Links in het midden

61 s,e jaargang nummer 45 woensdag 8 november 2006

Links in het midden

U rijdt wild, want er wordt jacht op u gemaakt? U hebt groot gelijk, want er wordt wel degelijk jacht op u gemaakt. U wordt nagejaagd door het blauwe konijn, dat vanuit Mechelen en Gent zijn tandjes opsteekt. En nu ook al vanuit Hasselt. Het is een zeer agressief konijn dat er alles aan zal doen om te overleven. Het zal uw strot afbijten om er met de overwinning vandoor te gaan. Maar: het is met eigen woorden een progressief centrumkonijn, het is dus niet links, het is niet rechts, het is zo neutraal liberaal mogelijk. Het is - om het zo te zeggen - compleet asek­

sueel. Enfin, dat is wat Somers en co ons willen doen geloven.

Somers en Slangen - het SS-duo - verleiden ons ten dans.

Ze weten allebei maar al te goed wat er op het spel staat. En dat is niets meer of niets minder dan het premierschap van Verhofstadt Guy, de leider die de ganse wereld ons benijdt. Die ons naar de actieve welvaartsstaat gidst, en voor de rest alles aan zijn voeten lapt. (Het belang van zes miljoen Vlamingen daarbij.) Het zal hen worst wezen, zolang u hen maar volgt. Dat konijn wil niet met de pruimen, maar met de pluimen gaan lopen. Het wil een Derde Ambtstermijn. Het wil baasje blijven spelen.

De Progressieve Centrumvijver

Het gaat hier over de richting die het konijn heeft uitgestippeld. En die richting is de middenweg. Niet de gulden middenweg, want die kennen we in principe alle­

maal. Neen, het gaat om de progressieve middenkoers. Herhaal: de progressieve middenkoers. Nogmaals: de progressieve middenkoers. Progressief. Progressiever.

Progressiefst. Maar in het midden. Kan ons iemand uitleggen wat dat is en hoe dat gaat zonder ongelukken te veroorzaken: links in het midden rijden? Somers kan dat. Zowel in Het Laatste Nieuws als in De Standaard. Maar Somers is dan ook woordvoerder geweest van Verhofstadt en hij kan, zoals zijn vroegere en huidige baas, de kwadratuur van de cirkel uitleggen.

Vlaanderen is blijkbaar een uiterst kleine visvijver geworden waaruit én VLD, én SP.a én CD&V de nodige buit proberen te halen. Om niet vergeten het kleine grut: Spirit, Groen! Het aas verschilt van kleur - blauw, rood, oranje, paars, groen - maar het is hetzelfde progressieve centrumaas waarmee ze de kiezer aan de haak hopen te slaan. Zij mikken op de spreekwoordelijke vermenigvuldiging van bro­

den en vissen, maar merken niet dat het visbestand alsmaar krimpt. En bovendien kleurt met al dat geklieder met kleuren het water troebel. Ze hebben geen duide­

lijke identiteit meer. Ze zijn allemaal progressief en ze zitten in het centrum. De Gucht zei het, Somers zegt het nadat Slangen het hem voorgezegd heeft, Vande Lanotte zegt het, Leterme zei het, Lambert zegt het, Dua zegt het. Allemaal samen en ieder voor zich hebben ze gezworen dat hun respectievelijke partij nooit ofte nimmer rechts zal zijn. Nee, ze zijn links, progressief. Links liberaal, anderssocia- listisch links, christendemocratisch links, groen links. Maar in het centrum.

Deze week:

• De leugens vanTahar Ben Jalloun 3

• De Assassijnen en hun opvolgers 4

• 30 jaar NSV 5

• Alles Voor Verkoop, Verkoop Voor Kassa 12

• BB 16

Armenië aan de Schelde

Rammelaar Guy

Maar wie niet het progressieve centrum zit?

Hij of zij kan dan nog altijd kiezen voor Vlaams Belang of N-VA. Of voor de mao- istische PVDA. Zo ver hebben wij het gebracht: dat wie geen progressieve junk food lust, naar steviger kost moet grijpen.

Zitten wij in het progressieve centrum van bovengenoemde heren en een madame? Neen, daar zitten wij niet. En willen wij ook niet zitten. Wij zijn goed opgevoed. Wij verkiezen fatsoenlijke mensen als gezelschap. Doen wij mee met de VLD die van dit land en van haar kabinetten regelrechte bordelen maakt? Om tegenwoordig een gearriveerde toppolitieker te zijn, moet ge tenminste geschei­

den of een vrouwenloper zijn. Is dat een imago om de kiezer mee te verlokken? Is dat zo, mijnheerke Somers?

Gij moet niet aan de bevolking diets maken dat een progressieve centrumpartij de oplossing betekent voor alle maatschappelijke problemen. Problemen a propos - wij noemen er een paar: nodeloze immigratie, onveiligheid, criminaliteit - waar­

voor de progressieve centrumpartijen verantwoordelijk zijn. Het wordt tijd dat zij daar - naar het woord van het blauwe konijn zelf - op afgerekend worden.

Denkt gij, mijnheerke Somers, dat uw partij hét antwoord in huis heeft. Excu­

seer, uw partij? Gij zijt altijd maar een klein pionnetje geweest in het va banque spel van Grote Guy. Hij bekijkt het resultaat van de presidentiële campagne die de Kannibaal van A heeft gevoerd. En hij wil beter doen. Volgend jaar. De VLD is Guy en Guy is de VLD. We hopen dat hij verzuipt in de blauw-rood-oranje-paars- groene progressieve centrumvijver.

L€OK€ zeffT—

VLOD&JWJ

Wj&fiM NMP

VAfJCTEAL ÏNP' i A

__________

I OMTEKyKEhJ

AL(, i W-H ^d 5

GOOR

—

Nederland lijkt soms heel ver weg te liggen van ons gezegende Belgenland.

Binnenkort mogen de Hollanders en dege­

nen die daar rond wonen, beslissen of ze door willen gaan met Jan-Peter dan wel in zee gaan met Wouter. Met de gerestylede Harry Potter of met het leukste kontje. Die keuze maken ze middels de samenstelling van een 150-koppen tellend parlement. Daarin zul­

len minder Turksstammigen zetelen dan oor­

spronkelijk vermoed. Enkele kandidaten met Ottomaans bloed in de aderen werden in extremis van de CDA- en PvdA-lijsten afge­

voerd, omdat ze zich niet zo heel duidelijk wilden schikken naar het partijstandpunt over de Armeense kwestie. Officieel staat heel Nederland terzake op één lijn: de Tur­

ken hebben zich tijdens de Eerste Wereldoor­

log schuldig gemaakt aan volkerenmoord op de Armeniërs. In 2004 keurde een unanieme Kamer een motie van de Christen Unie goed, die er op aandringt dat de regering in de dia­

loog met Turkije “voortdurend en nadruk­

kelijk de erkenning van de Armeense geno­

cide aan de orde stelt”. Het woord genocide, volkerenmoord dus, wordt zonder omweg gebruikt. Dus kunnen serieuze partijen geen kandidaten op de lijsten dulden die terzake de voorkeur geven aan termen als schermut­

selingen of represailles.

Echt stevig werd het bijltje niet gehanteerd.

Nebahat Albayrak bleef gespaard, al blijft ook zij de gebeurtenissen van 1915/1916 wat wazig interpreteren. Maar madam Albay­

rak staat tweede op de lijst van Wouter Bos en da’s wat hoog om geslachtofferd te wor­

den op het altaar van de consequentie. Wie meent ‘nuances’ te moeten aanbrengen op het verhaal van de uitroeiing van de Joden tij-

Plankzeil naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus 5 x 36.500

dens de volgende wereldoorlog, kan op min­

der clementie rekenen. Die riskeert een even­

tuele zetel in de Kamer te mogen inruilen voor een brits in het prison.

Heel zuiver wordt het dus bij onze noor­

derburen niet gespeeld, maar het thema bestaat er wel. Niet bij ons dus. Wij zijn wel­

iswaar niet ongevoelig voor genocides, zolang de Duitsers de slechteriken zijn. Armenië weten ze in onze Wetstraat en de omlig­

gende partijhoofdkwartieren amper liggen.

Wat denkt de Beringse wonderboy Selahat- tin Kocak over die Armeense kwestie? Of de Antwerpse CD&V’er Ergün Top? We weten het niet, omdat het hen nooit publiekelijk is gevraagd.

We beseffen dat de Armeense kwestie niet meteen een zaak van gemeentelijk belang kan genoemd worden, maar bij het Vlaams Belang stellen ze toch wel genoeg perso­

neel in dienst om te laten uitzoeken hoe ze die affaire met een handigheidje tot in de raad van de Scheldestad kunnen bren­

gen. Na nieuwjaar zetelen daar een hand­

vol sinjoren die ontsproten zijn uit de schoot van het volk van Atatürk en het ware poli­

tiek bijzonder interessant hen terzake kleur te laten bekennen. Want in de verkiezings­

strijd werd ons meermaals duidelijk gemaakt dat de democratische waarden nauwlettend in het oog moeten worden gehouden. Revisio­

nisten horen niet thuis in onze politieke orga­

nen. Van welke kleur ze ook zijn.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

De dingen dezer dagen

Een meerderheid van minderheden

Dit op apegapen liggend apenland

Niet om aan te zien!

De roofmoord op juwelier Eddy Sabbe uit Lede heeft de oeverloze discussie weer doen oplaaien rond de vraag of het recht op zelf­

verdediging al dan niet moet uitgebreid wor­

den. Lees: mag wie een beroep heeft dat cri­

minelen aanlokt zichzelf bewapenen?

Aangezien Vlaams Belang daar voorstan­

der van is, is het de logica zelve dat alle zelf­

benoemde “democratische" partijen daar tegen zijn. Het is opmerkelijk, om niet over potsierlijk te spreken, hoe overheden aller­

hande erin slagen om door dat soort discus­

sies de aandacht af te leiden van de kern van het gigantische probleem. Nochtans wijst de stilaan onwaarschijnlijke vormen aanne­

mende overbevolking van de gevangenissen daar elke dag op.

Want het is niet omdat een eerste minis­

ter op een gegeven moment in het parle­

ment met een papiertje staat te zwaaien om te bewijzen dat de criminaliteit in zijn modelstaat daalt, dat dit ook zo is. Alleen wie ziende blind is, ontkent nog dat er in dit land geen dag meer voorbij gaat zonder dat er diefstallen, inbraken, gewapende over­

vallen, ramkraken of, zoals zojuist in Lede, soms nog erger, gepleegd worden in de vier windstreken van dit land. Om dan over de diverse vormen van “kleine criminaliteit”

nog te zwijgen die “de media" niet eens meer halen, en waaraan vooral “jongeren” zich schuldig maken.

Ook alleen wie ziende blind wenst te blijven, zal nog willen ontkennen dat een decennialange ongecontroleerde invasie van immigranten het leeuwenaandeel van die toestanden in de hand heeft gewerkt. Vraag dus als enige en echte “democraat" een even nuchtere als mondige burger niet naar de oorzaken van overbevolking in de gevange­

nissen, of de kans dat hij/zij verwijst naar de zegeningen van de multiculturele illusie is, overigens terecht, levensgroot.

Een meerderheid heeft niet per defini­

tie ongelijk omdat “een beleid” in lengte van jaren het alleenrecht opeist om gelijk te hebben, en daardoor blind is gebleven voor o.a. de realiteit dat de meerderheid van de gevangenispopulatie bestaat uit verte­

genwoordigers van minderheden allerhande die hier, ook in lengte van jaren, zijn neer­

gestreken.

Het is dus maar doot “u platgedrukt zijn onder omdat “ de slagzin “ie teit in zijkin modelsdtaat an recht op zelfverdediging ooit wel gesteld had moeten worden, als dit land niet was platgedrukt door de naïeve wens­

dromen die in de illusionaire slagzin “de wereld is één groot dorp" verweven liggen?

Het staat iedereen vrij om het antwoord daarop naar eigen believen in te vullen.

Storend

Wie de leeftijd bereikt heeft om het te kunnen weten, weet wat ik bedoel en zal ook ruiterlijk moeten toegeven dat een roof­

moord, zoals zojuist gepleegd in Lede, en om alleen maar dat meest recente voorbeeld aan te halen, amper veertig jaar geleden gewoon ondenkbaar was.

Zoals het toen bijvoorbeeld ook in Hout­

halen ondenkbaar geweest moet zijn dat een handelszaak er tot acht keer toe over­

vallen werd. Of dat er, zoals in Evere het geval was, in twee dagen tijd negen vrou-

Uitnodiging

Ons lichaam is een antenne!

Boeiende voordracht met Walter Kunnen

Uw woning kan u ziek of gezond maken.

Op donderdag 16 november te 19.30 uur Hotel BROEL

Broelkaai 8 8500 Kortrijk Andere lezingen? Bel ons!

Inkom: 2,50 euro.

Breng deze uitnodiging meeigratis toegang voor twee personen.

Archibo-Biologica

Tel: 03-449 39 00 Fax 03-449 45 85

| e-mail: info@archibo-biologica.com

wen werden overvallen door twee minder­

jarige “jongeren".

Een bijzonder opvallend en storend ele­

ment in het criminaliteitsverhaal van van­

daag is dan ook dat er paaiend, sussend en onveranderlijk gesproken wordt over “een minderheid” die bij uiteraard “geïsoleerde incidenten” over de schreef is gegaan. Of ontspoord door omstandigheden. Ook Elio Di Rupo heeft zojuist dit alles relativerend ordewoord ontdekt en prompt aangegre­

pen in een nogal zielige poging om de rol van zijn PS te minimaliseren in de schanda­

len van Charleroi, nu al meer berucht als het Palermo van het Zwarte Land. De heren politieke “monumenten” die Jan met de Pet jaren aan een stuk hebben opgelicht, vor­

men dus een minderheid. Zeg dat Elio het gezegd heeft.

Een minderheid van een ander genre her­

dacht in Marseille de “incidenten" van vorig jaar door een autobus in brand te steken waarbij een jonge (Senegalese) vrouw voor het leven zwaar verminkt werd. Als ze ten­

minste blijft leven. In Neder-over-Heem- beek bracht nog een andere minderheid het er van af om zeven auto’s in de fik te zetten terwijl in Sint-Jans-Molenbeek brandweer­

lui die een brandende struik kwamen blus­

sen, met stenen werden bekogeld. U raadt het al, dat het om alweer een andere min­

derheid ging. Potsierlijk gedoe gewoon, ver­

mits de hemel moge verhoeden dat het ooit om een meerderheid zou gaan!

Al even opvallend als storend was, begin­

nend bij de moord in Lede, en via de “inci­

denten” in Marseille verdergaand tot en met die in Sint-Jans-Molenbeek, dat er blijk­

baar in geen enkel geval sprake kon zijn van racisme of van iets dat zelfs maar een ver­

moeden in die richting kon rechtvaardigen.

Wie naar het woord gezocht heeft in kran­

tencommentaren, of het uit de mond van duiders allerhande heeft trachten op te van­

gen, is compleet op zijn honger blijven zit­

ten. Geen spoor van. Nergens.

Kan trouwens niet anders vermits de slachtoffers van de hierboven opgesomde minderheden tot de meerderheid behoren.

En volgens de stellingen uit de bijbel van Gedapochef De Witte kan alleen een meer­

derheid zich schuldig maken aan racisme en discriminatie.

Een minderheid kan dat nooit. Dat lag wel ietwat anders toen Hans van Temsche zich in onvervalste outlawstijl schuldig maakte aan een dubbele moord in Antwerpen, waar vol­

gens de media het racisme vanaf droop. Maar Van Temsche was dan ook een eenling. Met familie weliswaar. Wat toch iets anders moet zijn dan een minderheid, zoals de mediahype in de nasleep van die weerzinwekkende fei­

ten geen moment heeft nagelaten nadrukke­

lijk te onderstrepen.

D.Mol

Leo Peeters, zijn gemeentelijke compu­

ter, Kappelle-op-den-Bos, het is niet alleen daarom dat we zeggen dat het niet meer om aan te zien is. Dat we uit het allerdiepste van ons hart gramschap willen laten horen over wat er voor, tijdens en na 8 oktober is opge­

voerd. Sinds de uitslagen in zoveel onderte­

kende papieren zijn vastgelegd, moeten we nu aanzien hoe sommigen met die uitslagen omspringen.

Dat er bij verkiezingen altijd wel iemand probeert een onverdiend extra graantje mee te pikken, zal wel des mensen en dus van alle tijden zijn. Er zijn in elk Vlaams dorp vol­

doende oudstrijdersverhalen gekend over bijvoorbeeld misschien toch wel ergens een schijn van een afspraak tussen getuigen in het stem- of telbureau die nu en dan eens niet in de juiste richting keken zodat er toch nog enkele feitelijk niet geldige stemmen in de electorale rekening werden gebracht. Over die electorale folklore hebben we het niet.

Was het niet precies om dat soort onfrisse geruchten te voorkomen dat de elektroni­

sche vooruitgang werd ingeschakeld! Gedaan met dat urenlang zenuwachtig wachten op ergens nog een achterblijvende slecht tel­

lende voorzitter om het electorale verdict te kennen! Vreemd dat er dan toch nog een al dan niet terecht gerechtelijk dossier Kap- pele-op-de-Bos kan zijn. Vreemd ook dat de Antwerpse uitslag goed op weg was om het electorale Kongolese voorbeeld te evenaren.

Naar het schijnt was er in Antwerpen een probleem met de software. Was er nu echt niemand die een iets meer begrijpelijke uit­

leg kon verzinnen? Heeft iemand zich intus­

sen de moeite getroost om te achterhalen waarom die Antwerpse software zo anders was? Of moest zijn?

Maar zelfs dat en nog andere vreemde ver­

halen willen we er zo nodig nog bijnemen.

Zoals Paul Vandenboeynants op een journa­

listieke vraag naar aanleiding van door over­

dadige sneeuw vastgelopen treinen laconiek antwoordde: “Maar mevrouw, u weet toch, de techniek is magnifiek, maar het moet wel marcheren.”

Oosterse soek

Waarom we ons dan wel druk maken over 8 oktober? Over het feit dat een Vlaamse minister-president zonder enige schaamte liet weten dat hij heel wat tijd stak in het sluiten van plaatselijke electorale koopjes.

Had de eerste man van Vlaanderen in die periode dan echt zoveel tijd te veel niette­

genstaande zijn opvallende drukke media- geile agenda? Het was dan ook met onze allergrootste voldoening dat we vaststel­

den dat dezelfde grote baas van het Vlaamse schepencollege in zijn eigen Westhoekige gemeente het plaatselijke deksel op de neus kreeg. Zijn eigen mensen stuurden hem wan­

delen, zij hadden de verkiezingen glansrijk gewonnen en zij zouden dus alleen besturen.

Zonder onverdiende faveurs voor de Brus­

selse rode coalitiepartner van de in leper

kleine baas Leterme.

We maken ons druk over de arglistige manier waarop het politiek correcte systeem ons sinds 8 oktober probeert wijs te maken dat de verliezers de winnaars en de feitelijke en rekenkundige winnaars de verliezers zijn.

Je zou het weldenkende Westen horen krij­

sen van al dan niet democratische veront­

waardiging als een of andere dictator van een Afrikaanse bananenrepubliek zo een opvoe­

ring zou aandurven.

We winden ons behoorlijk op over de manier waarop media in de aanloop naar 8 oktober en in de daaropvolgende dagen de gemeenteraadsverkiezingen misbruikten - we gebruiken bewust dit woord - om een mogelijke paarse teloorgang misschien toch nog te keren. We winden ons nog meer op over de manier waarop verkiezingen in dit land verworden tot een oosterse kasba waar op een nietsontziende manier gesja­

cherd wordt met politieke ambten, lucra­

tieve zitpenningen allerhande, twee- of drie­

kleurige sjerpen en nog veel andere blijkbaar erg lucratieve bezigheden. Vaders verkopen publiek hun zonen of dochters, neven of nich­

ten - de wellicht meest onthutsende illustra­

tie van deze maffiaanse arrogantie: de manier waarop Yannick de Clercq, kleinzoon van, in de Gentse gemeenteraad gadropt wordt.

Het mandaat als familiebezit. In de politiek - lokaal, regionaal en “nationaal" - loopt het vol met zonen en dochters van, plus neven en nichten om de vriendinnen niet te verge­

ten. Het lijkt het Ancien Régime wel.

leder een stukje

Nog een andere uitweg om zoveel mogelijk vrienden van de vrienden te laten meeprofi­

teren is het opdelen van een mandaat: elk de helft van de beschikbare zes jaar, tweederde - eenderde of welke opsplitsing dan ook. De kiezer wordt uiteraard niet geacht zich daar­

over druk te maken, dat is nu eenmaal “grote politiek”. Daarom ook dat de nationale par- tijsecretariaten het vandaag zelfs aandurven te verordenen dat een gekozen kandidaat zijn opdracht niet eens mag aannemen, hij of zll was goed genoeg om op 8 oktober de stem­

men bijeen te brengen, iemand anders zal nu wel te zitpenningen op zak steken, nietwaar kameraad Frank Geudens, die als lijsttrek­

ker voor de provincieraad Antwerpen wel gekozen werd, maar niet mag zetelen. Wie die andere uitverkorene is, daarover beslist het partijsecretariaat.

Van al dit soort uitwassen zitten in de knipselmappen over 8 oktober voorbeelden met hopen. Men moet dus niet komen zeg­

gen dat we overdrijven. De zesjaarlijkse och­

tend van de zogezegde democratie is niets anders meer dan een zoveelste prijskamp voor marketing en pr-bureaus. Dat is de enige zinvolle maar ergerniswekkende con­

clusie van 8 oktober. Palliatieve zorgen zijn voor dit apenland niet eens meer nodig-

Marc Platel

Leuven bezette stad

Of> 31 oktober organiseerde Jong Mani­

fest, met medewerking van de 30-jarige NSV en de ook al jubilerende VVB, een ludieke actie aan het standbeeld van meier (hoofd van de politie) en schepen Pieter Coutereel met een gedreven toespraak door onze hofdichter en een meeting over “vrij­

heid, recht en orde”.

Een mens geloofde zijn ogen niet: heel de studentenstad was afgezet met overvalwa­

gens, motoren, een spuitwagen en politie in volle gevechtsuitrusting! En dat allemaal om de vrije meningsuiting van een paar honderd Vlaamsgezinden tegen uiterstlinks schorremorrie en gewelddadige krakers te beschermen.

Op de meeting, in een tjokvolMonstreitcol- lege, werd het woord gevoerd door Hagen Goyvaerts (VB), Gert Gillis (NSV) en Mark Demesmaecker (N-VA). Alvast een na te volgen voorbeeld van Vlaamse frontvorming in godsvredegeest, waartoe door onze hof­

dichter en door Gert Gillis was opgeroe­

pen.

Toch raar dat VRT-radio vorige donderdag wél aandacht besteedde aan een betoging van honderd man voor nog meer euthana­

sie, maar dat Jong Manifest in een bezette stad geen secondje aandacht waard was.

De dingen dezer dagen

Tahar Ben Jelloun

Op de boekenbeurs kunnen jongeren aan de stand van de provincie Antwerpen gratis een exemplaar meekrijgen van het boekje “Papa, wat is een vreemdeling?” van de Marokkaans-Franse schrijver Tahar Ben Jelloun, geschreven voor zijn dochtertje (“Le racisme expliqué a ma fille”). Gratis, dus de belastingbetaler betaalt. Laat eens kijken welke waar we hier voor ons geld krijgen.

“Bij de mens is er één ras, en niet meer", zo verzekert de schrijver zijn oogappel. Je moet al een intellectueel zijn om zo vlot het licht van de zon te loochenen. Blijkbaar neemt hij net als de racisten aan dat het bestaan van rassen ook rechtsongelijkheid tussen die rassen impliceert. Het pientere meisje laat zich echter niet vangen: “De juf heeft gezegd dat Abdou, die uit Mali komt, van het zwarte ras is.” Vanzelfsprekend, denkt u, maar een gesubsidieerde intellec­

tueel weet het altijd beter: “Als jouw juf dat heeft gezegd, dan vergist ze zich.”

Ja, het is die jongen uit Mali ook maar aan­

gepraat dat hij zwart is. Erfelijke groepsken­

merken bestaan immers niet. In elk moeder­

huis kun je vaststellen hoe zwarte ouders vol spanning uitkijken of het kindje nu zwart of blank zal zijn, want huidskleur is niet erfe­

lijk bepaald. U dacht misschien dat die neger zijn vrouw een pak slaag zal geven als haar kindje eerder blank blijkt te zijn, maar nee:

dan juicht hij dat het bewijs voor het niet- bestaan van rassen geleverd is.

Hoewel. Vind de fout in dit verhaaltje.

Geen neger ter wereld geeft om (of gelooft in) de stelling dat er geen rassen bestaan.

Die stelling is juist een typisch blank bedenk­

sel. Afro-Amerikaanse activisten minachten

“kleurenblindheid” als een typisch kenmerk van blanke bevoorrechting. Elke zwarte poli­

ticus in de VS belooft aan zijn achterban dat hij voor de belangen van de zwarten zal vechten, terwijl zijn blanke collega des­

gevraagd ontkent dat er specifieke “blanke belangen" bestaan. In Zuid-Afrika werkt Nel- son Mandela voor de verzoening tussen de rassen, maar hij beweert nooit dat die niet bestaan.

Ben Jelloun houdt zijn leugentje niet lang vol. Enkele bladzijden verder geeft hij toe: “Alleen hebben sommigen onder ons gemeenschappelijke erfelijke eigenschap­

pen”, bvb. van “huidskleur, lichaamsbeha- ring, gelaatstrekken en ook van cultuur”

(hij had ook een uiteenlopende vatbaar­

heid voor bepaalde ziekten en gevoeligheid voor geneesmiddelen kunnen noemen). En al bestaan er geen rassen, zij kunnen zich wél vermengen: “Wanneer die zich vermen­

gen, komen er kinderen die we halfbloeden noemen.” Maar goed ook, want: “Meestal is een halfbloed mooi. Door vermenging ontstaat schoonheid.” Jawel, genen hebben gevolgen.

Een Duitse rijkskanselier zei ooit: “Denk met uw bloed", en onze auteur doet het.

Bloed is immers het beste bewijs voor het niet-bestaan van rassen, want alle mensen hebben dezelfde kleur bloed in hun aders . En bloedgroepen zijn weliswaar erfelijk maar hebben “niets te maken met beter of slech­

ter". Zie je nu wel?

Leugens

We moeten de auteur dit nageven: hij erkent dat er bij alle rassen racisten voor­

komen, ook bij Marokkanen, daar waar vele andere racismebestrijders beweren dat alleen blanken racist kunnen zijn”. Racisme is de universele natuurtoestand, niet-racisme yergt beschaving. Na dit complimentje moe­

ten we helaas de kritiek hervatten: Tahar oen Jelloun liegt dat hij zwart ziet, soms met expliciete leugens, soms met tactische weglatingen.

Hij verkettert de kruistochten maar ver­

zwijgt dat deze een late reactie waren tegen eeuwen van expansieve djihaad. Verontwaar­

digd over de kolonisatie van Algerije, laat hij

Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

|^|A/laamsA Neutraal Ziekenfonds^

lüïiiiriiifinriiwti.minÉl

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnt.be

onvermeld dat deze begon als noodmaatre­

gel tegen de niet aflatende slaafneming van Fransen door de Barbarijse zeerovers. Hij beklaagt de zwarten die in de VS nog in de jaren ‘50 voor hun burgerrechten moesten vechten, maar verzwijgt dat Saoedi-Arabië toen nog niet eens de slavernij afgeschaft had, en dat andere moslimlanden dit slechts onder Europese druk gedaan hadden. En hij vernoemt de transatlantische slavenhandel, maar niet dat deze begonnen was als een Europese participatie in een eeuwenoude Arabische slaventrafiek, zelfs niet waar hij toegeeft dat Marokkanen "de zwarten Abid noemden, slaven”.

Onder de expliciete leugens citeren we:

“Iemand die anti-joods is, is ook anti-Ara- bisch.” Sjeik Nasrallah van de Hezbollah bij­

voorbeeld? Of dat het doel van de kruistoch­

ten erin bestond “de Arabieren en de Turken uit te roeien". Of: “Alle heilige boeken zijn tegen racisme.” Zelfs voor de weinige gods­

diensten die hij kent, is dit evident onwaar.

Het Oude Testament staat vol racisme, en heeft eeuwenlang als rechtvaardiging voor raszuiverheid, raciale slavernij en apartheid gediend. De koran is wat minder expliciet, tenzij dat hij op de dag des oordeels de ver­

doemden zwart en de uitverkorenen wit laat worden. Maar zijn onderscheid tussen hei­

denen en gelovigen heeft wel eeuwenlang de slaafneming van zwarte heidenen gerecht­

vaardigd, wat zelfs bleef gelden voor zwarte bekeerlingen. Tussen moslims gold wet­

telijk een etnische hiërarchie, met boven­

aan Mohammeds stam der Koeraisj, dan de andere Arabieren, en dan pas de vreemde bekeerlingen.

Gelijke rechten

Van de theorie naar de praktijk: de Iraki’s vinden het onverdraaglijk dat de bezettende VS-troepen deels uit zwarten bestaan. Een beter bewaard geheim van de huidige oor­

log is dat Iraakse commando’s bij hun aanval­

len op Amerikaanse doelwitten bij voorkeur patrouilles met zwarte soldaten uitkiezen.

In de 10de eeuw hebben de Iraki’s al eens een opstand van zwarte slaven verdelgd, en vandaag is van dat Afrikaanse element in de Iraakse bevolking niet veel terug te vinden.

Verder stelt de auteur racisme gelijk met

“haat” en “superioriteitsgevoel”, in strijd met bekende feiten. VS-president Lincoln gaf de slaven de vrijheid, maar was tegen het samenleven met de zwarten en pleitte voor hun deportatie. Albert Schweitzer heeft meer gedaan voor de zwarten dan alle hon­

derd CGKR-personeelsleden bijeen, maar hij schreef wel dat zwarten minder bekwaam zijn dan blanken en dat men hen onderge­

schikt moet houden. Hij hield daadwerkelijk van de zwarten, maar geloofde niet in ras­

sengelijkheid. Net zoals 99% van de mannen die ooit van hun vrouw hielden, niet in sek­

sengelijkheid geloofde.

Vele blanke “racisten” vinden zichzelf niet superieur, maar poneren de gemiddelde superioriteit van Oost-Aziaten en Asjkenazi- sche joden inzake intelligentie. Zelfs Hitler had het (net als de antiracisten) niet op IQ- tests begrepen, en wel omdat de joden er te goed uitkwamen. Omgekeerd vinden vele niet-blanken de blanken in bepaalde opzich­

ten superieur, bvb. Kongolezen die naar de ruïnes van Belgische ziekenhuizen en spoor­

wegen kijken, of Taiwanese vrouwen die ope­

ratief hun spleetogen laten rechttrekken.

Kortom, dit boekje is oppervlakkig en lachwekkend partijdig, iets voor dochter­

tjes met een gauw gevulde kinderhand. De provincie Antwerpen zou goedkoper gesteld zijn met een bierkaartje dat in één zin een gezonde en wetenschappelijk verdedigbare houding tegenover het rassenthema samen­

vat, bvb.: “Mensen zijn onderhevig aan aller­

lei ingeboren en verworven ongelijkheden, maar blijven gelijk in rechte en in menselijke waardigheid.” Koenraad Elst

Een hardnekkiggeruchtwil dat onder meer het pensioenfonds van de VRT op het lijstjestaat van Guy Verhofstadt. Kwestie van de Begroting te doenkloppen. Minis­ terin van begroting, Juffrouw Fraaibeen, is daarmee zeer begaan. De vakbonden van deopenbareomroepietwat minder.

Zijvinden -merkwaardig genoeg - dat de federale regeringzijnpoten moet afhou­

denvan watVlaams verworven is. Zullen zijbezwijken onder defederaledruk?

Aan Luc Lamine Raaskaller

Antwerpen

Gij Doortrapper,

Juist, de rechtbank heeft u niet ver­

oordeeld voor de Visa-feiten die des­

tijds van en door uw ambt zouden zijn gepleegd. Strikt juridisch bekeken zijt gij totaal onschuldig en derhalve mogen wij dus niet meer denken - zelfs geen seconde - dat er de nodige mest aan de Visa-knik- ker zat. Omdat er geen duidelijk regle­

ment bestond, kon justitie u niet juridisch schuldig bevinden. Als er geen reglement bestaat, kunt ge geen reglement overtre­

den, nietwaar? Op voorspraak van Brice De Rover, pardon: de Ruyver, veiligheids­

adviseur van Verhofstadt, kreegt gij een nieuwe job bij de federale politie: gij staat voortaan in voor de versteviging van de samenwerking tussen de politiediensten van de Benelux.

Maar gij wilt meer.

Gij wilt eerherstel en schadevergoeding van diegenen die u zwaar zouden hebben bezwadderd. Volgens de gazetten gaat het daarbij om een eis van duizenden euro’s tegen gewezen hoofdredacteur Luc van Loon van Gazet van Antwerpen, huidige commentaarschrijver Lex Molenaar van dezelfde krant en gewezen redactrice Annick Grobben van nogmaals dezelfde gazet. Bovendien visageert ge schepen van Financiën Luc Bungeneers (VLD) en voormalig gemeenteraadslid Ludo de Ran- ter (CD&V). Van Patrick Janssens wilt ge uiteraard niets: ge zoudt wel zot zijn om de vader van ‘t Stad ook maar het minste in de weg te leggen. Niet voor niets heet

Radicaal tegen

De opperpredikant van de linkse kerk, Yves Desmet, gezeten in zijn sjieke loft, de voeten in de zelfeindesloefen, kreeg het apenzuur toen hij de enquête van de VUB-socioloog Mare Hooghe onder ogen kreeg. De prof wilde weten hoe de 16-jarige jeugd staat tegenover homoseksualiteit. Bijna 43 procent van de jon­

gens moet er niet van weten, meisjes zijn wat inschikkelijker: 14 procent is tegen. Maar, die cijfers zijn nog niks: maar liefst 19 procent van islamitische jongens zijn radicaal tegen. Bijna de helft van de jongens vindt ook dat holebi's zelfs geen betogingen mogen organiseren en bijna 40 procent vindt dat ze zelfs van de tv moeten wegblijven, ‘t Is om wanhopig te wor­

den, jammert Desmet. Als we aan die cijfers nog eens de uitslag van een andere enquête toevoegen waaruit bleek dat 60 procent van de jongeren ombras verwacht met de alloch­

tonen, dan blijft het gloeien van het ochtend­

gloren nog lang weg.

Ambras gewaarborgd

Er is natuurlijk nog een ander aspect aan de zaak. Vooral op socialistische lijsten zijn veel allochtonen verkozen tijdens de jong­

ste gemeenteraadsverkiezingen. Hoe rijmt men dat tezamen? De SP.a is de partij van

die de Kannibaal van A. Het zal u goed genoeg bekend zijn dat men destijds bij Gazet van Antwerpen alle gegevens hon­

derdvoudig heeft afgewogen vooraleer er ook maar één bijkomende letter over de Visa-affaire verscheen en er eigenlijk meer niet geschreven werd dan wel. Maar gij die enkel door een juridische handigheid aan de dans zijt ontsprongen, gij wilt die men­

sen nog eens extra den duvel aan gaan doen.

Gij zijt een totaal normloos en oneer­

baar persoon. Gij zijt het niet waard ooit in een politie-uniform te hebben rondge­

lopen. Wij hebben nog liever Jahjah dan uwen blabla. En waarom? Omdat gij uw eigen persoontje duidelijk belangrijker vindt dan het beginsel van persvrijheid.

Als het van u afhangt, wordt iedereen die de moed had om over uw - juridisch niet bestaande - wanpraktijken te berichten, simpelweg monddood gemaakt. En kort­

weg uitgeschakeld. Of krijgt een financi­

ële eis van 100.000 tot 390.000 euro aan zijn broek. Van een schofterige manier om journalisten, die hun werk maar doen, te terroriseren gesproken. Als gij genoegdoe­

ning krijgt - wij hopen uit de grond van ons hart van niet, want het vrije woord is ons te dierbaar - mag iedere journalist die ver­

der kijkt dan zijn neus lang is, de boeken wel toedoen. Einde van de persvrijheid.

Gij bietekwiet, verdwijn zo snel moge­

lijk in de anonimiteit en hou uw klep. Want daar komt niks dan onzin uit.

XWöctS&a

de abortus, euthanasie, homohuwelijk, het afbreken van het traditionele huwelijk en het gezin. Allochtonen - islamieten bedoelt men dan, zijn ethisch conservatief, wat wil zeg­

gen dat zij van al die verworvenheden van de moderne maatschappij niets moeten hebben.

Daar komt inderdaad nog ambras van.

Marcske weet het weer

In de krant die onverantwoord interessant zegt te zijn, mocht “deskundige” en onvermij­

delijke Mare Reynebeau zijn licht laten schij­

nen op het toegejuichte einde van het Sint- Maartensfonds. Deskundig, zeg dat wel. Het artikel gaat o.a. over “latere Volksuniepro- minenten als Arthur de Bruyne en Toon van Overstraeten”. Knap staaltje onderzoeksjour­

nalistiek! Onze belezen en veelschrijvende medewerker, wijlen Arthur de Bruyne, heeft zich levenslang ver van elke partijpolitieke bin­

ding gehouden en is uiteraard nooit Volksunie- prominent geworden.

Arthur had zelfs een uitgesproken kritische kijk op partijpolitiek in dit land, ook nog nadat zijn broer Hektor senator van de Volksunie geworden was. Uit naam van Arthur, alomge- waardeerde volschrijver van het veelgelezen

"Dossier" in dit blad, protesteren wij tegen het misbruik van zijn naam door onreyne deskun­

dige Reynebeau.

8 november 2006

De dingen dezer dagen

De Assassijnen en hun opvolgers Die Groot Krokodil is niet meer

De ‘godsdienst van vrede’ zoals sommige van zijn aanhangers hem noemen, verdient volop die benaming. Van de vier opvolgers (kaliefen) van uitvinder M. Ibn Abdullah werd er juist geteld eentje niet vermoord: een palmares om trots op te zijn. De moord op opvolger nr. drie, Uthman, heeft gevol­

gen tot vandaag. De grootste groep moslims vond dit een misdaad en we kennen hen nu als de soennieten. Een minderheid keurde de moord goed omdat in hun ogen alleen familie van Ibn Abdullah hem mocht opvol­

gen. De moordenaars kregen bescherming van Ibn Abdullahs schoonzoon Ali die op zijn beurt kalief werd en ook op zijn beurt vermoord werd. Nu noemen we de nako­

melingen van zijn aanhangers sjiieten. Deze groep islamieten werd overal een dikwijls vervolgde minderheid op uitzondering van Perzië en het door de Britten gestichte Irak.

Voor de sjiieten leeft het grootste deel van de islamieten in zonde al zijn ze onderling ook niet akkoord over wat nu juist en wat nu fout is. De geschiedenis van de islamwe- reld bulkt van de hopeloze sjiietische opstan­

den; dikwijls veroorzaakt door één van hun vele sekten.

De bekendste sjiietische sekte is die der Assassijnen. Die begonnen met hun geweld­

dadige methodes in Perzië vanuit de sterke vesting Alamut ten zuiden van de Kaspische Zee. De Assassijnen werden geleid door een erfelijke leider die men 'de Oude Man van de Berg’ noemde. Hij liet zijn mensen keihard indoctrineren en leidde ze op tot moordma­

chines. De Assassijnen waren een van de vele islamitische sektes die moord als een religi­

euze verplichting zagen. Hun specialiteit was de dolk. Andere sektes gebruikten uitslui­

tend knuppels of wurgden hun slachtoffers omdat ze geloofden dat staal alleen mocht gebruikt worden tijdens het laatste oordeel.

De Assassijnen waren de eerste staatsterro­

risten, want zij bezaten zelf nogal wat kaste­

len en domeinen. Soms betaalden ze de een of andere vorst, beloofden hem met rust te laten en mochten dan zijn gebied als uitvals­

basis gebruiken om her en der religieuze tegenstanders op te ruimen. Een vergelij­

king met de Palestijnse Bevrijdingsbeweging in de jaren zestig of Hezbollah vandaag, is wat misleidend omdat die zich vooral op Israël en minder op islamitische vijanden richten.

Juister is een vergelijking met het Afghanistan van de Taliban dat een uitvalbasis werd voor Al Qaida/De Basis omdat deze twee schur- kenorganisaties het in de eerste plaats op

‘ketterse’ geloofsgenoten gemunt hebben.

Die waren ook het doelwit van de Assassij­

nen. Vorsten, ministers, rechters, generaals van de soennitische richting waren een paar eeuwen lang hun leven niet zeker. Alleen of met een klein groepje sloegen de moorde­

naars toe; bij voorkeur op een vrijdag in een moskee zodat de publiciteit het grootst was.

Na de aanslag gaven de moordenaars zich over en wachtten stoïcijns op hun dood.

Af en toe werd ook een kruisvaarder aan het mes geregen, maar dat was niet omdat het per definitie een westerling was zoals de kruisvaarders zelf dachten, maar bijna altijd omdat hij ruzie had met een Arabische vorst die een Assassijn inhuurde. De Hospitaal­

ridders of de Tempeliers waren nooit het slachtoffer van een Assassijn, want die kozen na de dood van een grootmeester eenvou­

digweg een nieuwe leider en gingen verder met hun taken. Arabische vorstendommen daarentegen kenden niet de minste vorm van democratie en de moord op een belangrijk man kon dus een andere religieuze politiek veroorzaken.

Terroristen

Er zijn nogal wat verschillen tussen de Assassijnen en hun hedendaagse opvolgers.

Er bestaat geen bewijs van dat de middel­

eeuwse moordenaars gedrogeerd waren met hasj; het is zelfs niet zeker dat hun naam van die drug afgeleid is. Moordenaars moeten het hoofd koel en de hand ferm houden en

"stoned" rondlopen is zeker niet de beste methode om trefzeker toe te slaan. De Ass­

assijn was een vrijwillige terrorist die niet probeerde te ontsnappen of zelfmoord te plegen. En de Assassijn dacht er zeker niet aan om zoveel mogelijk onschuldige mensen neer te steken. Hij geleek dus meer op de I9de-eeuwse westerse anarchist dan op de huidige “martelaar” in het Midden-Oosten.

Wat hij misschien wel gemeen had met de exemplaren die nu rondlopen, is het pijnlijke k geloof in een hemel waar een kudde maag­

den hem opwacht om hem te verwennen op een manier waar ze bij VT4 jaloers zouden op zijn. En er zijn ook nogal wat geslaagde opdrachten bekend die jarenlang zorgvuldig werden voorbereid met spionage en ver­

momming vooraleer de Assassijn toesloeg.

De kruisvaarders kenden niet de achter­

grond van al deze islamitische ruzies en ze waren ook geen kamergeleerden die een moord achteraf even gingen relativeren.

Daarom dachten ze dat die aanslagen alleen tegen hen gericht waren al was Salah-ed-Din de eerste Arabische leider (al was hij een Koerd) die aan een aanslag ontsnapte.

De naam van de sekte was toen al zo berucht dat het tenslotte het Franse, Itali­

aanse en Engelse woord voor moordenaar werd. Vele Joden denken dat ook vandaag de dag Israël het grootste slachtoffer is van terreur, maar de praktijk wijst uit dat het nietwaar is.

Bij de moorddadige afrekeningen tussen sjiieten en soennieten in Irak vallen jaarlijks honderd maal meer slachtoffers. In Alge­

rije zijn honderdduizend mensen afgeslacht omdat ze niet islamitisch genoeg of te fana­

tiek islamitisch waren. De vroegere presi­

dent van Syrië, Hafez al-Assad, liet 20.000 islamitische tegenstanders vermoorden en de stad Hama met de grond gelijk maken omdat zij in opstand waren gekomen, want in hun ogen was hij als alamitische moslim een ketter. En zelfs Bin Ladens moordenaarsor­

ganisatie heeft de VS maar aangepakt omdat er ten gevolge van de eerste golfoorlog Ame­

rikaanse soldaten op “heilige” grond gele­

gerd werden.

In de ogen van het Westen zijn vele Arabi­

sche leiders vermoord of verjaagd omdat zij goede relaties met het Westen of met Israël nastreefden zoals koning Abdullah van Jor­

danië in 1951, president Sadat van Egypte of de Sjah van Iran. In de werkelijkheid zijn die aangevallen omdat ze slechte gelovigen waren en een hinderpaal voor een terugkeer naar de zuivere islam wat dat ook moge zijn.

En van halve heidenen kun je verwachten dat ze op goede voet staan met het Wes­

ten, maar voor de moordenaars was dat niet de hoofdzaak.

Overigens bestaan de Assassijnen nog altijd. De Mongoolse invasie van een klein­

zoon van Ginghis Khan maakte een kort en gruwelijk einde aan de wereldlijke macht van de sekte.

De meeste aanhangers werden boeren, handelaars en ambachtslui en ze wonen nu vooral in Indië en Pakistan. Ze noemen zich nu Ismaëlieten en hun religieuze leider is de Aga Khan die in zijn jonge jaren een bekende playboy was aan de Azurenkust tot hij zijn grootvader in 1957 opvolgde.

Nogal wat mensen verwarren hem met zijn vader die een tijdje met de Amerikaane filmster Rita Hayworth getrouwd was. Maar wat ze wel weten, is dat de Aga Khan af en toe zijn eigen gewicht in goud of diamanten

krijgt. Jan Neckers

Het nieuwe Zuid-Afrika

Niemand zal Andre Brink verdenken van enige sympathie voor het oude Apartheids­

regime. Hij is onder andere de auteur van

"Een droog wit seizoen", dat verfilmd werd als "A Dry White Season”. Hij kreeg daar­

voor trouwens de Martin Luther King Memo­

rial Prize. In een uitvoerig ingezonden stuk in NRC Handelsblad legt hij uit hoe het nieuwe Zuid-Afrika "in een ravijn aan het vallen"

is, en hoe de idealen van raciale gelijkheid, recht en veiligheid voor iedereen systema­

tisch verraden worden door de nieuwe zwarte machtshebbers.

Als symbool voor de ineenstorting van de rechtsstaat in Zuid-Afrika beschrijft hij een overval op een restaurant. Gewapende man­

nen gijzelen de gasten en het personeel, ze beroven iedereen van geld, juwelen en gsm’s, ze halen de kassa leeg en ze dwingen de eigenaar zijn kluis te openen. Ze mishande­

len alle vrouwen en enkele mannen, en slui­

ten daarna hun slachtoffers op in bergruimte.

Iemand heeft een gsm in een schoen kunnen verstoppen en hij kan de politie bellen. Maar daar wordt hij drie keer op wachttoon gezet en doorgeschakeld. Drie keer moet hij zijn hele relaas opnieuw doen. Naam? Adres?

Plaats van het misdrijf? Het duurt meer dan een uur voor de politie ter plaatse komt en de gevangenen bevrijdt. Schrik? Onbekwaam-

Pieter Willem Botha, oud-premier en oud- president van Zuid-Afrika, is op 31 oktober op 90-jarige leeftijd voorgoed de geschiede­

nis ingegaan als een man met een bijzonder verleden. Tussen 1978 en 1989 bekleedde hij de hoogste posten in zijn land op een moment dat de wereld zich tegen de poli­

tiek van gescheiden ontwikkeling - het apart­

heidssysteem - keerde door het land in een nooit gezien isolement te drukken.

PW - zoals de Zuid-Afrikanen hem ken­

nen en noemen - was een hardliner die alle stormen rechtop trotseerde wat hem zijn bijnaam “Die Groot Krokodil" opleverde.

Hij was een man die de apartheid zag als een oplossing voor de organisatie van het bij elkaar leven van diverse volkeren op een­

zelfde grondgebied. Hij huldigde het prin­

cipe van de “gescheiden, maar gelijke ont­

wikkeling”, maar slaagde er niet in dat om te zetten in een voor iedereen aanvaardbaar systeem. Tenslotte ondergroeven de voor­

standers van de apartheid zelf het systeem door de massale invoer van “gastarbeiders”

uit de “thuislanden”. Gescheiden ontwik­

keling is gescheiden ontwikkeling, maar de blanken hadden te weinig werkkrachten om zelf het pad van de gescheiden ontwikkeling op te gaan.

Wie de geschiedenis van Zuid-Afrika wat kent, weet dat - hoewel de apartheid pas in 1948 formeel werd geïnstalleerd - sinds de landing van de Hollanders aan de Kaap in 1652 het samen leven van mensen van verschillende afkomst permanent een poli­

tieke zorg en een ingewikkeld vraagstuk was, maar dat niemand ooit een pasklare oplos­

sing vond.

Als Boer was PW ook een Afrikaner-nati- onalist, die niet vergeten was wat de Brit­

ten zijn volk hadden aangedaan. Bovendien bedreigde de Sovjetinvloed in die dagen ook zuidelijk Afrika (Angola, Mozambique). In dat complexe Zuid-Afrika van enkele decennia geleden leefde, werkte en streed PW.

Merkwaardig is het evenwel dat de zwarte leiders Nelson Mandela - de eerste zwarte president - en Thabo Mbeki - de huidige pre­

sident - hulde brachten aan PW Botha bij zijn heengaan. Beiden erkenden ze dat hij het was die nog tijdens zijn ambtsperiode lang­

zaam inzag dat de apartheidsera naar zijn einde liep en consequent voorzichtige her­

heid? Of gewoon medeplichtigheid? De over­

vallers zijn dan natuurlijk al lang weg. Er is niemand verkracht of vermoord, dus die overval komt niet eens in de kranten. Ook André Brink zou er waarschijnlijk nooit van gehoord hebben. Maar zijn dochter was één van de slachtoffers. En dat zette hem aan het denken...

Solzjenitsyn citeerde dikwijls het oude Rus­

sische spreekwoord: “Als het met u gebeurt, zult u het geloven.” Eerder niet.

Aids en knoflook

De Zuid-Afrikaanse minister van Gezond­

heid Tsabalala-Msimang verkondigde in alle ernst dat aids genezen kan worden met

vormingen doorvoerde die de weg zouden banen voor zijn opvolger PW De Klerk om de apartheid uiteindelijk uit de wereld te hel­

pen en een nieuw Zuid-Afrika zonder bloed­

vergieten op de sporen te zetten. Mandela in zijn huldebetoon: “Mnr. Botha se dood moet ons nie alleen herinner aan ons aaklige ver­

deelde verlede nie, maar ook aan hoe Suid- Afrikaners van alle oortuigings uiteindelik byeengekom het om die land van selfver- woesting te red.”

Bovendien werden onder zijn bewind reeds meer dan 100 discriminerende wet­

ten herroepen, waaronder de fameuze pas­

jeswetten, de “Ontuchtwet” en de Wet op Gemengde Huwelijken. En wat al eens vergeten wordt, is dat hij nog tijdens zijn ambtsperiode toenadering zocht tot Nel­

son Mandela in de Victor Verstergevangenis bij Paarl. Hij heeft zwarte vakbonden voor het eerst gelegaliseerd. Daarnaast zag hij in dat de toekomst van de bruine gemeen­

schap niet in permanente apartheid kon liggen en creëerde voor hen en de Indiërs eigen Kamers in het parlementaire systeem.

Tot slot geraakte hij ervan overtuigd dat de politieke toekomst van de zwarten niet uitsluitend door de zogenaamde thuislan- denpolitiek kon gekanaliseerd worden. Hij zocht wegen naar verandering - ook omdat de Zuid-Afrikaanse blanke bevolking daar steeds meer op aanstuurde -, maar deze bleken meestal onsuccesvol. Ook zij zag in dat het samen overleven of eenzaam onder­

gaan was in Zuid-Afrika. Of het nieuwe Zuid- Afrika ondertussen is kunnen tegemoetko­

men aan de vele verzuchtingen, is een ander paar mouwen, waarover op een ander ogen­

blik maar eens moet geschreven worden.

Mbeki bood de oud-president een staats­

begrafenis aan en tot na de begrafenis hangen in Zuid-Afrika alle vlaggen halfstok. Volgens de wens van PW werd het een eenvoudige begrafenis. Tenslotte leefde hij reeds zeven­

tien jaar teruggetrokken in de Zuid-Kaap. In deze jaren is zowat iedereen die de rancune opzij heeft kunnen zetten, tot het inzicht gekomen dat de rol die PW Botha heeft gespeeld, ondanks zijn apartheidsimago, niet nutteloos is geweest. Alleen heeft hij de geschiedenis niet kunnen overhaasten.

KvdP

wilde knoflook en kruidendrankjes. Overi­

gens heeft president Mbeki ook zulke op zijn minst ondoordachte uitspraken over aids gedaan.

Plaasmoorde

In het nieuwe Zuid-Afrika zijn vanaf 1990 tot nu 1.800 boeren op hun boerderij ver­

moord. Volgens Genocide Watch lopen de Boeren gevaar uitgemoord te worden en is boer het gevaarlijkste beroep in Zuid-Afriko- De gevolgen laten zich raden: van de 85.000 boeren in 1994 blijven er nu nog 25.000 over.

De voedselproductie is sinds 1994 met 50 procent afgenomen. Dar hoort ge onze mol- tikultoeristen nooit over.

Op de praatstoel

NSV dertig jaar jong

Dertig jaar geleden maakte Edwin Truyens* in het toenmalige Antwerpse café

‘t Blazoen de oprichting van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV) bekend. Onder het motto “actie, vorming en studentikositeit” zijn sindsdien de grijze petten en zwart-wit-rode kleuren aanwezig op allerhande activiteiten van de Vlaamse beweging.

Reden genoeg om huidige Senior Seniorum, Gert Gillis, op de praatstoel van

‘t Pallieterke te zetten.

‘t P.: Gert Gillis, stel jezelf eens voor aan onze lezers.

GG: Ik studeerde af aan de Universiteit Antwerpen politicoloog, licentiaat interna­

tionale politiek. Nu studeer ik voort in Lou- vain-la-Neuve om een Master Européen en Sciences du Travail (Europese Meesters- graad in Arbeidswetenschappen) te beha­

len. Je moet daar een jaar voor studeren: een halfjaar in Leuven en een halfjaar in Milaan.

Bij de NSV was ik eerst scriptor in Antwer­

pen, daarna anderhalf jaar praeses en sinds januari 2005 ben ik senior seniorum.

‘t P.: Dertig jaar NSV, niet slecht voor een scheurbeweging van het KVHV. jij bestond toen nog niet, maar kan je een zinnig antwoord geven op het waarom van die afscheuring in 1976?

GG: Ik heb er wel mijn licht over opge­

stoken. Die breuk is er gekomen omdat het toenmalige KVHV in de jaren zestig enkele keren was verzeild geraakt in extreemlinks vaarwater, vooral in Leuven. Edwin Truyens heeft toen een vzw opgericht om linkse infil­

tratie te vermijden.

Met goedkeuring van de hoofdredacteur schreef hij een artikelenreeks in het Ant­

werpse KVHV-blad Tegenstroom, maar toen hij werd teruggefloten door de hoofd­

redacteur, was er een probleem en ontston­

den er binnen het KVHV twee groepen: de ene zou ik niet links noemen, maar laten we zeggen dat hij niet integraal nationalistisch was. Die groepen vroegen allebei om door KVHV-nationaal erkend te worden, maar de nationalisten vingen bot. De groep-Truyens werkte nog een tijdje door onder de naam KVHV-NSV Antwerpen, maar dat bleek niet houdbaar en Edwin Truyens stichtte de NSV (Nationalistische Studenten Vereniging). Na verloop van tijd heeft men KVHV laten val­

len, omdat de studenten vooral de naam NSV gebruikten

‘t P.: Een oud-praeses, die er in die dagen dichtbij stond, vertelde mij dat die afscheuring eigenlijk weinig of niks te maken had met ideologische menings­

verschillen, maar heel veel, om niet te zeggen alles, met Edwin Truyens en Bart Vander Moere die mekaar niet konden horen of zien. Benadert dat de waarheid of mag je dat in dit feestjaar niet luidop zeggen?

GG: Ik heb Vander Moere niet gekend, maar ik verneem dat het een moeilijke jon­

gen was die zich uiteindelijk onmogelijk heeft gemaakt in de groep-Truyens.

Slechte naam?

‘t P.: Met mijn slecht karakter kan ik bet toch niet laten recht voor de raap vraag te stellen over het negatieve imago van de NSV, niet alleen in studen­

tenkringen, maar ook daarbuiten. De NSV wordt daar geassocieerd met leu- a's "Vreemd gespuis, ga naar huis”, Linkse ratten, rolt uw matten!” en met rellen als er vreedzame betogingen wor­

den georganiseerd. Jullie worden geweerd u't studentenraden op de universiteit en als jullie een spreker uitnodigen, wei­

gert de academische overheid al eens

®en auditorium ter beschikking te stel- ,en uit schrik voor rellen. Voelt de senior seniorum zich niet ongemakkelijk met zo’n imago?

GG: Nee, voor mij is het een uitdaging

^erwerk te bieden tegen dat beeld dat

°°r extreemlinks in het leven is geroe­

pen. Eigenlijk maken zij reclame voor ons en daarvoor ben ik hun dankbaar. In 't ver­

enen zijn er wel eens problemen geweest, rnaar sinds 1990 komen vechtpartijen haast n,et meer voor. Op onze traditionele beto- Slng, één keer per jaar, zijn er nog wel rei­

en, maar de politie zal u bevestigen dat die teeds van links komen en altijd uit dezelfde

°ek. Alleen spijtig dat de politie, al worden genten soms in mekaar geslagen, er niet egen optreedt. Wie met actieve NSV'ers enn'smaakt, zal ondervinden dat hij niet te lg 5n met kaalgeschoren tuig. Wij wil- n dat negatieve beeld rechttrekken door Op straat en onder het studentenpu-

verschijnen, maar NSV wordt in nog

maar weinig studentenclubs geweigerd. Inte­

gendeel, de meeste clubs zijn blij als ze ons zien komen.

‘t P.: Dat negatieve beeld slaat dus ner­

gens op?

GG: Die periode is voorbij, maar wordt door links in stand gehouden, omdat het na de val van de Berlijnse muur een nieuw vij­

andbeeld nodig had.

Nog veel te doen

‘t P.: Op de jongste Ijzerwake en bij de VVB werd met aandrang opgeroepen tot godsvrede onder Vlaamse activisten van verschillende gezindten en tot frontvor­

ming om eindelijk aan een onafhankelijk Vlaanderen te geraken. Hoe zit dat in het studentenmilieu tussen KVHV en NSV?

GG: De relaties zijn niet altijd goed te noe­

men. De laatste jaren is er gepoogd de ban­

den aan te halen, maar enkele figuren binnen het KVHV voeren tegen ons een hetze (over zaken die tot het verleden behoren) die een goede samenwerking belemmert.

‘t P.: Geen godsvrede dus?

GG: Tussen individuele personen van beide verenigingen zijn er geen problemen, maar samen activiteiten organiseren, ligt nog zeer moeilijk.

De Seniores Seniorum

1977-1986: Edwin Truyens 1986-1989: Hans Carpels 1989-1992: Karl van Camp 1992-1994: Marcel Gerritsen 1994-1999: Jan-Bart Huybrechts 1999-2001: Michael de Bronett 2001-2004: Hans Verreyt 2004- 2005: Jurgen Branckaert 2005- ...: Gert Gillis

t PMag ik het eens over verdraag­

zaamheid hebben? Hoeveel Marok­

kaanse studenten van beider kunne bezit­

ten een lidkaart van de NSV?

GG: Geen. We hebben daar nog nooit een vraag naar gehad, maar dat geldt voor heel het Vlaams studentenleven. Dat heeft te maken met het typische karakter van dat studentenleven dat niet past in de cultuur van de migranten. De eerste allochtone praeses moet nog komen.

‘t P.: Nog iets over imago: volgens de media zijn NSV, Voorpost en Vlaams Belang één pot nat. Ontken jij dat de NSV een studentikoos aanhangsel is van het Vlaams Belang?

GG: Dat ontken ik zeer stellig. Wij zijn absoluut partijpolitiek onafhankelijk. Natuur­

lijk hebben bepaalde VB’ers een NSV-ver- leden, maar er zijn er ook heel wat die op andere dan het politieke terrein naam gemaakt hebben. Er zijn er die actief zijn bij TAK en VVB en een opvallend groot aantal ex-NSV’ers zijn bij de N-VA.

‘t P.: Zijn jullie cantussen nog op de traditionele leest geschoeid?

GG: Wij doen het nog steeds met de blauwe bladzijden uit de codex en met pet en lint. Wij zijn een van de weinige studen­

tenclubs die dat nog doen en dat trekt leden van andere clubs aan, omdat het cantuspeil daar bedroevend laag ligt en dat vind ik een probleem binnen het studentenleven.

‘t P.: Hoe staat de NSV tegenover de Ijzerbedevaart?

GG: Wij steunen volop de Ijzerwake, omdat de Ijzerbedevaart de waarden die voor ons belangrijk zijn, overboord gegooid heeft. Die breuk vinden wij spijtig, maar ze was onvermijdelijk. Daarom onze keuze voor de Ijzerwake, waar jong en oud mekaar ont­

moeten in de Vlaamse beweging.

Zonder fut?

‘t P.: Ik heb nog een vraagje over stu­

denten in het algemeen. Bij belangrijke gebeurtenissen in het verleden, waren studenten er altijd als eersten bij om die gebeurtenissen met hun acties te beïn­

vloeden. Denk maar aan de opgemerkte acties na het opblazen van de IJzerto- ren, schoolstrijd, Leuven Vlaams, de soli­

8 november 2006

ft

1

nflTionflusnscü WnKnwNT

dariteitsacties met de mijnwerkers in Zwartberg, enzovoort. Vandaag valt er niet zoveel studentenactie te beleven. Is de hedendaagse student minder sociaal bewogen dan die van gisteren?

GG: Misschien wel en dat ligt aan de indi­

vidualisering die om zich heen grijpt. Studen­

ten zitten voor tv en computer, zelfs op kot.

Toch is de NSV, in tegenstelling tot andere studentenclubs, wel op post: de taartenac­

tie tegen Elio Di Rupo, het protest tegen de erebachelor, de actie tegen de Stomme van Portici... Dat neemt niet weg dat de gemid­

delde student minder sociaal en minder poli­

tiek geïnteresseerd is. Dat proberen wij te veranderen door o.a. binnen de NSV discus­

sies mogelijk te maken. Het verbaast mij dan wel dat de universiteit van Hasselt daar een probleem mee blijkt te hebben. De NSV ziet het als haar voornaamste opdracht een gede­

gen vorming aan te bieden, want aan de uni­

versiteit ontbreekt die. Let wel, de NSV wil geen ideeën opdringen.

't P.: Versta ik het goed dat de NSV aan de Hasseltse universiteit niet aan­

vaard wordt?

GG: Wij worden daar niet erkend, zoge­

zegd omdat er dit jaar al twee andere vra­

gen om erkenning waren binnengekomen en er geen geld meer was voor een derde. Dat vind ik vreemd en al even vreemd vind ik het

“argument” dat ze in Hasselt geen traditie hebben van politieke studentenwerking.

‘t P.: Waarom hecht NSV zoveel belang aan vorming?

GG: Die is broodnodig om morgen men­

sen te hebben die hun verantwoordelijk­

heid aankunnen binnen de Vlaamse bewe­

ging. Daarom nodigen wij professoren uit en organiseren wij colloquia. Onlangs heb­

ben wij onze eigen vormingscel opgericht en we hebben een brochure verspreid over de beginselen van het nationalisme. Die vorming geven wij ook in ons eigen tijdschrift Bran­

ding, waar wij de laatste tijd veel gelukwen­

sen voor gekregen hebben.

Feest

‘t P.r Met mijn goed hart vind ik dat ik nu genoeg advocaat van de duivel gespeeld heb. Vertel onze lezers eens wat er allemaal op het feestprogramma van de 30-jarige NSV staat en hoe ze in de feestvreugde kunnen delen.

GG: Wij vieren niet alleen die dertig jaar, maar ook het historische feit dat wij voor het eerst in alle Vlaamse provincies verte­

genwoordigd zijn en bovendien de grootste politieke studentenvereniging van Vlaande­

ren! Wij zijn daar zeer trots op en ik denk dat Edwin Truyens daar ook tevreden mee zal zijn. Niet alleen kunnen wij bogen op een belangrijke oud-studentenbond, maar

ook het aantal schachten stijgt voortdurend.

In Leuven en Brussel is het even moeilijk geweest, maar door hard werken melden ook daar veel nieuwe leden zich aan.

‘t P.: Hoe verklaar je dat succes?

GG: Dat is te danken aan personen met leiderscapaciteiten, die mensen kunnen motiveren.

‘t P.: Goed, maar vertel nu eens iets over die viering.

GG: Op de meeting in Leuven worden wij dinsdag al in de bloemetjes gezet, maar de grote lustrumviering is op 18 november in het Elzenveld in Antwerpen met als spre­

kers Edwin Truyens, Bruno Valkeniers (oud- NSV’er) en de Gentse professor Stephan Wyckaert. Er zal een receptie worden aan­

geboden en belangstellenden kunnen zich inschrijven voor een driegangendiner.

Tot slot zal er een stijlcantus zijn met enkele grote cantoren/senioren uit 30 jaar NSV.

Van 25 november tot 9 december loopt er in het Bormshuis een tentoonstelling over dertig jaar NSV - feestelijke opening met een drankje en een hapje om 14 uur - en er komt een boek in twee delen over hetzelfde onderwerp. Deel I, van 1976 tot 1991, kan al besteld worden en deel II verschijnt volgend jaar. Wie het eerste deel wil bestellen, kan dat door storting van 12,50 euro op rekening 434-6249061-34 van auteur Wim van Dijck met vermelding “Lustrumboek”.

‘t P.: Feest vieren is fijn, maar wan­

neer zie jij Vlaanderen onafhankelijk worden?

GG: Daar een datum op plakken is zeer moeilijk, maar jongeren beginnen hoe langer hoe meer hun bekomst te krijgen van het PS- diktaat en voelen de noodzaak aan van een eigen efficiënte Vlaamse staat. Het moet tot een crisis in de Belgische staat komen en daar moeten wij eendrachtig gebruik van maken, want de verdeeldheid binnen de Vlaams-nationale partijen, die op een soms kinderlijke manier mekaar bekampen, is een grote hinderpaal op de weg naar onafhan­

kelijkheid.

De leiders van die partijen moeten maar eens naar de bioscoop trekken en gaan kij­

ken naar de film The wind that shakes the barley (De wind die het graan dooreen- schudt). Die film is door een linkse cineast gemaakt over de Ierse onafhankelijkheids­

strijd, maar zéér leerzaam.

‘t P.: Ze zullen het hier ongetwijfeld lezen en dan zien we wel wat we zul­

len zien. Bedankt en veel succes verder!

Enne... ga nog eens met die van het KVHV

babbelen. hvo

* Eveneens stichtervoorzitter van het Vor­

mingsinstituut Wies Moens en hoofdredac­

teur van Kort Manifest