VIIJH. EN DEMOCIATIE
Zaterdag 26 Juni 1954 - No. 310 ·
V alkspartij of
massa-partij ?
(Zie pag. 5)
WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE
OP LANGE AFSTAND
E en behartigenswaardig woord schreef Willem
· van de Pas terneer, toen hij in De Volks~
krant van 19 dezer een artikel over het gerucht~
verwekkende mandement begon met de zin: "Een bisschoppelijk mandement werkt op lange af~
stand". WiJ zouden trouwens dit gehele artikel wel ter lezing willen aanbevelen aan allen, die het jongste mandement uitsluitend uit de politieke gezichtshoek bezien, - niet omdat wij het met de strekking van het artikel eens zijn, integen~
deel!, màar. omdat het zulk een fel licht werpt op de invloed die het episcopaat sinds honderd jaar op ons openbare leven uitoefent.
... ...
.
D e schrijver trekt een parallel tussen het huidige mandement en dat van 1868, dat leidde tot de definitieve breuk met het liberalisme, schoon het zich in hoof~zaak bepaalde tot de school~
kwestie, waarin het episcopaat toen onomwonden koos voor de bijzondere (r.k.) school.
Evenals thans waren er ook toen notabele katholieken, die het met de inhoud van het man~
dement niet eens waren, bijv. omdat ook zij er volkomen isolering van het roomse volksdeel van vreesden, dus precies als thans bijv. de heer Wil~
lems, voorz. van de Kath. Werkgemeenschap in de P.v.d.A.
Evenals thans was er onder het - in dP ruime zin des woords - vrijzinnig denkende volksdeel geweldige beroering over het ingrijpen van de bisschoppen in wat zij - als vrijzinnigen - privé aangelegenheid van de individuele katholiek acht~
ten.
En - merkwaardigerwijze - waren er toen evenals thans anti~revolutionnairen, die het bis~
schoppelijk . voorbeeld ook door hun kerk na ge~
volgd wilden zien. In een dool' Van de Pas geci~
teerd schrijven aan Dr Ph. J. Hoedemaker heette het: "Dat Mandement moet ook voor ons (be~
doeld is: de a.r.) niet vergeefs gesproken zijn: o, mocht het zijn, dat ook in onze Kerk even wijze, ware, krachtige en overt~igende woorden werden gezegd als de bisschoppen het op Rooms~Katho~
lieke wijze hebben gedaan. Het is dringend en gebiedend noodzakelijk, want het geldt niet alleen het kind en het onderwijs, maar de toekomst van alle belijdende Christenen".
Wie dit citaat uit 1868 vergelijkt met hetgeen ,.Trouw" op 2 Juni j.l. schreef, zal inzien, dat er in welhaast een eeuw tijds - en wèlk een eeuw I -ten principale niet véél veranderd is . .,Trouw"
immers verklaart dat het geen betoog behoeft, dat het blad het van harte eens is met het man~
dement als oorlogsverklaring van de R.K. kerk
aan de doorbraak en aan de voornaamste drager van de doorbraakgedachte, de P.v.d.A. En het voegt hieraan toe: "wij zouden wensen dat de kerken der Reformatie op dat punt een even. dui~
delijk en even beslist geluid gaven. Want het ge~
vaar, dat de R.K. kerk ziet, moeten toch ook de belijdende protestantse kerken zien en daarvan op haar wijze getuigen. Dat is nodig omdat maar al te veel leden van die kerken menen dat het lidmaatschap van bijv. het N.V.V. en van de P.v.d.A. en van allerlei neutrale. maar in wezen liberale organisaties zich verdraagt met hun chris~
telijke belijdenis".
"' * ...
Het is goed op deze historische parallelie te wij~
zen, nu grote delen van ons volk zich in hun
na~oorlogse geestesgesteldheid plotseling door het mandement als overvallen voelen. Men meende immers na de bevrijding met een schone lei te beginnen en ons volksbestaan in het teken van vernieuwing en doorbraak op volmaakt andere basis te kunnen opbouwen dan voorheen. Voor wie geen confessionele bindingen kennen is dit alles even eenvoudig als het een eeuw geleden voor al wat vrijzinnig dacht vanzelfsprekend was, dat èèn school voor heel de natie toereikend was.
Voor wie deze bindin9en wel kennen liggen de dingen echter eveneens ook nu nog evenzo als een eeuw geleden. Maar daarom ook tasten de eerstbedoelden zo vaak mis in hun bestrijding van hetgeen het kerkelijk gezag als consekwentie van deze bindingen van zijn gelovigen eist. Ook op dit punt zullen wij, tegenstanders van een men~
taliteit als in het mandement tot uitdrukking kwam, goed doen· ons aan de geschiedenis te spiegelen. En dan is het waarlijk niet alleen het mandement van '68 geweest dat ons op dit punt iets leren kan. Leren, met wat straffe hand het kerkelijk gezag op het hem geschikt lijkende ogen~
blik - als misschien noch zijn onderhorige gelo~
vigen, noch de .,andersdenkenden" dit opportuun achten - weer de teugels grijpt die het èven - en dat kan in een kerk, die vele eeuwen bestaat vrij lang zijn - wat heeft gevierd. Zo deed
·immers Rome een halve eeuw geleden met het z.g. modernisme, waarvan men nu erkennen moet dat het tegen alle toenmalige schijn in, zo niet uitgeroeid ~an toch de kop ingedrukt is. Zo deed Rome, toen het zijn "eigen" geitenfokkersvereni~
gingen oprichtte, de spotlust van zijn tegenstan~
ders trotserend, of toen het zijn "eigen" boeren- leenbankeil in het leven riep en zijn eigen univer~
siteit. En het kan al deze dingen in ons land te gereder, daar het zuilenstelsel en het beginsel
der segregatie wortel geschoten hebben ver bui~.
ten de kringen van Rome, ook in de P.v.d.A. die zich ,thans opwerpt als de eerst geroepene om Rome's uitdaging te aanvaarden.
* ...
N iemand kan voorspellen of het mandement van 1954 eenzelfde uitwerking op ons openbare leven zal hebben als dat van 1868 heeft gehad.
Maar wel mag het verleden allen tot lering strek~
ken die - rooms of onrooms - de geest die uit het jongste mandement spreekt betreuren. De liberale katholieken van een eeuw geleden heb~
ben het hoofd moeten buigen voor hetgeen de bisschoppen toen van hen eisten of zij hebben het politieke veld moeten ruimen, terwijl de liberalen als partij de kracht der confessionele bindingen onder ons volk onderschatten en daarvan de wrange vruchten hebben moeten plukken.
Ook thans vrezen wij dat aan het kortste einde trekken degenen, die menen dat de strijd, door het mandement ontbrand, op het politieke vlak zal worden uitgesti:-eden. Een paar meer of min~
der gunstige stembusuitslagen beslissen in deze niet. "Een bisschoppelijk mandement werkt op lange afstand"!
Dit maakt voor ons de zaak zo ernstig, dat wij ook dit aspect ervan meenden te moeten belich~
ten. deR.
M<>EILIJKE NAAM!
.,Trouw" heeft het met de nieuwe Franse pre- mier slecht getroffen. In één artikel spreekt het blad van Mendès France, Mèndes France, Mendès Fance, Mendès de France en Mendès ..
France.
Als .. Trouw" hem eens bij zijn Hollandsa naam Franco Mendes noemd~ •••• 1
... *
ONTDEKKING
De heer D. Scheps, in Tijd en Taak schrijven ..
de over de reacties die het bisschoppelijk man ..
dement in verschillende kringen van ons volk verwekte, toont zich verheugd over de houding, die de "liberale" pers in het algemeen aanneemt.
Zó verheugd, dat hij zich verbaasd afvraagt•
staan we werkelijk zover van elkaar af?
Wanneer het mandement nodig is geweest om de heer Scheps te leren, dat de liberalen "in het algemeen" voor gewetensvrijheid zijn, dan heeft het althans in dit opzicht goed werk gedaan l
VRIJHEID EN DEMOCRATIE 26 JUNI 1954 - PAG. J
* *
Mr Van Leeuwen mikte in de roos met . zijn mondelinge vragen
De spannint{ op de arbeidsmarkt - Uitvoerit{e discussies en vele amendementen de 1 weede Kamer bij de behandelint{ van: een nieuwe JJ7 et op de- Dierl{enees-
kunst, een nieuwe Jachtwet en een nieuwe Ruilverkavelint{swet
zn .
Met de mondelinge vragen, w-;;lke onze geestverwant mr Van Leeuwen de vorige week tijdens het daarvoor bestemde "vragenuur" in de Tweede Kamer stelde, ht;eft deze wel heel precies in de roos gemikt.
werkvergunningen dit jaar ruimer dan in het verleden het geval was en ook op deze wijze kan enigermate aan het ge- brek aan arbeidskrachten worden tege- moet gekomen.
Zij betroffen het probleem van - om 't zo gemakshalve maar uit te drukken - de arbeidskrachtenpolitiek. Een probleem, dat, in het brede· verband van onze . sociaal-economische politiek, wel het meest a-ctuele is, dat men kan aansnijden.
• • •
K on het bovenstaande gelden als een antwoord op de eerste twee vra- gen van onze geestverwant, in zijn ant- woord op de derde vraag meende de mi- nister ervan te moeten uitgaan, dat de huidige spanning op de arbeidsmarkt hoogstwaarschijnlijk slechts van tijde- lijke aard zal zijn, terwijl emigratie een politiek is op lange termijn.
De vragen, welke de heer Van Leeuwen stelde, luidden:
1. Kan de ministers mededelen, in hoeverre hij in zijn beleid rekening houdt met de omstandigheid, dat in het algemeen gesproken thans in Nederland gebrek
aan arbeidskrachten bestaat? ·
2. Kan de minist~r hierbij mededelen, of en in hoeverre maatregelen zijn ge- llOmen tot het vrijmaken van arbeidskrachten, werkzaam in aanvullende werk- gelegenheidsobjecten?
3. Kan de minister hierbij tevens mededelen of het beleid t.o.v. de emigratie en de subsidiëring hiervan onder invloed van het gebrek aan arbeidskrachten wij- ziging heeft ondergaan?
Hij achtte het be:paald uitgesloten, dat men de emigratiekraan naar de ogen- blikkelijke behoeften van de arbeids- markt zou kunnen dichtdraaien en weer openen.
Ook het antwoord van minister Suur- hoff toonde wel de actualiteit dezer vra- gen aan. De minister verstrekte uitvoe- rige en gespecificeerde gegevens, welke hierin resulteerden, dat er bij elkander eeri arbeidsreserve van werklozen en op aanvullende werkgelegeriheidsobjecten tewerkgestelden is van ongeveer 63.000 arbeidskrachten < w.o. 15.000 D.U.W.- ar- beiders), van wie er echter ongeveer 5000 niet aan die objecten zijn te onttrekken, doordat deze werken door aannemers worden uitgevoerd.
Daartegenover zijn er bij de Geweste- lijke Arbeidsbureaux ruim 40.000 vaca- tures aangegeven, waarvoor men perso- neel zoekt. Op grond van de ervaring
nam de minister echter aan, dat men in een tijd als deze het totale aantal vaca- tures wel op het dubbele, dus op rond 80.000 mocht stellen.
Is er in zoverre dus reeds een discre- pantie, dat tegenover 80.000 vacatures slechts ongeveer 60.000 arbeiders be- schikbaar zijn, deze wordt nog vergroot, doordat vraag en aanbod, wat betreft de beroepen en ook de geografische SPreiding van het beschikbare aantal arbeidskrachten en van de vacatures, in het geheel niet op elkander kloppen.
Zo moeten -ook van de 43.000 inge- schreven werklozen ongeveer 23.000 wor- den gerekend tot de zg. frictiewerklozen.
Dat zijn mensen, die op het ogenblik, dat men de werklozentelling verricht, wel werkloos zijn, maar die binnen zeer korte tijd elders werk vinden.
Het is de normale roulering, welke àltijd in het bedrijfsleven plaats vindt en m o e t plaats vinden en waaraan
:~nen, naar de minister geloofde, niets kan en moet veranderen.
Daarnaast zijn er dan onder die 43.000 ingeschreven werklozen 12.000 moeilijk plaatsbaren, die door lichamelijke of geestelijke gebreken niet zo gemakkelijk in het vrije bedrijfsleven werk vinden.
Dan kan het aantal seizoenwerklozen ender die 43.000 nog op ongeveer 4000 worden geschat, hetgeen vooral op de landbouw betrekking heeft.
De verwachting is, dat ongeveer mid- den Juli deze seizoenwerkloosheid ver- dwenen zal zijn, omdat dan in de land- bouw het hoogtepunt van de activiteit sal zijn bereikt.
Van de overblijvenden passen vraag en aanbod veelal niet op elkaar. Dat celdt zowel wat de beroepen als de mate van geschooldheid en de woonplaats be- treft.
Mij ziet het: moeilijkheden en bezwa-
~n genoeg.
Minister Suurhoff heeft nu echter in antwoord op de vragen van de heer Van Leeuwen verschillende maatregelen aan- gekondigd.
In de eerste plaats erkende de minis- ter vooral voor de jongeren onder de D.U.W.-arbeiders, dat het voor hen een zegen zou zijn, wanneer zij ergens in het vrije bedrijfsleven een duurzame plaats zouden vinden. Ook economisch zou dat natuurlijk hoogst nuttig en ge- wenst zijn.
Velen van die arbeiders komen uit de zg. .,probleemgebieden" en zullen eerst moeten worden geschoold of omge- schoold. Voor de arbeiders uit die pro- bleemgebieden kondigde de minister nu allerlei maatregelen aan (vergoeding
heen en weer reizen, event. pensionkos- tenvergoeding en loondervingsvergoe- ding) voor hen, die elders werk kunnen krijgen of voor hen, die zich laten scho- len of omscholen in de Rijkswerkplaat- sen.
Bovendien is overleg gaande met de minister van Wederopbouw en Volks- huisvesting en met de gemeentebesturen, om op korte termijn de beschikking te krijgen over een aantal zogenaamde migratiewoningen.
De Gewestelijke Arbeidsbureaux zijn, met deze maatregelen in de hand, op het ogenblik bezig te trachten zoveel mogelijk D.U.W.-arbeiders onder de 35 jaar, resp. in de probleemgebieden on- der de 30 jaar, te bemiddelen naar plaat- sen in het vrije ~edrijf. Hierbij zal aan de arbeiders duidelijk worden gemaakt, dat zij er niet permanent op mogen re- kenen, bij de D.U.W. tewerk gesteld te kunnen blijven.
Mocht - aldus minister Suurhoff - onverhoopt niet voldoende medewerking van de atbeiders in de D.U.W. bij de toepassing van deze maatregelen worden verkregen, dan zal op 12 Juli a.s. de tewerkstelling op objecten van de D.U.
W. voor 35-iarige arbeiders en jongeren - • in de probleemgebieden voor 30- jarige arbeiders en jongeren - niet lan- ger mogelijk zijn. Dan zal de D.U.W. dus voor deze categorieën van arbeiders worden gesloten.
In enkele bedrijfstakken, waar een te- kort bestaat aan geschoolde arbeiders, zijn maatregelen genomen of in voorbe- reiding tot versnelde scholing, zoals in de metaalindustrie en in de bouwnijver- heid.
Tenslotte is het beleid inzake over-
Als er een omslag in de conjunctuur zou optreden, moet men verwachten, dat die internationaal zal zijn, en dan zal de bereidheid in de immigratielanden om onze emigranten toe te laten, daar- van onmiddelijk de weerslag ondervin- den. Het is dus zaak, in de tijd, dat die mogelijk is, de emigratie van uit Neder- land niet te remmen.
De minister meende derhalve, dat het zeer onverstandig zou zijn, op grond van de huidige arbeidsmarktsituatie in Ne- derland, wijziging in dé richtlijnen voor de emigratiepolitiek voor ons land te brengen. Hij voegde daaraan toe, dat in de huidige situatie de conjunctuur zelf de emigratie natuurlijk toch wel remt.
De bereidheid om te emigreren - dat blijkt uit het aantal aanmeldingen - neemt af naarmate de mogelijkheden om in Nederland werk (en behoorlijk be- taald werk) te vinden, toenemen.
Na deze beantwoording stelde mr Var:i Leeuwen met genoegen vast, ·dat de mi- nister en hij het met elkander eens wa- ren, dat er op het ogenblik een over- spanning van. de arbeidsmarkt is en dat hieraan slechts in kleine mate kan wor- den tegemoet gekomen door inperking van de D.U.W. Met genoegen ook, had hij gehoord, dat daartoe nu in ieder ge- val maatregelen zijn - en nog verder zouden worden - genomen.
Eén enkele vraag moèht hij krachtens het R.v.O. nog nader stellen en hij maakte daarvan gebruik om de minister te vragen of het niet gewenst was, het programma van ·normale werken, door de overheid ondernomen, gesubsidieerd of gestimuleerd, ter voorkoming van de ongezonde spanningen op de arbeids- markt te temporiseren. Hij achtte dit
DEZE BURGER
heeft, tot nu toe, vrijwel alles gelezen wat over het mandement der bis- schoppen gescbreven is en, als ik eerlijk mag zijn, alle schrijvers badden bet even goed kunnen I a t en.
Om het nu maar eens gewoon met melkboerenhondenhaarlogica te zeggen:
als er n ie t s over gescbreven was, was· alles precies betzellde gebleven;
Het mandèment is er en bet mandement bI ij I t er. De katholieken zullen zich, uiteraard, naar de wil en bet woord hunner geestelijke leiders gedragen en wat de kiezers zullen doen, dat ligt in de schoot van het stemhokje ver- borgen.
Verder niets.
Men kan zich nu per pen of tong uitputten in voor of tegen. Men kan zeggen dat men het betreurt of toejuicht. Men kan betogen "zie je nou wel", of ge kunt drie kolom vol schrijven om dat éne woord-uit-uw-ziel: "jammer!'' te verduidelijken; als alles niet gezegd en n iet gescbreven was: noch v66r, noch tegen, noch De Linie noch Vrij Nederland, dan zou er niets veranderd zijn.
De vraag waar sommige hoofdartikelenschrijvers altijd zo heerlijk naar toe schrijven; de vraag als klap op de vuurpijl: wat nu?, zal, ongeacht het commentaar, door de kiezers, en alléén door de kl~zers, beantwoord wor- den, zodra zij daartoe in de gelegenheid worden gesteld. ·
Zo'n mandement is geen discussiabel opstelletje, doch een wens en, iets harder doch niet onjuister gezegd, een b e veI en een a x i om a.
Nu ik alle commentaar gelezen heb besef ik dat des te duidelijker.
Kom ga, in alwachting van de stem des kiezers, liever dan te babbelen over axiomata, met mij doorbraaklieverkoekjes bakken in de zandbak van DEZE BURGER.
een vraag van de eerste orde, al lag deze enigszins buiten het gebied van deze minister.
Minister Suurhoff antwoordde hierop, dat het hem ·bekend was, dat minister Witte op het ogenblik doende is, te po- gen het bouwprogramma wat te beper- ken en dat deze zich inderdaad bezig- houdt met het probleem van de over- spannen arbeidsmarkt. Voor het overige
echter moest de minister, voor zover deze vraag op het terrein van zijn ambtge- noten lag, onze geestverwant naar die andere ministers verwijzen .
* * *
D e Tweede Kamer heeft drie wets- ontwerpen achter elkander afge- handeld, die minister Mansholt en de agrarische woordvoerders in de Kama- dagenlang heel wat werk hebben be- zorgd. Wij bedoelen het ontwerp voor een nieuwe wet op de Diergeneeskunst, het ontwerp voor een nieuwe Jachtwet en het ontwerp vooc een nieuwe Ruil•
verkavelingswet.
Vooral bij de laatstgenoemde twee ontwerpen werden tientallen amende- menten ingediend, die dan door minis- ter Mansholt weer door nota's van wij- zigingen werden ,.overlapt". Wij zullen onze lezers niet vermoeien met dit al- les min of meet" uitvoerig weer te geven en zullen ons tot een enkele hoofdzaak en tot de resultaten beperken.
De materie van de diergeneeskunst was tot nu toe geregeld in de wet van 1874 en al waren wel enkele partiële wijzigingen doOrgevoerd, het ligt toch wel voor de hand, dat de wet bij de ont- wikkeling ten achter was geraakt.
Het ontwerp op de diet"geneeskunst en het ontwerp Jachtwet hadden dit met elkander gemeen, dat bij beide de belangen van zeer verscheiden groepen betrokken waren en dat die belangen lang niet altijd samenvallen. Direct be·
langhebbenden bij de diergeneeskunst zijn: de dierenartsen, veeverloskundigen, castreurs, veehouders, varkensfokkers en pluimveehouders. En· als indirect be- langhebbende zou men daarbij nog kwr nen noemen: de dierenbescherming.
Nu benaderen deze onderscheidene groepen, zoals onze agrarische woord- voerder, de heer Den Hartog, vaststel- de, de zaak, waar het hier om gaat, van verschillende kanten en ook dat achtte hij verklaarbaar, want deze ver- toont meerder facetten.
Factoren van technisch-wetenschap..
pelijke, van economische, van prakti- sche en van ideële aal'd zijn hier in het geding. En het behoeft geen betoog, dat de inzichten van de betrokkenen om- trent de vraag, 84n welke van de ge- noemde factoren overwegende betekenis
moet worden toegekend, uiteenlopen, al naar gelang van de groep, waartoe zij behoren.
Wanneer men, zo zei de heer Den Hartog naM aanleiding hiervan, als ob- jectief buitenstaander nu ~racht zich een oordeel te vormen over de vraag, waar het zwaartepunt moet worden ge- legd, komt men tot de conclusie, dat dit niet gemakkelijk is uit te maken.
Beschouwt men de zaak van de tech- nisch-wetenschappelijke en van de ide- ele kant, dan is men geneil(d tot deze OP- vatting, aldUs de heer Den Hartog, dat wij er in de kortst mogelijke tijd naar toe moeten dat alleen de dierenartil werkzaamh~en zal r.<ogen verrichten, liggende op het terrein van de dierge- neeskunst, zoals dit begrip in het ont- werp van wet is omschreven.
Beziet men het vraagstuk van de economische kant, dan komt men tot de ova-tuiging, dat een te snel optrek·
ken naar het gestelde doel grote bezwa- ren, zo niet gevaren, kan oproepen.
Men zou dan om zo te zeggen het kind met het badwater weggooien.
Immers, het gaat in feite om de be- vordering en de waarborging van een goede gezondheidstoestand van ons vee in de meest ruime zin en wij zullen ona daarvan op de duur goed rekenschap (Vervolg op pag. •>
VR1111E1D J:N DllMOCBATDD
*
CUJII,· WEEK to.t WEEK *Dienaren der Overheid ( 1)
Het incident, door een hoofdstedelijke politie~
man veroorzaakt toen hij een afgerichte hond afstuurde op een zondares tegen c;le verkeers~
regels, heeft alom in den lande - en terecht - grote verontwaardiging teweeggebracht.
De dagbladen hebben er vrijwel zonder uit~
zondering hun commentaar op geleverd, zodat wij over deze zaak kort kunnen zijn. Maar toch willen wij er iets over zeggen.
Zonder verder uitvoerig in deze gebeurtenis te treden moet er toch wel aan worden herinnerd, dat dit incident niet op zichzelf staat.
Kort te voren heeft een agent van politie in Amsterdam zich niet ontzien een stadgenoot, die een boete niet op tijd had voldaan, op een hard~
handige w,ijze uit zijn huis te halen en de overtre~
der in pyama over straat te voeren.
Ook is het nog niet zo lang geleden, dat een Haarlemse agent, zonder dat daartoe aanleiding bestond, een student met zijn gummiknuppel he~
werkte.
Deze incidenten wekken onze bezorgdheid, om~
dat zij de vrijheid van de burger - een serieuze vrijheid in gebondenheid - op een ernstige wijze aantasten.
Men moet over deze incidenten niet te licht denken, omdat, indien hiertegen niet een fel pro~
test weerklinkt en de nodige maatregelen ertegen worden genomen, men op een gevaarlijk hellend vlak geraakt. Niets is funester, dan dat men aan dergelijke incidenten "gewend" zou raken.
Ons volk kan dergelijke methoden - gelukkig - niet verdragen, omdat zij niet bij zijn wezen passen.
Buitendien is het de taak van de politie de vrij~
heid te beschermen en niet haar aan te randen.
Wij dienen deze zaak principieel te stellen en te zien. Elke aanslag op een gepaste individuele vrijheid dient te wordên afgeweerd.
Daarom zien wij de uitslag van het onderzoek met betrekking tot het jongste incident in de hoofdstad met spanning tegemoet.
Dienaren der Overheid (11) D e incident~n als. hierboven genoemd, heb~en
in hun mtwerkmg nog een andere ernstige consequentie, te weten, dat zij ten onrechte de algemene waardering van ons volk voor de politie~
macht in discrediet kunnen brengen.
Het zou in hoge mate onbillijk zijn als e~ door dergelijke schermutselingen een blaam op de poli~
tie-ambtenaren in het algemeen zou worden ge~
worpen. Dit verdient ons politiecorps niet en daartoe bestaat ook niet de minste aanleiding.
Het is een bekend verschijnsel, dat, vooral de laatste tijd bij de opleiding van de functionaris~
sen, die bij de politie werkzaam zijn, de nadruk wordt gelegd op de opvoedende taak, die zij te verrichten hebben, zomede op het aankweken van zelfbeheersing, dus op karaktervorming.
Wij veroorloven ons te getuigen van een ty~
pisch stàaltje in dit verband, dat wij onlangs van nabij mochten meemaken toen een agent van politie in de hoofdstad, die zich per rijwiel voort~
bewoog, op een zeer hardhandige wijze tegen de grond werd gesmakt door een onoplettende chauf~
feur, die niet uitkeek toen hij het portier van zijn stilstaande auto opende. '
De agent maakte een lelijke val en aan zijn ge~
zicht was het duidelijk te zien, dat hij zich zeker ernstig had bezeerd. De verleiding in toorn te ontsteken van een ieder in deze omstandigheden zou dunkt ons uitermate groot zijn geweest. Niet aldus de agent, die weliswaar met een vertrokken gezicht, doch volkomen beheerst zonder een on~
vertogen woord proces verbaal maakte.
Zo hoort het te zijn en zo is het gelukkig ook in het algemeen. Daarom dient tegen onbeheerste elementen, die niet voor het vak geschikt zijn met gestrengheid te worden opgetreden.
Bel{rip
nodig
van twee kanten
D e leden van de Vereniging van Inspecteurs van 's Rijks .Belastingen zijn onlangs voor het jaarlijks congres te Arnhem bijeengeweest.
In een toespraak verklaarde de voorzitter van de vereniging, d~ heer J. Kuilman·o.m. dat men
zal moeten erkennen, dat de deskundige en loyale activiteiten van het Inspecteurscorps mede beslis~
send blijven voor 's lands welvaart. De eisen, al~
dus spreker, die daarvoor aan de belasting zijn gesteld, spreken helaas te weinig tot de verheel~
ding van ons volk.
Het is zeker niet oninteressant ook eens een geluid te horen, dat "van de andere kant van het lijntje" komt.
Wat de heer Kuilman vroeg, was in wezen meer begrip van ons volk voor de belastinginspec~
teurs en dit is ongetwijfeld zijn goed recht. Maar het begrip dient van twee kanten te komen.
In feite ligt hier de zaak precies zoals bij de politie. Een belastinginspecteur, die zijn vak ver~
staat in die zin, dat hij ook, zo nodig de vereiste soepelheid kan betrachten - en die zijn er geluk~
kig - zal zeker begrip vinden bij een redelijk ge~
stemd publiek. Maar nogmaals, het begrip dient van twee kanten te komen.
Ook hier geldt, evenals bij de politie, dat zij die gespeend zijn van elke soepelheid, de naam en de eer van het corps aantasten. De inspecteurs der belastingen zijn gehouden de besluiten van het parlement op een juiste wijze uit te voeren.
Zij bevinden zich daarbij geenszins altijd in een makkelijke positie.
Daarom zal men hun taak ook objectief moeten bezien. Het zou onbillijk zijn ook in deze alle ge~
vallen over een kam te scheren. Daarom is terecht begrip nodig, doch een begrip van twee kanten.
,,Radicale haan'·
V rijwel onmiddellijk na het door de Katholieke Arbeiders Beweging (het katholieke vakver~
bond) gehouden congres waar de voorzitter, de heer Middelhuis een belangrijke rede heeft ge~
houden, heeft het N.V.V. (de moderne vakbewe~
ging) de vorige week bij mcmde van haar secre~
taris, het Tweede Kamerlid, drs Roemers hierop gereageerd.
Blijkens een verslag van Het Vrije Volk zeide de heer Roemers o.m. het navolgende:
"Thans heeft ook de heer Mic;ldelhuis vastge~
steld, dat de arbeiders hun aandeel in de wel~
vaartsverruiming moeten krijgen. Ik ben het daar~
mee van harte eens. .
Maar de heer Middelhuis is verder gegaan. Hij heeft een programma van de KAB ontvoawd, waarin hij suggesties heeft gedaan over een alge~
mene loonsverhoging, vrijere loonvorming en gro~
tere bezitsvorming.
Het NVV is hierover enigermate verbaasd. De heer Midd~lhuis heeft blijkbaar op dit moment grote behoefte om de radicale haan uit te hangen.
Er zijn vele redenen, waarom wij in het NVV de splitsing in de Nederlandse vakbeweging betreu~
ren. Eén ervan (maar natuurlijk niet de belang~
rijkste) is de steeds weer onverkwikkelijke strijd om haantje de voorste te zijn".
Drs Roemer besloot dit deel van zijn rede met de woorden:
"Ik begrijp de poging van de KAB-voorzitter de radicale haan uit te hangen maar al te goed. Maar een geslaagde poging kan ik het moeilijk vinden.
De heer Middelhuis moet zich ten aanzien van de inhoud van het mandement op het gebied van or~
ganisatievrijheid wel zwak voelen, dat hij zijn toe~
vlucht tot deze weinig geslaagde poging moest nemen".
Wij willen in ons commentaar kort zijn. Be~
paald verheffend kunnen wij echter deze strijd om de voorrang wie de radicale haan zal uitban~
gen niet vinden.
Wij dachten, dat het hier toch in de eerste plaats gaat om de economische belangen van de arbeiders en niet om een uiting van gevoelens van jalouzie, wie die belangen het eerst of het best verdedigt.
Crisis in Britse vakbEu,eging (1)
0 nder bovengenoemde titel wijdt de Londense correspondent van Het Vrije Volk een in te~
ressante beschouwing aan de ontwikkeling van de vakbeweging in Engeland. Na eerst te heb~
ben geschreven over de Britse spoorwegstaking zegt hij even verder:
.,Het is de laatste jaren volkomen duidelijk ge~
worden, dat een kloof is ontstaan tussen de Ie~
26 lUNI 19$4 - PAG. t
·· · ding van de Britse vakbeweging en verschillende vakbonden aan de ene kant en de leden aan de andere kant.
De leiding is bereid de verantwoording voor de economie van het land op zich te nemen, zij erkent, dat er harder en beter gewerkt moet wor~
den in Groot~Brittannië.
Elk jaar worden dèze feiten op het vakbonds ..
congres erkend en de nodige resoluties aangeno ..
men. De besturen schijnen echter niet in staat te zijn de vakbondsleden van de noodzaak te ovel'-!
tuigen, dat al deze stellingen ook in de practijk toegepast moeten worden.
Productiviteitscommissies in plaatselijke afde ..
lingen en in tal van bedrijven proberen pioniers...
werk te verrichten, proberen te overtuigen en te bewijzen, proberen aan te tonen, dat het in het belang van de enkeling ligt meer en beter te pr~
duceren.
De successen van deze commissies zijn groot,.
maar niet groot genoeg om de toestand te doe11 veranderen.- In zijn binnenste voelt zich de En ..
gelse arbeider nog lang niet veilig, vreest werk ..
loos te worden wanneer hij te hard werkt en ver ..
zet zich instinctief tegen het gebruik van moderne machines.
Alleen in vakken waar het volkomen duidelijk is, dat een grote productie beslist geen gevaar oplevert, zoals in de kolenmijnen, eisen de arbei ..
ders integendeel een bespoediging van de mecha~
nisatie".
Crisis in Britse vakbewPging ( 11)
N adat de schrijver heeft beweerd, zonder dit overigens te bewijzen, dat de de~nationalisa~
tie hiervoor mede verantwoordelijk moet worden gesteld en dat de lauwheid van de arbeiders voortspruit uit het niet meer aanwezig zijn van een Labour-regering besluit hij zijn artikel aldus:
.,Toen de conservatieve regering de verkiezin ..
gen gewonnen had, vreesde men in Groot~Brit ..
tannië een ogenblik het uitbreken van een poli.- tieke staking.
Politieke stakingen zijn uitgebleven, maar daarvoor in de plaats is een permanente cns1s gekomen, die het de vakbeweging onmogelijk he ..
gint te maken haar nieuwe inzichten te verdedi ..
gen, wanneer de regering niet socialistisch denkt en handelt".
Tot zover de Londense correspondent van Het Vrije Volk.
De erkenning, dat de Britse vakvereniging haar invloed op haar leden verliest als het er om gaat de prestaties van de nationale economie op te voeren, is even openhartig als ·ontstellend.
Hetzich niet gedekt weten door een uitgespro.- ken socialistische regering vormt in dit verband wel een hoogst merkwaardig argument. Alsof de opvoering van de nationale productie afhankelijk zou kunnen worden gesteld van de politieke rege.- ringsvorm!
Wij zouden willen zeggen, dat het niet aan ..
blijven van de Labourr-egering eerder een prikkel tot een verscherpte strijd van de vakbeweging zou hebben betekend.
Al met al een hoogst merkwaardige ontwikke ..
ling, waaruit wel duidelijk blijkt, dat de leiding van het Britse vakverbond haar leden niet meer in de hand heeft. Welke gevolgen deze ontwik.- keling in de toekomst zal hebben dient inmiddels te worden afgewacht.
Waarde van- de oppositie
Van welk een grote waarde de oppositie in ons parlement kan zijn is wel duidelijk geblekett uit het optreden van prof. Oud in de Tweede Kamer na de "onaanvaardbaar" ~verklaring vatt de amendementen~Van Rijckevorsel op het ont...
werp betreffende de rechterlijke salarissen.
Zowel de ministers Donker als Beel gingen te ver met hun dreiging en uit het eerste antwoord van minister Donker na de reactie van prof. Oud bleek wel duidelijk, dat onze partijgenoot hem schaakmat had gezet.
De lezt:r heeft dit alles de vorige week uitvoe ...
rig kunnen vernemen in onze rubriek "Parlemen ..
taire Flitsen" en als zodanig willen wij er hier niet nader op ingaan.
Doch uit dit voorbeeld blijkt duide!iik de posi ..
tieve waarde die de oppositie in het parlement kan hebben. Waarmee gezegd wil zijn, dat oppo ..
sitie zeer zeker niet een negatieve inslag behoeft te hebben, zoals door sommigen vaak ten onrech.- te wvrdt verondersteld. Men lere hieruit en ver ...
get-e niet!
