62s,e jaargang nummer 26 woensdag 27 juni 2007 1,65 euro
Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Vale pieren
Aha, den De Wever laat mij wachten, ik zalhem op mijn beurt ook eenslaten wachten. Ikzal hemlaten wachtentot2009en nog veel langer alshet even kan.
Aldus dacht Didier Reyndersin volle gloriol,toenhijbovenaan detrappen van zijn residentieeen naar adem happende voorzittervan deN-VA streng bemonsterde enop het punt stond hem te vragen of er tussenAntwerpen enBrussel-Centraal doorde een of andere splitsing plotsgeentreinenmeer reden. De Wever had het achteraf zelf over een genante vertoning. Wijvonden het inderdaadookgênant, maar danom eenheel anderereden.Zonder blikkenofblozen deelden Vandeur- zenen De Wever het journaille mee dat 2009als datumvoor de staatshervorming bespreekbaar was, want, zozei de laatste: ‘Ikheb lange tanden,we zijn al -175 jaar bezig, en een paar maanden meer of minder zal niet de kwestiezijn.’
Deze communicatieverliep dermate professioneel dat de meeste media onmid
dellijk de wereldinstuurden: ‘Staatshervorming uitstel tot 2009.’ Het oppercom mando van het Vlaams Kartel zag zich genoodzaakt eenspoedcommuniqué op te stellenom de schade binnen de perken tehouden.Onderde titel: ‘N-VA enCD&V willenvooraf duidelijkeafspraken’. Samenvattend: bij de aanvang van een nieuwe regering moet een inhoudelijk akkoordrond zijn. In elk geval is de splitsing van Brus- sel-Halle-Vilvoordeeen evidente voorwaarde om in een regering te stappen. Voor andere zaken, gebaseerd opde vijf resolutiesvanhet Vlaams Parlement, moet er een “reëelperspectief”zijn op een twee derdemeerderheid (sic!). Het parlement moet onmiddellijkmet de werkzaamheden “terzake” kunnen starten, om dan de uitvoering van de afsprakenergensin/rond 2009te zien gebeuren.
Vandeurzen en De Wevermochten het allemaalnog eens komen uitleggen in de studio’svan deVRT, alwaar zebeklemtoonden dat ersowieso heel watparlemen tair werk nodig zou zijn vooraleer de nieuwe maatregelen ook echt van startkunnen gaan. Diedatum is duszuiver een modaliteit, isdus nietessentieel, en wie het anders bekijkt is van slechte wil enongetwijfeldeen Vlaams Belanger die er allebelang bij heeftde zaken opdespitste drijven omdat die partij in 2009 de regionale verkie
zingen moet winnen wil ze niet verder aan interne twistentenonder gaan.
Alsof ook MR en PS er geen titanenstrijd van zullen maken om in 2009 elkaar opnieuw de stembusduvel aante doen. Zoals heternu naar uitziet,gaat de PSin de oppositie, en zaldus alle initiatieven voor staatshervorming genadeloos de grond in boren. Dat zal dan MR en CDH het gedroomde alibiverschaffenom alles wat eventueel“vooraf’ afgesprokenwordt,zoveel mogelijk afteremmen en te kelde rennaarmate de volgende verkiezingsdatum onafwendbaar dichterbij komt.CD&V enN-VAdreigendaarmee opnieuw inhet syndroomvan de derdefase terecht te komen,gesteld dat er al afsprakenin het regeerakkoord zoudenstaan, en de hele boel alniet vanmeet afaanin de eenof andere dialoog van gemeenschap tot gemeen schap met voorbedachten radewordt begraven.
Kortom, heren De Wever en Vandeurzen, ge zultbetermoetendoendanafgelo pen week. Er zijn niet weinigVlaamsgezindendiehun stem tochnog aan het Vlaams Kartel hebben gegeven omdat er zich al bij al eenmogelijkheidtot doorbraak leek voor tedoen. Maar de tijd voor de lakmoesproef isgekomen, en wat we tot nutoe hebben gehoord, verschaft ons weinigreden tot feestvreugde. Enge laat u ookal
°P een andere manier de broekafdoen.
Het Kartel isuit debus gekomenals grootste politieke formatie van het landen de absolute overwinnaar vande verkiezingen.Maar Reynders krijgt wel tot eind junide tijdom zich presidentiëleallures aan temeten, en zoals het een informa teur niét betaamt,zoveel mogelijk een persoonlijke stempel op de gebeurtenis
sen te drukken. Vergelekenmet descènes die dagelijks in de Wetstraat 12 worden opgevoerd, was het informateurschap vanDi Rupo vier jaargeleden een oefening in bescheidenheid, enGod weet hoede Gestrikte toenook al onophoudelijkdoor de (Franstalige) pers opdehuid werdgezeten. Er zijner die zeggen dathet lange Reynders-interludium nodig is om CDHlos teweken vande PS. Er zijn er die zeg
gen datsommigen nog altijddromen van een voortzetting van paars metgroen (Louis Michel bijvoorbeeld), ook al zou dat betekenen dat er geen meerderheid is aanVlaams kant.
En anderen menen danweer dater nu veel tijd isvoor informele gesprekken ach
ter de schermen, terwijldeofficiële ontmoetingen van Reynders als bliksemaflei
dermoetendienen. Hoe danook, trop is teveel,en te veel is trop, en het wordt t'jd komaf te maken met de indruk dat de nieuwe regeringalweer vanuit het zuiden Van het landwordtopgezet. Of is die indruk juist een feit,enis het VlaamsKartel niet bijmachte zijn verkiezingsbeloften te houden?Opgepast, CD&V en N-VA, ook Vo°r jullie wenkt het verkiezingsjaar 2009. Het kansnel gaan in de politiek, zie maar Wat er op IQjuni de spallochtonen overkomenis.
lEOKC Z& x T...
Deze week:
• Uit de kast 3
• Schizofrene hartelijkheid 6
• Pretbedervers of redders? 9
• De complete chaos 15
• Madame B 16
An inconvenient Truth
Deverkiezingenwerden dan al tot op het bot geanalyseerd, wij blijven met tenminste één knoop zitten. Volgensalle peilingeninte resseertde kiezerzich geen fluitvoorstaats hervorming.Volgens allepeilingen vindende kiezers het milieuthema zeer belangrijk.
Entoenkwam de stembusuitslag. De par
tijen die de staat grondig willen hervormen, winnen eenbeetje (VB)totspectaculair (LLD en VlaamsKartel). De partijen die vereen zelvigd worden met het milieuthema verlie
zenzwaar (SP.a-Spirit) of winnen schraal (Groen!).
Aan de persaandacht kan het niet gelegen hebben.Als het overstaatshervorming gaat - en daar gaat het dikwijls over - overweegt, om het rustig uitte drukken,de nuance. Het antikoor komt ruim aan bod. Als het over milieu gaat - en daar gaat het dikwijls over - domineert één klok: het is hier allemaal naardeknoppen als er niet heeldringend wordt ingegrepen. We werden maanden
langoverstelpt met adembenemende 'incon- venienttruths’.
Maarin het stemhokje heeft de kiezerer geen oren naar.
Het onderzoeksbureau InSites peilde bij 1.700jongeren naarhun mening over belang rijke thema’s en dus ook naar hun milieu- opvattingen. Het resultaat bleek een echte
‘inconveniant truth’ voor alwatgroenis.
Liefst 94% vanonzejongeren isbezorgd overhet milieu. Zoals andereonderzoeken ons alleerden. En dangaan we over vande theorie naar de praktijk. Amper de helftvan onze tieners wil afval sorteren,33% gebruikt spaarlampen en slechts één op tien isbereid deauto wat meer op stal te laten.
Bruno Tobback had dus overschot van gelijk."Ik weethoeik deKyotonormenmet-
Plankzeil naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus Beloftenballonnen
een kan naleven, maar dangeraak ik niet meerverkozen."
Vinden onze jongeren dan daterniets moet gedaan worden? Jawel. Maar door de overheid, is het gedacht van 65%. Die doet te weinig inspanningen. Kortom, deklus moet geklaard worden door ‘anderen’. Want zo zien zij deoverheidwellicht. Lekker verder consumeren en genieten vanonze rechten maatschappij, terwijl 'de' overheid er voor zorgt dat er nogvoldoende toekomst blijft om te blijvengenieten.
De oude zageventen krijgen dus gelijk.
De jeugd ontloopt haarverantwoordelijk
heid, zelfs als ze overtuigd is, al dan niet terecht, dat onze aardklootnaardehaaien is. (Of onze aardhaai naarde kl...)Zoals het orkest van deTitanic.Blijven voort spelenen hopendatdekapitein aanhet roer het ding drijvend houdt.
Dat is het gevolg,gaan die zageventen nu wellicht gemotiveerder dan ooit verderop hun elan, vaneenpamperopvoeding die het begrip plichten mijdt als de pest. Van een maatschappij die het dwangmatig consume
ren bovenalle waarden stelt. Van een deca dente samenleving, die te vadsig is om de handen uit demouwen te steken. Van een uit de hand gelopen individualisme.
Probeer maar eens tegen diezageventen op te roeien als cultuuroptimist, wanneer je zo’n onderzoeken in de maag gesplitst
krijgt.
Een mens zouer groenvan beginnen uit
slaan.
EENMANSCOLLECTIEF
Den BlootenKooninck
U mag rechtstreeks op de pianistschieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ookvia het gewone redactieadres
De dingen dezer dagen
27 juni 2007
Ook onzecampagne zit er op.En net als de rechtse partijenin Vlaan- derland,behoren ook wij tot de winnaars. Wilt ook gij tot de uitgebreide familie van ‘t Pallieterke behoren,haastudan een abonnement te nemen.
Eentje voorzes maanden (toten met 31 december 2007) kost slechts42,90 euro (rekeningnummer 409-6519491-68).Driemaandenkanook. Een jaar ook. Wilt ge er meer overweten, bel dan naar03 232 14 17 en onze lieftal lige secretaressen staan u graag te woord.
Bliksemafleider en ultieme analyse
Nu de "socialistische partij anders” na haar afgang in de verkiezingen ook com
pleet anders in de actualiteit staat dan de aan haar in "eeuwige trouw” gebonden pers
slaafjes gewoon waren, zijn die blijkbaar op zoek gegaan naar een bliksemafleider om hun frustraties op af te reageren. Ze hebben die ook gevonden. Moeiteloos. Het Vlaams Belang zal het geweten hebben. Want ik kan me niet herinneren dat de democratische duiders ooit eerder zoveel moeite en ener
gie staken in commentaren, analyses, spe
culaties en beschouwingen rond en over die partij dan in de dagen na de rode afgang.
Genoemde commentaren, speculaties, ana
lyses en beschouwingen over verscheurende interne VB-toestanden staken schril af tegen het opvallende gebrek aan speculaties, analy
ses, commentaren en beschouwingen rond oorzaken en gevolgen van het voltrokken electorale drama in de gelederen van eigen spallochtonen en aanverwante spiritisten.
Maar, zo luidt de simpele vraag, waartoe zou een bliksemafleider anders moeten dienen dan om het likken van de eigen wonden voor de buitenwereld verborgen te houden of die op zijn minst te camoufleren? Het zou deze
"kwaliteitskrant” teveel eer bewijzen zijn, mocht ik me ertoe beperken alleen naar de zelfbedriegende postelectorale duidingsnuf- jes van De Morgen te verwijzen. Het neusje van de zalm in dat verband werd, althans naar mijn gevoel, niet eens daarin opgediend maar wel in Het Nieuwsblad. De politiek correcte denktank van Groot-Bijgaarden had de ultieme analyse van de verkiezings
uitslag overgelaten aan niemand minder dan de heer Kamagurka. Bij zijn intieme vrienden van Humo, van de VRT, van productiehui
zen Woestijnvis en deMensen en alle andere paarse clubjes staat hij ook nog bekend als Luc Zeebroek. In het progressieve rood
groene milieu van cultureel en artistiek sno
bisme wordt hij gekoesterd als een gedre
ven icoon die ongebreidelde intelligentie en goede smaak koppelt aan diep inzicht, brede dossierkennis en daaruit voortspruitende gevatte, waarheidsgetrouwe alsmede oor
deelkundige conclusies.
Al deze benijdenswaardige eigenschap
pen kwamen volop tot uiting in de ultieme analyse, waarvan sprake. Oordeel zelf en geniet aan de hand van een korte bloemle
zing antwoorden op vragen die ik, tot enigs
zins opkrikken van uw intellectuele achter
stand op de Kamagurka’s van deze wereld,
• en zo zijn er nogal wat links van het cen
trum - heb weggeplukt uit de moeder van alle vraaggesprekken.
Over de situatie in Gent: “Van Freya gaat het niet meer komen. Een socialist moet misschien wel iemand zijn met een slecht
karakter, dikke wenkbrauwen, een buik, een moustache die op de barricades staat. Man
nen als Lenin of Stalin! Freya mag van mij alleen terugkomen als ze 120 kilo weegt, een moustache heeft en twee zonen die op Louis Tobback lijken”.
Over het succes van J.-M. Dedecker:
“Voor hem ben ik niet bang. Ik heb meer schrik van Vlaams Belang. Daarom ben ik ook blij dat ze deze keer niet gestegen zijn.
Als zij aan de macht komen, ga ik echt op de barricaden staan. Dan zou ik me bewapenen.
Dan steek ik uzi’s en handgranaten in mijn kelder in plaats van flessen wijn. Als ze zou
den kunnen, dan zetten ze een muur rond België. Met een klein deurtje om langs daar iedereen naar buiten te shotten. Dat is poli
tiek die zichzelf vernietigt. In een extreem geval als het nazisme in een bunker met een kogel in je kop.”
Over Dedecker als politicus: “Hij is geen politicus. Hij is judotrainer. Een politicus is iemand die zegt wat hij denkt dat zijn mening zou moeten zijn. Dedecker heeft een mening.
Soms helaas. En soms heeft hij een punt. Men zegt dat is antipolitiek. Neen, het is gewoon géén politiek. En dat is iets anders.”
Over de staatshervorming: “Ik vind het tragisch dat we bezig zijn met problemen die er geen zouden mogen zijn, taalproble
men. Daarnaar gaat alle energie. Dat is het poppenkastgedoe van België. Het gaat over een taal. Voor hetzelfde geld zou je kunnen zeggen dat we met de Limburgers echt mets meer te maken willen hebben. Die hebben zo’n raar taaltje. Het gevolg van het Vlaams Belang dat kwam roepen Vlaanderen dit en Vlaanderen dat, is dat iedereen nu Vlaande
ren is gaan roepen. En wat zie je dan! Dat de overwinning van Leterme gevierd wordt met leeuwenvlaggen. Heb je dat gezien? Een nati
onale verkiezing die gevierd werd met leeu
wenvlaggen. Het leek alsof Vlaams Belang gewonnen had. Hoe denk je dat dit over
komt in Wallonië?"
Verdere commentaar op en analyse van deze topvoorbeelden van hoog gezond rede- neringvermogen op basis van absolute fei
ten en gedegen dossierkennis, lijkt me com
pleet overbodig.
Want geen speld tussen te krijgen. De lou
terende inbreng van Kamagurka, gespeend van elke vorm van het zo verachtelijk popu
lisme, kan als aanzet dienen voor de verdere uitbouw van een modelstaat onder impuls van een linkse elite. De nog enig mogelijke te trekken conclusie is deze: Kamagurka pre
mier en zijn journalistieke gesprekspartner en auteur kabinetschef in de zestien aan de Wetstraat! België kan er alleen maar beter van worden!
D.Mol
/
Geen schutkring
Het is raar! Het programma van Jean- Marie Dedecker komt voor - laten we zeg
gen - tachtig procent overeen met dat van het Vlaams Belang. En toch wordt er geen cordon sanitaire rond hem of zijn Lijst Dedecker gelegd. Integendeel: hij wordt van alle kanten opgevrijd. Al op verkiezings
avond begon Bart de Wever op het bijna gênante af mamoerkens te maken.
En zelfs sire de koning overwon zijn weer
zin om de verstokte republikein ten paleize te ontvangen. "Ik praat met iedereen”, zei Jean-Marie, "zelfs met Osama bin Laden als die mij vraagt.” Dat is dan - dit terzijde - het verschil met een rechtlijnige man als Karei Dillen. Die praatte niet met iedereen, en zeker niet met een Coburger.
Hoe komt het dat iedereen Dedecker met fluwelen handschoenen aanpakt? Sim
pel! Men moet te allen prijze verhinde
ren dat hij handjeklap gaat doen met het Vlaams Belang. En er is nog een andere reden: ze zouden hem nog wel eens nodig kunnen hebben, nietwaar? Om bijvoorbeeld de staatshervorming mogelijk te maken.
Of om aan een tweederde Vlaamse meerderheid in het parlement te geraken.
Of om de CD&V/N-VA te depanneren in geval er iets zou mislopen in de Vlaamse regering. De droom van Jean-Marie is altijd geweest, minister worden. Dat zal dan ook de prijs zijn die Jean-Marie voor zijn mede
werking vraagt.
Scenario
Wat dat betreft doet het volgende ver
haal de ronde in de wandelgangen. In de week voor de verkiezingen zouden Yves Leterme en Jean-Marie Dedecker het al op een akkoordje gegooid hebben. Het scena
rio was als volgt: gezien de verwachte ram
meling die de blauwzuren zouden krijgen, zouden Guy Verhofstadt en zijn gevolg uit de federale regering verdwijnen. Dat zou onvermijdelijk gevolgen hebben
voor de Vlaamse regering. Als de liberalen zouden verdwijnen, zou Jean-Marie minis
ter worden, Frank Vandenbroucke minister
president, en de N-VA en de CD&V zouden een minister bij krijgen. De uitslag van de verkiezingen gooiden roet in het eten. De liberalen kregen weliswaar een roefeling, maar de socialisten nog een veel grotere.
Weg scenario! Dat verhaal doet de ronde.
Maar wij geloven daar uiteraard niks van.
Hogere eisen
Met het oog op 2009 hoopt het Vlaams Belang Jean-Marie Dedecker in zijn stra
tegie te betrekken. “Wij hebben een grote fout gemaakt om Dedecker af te wijzen”
zei Annemans. Daar kan men over discus
siëren.
Maar feit is dat Dedecker content was met een gegarandeerde Senaatszetel - voor hemzelf - op de lijst van het Vlaams Belang.
Als hij voor de Vlaamse verkiezingen in 2009 met het Vlaams Belang wil samen
spannen, zullen zijn eisen uiteraard veel hoger liggen: een gegarandeerde verkozene in elke provincie bijvoorbeeld. De vraag is maar of het VB zich dat kan permitteren.
Orde van de Vlaamse Leeuw
Op donderdag 5 juli 2007 wordt op ini
tiatief van de vzw Beweging Vlaanderen- Europa en de Orde van de Vlaamse Leeuw, de Orde van de Vlaamse Leeuw uitgereikt aan Herman Suykerbuyk en tezelfdertijd ontvangt Frans Crols een Gulden Spoor voor Vlaamse Economische Uitstraling. De onderscheidingen worden toegekend ter gelegenheid van de II-daagse Vlaanderen Feest! De plechtigheid gaat door op don
derdag 5 juli om 19.45 uur in De Ark (Het Pomphuis) Siberiastraat zin, 2030 Antwer
pen.
De zitting wordt om 19.45 uur geopend met een muzikaal optreden door studenten van het Conservatorium Antwerpen, Phi
lip Heylen, B-plusser en schepen van Cul
tuur van de Stad Antwerpen, verwelkomt de aanwezigen. De laudatio wordt uitge
sproken door Rik van Cauwelaert, direc
teur Knack Magazine, vervolgens kent pro
fessor Matthias Storme, voorzitter van de Orde van de Vlaamse Leeuw, de orde toe aan Herman Suykerbuyk. Frans Crols krijgt het Gulden Spoor voor Vlaamse Economi
sche Uitstraling van An de Moor, voorzitter van de Beweging Vlaanderen-Europa vzw.
Mare van Peel, schepen van de haven, houdt de slottoespraak, het geheel wordt afgesloten met een receptie aangeboden door de stad Antwerpen en het Havenbe
drijf.
Daenscantate
Öp zondag I juli, om 15 uur, wordt in de Sint-Martinuskerk in Aalst de Daenscon- tate uitgevoerd. Het libretto is van Julien Librecht, de muziek van Octaaf Hoone. De uitvoerders zijn Johan Uytterschaut, bas
bariton (Daens), Wilfried Haesen, woord (Woeste), Hugo Janssens, woord (vertel
ler), Kamerorkest Divertimento, Eeklo de Koninklijke Harmonie Amicitia, Eeklo, het Koninklijk Gemengd Koor Alamire, Scho
ten, het Koninklijk Mannenkoor De Welge- zinden, Eeklo, het Koor Cantate, Schoten.
De algemene leiding is in handen van Wil' Ham Spitael
Het Priester Daensfonds, in samenwer
king met het Forum van Vlaamse Vrouwen nodigt u uit deze cantate bij te wonen.
Kaarten kassa: 10 euro, kaarten in voor
verkoop: 5 euro (Kansenpas: 1,25 euro)
We hebben al de "Zonder Haat Straat en Filip Dewinter lanceerde de ^°n der Jihad Straat”. Na de verkiezingen van
10 juni bedachten spuiters nog wat leu e namen: de "Zonder Tsjeef Dreef, he
"Zonder Sos Bos”, het "Zonder ^r°e Plantsoen"; voor onze Waalse zuiderbure de "Avenue corrompue" en uit resPeC\y0<^.
onze islamitische medemensen het der Zwijn Plein”.
Wie doet beter?
De dingen dezer dagen
Uit de kast
De verkiezingsuitslag zorgde bij het Vlaams Belangvoor een kater. De partijtop wilde de vergissing van bij de gemeenteraadsverkie
zingen niet herhalen en stelde zich voor 10 juni voorzichtig op. Een score zowat halfweg tussen de federale van 2003 en de Vlaamse van 2004 was het mikpunt. “Met 20% ben ik de gelukkigste man ter wereld”, verklaarde voorzitter Frank Vanhecke nog in de voor
avond van 10 juni op de VRT. De partij bleef hangen op 19%. Dat betekent een niet echt denderende stemmenwinst van 1,1 ten hon
derd, maar door de speling van het lot kostte dat wel een Kamerzetel in Antwerpen. His
torisch, want de eerste die de partij in haar geschiedenis moet inleveren. Vergelijken met de Vlaamse verkiezingen van 2004 doen de kopstukken alleen buiten het zicht van came
ra’s. Maar dat er een kleine 200.000 kiezers minder het VB-bolletje inkleurden dan toen, werd opgemerkt.
Het succes van de Lijst Dedecker houdt interne spanningen vochtig. Gerolf Anne- mans verklaart op zijn webblog dat hij het succes van de LDD had verwacht. Die partij doet hem een beetje denken aan zijn eigen begintijd, klinkt het haast melancholisch. De samenwerking met Dedecker afwijzen, was een vergissing, vindt de Kamerfractieleider.
Op de Zevende Dag blijft hij vissen naar de concurrenten’ ter rechterzijde: “We moe
ten blijven zoeken naar een bundeling van de krachten. In de nieuwe strategie van de partij zullen de Lijst Dedecker en de Forza Flandria opnieuw een belangrijke rol spelen.”
Waarop Marie-Rose Morel in De Mor
gen laat noteren dat de LDD niet de groot
ste electorale concurrent was voor de partij.
'Op lange termijn was het de juiste keuze”, houdt ze koppig vol over het afwijzen van Dedecker voor de eigen Senaatslijst.
Filip de Man gooide zich in het debat door aan te dringen op vervroegde voorzitters
verkiezingen. Daar zit een logica in, want die moet normaal plaatsvinden in 2008, nogal kort voor de volgende stembusslag.
Hij haastte zich te verklaren achter Frank Vanhecke te staan, maar zijn oproep zorgde voor nieuwe speculaties.
Fata morgana?
Filip Dewinter riep vorige week op tot een zwijgperiode. “Het is heel erg onverstandig
°m in de pers uitspraken te doen die stra
tegieën voor de toekomst nu al hypothe
keren of bezwaren.” Bruno Valkeniers, die een grote toekomst in de partij wordt voor
speld, wachtte niet op Dewinters vraag. Hij bleef de hele tijd opvallend uit de schijnwer
pers. Sedert Dewinters oproep droogde de bron naar de pers trouwens opvallend op.
Het besef groeit dat er ernstig moet wor
den nagedacht en dat zoiets best in de scha
duw gebeurt. Want de pers blijft als bende hongerige aasgieren loeren op elke lekkere
“rok die te rapen valt. Jean-Marie Dedec
ker voelt zich intussen - om in de dierenwe- reld te blijven - als een vis in koel water. "Ik sta niet te wachten. De Forza Flandria is al een tijdje een fata morgana. Men heeft het
Echo’s uit de Koepelzaal
f^gebreke _________ _____
Het is me wat geweest de voorbije week
°Ver Electrabel. De onbeschaamdheid en de
^eugenachtigheid waarmee 'de elektriciens
°nder blozen aankondigden een meer dan veboorlijke prijsverhoging te zullen door- i de6ren’ 'S ' ze^s 'n apenland - haast zon- Qer v°orgaande. Maar nog meer verbaasde ns de verregaande onbekwaamheid, onbe- da^^heid en eindeloze domheid van de Sc^®s en heren hournalisten van zowel de
^nrijvende pers als de audiovisuele media.
S/1 een stadsregimezendertje als ATV bar- te nS*°' z‘l rnet rooie en vuurgroene nulli- en is algemeen geweten, maar van lan-
Geen woorden maar daden ’
Sluit aan bij het Vlaams ziekenfonds.
Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.
Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.
IxlLVlaamsA Neutraal Ziekenfondsi KITTnrrtiwii mhu nm
Hooostratenplein 1 - 2800 Mechelen ■ wwwvnz.be
moment laten voorbijgaan. Ik lig er niet meer wakker van”, klonk het begin van de week.
Een dag later gaat het jennen verder: “Ik word gecontacteerd door Vlaams Belang- parlementairen met een zeker gewicht." Juist of onjuist, het maakt de VB-protagonisten niet rustiger.
De feiten dwingen het Vlaams Belang in elk geval tot enig geduld. Dedecker geniet van zijn succes en laat graag zien en horen dat hij niet in het cordon sanitaire valt. Daar
mee graag prikkend naar het Vlaams Belang dat een stem voor de LDD afraadde, wegens niet nuttig. “Welke stem was nuttig”, hoor je Dedecker denken, “die voor ons, nu wij volop mogen meespelen, of die voor hen, die in de rand blijven plakken?”
Ook bij de N-VA moet op dit ogenblik niet op beweging gerekend worden. Het Vlaams Kartel-project loopt en al weten de N-VA- kopstukken zelf niet hoe dit moet aflopen, het is nu uiteraard te vroeg de handdoek in de ring te gooien.
Als het Vlaams Belang vorige week rea
geerde op het idee de staatshervorming pas in te laten gaan in 2009 met: “Uitstel betekent een volledig gezichtsverlies voor het CD&V/N-VA-kartel”, schiet de partij voor haar beurt. Uiteraard zegt niemand neen aan een goede staatshervorming in 2009. Het pijnpunt ligt niet in het jaartal, wel in het woordje “goede". Vandaar wel
licht de mededeling enkele dagen later dat het Vlaams Belang bereid is goede stappen mee te ondersteunen. Zo houdt ze het kruid droog voor de dag dat er een draak uit de regeringsonderhandelingen zou komen.
De twintigste
“We moeten terug uit de kast komen." Zo verwoordde de partijraad de opdracht voor 2009. Wat bevestigt dat het Vlaams Belang zich nu in de kast opgesloten voelt. Bondge
noten vinden ter rechterzijde kan één ele
ment van de tactiek worden. Maar de stra
tegische vraag luidt: hoe maken we de kiezer duidelijk dat wij politiek meespelen? En dan gaat het niet zomaar over ‘een kiezer’. Peter de Roover gebruikte in zijn analyse voor de Vlaams-Nationale Debatclub een duidelijk beeld: "Zet honderd mensen uit uw omge
ving op een rij. Neem de twintigste en je zit bij de doelkiezer van het Belang. De eer
ste 19 hebben ze al. Je zult vaststellen dat die twintigste een wat behoudend denkende Vlaming is, die wil meespelen in de samenle
ving en zich niet tevreden stelt met een pro
teststem." Ook voorzitter Vanhecke merkte vorige week op dat de schutkring tegen de partij begint te werken en neemt daarmee afscheid van de ‘cordon-is-onze-levensver- zekering’- doctrine. De 20e kiezer stemt nu LDD of Vlaams Kartel.
Een partij kan zich er niet toe beperken te wachten tot de anderen fouten maken.
Als LDD of het Vlaams Kartel falen, zal de 20e kiezer, naargelang de opstelling van het Belang, als een rijpe appel in de schoot val
len, of weer wegschuiven naar het grijze een-
delijke zenders als de VRT en VTM mag de belastingbetaler toch meer en vooral beter verwachten!
Zouden ze bijvoorbeeld in de Reyerslaan eens niet kunnen gaan snollen in hun archie
ven ! Daar moet ergens ineen verloren hoek nog een bestofte doos staan met het etiket
‘Dure elektriciteit - by Maurice de Wilde’.
Zéér aanbevolen...
Federale materie
Het hoeft dus niet te verbazen dat over een en ander ook in de Vlaamsche Paro
chieraad de verantwoordelijke excellentie, zijn de Kris Peeters (die misschien al minis
ter-president is als u dit leest) aan de tand werd gevoeld.
Het waren John Vrancken (VB), Eloi Glo
rieux (Groen!) en de Mechelse criminologe Else de Wachter (SP.a) die de honneurs van de parlementaire tralala enigszins waar
namen. Na het antwoord van de minister, die zich niet liet ‘pakken' door de pogingen van femelaar Glorieux om het probleem in zijn schoenen te schuiven, was het de beurt aan CD&V’er Carl de Caluwe (om de brave knecht te spelen), Open-Patricia-VLD-Ceys- sens (als altijd in haar glansrol van onnozele gans) en Jan Peumans (N-VA) (die Guido
Aan alle Spaleologen
Honderd j aar eenzaamheid Waarheen?
Gij Dolenden,
Zoals te verwachten viel, put zowat het hele mediaheir zich onuitputtelijk uit in analyses over wat er in godsnaam fout is gelopen met de meest vooruitstrevende, ecologiserende, solidariserende, cosmo- poliserende en multiculturaliserende par
tij der Lage Landen, die op 10 juni een reuzenmep kreeg van de Vlaamse goeden
dag en sindsdien amechtig aan de zijkant naar adem zit te happen. En niet alleen de vaste perspionnen/persspionnen van de SP.a doen hun uiterste best, ook tal van andere fellow travellers (‘medereizi
gers’ in schoon Vlaams) bestoken krant en weekblad met doorwrochte bijdragen over wat is geweest en wat had kunnen zijn. De deskundologen duiken als pad
denstoelen bij mistig herfstweer op uit de grond en proberen elkaar te overtroe
ven in wijsheid achteraf. En uiteraard met maar één bedoeling: de SP.a zo snel moge
lijk weer op de rails zetten om te voorko
men dat het achterlijke Vlaanderen eens te meer voor decennia ten prooi valt aan de CVP en het klerikale obscurantisme. Want hoort toe, kameraden, de laarzen marche
ren wederom: onder dekking van Kerk en kardinaal nemen de separatisten de stra
ten in en drijven ons terug naar de 19e eeuw! Oh gruwel ongehoord, de rechts
staat staat in brand!
Hierbij moeten wij ons, om te beginnen, voor ogen houden dat van al die commen
tatoren en spaleologen geen enkel iemand de ondergang van de Bende van Vandela had voorzien, laat staan voorspeld. Al de kritiek die nu losbarst op diens hoofd en diens manier van doen, leefde niet voor de verkiezingen. Dat is een belangrijke vast
stelling, want als een rode draad doorheen de meeste commentaarstukken loopt nu de stelling dat Vande Lanotte een soorte
ment dictator is geweest die de democra
tie binnen de partij om zeep heeft gehol
pen en de socialistische achterban van zich heeft vervreemd. Om zich vooral te rich
ten op een kleine kring van geestesgenoten - voortaan loftsocialisten genoemd - die zich op de eerste plaats bezighielden met navelstaarderij en het pesten van de groe
nen. Probleem is natuurlijk dat de meeste artikelplegers zelf tot de klasse der loftbe- woners behoren en beroepshalve politiek
correcte methodisten zijn. Dat maakt hun huidige betweterij tot iets bijzonder pot
sierlijk, want ze hebben jarenlang hun hoop
Gezelle citeerde, en dat niet eens zonder enige diepgang). Met Vrancken kunnen we besluiten: het is inderdaad tijd dat Vlaande
ren ook bevoegd wordt over energie!
Het resultaat van deze démarches kennen we ondertussen: ‘s anderdaags reeds werd door quasi-monopoliehouder Electrabel een reuzengroot mistgordijn opgetrokken, waar
achter de hele operatie gewoon verdergaat, en was het allemaal eens te meer een kwes
tie van onvoldoende en/of onduidelijke com
municatie 4 la Freya van den Bossche, enfin:
een misverstand, quoi?
27 juni 2007
en vrees met de top van de gemeenschap
pelijke socialistische actie gedeeld, en kon
den op 10 juni zelf nauwelijks bevatten wat er hun politiek verlengstuk overkwam.
Misschien, Dolenden, hadt gij maar eens wat meer dit rioolblaadje moeten open
slaan. Herhaaldelijk hebben wij er in onze kolommen op gewezen dat Vande Lanotte het charisma had van een gebarsten bloem
pot in een zandwoestijn - iets wat wij in iet
wat beleefdere bewoordingen thans ook in de meeste van uw analyses zien opduiken.
Wij hebben ons krom gelachen met zijn initiatief om opnieuw “arbeiders" naar het parlement te sturen, wat door u op goed
keurende commentaren werd onthaald, terwijl ge nu vaststelt dat die achterban van arbeiders massaal heeft afgehaakt - iets wat wij al jaren trouw meldden. Meer dan eens hadden wij het over het totale gebrek aan scrupules van Vande Lanotte, en kijk, plots weerklinkt ook bij u dat de partij uiterst autoritair werd geleid, dat het partijbureau een schaamlapje was gewor
den en dat een paar persoontjes aan de top het mooie weer uitmaakten. (Intussen her
haalt zich de geschiedenis: Caroline Gen- nez is eenzijdig tot partijvoorzitter gebom
bardeerd en Patrick Janssens mag in zijn hoedanigheid van ex-Tubbie een officiële geschiedenis schrijven van de electorale catastrofe die de SP.a heeft ondergaan.) En wat dat wanhopig pogen om Groen! te kopiëren en te overtreffen betreft: herin
ner u ons smalend opstel over het kwe
ken van palmbomen aan de evenaar, van recente datum en ingelijst door onze Heer Hoofdredacteur.
Voor al diegenen die het nu nog niet begrepen hebben en het nooit zullen begrijpen: de SP.a is ten onder gegaan aan totale bloedarmoede, als gevolg van ego
centrisch baasschap en alsmaar toenemend nepotisme (Van den Bossche, Vanveltho- ven, Tobback, Claes ...). En ze zal nog ver
der de dieperik in gaan als ze haar wagentje blijft vastkoppelen aan de Belgische con
structie. Voor één keer lijkt Vande Lanotte begrepen te hebben dat de partij zich de komende periode best niet te anti-Vlaams opstelt. Vanuit Sint-Niklaas evenwel heeft de Dinosaurus Dementicus Willockxensis al laten verstaan dat hij best nog een paar electorale meppen extra wil op zijn bij
ziend mombak-
£,,>! TliJftüEifee
Gevaarlijk erfgoed
Men heeft op de televisie de schandelijke beelden kunnen zien van de deplorabele toe
stand waarin de meeste kassen en groen
huizen in de 'Nationale’ Plantentuin van Meise staan te verkommeren: levensgevaar
lijk voor het personeel dat nog in de buurt moet komen! Om het met Mark Demes- maeker (N-VA) te zeggen: ‘Vlaanderen wil dit domein beheren als een goede huisvader, maar kan en mag dat voorlopig niet doen’.
De oorzaak kent men: lees verder blz. 14
4
De Boerenkrijg
Een paar weken geleden kreeg ik het in mijn kop eens het Boerenkrijgmuseum van Overmere-Donk te bezoeken. Pastoor Penne had dat indertijd gesticht en de collec
tie stond al een tijdje niet te best bewaakt in het vroegere raadhuis van Overmere zodat in de loop der jaren sommige verzamelaars hun verzameling illegaal aanvulden. De pas
toor had altijd gedroomd van een nationaal museum aan de oevers van het meer, maar of hij gelukkig zou geweest zijn met het resul
taat dat vorig jaar in 2006 geopend werd, betwijfel ik. Dat museumpje heeft nu de bela
chelijk politiekcorrecte benaming “Klim naar democratie" gekregen en dus zijn er “pour besoin de la cause” nog wat krantenknipsels aan toegevoegd uit de periode na de Boe
renkrijg. Die opstand blijft echter nog steeds het te magere hart van het museum en het is duidelijk dat andere lokale musea hun col
lecties niet overgeheveld hebben naar Over
mere. Er zijn natuurlijk interessante dingen te zien zoals een paar mooie historische kos
tuums, de replica van een guillotine en vele documenten die bewijzen dat de Fransen en hun collabo’s wel degelijk alle wet- en regelgeving plus de keiharde vonnissen twee
talig publiceerden. Maar “nationaal” is het museum jammer genoeg niet. Een en ander zal er ook wel mee te maken hebben dat de hele opstand teveel geassocieerd wordt met Vlaams en katholiek en dat is vandaag taboe;
zeker in de media.
De cultuurbarbaar B. de Graeve kreeg in 1998 de vraag een en ander te laten herden
ken door de openbare omroep en hij veegde hoogmoedig alle voorstellen van tafel, want zo'n programma’s waren slecht voor de kijk
cijfers. (Hij weigerde ook ieder program- mavoorstel. zelfs gefinancierd door buiten
staanders, ter gelegenheid van de 500ste verjaardag van de geboorte van Karei van Gent.) De herdenking van de Boerenkrijg beperkte zich dus negen jaar geleden tot wat populaire en wetenschappelijke publicaties.
Er is inderdaad in de twee eeuwen sedert de opstand een en ander geschreven, al valt het op dat veel van de publicaties meer ver
tellen over de auteur, zijn plaats in het poli
tieke spectrum en de gebeurtenissen van de eigen tijd dan over de feitelijke gebeurtenis
sen. Tot voor kort kon je de meest uiteenlo
pende versies horen waarbij de archiefstuk
ken zorgvuldig geselecteerd werden om het eigen gelijk te bevestigen.
Geen krijg van boeren
De publicaties ter gelegenheid van de 200ste verjaardag tonen toch een zekere consensus. Eerst en vooral was de Boeren
krijg geen opstand van met sikkels en zeisen gewapende boeren tegen de Franse bezetter.
De meeste opstandelingen waren ambachts
lui, dat wil zeggen kleermaker, glassnijder, smid, bakker, molenaar, handelaar, enz. Dat waren dikwijls mensen die lid waren van een ambacht of gilde en die de grond onder hun voeten voelden schuiven toen de Fran
sen alle eeuwenoude reglementen afschaf
ten. De op een na grootste groep bestond uit dagloners die als arbeider in de nijver heid of op een boerderij de kost verdienden Dan eerst kwamen de echte landbouwers of pachters. Toch noemt men de opstand Boe- renknjg omdat bijna niemand van de opstan- dehngen uit een grote stad komt. In het oude graafschap Vlaanderen was er geen enkele act'« -n Brugge. Gent of Oostende n de gro e steden waren garnizoenen gelegerd en tegen deze ervaren en talrijke loldaten Z °PT?d ubi' voorb«t tot misluk- DphI ƒ de kleinere «eden zoals Dendermonde, Geraardsbergen, Lokeren of Roeselare en in de dorpen kan men zelfs met weinigen een en ander riskeren, omdat daar ' |W'!? maar een bar|dvol gendarmes was.
In de grote steden waren de meeste gewone mensen zeker niet gelukkig na vier jaar Franse bezetting. De Fransen waren als gieren neergestreken en hadden geroofd, geplunderd en afgeperst waar ze maar kon
den. Maar in de grote steden woonden ook de mensen die profijt hadden bij de Franse bezetting: de advocaten die snel carrière maakten; de nijveraars en fabrikanten die eindelijk verlost waren van de reglementi- tis van de afgeschafte ambachten; de rijke burgers en speculanten die er als de kippen bij waren om de gebouwen en vooral de enorme hoeveelheden gronden (l/6de van Haspengouw bijv.) van de gesupprimeerde kloosters en abdijen te kopen. Zij zouden burgerwachten vormen om de Fransen te
helpen bij de eerste tekenen van onrust en zij aarzelden niet om, zoals in Mechelen, gevluchte opstandelingen te verklikken.
Voor outer en heerd?
Waarom kwamen de mensen in opstand?
Voor altaar en haard is lange tijd het ant
woord geweest, al klopt dat niet helemaal.
Natuurlijk schokten de Fransen de Zuid- Nederlanders met hun agressieve antikatho
lieke houding, al waren die sinds de afschaf
fing van de beschouwende ordes onder Jozef 11 al een en ander gewoon. En de vervanging van de zondag door de laatste dag in een nieuwe tiendaagse kalender viel zeker niet in goede aarde. De belachelijke rituelen van de veroveraars waren geen vervanging. Het botste en het rommelde, maar daar bleef het bij toen de Fransen in september 1796 ook de reguliere kloosterordes ophieven.
En toen de priesters een jaar later in de ver
overde Nederlanden ook de eed van trouw aan de Republiek en de eed van haat tegen
over de monarchie moesten zweren, gingen de meeste kerken dicht en begon een jacht op de priesters die her en der verborgen leefden. Maar het bleef toch bij incidenten.
Hoe men het draait of keert, de druppel die de emmer deed overlopen, was de ver
plichte militaire dienst: een volstrekte en gehate nieuwigheid. Die Franse wet werd eind september ook in Brussel afgekon- digd en de rekrutering begon onmiddellijk.
En daarmee begon de opstand op zaterdag 12 oktober 1798 in Overmere. En vandaar ontwikkelde de rebellie zich als een veen
brand door een deel van Vlaanderen, Bra
bant (ook Waals-Brabant), het huidige Lim
burg, het noorden van Luik en Luxemburg.
Daaruit blijkt al dat de Boerenkrijg geen zui- ver Nederlandstalig verschijnsel was en dus weinig te maken heeft met een opstand van alleen Vlamingen tegen de Fransen. Maar voor begrijpelijke politieke redenen heeft men honderd jaar later aan Vlaamse zijde wel die indruk gewekt en voor dezelfde taal
politieke redenen hebben de Franstaligen de opstand verzwegen of geridiculiseerd
Lange tijd is gedacht dat de Boerenkrijg geïnspireerd, gefinancierd en zelfs georga niseerd was door de Britten en de Oosten- njkers, maar daar is geen enkel bewijs voor Het is met omdat er wat wapens werden fpn Vd fn er wat deserteurs uit het Oos- tenr |kse leger meevochten dat er een mas- enPalsngek e 'i' dfaaide de «eruch«nmo- len as gek en vele opstandelingen hoopten kwam Hop' buitenland die nooit echt d^stand? h'er 60 daar de leiders van sprake «J "86" °Verle?den> « er nooit van één8 6eSt Van 6en natl0nale opstand, van een orgamsatie. Het bleef altijd impro- seren al was er her en der wel degelijk UUr:. er werd b'jvoorbeeld soldij a ■ Niet alle opstandelingen waren ide- a isten, want er werd behoorlijk wat geplun
derd en gestolen.
Bloedig einde
VVat wilden de opstandelingen? De Fran
sen buitenwerken, duidelijk, maar dan? Er waren er die graag de keizer uit Wenen weerzagen, want die had toch niets te ver
tellen en dus konden de Nederlanden zich
zelf verder besturen. Anderen dachten al aan de Oranjes. En de meesten hadden geen idee wat ze na een overwinning wilden.
Voor de Fransen was de Boerenkrijg maar een plaatselijk brandje. Dit was niet de Vendée of de Chouannerie, waar legers van 100.000 soldaten nodig waren om de opstand neer te slaan. Met hun mobiele colonnes van een paar honderd soldaten en wat kannonnen (de opstandelingen hadden geen artillerie) sloegen de Fransen zonder veel moeite een plaatselijke opstand neer waarna de gevluchte opstandelingen ergens n hand een trokken en daar weer het hef n handen namen, tot een volgende Franse ta° bekras6 DeatCnkrCnnen dCaan«ewezen vrij kort va„ ? kat-en-muisspel duurde l2 oU«k de °pStand 'n Overmere op '2 okxober tot het bloedige einde in Hasselt h|P 5rdheCei??ber' Voor eenmalige begrippen bleef het bloedvergieten binnen de perken maar wij denken daar uiteraard anders over' want er sneuvelden minstens 5.000 opstan
delingen in de vele veldslagjes, belegeringen paar hamdS- °pSta"d werden ^g e^n voordeh menSCn terecht««teld. maar voor de begrippen van die tijd bleef een bloe
dige repressie zoals in Lyon of Nantes uit.
JanNeckers
Studentikoos
vaderlands wiegelied
Vrolijk onvaderlands lied op de voois van “Die studentejare gaan verby"
en van Hi illohr^arLe <• ' en van Hullebroecks Wiegelied (laatste strofe).
Guy Verhofstadt is goddank voorbij, voorbij bet rijk der blauwen.
De burger zette Guy opzij:
hij was niet te betrouwen.
De burger was z’n kuren zat en Guy een vogel voor de kat.
Wij wensten met z’n allen dat paarse Guy zou vallen! (bis) Duimen wij nu paars ligt op z’n gat, tot spijt van Flup de Taaie,
dat belgië heeft z’n tijd gehad en voorts gaat naar de haaien.
Wij zingen dan uit volle borst bij ‘t lessen van de grote dorst:
O, land op apegapen,
blijf eeuwig, eeuwig slapen! (bis) Wie zal er ‘t belgieksken dan douwen?
En doen het de Coburgers niet?
Wie zal om dit apenland rouwen als ‘t morgen geen daglicht meer ziet?
Taaie, taaie Flup, speel uw spel.
Douw, douw, dieredijne.
Taaie, taaie Flup, speel uw spel, maar wij zeggen belgië vaarwel, (bis)
Dertien jaar geleden startte Bertrand Couseele in Poperinge zijn eerste Bin, eigen
lijk een opdracht voor de overheid, onder
tussen uitgegroeid tot een netwerk van niet minder dan 370 gelijkaardige informatie
punten. Ze bewijzen nog dagelijks hun nut, want bij inbraken of pogingen tot inbraak, uitgifte van valse eurobiljetten, ontmaske
ren van nepagenten of andere oplichters worden alle leden - omwonenden en betrok
ken winkeliers - onmiddellijk op de hoogte gebracht, wat heel wat misdaden verijdelt.
Telefoneren kost echter geld. De speciale Bin-foon, afgehuurd bij Belgacom, die moet zorgen voor de snelste berichtgeving, wordt door de overgrote belangstelling te duur voor nog echt vrijwilligerswerk (4.000 euro in West-Vlaanderen alleen.)
Als de overheid niet bereid is te inves
teren in deze degelijk uitgebouwde struc
tuur, dan dreigt het buurtinformatienetwerk slachtoffer te worden van zijn succes!
Ere wie ere toekomt, het is de krant Het Laatste Nieuws die het patent mag opei
sen voor het nieuwe speeltje waaraan poli
tieke duiders duidelijk nood hadden na het failliet van “de peilingen”. Terwijl de forma
teur nog druk doende was om het in tijds
duur onbeperkte “njet” van de Walen af te wegen tegen het voor 2009 onverwijlde
“ja” van tsjeven en de cactusniveanen voor een staatshervorming, pakte die krant al uit met... een nominatieve samenstelling van
1
voopwaar
VOOR DE WAALSE HAAN ZAL &AATEN ZULT GE VLAANDEREN
V
erloochenen (VRIJ NAAR MAT 26-34)>
ZWWW ZWWW..-
De dingen dezer dagen
<
3 o
foN
HectorvanOevelen
de regering. Pronostiekje weliswaar. Want ze wisten in Kobbegem ook wel dat het onvoorzichtig en voorbarig was. En ook dat er nog geen sprake was van oranjeblauwi onderhandelingen. Maar toch kregen o.a. al de koppen van De Gucht, van Quick- dinges en van Don Jüan Dewael op ons ont
bijtbord als gerecycleerde ministers. En als de rest van de media nu nog wil meespelen' dan is onze politieke kleutertuin alweer een dimensie rijker.
Herdenking
Enkele chauffeurs van De Lijn hebbed vorige zondag de eerste verjaardag *a het "busincident” herdacht waarbij Gu|d Demoor overleed nadat een groepje j°n geren" hem hadden “bijgewerkt”. De c^aU feurs deden dat door een minuut stilte houden. Zij deden dat uit eigen beweg|p5 niet op initiatief van de vakbonden of De B Die zouden daar trouwens nooit zelf °P men. Het was toch maar een “incident •
Er loopt momenteel een proces 'n„.
band met het “incident”. De 18-jarige I gere" die de dodelijke trap zou hebben ven, riskeert tien jaar cel, waarvan twee uitstel. Uitspraak volgende donderdag-
Cumulard
Jos Geysels, de onvolprezen strateeg d'e I partij Agalev in 2003 naar nul zetels in de ka leidde, wordt de nieuwe voorzitter van /'• ■.-■
Heeft nijvere Jos daar nog tijd voor? ^?an blijft ook voorzitter van boek.be en bestuu van de KVS. Hij schrijft bovendien ook nog dragen voor de lijfkrant van de loftsociol's De Morgen. Hoe doet hij het, nietwaar?
STAATSHERVORMING 6EEN
- - t
francofone MESTHOOP
De dingen dezer dagen
Mandarijn Eppink
Zegmewieerop uw boekvoorstelling opdaagt en ikvertel u wieu bent.In hoe verre dit adagium steekhoudt, laten we in hetmidden, maar vertellen wie Derk- Jan Eppink is louter opbasis van de bezoekers van de presentatie vanzijnrecentste boek - Europese mandarijnen - is geen sinecure. Erwaren natuurlijk de drie gelegen- heidssprekers: de voormalige eurocommissarissen Frits Bolkestein - kil en zakelijk -en Karei Van Miert - helderen didactisch -maar ookoud-premier Wilfried Mar- tensdie er met de jarenenkel wazigeren drammeriger opgeworden is. Maarhet interessantste zicht kreeg jedoor in de perszaalrond te kijken. Van Knack-direc- teur Rik van Cauwelaert over schrijver en columnist Benno Barnard toteuropar lementslidBartStaes (Groen!).
Ook journaliste Mia Doornaert (De Standaard), de hoofdeconoom van Petercam, Geert Noels, JefValkeniers (VLD),Jean-MarieDedecker enzijnkompaan Boude- wijn Bouckaert,en zelfs dichter Hendrik Carette, geen onbekende in de Brusselse artistiekescène- allenmaakten hun opwachting. Kortom,een helepotpourri. Dat zegt tochiets overde auteur.
In al die jaren dat hij beneden de rivie
ren rondloopt, leerde hij een heleboel men
sen kennen. Zijn ‘inburgering’ begon onmid
dellijk nadat hij door het NRC-Handelsblad naar De Standaard ‘gedetacheerd' werd. Maar ook toen hij de journalistiek inruilde voor een kabinetsfunctie bij zijn landgenoot Bol
kestein bleef hij de Belgische politiek nauw
gezet volgen. Meer nog dan voorheen werd zijn pen een nagel aan de doodskist van (nu ontslagnemende) premier Guy Verhofstadt.
Het leidde tot de gekende intimidatiepogin- gen van het blauwe konijn in de hoogste regi
onen van de Europese Commissie. Zuiver toevallig natuurlijk, maar de dag dat Eppinks boek voorgesteld werd, lag ook het gratis te verkrijgen propagandaboek van Verhofstadt 'n de krantenwinkels.
‘ Mort subite ’
Europese mandarijnen’ werd alvast niet de zoveelste saaie turf over het functioneren van de complexe Europese instellingen. Nee, het is een typische Eppink-cocktail: prettig geschreven, erg anekdotisch en met de iro
nie die permanent om de hoek schuilt. Het ls niet onze bedoeling al te diep in te gaan op al de lotgevallen die de gezapige Nederlander te beurt zijn gevallen, maar eentje kunnen we u toch niet onthouden. Als rechterhand van Frits Bolkestein was hij nauw betrokken bij het dossier over de liberalisering van de posterijen. Dit betekent dat veel tijd geïn
vesteerd moest worden in informele con
tacten. Met een ruwe Britse vakbondsman bijvoorbeeld. Op een mooie dag was hij in de gekende Brusselse kroeg ‘A la mort sub
ite’ op de man aan het inpraten. Urenlang.
Dit ging gepaard met het nuttigen van ette
lijke liters bier, een bedrijvigheid waar de Brit erg beslagen in bleek te zijn. Het resultaat liet zich al raden. Na afloop van het gesprek liep een benevelde Eppink bijna onder een voorbijrazende bus. De syndicalist kon hem slechts op het allerlaatste moment tegen
houden. En zo staan er wel meer anekdotes van deze slag in ‘Europese mandarijnen’.
Prinses
Er is Eppink in de weken na het verschij
nen van zijn boek meermaals verweten te streng voor de Europese Commissie te zijn.
Het leverde alvast een bitsige polemiek in
‘De Standaard’ met Bernard Bulcke op. En toch, over die Commissie die hij flatterend als ‘de Prinses’ omschrijft, vertelt hij het vol
gende: “Ze is een unieke figuur in de geschie
denis, want zij beheert een rijk zonder leger.
Het Chinese Keizerrijk, het Romeinse Rijk, het Ottomaanse Rijk en het Habsburgse Rijk hadden allemaal een relatief goed functione
rende ambtenarij, aangevuld met een leger dat weerspannige burgers tot de orde kon roe
pen." Zoals gezegd, gaat ‘Europese manda
rijnen’ niet over de formele werking van die Prinses. Wel leer je er als lezer uit hoe zo'n modale Mandarijn zich staande kan houden.
Hoe het netwerken verloopt. Hoe bepaalde onderhandelingen gevoerd worden. Dat soort van zaken. “Ik heb geleerd dat eerlijkheid een deugd is, maar in de wereld van de Prin
ses een zonde”, benadrukt hij. En nog: “De commissie is het levende compromis tussen Noordelijke rechtlijnigheid en Latijnse stre
ken, tussen protestantse rechtgeaardheid en katholieke doortraptheid, tussen mediter
rane langslapers en oostelijke ochtendmen- sen. Het wapen bij uitstel is de floret, niet de hakbijl. In hoge regionen is het taalgebruik vriendelijk, zo niet hoffelijk, maar daaronder wordt de strijd om economische en politieke belangen uitgevochten op het scherp van de snede." Ach. misschien is een dergelijke ana
lyse inderdaad wel wat te pamfletair, maar klinken doet ze wel.
Eppink omschrijft de verschillende types mandarijnen. Wat overdreven clichématig misschien - Eppink oblige - maar zonder meer erg gevat geformuleerd: “Belgen zijn ideale mandarijnen, gewiekst en wendbaar. Hun gebrek aan ruggengraat is een deugd.” Ver
houdingsgewijs zijn er trouwens heel wat werkzaam bij de Prinses: bijna 5.000, tegen
over 2.000 Duitsers of 2.700 Fransen. En hij vervolgt: "Ik heb Nederlandse mandarij
nen altijd als zwakke onderhandelaars erva
ren omdat ze willen opereren in een wereld zonder macht. De Nederlander denkt dat hij met 'goede argumenten’ en een ‘goed ver
haal’ het gelijk vanzelf aan zijn kant krijgt.
(...) Een Italiaan is een veel betere onder
handelaar. Hij lijkt sympathiek, maar is door
trapt. Hij zegt het een en doet het ander. Hij nodigt je uit voor een ‘open gesprek’, maar sluit achter je rug allianties om je klem te zetten. (...) Franse onderhandelaars werken vanuit une logique, die doorgaans vrij goed overeenkomt met eigenbelang. Zij wijzen op een structuur, op voorgaande besluiten en hun onderling verband en blijven stug onder
handelen tot ze het best mogelijke resultaat hebben. Ze zijn geboren politieke onderhan
delaars. (...) Britten zijn uitgekookter dan je zou denken. Nederlandse onderhande
laars maken vaak de fout te denken dat Brit
ten denken zoals zij. Zoals de Fransman zijn logica heeft, zo heeft de Brit zijn pragma- tic approach, die trouwens ook automatisch zijn eigenbelang dient. De Brit houdt geen
filosofische referaten zoals de Fransman, maar probeert een voorstel op maat te snij
den met zogenaamde praktische suggesties.
Soms zijn ze zo behendig dat de inhoud van het voorstel volledig wordt omgedraaid.”
Tot slot komen de Belgen weer op de proppen: “Ze zijn stille onderhandelaars die proberen hun eigenbelang via de achterdeur te arrangeren. Ze missen het vileine van de Italiaan en de logica van de Fransman. De Belg spreekt doorgaans op lage toon voor het beste resultaat: ze schieten op het laat
ste moment de winnaar te hulp.”
Jezuïetenstreken
Er wordt Eppink wel eens voor de voeten geworpen te kort door de bocht te gaan.
Vaak is dit verwijt een uiting van kleinzerig
heid, maar soms draait het om meer dan een geviseerde met lange tenen. Neem nu het vermeende akkoordje dat hij met VB-par- lementslid Francis van den Eynde sloot. De Gentse volksvertegenwoordiger (“Een typi
sche Vlaams-nationalist uit de oude doos”) was toen voorzitter van de commissie Infra
structuur in de Kamer.
Bolkestein zou die commissie toespreken - wat Van den Eynde op Eppinks verzoek zou geagendeerd hebben - en De Croo zorgde er via enkele informele contacten voor dat het geplande nummertje van de PS niet door
ging. Alleen, wat bleek uit een lezersbrief van diezelfde “typische Vlaams-nationa
list uit de oude doos” die in het weekblad
‘Trends’ verscheen: hij was die dag gewoon
weg niet aanwezig ("uit het weekblad blijkt dat ik toen afwezig was”). Het was dan ook niet met hem, maar met zijn plaatsvervan
ger dat Eppink het op een akkoordje gooide.
Een spijtige slordigheid, of is hier meer aan de hand?
“Ik ben hier als Calvinist toegekomen en als Jezuïet weer vertrokken”, benadrukte Eppink op de presentatie van zijn boek. Quod erat demonstrandum. Ondertussen woont Derk-Jan Eppink in New-York, hij volgde zijn Russische vrouw die voor de Verenigde Naties gaat werken. Zal hij over enkele jaren terugkeren als een man vol gereformeerde manieren?
PmM.
Derk-Jan Eppink, ‘Europese man
darijnen’, Tielt, Lannoo, 2007, 304p.
Samen met de Nederlandse versie, verscheen ook eenEngelse versie van het boek.
Naar een ANZ-scenario?
De bestuursverkiezingen bij de Vlaamse Volksbeweging (VVB) leverden een verrassing
°t>- Er was geen kandidaat-voorzitter. En noch-
*°ns waren er geruchten. Erik Defoort, werd nier en daar luidop gefluisterd. Het was dus f°ut. Hoewel, niet helemaal, er waren gesprek
ken geweest met Defoort, maar die hapte niet tQe, om persoonlijke redenen.
Bij gebrek aan voorzitter koos de algemene v^rgadering van de VVB een nieuw bestuur (met ttvee nieuwelingen Pieter van der Moere en Her-
""g von Onkelen, en veel oudgedienden). En er Z|jn dan ook maar twee ‘waarnemend voorzit- ters’ verkozen. Huguette de Bleeker en Pieter ouwens. Wat is dat toch met die voorzitters in e Vlaamse beweging? Vorige keer werd de ver- I 'ezingen van een voorzitter in de VVB verschil- ende keren uitgesteld, om uiteindelijk bij een J?terne kandidaat, Rita de Bont, uit te komen.
eze keer is er geen kandidaat. En herinner u ,°e lang het ANZ zocht naar een voorzitter, na vertrek van Bruno Valkeniers. Om na maan- St een lnterne kandidaat uit te komen, Erik
°ffelen. Zonder die mensen oneer te willen tek^°en’ roe?1 dat toch vraSen °P- d'1 een
en von gezondheid van de Vlaamse bewe-
^Ve zouden er durven aan twijfelen. Gek hg.en Bet onafhonkelijkheidsdenken deed
°og nooit zo goed. Maar de verenigingen die we '’"afhankelijkheid promoten, doen het dan ee^ n'et Z° ^oec*‘ Vlaamse beweging in om Cri3's’ Waarom spreekt het niemand aan
°PvVn°rZ'tter te wor^en’ Daarnaast is het ook is 0 en(f dat de kaders verouderen. Waarom
$Q,r 8een 'nstroom van jongeren meer? Mis- n0Jen boeten de verenigingen maar eens goed buifn*en °ver hun werking. Wij hebben er als o>is Sn^taan^er Seen oordeel over te vellen, maar SCBien is het allemaal een beetje te veel, te '"^ikkeld, té.
de h re<fen buiten de verenigingen? Zijn is d SSte bochten echt naar de partijpolitiek ? gro 6 °antrekking van de Vlaamse partijen zo boiv d,at het tot tekorten leidt in de niet-partij-
y'eke Vlaamse beweging?
eel vragen waar in de Vlaamse beweging
Minder postbodes gebeten door honden
toch eens over nagedacht zal moeten worden. O ja, de versverkozen waarnemende VVB-voorzit- ters willen hard en snel op zoek naar een kandi
daat-voorzitter. Benieuwd of dat snel zal lukken of het een ANZ-scenario wordt. Lang zoeken en dan toch iemand van de eigen kring nemen. Of wacht de VVB de regeringsonderhandelingen af, in de hoop een gefrustreerde afvaller op te vis
sen. ? Wie weet.
Wat de sinjoren...
...uiteindelijk toch mochten vernemen, was de begrafenis op 16 juni in Borgerhout van Fer- nand Hoek. Vorige week brachten wij daar een echootje von. Dezelfde dag bracht Gazet van Antwerpen ook een bericht, met de vermelding dat “het nieuws pas nu bekend werd”. Pas nu?
Dan waren wij eerder op de hoogte dan de pro
fessionelen van de Gazet.
Een nichepartijtje
Een parlementslid van de SP.a, dat anoniem wenste te blijven, maakte een eenvoudige maar rake analyse van de ondergang van zijn partij.
Hij merkte op dat de traditionele socialistische kiezers zich niet meer herkennen in de partij en haar boegbeelden, en dat de SP.a zonder die achterban gedoemd was “een nichepartij voor de linkse intelligentsia” te worden. ‘‘Toch is het dat wat een deel van de partijtop wil, want som
migen hebben duidelijk geen zin in een back to basics-operatie." Hij geloofde dus duidelijk niet in een herbronning. Een extra moeilijkheid bij het heropvissen van de oude achterban is natuurlijk dat die echte socialisten uit de fabrieken en de volkshuizen niets moeten weten van de multicul
turele experimenten waar de partijtop zo verzot op is, en nog veel minder van het socialistische geflikflooi met de islam. Maar waar beklagen ze zich over? Patrick Janssens heeft indertijd immers beslist dat de Socialistische Partij Anders moest zijn. Welnu, ze zijn toch anders.
Worstendraaier
meman, die de partij op een ander spoor heeft gezet, spoor dat, zoals blijkt, naar de afgrond leidt, en nu moet hij uitleggen waarom de trein in de afgrond rijdt. Het is precies olsof een ter verantwoording geroepen worstendraaier, die er heilig van overtuigd is dat zijn pensen perfect van vorm en smaak zijn, moet uitleggen waarom de klanten zijn worsten niet lusten.
leveraar
Waarop zijn de paarse ministers het meeste fier? Karei de Gucht heeft het nog eens uitdruk
kelijk gezegd in de Concentrakranten: ‘‘Ik zal altijd fier blijven op de twee paarse regeringen.
Op ethisch vlak zijn er met de euthanasie, het homohuwelijk, de homoadoptie en de schuldloze echtscheiding bakens verzet.” Het Grootoosten mag tevreden zijn met zo een ieveraar die zich zo driftig heeft ingezet voor de afbraak von de
"oude maatschappij".
Let wel, de christendemocraat Leterme zal niks aan die “verworvenheden” waarop paars zo fier is, veranderen. Heeft hij bij herhaling gezegd.
De CD&V in dienst van het Grootoosten?
Straffe kost
Malika ElAroud is in Zwitserland veroordeeld wegens het aanhitsen tot geweld en terreur. Zij en haar tweede echtgenoot Mooz Garsalloui stuurden via een webstek in Zwitserland oproe
pen tot de heilige oorlog en terreur in de wereld.
Mailka is de weduwe van Abdessatar Dahmane, een van de moordenaars van Ahmed Shah Mas- soud. Zij woonden toen ook al in België. Na die aanslag moest zijn terechtstaan, maar de rechter sprak haar vrij. "Uw ideeën zijn zeer extreem”, zei hij, “maar daar kan ik u niet voor veroordelen."
Straffe kost. In dit land moogt ge wel oproepen tot moord, doodslag en ter
reur, maar ge moogt niet zeggen dat ge
Patje Janssens wordt geacht een diepgravend rapport te maken over de oorzaken van de teloor
gang van SP Anders. Dat gaat een billenkletser worden. Het is Precies Patrick Janssens, de recla-
