1
Vormingplus regio Antwerpen Klokstraat 12 – 2600 Berchem tel 03 230 03 33 – gsm 0470 10 60 61 www.vormingplusantwerpen.be
Contactpersoon Opvoedinsgondersteuning:
Marjan.blokland@vormingplus.be 0470 10 60 61
Netwerk Pedagogische Civil Society Antwerpen
Presentatie Marjan Blokland EXPOO 15/01/15
Anekdote
Jamaâ (IC) en ik zitten naast elkaar in een oudergroep – ik begeleid een groep ouders rond opvoeden van tieners.
Een grootvader (Afghaan) vertelt
Hij rijdt elke dag met de fiets langs Park Spoor Noord
Ziet jongeren rondhangen en druft er niks tegen zeggen of te vragen waarom ze niet naar school zijn..
“Waarom niet?” vragen wij.
Hij is bang voor de reactie van de jongeren . En voor wat andere ouders gaan zeggen.
Jamaâ en ik kijken elkaar aan en denken: “Dit is de kern van pedagogisch burgerschap!”
Wij vragen hem: “Wat als we allemaal een beetje meer tegen elkaar zouden vertellen over die
opvoeding – als we van elkaar zouden weten: ik praat met andere vaders over die tieners en dat is de normaalste zaak van de wereld als we ook tegen hen gaan praten”.
Hij antwoordt: “Als andere ouders weten dat ik hier rond rij en dingen zie en dat ik niet bang moet zijn – dan zou ik wel iets zeggen”.
Dit moet je vastpakken in de PCS. Zulke dingen. Dingen die ouders belangrijk vinden maar waar ze als individu alleen geen vat op hebben.
En zo herkenden we telkens bij een collega die groepswerk doet met ouders weer andere anekdotes.
Vanuit deze erkenning van elkaar als partners en groepswerkers zjin we gestart met een NETWERK PEDAGOGISCHE CIVIL SOCIETY.
2 WIE ZIJN WE?
- 12-tal collega’s die op een of ander manier verbinding hebben in de stad of een organisatie:
Inloopteam, Minderhedenforum, Internationaal comité, Centrum Kauwenberg; Gezinsbond, Symbiose vzw (ondersteuning Afrikaanse vrouwen); Opvoedingswinkel, IVCA, de8,
Vormingplus.
- We werken allemaal met groepen ouders rond opvoedingsondersteuning en opvoeden en opgroeien in de stad; of we zijn hierbij betrokken op een ander niveau.
- We zijn professionals als intercultureel werker, sociaal-cultureel werkers; hulpverleners, ervaringsdeskundigen en/of begeleiders van mensen die armoede leven
- We hebben 1 gezamenlijk buikgevoel, namelijk: als we los van elkaar met onze groepen blijven werken, gaan we er met het ondersteunen van sociale netwerken niet geraken …. Dan wordt het niets met dat omgevingsgericht stuk opvoedingsondersteuning.
WAT is het netwerk?
- Een groep van +/- 12 professionals die peer to peer (op basis van gelijkwaardigheid en verwondering voor elkaar)
- Kennis gaan DELEN en BUNDELEN - Nieuwe dingen gaan LEREN en ERVAREN - Dingen gaan DOEN – exploreren
WAAROM? (OM:)
We lezen overal “it takes a village to raise a child”… en, we knikken: ja, da’s juist.
Maar wààr is die village? Hier is een huis, daar is een organisatie, ginds komt een groep samen…
Het is meer een geheel van losse eilandjes en er is niet echt verbinding.
We hebben meer “Publieke familiariteit” nodig = we herkennen elkaar op de tram, in de straat, we herkennen de kinderen – er is minder anonimiteit.
Uitygangspunt van PCS = Samenlevingsproblemen: los je die op met bijv. meer blauwe op straat?
Hoe ziet die samenleving er dan uit?
In een PCS ga je de pedagogische kracht in de samenleving aanwakkeren.
De kern hiervan is dat ouders zelf in staat zijn om belangrijke initiatieven voor zichzelf en hun wijk te ontwikkelen. Ouders (“pedagogische burgers?”) zijn eigenaar bij het aanpakken van initiatieven voor hun eigen wijk of groep.
Groepswerkers nemen eerder een coachende rol op en kan afwisselend prikkelend, bevragend, reflecterend zijn.
Belangrijk is dat we gaan VERBINDEN. Op zich is het een hele uitdaging, denk bijv aan TAALverschillen, opvoedingsstijlen,…
Hoe doen we dit?
- We hebben op dit moment geen extra subsidies (wie weet in de toekomst?)
3
- We werken nu wel al aan erkenning (een beetje) door met de onze oudergroepen naar buiten te komen, bijv. oudergroep Centrum Kauwenberg opendeurdag 26/11/2014 met film en sociaal-artistiek werk van de oudergroep én van de kinderen.
- Indien overheden het werk voor PCS zouden ondersteunen, dan graag alleen maar via een breed kader (faciliterend). Laat ons voor de rest ons werk doen. Laat vooral de ouders zelf aan het werk gaan waar zij dat willen en kunnen. (Middenveld en burger)
- We maken afspraken – leggen een plechtige gelofte van samenwerking af ;-)) - We leggen werkingsprincipes vast:
o Ouders staan centraal – ouders dragen de pedagogische civil society en delen de verantwoordelijkheid als opvoeders ze bepalen mee de vraag “waar willen we met de opvoeding naartoe in deze samenleving?”
o Het is niet “dwingend” – er is ruimte voor ouders die willen evt met een prikkel…
o We gaan niet alles professionaliseren (vrijwilligerswerk) o De waarde van zelforganisaties wordt bekrachtigd
ACTIVITEITEn
- 4 vergaderingen sinds maart 2014
o Theorie en praktijk koppelen: een discours beginnen rond pedagogisch burgerschap
Effect : dit wordt opgenomen in de respectievelijke organisaties, het begint te rollen…
Je kan even vanuit helikopterperspectief naar je eigen groepen kijken o Lijstje met afspraken vastgelegd vanuit zoomsessies
- Volgende maand gaan we allemaal samen naar Utrecht – kosten laag en gedeeld. Daarna gaan we thematisch verderwerken.
- Praktijk: geen geweldig gropot neiuw project,w el: de groepen en samenwerkingen die NU lopen – daar proberen we oudergroepen avn samen te brengen in december
- In de eigen groepen krijg je een oriëntering naar buiten ipv een terugvallen op zichzelf… zie voorbeelden
o Symbiose samen discussiëren over armoede/gekleurde armoede;
o Groepen IVCA/Opvoedingswinkel/Symbiose/ KAUWENBERG: samen discussiëren met jongeren en met verschillende nationaliteiten (simultaan vertaald 60 mensen rond dialoogtafels en samen eten)
o Ouders veel meer stimuleren om met elkaar in gesprek te gaan en ervaringen uit te wisselen als je alleen top-down informatie doorstroomt, krijg je geen
betrokkenheid als groep.
- maar dit is nog niet structureel; 1x per jaar is niet genoeg – maar wel een begin.
Kanttekeningen (die zijn er altijd – hoe ga je daarmee om: zorg dat ze je dun lijntje niet doorknippen…)
4
- Geld nodig? Natuurlijk, maar: met stoelen en tafels kom je al een eind – iedereen doet eigenlijk zijn job, maar heroriënteert zich iets meer naar buiten….
- Probleem van resultaten en effecten die verwacht worden op korte termijn… we kennen nu al zo’n 50 jaar het belang van sociale cohesie; er staan bibliotheken volgeschreven een heel belangrijke = Robert Putnam.
In Utrecht heft Micha de Winter het allemaal terug voor ons samengevat: je lost samenlevingsproblemen alleen maar op door goede onderlinge verbindingen.
- Je moet gewoon beginnen, want je kan je blijven afvragen:
Is er wel een Pedagogisch civil society mogelijk als er geen netwerk is?
