ghy nimmermeer,

(15)

Aen u dienaer Lief bevinden, Godt den alderhooghsten Heer, Weet hoe ick u estimeer, En hoe ghy, Staet by my,

Binnen in mijn hart gheschreeven, Daer sy niet, Uyt en vliet,

Soo lang God my leven biet.

Dochter.

Soud’ ick dan mijn vryigheyt, Aen een Jonckman overgeven, Neen dat was een malligheyt, t’Is u beter afgeseydt,

‘k Heb geen sin, In de min, Ick wil blijven by mamaetje, Siet ick haet, Uwe praet, daerom bid ik henen gaet.

Ionghman.

Soeten Engel schort my dan, Yets dat u niet kan behagen Staet u mijne staet niet an,

Of soeckt ghy een schoonder man?

Ick ben niet, Soo gy siet,

Scheef, of scheel, of lam van leden, Kreupel, manck, Sieck, of kranck, maer al fraeytjes rap van ganck.

Dochter.

Sijt gy schoon en rap van been, dat is voor u alderbeste,

‘k Gun een ander uwe Leen, En ick ben met mijn te vreen,

‘k danck mijn Heer, Voor de eer Van sijn soete minne-praetjes, Goede Nacht, Ick verwacht, Niet meer uwe minne-klacht.

Ionghman.

Ach! wat felder donderslagh, Stort daer op mijn Boesem neder, Lief, ach geeft genade ach!

Of verkrijght mijn Sterrif-dagh, Waerde ziel, Ach ick kniel,

(16)

Laet my doch dees gunst genieten, Loopende, hopende,

Op het entje knopende.

Dochter.

Wat ick mach u trouwe min, Nu niet langer meer probeeren,

‘k Sal u komen laten in, En betoonen wedermin, Kom Adoon, die ick kroon, In mijn hert met reyne trouwe, Ga nu dra, By mama,

Of sy ’t soo als ick versta.

Ionghman.

Ick bewijm door dit gequeel, Eeuwigh sal ick danckbaer wesen, Neemt op trou dit schoon Juweel, Alderliefste Tweede-deel, Het gebloos, als een Roos, Laet ick op u Kaecxkens drucken, Hemels-beelt, dat mijn deelt, Alles wat de Liefde teelt.

Godt den Alderhooghsten Heer, Wilt ons min gebenedijden, En senden sijn zegen neer, Tot sijn glory ende Eer, Hemels soet, Aerdigh goet,

door den Heer voor ons geschaepen, Harderin, mijn Goddin,

Eeuwigh ick de uwe bin.

Vreugde Liedt, van haer Hoogh Mog: Ambassadeurs binnen Vrankrijk.

Stem: Ach Helena, ach mijn waerde.

VRede baert weer Hollants Stasy, Liefde met de Franse Kroon, Want de Koningh heeft de grasy, d’Ambassadeurs in Persoon, Van Hollant nu gaen bewijsen, dat wel waerdigh is te prijsen

(17)

Hoe haer Edelheden dee, Voor den Koningh haer Intree.

Voor eerst quam Monsieur Pompone, Onse Ambassaden vroet,

Uyt des Koninghs Hof Ydone, Af-haelen met groote stoet, In des Koninghs Koets verheven, Aen de hooger hant daer neven, Wierden sy van hem geset, Door des Konings Order net.

’t Sint Germijn sy Arriveerden, Daer des Koninghs Garde schoon, Haer in Order Fraey Rangeerden, Met het geweer na gewoon, Daer veel Generaels verheven, Haer verwelkomden daer neven, Verselden haer op dees wijs, Tot de Trap van het Paleys,

Al des Koninghs Zwitsers lustigh Stonden op den Trap seer Rijn, Gerangeert alwaer dat Rustigh, dees Konings Lijf Capiteyn, quam by ons Hollantse Heeren, Neemt haer by de hant met Eeren, Leyden haer de trap op Ras Met beleeftheyt op dat pas.

Voor den Koning sy verschijnden Die doen op stont van sijn Throon, Die drie schreeden tot hem weynden, En ons Ambassaden vroom,

Verwellekomde beleefdigh, Die oock mede waren sneedigh, Want met Complementen groot, Welvaeren den Koningh boot.

En dat uyt den Naem verheven, Van ons Staet en onsen Prins, En hoe sy in Rust te leven, Met sijn Majesteyt na wins, Trachten waer op dat den Koningh, Aen ons Heeren dee vertooningh,

(18)

Hoe hem dit was aengenaem, Om in Vree leven te saem.

Van den Koningh sy dus scheyden, Wierden van de Koningin,

Daer men hear doen by geleyden, Getrackteert met Lief en Min, Den Dollephijn doen oock mede, Haer na datum wel Tracteerde, En des Konings Broeder mee, Haer dees Eer doen mede dee.

O Heer laet dees Liefde bloeyen, Tot welvaren van ons Lant,

Wilt het Oorlogs beest doch boeyen, Dat die noyt meer overhant

Op hun Herte komt te winne, Maer dat Eendracht Liefdens sinne, Vlecht de herten in malkaer, Hier, en Eeuwighlijck hier naer.

EYNDE.

Kluchtige Weddenschap van drie Dochters, die om een Pot Waeffelen wedden, wie ’t veerste Pissen kon.

Stem: Carel Koninck van Engelandt.

VRinden Luystert na dit Liedt, Wat tot Sas van Gendt is geschiet Al van drie Jonge Basinnen, Die samen een vreemde kuer, Des savonts seer laet aen-vingen, Boven al op de Vest-Muer.

Sy quame daer wandelen hant an hant Terwijl gongh ick schuylen aen een kandt, Ick hoorden haer discoureren,

d’Een sey wel Juffrou Mary, Wy Moeten een klucht hanteren, Want wy zijn hier vry.

Wel Juffrou Clara wat soud’ gy doen, Hoort Juffer Mary na mijn vermoen,

(19)

Wie datter het veerste kan pissen, Onder ons Maegdekens drie,

Die salm’ een Pot Waeffels op dissen, Als oock een Pot Rijsten-brij.

Wel Juffer Clara ick ben te vree, Seg Juffrou Catrijn wilt ghy doen mee, Wel Juffertjens ja in Trouwe,

Maer dieder het veerste pist, Die sal men vrij moeten houwe, Ja sonder arregh of list.

Ick luysterde toe met verstant, Ick houde mijn mond toe met mijn hant, De weddeschap wierd beslooten, Daer gincker dit spelletje aen, Ick wasser met lust overgooten, Hoe dat dit noch sou vergaen.

Clara maeckt schrap haer Fontinel, En liet dat loopen alsoo wel,

Ick dochter soo meenich keeren, Ma-foy dat water Schip, Daer wou ick wel in Laveeren, Al raeckten ick op een Klip.

Doen Juffrouw Clara had gedaen, Is Juffrouw mary aen t’werck gegaen, Haer Water-sluys dee sy open, Mit quam daer soo een Vloet, Van brack-water overloopen, Ick dachter in mijn gemoet,

O broek mocht ick Schut-meester zijn, Van die Sluys haer schot-deuren fijn, Ick souder de vloet wel stoppen, Haer felle water Loop,

En maecken dat mijn het proppen, Zou geven een goede hoop.

Doe was het Juffer Katrijn haer beurt Die met haer water meulen doen peurt, Het water soo fel te malen,

Al uyt haer binne-sloot, Dat sy gongh den Prijs behalen, Van d’andere twee minjoot.

(20)

Maer daer rees op een groot geschil, Want yder doen winster wesen wil, Katrijn sey ick schooter het veerste, En ick sprack doen Juffer mary, Mijn Water-sluys losten het meeste,

’t Raeckt niet sprack Clara daer by.

Niemant heeft soo hoog als ick gepist, Katrijn sey Clara dat hebt ghy mist, Het varste dat is maer bedongen, Het hoogste dat gelt hier niet, Maer doen quam ick uyt gesprongen, Van haer luy ick mijn sien liet.

Ick seyd’ wel Juffertjes my eens hoort Ick salder u scheyden met een woort, Clara sal de Waeffelen geven, En Kaetje de Rijs en-brij, maria de Wijn daer beneven, Ghy drie nooyter mijn dan by.

Maer naeulijcks hadden sy my gehoort Of sy packten haer biesen voort,

Ick dorst haer niet hart na loopen, Daerom ontglipten sy mijn,

Want sy waren stil wech gedroopen, Dus krijgh ick geen Wafels of wijn.

Dit is tot Sas van Gent gebeurt, Ick hebber die drie aldaer bekeurt, Dit Liedtjen gong ick ‘er van dichten Ick bender een Prince Zoldaet, Daerom al ghy jonge Wichten, Doch sullicks niet meer begaet.

Wel Dochters hoort, Ey! wacht u voort Van dese Grillen:

Gy hebt Rapier, Noch niet een sier Om soo te Drillen.

Maer dit een Gast, Met Fock en Mast Sou beter voegen

Te Schieten in, U Doel en Min, Na u vermogen.

(21)

t’Samen-Spraeck, Tusschen Jeronus, en Melida.

Stem: Anna waer is u glans, &c.

Jeronus.

MElida waerde maeght Die mijne ziel behaeght?

Hoe komt dat uwe Sinne

Subiet het Minne Uijt u herte Jaeght?

U dienaer in sijn noot Toont gy u Strafheyt groot Dat buyten Recht of Reeden?

Dus ick mijn gebeeden

(22)

U hier legt te voor,

Ach! geeft my doch gehoor.

Melida.

Jeronus Stelt de min Vry uyt u hert en Sin, Gy sult mijn niet beweegen, Want ick genegen

Tot u niet en bin:

Ick waerschou u by tijt Dat gy een ander vrijt;

Ick wil met uwe Schaeden Mijn Gewiss’ niet laeden Door mijn Eygen Schult, Dus neemt hier in gedult.

Jeronus.

Ach! al te Bitter woort Dat mijne vreugt verstoort En parst mijn droevig herte Vol druck en Smerte:

Heeft een aer bekoort U Liefde tot sijn wil;

Want mijn begrip staet stil:

Of hebben quade Tongen Mijn yets op gedrongen?

Seght my dit: ick dan U voldoen sal daer van.

Melida.

Ja wel Vrint, siet de praet Die men van u uyt slaet Die staet my al wat tegen, Maer doch ter degen Weet ick niet de daet:

Hoe wel ick my daer aen

’t Minste niet laet aenstaen Van u dit te ontfouwen Om geen twist te brouwen, Oock soo Trou ick niet, Al wert gelogen, siet.

Jeronus.

Ick bid u waerde Lief

(23)

Ey! doet mijn dit gerief, Van mijn eens uyt te leggen Wat klapsters seggen Dat mijn Eer doorgrieft:

Ick sal in Billickheyt Contrary u bescheyt Als dan weer laten hooren:

Dus Lief stopt u Ooren Voor dit vals bedrogh Die mijn verdelgingh socht.

Melida.

Haer seggen noem ick niet, Noch oock de luyden siet, want dat sou konnen strecken Om Twist te wecken

Dat ick altijt vliet:

Oock weet ick dat die geen Die mijn dees Bootschap deen Daer niet om sal Liegen, Om u te bedriegen:

Siet ghy hebt gedaen, Daerom soo wilt maer gaen.

Ieronus.

Segh Lief; wat Rechter heeft Sijn dagen ooyt geleeft?

Die op Partijs aenklagen Yemant dorst wagen Stout en onbeleeft Te Vonnisse door haet?

Als plichtigh aen het quaet:

Sonder het weder leggen Of d’ander sijn seggen Eerst te hooren aen, Om de Saeck te verstaen.

Maer tot mijn leet en smert, Ghy Oordeelt in u Hert mijn schuldigh en misdadigh, Aen misdaet smadigh, Sonder dat mijn wert De plicht van Recht gejont;

(24)

Want seyt ghy my de gront?

Dan sou ick mijn verweeren, De Saeck defendeeren;

maer kost ick dat niet, my was dan Recht geschiet.

Doch Lief nu ick dit van U niet verwerven kan, Soo sal ick lijden duldigh, Hoe wel onschuldigh:

Doch den Tijt sal dan mijn Recht eens breyden uyt;

maer u onrecht besluyt Kost u noch wel berouwen, Dat qua klappers Brouwen;

Hier breeck ick af mee, Vaert wel, en Leeft in vree.

Nota.

Een quade Tongh vergister is Als de venijnste Slangh gewis, Want dese het Lichaem maer schaet, Maer d’ander doet de Ziel oock quaet:

En Klat sijns Naestens Eer en Faem Daer toe de Zee niet is bequaem Om soo een Klat te wasschen uyt Dat van een laster Tonge spruyt.

Dus is Geluckigh soo een Man Die sijne Tongh bedwingen kan;

Dwaes is hy, die brenght laster voort, Maer Dwaser die hem daer aen stoort.

Minnaers-Klacht,

Stem: O grote Godt wat heb ik misdreve.

BErst Bracke Tranen en wilt vlieden Besproeyt het Hert van mijn vrindin Dat als een Steen leeft sonder min, Doet dat als was eens smelten en sieden Op dat mijn Hertje medecijn,

Van u mach verkrijgen voor mijne pijn.

Cupido die mijn hout beteugelt, Dat mijne Jeught verdwijnt als hoy,

(25)

Moet ick u dan sijn tot een proy, Hoe hout gy mijn soo strengh gevleugelt Soo dat ick om mijn Galathee

verdwijn als de sneeu voor de zon doet mee.

Spant dog u Boog, en wilt door booren Haer Hert verkout gelijck een Ys, Op dat u kracht die sy misprijst

Haer onvoorsiens magh komen te vooren Op dat haer killigh Hert versacht, Die nu opgeblasen de Min veracht.

Maer te vergeefs sijn al mijn klachten die haer mijn vierigh herte biet,

die sy gelijck een Pest oock vliet, Schoon ick by dagen en by Nachten Ga zwieren om en voor haer deur, Zy wil daer nogtans niet eens kome veur.

Wat magh hier van de oorsaeck wesen, Ben ick te plomp, of schief, of scheel, Te Out, te Jonck, of boers of heel Of oock te grof of schrael by desen:

Waer door sy wallight soo van mijn, Dat verdubbelen doet mijn Ziel haer pijn.

Doch hoe sal kout met heet beklijven, Want ick soo veel te heet wel bin, Als weer te kout is uwe min Dat mijn de Ziel sal doen ontlijven, En smelten in sijn heete gloet,

Dat niet als u killigh hert mijn aendoet.

Vaert wel dan wreede minnaresse Nu dat u gunst mijn hoop af-snijt, dat mijn een ware Graft bereyt

Nu gy mijn vryheyt hebt als voogdesse, Want ick u Min schoon ick niet wou, dat nu doet verhaesten mijn doot als nou.

Op mijn Graft sal ick doen graveeren, Galathee daer mijn Oogh op viel, Galathee wegh ruckten mijn Ziel, Galathee dee mijn Lichaem uyt teeren, Galathee bracht mijn in dit Graf, Galathee te minne was my een straf.

(26)

Kluchtigh Liedt, van een Vrijster Die in mans kleeren ginck vrijen.

Stemme: Alst begint.

KOmt luystert na dit kluchtig lied, Ick sal ’t u gaen vertellen,

Watter in den Haegh is geschiet, Al van een damoiselle La, la, Al van een damoiselle.

Sy sagh datter niemant en quam, Al om haer te gaen vrijde,

En doen trock die schoone Madam, Een degen aen haer zijde la, la, Een, Ec.

Al met een Pluymken op den Hoed, Soo sagmen haer brageren,

En sy dee daer soo meenigh groet, Al om haer te braveren la, la, Al, etc.

Ick wensch u goeden dagh monseur, Ay wilt my excuseren,

Dat ick soo stout al aen u deur, My kome presenteere La, la, mijn, etc.

Wel wat is dat voor een monseur, Al met sijn minne treken,

Gy zijt van Amsterdam mon keur, Ick hoor het aen u spreken, La, la, Ik, etc.

Ja lief ick ben van Amsterdam, Om u heb ick verlaten

Mijn Vaders groote huys en Stam, Om met u wat te praten la, la, Om, etc.

(27)

Mijn hertjen ick sech het plat uyt, Ach consenteert mijn beden, Ick kom u kiesen voor mijn bruyt, Ey stelt mijn toch te vreden la, la, etc.

Wel Joncker hoe spreekt gy alree, Van om met my te paren,

wel Joncker ick segh uw neen neen, Ag wilt u moeyt wat sparen la la, Ach, etc.

Ach liefste ick sweer u mijn trou,

‘k En sal uw noyt begeven, En gy sult zijn mijn weerde Vrou, Ick bid u weest te vreden la la, Ick, etc.

Wel Jonckman ick ben wel te vree, mijn trouw aen u te geven,

maer ‘k en wil na geen ander stee, In den Haeg wil ick leven la la, In, etc.

Liefste ick zweer u op mijn trouwe, In den Haegh sullen wy blijven, En ick sal u in weerde houwe,

want ick heb noch veel schijven la la, etc.

Jongman hout u heden gereet, wy sullen ondertrouwe,

‘k Heb van monpere goet bescheet, Hy sal ons laten trouwe la la, etc.

Ach hertje ick ben uyt de pijn, Ick wilt monpere gaen vragen, Ach neemt nu desen Rinck van my, Tot binnen twee dry dagen la la, etc.

De Bruyt die was seer wel te vreen, Sy heeft den Rinck genomen,

Den Bruygom is na Amsterdam getreen Hy sal niet weder komen la la, etc.

De Bruyt maeckten seer grooten rouw, Als den tijdt was ten ende,

Den Bruydegom was maer een vrouw, Hoort eens na dese ellende la la, etc.

Oorlof hoe ben ick nu in pijn, Den moet is my verlooren, Dat ick dacht nu getrout te sijn, Nu ben ick wel geschoren la la, etc.

(28)

Kluchtige vrees voor ’t Houlick,

Voys: Lestmael twee gelieven.

WEl pots seldermenten, Ick moet vrijen gaen, Nochtans elementen,

’t Staet my gantsch niet aen, Schoon dat my mijn moertje Zijt mijn sachte Broertje, Za ghy sult de keucken uyt Die aen ’t minne-snoertje Treckt die is gebruyt.

Zien ick na een Vrijster Die heeft machtigh goet, Die maeckt mijn ’t hooft bijster, met haer hooge moet,

Zy sal willen Snappen, Dat haer Schyven klappen, dat ick leef van haer absent, Ja dat hare Lappen

Zijn van ’t grootste ent.

Trou ick met een schoone, met een soet Aenschijn, die sal my licht Kroone, Osje kenje mijn, Horens als de Herten Of als Koeye starten, En daer by dan proncke wis, Schoonheyt heeft die parten, dats hovaerdigh is.

Trou ick met een wijfje, dat is wel ter Tael, wacht u voor ’t gekijfje, Dan ten eenemael, Zy sal arguweren wilje disputeeren,

’t Leste woort dat blijft aen haer Schoon ghy kost ageeren, Of ghy Hansje waer.

(29)

Neem ick dan een Ouwe, Die is voort Jaloers, Want ’t is altijt krouwe, Of men spinter vloers, Altijt met u beyden, Moetje d’Os om leyden, Zoo ghy weygert dit verstaet, Zeyt sy onder ’t scheyden, Na u Hoeren gaet.

Trouje dan een jonge, Die weet nergens van, Qualijck eens bespronge, Of moer isser an, Zy kan qualijck stoken, Ja noch minder koocken dus de Karnemelcks kan, die staet vast besproocken, Voor den Armen man.

Trou ick dan een diertje Uyt een Rijckmans huys, Die wil volgen ’t swiertje En het munt en Kruys, Kan soo veer niet streecken, dus soo raeckt het decken, Wech, en haest tot Arremoe Sullick treckebecke, Is men haestigh moe.

Trou ick dan een Naeyster, Popje uyt de mant,

Stopster, Stijfster, Braeyster Of die Werrickt Kant, Al den bruy Laudaetjes,

’t Best dat sijn haer gaetjes, Maer voor seecker voor de rest, Acht ick al haer praetjes Nichel op ’t Request.

Nochtans moet ick Trouwe,

’t Is mijn moertjes sin,

‘k Weet het sal mijn rouwe, Zoo haest ick begin,

(30)

Om mijn vreucht te dencken dat ick die sal schencken, Aen een opgetoyde meyt, Soo komt voort het krencken, Van mijn Vrijigheyt.

Ja wel dan patiency,

‘k Sal bedencken my, maer o Penitency, Slechte Vryery,

Schoon de soete Vrijsters Singen fraey als Lijsters,

‘k Hiel mijn liever by de kan, Want het sijn de pleysters, En de plaeghder man.

Klaegh-Liedt, Van een jonge Dochter, de welke op‘er siekbed haer maegdom beschreyt.

Stemme: Helaes wat pijne.

O Groot Elende, waer ick my wende, O groot Elende, aen alle kant,

Waer ick my keer, of waer ick my wende Ick vind’ geen troost in desen groote brant Sal ick mijn leven dan soo moeten ende, Zonder te proeven eens den Echten-bant.

Ik agtent leuren, doe ’t my mogt beuren, Ick achtent leuren, de Vrijery,

‘k Zeyde ick wasser te Jonge van Jaren, dus stelden ick het Trouwen aen een zy, Zoo is mijn tijt vast henen gevaren, En niemant spreeckter lacy meer van my.

Had ick mijn zinnen, gestelt tot minnen, Had ick mijn sinnen, met mijn gevoet,

‘k Wasser soo langh geen maget gebleven Het welck my nu lacy treuren doet, Ach, ag, mijn paspoort die isser geschreven Als dat ick seecker maget sterven moet.

Ick altijt wachten, by dagen en nagten, Ick altijt wachten, na een monseur,

(31)

mijn docht ik hadder noch tijt om te kiese"

maer wijl ik omsach ginck mijn jaren deur

‘k Heb ondertussen mijn tijt gaen verliesen En ben nu eenich in swaer doleur.

Licht sal ick sterven, dat sonder erven Licht sal ik sterven, al sonder vreught,

‘k sieder mijn vriende die staen en verlange, En wachte dat mijn ziel gaet op de vlucht, Ellick die wenst sijn deel te ontfange, En niemant sal licht storten eene sucht.

Hierom na desen, mach ick genesen, Hierom na desen, word ick gesont,

‘k Zalder mijn selver gaen begeven, Al om te paren met een rooder mont,

‘k Hoop dat my God nog vrugte sal geven Die my betreuren, als de doot my wont.

Hierom gy maegde, die’t ooyt behaegde Hierom gy maegden, hoort mijn geklach, Sluyter u Liefje niet buyten de deuren, Maer tast tog toe als ’t u gebeuren mach, Anders soo sult gy benevens my treuren, Wanneer genaeckt u droeve sterrif-dagh.

Dog moet ik sterven, en ’t huw’lik derven Doch moet ick sterven, in desen staet, Soo sal ik op mijn Sarrick doen houwen Leest Leser dit eer dat ghy voorder gaet, Hier leyt een Maget gestorven van rouwe, Om datse niet beleefden d’Echten staet.

Kluchtigh Liedt, van den Wonderlijcken meester, die alderhande gebreecken kan genesen,

Stem: Ick hebber een Liefje in, &c.

KOmt Vryers, en Vrijsters, komt ghy ongehoude, Komt kreupele, en lamme, en alle getroude

Komt Weeutjes, en Weeuw’naers hier isser de Man, Die al u gebreecken haest helpen kan.

(32)

Ey staekter u treure, ’t sy vryer of vrijster Al hebt gy een Bochel of siet gy wat byster Of staender u Heupen wat uyt de koot, Hy weet u te helpen uyt desen noot.

Het isser een Meester, die trost meester Joris, Hy lacht met de Kunsten, van Hans karkedoris Den wilde Boer met sijn paert of sijn hont die acht hy soo vele gelijck een stront.

Dus hebt ghy een Vrou, of Vrijster die scheel is, Hy siet in het Oog waer datter het speel is, Hy keerter den Appel eens rondom maet, dan proncktse en lonckse, soo regt als een draet.

Of heeftse een bultje van achter en vooren, dat weet hy te smeeren soo net na behooren, Soo dat het valt af gelijck als een Vrat, Het Boesemtje netjes, en ’t Ruggetje plat.

Of staen haer de zijden, te seer in gebogen, Of zijnder de heupen te hoogh opgetogen, Of staeter het heele gestel wat manck, dat weet hy te helpen met eene dranck.

Pockdalen, en qualen, van kinnen en lippen, Van Hack’len en Breyen, en andere knippen, die hellipt hy staende, al met ’t gesicht,

’t Is of gy eens wiert van den huyg geligt.

Dus Vrijsters, Vrijers die door u gebreken, Alleenigh moet slapen, en blijft soo versteecken, Van ’t soete solle bollen, loop an, en loop rat, dewijl dat de meester is binnen de Stat.

Gehoude, getroude, en wilter niet wagten Al bent gy Gepaert, hebt ander gedagten,

(33)

de Schoonheyt die prickelt de lusten seer, Men geefter malkander, een kusje meer.

Noch heeft hy veel poeders, en andere drogen, Om Ouwen, en kouwen, die heel niet en dogen, Weer fraey te cureren, dat elk als een man weer kousjes sal stoppen, en broeck lappen kan.

Zo yemant soekt dese meester te spreken Tot smeeren, Cureren van hare gebreken, die soeckt hem al in de Kreupele Pier, In het smeervet steegje, by Jean Zoucier.

dit is nu genoegh voor alle geleerden, Indien u nogh ander gebreecken manqueerden, die men hier om eerbaerheyt niet en stelt, Hy sal u al helpen, waer dat het quelt.

Za hoopt dan, en loopt dan, by dagen en nachten, Want sy hem in andere Landen verwagten,

En blijfje dan kreupel, gebochelt, gebult, Zoo krijgje geen vrijer, want ’t is u schult.

Komt Scheele Pieternel, Trijn Leep-oogh, Scheeve Ianne, Met plat geneusde Lijs, Maey Bochels, Swarte Tanne, Griet met u Horrele voet, komt oock Pockige Ael:

Want dese Meester sal genesen u Luye quael, Kleyn Ian met u Rapier, die garen groot sou Wesen, Gy hoeft u Schoenen niet soo hoogh meer als voor desen Te laten maecken, want dees Meester sal daer Gist In leggen, waer door ghy opwassen sult gewis.

Maer bent gy lebbig, Nors, Kijfagtig vloeckig, tieren, Of hebt gy Dommenateurs, of frekkig qua manieren, Van dese qualen hy u niet Cureren kan,

Doch ghy kont daer u selfs het beste helpen van.

EYNDE.

(34)

Samen-spraek tussen een Herder en een Herderinne.

Stem: O groote Godt wat heb ick, &c.

Herder.

GEgroet weest mijn liefste Herderinne, Mijn Nimph, mijn troost mijn toeverlaet, Die diep in mijn Jonck herte staet, Want ick u boven al d’ander beminne,

Ick peyns op u dagh ende Nacht, Mits gy zijt gestadigh in mijn gedacht.

Herderin.

O Herder gy kont seer fraytjes praten:

maer seker ‘k en geloof u niet,

(35)

‘k Weet watter onlanghs is geschiet, Wanneer u schoon Daphne wierd verlate Gy peynst wel anders in uw hert, Dan door u Tonge gesprooken wert.

Herder.

‘k Sweer by den God Pan en by diane, En al de Goden van dit Wout,

Ende Goddinnen menigfout,

Dat ‘k noyt sulcx voorwaer en heb gedane

‘k En hebbe daphne noyt bemint,

‘k En wat tot daphne noyt gesint.

Herderin.

Ach Titer hout doch op van liegen, Uw parten zijn my wel bekent, Ick hebt verstaen oock binnen Ghent, Hoe dickw’ gy de dogters komt bedriegen, Wegh wegh van hier ghy leugenaar, Niet een van alle u woorden is waer.

Herder.

Wilt gy de valsche tonge dan geloven, Och Lief en doet dat nimmermeer, Sy liegen meer als eenen keer,

S’en soeken maer my van u te beroven, Ter Wereld nergens is fenijn,

Gelijck de valsche Tongen zijn.

Herderin.

’t Is waer, en het kan ook wel gebeuren, Dat Yemant u afgunstig is,

Want sulcx geschiet noch meer gewis, men soeckt missch’ u te brengen in treuren Wist ick dat gy my reght bemint,

Ick waer oock sulcx tot u gesint.

Herder.

‘k Bemin u duysentm’ meer Amaranthe Als mopsus doet sijn Galathe,

Als Tirsis doet of milibe’,

En dit blijckt u seer wel op veele kanten, Niet eenen Boom staet op ’t veld, Daer ick u Naem niet heb in gestelt.

(36)

Herderin.

Ick wil u dan oock weder liefde dragen, Ick spotte met der Nijders praet,

‘k Wil uw beminnen met der daet, Uw trouwe minne komt my te behagen, Ick sal u helpen uyt u pijn,

En wil u trouwe Vrijster zijn.

Herder.

Ick danck u duysentm’ mijn Herderinne En dancken sal ick u altijd,

mits ghy tot spijt van ’t die ’t benijdt, Tot my u slave draeght wederminne, Laet my doch dit geluck ontfaen, Dat wy seer haest ter trouwe gaen.

Herderin.

Als morghen sal zijn de Sonne verresen, Dan sullen wy nu gaen ter keur,

Ick wil u toonen het Faveur, Dat ick u liefste Vroutje sal wesen, En ghy sult zijn mijn liefste man, Want ick u niet verlaten kan.

t’Samen-Spraeck, Tusschen Ferdinant en Leonora.

Voys: O Droevigh ongeval.

Ferdinant.

O Leonore Maeght,

Ghy die mijn Ziel behaeght,

(37)

Hoe komt dat u mishaegt mijn regte min?

Daer ick tot u soo seer genegen bin Verlaet u afkeerigh gemoet

Het geen mijn smerte steets verdubb’le doet Stort op dit Herte doch geen meerder pijn, Toont wederliefde tot een Medicijn.

Leonora.

Hoe lelt ghy Ferdinant, Van uwen minne-brant,

Wie praemt u om te toonen my u min, Ghy siet wel dat ick in u heb geen sin, Het is een dwaesheyt voor den mensch Op yemant soo te stellen sijnen wensch, Van wien geen weder Liefd’ te hoopen is, Dit is de oorsaeck van u quael gewis.

Ferdinant.

U Overschoone Beelt, My uwe min beveelt,

U eerbaer Root die op u kaecken rust, U Soet gelaet daer in soo schep ick Lust, U kloeck verstant en wijs beleyt, U Sacht ghemoet is of die tot mijn seyt, Hoe sout ghy konnen laten Ferdinant?

U Leonoor’, o neen! dat waer u schant.

Leonora.

Waer mee mijn de Natuer, In mijn Geboorte Uur

Begaeft heeft die kan ick niet tegenstaen Dus Ferdinandus wilt u wel beraen, Daer sijn meer Maeghden schoon als ick, Waerom steeckt ghy u dan in desen strick, Gaet soekt een maegt naer uwen welgeval Een die haer liefd’ u weder gunnen sal.

Ferdinant.

De Wetten van de Min, Gebieden mijn Vrindin,

Geen ander buyten u te minnen gaen Of in het minste niet te spreken aen, Seght Leonoor’ hoe kan een vrint Verlaten haer dien hy oprecht bemint?

(38)

Gedenkt ’t spreekwoort het geen seit gewis

’s menschen zinnen, ’s menschen leven is.

Leonora.

Gedenckt in tegendeel, Het spreeck-woort strijt geheel Tegen het uwe, dat ick hier voor stel, Kout en heet Yser kan niet hechten wel, Want het heet Yser is te zacht

Dat op het harde koude heeft geen macht, Zoo oock ghy zijt te heet en ick te kout, Daerom soo kan niet hechten uwe Bout.

Ferdinant.

Sal dan u killigh Hert, Zijn oorsaeck van mijn smert, Heeft u Natuer het minne dan berooft, Neen Leonoor’ ick nimmer dat gelooft, U Rijp verstant, u Jeughdigh bloet Mijn anders van u Lief gevoelen doet, Of hebt gy in een ander beter sin,

Soo niet, waerom verschopt gy dan mijn Min.

Leonora.

Gedenckt de blinde min, Die heeft veel rampen in,

Want een verliefde die en siet geen leet In sijn beminde, door sijn Liefde heet, Maer krijgt hy haer eens voor sijn Vrou, Dan gaen sijn oogen open met berouw, Dan dunkt hem suer dat hem wel eer dogt soet, Dus Ferdinant besadigt u gemoet.

Ferdinant.

Mijn min is niet gegront, Op eenen lossen vont,

Noch oock soo seer niet op de schoonigheyt Waer van Natuer u deel heeft toegeleyt De ware deught in u persoon

Die in u Zieltjen heeft een vaste woon, Verdient die niet met recht te zijn bemint, Hoe noemt gy dan soodanige liefde blint.

Leonora.

U Reden sijn wel waer, Maer ick vin groot bezwaer,

(39)

Dewijl een jongman dikmael lieft en vleyt Maer ondertusschen hy sijn netten spreyt, Ja dickmael door een nijdigh Oogh Hy hare Roem en bloem te drucken poog, Daer Ferdinant ick het minne schou, Eer mijn te laet aenkomen mocht berou.

Ferdinant.

Sulck minne is bedrogh, L. Men vint de minnaers noch,

F. ‘t Is waer maer van die gene ben ik niet L. Het tegendeel ick noch niet blijcken siet, F. Door Trou gy ‘t ondervinden sel, L. Het trouwe mogt my ook berouwen wel F. o Neen daer voor blijf ick u borrig togt, L. Of gy Faljeerde, segt, wie ick dan socht.

Ferdinant.

Een minnaer doet geen leet, L. Zoo langh hy niet afkeert,

F. Hoe kan afkeeren die oprecht bemint L. Door Expriency men dat wel bevint, F. Aenmerckt de goe in tegendeel,

L. Maer dit beneemt mijn vrees niet wech geheel, F. Door ydel vrees ontglipt de goet portuer L. Door licht gelove volgt dick het zuer.

Ferdinant. Die niet en waegt, niet wint, L. Licht wagen dat is blint,

F. Hy waeght niet light die kiest door wijs beraet, L. Om wel te kiesen ick mijn niet verstaet, F. Zoo neem mijn trou in ’s Heeren Naem L. Dees middel vint ik alderbest bequaem, F. Dank zy u lief dat gy verligt mijn smert L. Ick sag geen ent in dit doolhof verwert.

Ferdinant. Een Kus o soete Lief, L. Dat is tot u gerief,

F. Ghy zijt mijn lieve Bruyt die ick bemin L. Gy zijt den Bruydegom na mijnen sin, F. Den Hemel zy hier voor ghedanckt, L. die schenkt ons haer zegen ons leve lank F. Nog eens een kusje lief eer dat ik schey, L. vaert wel mijn vrint, den Hemel u geley.

(40)

Bedroogen Vryagie, ofte het Surrenaemsche Speel-Reysje.

Stem: Lestmael Vryde mijn een Karel.

VRinden hier is weer wat wonders Nu onlanghs alhier geschiet, Doch het is niet veel besonders Nochtans is u nut dit Liedt, Om Lichtvaerdigheyt te schouwen, En de linckers loose praet,

Dat twee Meysjens in ’t benouwen, Heeft gebracht, en desolaet.

Twee Monsieurs als Cavallieren, Uytgestreecken Toet afet,

Spraecken lest aen met pleysieren Twee Dochters seer schoon en net, Doch haer Namen sal ick swijgen, Want dat niemant niet en roert, Oock mocht ick ondanck verkrijgen, Schurrift kan niet lijden boert.

Na verscheyde Complimenten, By dees Dochters afgeleyt, Spraken dese Hoofse Venten, Hoort een Woort in vrijigheyt, Siet wy beyden doen te samen En generen met Trafijck, Op de Kust van Seurenamen, Daer ons winst is manifijck.

Doch wy bennen van Intentie, Om te nemen daer ons woon, Maer souden eerst graegh pretentie, Hebben op u Lien Persoon, Wy soecken geen Rijcke Vrouwen, Mits haer swackheyt is te groot, Want Neptunis Baren souwen Die licht brengen aen haer doot.

(41)

Oock mooght ghy ons wel vertrouwen Sprack den een, mijn ouders waert Hebben tot …… Gebrouwen In het Yser van het paert, Mijn Groot Vader dat oock dede In de hoorentjes aldaer,

Hier mee was den een al reede, En den ander oock by naer.

Doch die wou eerst Absolutie Hebben van haer moeder noch, En met dese Resolutie

Gong sy met haer Minnaer, doch Moertje die begost te schreyen, Dat sy missen sou haer Kint, Even wel sy moest dat leyen, Want sy wou doch aen de wint.

Dus gongh mortje Reetschap maken Kost een Borst-rock A la moot, En bestelde alle saeken Dat tot Reysen was van noot, Gaf haer Dochter oock noch mede Twee kussens, een Stoel daer by, Daer mee gongh dit Liefje treden Met haer speelmeysjen op zy.

In den briel sy Arriveerden, Kregen voort een goet Logys, Strack de Waert sy Commandeerden, Van alles de beste spijs,

Wijn met zuycker wiert geschoncken, Dees sinjoors mildadelijck,

Haer Liefjes braef toe droncken Doch het ley op vals pracktijck.

Savonts gongh men leggen slapen, Gelijck Echte man en wijf,

Om wat lusjens daer te rapen, Maer soodanigh Convertijf, Sou de pap wel doen anbranden, Door het broeyen op het Nest, En vuyl Eyeren met schanden, Doen voortbrengen op het lest.

(42)

Dit duerde soo ruym acht dagen, Dat daer lustigh wiert gesmult, En dees Sinjoors met behaghen, Haer Liefjens de koovel vult,

Dan soo gong men weer eens trecken, Aan het Lockaes van de min,

Om al soetjens te verwecken, Zurrenamers na hun sin.

Dese Dochters noch daer neven, mosten oock haer oude dracht, Om haer Vrijers wil begeven, En haer Hooft met meerder pracht, Vercieren met Geyte Krullen, Jemeny! hoe mooy is Poes, maer och lieve soete sullen Weet dat dit maer quaet uyt broets.

Gelijck als het is gebleecken, Doen men na Scheeps boort sou gaen, Sijn dees vrijers heen gestreecken, Lieten daer haer vrijsters staen, Die haer serviteurs verbeyden, maer die komen noch niet weer, Dus bleven sy in het lijden, Voor het gelach dese keer.

Tabbert, mantel, Zye rocken, most de waert houden tot pandt, Die haer naeckt schier heeft getrocken, Tot dat men geeft kontant,

Aen Gelt drie-en-sestigh gulden, Want dat was daer al verteert, Denckt of sy niet braef en smulden, Doch sy sijn daer voor geleert.

Naeckt en bloot quamen sy beyden, met de Kous ’t Huys op het Hooft, En van schaemten sy doen schreyden, Want sy waren gants berooft,

Segt waer blijven nu de Krullen, Die den bock u heeft vereert, Doch gy moogt nu peynsen sullen, Surrenaems is ons geleert.

(43)

De Twee Wiegende Vrijsters, Om Een Broeck.

Stem: Al van een Damoiselle la la.

KOmt luystert na dit kluchtig liedt, Dat ick u sal vertelle,

Alhier in dese Stadt geschiet, Al van twee Jonge Dochters, la, la, Met eenen Jonck geselle.

Dees Jonckman vol minnevuer, En dertel wullipsheden,

Bemint eene Dochter om de kuer, En maeckt de Serviteur, la, la.

Ja prijst haer schoone leden.

Hy sweert haer trou by ziel en sant, Dat hy haer soeckt in eeren,

Dus raeckt hy op haer Ledikant, En pluckt haer maegde bloeme, la, la, Door minlijck Converseeren.

Sy raeckt hier door by hem bevrucht, En hy krijgt ondertusschen,

Weer op een ander Dochter lucht, Om sijnen brant te blussen, la, la, Door nieuwe Minne kussen.

Hy leyt sijn loose vrijery, Aen haer met al sijn sinnen, Een weet hem soo te schicken by, Dat sy toont weder liefde, la, la, Dat sy hem gaet beminnen.

Hy wel volmaeckt in Coertosy, Al op beloft van trouwe,

(44)

Komt oock te rusten aen haer zy, En pluckt het maeghde kroontje, la, la, Van dese schoon Jonck-vrouwe.

Sy raekt als d’ander mee bevrugt, Sonder malkaer te kennen,

De liefde baert by haer gesucht, Elck weet dit ongemack, la, la, Sijn selven quaet te wennen.

’t Gherucht dat komt in ’t openbaer, Al by de Dochters vrinden,

Dat haer Nichte lacy swaer, Was by dees braven Baes, la, la, Beswangert van den kinde.

De laetste dochter komt dit voor Haer Vrinden van gelijcke,

Die kraut als d’eerste oock haer oor, En vloeckt sijn snoode minne, la, la, En valse min pracktijcke.

Elck wil met hem daer voor het recht, Willen hem apprehendeeren,

Maer by de Vrinden overlecht, Seggen dit krenckt ons eere, la, la, Wy dit niet approbeeren.

De Vrienden komen by malkaer, De sijne van gelijcke,

Elck sey kom laet ons smooren maer, En soecken middelen t’saem, la la, Om dit te vergelijcke.

Ons dochters die sijn bey gheschent, En bey bevrucht vol rouwe,

Nochtans kan hy maer eene Jent, Volgens belofte eeren, la, la, En na de Wetten trouwe.

Sy stellen met malkander vast, Den Jonck-man sal sich voeghen, En worden in een wiech gepast, De dochters souden wiegen, la, la, Tot haerder by genoegen.

Sy souden wiegen alle bey, Maer die eerst quam te slapen, Sou moeten af-staen met geschey, En d’ander sou hy trouwen, la, la,

(45)

En Echte vruchten rapen.

Doch die het luk van waken had, most bey de Kinders houwe, En voor haer eere boven dat Hondert Ducaten schoone, la la, Van fijnen roder Gouwe.

Dit wiert alsoo gearresteert, Den Jonckman sonder liegen, Wiert van sijn liefjens getrackteert, Al in een wiege bedtje, la la, Doen lustigh aen het wiegen.

Twee nachten ende eene dagh, Bleven sy wiegen vroome, maer eer datmen de tweede sach Haer morgen stont verrijsen, la la, Is d’een in slaep gekomen.

Die t’alderlest bezwangert was, Die heeft het velt behouwe, Sy bracht hem viva uyt een glas, En riep gy moet mijn eere, la, la, mijn lief ghy moet mijn trouwe.

Hy vat van haer den roemer aen, En druckt haer bolle kaken Viva, viva, gy zijt mijn lief,

‘k Sal u mijn Vrouwe maken, la, la,

‘k Sal u mijn Vrouwe maken.

Men gaet aentekenen en trout, De andere kreegh de schyven, men met malkander bruyloft hout, De Vrienden van partyen, la, la, met Vriendschap sonder kijven.

Soo bleef dit Volckje by haer eer, En ’t quam niet voor de Heeren, maer die nu trout de slaepster teer, Die moet met hoorens lopen, la, la, Voor Action marcheeren.

Oorlof gy dochters wie gy sijt, En laet u niet bedriegen,

Trout eerst, eer gy met venus rijt, Soo hoeft gy niet te kampen, la, la, Soo hoeft gy niet te wiegen.

(46)

Kluchtige Samen-spraeck.

Stem: Komt schoone Herderin, &c.

Ionghman.

CAtoken scvhoon vrindin, Ghy staet in mijnen sin, Ach siet hoe dat ick u bemin, Ick roep om u schoon bruydt, Ey steeckt u hooft eens uyt,

Aenhoort doch eens mijn droef geluyt.

Dochter.

Wie hoor ick suchten nou, Die my biet sijne Trou,

Het is me Joncker van ’t Getou, Wech wech niet meer en brult, Sander met uwen bult,

Want ghy zijt door de min vervult.

Ionghman.

Mijn Lieveken waerom, Waer ick u bruydegom, Ick sou u eeren schoone blom, Ick sal u eeren schoon maeght, Soo ghy my liefde draeght, En mijn beleeftheyt u behaeght.

Dochter.

Wat sou ick met u doen, Ghy siet als een Callekoen, En daer by noch en vies fatsoen, Ghy siet als baviaen,

Ghy en staet my niet aen, Wilt doch by een ander gaen.

Ionghman.

Kaetje ghy zijt soo soet, Stoot my niet met den voet, En siet voor u doch wat ghy doet, Ghy sult de Liefste zijn,

En in den Arm van mijn, Rusten in de mane-schijn.

Dochter.

‘k Lagh liever in het Schelt,

(47)

Laet my doch ongequelt,

Want ghy den Aep my te seer spelt, Ghy vlugh u heel lijf deur,

Heeft eenen vuylen geur, En uwen bult die staet van veur.

Ionghman.

Kaetjen wat swaerder pack, Leyt ghy op mijnen sack, Lief ten is maer van den Tabak, Ick min u schoone blom, Komt dan Lieveken kom, En omhelst u bruydegom.

Dochter.

Veeght uwen baert eerst schoon, Ghy zijt een schots persoon, Waer in de Vogels houden woon, Daer loopen in u broeck, In soo menigen hoeck,

Luysen en vloyen ghy koekoeck.

Ionghman.

Ick hebse al verbrant,

‘k Ben suyver als een vis-mant, Liefken geeft my doch u hant, Want ick ben waerachtigh in ly, O ghy drollige pry,

Ick bid u Kaetjen staet my by.

Dochter.

Ick smijt u diefschen Uyl, In u backhuys ’t is soo vuyl, En met mijnen natten muyl, Wegh buffel plompe koe, Ick smijt mijn Venster toe,

Want ick ben uwen praet heel moe.

Ionghman.

Nu magh ick gaen naer Huys, Soo stillekens als een muys, En alsoo kael gelijck een luys,

‘k Meyn ’t meysken op te doen, Met een goet fatsoen,

maer maeckt my uyt voor een rappoen.

(48)

Den Minnende Visser, in sijn Lieftens Vijver.

Stem: ‘k Moet de liefde vervloecken.

Jonghman.

WEl Juffertje goedigh, Ick bid u ootmoedigh

Dat ghy mijn stoutigheyt vergeeft, mits ick onbeleeft

mijn hengel kom breyden In u vijver uyt:

Ach Juffer wilt dit lijden, Zoo vangh ick wat puyck.

Dochter.

Wel Monsjeur de Visser Mijn Vijver die isser

Voor yeder een ten besten niet, Daerom voor u siet,

Soeckt gy wat te vangen, Gaet daer het u lust:

En mijn Vijvers belangen, Laet die vry gerust.

Ionghman.

Ick heb dick gaen Vissen, Maer oock dick gaen Missen, Nochtans heb ick in ’t Vissen sin, Op hoop van gewin,

Ick Vis Nacht en dagen Ick Vis als ick kan,

(49)

Het Vissen sal ick wagen, By u oock eens dan.

Dochter.

Soeckt gy sonder Falen, Mijn Vis op te haelen,

Soo moet u Aes haer smaken wel, Of anders sy sel

Haer niet laten Vangen, Beelt u dat niet in,

Al Vist gy noch soo Langen, Vry na uwen Sin.

Ionghman.

Dat moet ick beproeven, Nu sonder vertoeven,

Daer leyt mijn dobber al aen en vlot, Begut hy al nopt,

Ick sal hem wel knippen, Soet, maeckt geen geschal, Kom, kom, ick moet hem kippen Daer heb ick hem al.

Dochter.

Ghy hebt wat voor ’t vragen Om met u te dragen,

Ha, ha, dat is een klouwert groot, Bequaem pas voor noot

Van Katten te Eten Tut, tut, dat is niet,

mijn dunckt ghy hebt vergeten, U Kunst na ick siet.

Ionckman.

Wel Juffertje schrandigh, Hoe smaelt ghy soo schandigh, Het is een Posje immers net Bruyn, Dick, ende Vet:

Het Nopt oock de uwe:

Haelt op, laet eens sien;

Dats mis, Juffrou, op nuwe, Zy gaen voor u vlien.

Dochter.

’t Is waer ghy Vanght wisser

(50)

Doch ick ben geen Visser, Ick doe dit maer voor tijt verdrijf Zoo langh ick hier blijf:

Wilt vry oock uytscheyden, Want ghy sout mijn Vis Wel al met u gaen leyden, Uyt mijn Vijver wis.

Ionckman.

Ick sal dan uyt scheyden, Mach ick u t’Huys leyden, Vergunt mijn dit, want siet ick gis Ghy zijt’er dien Vis,

Dien ick soeck te Vangen, In Eer en in deught En daer ick na verlangen Gunt my dese Vreught.

Dochter.

Is dit u Intenssie

Daer van ghy maeck menssie Zoo heb ick dan gevat den sin Ghy Vist na de min:

Doch Jonckmans die veynsen Dit seggen sy vals,

Om soo Dochters gepeynsen, t’Haelen uyt den Hals.

Ionckman.

Neen Juffer Eerwaerlijck Ick soeck u voorwaerlijck, Zonder Geveynstheyt of bedroch, Vertrout my dit doch,

Ach! toont mededoogen U Dienaer als nou,

En wert met hem bewogen, Die u mint Getrou.

Dochter.

Zoet Vrint al wat sachjens, Jonckmans minne-klachjens, Zoo veel Geloof verdienen niet Om in geen verdriet,

Dan Naemaels te raecken Ick wil eerst en moet

(51)

Beproeven uwe Zaecken Of die oock zijn goet.

Jonckman.

Ach Juffertje goedigh Ick danck u ootmoedigh, Dat ghy mijn Reden niet veracht Maer heusselijck tracht,

Voor eerst te gronderen, Sijn Aert en de gront, Om dan te Kompenseeren Met u Liefd’ en jont.

Dochter.

Ja den tijt sal leeren Of ghy Meeriteeren,

Mijn gunst verwinnen sult of niet, Mijn tijt is wegh siet,

Dus moet ghy vertrecken.

Jonckman. Ey Lief eerst een Kus, Ick hoop u dit sal strecken,

Tot een goe rust.

Het Vissen ende Min Die benne wel verscheyde Nochtans in eenen Sin So zijn de Vissers beyde:

De eene Vist de Vis; Den ander vol van Minne Die soekt een Maget wis Te Vissen en te winne.

Maer die alleenigh tragt Na Sober Vis te vangen Die siet men dat haer Jagt Niet veel is van belangen Maer Vissers die haer aes Hegten aen liefdes hengel Daer swiert met geraes Die kleine Minne-bengel.

En Tuckelt, en Tokt So op een Maegt haer Sinne Met Ernst, Boert’ en Jok Dat hy die weet te winne.

Wel Vissers Vist dan puyk, Maer wilt u niet vergisse, En in een vremde Fuyk, En wilt voor al niet visse.

Vist daer gy Vissen meugt, Of wilt het visse staken Vist gy om enkel vreugt Soo zijn verbrot u saken.

Het Oude Spreeck-woort setter by;

Een yder Vist op sijn gety.

(52)

De Verlate Bruydt, ofte de Geltgierige Bruydegom.

Stem: Lestmael twee Gelieven.

DOchters, Jonckgesellen, Staet wat by malkaer, Ick sal u vertellen, Eenen poets seer raer, Hoe dat een Sinjoortje, Gaf en kreeg ’t Jawoortje, Aen een dochter t’Amsterdam, Maer hy schuert sijn poortje, Doen den Troudagh quam.

’t Jawoort was ghegeven, Bruytje in de Schuyt, En noch daer beneven, Drie Geboden uyt, Waren al verkondigh, Van de stoel volmondig, Bruyt, en Bruygoms kleeren ree, Yder wenst volmondigh

Aen haer peys en Vree.

Bruylofs maeltijt reede, Was oock al bereyt,

Ja Bruyts Kroon oock meede, Hingh op met bescheyt:

Glasen en Schenck-kannen, Wijn, Bancket, en Hammen Tam, en Wilt Gebraet al mee, Ja tot Haene Kammen, Was het aldaer ree.

Wel Toe-sleetjens dartigh, Waren op den Dam,

Maer Bruygom lafhartigh Niet omkijcken quam, maer liet Bruytje weten, Dat men hem uyt meten, most tien duysent Kroone ree, Eer hy wou discreten, met haer Trouwe mee.

(53)

Bruytjes Ouders deftigh Waren dapper quaet, En sy spraken heftigh, Steyl Oor, rechte Vraet, Soeckt ghy Bruytjes deeltje, Meer als Bruytjes Beeltje, Soo een Swager dient ons niet Zoeckt ghy soo een speeltje Wegh van hier dan vliet.

Dit gerucht verspreyden Rontom door de Stadt, Veel Wijven die tijden Hem achter sijn Gat, Wilden hem verleeren, Zijn min-eedigh Sweeren maer hy sloop van achter uyt, En gongh Haseleeren, met een langen snuyt.

Banket, Pastey-Backer Hielden lustigh aen, By bruyts Ouders wacker, Om haer Gelt t’ontfaen,

Maer bruyts Vrinden schrandigh Zonden dees valjandigh

Met de Reeckeningh weer heen, Na Bruygom behandigh, Om haer Geltje reen.

Backer ende brouwer, Spreecken bruygom aen, Boutwijf en Vleyshouwer Zijn oock niet voldaen, Den Wijnkoper heden

Brenght sijn Reeck’ningh meden Maer bruyt wilt betalen niet, Dus komt yder treden, Al naer Bruygom siet.

De Verciersters mede Spreecken om haer Geldt, Zoo dat bruygom hede, Altijt wert ghequelt,

(54)

Noch komen aenblasen, Die schenck-kannen, glasen, Ter Bruyloft hebben geschickt En eyschen als basen

Haer betalingh strick.

Huerders van Toe-sleejen Wel dartigh ontrent, Komen mee aen treejen, En seggen ghy Vent, Sa, ghy moet betalen Of den droes magh halen,

Gy soeckt ’t Gelt, maer niet de bruyt, Dockt dan sonder falen,

Aen ons hier Duym-kruyt.

Maer de Speelgenoden, Waren seer ghestoort, Doch haer dienst sy booden Aen haer Juffers voort, En gongen bekroonen, Bruygom braef beloonen Voor sijn onstantvaste min, Dien hy sijn bruyt toonen Gingh door Gelt-gewin.

Eenen Kroon sy vlechten, Ghelijck dat behoort, Doch van Stroo wel slechte Stroo Bruygom was’t Woort.

Noch soo hongh daer binnen Een beurs wilt versinnen, Twee bockshoorens noch daer by, Dat sijn bockigh minnen

Geeft te kennen vry.

Dese Kroon sy hangen Voor dees bruygoms deur, De Jonges aenvangen Doen met groot gesteur, Riepen, beurse Vrijer, Jocker, bockigh vleyer:

Bruygom die van stroo gemaackt Zijt, gaet Esel-ryer,

En het Vryen staeckt.

(55)

Oorlof Jonck Gesellen Wie ghy wesen meught, Komt de min u quellen:

Soeckt dan Eer en deught, En set reyne Sinnen Op uwe Vrindinnen,

Soo en wort ghy niet gekroont, Maer dan wert u minnen, Deughdelijck beloont.

Een schoone Minne-klacht,

Stem: Ma cloris, &c.

SChoon Cloris ach Lief die ick bemin, Ghy staet in mijnen sin,

Ghy zijt mijn Af-goddin, Die ick Off’ren wil mijn Herte, Op den Autaer van u schoonicheyt, Ach schoon Lief aenschout mnijn smerte, Die voor u leyt,

U wreetheyt wilt terten, Daer Liefden haer breyt.

Ach aenschout mijn over groot verdriet, Dat my door u geschiet,

Om dat ghy van mijn vliet,

‘k En ben beer of wreede beeste, Wel waerom vlucht ghy dan voor my, Want ick u min t’aldermeeste, En hoop daer by,

Dat u Bruylofs feeste, my sal maecken bly.

Schoonder zijn u kaeckens van gebloos Als die alderschoonste Roos,

Die Venus dit vercoos, Ick hou my in dit verlangen, Van te genaken u soet aenschijn, Om een kusken te ontfangen, Voor mijne pijn,

mijn hert dat is bange, Genesen sal zijn.

(56)

Ach Cloris het dienst aen u gevraeght, Waerom ghy my soo plaeght,

Die aen mijn Ziel behaegt, Hebt ghy dan mijn doot gesworen, Dat ghy u ooghskens voor my sluyt, Ach Cloris stilt uwen tooren, En gramschap uyt,

Want ick u verkooren Heb voor mijne Bruyt.

Ach wel aen dan alderschoonste blom, Neemt my voor bruydegom,

Of seght my eens waerom,

Dat ghy wilt mijn Liefd’ verachten:

Daer ick u ben soo seer getrou,

Ach schoon Lief aenhoort mijn klachten, En helpt my nou,

Laet my niet versmachten, En sterven van rou.

EYNDE.

De Bedroogen Venus Juffer, met de betrapte Venus Jancker.

Stemme: Wonderlijck zijn de wercken.

HOort na dit Liet seer aerdich, Dat ick u singen sal,

Het is een schellingh waerdigh, Een wonderlijck voorval,

(57)

Al van een dapp’re vrouw, Die haren man ontrouw, men eene vuyle hoer, Betrapten in den toer.

Hoort hoe ’t is by gekomen, Een Juffrou schoon en raer, Was by hem koomen woonen, Al op een kamer daer, By desen borger in, De vrou meenden met sin, Dat sy een Capteyns vrou, Of soo yets wesen sou.

Waer dat sy ginck of stonde, De vrou en sach gants niet, Noch sy in ’t minst bevonde, Dat daer yets quaet gheschiet, maer ach ten leed’ niet lang, Sy deede een goede vang, Haer hospes met een lonck, Sy ’t hert vol vlamme schonck.

Hy soeckt, hy smeeckt, hy vleyde, Hy vond gelegentheyt,

Om met haer aen der heyde Te wesen met bescheyt, De Reys komt tot besluyt Elck in besonder schuyt Te trecken uyt de Stadt, Na ’t Amsterdamsche padt.

Na dit vertreck van beyde, De Vrou nochtans belust, Door Jalousy, die seyde, Voorwaer ick ben ontrust, Zy huert een wagen rat, Die haer bracht in de Stat, Des smorgens met de schuyt, Zoo als de Poort-klock luyt.

Sy gaet haer stil versteecken, En siet de man komt uyt Met de hoer aengestreecken, Al uyt de ander Schuyt,

(58)

Die hy als doen nam waer, Doen dacht de Vrou aldaer, De drommel hael myn vent, maer echter eerst het ent.

Sy laetse bey marcheeren, En loert van achter aen Een Faly om haer kleeren, Dicht om het hooft gedaen, Zy lietse beyde saen, In een herberrich gaen, Daer sy Logijs voordacht, Bespraken voor de nacht.

Soo dra als sy uyt treden, Sonder haer reys goet al, Doen was de Vrouw te vreeden, Zy dacht hier ’t gelden sal, Die Vrou die treet doen in, En vraegt aen dees Waerdin, Of sy te nacht voorwaer, Koste logeeren daer.

Ja sprack doen de Waerdinne, Als ghy wilt slapen saen, Op een kamer vriendinne, Daer twee bedtstede staen, Gints gaet een man en Vrou, Die hier oock slapen sou, O ja dacht ’t Vroutje kloeck, Dit ’s katje dat ick soeck.

Des savonts met den doncker, Ginck ’t vrouken stil te bed, Des savonts quam me Joncker, En bracht sijn hoertje met, De meyt bracht mee de kaers, Daer vatten sy elckaers, En soenden wat men mocht, Denckt wat sijn vroutje docht.

Daer ginck het Amouseeren, Het Vroutje loerde fijn, Op ’t bed al in haer kleeren, Stil tusschen de Gordijn,

(59)

In d’eene hand een Roe, Seer vast gebonden toe, In d’andre hand een Rojael, En deftigh stuckje stael.

Nu dan na eenigh mallen, Treet Zinjoor in het nest, De Hoer laet ’t rockje vallen, En vorder al de rest,

En treet op ’t Ledekant Doen strack de Vrou valjant, Al van het bedde af,

Om haer te geven straf.

Sa seyt sy hoer en boven, Nu sult ghy hebben loon, En gaf haer lustigh troeven, Al op haer achter koon, Voort sey sy tot haer man, Hout mijn haer suyver dan, Licht haer den blickert op, Of ‘k steeck u in den krop.

Sinjoor die altereerde, Hy dorst het laten niet, Denckt hoe dat hoertje beerde, Om sulk een slecht geniet, Haer achter ent Kasteel, Kreeg voor het voorste deel, En haren Pol in last, Most haer self houden vast.

Waert en Waerdin en Meyde, Die quamen boven daer, Het Vroutje haer strack seyde, Doen viel het haer noch zwaer, Kom, kom soo sprack de weert, Gaet ghy nu maer u veert, Sla doot sla doot Basin, Zoo riep daer de Waerdin.

Doen nu het Vroutje dapper, Had hare lust ghekoelt, Doe wast ’t sa Jan de Wapper, Ghy hebt flus eens gevoelt,