Broeders gedenckt het droeuich heyden Van die weerdighe Apostels groot Petrus, ende Paulus beyden Die op eenen dach zyn ghedoot Of ick dit altijt had in mijnen sin Ick zoude van rouwe beuen Maer lacij, ick blief dien ick bin Idel van herten, ten gaet my niet in.
Petrus, die Simon plach te heten Was eerst een Visscher goet, ende slecht Maer Iesus riep hem, en deed hem weten Dat hy nu menschen zoude vanghen recht Met het nedt, al van Godes woorden Want dit was Christus sin,
Petrus, die daer wel nae hoorden Ving oock menich mensch daer in.
Christus hielt hem in grooter weerden Dat hy hem die hemelsche sleutels beual Met sulcke macht hy hem vereerden Meer dan ymant van d’ander al Dus ginck dit op hem betrouwen Als dat hy noemde eenen steen, Daer hy zyn kercke op wilde bouwen Sulck was onder de twaelf maer een.
Rumoldus Batavus, Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden
Want wy van hem die claerlick vinden Dat hem die macht is toegheseyt,
Om vast te houden, ende oock te ontbinden Iae alle sorghe wortop hem gheleyt Om alle Lammerkens te voeden, Voor alle schapen Petrus sorght draecht, Als een goet herder moet hyse voeden
Om dathy door liefde den Heer heeft behaecht. Oock heeft hem onsen Heere doen weten Soot Euangelie dickwils vermelt,
Veel van zyn verborghen Secreten Oock wort hy altoos eerst ghestelt Hy als den mont, van d’ander al tsamen
Beleedt, dat Ihesus de leuende Gods zoone waer Om eerst te spreecken nae zijn betaemen Beuinden wy, was Petrus daer.
Voor hem alst hooft, van d’ander leden Als Satan hem eens siften wout
Heeft Christus voor hem stort ghebeden Dat zyn gheloue niet vergaen en zout Laet ons dit noch vast ghelouen Dat dese macht noch niet en is vergaen Want den duiuel en can niet rouen T’gheene Godt eewich wil laten staen.
Op Pinster dach daer hy eerst sout spreecken Bekeerde hy drie duisent zielen sijft,
Daer nae zoo ginck oock verde preecken In vele steden, ende landen wijdt Is tot Antiochien ghecomen, En seven iaeren zoo woonde hy daer Hier nae zoo reisde hy tot Romen Daer sadt hy vijfentwintich iaer.
Ter wijlen heeft hy seer verde gheuaren, Om te gaen sayen Godes woort,
Oock zyn Discipels die by hem waeren Heeft hy ghesonden tot elcken oordt Seer veele zielen dat zy bekeerden,
Rumoldus Batavus, Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden
En brachtense tot Godt den Heer Den keyser Nero als doen regneerden Was hierom gram, ende t’verdroot hem seer.
De agoden werden alsdoen ghebroocken Dit quam door des Apostels ghebiet Den duiuel dede dit al in hem stoocken Hy doode Petrus in zynen tijt,
Die welcke daer selfs begheerden, Want zy deden hem groot confuis Dat hy met zyn hooft, neder ter aerden Worde gehanghen aen eenen cruys.
Paulus, Christus vat wtvercoren Als hy den Heere wel had ghedient Wt Tersen was hy gheboren, Dese heeftmen het sweert verleent Om dat hy wqas een borger van Romen Soo wert hy opten seluen dach, Door het sweer zyn leuen benomen Soomen in de oude leraers lesen mach.
O Godt om die liefde van uwen zoone Soo storten v vrienden aldaer haer bloet En ontfinghen alzoo die glorioose Croone Dat is die hemelsche vruechde zoet, Dese twee malcander custen, Alsmen haer ter dootwaerts leyt Wie zoude toch nu ydelheyt lusten
Daer zoo menich mensch doen heeft geschreyt. Mits haer Herders worden haer genomen Ende zy bleuen nu zeer desolaet,
Wt Paulus hals is wit bloet ghecomen Alsmen hem zyn hooft afslaet, Petrus heeft zyn ooghen gheheuen Opwaerts nae des Hemels throon
En heeft zyn meester zyn gheest ghegeuen Aldus ontfinghen zy des hemels Croon.
Haer lichaemen moetmen daer noch soeken Want niewaerts ter werelt op dit termijn
Rumoldus Batavus, Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden
In gheen van alle, des werelts hoecken Dat zy anders te vinden sijn,
Al zijnder nu veel nieuwe ghesellen Die anders roepen alsomen ziet Sy doen niet dan haer selfs quellen Noch elders vinden zy dese lichamen niet.
Petrus was Biscop, iae Paus vercoren Den eersten diemen tot Romen telt, Hier in veel menschen haer nu verstoren En spreecken hier tegens, met groot gewelt Maer laet desen dan eens verclaren Door seecker ghetuyghen, goet ende vast, Onder alle Pausen, wie den eersten waeren Die daer Regeerde der sielen last.
Wie heeft dese macht daer eerst verworuen Dit bewijs willen wy geern eens zien
Segt ons waer Petrus dan ghestoruen Laet v goet bewijs nu eens gheschien, Wy ghelouen zoo menich out Vader Die na by d’Apostelen hebben gheleeft Die ghetuighen daer allegader,
Dat hy als die hoochste daer gheseten heeft. Bidt voor ons, O visscher verheuen Ghy sijt nae Christus het fondament Die daer de sleutels zijn ghegeuen Vanden hemel zeer excelent
Dat het gheloue, dat ghy deedt snijen Tot Romen, ende elders veer, Nu datter zoo veele winden wayen Door vremedicheyt van nieuwe leer.
Wy roepen noch van alle kanten Tot v tentmaecker o Paulo mee Dat v ghelooue dat ghy ginckt planten En daer ghy v bloet voor storten dee Dat alsnoch niet en is verandert By den Romeynen tot deser tijt Bidt datmen daer wel in wandert
Rumoldus Batavus, Nieu liedt-boecxken inhoudende verscheyden liedekens op die principale feest-daghen ende ander heylighe daghen vanden
Op dat wy comen, daer ghy nu zijt
Door Petrus mont, nae den wil des Heeren V lieder ghelooue noch verde wast
Want alle Heydenen doet het bekeeren Dit huys, ende den steen dit leyt noch vast Nae Christus wil, ende zijn gebeden Sal Simons ghelooue eeuwich staen Al wort daer dickwils tegens gestreden T’sal altoos blieuen, ende niet vergaen.