Vinc. B. XXIV. c. 92. ±
+
Sente Loy, daer ic af telle, 50 Hadde teenen lieven gheselle
Sente Andoneus, alst staet hier voren, Die te Riemen was bisscop gecoren. Die voer predeken in Spaengen lant. Ene jegenode hi vant,
55 Daert niet en hadde in VII jaren Een druepel gereint te waren: Daer knieldi neder ende bat, So dat reinde updie stat. Met desere miracle so wan 60 Menege ziele die heilege man.
TAngiers hi enen aermen sach, Die hadde gemalen up enen zondach An eene querne: dien was thout Andie hant verheelt met gewout: 65 Dien genas hi altemale1)
.
+
Vinc. B. XXIV. c. 93. f. ±
+
Enen stommen also wale, Die niet een wort in XL jaren2), Clene no groot, en sprac te waren, Dien seindi ende ghenas.
70 Eens tote Verdun was, Daer so jagede hi uten live Den duvel te hant enen wive.
+
Fol. 192. a.
+
Wel XLIII jaer hi besat4) Den stoel van Riemen in de stat, 75 Ende voer indie Gods behout,
Alse hi XC jaer was out.
+
Vinc. B. XXIV. c. 96. ±
+
Te desen tiden, so lesen wi hier, So levede sente Rijckier,
Die int lant van Parmen leget, 80 Ende daermen vele goets af seget,
Ende bede levende ende doot Dede menege miracle groot.
Van coninc Dagobrechts kinderen. XXXIIII.
1) Vinc. In Andegavensi regione quendam pauperculum obvium habuit. Qui cum dominica die, contra usum ecclesiasticum, opus servile exerceret, et in mola farinam conficeret, manum, qua molam rotabat, aridam subito et sibi inutilem offendit. Nam et pollex ad superiora manus ita astrictus est, ut sanguis in ipsa figura pollicis exiret. Ipsum lignum, quo mola rotabatur, inter pollicem et palmam tam stricte tenebatur, ut avelli nullatenus posset.
2) Vinc. Per XI annos.
+
Vinc. B. XXIV. c. 104. Te desen tiden so droegen crone4)+
Dagobrechts twee sonen scone, Clodoveus in Vrankerike, Ende sijn broeder dies ghelike 5 Segebrecht int Duutsche lant,
Dat doe Oesterike was genant. Grimolt, des goeds Pippijns sone, Was die vorbaerste entie gone Daer Segebrechts raet meest an lach, 10 Also alse sijn vader plach.
Doe dochte coninc Zegebrechte, Dattene God niene berechte Van kinderen, die naer sijn leven Inden rike waren bleven. 15 Bi Grimolts rade maecti thant
XII cloestren in sijn lant, Ende goedese binnen sinen live, Hoe so hi vaert, dattem blive Renten so vele, die hem doghen 20 Dat sire Gode up dienen mogen;
Die noch, als ons jeesten seggen, In Ardenne ende in Loreine lecgen, Ende tusscen Mase ende Rijn, Daer al noch moenke in sijn. 25 Dit was in Constantijns VIIIde jaer,
Die den gelove was te zwaer. Te dien tiden waren in Gallen Vele riker lieden, die met allen Hare rijchede so schichten, 30 Dat sire cloestren mede stichten5)
,
4) Verg. Brab. Y.B.I. vs. 433-449.
5) Vinc. His diebus multi utriusque sexus in Galliis claruerunt, qui ad testimonium sanctitatis sue in edificandis Deo monasteriis operam suam impenderunt.
Beede vrouwen ende man, Daer vele ware te scrivene an. Ende vele predicaers quamen Uut Inglant, uut Scollant tsamen, 35 Die grote bederve sekerlike
Daden binnen Vrankerike. Ende van sente Benedictus mede Quamen die heilege liede1)
ter stede, Van Ytale, van Monte Cassijn, 40 Toter stat daer si nu sijn,
In Vrancrike bi Orliens,
Daer si noch sijn na mijn gepens.
+
Vinc. B. XXIV. c. 105. ±
+
In Constantijns Xste jaer So quam sente Judocus vorwaer, 45 Diemen sente Joos nu heet,
Ute Bertaengen over gereet, Om te leerne aerme vite In Ponten ende sijn hermite.
+
Vinc. B. XXIII. c. 106. m. ±
+
Judatyel2)
so hiet sijn vader: 50
+
Fol. 192. b.
+
Bartaengen was meest sijn algader, Sonder dats hem afgewonnen
DIngelsche, dien sijs noch wanconnen. Dese4)liet dat rike algader
Naer sine doot sijns selves vader; 55 Maer hi ontliep ende ontcroep,
So dat hi sinen magen ontsloop In Ponten, daer hi priester waert, Ende was capellaen eens heren waert, Die hiet Haymont; - daerna hi bat 60 In een foreest ene stat,
Daer hi lange zat hermite, Ende miracle dede, seit die vite. Eens daer hi sinen palster stac4)
, Eene fonteine daer ute brac. 65 Eere joncvrouwen gaf hi echt,
Die blent was, weder haer lecht. Alse hi staerf, sijn na hem bleven Winnoc ende Arnoud sine neven, Diene daer ter erden brochten, 70 So si eerlijest vermochten.
Menech wonder dedi meer Na sine doot ende oec eer.
+
Vinc. B. XXIV. c. 107. In quaets Constantijns XIste jaer+
Viel vanden trone, groot ende claer, 75 Vier hier neder uptie liede,
Daer grote plaghe na gesciede; Want inden somer wart plage groot, Drie maent achter een, vander gadoot. Men sach met vlesceliken ogen 80 Hem al ghinder claer vertogen,
1) Lees: lede. Vinc. Non multo post corpus sancti Benedicti abbatis ab Agilulfo monacho a castro Cassino delatum, illuc transportatur.
2) Vinc. Judicail.
4) Lees: Desen.Vinc. cui pater regnum post obitum reliquerat. 4) Vinc. Vir sanctus baculum suum in terra defixit.
Te Constantinoble indie stede, Den inghel enten duvel mede Nachts inde strate gaen genouch; Entie duvel die drouch
85 In sijn hant alse een spiet,
Ende daert hem die goede ingel hiet, Gaf hi der lieder doren stoot: So blever also menech doot Daer na des dages, dat niet gebrac, 90 Als hi menege steke stac5)
.