4. KILL THEM IF THEY STRAY
5.7 VOORBEELDEN INTERACTIEVE FILMS
In dit subhoofdstuk heb ik andere initiatieven gezocht en beschreven die hetzelfde doel hebben als dit project, namelijk leren en een
bewustzijnsverandering veroorzaken. Ik bespreek een tweetal initiatieven met het onderwerp pesten. Hierbij refereer ik vaak aan resultaten uit test 4 in hoofdstuk 6 waarbij deze 2 interactieve films getest zijn met de
doelgroep.
IT’S UP TO YOU – www.itsuptoyou.nu
Deze complexe interactieve film is ontwikkeld met als doel jongeren in
het voortgezetonderwijs bewust te maken van hun rol ten opzichte van cyberpesten. Het is een product van Reactif, een stichting opgezet door twee studenten waarvan één zijn studie Communication and Media Design heeft afgerond op de Zuyd Hogeschool in Maastricht. De film duurt
ongeveer 12 minuten en opgezet via de methode, zoals Chris Crawford beschrijft, ‘Branching Trees’. Dit levert een zeer complexe film op met meerdere compleet uitgewerkte verhaallijnen. Elk einde is letterlijk anders. De makers hebben gebruik gemaakt van de methode ‘Branching Trees’. Dit vergt enorm veel tijd. Op de website www.itsuptoyou.nu staat vermeld dat het uiteindelijk anderhalf jaar in beslag nam om de film te maken. De makers omschrijven het project als volgende op hun website;
‘In de film wordt de hoofdpersoon geconfronteerd met een aantal pestsituaties. Door de kijker de keuzes van de hoofdpersoon te laten bepalen krijgt hij de gevolgen van zijn acties te zien. Hierdoor ervaren de jongeren direct de gevolgen van de gekozen acties. Iedere jongere krijgt dus een andere versie van het verhaal te zien. De film geeft hiermee de kijker de vrijheid om zelf afwegingen te maken en is dus niet moraliserend.’
De kijker heeft op verschillende manieren invloed zoals het verloop van het verhaal, geslacht van de hoofdpersoon en de acties die de hoofdpersoon kan doen.
De film is gelanceerd op 19 april 2013, op de landelijke dag tegen pesten. Dit kreeg de nodige media-aandacht. Een halfjaar later, in november 2013, had de film al meer dan 300 geregistreerde docenten, was de film al door 50.000 leerlingen gezien en in meer dan 1500 klassen ingezet.
Wat kan er geleerd worden van deze interactieve film?
It’s up to you hanteert een mooie visuele stijl, wat als inspiratie kan dienen. Het verhaal wordt op een bepaalde manier verteld door de hoofdpersoon direct tegen de kijker te laten praten en actief te betrekken in het verhaal. Ook is de benaderwijze van de film interessant. Het is net als mijn project gericht op de zwijgende middengroep en de keuzes en daarvan gevolgen die dit met zich meebrengt. Er kan veel geleerd worden van hoe de verschillende pestsituaties in beeld zijn gebracht.
De belangrijkste overeenkomst met mijn project is dat deze film aanzet tot bewustzijnsverhoging en gedragsverandering tegenover en omtrent het onderwerp pesten.
Nadelen
De methode ‘Branching Trees’ waar het verhaal op gebaseerd is, is zeer complex. Dit wordt beschreven in dit hoofdstuk. Op de website van Reactif zegt één van de makers dat ze 144 versies nodig hadden om tot de uiteindelijke film te komen. Uit onderzoek in dit hoofdstuk (Chris Crawford) blijkt dat deze methode te weinig evenwichtige keuzes kan garanderen door de enorme hoeveelheid keuzes en daaropvolgende verhaallijnen. Dramatical crucial choices zijn nodig om een interessante verhaallijn te creëren door middel van dilemma’s. Een verhaal kan niet uit oneindig dilemma’s bestaan, dit komt niet overeen met de werkelijkheid. (Chris Crawford).
DAG TEGEN PESTEN – www.dagtegenpesten.nl
Dit interactieve filmpje maakt gebruik van een andere methode om een interactief verhaal op te zetten en kan daardoor als interessant vergelijkingsmateriaal dienen tegenover de film It’s up to you. Dag tegen Pesten is een korte film opgezet door KRO naar aanleiding van de dag tegen pesten, 19 april. Het is een simpele opzette film, maar daarom niet minder effectief in het bereiken van een bewustzijnscreatie (zie test 4) Het is anders opgezet dan it’s up to you, vooral de filmstijl en de manier van feedback geven zijn anders. In deze korte film wordt geen gebruik gemaakt van een personage, deze wordt dus ook niet geïntroduceerd. De film is vanuit ‘point-of-view’ gefilmd, waardoor de kijker de situatie beleeft alsof dit vanuit zijn/haar ogen is. Dit is een manier om de kijker de situatie als echt te laten ervaren en daarmee te betrekken in het verhaal. Er is geen gebruik gemaakt van een complexe interactieve structuur, maar van het door Chris Crawford genoemde ‘Kill them if they stray’. Deze methode is beschreven eerder in dit hoofdstuk. Wanneer een ‘verkeerde’ keuze gemaakt wordt, krijgt de kijker feedback en wordt er gevraagd of de kijker het opnieuw wil proberen.
De opzet van het verhaal is erg simpel. De kijker (in point of view) loopt naar een fietsenstalling waarna een scene volgt waarin een slachtoffer gewelddadig gepest wordt. Dit wordt als heftig ervaren, vooral voor jonge kinderen (zie test 4). De kijker krijgt keuzes als ‘helpen’ of ‘wegwezen’, de
‘politie bellen’, ‘omstanders roepen’ of ‘zelf ingrijpen’. Dit zijn dramatical crucial choices en kunnen voor een dilemma zorgen.
De enige juiste keuze is ‘omstanders roepen’. De boodschap van de film is dat je als toeschouwer een (gewelddadige) pestsituatie nooit alleen de baas kan, daarvoor heb je anderen nodig om je daarbij te helpen. Bij verkeerde keuzes krijgt de kijker meteen de gevolgen te zien, waar feedback op volgt. Er wordt gewisseld naar een over-all shot waarbij de pesters in het fietsenhok staan en de kijker van feedback voorzien.
Er wordt gebruik gemaakt van feedback waarbij de kijker wordt aangespoord om opnieuw een keuze te maken. Dit is een goed aspect van deze interactieve video. Feedback is cruciaal in een succesvol leerproces van kinderen. (Zie hoofdstuk 4 – hoe kinderen leren)
Wat kan er geleerd worden van deze interactieve film?
De stijl die gehanteerd wordt in de film is niet erg inspirerend. Het is simpel opgezet en met slechte kwaliteit gefilmd. Wel interessant is de effectiviteit van de manier van filmen, de ‘point-of-view stijl’. Hierdoor wordt de kijker actief betrokken in het verhaal en heeft deze meer het gevoel echt onderdeel te zijn van de situatie. (zie test 4) Verder is het feedback-aspect interessant. Zoals al eerder beschreven in dit onderzoek, is het geven van feedback een cruciaal onderdeel van het leerproces.
De manier waarop dit verwerkt is in deze film inspireert. Er wordt duidelijk tegen de kijker gesproken en dit roept vaak een ‘ohja’-gevoel op (zie test 4). Wel had de daadwerkelijk gegeven feedback iets uitgebreider gekund, maar hierdoor wordt er wel snelheid in het filmpje behouden. De kijker wordt voor het blok gezet in deze film, als er in snelle situaties, beperkte tijd is om keuzes te maken. Daarbij speelt de heftigheid in de situatie een grote rol. Uit mijn test met jonge kinderen bleek dat dit een effectieve manier is. Er wordt namelijk een soort paniek ervaren en een druk om meteen een antwoord te kiezen wanneer de keuzemogelijkheid verschijnt. Het gebrek aan beperkte tijd om een weloverwogen keuze te maken, is zeer realistisch in gewelddadige pestsituaties. Hierdoor gaan jonge kinderen meteen op hun eerste gedachte af, waardoor de keuze die ze maken waarschijnlijk dichtbij de keuze staat die ze maken in een echte situatie. (zie test 4)
Nadelen
De ‘point-of-view’ stijl gehanteerd in deze film is een manier om de kijker te realistisch te betrekken in het verhaal. Het ’out point of view’ filmen is technisch ingewikkeld. In dagtegenpesten wordt een kwalitatief slechte camera gebruikt. Om met een kwalitatief goede camera uit point-of-view te filmen is een ingewikkelde constructie voor de camera op het lichaam nodig. Deze methode is dus misschien te ingewikkeld en buiten mijn budget (om spullen te huren) om te gebruiken voor mijn eigen project. 5.8 CONCLUSIE HOOFDSTUK 5
In dit hoofdstuk zijn uitgebreid verschillende elementen beschreven die nodig zijn om tot een interactief verhaal te komen. Verschillende methodes zijn belicht die gebruikt kunnen worden voor opzetten van het filmscenario. Concluderend kan er gezegd worden dat zowel interactieve, narratieve en feedbackelementen nodig zijn om het verhaal op te zetten met als doel bewustzijnscreatie te veroorzaken. Er moet gebruik gemaakt worden van al deze elementen. In hoofdstuk 7 worden keuzes binnen deze elementen onderbouwd.