Vinc. B. XXIV. c. 46. f. Dese valsche prophete Mahumet+
Hevet in sinen Alcoraen gheset: ‘In bem niet ter werelt ghesent, Datmen mi bi miraclen kent, Maer ic bem gesent metten zwerde, 70 Wie dat maect onwerde
Tontfane dat ic bescrive, Datmenne doe vanden live.’
+
Vinc. B. XXIV. c. 44. m. Gherechter wijf haddi in sijn leven+
XV edele, hevet men bescreven, 75 Onder heidine ende Jodinnen,
Ende twee onnedele te siere minnen, Ende alsonder, nacht ende dach, Van anderen amien sijn bejach.
Hoe hi tlant van Persi wan. XVII.
+
Vinc. O. Het es scame van desen dief+
Te telne eenen langen brief;
Maer dese onwettege tyrant Destruweerde Persen lant, 5 So grote macht haddi te samen.
Die Persiene [die] dicken quamen, Enten Romeinen namen tlant, Hadden, alsict bescreven vant, Enen coninc, die Hormisda hiet; 10 Een jaer regneerdi ende el niet.
Mahumet haddem gedaen Scade groot, sijn volc gevaen, Ende ghedestruweert sijn lant: Hi brochte mettem menegen viant. 15 Mahumet die moet al waghen,
Ende was scalc van sinen dagen, Ende vacht uptie Persiene
Met vordeele, want hi hadt onsiene.
+
Fol. 188. d.
+
Die mindere menechte waren de sine, 20 Ende dat waren die Sarrasine.
Hormisda verloes dat velt Ende alt lantscap dat hi helt Mogendelike entie conincs crone. Daer endde dorperlike ende onscone 25 Dat rike van Percen, dat menech jaer
Sinen ommesaten was zwaer, Entie Persiene leerden tsine Bedwongen onder die Sarrasine, Dat si te voren harde lange 30 Hadden ghehat in bedwange.
Dit was, alsemen vint vorwaer, In Eraclius XXste jaer.
Daer wart geminct tRoemsce rike Bi Mahumette jammerlike. 35 Sine valsche dorperheden
Ende sine grote onmenscelicheden Ware te telne te swaer.
+
Vinc. B. XXIV. c. 47.
+
Hi levede LIII jaer1), Ende viel in enen evele groot, 40 So dat hi geware wart der doot,
Ende hiet, alse hi doot laghe, Datmenne wachte III daghe, Want men soudene halen scone Ten derden dage inden trone. 45 Maer als hem devel ginc bet in,
So verloos hij sinen zin, Ende staerf, alse hi ziec lach, Up sinen XIIIIsten dach. Sijn lachame hief hem groot2)
, 50 Ende hem cromde metter doot
Sijn mindste vinger achter waert. Sine vrient hebbene bewaert Drie daghe naer sijn beheet, Ende gewasschen ende gecleet.
1) Vinc. Vita ergo eins LX tribus annis extitit. 2) Vinc. Intumuit venter eius.
55 Hij staerf upten Maendach4)
: Tote des Woensdages hi lach, Test avont was, dien dach lanc4)
, Ende so lanc so meer hi stanc. Die gene die wachten sine upvaert, 60 Worden met torne verswaert,
Ende worpene henen al naect; Cume was hem een graf gemaect, Daerne sijns oems sone in dalf. Sine quaetheit scrivic niet half, 65 Want mi verdrietes, soe was so groot.
Dus bleef die valsce prophete doot, Daer die Sarrasine af roemen Dat hi hem van Gode es comen.
Van Mahumets wet. XVIII.
Een deel hort van sire wet, Die biden duvel was geset, Sonder redene ende genaden, Vul van dorperlikere daden. 5+
Vinc. B. XXIV. c. 59 ± Omme dat indie oude wet+
Besnidenesse was geset, So wildi hare volgen indien, Datmen wanen mochte ende sien, Dat hi van Abrahame ware comen, 10
+
Fol. 188. e. Die eerst besnidenesse heeft genomen.+
So was hi oec van bastaerdien, Van Ysmaels sone siere amien. Dies gheboot hi, datmen besnede
4) Vinc. Et fuit obitus eius secunda feria, duodecimo die mensis Rabeg primi, anno LX tertio vite ipsius, postquam egrotare cepit XIIII die.
4) Vinc. Jam a secunda feria, in qua mortuus erat, usque ad vesperam quarte ferie longa expectacione fatigati, cet. - Test is tes't, totdat het (usque ad).
Die lieden van sire wet mede, 15 In sinen bouc Alcoraen,
Daer alle sine gebode in staen;
+
Vinc, B. XXIV. c. 50. m. ±
+
Ende seide al openbare, Dat sine wet so heilech ware, Dat no duvel no mensce vulbrochte, 20 Datmen sulke wet ghewrochte.
Haddemense up enen berch geleit, Die berch hadde gebogen gereit Ende gheneghen siere wet. Dus sulke boerden sijn gheset 25 In sinen bouke den Alcoraen.
+
Vinc. B. XXIV. c. 57. ±
+
Oec so seidi sonder waen, Eer die werelt wart verheven, Dat Mahumets name stont bescreven Inden troen van hemelrike.
30 Dit es truffe sekerlike.
+
Vinc. B. XXIV. c. 58. ±
+
Ende omme datmen in kerstijnhede Vastens pleget ende doen gebede, Hevet hij tijt van vastene geset, Ende oec van te doene gebet,
35 Ende welken tijt si hem sullen dwaen: Al staet in sinen Alcoraen.
+
Vinc. B. XXIV. c. 59. m. ±
+
Swijnijn vleesch verboot hi mede, Ende al omme der Jueden zede; Ende hi gaf orlof elken man, 40 Alse hi wilde, dochtem goet dan,
Dat hi van sinen wive sciede: Maer datmen dien man verbiede, Dat hire hem niet kere weder an, Eer soe neemt enen anderen man1). 45
+
Vinc. B. XXIV. c. 65. ±
+
Sijn paradijs dat hi bescrivet, Daer sijn volc in geërvet blivet, Dans niet dan eten ende drinken, Ende euwelike in luxurie stinken.
+
Vinc. B. XXIV. c. 67. ±
+
Sine helle die hi bescrivet, 50 Daer hi seghet dat al in blivet,
Die sine wet niet willen ontfaen, Dats euwelike brant sonder waen, Ende bitter spise van enen bome, Dien hi Assatum heet, alsict gome2)
, 55 Daer nie scrifture omme peinsde,
Dan Mahumet, die de name veinsde. Met deser truffen, met derre ghile, Ghinc hi omme toter wile,
Dat hi staerf sonder gelove, 60 Ende met morde ende met rove
Versament hadde een groot diet; Want hi elken gebruken liet. Dese duvel scorde jammerlike In sijn incomen Eraclius rike, 65 Alsic indie ystorie hier naer
1) Vinc. Ut scilicet viro, quamcunque voluerit, qualibet causa voluerit, uxorem repudiare, sed nisi prius alteri viro jungatur, nec si velit, possit eam revocare.
U seggen sal al openbaer.