Hoe je het vertelt

Het is belangrijk hierbij te vermelden dat je de stappen niet in een bepaalde volgorde hoeft te volgen. Je kunt beginnen met welke stap je wilt. We raden je echter wel aan over alle vijf stappen na te denken om zo tot een weloverwogen beslissing te kunnen komen. 1. Wel of niet vertellen

De beslissing wel of niet openheid te geven over je psychische beperking is een moeilijke beslissing. De keuze is voor iedereen anders, omdat iedereen verschillende ervaringen en behoeften heeft. Openheid geven is een persoonlijke beslissing--jij bent de enige die hem kan nemen. Geef niet toe aan de druk tot openheid van anderen: jij bent degene die moet leven met zowel de positieve als de negatieve gevolgen.

Een psychische beperking is vaak niet zichtbaar en uit zich bij iedereen op verschillende en unieke manieren. Het geven van openheid over je psychische beperking kan nodig zijn om toegang te krijgen tot de faciliteiten en ondersteuning die de faculteit studenten met

psychische beperkingen aanbiedt. Je kunt ook openheid geven over je psychische beperking aan andere studenten, in het geval van een vriendschap, of wanneer je moet samenwerken met anderen.

Helaas bestaan er nog steeds veel mythen en circuleert er nog veel foutieve informatie ten aanzien van psychische aandoeningen. Openheid kan soms leiden tot stigmatisering, wat betekent dat mensen je anders behandelen of jou als niet meer dan je ziekte zien, vooral als ze zelf niemand kennen met een psychische beperking.

Samengevat kan het geven van openheid over je psychische beperking dus positieve en negatieve gevolgen hebben. Het besluit tot openheid is vaak niet een definitieve beslissing, maar een beslissing die na verloop van tijd opnieuw geëvalueerd kan worden, afhankelijk van de omstandigheden van de student. Het is belangrijk de factoren die bepalen of openheid wel of niet gaat plaatsvinden goed te onderzoeken voor je een besluit neemt. Bij het bepalen of je wel of geen openheid over je psychische beperking gaat geven kun je de volgende zaken in overweging nemen:

Voordelen van openheid: • Betere ondersteuning

• Je kunt om aanpassingen verzoeken en deze kunnen worden geïmplementeerd • Als medewerkers op een positieve manier reageren, zou je meer zelfvertrouwen

kunnen krijgen wat betreft je studie.

• Door openheid te geven over je psychische beperking ontmoet je misschien andere mensen met vergelijkbare ervaringen

• Als mensen die je vertrouwt meer over je weten krijg je misschien betere relaties met hen

• Het geven van openheid over je behoeften zal er mede voor zorgen dat de

universiteit ontvankelijk is voor de behoeften van andere studenten met psychische beperkingen.

• Meer belangstelling, zorg en ondersteuning van docenten/medewerkers • Medewerkers zullen in staat zijn passend en begripvol te reageren in moeilijke

situaties

• Aanspraak kunnen maken op dezelfde rechten als ieder ander • Niet worden gezien als een lastige student

• Het kunnen krijgen van hulp en advies Nadelen van openheid:

• Anderen zouden zich bedreigd kunnen voelen, door onwetendheid en persoonlijke ervaringen

• Het feit dat je je beperking moet uitleggen • De angst voor discriminatie

• Gevoelens van afwijzing

• De angst anders behandeld te worden in de les

• Anderen begrijpen de impact van de beperking misschien niet goed

• Het gevoel dat je misschien kansen worden ontzegd, zoals een plek in de studie die je graag wilt doen

• De angst dat de beperking nieuwsgierigheid of onnodige bezorgdheid bij anderen opwekt.

• De angst dat de nadruk meer zal liggen op je beperking dan op je academische capaciteiten

• De angst dat je anders zult worden behandeld dan andere studenten Je kunt er ook voor kiezen GEEN openheid te geven over je psychische beperking. Je kunt om verschillende redenen besluiten geen openheid te geven over je beperking, zoals:

• Misschien heb je geen aanvullende ondersteuning of diensten nodig, omdat je beperking geen invloed heeft op je vermogen te studeren

• Je weet misschien nog niet zeker of je contact op wilt nemen met ondersteuningsdiensten voor mensen met een beperking

• Je weet misschien niet wie er toegang tot je persoonlijke informatie zal hebben • Je hebt misschien strategieëen voor het omgaan met je psychische beperking

ontwikkeld en zou er geen baat bij hebben openheid te geven over je beperking • Je verwacht dat billijkheid en toegang gewaarborgd zijn zijn en vindt het dus niet

nodig om onderwijsrelateerde aanpassingen te vragen

Wanneer je geen speciale aanpassingen nodig hebt om je studie te kunnen volgen is er ook geen reden om een opleiding te laten weten dat je een psychische beperking hebt.

Probeer voor jezelf de voordelen en nadelen van openheid tegen elkaar af te wegen. Je moet duidelijk voor ogen hebben waarom je openheid wilt geven over je beperking, wat je doel is.

Het is belangrijk dat je zelf de keuze maakt en zelf beslist wat het beste voor je is. 2. Wat vertel je

In elke situatie, bij elke persoon en op elk moment moet je jezelf afvragen wat je wilt

vertellen. Je zou een vast verhaal kunnen hebben dat je elke keer opnieuw vertelt, maar dat verhaal voldoet misschien niet altijd.

Afhankelijk van de situatie moet je beslissen of je wilt vertellen over: • Het feit dat je een psychische beperking hebt

• Aspecten van je psychische beperking

Wat je precies vertelt kan ook verschillen, afhankelijk van de persoon aan wie je het vertelt. Het zou kunnen dat:

• Je die persoon wilt voorlichten over je psychische beperking

• Je wilt vertellen welk effect je psychische beperking op je studie heeft • Je wilt uitleggen waarom je een bepaalde leerstijl hebt

• Je de andere persoon informatie wilt geven over je psychische beperking

•

Je het fijn vindt om met een medestudent te kunnen praten over je psychische beperking

Het is ook mogelijk dat iemand vragen stelt over je psychische beperking--bijvoorbeeld een docent die vraagt wat je diagnose is wanneer je hem/haar om ondersteuning vraagt. Wat doe je dan? In deze situatie ben jij nog steeds degene die bepaalt wat en hoeveel je vertelt over je beperking. Als je niet meer wilt vertellen dan écht nodig is, zou je bijvoorbeeld het

volgende kunnen zeggen:

De Ondersteuningsdienst voor Studenten met een Beperking heeft alle

informatie. Ik ga met u liever niet dieper op mijn problemen in (alternatief: Ik hou liever de details liever voor mezelf), maar mijn beperking houdt onder meer in dat ik moeite heb met (noem de studieactiviteit). Wat betreft deze activiteit zouden bepaalde aanpassingen of vormen van ondersteuning (noem de aanpassing en/of ondersteuning) mij enorm helpen. Ik zou graag met u willen bespreken hoe we dit kunnen realiseren.

Leg je docent je situatie op zo’n manier uit dat hij of zij begrijpt welk effect je beperking op je studie heeft.

Het is van het grootste belang in het openheidsgesprek de nadruk te leggen op wat je wel kunt, en niet op je beperking. Het is niet altijd nodig specifieke persoonlijke informatie over je beperking te geven. Het meest belangrijk en nuttig is het verschaffen van informatie

aangaande het effect van de beperking op je vermogen te studeren en de ondersteuning die je nodig hebt om te kunnen studeren in een optimale omgeving.

In document Supported education toolkit: tools and guidelines for organizations and professionals working with students with psychiatric disabilities (pagina 67-70)