Transcript interview met Carla Jochems

Abel: Hoi Carla, kan je wat vertellen over de organisatie waar je voor werkt?

Carla: Je hebt een paraplu en die heet Fundis en onder die paraplu zitten allerlei organisaties: je hebt Vierstroom Zorg Thuis, Palet Welzijn, Zorgbrug en dus ook Plicare waar ik voor welk. We zijn dus weg bij de Vierstroom, maar we vallen nog wel onder de paraplu van Fundis. Die corporatie van wijkverpleegkundigen is dus opgericht door Fundis en Florence, een hele grote thuiszorgorganisatie uit Den Haag, Zorgpartners en nog wat kleine aanbieders. Dat is een corporatie van wijkverpleegkundigen dus je bent wel

helemaal zelfstuderend, we zijn ook splinternieuw. We bestaan eigenlijk officieel pas sinds 1 november 2015, toen zijn we begonnen.

Abel: Wat doet een wijkverpleegkundige eigenlijk precies?

Carla: Wij van Plicare zijn voor de niet-geïndiceerde zorg. De medewerkers van Vierstroom, Zorgpartners en Buurtzorg zijn voor de geïndiceerde zorg, dus die hebben indicaties voor de handelingen die zij doen bij iemand. Bijvoorbeeld wassen, spuiten, mondzorg;

handelingen waar altijd een indicatie voor nodig is. Maar er zijn natuurlijk heel veel situaties waar geen geïndiceerde zorg nodig is, maar er wel bekeken en onderzocht moet worden wat er wel nodig is. Vaak zijn er zorgmijders die niemand binnen laten en als de huisarts dan vraagt of de wijkzuster eens een keer langs komt dan vinden ze dat vaak wel goed. Wij zijn minder bedreigend dan bijvoorbeeld maatschappelijk werk. De dames van Vierstroom die kunnen daar niet zomaar heen omdat die client geen indicatie heeft en ze er dus niet voor betaald krijgen. En er zijn heel veel zorgen. Dus wij zitten eigenlijk een beetje tussen de huisartsen en het sociaal team. Wij zitten niet in het sociale team, maar we zitten er wel erg tegenaan geplakt. Want als je in het sociale team zit, dan wordt je ook geacht om de huisuitzettingen te doen bij financiële problemen. Dat is een andere expertise en dat wil ik ook niet. Daar zijn voormalige collega’s op gestrand omdat we daar niet voor opgeleid waren. Voor zaken als huisverboden, uit-huisplaatsingen en schuldsaneringen en bewindvoering zijn wij niet opgeleid. Je weet er inmiddels wel wat van, maar het is gewoon ook niet je ding. Dus wij zitten puur op het stukje gezondheid. We zitten op preventie, vroegsignalering en het opsporen van zorgmijders.

Abel: En die cliënten komen dan bij jullie binnen via de huisarts?

Carla: Ja, maar ook via de sociale woningbouw of de wijkagent. Dus het is echt heel leuk werk, maar wel intensief. Ik loop hier al 28 jaar in de wijk dus ik zit hier ook bij het

Gezondheidscentrum sinds het opgericht is dus je kent de huisartsen ook wel goed. Desalniettemin heb ik ook mijn plek weer moeten veroveren als wijkverpleegkundige segment één, omdat het allemaal vaag en onduidelijk is omdat ze nog niet precies weten wanneer ze bij mij moeten zijn. Dat gaat wel steeds beter, nu bellen ze met name bij situaties waar ze eigenlijk geen raad mee weten. Ze hebben dan geen tijd om het uit te zoeken of door te vragen en dan ga ik er meestal heen om te kijken wat ik kan

bewerkstelligen.

Abel: En dan ben je af en toe in het centrum hier aan het werk?

Carla: Ja en we hebben een locatie in de Jan Ligthartschool waar we een kamer huren. Zo zit je natuurlijk altijd middenin de wijk.

Abel: Leuk om te horen. Speakap is ruim een half jaar geleden in de organisatie geïntroduceerd. Met dit interview wil ik onderzoeken wat zo’n intern communicatiesysteem teweeg heeft gebracht in de organisatie en wat het mogelijk heeft gedaan met de betrokkenheid van de mensen die hier werken.

Carla: Ik kan natuurlijk alleen maar voor mijzelf spreken. Maar wat ik zo enorm fijn vind ik is dat je als je in een situatie bent geweest je dan zo makkelijk een terugkoppeling kunt doen, zonder dat je bang hoeft te zijn zonder dat persoonlijke gegevens in verkeerde handen komen. Via de mail mag dat natuurlijk gewoon niet en dat willen de huisartsen ook niet. Dat kan ik mij ook voorstellen in verband met de privacy. Dan is dit natuurlijk een uitermate geschikt systeem. Ik heb ook het idee dat de samenwerking daardoor verbetert. Je bent natuurlijk heel makkelijk te vinden, je zoekt gewoon iemand op op Speakap en je hebt contact. Voor mij werkt het dus wel.

Abel: Wat gebruikten jullie daarvoor vooral?

Carla: Vaak moest ik dan naar de assistenten naar de balie. Dat kan nu nog steeds wel natuurlijk, maar via Speakap werkt het natuurlijk wel gewoon veel efficiënter. Met name omdat ze mij toch wel kennen, ze weten wie ik ben en ik weet wie zij zijn. Ik vind het wel heel makkelijk, ongeacht of het Speakap is of een ander beveiligd systeem. Het idee dat het beveiligd is vind ik heel fijn.

Abel: Waar maak je dan op Speakap vooral gebruik van? Zijn het dan vooral de één op één gesprekken of in groepen?

Carla: Allebei, ik communiceer met name met de huisartsen en de praktijkondersteuners huisartsen. Die zijn ook vaak betrokken bij een situatie, dus die betrek ik dan ook in het gesprek zodat iedereen op de hoogte is van mijn bevindingen. En er zitten er eigenlijk nog te weinig op hoor, want gisteren had ik een huisarts nodig en die kon ik niet vinden op Speakap. Die heb ik toen ook een seintje gegeven, want dat vind ik dan wel heel jammer. Dan moest ik haar toch een document via de mail sturen.

Abel: Want via Speakap delen jullie dus ook documenten?

Carla: Ja, daar ben ik ook pas achter. Dit is met name handig omdat ik ook moet registreren in GIB (Gezin in Beeld), het beveiligde gedeelte van de Gemeente. Om het dan zo efficiënt mogelijk te doen maak ik één document dat zowel naar de huisartsen kan via Speakap als ik op GIB kan zetten.

Abel: Want het voegt dus toch waarde toe als de huisartsen de documenten ook via Speakap kunnen zien? En niet alleen maar op GIB staan?

Carla: Ja, want de huisartsen kunnen niet op het gemeentesysteem. Het sociaal team kan daar alleen op. De huisartsen hebben weer hun eigen huisartsen informatie systeem (HIS), maar daar kan ik niet op. Dus ik deel dat documentje via Speakap zodat zij weer een goede terugkoppeling hebben op mijn interventie, daar gaat het om. Het is nog wel even zoeken, maar ik maak er wel heel veel gebruik van. Eigenlijk wel dagelijks. En jullie gaan nu evalueren hoe vaak Speakap gebruikt wordt?

Abel: Ja, via een enquête zullen we uiteindelijk iedereen hiernaar vragen. Deze interviews dienen om te achterhalen of de mensen weten hoe de situatie voor de introductie voor Speakap was en of ze een verschil merken ten opzichte van de situatie nu. Daarna kan ik via een enquête iedereen vanuit alle verschillende disciplines hiernaar vragen.

Carla: Voor mij is er wel een verschil. Met name in de communicatie met de huisartsen, omdat het vaak om hele privacygevoelige gegevens gaat. Ik vind het wel meerwaarde hebben. Ook zijn de algemene mededelingen die Annemarie plaatst ook wel fijn.

Abel: Als ik het zo begrijp zit jij vooral in de afgesloten groepen en heb je nog niet vaak een bericht geplaatst naar de hele organisatie?

Carla: Naar het hele Gezondheidscentrum? Nee, eigenlijk niet. Dat is vanuit mijn rol denk ik niet zo nodig.

Abel: Het lijkt erop dat Speakap een soort eerste kennismaking is met een sociaal netwerk. Of ben je buiten het werk ook actief op bijvoorbeeld Facebook of LinkedIn?

Carla: Nee, eerlijk gezegd zit ik als ik vrij ben helemaal niet achter de computer. Tenzij het iets met bankzaken is, maar het is niet mijn hobby. Ik werk ermee en doe wat ik moet doen op mijn werk en weet ook dat het nodig is, maar buiten mijn werk zit ik niet achter een computer. En helemaal niet op Facebook. Misschien is dat ook een beetje mijn generatie. Ik weet dat je er niet buiten kan en dat snap ik ook, maar als ik klaar ben ben ik klaar. Abel: Merk je nog een verschil in hoe de interactie nu is met je collega’s, ten opzichte van hoe de

interactie vroeger was? Als je nu bijvoorbeeld een bericht plaats in zo’n groep, is er dan een verschil in reacties dan vroeger via de mail?

Carla: Ik denk dat je wat minder, dat is wel een verademing, op hoeft te letten wat je schrijft. Natuurlijk blijf je wel opletten, maar je hoeft minder na te denken over dat je gegevens gehackt kunnen worden. Geboortedatum, namen, adressen, telefoonnummers: het gaat toch over een cliënt. Wat je terug krijgt is dan ook erg open.

Abel: Dus de communicatie is nu meer open omdat het in een afgesloten omgeving is? Carla: Ja, en veel efficiënter. En je weet elkaar te vinden. Als het spoed is, ja dan hang je in de

telefoon. Soms krijg ik een aanvraag via Speakap, maar soms bellen huisartsen ook. Dan lichten ze mondeling wat toe. En dan geef ik weer een terugkoppeling via Speakap. Ik bel niet vaak een huisarts, want ik val ze liever niet lastig als het niet hoeft. Het contact was altijd al wel goed hier hoor.

Abel: Het je het gevoel dat je nu meer weet wat Annemarie, de directeur, aan het doen is binnen de organisatie, af was dat altijd al zo?

Carla: Nou, wat ik wel heb… op 22 maart hebben we een etentje met het Gezondheidscentrum, dat is ieder jaar. Dat is wel leuk, ik betrap mezelf er dan op dat ik zit te kijken wie er allemaal heeft gereageerd. Anders weet je helemaal niet wie er ook komen, dan gaf je je bij Annemarie via de mail op en deed je niet ‘antwoord aan allen’. Nu schrijf je je antwoord eronder en is het wel leuk om dan al die reacties te zien.

Abel: Een van de punten die vaak bij betrokkenheid wordt genoemd is de herkenning in de doelen en waarden van de organisatie. In hoeverre ben jij bekend met de doelen van het Gezondheidscentrum en het visie-traject dat daarover liep?

Carla: Daar ben ik bij betrokken geweest. Er was een werkgroep waar de directeur, twee mensen van het sociaal team en ik in zaten. Wij maakten een opzet die werd rondgestuurd en waar iedereen op kon schieten. Er zijn toen vier strategische overleggen geweest waarin die visie werd besproken en weer werd bijgesteld. Uiteindelijk is dat uitgegroeid tot een visie waar alle gebruikers van het centrum achter stonden. En die heeft Annemarie toen ook geplaatst op Speakap. Dat is wel belangrijk, zodat je het terug kan zoeken en niet bij je eigen

documenten hoeft op te slaan. Ik vond het wel heel leuk om daarbij betrokken te zijn geweest. Ondanks dat ik eigenlijk officieel geen gebruiker meer ben van het centrum. Ik ben wel altijd heel betrokken geweest bij de organisatie vanuit Vierstroom, maar nu zwerf ik eigenlijk rond en hoor ik nergens meer echt bij. Toch voel ik mij wel nog één met het Gezondheidscentrum. Er is heel veel collegiaal overleg mogelijk.

Abel: Kan zo’n online netwerk eraan bijdragen dat je het prettig vind om hier bij te horen? Carla: Ja, dat denk ik wel. Ik vond het sowieso al prettig om erbij te horen, maar dit kan de lijnen

natuurlijk weer versterken. Omdat het iedereen het zo druk heeft is het soms moeilijk om elkaar te spreken en dan maakt dit het makkelijker.

Abel: En je bent dus duidelijk wel betrokken bij zaken buiten je eigen werk om, om het Gezondheidscentrum te ondersteunen?

Carla: Ja, dat vind ik wel. En bij zo’n etentje of strategisch overleg vind ik het wel belangrijk om mee te doen. Ondanks dat ik geen gebruiker meer ben, blijf ik natuurlijk een speler in het veld. In de wijk, en we moeten het toch samen doen.

Abel: Speakap zie jij dus wel als een waardevolle toevoeging?

Carla: Ja, ik vind het een waardevolle toevoeging. Ongeacht of het Speakap is, of een ander netwerk. Een intern beveiligd communicatiesysteem: jazeker. Vanwege de beveiliging, efficiëntie en het makkelijk vinden van de mensen. Dan moeten ze er natuurlijk wel allemaal op zitten. Want in de situatie gisteren waarbij de huisarts niet op Speakap zat moest ik weer een e-mailadres gaan zoeken. Zo heb ik de praktijkondersteuner via Speakap een bericht gestuurd en de huisarts een mail, terwijl ik veel makkelijker die twee mensen had kunnen aanklikken op Speakap. Het vereist dus wel dat iedereen participeert. Abel: Daar is dus nog wel een slag in te maken denk je?

Carla: Ja, met name artsen die bijvoorbeeld maar twee dagen werken. Ik vind wel dat iedereen er dan op moet. Maar ik vind het een goede ontwikkeling.

6.2.Enquête

Vraag Antwoordmogelijkheden

Introductie 1. Hoe lang ben je werkzaam in of rondom het

Gezondheidscentrum?

Noot: de medewerkers die er korter dan een jaar werken, kunnen onvoldoende oordelen over de situatie vóór Speakap.

- _{Korter dan 1 jaar (ga door naar vraag 4)} - _{1 tot 3 jaar}

- _{3 tot 5 jaar} - _{5 tot 8 jaar} - _{Langer dan 8 jaar}

Deel 1: Tien maanden terug in de tijd..