Haerlem Soetendal, van zijn Avontueren
Haerlem Soetendal
bron
Haerlem Soetendal, Liedekens ende Refereynen Ghemaeckt by Haerlem Soetendal, van zijn Avontueren. Vincent Casteleyn, Haarlem 1618 (achtste druk)
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/haer002lied01_01/colofon.php
Register van Haerlem Soetendal.
Fol. 3 ADieu Haerlem Soetendal
fol. 4 Ick wil gaen openbaren, Mijn.
5 Refereyn, alsmen een duysent vijf hondert jaren, En negen en tnegentich heeft geschreven
7 Hoort toe ghy geesten hier, en tRefereyn van de landaet.
13 Ick moet u gaen verklaren
15 Seer wonderlijck den Mensch
17 patiency is goet Cruyt men seydt.
18 Waer mach den drayer blyven.
20 Adieu Lissebon schoone.
22 O dorren boom playsant.
24 Den schoonen vruchtbaren Mey.
26 Cupido mijn sinnen
27 Och hoe lievelijck
29 Wie clopt daer voor mijn deur soo fel.
31 Ghy Diamant snyders alghelijck.
34 Ick moet u verklaren wis.
38 Vrienden loyael.
39 Refereyn, Lestmael quam ic ter plaetsen, daer veel.
41 Ghy Minnaers reene
42 Laet ons nu zijn verheucht.
43 Hoe lustich ist.
46 Den Heer die moet ick loven.
48
De nydigheydt is veel meerder.
[Spreeck ick uyt den reghel te verr' of te naer]
SPreeck ick uyt den reghel te verr' of te naer, En maker niet swaer,, door Momus bedryven Geeft my vier te baet. uyt Liefden eenpaer, want ick kan voorwaer,, noch lesen noch schryven Hoe wel der veel argueren oft kyven,
Zo mannen als wyven,, om tbeste te kiesen My dunckt ghy sulter niet veel me beklyven, wet niet om lyven, want ghy souder verliesen.
Botten bloeyen hooghe.
Een Scheyt-Liedeken
Op de wijse: Van Andries Kespe.
ADieu Haerlem Soetendal, Met al u schoon Contreyen, Adieu Vrienden en Magen al, mijn maets ic niet vergeten en sal Daer ic me gingh vermeyen.
Adieu Andries de bosscher net Abraham Lenaerts mede
Pieter Ioris daer by geset, Ian Vermeers, Gillis de Smet Oste Meuwels soeckt vrede.
Ic bedanck u van herten seer Mijn lieve maets ghepresen, Van goet gheselschap 'tallen keer
en van u lieden deugt en eer, die gy my hebt bewesen Adieu Ionghmans en Dochters bee
Tot dat wy weer vergaren,
nu trec ic in de Gods gelee, Wat mach my deeren op de Zee Als my Godt wil bewaren.
Adieu Overveen en Zantvoort Wijck op Zee, strant beneven
Heemskerck, Beverwijck soo't behoort Velsen, Schooten, en Santpoort, Cortrijc wil ic begheven.
Adieu Brero, Blincduynen wijt Aelberts-berch, Bloemendale
De Cleverlaen Passchier Petijt, het huys te Cleef en thuys ter spijt, tRoothuys Siecken vol quale.
Adieu Sparendam, Panael claer Sparwou, en Dijck seer hooghe Pennincx veer, Rustenburgh voorwaer Adieu Schalckwijck en Scholenaer Daer men mach gaen in drooghe.
Adieu Lis, Hillegom, Heemste Slot, Craeynest, Berckeroode Nuyssenborch, Aerdenhout, Baenme En tHout daer men spanceert in vre
Adieu ick laet u noode.
Adieu die in trou blyken doet. adieu pellicanisten adieu Liefd' boven al, weest vroet
Adieu Edel VVijnrancxkens soet:
Leeft vroylijck sonder twisten.
Oorlof princelic princier, verstroyt uyt u Landouwe Cantica Bruyt, reyn van manier
Ghy die schuylt onder 't VVit Angier Blyft In Liefde ghetrouwe.
Botten bloeyen hooghe.
Een ander scheytliet aen sijn Vrienden
Op de wijse, Met dese blyde mare.
ICk wil gaen openbaren, mijn hert met blyden sin Is gheneghen tot varen
De wilde ZeeWaerd' in dus bidt doch God verheven, Dat hy my in 'tghemoet, Wil komen sonder sneven, Ende uyt jonsten gheven, Ghenadighen voorspoet.
Maer eerst segh ic alvooren, allen alsoot betaemt Aen mijn Broeder verkooren, Ioos van der Ham genaemt, Fransijntgen u Huysvrouwe, Segh ick adieu ter Ste, Mijn lief Suster ghetrouwe, God behoed' u voor rouwe, En al u kinders me.
Passchier van Westbusch Broeder, Ick segh adieu tot dy Bidt God onsen behoeder, Doch altemet voor my,
Ianneken Boddens reene, Suster ick segh adieu God behoed' u voor weene, Met al u kinders kleene, hier me tot op een Nieuw.
Ick mach oock niet vergheten, adieu te segghen jent, Mijn Suster wijt gheseten, Beliken Ians bekent Ick beveel u den heere, int scheyden van u hier Draecht sorghe t'allen keere, Voor u vier kinders teere Waerschoutse voor dangier.
Tvergaderen vol vreuchden, is, maer tscheyden vol druc, heere sterckt my in deuchden, hoed' my voor ongheluck princelijck God almachtigh, die allen druck kan scheen
Refereyn van de uytvaerdt van Haerlem Soetendal.
ALs men een duysendt vijfhonderdt Iaeren, En neghen en tneghentich heeft gheschreven, November twee en twintich ic moet u verclaren, Doen isser een Iacht uyt Tessel ghevaren, Met vier en dertich Eters int leven die veel onbevaren, en som onbedreven, Dus trocken wy uyt met blyden Gheeste,
maer den eersten nacht quamen wy schier in sneven Van een Boeyer die quam met Tempeeste,
Schier aen ons Boort dat was het eeste, Dien Schipper maeckte seer groot misbaren De vreese dwanck hem dat was het meeste, hy in eynde dat wy Duynkerckers waren,
Schelms wilt ghy in mijn schip sijn, sprac hy met beswaren Maer sulcks en wast niet dat wy sochten
Want wy lieden wilden hem seere sparen, Looft Godt die tleven daer van brochten.
Nu God ons verloste uyt sulc een geweene En ons victorie wilde gheven
Zo sijn wy tsamen ghetrocken ter beene maer ons admiraelschap dat was heel cleene Tghetal van ons schepen en was maer seven Waer af eenen Waterlander is bleven
november drie en twintich ontrent middernacht Maer tVolck in den boot is wegh ghedreven Zy berchden haer lijf God toonde sijn macht En hadden wy ons oock niet wel gewacht door waerschouwen van d'ander schepen, Die haren ancker uyt hadden ghebracht, met seylkens om leech, twelc wy ooc begrepen Door sorge van oock te worden beknepen Want wy sulck sop niet en vermochten dus lietent wy oock opt ancker slepen, looft God die tleven daer van brochten.
Wy quamen noch schier in lydens noot
den vier en twintichsten novembris met schromen Van twee schepen wel dapper groot,
Die in stil weder sonder aenstoot,
Ons oock beyd' aen boort zijn ghekomen, maer dede ons gheen schade tot onser vromen:
Dat quam door ons roeyen en lustigh af steken, men sach onsen boechspriet buygen en crommen Vaer af ons Geusjen oock moste breken,
Maer wy lieden weerden ons onbezweken En hielpen malcander als mannen eendrachtich Dus zijn zy beyde weer afgheweken,
Door de hulpe des Heeren krachtich, Maer anders so waren zy ons te machtich Wy waren blyde dats' ons weyningh gherochten, Onsen Schipper handelde wijs en voordachtigh Looft God die tleven daer van brochten.
November den acht en twintighsten dagh, Liept ons in den windt met storm en Reghen, So datmen veel Schepen we'er keeren sach, Twelck wy oock deden met goet verdrach, Tot dat wy een goeve haven' in kreghen Dus hebben wy tsamen ons Tenten ghesleghen, Int Enghelsch ghewicht daer wy seer wel lagen Maer lacy, ten gingh ons daer niet ter deghen, Want een Onchuyser Man quam daer na jagen Stiet ons Galjoen af, dat moet ick beklaghen, Door dat hy so vreselye stommeld' en stack, Het was om een bloot Man te doen vertsaghen Diet hoorde scheuren en kraken alst brack, Maer lacy wy waren hem al te zwack, Want hy dede gheweldt door harde tochten Den eersten December daer elck uyt brack looft Godt die tleven daer van brochten.
Doen kregen wy wint tot onser baten maer quade Fortuyne quam ons besoecken Met vierighe siecten boven maten
Soo dat wy als verslaghen saten In sober staten, gekropen in hoecken Zo geel als Was, so bleeck als doecken Waren onse siecken, diveers int aenschouwen En noch so ginghen wy ons verkloecken, In Quater de blanc souden wy wonder brouwen daer ginghen wy tegen drie Schepen uythouwen Maer lacy den eenen was ons te groot
Wy seyden holla; die man sout ons krouwen Want met derthien stucken wast dat hy schoot, Dus kenden wy ons tegen haer al te bloot, Om 't Ancker op winden wy neerstich wrochten Wy velden ons focjen en' zeylden op 't Loot, looft Godt die tleven daer van brochten.
Een nieu liedeken ende Refereyn, vande spaensche Galeye,
op de wijse: van Mons de Biron
HOort toe ghy Gheesten hier, Wat ic u sal verbreyen Wilt ghy sien 't Vaghevier So trect na die Galeyen Daer roept ghy uyt der bost En ghy krijcht weynich kost Biscuyt sonder toespijs Dat stinct dicwils van Oudt En daer toe Water kout Al naer de Spaensche wijse.
Koken na haer advijs Een Ketel Peerde Bonen Erreten oft Rijs,
Dat is om u verschoonen Meer als drie hondert Man Moeten Eten daer van Wat sullen zy elck kryghen, Noch stelen sy daer uyt Als eenen spaenschen guyt En noch moeten wy zwyghen.
TEr eeren den Lantaet, ghelye men de pijcke // draecht Moet ick u met der waerheydt verbreyden sijn fame want menich mensch over hem met gelycke // klaecht Hoe wel men sijn Wapen hoogh autentijcke // jaecht Don Martijn de Padille is zynen Name,
Hy was een Moorder van menich Lichame Door veel Tyrannije op sijn Galeyen End' oock voor alle Spangiaerts een blame, L[an]dtaet Mayor de Castille bequame
Schryven zy hem naer in alle contreyen Maer storf onghebiecht soo zy my seyen
Theylich Sacrament en mocht hy niet ontfanghen, Wie weet waer hy nu sal moeten reyen
Of waer Ducdalbe naer hem sal beyen,
hy mach tusschen hemel en aerde noch hanghen, Of Lucifers peck stock mach nae hem verlanghen, Of oock mach hy wel int Vagevier logieren, hy is weert genepen met gloeyende Tanghen, Want 'tgheen hy dede met swaer verstranghen Den Duyvel noch syn moer en sout niet versieren.
Hembden van Sack Linwaet Eenen Rock van Root Laken Ghy moet Spinnen den Draet Twijnen en selve maken, Siet toe hoe d'ander doen En wilt u daer toe spoen Of ghy krijcht dapper slagen Met Rapier ofte Stock Op uwen rooden Rock Dat moet ghy al verdraghen.
Den Comiter mandeert Ras ter bancken gheseten U kleeren visiteert Doodt Luysen ofte Neten, Tsy Edelman oft Boer De Muiskens in den Vloer Ghy moochter niet op dudden Eer ghy aen doet u kleet So maket welgheret
Ghy moetet stof uyt schudden.
Als men schreef duysendt vijf honderdt Iaer, Noch seven en tneghentich daer by begrepen Soo sterffer in Spaengien so menigh herte // swaer Om datmen haer speelde soo lelycken perte // daer, Den Landtaet besloech veel hollandtsche Schepen, hoe wel zy het Landt veel goeden toeslepen Ia daer boven zy tVolck neerstighlyck vinghen,
als dieven en schelms zy ons aengrepen, En ons de boeyen wel vast toe knepen En deden ons op de Galeyen bringhen
met een Keten aent been ginghen zy ons dwinghen Vijf en vijf te samen zy slooten
Twas haer wel leet dat zy ons niet op en hinghen, Den Baert en thayr afschrappen zy ginghen Och dat heeft so menich goet Man verdrooten, Door groot onghemack veel sieckten uyt sprooten, Om dat zy ons soo qualijck ghinghen hantieren, Ons ooghen liepen als vloeyende gooten, tGheen dat zy ons deden, (Ia Schippers pilooten) Den Duyvel noch zyn Moer en sout niet versieren.
Noch manderen zy voort Met een spytighe Tote Elck loope ras aen boort En neme sijn Capote Armeerts' wel gheree Om schudden 'tstof in Zee Wie sout konnen versinnen Elck op sijnen dweyl past En de Galeye wast Van buyten en van binnen
Als zy ghewasschen is So moeten wyse schrappen, Met een Mes soo't recht is En afdroghen met Lappen Remijtjen ende Banck De reghelingh eer langh, Op u Caver wilt passen Treckt stijf by het Gordijn Heft op u Tente fijn En dat al met verrassen.
Van ses honderdt Man die zy brochten int lyden // groot, En quam maer vry honderdt vijftich soo ick meene, Door dat zy haer saghen in sulcken wyden // noot haer Vrouwen en Kinders in 'shonghers benyden // bloot Zy storven, haer hert sloot als een steene
In porte van Sancte Marie alleene, Behalven in ander Revieren en steden, Daer oock veel storven met grooten gheweene En onse dooden gheacht seer kleene
Zo datmen de specken sagh over haer treden Ten hielp gheen kryten, karmen noch beden Wy wierden gheboeyt, gheketent, ghebonden Den hongher en dorst die wy daer leden,
Mach my noch wel heughen den dach van heden, Geen Tonge so snel diet sou connen vermonden, Zy speelden op tpijpken, wy moesten oorconden als den admirael voor by ons quam gieren, Hoordt doch wat treken zy daer vonden, sy deden ons driemael bassen als honden,
Den Duyvel noch zyn Moer en sout niet versieren.
Ist datter dan yet breect Vattens' u by der handen Naeckt wort ghy uytghereect Ghegheesseldt met Ree banden Slaet den Turck dan te slap Zo nemen zy hem rap, Hy moet selver beseuren, Wil hy dan loopen heen Oor en Neus afghesneen Al soudt' hy daerom treuren
Komt dan den Kapiteyn Met zijn medeghesellen Loopt aen Boort alghemeyn Doet de Galeye hellen Dan komt hy alsoo rap Geloopen op den Trap Hy doet dat pijpken spelen De Tent moet weer om leech, En ghebonden te deech Wie sou sulcks niet vervelen.
Zoud' ic vertellen al haer lieden apen // spel Ic en sout in veel Boecken niet connen beschryven Zy souden wel dienen voor Neros knapen // fel
Den drie hoofdighen hont mach na haer gapen // wel Om haer loon te gheven naer al haer bedryven, teerste woort datse ons geven, Lutrianen, catyven:
Roeyt aen dese Riemen trect dieven trect Het is te beschreyen voor Mannen en Wyven Op ons bloote Lijf om bet te gheryven
Met een dobbel Touw' die vijf Man over strect, driemael alle nacht worden wy opghewect Om te sien of wy vijlen aen Ketens of Boeyen, Vinden zy yet gebroken, worden wy uytgherect, En daer toe bespot, bespoghen, begect,
Ghegheesselt tot datmen tBloedt uyt siet vloeyen, Dan cureren zy ons weer als peerden en Koeyen Met Edick en Sout op hare manieren,
Wat dronct u? wie en soud' sulcks niet vermoeyen?
want ist dat wy sterven in Zee wy vloeyen Den Duyvel noch syn moer en sout niet versieren.
Haelt ras den Ancker op Maer trect eerst uyt u Kleeren, De Seylkens in den top Ick sal u wercken leeren Al tgoet ende Corsie De Broecks boven de Knie Ghy meucht drincken noch Eten Roeyt ras al doet u pijn
Tot daer wy willen zijn En ghy wert noch ghesmeten.
Ist datter yemant vecht, In Comiteurs presenty, Ghebruycken zy een recht, En gheven de sententy, De Kleeren uytghedaen, Ghy moet malkander slaen Opt bloote Lijf met Touwen, Dan werdt ghy weer ghescheen, Maeckt paeys onder u tween Of ghy komt int benouwen.
Gelooft zy den prince boven alle Heeren // soet,
Die ons heeft verlost uyt sulck een benouwen Dat Edele graen dat ick oock eeren // moet welc so veel verloren man na huys keeren // doet Dat Edele eerwaerdige bloet van Nassouwen Die vrome Staten daer wy op bouwen God wilse bystaen in al haer beginnen, En late zijn gracy over haer douwen Datse altijt in liefde vol trouwen Orange, Blance, Bleu moghen beminnen Dus ghy hovenier wilt ghy prijs winnen Sluyt toe uwen hof by daghe en by nachte, bewaert wel de cruyden laet geen verckens binnen Tot roven en stelen zijn al haer sinnen
laet den Leeu ontbonden dat hy hout de wachte hoort ghy base los manes slaet hier op achte Smijt, steeckt, slaet doot, tzijn wilde Dieren, Dus roep ick wrake over haer met krachte Sy verscheuren het Volck so bitter onsachte, Den Duyvel noch zyn Moer en sout niet versieren.
Dan hanghen zy den nacht Drie Lanteerens met luchten Sy houden stercke Wacht Dat doeter menich suchten, Dan daer geroepen wort Ist datter yemant schort, Van uwe Compagnieren Of wilt ghy snachts op staen Ghy moetet de Wacht gaen Eerst wel veradverteren.
Prince die dit Liet sanc Wierdt ooc alsoo bedwonghen, Onder 't Spaensche bedwanc, Maer hy ist noch ontspronghen, Believet God den Heer
Sy en cryghen hem niet meer Het soud' hem seere moeyen God die bewaert ons al,
Hier in dit Soetendal Ghelyck de Botten bloeyen.
Een Nieu Liedeken van 'tsterven van de Landtaet.
Op de wijse: Op eenen Matroel avont.
ICk moet u gaen verklaren Met alsoo groot gheklach
Van Doctor Faustus onsen Bulleman Hoe hy eynde sijn Iaren
Dat weynich volck aensach
Siet hoe een Mensche haest beswymen kan Hy en konde niet ghebiechten dan,
Noch 'tOuwelken tot sijnder vromen Doch niet aenveerden, Hoe den Pape trat an Hy en konde niet in tijdts ghekomen.
'tWert voor veel een verfrayen Dan de Landtaet is doodt
Om dat hy niet en sal regeeren meer Meest voor die wercken Bayen Leert dat nu kleyn en groot,
Want die sullen nu wonder dieren seer Enghelandt, Zeelandt, ten selven keer Hollandt, Vrieslandt, sonder vertsaghen Elck sal nu Baeyen koopen
Tot den Landtaet zijn eer
Want elck sal willen rouwe draghen.
Swartverwers verheven Wint Ghelt met hoopen al,
Want elck nae de goe winste neerstich haeckt Laet de Snyders oock leven,
Want elck nu loopen sal
Daer sijn rou Kleeren eerst worden ghemaeckt, En den Hoedtmaker ooc daer na snaeckt,
Den zyde-wercker wort oock blyde:
En aen den Hoedt-stoffeerder, Oock dese winste raect
Om te bekleen den Hoedt met Zijde.
Ghy Roeyers der Galeyen Die Roo Rocks trecken an,
Ghy sult voor den Landtaet meer roeyen niet, Ghy meucht oock wel wat schreyen
Al soud' ghy ghecken dan
Met al de droefheydt die in Poort gheschiet, Zijn Huys-Vrou selve hoort mijn bediet Doen zy haer sach uyt sulck benouwen Om te gaen int Clooster
Sy haer ghesegghen liet
Sy en woud' haer leven niet meer trouwen.
Als de spraken begonnen Te gaen aen elcken kant
Van die Victory die in Hollandt was Hoe zy hadden ghewonnen
Den slach in Vlaenderlandt
Dat wy vry souden komen op dat pas Den Koningh schreef die Brieven // ras Naer den Landtaet met groot verstranghen Maer als den Secretaris,
Voor hem dees grieven // las,
Van boosheyt wou hy hem verhanghen.
Prince ghy blyde sinnen Diet al ontspronghen zijt
Geeft nu den Heere lof prijs en danck
Wilt te singen beginnen, Met blyde herten fijn, Die ons hebben verlost uyt haer bedwanck, Bidt God voor haer u leven lanck
Dat zy altijt in Liefde groeyen De schoon Orange Bloeme En die jeuchdighe ranck
Ghelijck de Botten hooghe bloeyen.
Een nieu Liedeken gemaect van Haerlem Soetendal, doen hy de leste mael vertroc om sijn Huysvrouwe te halen.
Naer de wyse: Phebi gulden strael.
SEer wonderlijck den Mensch Staech vol onrusten leeft Ia ghelijck een Zee die woelt En vast op en neder spoelt Hy door begheerten zweeft,
Want als hy al na wensch, Hier yet bekomen heeft Eer den lust schier is ghekoelt
Hy weer Nieuwen prijckel voelt Die nieu begheerten gheeft d'Welck mijn selfs d'ervarentheyt Wel te recht heeft voorgheleyt
tSint ic Haerlem soet // Met mijn vrienden groet Heb adieu gheseyt // Is my naect afscheydt, Veel onweers ontmoet.
Doch na veel avontuer Koos ick mijn Woonplaets bly Tot Lisbon in Portugael Daer de warme Sonnestrael Gheheel verquicte my.
Maer met een nieu getreur // mijn hert ontrusten sy Segghende daer sonder fael
Dat in Hollandt altemael, De vrucht vergaen was vry:
Oock dat de Menschen groot en kleen, Storven met seer groot gheween, Doch om 'trecht verstant, Weten heeft ghebrant, tHert en hadde geen 'Rust, maer weer te Been Snellick naer Hollandt.
Hier kommende met spoet
Wierd' ick terstondt ghewaer Dattet al gheleghen was
Want Cruyt, Boomen, Veldt en Gras Stondt jeuchdich en vruchtbaer.
Ia alles overvloet, Seer chierlijck hier en daer, Herten als Christalich Glas
Spoeyden oock tot mywaerts ras Met Vrienden vrientschap claer
by wien ic dan voor d'oly vet, Koos d'Hollantsche boter net En het voedtsaem aes
Den Hollantschen Kaes Voor het Spaensch Bancquet
acht ic noch veel bet, tot mijn herts solaes
Het dunct my alles nieu, tvermaect my hier geheel Want natuer my jonstich biet, tgeen sou bedincken niet Op dit chierlijc Toneel,
G'lyc wel segh ic adieu, o Haerlem schoon prieel doch dees reyse niet geschiet, dan om hier te halen siet Mijn ander helft en deel,
die ic ooc de rechte smaec, gunne van dit soet vermaec dat ooc haren lust nimmer zy gheblust
Maer ghestadich haec // Op dat ick dan staec, 'tReysen vol onrust.
Adieu Haerlem vermaert, Die prijs en eer bejaecht Adieu dijn Lusthoven schoon, Met Bosschagie die de Croon.
Boven veel Bosschen draecht
Adieu Redenrijcx' aert, adieu ooc lofbaer maecht die met musijc tallen toon, thert van menigen persoon Vermakelijc behaecht
d'Oorganist Velsen ooc danc Sy u voor Kloc constigh clanc
Welc eer ghy betracht // Adieu goeden nacht Elc voor danc ontfangh, met dit cort ghesangh, Mijn weercomst verwacht.
Een nieu Liedeken, hoe dat Haerlem Soetendal schier vergaen was opde Spaensche Zee, door een groot ongheweerte,
Op de wijse: In desen tijt fel ende stranc.
PAtienty is goet cruyt men seyt, Ick hebt veel hooren loven Al wasset niet hoogh uytgebreyt In alle menschen hoven,
Ick hebt wel bevonden, Oprecht ende goet, Tot diveersche stonden // Dies ickt loven moet Met goedt verstande
Meest als wy zeylen over Zee En in gheen ree // komen te lande
schier op de Spaensche Zee vergaen hadden wy al te samen
hadt ons den heer niet byghestaen, Doen wy voor de kniel quamen,
al ons maets die treurden, en saghen ter neer Onse marsseyl die schuerden
doort groot ongheweer, De lucht ontsteken,
met storm reghen wint seer quaet En obstinaet // twou al schier breken.
Van boven neer ons braemseyl quam het heeft ons oock besweken
Den Stierman haest de Fock in nam, het groot seyl wiert ghestreken,
de blindt inghenomen, wilt dit wel verstaen, en ooc sonder schromen, haestigh de Besaen de sleughen boghen,
Wy waren lustigh in den knip, want over tschip de baren vloghen.
vvestelyk was den wint rebel, Die ons aldus quam dwinghen als eenen brieschenden Leeu fel En deedt ons droevich singhen,
den schipper verheven, sprac als doen ten tien Ick en heb mijn leven, sulck weer niet gesien Op Somers tijden,
Wy hebben eenen Ionas hoort Binnen Scheeps Boort Die ons doet lyden.
Bosschagie daer den Iagher jaecht
Om met herten te vangen
Om tpeert na de spoor niet en vraecht Het is een zwaer verstranghen
Al blaest hy den Hooren, Ten helpt hem al niet Daer den wint van vooren, Komt tis al verdriet Dus laet ons jagen, te Water en te Lande fijn Waer dat wy zijn, Naer Gods behaghen.
Een nieu Liedeken, van een Meester ende knecht.
Opde wyse: de Mey, de Mey, etc.
M. WAer mach den drayer blyven Erghens op een gelach
K. Begint ghy alree de kyven God gheef u goeden dach Ic was ter Messe, Ten is maer sesse
Wat hy doch klaghen mach.
M Ghy moet doch vroegher komen Ten vijven is de eur,
K. Dan ben ic met verschromen, Te komen buyten deur
Het is so doncker Wat let den proncker Hoe siet hy nu so seur.
M Wat sal hem nu ghebreken Hy spreeckt al even vrom K. Soud' ick niet moghen spreken Zo most ic wesen stom,
M. wats hier te krayen Wel wilt ghy drayen Zo draeyt het wielken om.
K. Te drayen al mijn leven Dat maect mijn leden moe, M. wel dunckt u beter tweven So loopter weer na toe, K. waer ick op steun Tis cest tout un
Also ick best bevroe.
M. Wat wilt ghy dan staen klaghen Vant drayen oft Weven fijn, K. Tis waer ic moet mijn daghen Een arm wroetelaer zijn
M. Ick moet ooc wercken // tot mijn verstercken Al ist my dicwils pijn.
K. Ghy banct tot u verfrayen Goe kost Edelen traen
M. Wel wilt wat ras om drayen, So sult ghy thuyswaert gaen
K. Daer sal ic krygen, En moeten zwygen, Ayun qualijc gebraen
M. Aet ghy soo wel als icke, So wiert ghy veel te wilt K. Het blijct wel by de sticke Dat al te vele schilt
Siet hier mijn Kaken // mager als staken Gelijc een houten bilt.
M. Ghy meucht het Ambacht leeren, Ghy zijt kreupel noch manc
K. Wouden zijt my vereeren Maer eyschen tijt te lanc
Drie oft vier jare, Ic seght u klare Dat maect mijn Kop te kranc.
M. Verscherpt morgen u sinnen Ist dat ic u hier fael
K. So en sal ic niet winnen mijn dobbelen Reael
m. Wilt niet verkloecken // dan werc gaen soecken Op den Trap vant spitael.
K. Om na tSpitael te gane, Daer toe ben ick te bloot m. Ic vinder nochtans veel stane Die hebben minder noot,
K. Het waeyter so koele // so ic ghevoele,
Dat maeckt mijn Neus soo root M. Ghy sout den uyl wel slachten Sonders Kaers ofte Bril
K. Dat ghy my dus gaet achten Wat is doch u gheschil
M. Kaers of Bril siet // En helpt hem niet Als hy niet sien en wil.
K. Sint dat ic was gebooren Is my sulcx noyt gheseyt
M. Ghy gheeft den moet verlooren, Tschijnt dat ghy staet en schreyt K. Alsulcke renen // vliegen so henen Tis groove Christenheydt.
M. Den Prince van Orangien mocht ghy wel gaen besien K. By den Koningh van Spaengien En kan ic niet bedien
M. Adieu bon heur, Zo gaet dan deur, Wy willen niet meet strien.
Een afscheyt liet van Haerlem Soetendal, met zijn Huysvrou, aen hare Vrienden tot Lissebon,
op de wijse: Ick gingh op eenen morghen.
ADieu Lissebon schoone Hooft-stadt van Portugael Hoe wel ghy spant de Kroone, Van d'ander altemael
Nochtans ick u verlaten sal, Op hollant wil ic reysen gaen Naer haerlem Soetendal.
Ic heb in dees twaelf Iaren, Ghesien menighe Ste Ghedient, ghereyst, ghevaren Ghedraeyt, ghewoven mee
Maer nu hoop ick te setten pal, Ist dat my God laet komen Binnen Haerlem etc.
Hoe wel daer vele segghen:
Wat komt u in den sin Sy en gaen niet overlegghen Mijn soberlijck ghewin Dat ick in Lissebon hadde smal Daerom so wil ick reysen gaen Naer Haerlem Soetendal.
Adieu segh ic int scheyden Die my hebben bemint Godt die wil u gheleyden Met mijn Wijf ende Kint Bid God voor my ghy lieden al
Op dat ic doch mach komen, binnen Haerlem etc Mijn vrou met groot gheweene
Schrijft haer Vrienden adieu Mijn kint al is het kleene het hout hem even nieu,
het singt, het springt met bly geschul
om dattet nu sal reysen gaen, Naer haerlem, etc.
tVolc segt my sonder schromen, maer ick hout al int goe
Ghy sult noch weder komen En wesen noch bly toe.
Ghelijck alsmen slaet den bal,
maer nochtans wil ic reysen gaen, Na haerlem etc Waert dat wy weder quamen
Bloot naect ende ontdect
Ic bid u al te samen, my doch niet en begect Want cond' ic raden al mijn misval
So en zoud' ic niet te reysen gaen, Nae haerlem etc.
Konden wy alghelijcke Raden ons ongheluck, Wy wierden haestigh rijcke
En quamen noyt in druck,
Maer tis verlooren sulc een ghekal
daerom wil ooc reysen gaen // naer haerlem Soetendal Ick heb in veel waranden
Mijnen nootdruft ghesocht Met twerc van mijnder handen Mijn cost altijt ghekocht
Van vetticheden ick nopt en zwal God geef dat nu mach beter gaen, Binnen Haerlem Soetendal.
Adieu schoone Iuweelen, Int Lissebonsche pleyn Kercken huysen Casteelen Den Thooren van Beleyn met u inwoonders wijs en mal,
Adieu nu wil ic reysen gaen, Naer haerlem, etc.
Volck van alle manieren, Is daer hoort mijn bedien,
geen schoondere Revieren, en heb ic noyt ghesien daer Schepen komen een groot ghetal,
daer ic nu deur sal reysen gaen, Naer haerlem etc.
Prince seer hoogh staten, die hemel en d'aerde schiep, En wilt my niet verlaten, In de spaensche Zee diep
Brenght ons tot hollant aen de Wal
Dat wy u lof verbreyden gaen, In haerlem, etc.
Een nieu Liedeken, 'twelcke Haerlem Soetendal na zijn leste vertrec uyt Hollant te parijs in Vrancrijc gemaect heeft. An. 1614.
Op de Wijse: O Nacht jeloersche Nacht.
O Dorren Boom playsant, Met u twee groene spruyten, In Leeuwen klawen sterc Gheslooten sijt seer wel
Want men aen elcken kant So wel binnen als buyten, Groeyen siet door Gods werck Als Batavieren sterck.
Int d'Amiaetsche Schip Hebt ghy prijs gaen verwerven Ghy wonn't een Bloet-root Velt, Met Sterren, Zweert, en Cruys Die daer sat in den knip En had' daer moeten sterven Haeldet ghy met ghewelt, uyt dat Turcksche ghedruys.
O Rat van avontuer, Seer wonderlijck van krachten Is den tijdt die u draeyt Met zijn vier winden grof Want menich met ghetruer Sijn gheluck moet verwachten, de sulck hem kloeck verfraeyt Soo krijcht ghy eer en lof.
Het is ontrent gheleen Over de veerthien Iaren, Dat ick seyde Adieu Aen Haerlem Soetendal Nu dacht ick weerom heen Naer Vranckerijck te varen Hier mede tot een Nieu Vrienden en Maghen al.
'tOut wilt dat ick hier brocht En kond' niet leeren singen Als d'ander Vogels hier, Maer 'tIongh dat heeft gheleert Dus heb ic my bedocht Haer in Parijs te bringen God met zijn gracy fier Gheluck voorspoet vermeert.
Ic hoop soot Godt belieft, Eer dat wy weer vertrecken,
Te komen wederom, maken de hane klaer
so blijf ick onbeschromt, van soylus nydich, gecken en mach dan als den vrom, Wandelen hier en daer.
Adieu die my bemint, En oock die my benyden
Ic hoper weynich sijn, dat doet my noch verblien Ick mijn Vrou ende Kint
Wensch u tot allen tijden Gheluck voorspoet seer fijn Adieu tot wedersien.
Prince tHaerlemmer Bos En kan ick niet vergheten Want op de Leenders baen Veel als sint Ioris rien, In groene meerschen los, Wel komen smits secreten In Meeuwels hof gaet staen Wilt ghy veel botten sien.
Botten bloeyen hooghe.
Een Nieuw Liedeken,
Op de vvyse: Den lievelijcken Mey is nu in zijnen tijdt.
DEn schoonen vruchtbaren Mey, Verblijt ons allegaer
Met zijne soete roken, In menich schoon contrey Wandelen paer en paer, Onder bladen ghedoken Veel lustich loof en Cruyt Vol weerden gheeft hy claer, De Bloemkens spruyten uyt, Der Aerden oock aldaer Dus wilt den Schepper loven [...] boven.
Elc vogel lustich sinct, Op zyner muysen // toon Lievelijck van natueren
En Phebus lustich blinct, boven de huysen // schoon In Waters en Revieren
Op menich sterc gebou, Betoont hy ooc sijn macht Dan komt den verschen dou Oock op den koelen nacht Alle vruchten besproeyen Looft hem diet al doet groeyen.
Den Valckenier playsant Komt met honden en Peert de Vogelkens verstooren Vliecht de Valck van zyn hant, Tis hem wel rijdens weert, d'Ander Iaghen in't Kooren Met Net of Quackel been, En Voghellijm seer taey s'En weten van gheen scheen Het dunct haer also fraey, Tis al vreucht sonder sneven, Looft hem diet al doet leven.
Elc Dierken in het Veldt Brenght oock zyn vruchten voordt Waer na staet ons verlanghen Den Iagher hem versnelt Hem neerstich daer toe spoordt Of hy wat mochte vanghen, Dan komt den Visscher met Zijn Aes en Enghelroe Tot Visschen hy hem set Eylaes hy wort niet moe Als hy wat op mach trecken Looft die't al doet verwecken.
Ghy Minnaers met verstandt, Elc toghe nu zijn keur
Wilt u Lief vreucht voortbringen Als ghy den Meyboom plant Voor Venster ofte deur Met snarenspel oft singen, En singht oock niet te hooch Van passe niet te leech, Dus elck hem neerstich pooch Doet u dinghen te deech
Looft u lief sonder schromen, daert alles af moet komen.
O Princessen krijcht ghy, Een lief na uwen sin Wilt hem in weerden houwen,
So sal hy oock tot dy, Ooc doen dies niet te min Laet Liefde niet verkouwen,
Prince Spelcooren graen Die Trouwe doen blycken sal 'tEdel VVynrancxken saen Schrijft Liefde boven al, Opt VVit Angier elck bouwe Blijft In Liefde ghetrouwe.
Een Nieuw Liedeken,
Op de wijse: Die reyn liefde vierich.
CUpido mijn sinnen Hebt ghy heel verdwaelt Uwen Schicht van binnen, My het hert doorstraelt En Vrouw Venus dieren ick van herten groeten sal Neffens de Revieren, midden in he Soetendal.
mijn hert is door steken Door de Liefde gloet Dat ic niet mach spreken Die ick derven moet
Als wy met verstrangen, Reysen 'tonser vromen, al,
denct ic moet verlangen, wanneer ic weer komen sal.
Tis een wonder dinghen, dat de Liefde groot Menich Mensch kan bringen, In so zwaren noot Door Helena schoone,
Wert ghewonnen Troyen sterck Lief u liefd' ydoone
Doot my door Vrou Venus werck.
Lief moet ick u derven, So sal ic de Doot, Als Pyramus sterven, En als Thisbe bloot Mercurius treken, Brochtense alleyne daer Men vantse doorsteken,
Neffens een Fonteyne claer.
Lief wilt my bevryden, Voor sulc ongheluc, Doet my eens verblyden,
Voor al mijne druck
liefste lief verheven, Eens doch op mijn pijne, past Wilt my tIawoort gheven,
Sluyt u hant in mijne vast.
Princen en Princessen, neemt dit Liet in danc 'tZijn Orpheus lessen, Die hy droevigh sanck Elck op zijn lief pooghe
En wilt op goe hopen staen Botten bloeyen hooghe.
Eer de Roosen open gaen.
Een Nieuw Liedeken,
Op de vvyse: Phebi gulden strael.
OCh hoe lievelijck, Ist vergaderen jent, Daer d'een by den ander paert
De Vrou met de Man vergaert.
Vreedsamich tot den ent,
sluyt den knoop vast toe, wijselijc met advijs,
want de Heere heeft int Veldt
Het houwelijc ingestelt // Eerst in het Paradijs Van een weynich aerd' en slijck
maeckte hy zijn selfs ghelijck,
En daer na hy schip // uyt dat lichaem diep, Van een Ribbe stijf // Een so schoonen wijf Daer hy lach en sliep.
Bruydegom loyael, Ick wensch u veel gheluc in den houwelijcken staet, bid ic God dat u wel gaet En behoed' u voor druck.
Tis nu uwen dach, om vroyelijc te sijn
paulus segt tot allen tien, met den blyden wilt verblien In aerbaerheden fijn.
dus vrienden weest blydelijc, want dit leven tydelijc Is niet dan verdriet, somen dicwils siet
dus met soet accoort // vredich soo't behoort, Singht den Heer een Liet
Ghy vrou bruyt eer weert, gelijc Sara eerbaer veel geluc vol liefden dan, wensch ic u met uwen man Te leven menich Iaer.
geeft hem prijs en eer, gelijc Rebecca soet
weest in huys eenen pylaer, costelic van goude claer Op een Silveren Voet.
So sal hy u blyven by, Vriendelijck als Isaac bly
En alsoomen schrijft, Iacob oock by blijft Lea zijn Huysvrou, in Liefde ghetrou Siet dat ghy beclijft.
Sent u dan den Heer, druc lijden of gequel Weest patientich int verdriet
Ende murmureert doch niet Ghelijck als Rahael:
Maer als Anna soet, biddende met verstant Godt haer ghebreken ghenas
Deur dat thert ontsteken was Al met der Liefden bant.
Susanna die Vrou eerbaer Had' lief haren Man voorwaer
maer die Ouders quaet // boos en opstinaet Quamen daer ter doot, in so grooten noot, Door Daniels raet.
Krijcht ghy kinders cleen, so onderwijstse stranc Als Salomons moeder wijs
Hoe zy haer wachte propijs Voor den bitteren dranc
Tot Wol ende Vlas zy haer Vingeren keert judith die afsloech gewis, thooft van holoferenis waer door haer faem vermeert.
mirjam looft den Heer met sanck, Abigail den Tooren dwanc
Vanden vromen helt, David die int Velt, Goliath versloech // dus spaed' ende vroech, 'sHeeren lof vermelt.
Prins ende Princes, vergadert by der handt, Met malcander stille bly // na u eygen wille vry, Is geslooten den bant.
Betrout op den Heer, ghelijck Elisabeth
en als Magdalena bout // die oock op God heeft betrout Bedinct dit altemet
so krijcht ghy den segen ras // als Sara en Tobias daer de liefde groeyt // als ten vollen bloeyt door des Heeren lof, g'lyc in eenen hof, De Bot hooghe bloeyt.
Een Nieuw Liedeken,
Op de wijse: Daer ick laest uyt vermeyen was.
sy Wie clopt daer voor my deur so fel hy vrouken het is een bootsgesel, sel s.
sy Wat doet ghy by der Straten?
hy Ick wil wat met u praten, sy Ick wil u niet in laten snel.
Hy waerom en laet ghy my niet in Sy Om dat het niet en is mijn sin, s. s.
Hy ic wou u wat raden. zy. het sou my mogen schaden Hy Denckt hoe ic beladen bin.
Sy Waer mede zijt ghy soo belaen,
Hy Der Minnen brant heeft my bevaen, vaen, v.
Sy U woorden die vliegen Hy Ic en sal u niet liegen
Sy Ghy wilt mijn bedrieghen saen.
Hy In mijn lief en is gheen bedroch, Sy Hoe soetjens kan hy praten och, och, och.
Hy Wilt my 't Iawoort gheven, Sy Daer is niet aen bedreven Hy So moet ic dan sneven noch.
Sy Als hy het Iawoordt hadt van my Hy So waer ick dan van herten bly, b. b.
Sy Wat sout ghy dan winnen, Hy u lief bly van sinnen Sy wat mach doch beginnen hy.
Hy Och lief en valt my niet rebel Sy 'kEn wil u niet dat weet ghy wel, w. w.
Hy weet ick u secreten, Sy Ghy sultse niet weten Hy Ghy wilt my vergeten snel.
Sy Vergeet ick u dat is gheen noot Hy So moet ick dan sterven den doot, d. d.
Sy waerom moet ghy sterven, Hy om dat ic u moet derven Sy Ghy wilt my doen zwerven bloot Hy Daer is mijn hant, geeft mijn u trou Sy Ghy sout my bringen int benou, n. n.
Hy Neen ic lief ydoone Sy U woorden zijn schoone, Hy Lief ghy spant de Kroone Vrou.
Sy wacht ic ga de deur op doen Hy So moet ick u gheven een soen, s. s.
Sy Oft de bueren saghen
Hy. Wat mach zy ghewaghen Sy. Het begint te daghen koen.
Hy. Al saghent alle menschen an,
Sy. ick ben u Wijf, ghy zijt mijn man, man, m.
Hy. meent ghy't lief ghepresen, Sy. ja ick voorwaer by desen Hy. Tsal gheen ander wesen dan.
Sy. Nu ben ick vry van al abuys, Hy. Nu zijt ghy Vrouwe van u huys, h. h.
Sy. ja ic 'tuwer vromen
Hy. wilt dan niet meer schromen, Sy. Nu sal ick u komen thuys.
Hy. Oorlof ghy Edel Princen al
Sy. En Princessen van het Soetendal, dal, dal, Hy. wilt my niet verfoeyen
Sy. laet de Liefde groeyen Hy. Gelijck de Botten bloeyen al.
Een Nieu Liedeken van de Diamantslypers,
Op de wijse: Hoort toe ghy dochter seer.
GHy Diamantsnyders algelijc Ghy meucht u wel verheugen Ghy wort nu metter haesten rijck Drinckt nu vry groote teugen, En dat met volle kannen, Al is den Wijn een weynich dier, Leght in een vat goet dubbel Bier Ghy wort al rijcke mannen.
Als de kraken komen int Lant Wie wort uwer ghelycken Ghy krijcht so menigen Diamant Hoe sult ghy Geldeken strijcken, u rijckdom sal vermeeren,
Wilt vroylijck wesen altemet En speelt nu lustich panneken vet, Ghy wort al Edel Heeren.
Smackt nu het Scheepken op de ly, Lecht allen druck ter neder
Set nu den Hoet over d'een zy, En speelt dan eens moy weder, Wat hebt ghy meer te doene Hebt ghy een Vrouw naer u gherief, Zoo niet, gaet naer u soete Lief Spanceeren in het Groene.
Doet nu na uwen Ouden treyn, Als het Fruytjen is rijpe
Met een Speel-schuytjen na Beleyn, Of naer Fonteyn de pijpe
Daer gaen de Ionge Maechden, Het Water halen voor haer Huys Spreeckt teghen haer sonder confuys, Vry als den onvertsaechden.
Maer gheeft ghy haer dan eenen Huys Dat doet de Liefde groeyen,
Wacht u altijt van Tyrtbus Meest als de Boonen bloeyen, Dan zijn de Ghecken in tijden, Roepen zy dan na haer advijs, Drinckt dan vry forte malagijs, Dat sult ghy moeten lyden.
Alst nu al Goudiamus gaet, Vergaret Gheldt met hoopen, Wort dan de Neeringh weder quaet, Zoo hoeft ghy niet te loopen Zonder schult te betalen
Want speelt gy haes op na u Lant Het waer voor u een groote schant Men soud' u weder halen.
Weest vroylijck en maect geenen twist Onder de duytsche naty,
Komter dan eenen groven Christ, dats voor u recreaty,
willet hem dan eens bringen, geeft hem den beker inde hant, so sal hy na sijn bot verstant Een nieu Liedeken singen.
Als ghy nu al in weelden siet, Gelyc alst mocht geschieden, En vergeet de Schrijnwerkers niet, Beeltsnyders, timmerlieden Goutsmits, Schilders verheven, Druckers, Boeckbinders me Compas-makers al hier ter ste, Peerelboorders beneven.
Meesters, Barbiers, en Valcken licht, Die over al komen vliegen
Makelaers, Kramers die het slicht Volcxkens konnen bedrieghen Schoenmakers, Snyders reene, Veeltmakers die de pijpen stelt, Die 'tWielken drayen als een helt Weest vroylijck groot en kleene
Oorlof ghy Princen Iongh en Out, Is hier yet quaets bedreven
Val ic in dichten plomp en stout Willet my doch vergeven:
En wilter niet me gecken Hoe hoogh, hoe Edel dat ghy zijt Ic moet u seggen diet benijt Den Wever moet u decken.
Een nieu Liedeken, van Haerlem soetendal, hoe hy na West-Indien voer, ende wat avontuer dat hy hadde, als hy ses Maenden wech geweest was,
Op de wijse: O ghy Nymphe hoogh vermaert.
ICk moet u verklaren wis, Wat dat my is ghebeurt En wat my ervaren is Waer door ic heb ghetreurt By den kant van het Lant, Het Casteel sancte Margriet Den Spangiaert // seer vervaert Door ons lustelijcke gheschiet, Zo zy seyden al // vijftich int ghetal Van zijn Mannen liet.
By den eenen na den Noen Ons Schipper boven quam Sprac Gasten hier ist te doen, Elc daer zijn Wapen nam, Om te slaen // onbelaen Teghen die Spangierden fel, Elck zey blie // Schepen drie Zie ic komen alsoo snel,
met so menich man // dus ghy geesten dan, Elc weer hem nu wel.
Ons schans kleeren schoeren wy Vinghen de groot Ree
Slaen souden wy leeren bly Al deet den Spangiaert wee, Als een guyt // achter uyt Weken zy driemael voorwaer maer aenboort // door een woort Van eenen Constapel daer
Quamen met gewelt // dry hondert ghetelt
Dat viel ons te zwaer.
Onsen Timmerman daer sprack Geeft my de Lonte hier
So sal ick den Spangiaert strack, Doen vlieghen met het Vier En ons me, hier ter Ste Onsen Capiteyn bleef doodt Den Commijs // oock propijs, Onsen Barbier seer minjoot:
Den Constapel met, onsen goeden smet, Een Goutsoecker bloot.
Dus saghen wy ons vermant Veel honden kleen en groot, (Soomen seght aen elcken kant) Brenghen den Haes in noot, Onsen knecht // doort ghevecht Die verloos daer sijn een Been Hy sprangh uyt // de Ky-uyt, En hy sprac met woorden reen,
Nimmermeer en kan // Ick worden een Man, Ic blijf int gheween.
Snachts ontrent de Middernacht, Lach dese Knecht en kreet
Want de pijne was onsacht, Gheeft Water hy beleet
Des brants smert // slaet aent Hert Ic en kant verdraghen niet Een Soldaet // tzijnder baet Ginght zijn Meester klaghen siet,
Die sprac seer gheree, Werpt hem in de Zee, Twelck so is gheschiet.
Maer eer hy quam over boort Dat soet ellendich dier
Stac hem eenen Spangiaert voort
Doodt met een Out Rappier, smeten hem // also slem,
Oft geweest had' eenen hont, seyden saen // Lutriaen Licht daer in de Zee ghewont
Al ons hoopken krees, soomen hem verwees, Het gingh al te bont.
Eenen grooten Spaenschen Heer Sprack savonts op ons Schip Wat spaert ghy dees dieven meer, Zy zijn doch in den knip
Hanghtse op // by den krop, wy saghen wel also seur Naer den dach // met gheklach En met also groot getreur
Die verscheen eenpaer // door Gods wercken daer Tot der selver eur.
Sanderendaechs een groot Schip quam, Het scheen wel eenen Geus,
Doen sagen zy als een Lam Orange, Blance, Bleus, Twaeyder op // in den top En de honden blaften claer Al te mael // van metael En van Yser also zwaer,
Den Spangiaert vermant // liep vast onder tlant En zweetten van vaer.
Doen brochten zy ons seer rat, met vreese seer vervaert
Nae Sancte Margriet de stadt met Soldaten bewaert Geforiert, ong'hantiert In Schouts Huysen en Bailjuw Elc verscheen // maer by een Quamen wy met vrees en gruw
die doen wert gesien // ick moet u bedien Kreech menigen duw.
Ontrent acht dagen het voort
Wierden wy opghesocht Van de Spangiaerden verstoort Weder aen Boort ghebrocht Som te Voet // metter spoet Maer die daer waren ghewont Voerden zy // droef en bly, want zy waren niet ghesont
Ons Trompetter bleef // want men hem beschreef Gouverneurs knecht terstont.
Doen setten zy ons verscheen Op elck Schip vier of vijf Mochten niet komen by een, Oft zy sloegen op't lijf Storm vry // Kreghen wy Verlooren de groote Mast:
Zonder fael // d'Amirael, wiert ooc me also verrast
Noch een Galioen // bleef op dat saysoen tSchip met al zijn last.
Doen wy quamen aen den hoeck Van Calis neemt dit merck
Thijs Mossel ons Schipper kloeck Die nam daer een wijnberck Seylder me // Na de Ste, Amsterdam in Hollant schoon Hy was vry // Lacy wy, Kreghen doen so straffe loon,
Zeer wreet aengetast // in de Boeyen vast, Twas een sober Croon.
Princelijcke Gheesten wilt Verdragen Ouders raet
V doch in moers Keucken stilt, Het sal wesen u baet
Blijft daer by // 'Ksecht u vry, Houdet Peert vast by den Toom
Eert ontspringht // lustich dwingh Tis gheen boter tot den boom
Dus onthout dit al // van het Soetendal.
Acht dit voor gheen droom.
Een Nieuw Liedeken,
Op de Wijse: Edel Kersou.
VRienden loyael, die hier zijt teender somme Int soet Haerlemsche dal,
en teenemael, my vriend'lyc hiet welle-come Met een so bly gheschal
Bidt God doch al, En dat tot onser vromen, Dat hy ons doch wtgheleyden,
Tot dat wy weer komen.
Mijn hert en dost, Den westbusch niet vergeten met zijn Groen Tacxkens vier,
Den Ouden kost, Hoop ick met hem noch teten, Al met goet Passers Bier,
Want het Past schier, Tot sulc een soet verheugen, Dus bidt doch den Heer der Heeren
Dat wy komen meughen.
Al moeten wy, met den Iagher nu reysen Ick hoop het sal welgaen
Bidt doch voor my, wilt oock om Maerten peysen Naer hy sulcks wil bestaen
En het vermaen, Dat ghy ons hebt gheschreven Willen wy seer wel onthouden,
Om wachten van sneven.
Nu weer adieu, Nae dat wy moeten scheyden, Adieu tot op een Nieu,
Tot op een Nieu, Godt wil ons doch gheleyden, Want Liefd' int herte brieu
Noyt en berieu, mijn maet noch ick van desen
Maer dat is om dat wy hoopen, Weer by een te wesen.
Princelijc Heer, wilt ons doch al bewaren, Te Water en te Lant
Dat ick doch weer, van de wilde Zee baren Mach komen aen den kant,
sterckt ons verstant, dat wy komen ten tooghe, voor u edel aenschijn claer, als botten bloeyen hoge.
Een kluchtich Refereyn, gemaeckt by Haerlem Soetendal.
LEstmael quam ick ter plaetsen daer veel Wyven saten.
Ende daer wiert den Bybel gheheel ontsloten, Van den houwelijcken staet was haer lieder praten Hoe dat hy vol droefheydt was tot mijnder onbaten Dat heeft boven maten my seer verdroten
Stracks heeft my een Out Wijf vooren gheschooten, Van haren Man veel groote plaghen
Met weenende Ooghen daer de tranen uytvlooten Als vloeyende goten // en zeyde wat quade daghen Dat zy in haren staet hadde teghen mijn behaghen
En zy moest verdraghen // veel slaghen // met nijpen // pijn Ick zey in mijn selven: Ick moet nochtans wagen
al hoorde ick noch sevenmael so seer klagen VVie weet oft waer is, het mogen wel pypen,, sijn.
Somma dit klaghen en acht ick al niet
Maer zwaerder verdriet // leyden zy my vooren Van een drollighe kluyte die nu korts is gheschiet, Luystert naert bediet // ghy sullet haest hooren, (Te weten) van twee goe lieden verkooren Die hadden ghezwooren // malkanderen Trouwe Met dat zy ghehout waren, gincter al verlooren Langhe eer het eerste Kint was ghebooren, Den Man wiert believen seer van zijn Vrouwe Doort eten van een hamme quamter al in rouwe Om dat hy hadde ghesneden groote kippen // fijn Dit maecte de Liefde int herte seer flouwe, Tis gheschiet (zeyden zy) binnen dese Landouwe.
VVie weet oft waer is, het mogen wel pypen,, sijn.
Het ghetal der propheten met witte hoofden, En zoud' ic u ten rechten niet konnen orconden die hier waren geseten, en mijn sinnen beroofden Waer door zy my heel en al verdoofden,
Door al den druck die zy daer vermonden dit is in den Evangely der Spinrockens vonden Doch ick; Maer ick zweech voor dees Wijven, (sy zeyden:) wilt ghy wel doen blijft ongebonden Ic en secht maer alleene tot u beclyven,
Men zoud' in Boecken niet connen beschryven den druc die als dan int herte gaet nypen // dijn, Dus wilt u niet ander genoechte gheryven want wist gy tverdriet gy sout wel thuys blyven, VVie weet oft waer is, het mogen wel pijpen,, sijn.
Princelijcke Minnaers, wilt u verjolysen Al hoort ghy misprijsen // door quade blamatie den staet des houwelijcks met quade afvijsen Sy en zoudent u met recht niet konnen bewijsen, Dus en acht niet op knysen van paus Iannes natie Al spronghen zy achterwaert van desperatie Laet haer predicatie // van u zijn ghedreven Ghelijck ic dede, want mijn Liefs fondatie, Stont sonder quellatie // int Herte gheschreven, Zy terden, zy raesden, schuymbeckten, en keven Om dat zy met recht niet en costen begrypen // mijn Ick seyde ic moet seggen, al kosten t'mijn leven, Ter eeren den staet des houwelycks verheven VVie weet oft waer is, het mogen wel pijpen,, sijn.
Botten bloeyen hooghe.
Een Nieuw Liedeken:
Lieve Ian Symensen, en kont. etc.
GHy Minnaers reene Wilt u te Velde spoen, Met u Lief in het Groen, Maeckt u te beene, Als rechte Minnaers doen Laet Liefde niet verkoen Binnen des Meys saysoen.
Den Mey verheven, Staet nu in zijnen fleur Bloemkens vremt van coleur Die reucke gheven,
Elck Voghel toocht sijn keur Met singhen int labeur, Dus en maeckt geen getreur.
Wilt oock met sanghen V Lief verheughen wel, Sonder eenich gequel, Boet het verlanghen Van haren soeten rel, Speelt op der Snaren spel Ghelijck Orpheus snel.
Orpheus speelde, Doen hy ter Hellen ginck Daer hy zijn Lief ontfinck, Maer hem verveelde Wel eenen ommewinck, Twas hem so droeven dinck des Vyants ommerinck.
Gheen meerder rouwe En werter nooyt volbracht, Onder 'tMinnaers gheslacht Met herten flouwe,
Der Hellen Poort ghewacht, Wel seven dagh en nacht van weenen schier versmacht
En Thisbe mede,
Maeckte soo groot samblant Doen zy haer Lief doot vant,
Ter selver Stede
Brocht zy haer in dien bant Al om de Liefste want, 'Twas haer soo dier een pant.
Wilt ghy verwerven u Liefste wederpaer Weest blyde teghen haer, Want men siet sterven Met grooten rouwe zwaer, De Tortelduyve klaer Al om haer Lief eerbaer.
Prince.
Eer dat wy scheyden, Moet ick u segghen noch, Ghy goede Minnaers och wilt niet verleyden
u Lief door valsch bedroch, Soet als der moeren zoch, Onthout dees lesse doch.
Botten bloeyen hooghe.
Een Nieuw Liedeken,
Op de Wijse: Den Mey lustigh en schoon.
LAet ons nu zijn verheucht Den Somer is voor ooghen, tCapelleken vol vreucht, Sal haest zijn vlugghe tooghen.
Den Bos Iongh jeughdigh is Al en heeft hy gheen Blaren Hy sal ter tijdt ghewis,
Zijn vruchten wel vergaren.
In vreed' elck Minnaer gaet Met zijn lieveken koene In den Ee delicaet Of ander Cruyden groene
Al broet den Bosscher ras Met zijn muyle by desen Putten int groene gras Bailjoen mach hy niet wesen.
Prince neemt dit in danck Uyt liefden ick my pooge Al valt simpel den sanck Van Botten bloeyen hooghe.
Een nieuw liedeken,
Op de wyse: O Schepper fier.
HOe lustich ist
daer de Vrienden vergaren, By malcander paren
Sonder eenich ghekijf, Laet allen twist, Doch van u herte varen
Want seer veel beswaren, Komter na sulc bedrijf,
Hout gheen nijt int hert verbolghen Groot verdriet kan daer na volgen Kiest vreucht voor verdriet Alst in den Heer geschiet.
Wilt metter spoet In Liefden zijn gheresen Vriendekens ghepresen, uyt broederlycke zeed' Eerbiedingh moet Oock onderhouden wesen Zo wy mogen lesen
In die Schrifteure meed'
Romeynen 12 moochdyt vinden, Thiende veers salt u ontbinden, kiest vreucht voor verdriet, alst etc
Ghy moet met vlijt:
Vwen Naesten beminnen Van gantsch hert en sinnen, Als u eygen Lichaem Dat ghy subijt
Troost in u hert van binnen Van den Heer meucht winnen, Want 'tis hem aenghenaem Paulus seght tot allen tijden, Met den blyden wilt verblijden, Kiest vreucht voor verdriet, etc.
Zijt ghy verheucht, Hout u doch daer in zedich Als Christenen redich, Voldoet des Heeren Wet In alle deucht,
Weest uwen tijt bestedich, Met malkander vredich, So wort ghy niet besmet Ionghers die in wulpsheyt leven wilt een goet Exempel gheven, Kiest vreucht voor verdriet, etc.
Wilt het vermaen Van u Ouderen schoone Ghy Ionghers ydoone, Int hert bewaren wel Ghy sult ontfaen
Van Godt tot uwen loone Hier na d'eeuwige Croone Want het is zijn bevel,
Dus wilt u tijt 'tzamen in vreden Met goe wercken wel besteken, Kiest vreucht voor verdriet Alst in den Heer gheschiet.
Neemt den tijt waer, O mijn Broeders verheven, Wilt Christum aenkleven, En voldoen zijn ghebodt Int openbaer,
Soo sal hy u oock gheven Het eeuwighe leven Voor een ervelijck Lot.
Wilt vrymoedelijck 'tallen daghen Vredelijck u Cruyce draghen
Kiest vreucht voor verdriet, Alst inden etc.
Edel Princier,
Ghy die 'tverdriet ellendich Keeren kont amendich In vreuchden 'tallen ty Geeft goedertier
Dat yeghelijck behendich, Geestelijck kiest d'inwendich, Oprechte melody
Op datmen siet ten tooghe groeyen Vruchtbaer botten hooghe bloeyen, Kiest vreucht voor verdriet, Alst in den Heer gheschiet.
Botten bloeyen hooghe.
Een nieu Wellecom Liedeken,
op de Wijse: Van Cephalus en Procris.
DEn Heer die moet ick loven Van zijn graty jent
Die hy ons gunt van boven uyt des Hemels tent Want hy maect ons bekent Hier in dese waranden Dat hy is President Voor de seventien Landen
Ghelooft zy hier beneven, Onsen Vorst ghetrou
Die ons God heeft ghegheven uyt tHuys van Nassou, Met sijn Regierders al De Staten Edel Heeren, Die hier int Soetendal doen altijt vreucht vermeeren.
Schout, Borgemeester mede Ende Schepens wijs
Die hier in dese Stede Winnen lof en prijs, Van u goet regiment Dancken wy u vol weerden, Dat wy dees Feest present Blyde mogen aenveerden
Dus wilt dan welcom wesen Die van 'sGravenhaech Van Amsterdam gepresen Komt doch alle daech En ghy van Rotterdam, Komt oock tot onser vrome Dordrecht en zijt niet gram
Weest hier ooc wellecome.
Dergoude, Delft en Leyden, Komt doch al te saem, Enckhuysen wilt niet beyden, Hooren oock by Naem Meemlijck excellent
Komt doch om vreucht bewijsen Alcmaer seer deligent
Komt hier salmen u prysen.
Edam komt hier by namen Purmerent propijs
Munnekedam sonder schamen Naerden komt groen Rijs, Muyen delicaet
En Wesep sonder flouwen Want ghy goet bierken gaet Voor Haerlem dicmael brouwen.
Komt Briel ick moet u loven Want ghy sijt seer sterck Oud-water en Schoonhoven Komt besiet ons werck En die van Schiedam mee Komt ras wilt ons besoecken In d'Haerlemsche stee, Helpt de komste verkloecken
Komt hier van Woerden lustich In Liefde verschoont
Leerdam, Asperen rustich Heuckelum betoont Dat ghy oock Minnaers sijt Met Gorcom ende Heusen, Beverwijck nu ter tijt Doet Rethorica bleusen.
Princelijck God Almachtich Wilt ons al by staen.
Dat konst in Liefde krachtich, Altijt mach voortgaen spelcooren VVijngaert ranck, Tot twit Angier elck pooge, Prince neemt dit in danck Van Botten bloeyen hooghe.
Een Nieuw Liedeken,
Op de Wijse: Schoon Ionckvrou ick moet u.
DE nydigheyt is veel meerder, Dan de Liefde groot
Soo blijft dan de Liefde teerder Ia schier totter Doot,
Want op wegen en op straten, Wiltmense doodt slaen,
maer om 'sWeereldts eygen baten is dit al ghedaen.
Dus ghy menschen groot en cleene Wilt met herten bly
Liefde voorstaen int ghemeene Als den Pellicaen vry
Die zijn jongen ginc versaden met zijn eyghen Bloedt Doet so meed' ic sout u raden, Als spelcooren doet.
Laet ons doch in alle wijcken Hier int aersche dal
Reyne trouwe laten blycken.
En Liefd' boven al,
Ghelijc Christus gingh vertreden, Doodt, Duvyel, end' Hel
Doet so me alle sijn leden Voor de liefde snel.
Blijft altijt In liefde ghetrouwe
Met reyn manier
Ter eeren de Vlaemsche Landouwe, En het wit Angier
De Cantica Bruyt verheven Sal uyt Liefde schoon
Daer vooren uyt jonsten geven, V volkomen loon.
Princelijcken God Almachtich Wilt ons doch bystaen
Dat wy in de Liefde krachtich Moghen al voortaen,
Tot Liefden elck hem pooghe Gh'lijck in eenen hof,
Daer de Botten bloeyen hooghe Tot des Heeren lof.
Een kluchtich liedeken van een Coopmans vrou, met een gardiaen,
Op de wijse: Ghy lodderlycke silvia.
NU wie wil hooren een Nieu Liet Dat sal ick ons gaen singhen Al van een Vrouw die int verdriet Haer selven heeft gaen bringhen, De soete moer // had een Graeu Broer Versint heel sonderlinghen.
Zy gingh met haren Man bekent Menichmael hooren preken Te mis int minnebroers convent, maer zy docht om haer treken Als den man snel // Verstaet dit wel Den Gardiaen ging spreken.
Sy had' den Gardiaen seer lief Boven alle Iuweelen
En haren man kreech eenen Brief, dat hy goet most gaen deelen dus trock hy rat // haest uytter Stadt
Om halen zijn percelen.
Doen track hy uyt zijn Huys subijt Sprack teghen zijn Moorinne Doet dat u Vrou ghebiet altijt Want 'tis mijn liefste minne dus schreef zy ras, al op dat pas, Een brief na haren zinne.
Zy schreef na 'tClooster also haest Mijn Man is uytter stede,
Komt Gardiaen vry onverbaest En speelt met my in vreden, Het Minnenspel // weest niet rebel dit heeft zy hem ghebeden.
Den man track uyt Granaden reen Na Civilien zijn weghen
maer hem is eenen Vrient certeen, Buyten ghekomen teghen
Die sprack seer rap // doet m'een bootschap, Zo goede Vrienden pleghen.
Hy seyde: Ia ic ben te vreen Ick heb thuys wat vergeten Dus is hy weer na huys ghetreen daer vant hy de secreten
die tswaertgen hadt // dus heeft hy wat Haer wel in bet ghesmeten.
Och meester en smijt my niet meer, mijn Vrou heeft my ghesonden Waer me, seght ras, tis mijn begeer Of ghy wort stracks ghebonden
daer kreech hy tschrift // met sinnen hist t Sekreet wiert haest gevonden.
Gaet thuys en secht dat ghy't Pampier den moninck hebt ghegheven
En secht Vrou hy sal komen hier Tusschen sessen en seven, doet ghy dit niet // Ic seght u siet
Ic sal u nemen tleven.
De Vrou ontfinck al sonder schrom Dat haer Man gingh versieren Maer haren Man gingh wederom En sprac met goe manieren
'Kmoet desen nacht // houden de wacht Wilt my doch hier logieren.
Hy is met herten seer versteent Na 'tClooster toe ghereden, Ick bid doch my u Cappe leent Ic moet te gast gaen heden, Terwijl bedocht, hy hoe hy mocht, Smeeren sijn Vrou haer leden.
Deo gratias sprack hy aen zijn deur Met zijn graeu monincks Kleeren, Een stock daer by. Zijt ghy daer veur Sprack sy mijn Heer der Heeren, Hy smeet dat quick // haer Lijf ontstick Twas haer een groot verseeren.
De man die gingh met sinnen diep, 'tmonincx kleet weder draghen de Vrouwe kreet, elck beur daer liep Wat hebt ghy, was haer vragen Int scheyden van // mijn lieve man, Viel ic, gingh zy ghewaghen.
De moer quam daer met Meesters dr[...]
de man die trock zijn weghen, maer die Vrou en wist niet van wie, dat zij't hadde ghekreghen
de schult gaf zy // den Moninc vry, In haer herte versweghen.
Men meesterde dit soete Lam Veel ettelijcke daghen
So dat den man weer 'tHuyswaert quam, En sprac met loose lagen,
Wat hebt ghy kint // mijn lief versint
dits qualyck mijn behaghen.
Doen gy laetst van my zijt gescheen Twas my wel vreuchts versmallen, Verblint was ick door veel gheween Ben van den Trap ghevallen
Ick was ontstelt // 'theeft my wel ghelt Ghekost by veel ghetallen.
Vrouken ghy betert altemet Laet ons tSermoen gaen hooren, By den Gardiaen onbesmet Wil ick vreucht gaen oorboren
De Vrou sprack fijn // Ten mach niet zijn Ick heb te veel wercks vooren.
Den man deed' haer gaen met ghewelt Om zijnen Vrient 'taenschouwen Den minnebroer/ tzy u vertelt maer sy deed' niet dan snouwen Als hy haer sprack // met woorden lack Zo deed' zy niet dan grouwen.
De minnebroer die heeft ghevraecht, Wat mach u Vrou doch hebben?
Eylacy zy dient wel beklaecht Zy quam den Trap af drebben door grooten druck // met ongheluck, Zo brack sy schier haer Rebben.
En boven dien is zy ontstelt De Herssens zijn verschooten Zy is van den boosen ghequelt Dat heeft my seer verdrooten Comt doch te gast // Ist dat 'tu past, En doet hem weer uytvlooten.
Hy sprack al tot zijn Wijf seer bly, Ras wilt de Tafel decken,
Een Gast sal ons stracks komen by Dus wilt gheen tijdt vertrecken den Gardiaen die quam daer aen.
den man sprac sonder gecken:
Weest wellecom mijn goede Vrient Komt sit hier by ons neder:
de vrou dacht dit my niet en dient de Man die keerde weder
Met goeden sin // Ter keucken in Sprack tot zijn Dienstmaecht breder:
Ist dat ic teen of 'tander eys Latet my selver halen Zo sal ick dat by dese reys Mijn wijf noch bet betalen Zijn Vrouwe fier // en wilde schier, den Moninck niet onthalen.
Den man riep tot zijn dienstmaecht saen Comt brenght ons het ghebraden
Syn Vrouwe sprac ic sal wel gaen En haer daer van ontladen.
Den man sprac neen // Ick ga selfs heen Ick moet my wat beraden.
Achter de deur so bleef hy staen Om dat hy hooren wilde
Wat woorden daerom souden gaen Tusschen sijn Wijf seer milde En Heeroom daer // haer liefste kaer maer twijfs gramschap niet stilde.
D'een teghen over d'ander sat den moninck en dees Vrouwe dees Vrouw begon te kyven dat Hy haer brocht in den rouwe
maer heeroom ree // haer duymen bee Gingh binden met sijn Touwe.
Hy gaf haer eenen kake smeet Noch twee of dry daer neven So dat de Vrou seer luyde kreet Van pijn begost te beven
de moninck recht // sprack duyvel secht,
Hoe is u Naem gheschreven?
Of hoe veel ghy daer binnen zijt Of wat wilt ghy daer maken Die Vrouwe sprac met grooter vlijt Floecks wilt u smyten staken Gheen duyvel is // in my ghewis, Tsa ghy moet slaghen maken.
Zy smeet hem weer al op sijn huyt, Als haren Man dit hoorde
Van blijdtschap loech hy overluyt De Vrou als den verstoorden Den Pape seer // smeet zy daer neer Sy woud' hem schier vermoorden.
Den man die quam gheloopen doen Om dese twee te scheyden
den Pape sprack met woorden coen, Wie mocht my doch hier leyden U Vrouwe seyt // met goet bescheyt, dat zy my lest verbeyden.
Doen ghy eens uytter stede waert, dat ick by haer sou slapen
Seyt zy, dat sy m'een Brief expaert Sont met een van u knapen, doch ic niet weet // van dit secreet dus wilt my niet bechrapen.
En dat ic haer dit zeyt zy noch, Heb met een stock gheslagen, den Man die sprac: Ey Heeroom doch Ghy moet dit wat verdragen
den boosen Gheest, en duyvel meest, de Menschen dicwils plaghen.
Den duyvel is een leugenaer dat weet ghy wel van buyten den Man die gaf den Pape daer Seer dicke vette kluyten
En sey loopt heen // eet dit alleen.
Wilt hier af niemant uytten.
Den Pape was // te vreden ras En hy gingh tzijnder straten,
en heeft de vrou also sy was, beseten daer gelaten den Man dacht stijf // nu sal mijn Wijf
den paep voortaen wel haten.
Princelijcke vrouken al, wilt overspel verfoeyen Is uwen Man u lief ghetal
So sal u sulcx niet moeyen So groeyt u lof // als in den hof De Botten hooghe bloeyen.
Een Nieuw Liedeken,
Op de Wijse: Ghy Linnewevers al.
HOort toe ghy Vrienden al die hier in vreden sijt
Wat ic ons singen sal, Een liedeken nae den tijt dat wy hadden respijt, na corteryc te varen, Fray opghestelt // als een cloec helt door de wilde Zee baren.
Mochtmen met eenen loop Te Corterijcke zijn,
Ic gaf noch eenen stoop
Al van den besten Wijn // En dat ic mochte fijn, Al op de Oude Halle,
Hooren staen-stijf // Man ende Wijf, Genaemt Manten en Calle.
Te Corterijck ydoon Op den Sacraments dach, Hoe veel ghenoechte schoon Van spelen men daer sach, Is niet een groot gheklach datmen dat kan beletten.
Vijf Vaendels Walen quaet Quamen daer met verraet
Zy en staken gheen Trompetten.
Eenen verrader boos die haer de mare de En gaf haer lien de loos Om te komen in ste maer hare oude ze
Was al moorden en branden
zy smetent daer al doot, cleen ende groot die geweer had' in handen.
Daer was groot ghekrijs Van menschen cleen ende groot mans dochters ende wijfs, Vreesende van de doot, de Kinderen minjoot, En hebben niet ghezweghen, Het moster al an // Tsy wijf of man Als zy wierden ghekreghen.
Met dat zy quamen in De Walen seer bloedtgier, Haer lien eerste begin dat was te stoken vier
Verbranden 't Stadthuys schier Ymmers also ick wane Quamen met een ghedruys Zy verbranden een Huys daer stack uyt de zwane.
Zommige Burghers fraey, Wierden daer uytghejaecht Al van den Papegaey Die de vier tuyten draecht, Zwevegem onvertsaecht Heeft het haer sterck bevolen Twonen was haer belet men gafse elck een Biljet doen mosten zy gaen doolen.
Een stede staet onvast Daer God niet me en waere
daer is menigen gast, Die na Christi bloet haect, dus en weest niet vervaert, en laet u niet betrapen Bout u Casteel // op Godt gheheel
En wilt niet langher slapen.
Een Nieuw Liedeken,
Op de Wijse: Moeder gheeft my eenen man etc.
VRome Burgers doch aenhoort, Watter is gheschiet
Van een so schrickelijcken moort, Daer quam een Catte kluyven // ras Daer een Cot vol Duyven // was Ist niet een groot verdriet.
Smorghens vroech alst was schoon dagh Wasser grooten druck
Van al tverdriet datmen daer sagh daer was wel ter degen // noot, Dry laghen verslegen // doot Wast niet een ongheluck.
Doen schooren zy eenen wijsen raet, Om te hanghen een strop
Dat wiert ghedraeyt van Coperdraet 'tHincker wel ses uren lanck, Eer de Cat daer deure // spranck Sy at de Duyf noch op.
Als de strop van kleynder macht Was ghebroken kranck
Doen hebben zy de komst verwacht, Daer de Kat alleene // was
Liepen wy te beene ras Maer zy 't noch ontspranck.
In thien duysent p'rijckel siet Was de Catte wis
Want voorwaer men spaerder niet
zy was daer den lyder, groot, hy stac met de snyder bloot Maer het was noch mis.
Een ras op de leere liep, Naer het duyve cot Hulp wast dat hy seere, riep,
Elck de soo't behoorde, stranck
Gille brocht een coorde, lanc, maer sy vingen bot:
Twee cregender groten twist, met sinnen verstoort Om dat de grepe was ghemist
Het waren daer fackers, of Zy spranc in den Backers, hof Wippe gingh zy voort.
Met sentency alsoo wreet Hiesch den Schout den hals, maer die patient was onghereedt Zy bedreven daer, abuys Want de Cat liep na haer, huys maecte veel gheschals.
Van gheluc wilt dit verstaen Zy vertellen mocht
Dat die reys so was vergaen met, verblooten, sonder mien Net, haer pooten, af te snien Hadden zy bedocht.
Bey haer ooren afgesneen // de lippen ghesplet, Hiesch den Schout geheel 'tonvreen
'tVel, ghevleghen // onghemist, Wel, ter deghen, opghepist, maer twiert noch belet.
Aen een pael gebonden stijf, hies den schout noch strangh Vuer gemaect rontom haer lijf
Noyt geen stranger, quant, seer saen,
so van langer, hant, gebraen, kip was onsen vanc.
Princelijcke geesten reyn, die wilt duyven hoen.
Wacht u van dier beesten, treyn Hout, wachte, tuwer vromen, dan
stout, by nachte, comen z'an, zy soudent u doen.
