HOort na dit Liet seer aerdich, Dat ick u singen sal,
Het is een schellingh waerdigh, Een wonderlijck voorval,
Al van een dapp’re vrouw, Die haren man ontrouw, men eene vuyle hoer, Betrapten in den toer.
Hoort hoe ’t is by gekomen, Een Juffrou schoon en raer, Was by hem koomen woonen, Al op een kamer daer, By desen borger in, De vrou meenden met sin, Dat sy een Capteyns vrou, Of soo yets wesen sou.
Waer dat sy ginck of stonde, De vrou en sach gants niet, Noch sy in ’t minst bevonde, Dat daer yets quaet gheschiet, maer ach ten leed’ niet lang, Sy deede een goede vang, Haer hospes met een lonck, Sy ’t hert vol vlamme schonck.
Hy soeckt, hy smeeckt, hy vleyde, Hy vond gelegentheyt,
Om met haer aen der heyde Te wesen met bescheyt, De Reys komt tot besluyt Elck in besonder schuyt Te trecken uyt de Stadt, Na ’t Amsterdamsche padt.
Na dit vertreck van beyde, De Vrou nochtans belust, Door Jalousy, die seyde, Voorwaer ick ben ontrust, Zy huert een wagen rat, Die haer bracht in de Stat, Des smorgens met de schuyt, Zoo als de Poort-klock luyt.
Sy gaet haer stil versteecken, En siet de man komt uyt Met de hoer aengestreecken, Al uyt de ander Schuyt,
Die hy als doen nam waer, Doen dacht de Vrou aldaer, De drommel hael myn vent, maer echter eerst het ent.
Sy laetse bey marcheeren, En loert van achter aen Een Faly om haer kleeren, Dicht om het hooft gedaen, Zy lietse beyde saen, In een herberrich gaen, Daer sy Logijs voordacht, Bespraken voor de nacht.
Soo dra als sy uyt treden, Sonder haer reys goet al, Doen was de Vrouw te vreeden, Zy dacht hier ’t gelden sal, Die Vrou die treet doen in, En vraegt aen dees Waerdin, Of sy te nacht voorwaer, Koste logeeren daer.
Ja sprack doen de Waerdinne, Als ghy wilt slapen saen, Op een kamer vriendinne, Daer twee bedtstede staen, Gints gaet een man en Vrou, Die hier oock slapen sou, O ja dacht ’t Vroutje kloeck, Dit ’s katje dat ick soeck.
Des savonts met den doncker, Ginck ’t vrouken stil te bed, Des savonts quam me Joncker, En bracht sijn hoertje met, De meyt bracht mee de kaers, Daer vatten sy elckaers, En soenden wat men mocht, Denckt wat sijn vroutje docht.
Daer ginck het Amouseeren, Het Vroutje loerde fijn, Op ’t bed al in haer kleeren, Stil tusschen de Gordijn,
In d’eene hand een Roe, Seer vast gebonden toe, In d’andre hand een Rojael, En deftigh stuckje stael.
Nu dan na eenigh mallen, Treet Zinjoor in het nest, De Hoer laet ’t rockje vallen, En vorder al de rest,
En treet op ’t Ledekant Doen strack de Vrou valjant, Al van het bedde af,
Om haer te geven straf. Sa seyt sy hoer en boven, Nu sult ghy hebben loon, En gaf haer lustigh troeven, Al op haer achter koon, Voort sey sy tot haer man, Hout mijn haer suyver dan, Licht haer den blickert op, Of ‘k steeck u in den krop. Sinjoor die altereerde, Hy dorst het laten niet, Denckt hoe dat hoertje beerde, Om sulk een slecht geniet, Haer achter ent Kasteel, Kreeg voor het voorste deel, En haren Pol in last, Most haer self houden vast.
Waert en Waerdin en Meyde, Die quamen boven daer, Het Vroutje haer strack seyde, Doen viel het haer noch zwaer, Kom, kom soo sprack de weert, Gaet ghy nu maer u veert, Sla doot sla doot Basin, Zoo riep daer de Waerdin.
Doen nu het Vroutje dapper, Had hare lust ghekoelt, Doe wast ’t sa Jan de Wapper, Ghy hebt flus eens gevoelt,
Dat moet ghy beucken toe, En gaf hem doen de roe, Doen most de hoer weer aen, Want Jochem die most slaen.
Daer most hy ’t gatje klouwen, Dat hy beminde soet,
De Waert die sprack getrouwe, Ick oock een klitsen moet, Ick oock sey de Waerdin, De Meyt had mee eens sin, Tot dat het hoertjes gat, Niet als raeu vleysje had.
Doen most sy om genade, Noch bidden op haer knien, En most betalen quade, d’Onkosten boven dien, Haer Zilver ende Gout, Dat wierd aldaer behout, En sy most op het padt, met haer bebloede gat.
Pots hondert slappermenten, De drommel die mocht dan, Gaen eeten kool met krenten, Soo met een ander man, Hy bad oock daer gewis, Al om vergiffenis, En sey och Vroutje koen, Ick sal ’t niet meerder doen.
O Geyle Min wat Practiseert ghy listen, Gy doet Gelt en goet, Eer een lof verquisten
En doet ’t Lichaem druypen daer ’t gaet; Maer Principael de Ziel in prijkel staet. Vliet dan ’t vuil bejag van dese venus Janker Schout’et als een pest, of verteerde Kanker
Doch zijt gy geneygt, uyt te Minne gaen,
Mint dat met eer en deught, en Reeden magh bestaen.