Na de wijse: Te Mey als alle de voghelen singhen. Singt met aendacht
Den 23. Psalm Davids
matt. 25. 10. ende 21.
d
Ghy die een weynich waert getrouwe
e
mat. 7. 14.
e
Gaet in uws Heeren vreuchde soet. 22 En wijct doch niet ten geenen tijden Door God sult ghy behouden t'velt
+
4. Esd. 7. 6.
+
Den wegh is smal ten beyden zijden Tusschen water en vyer ghestelt maer so wy God te recht verbeyden Hy is by ons in elcken noot
Wie soud ons van sijn liefde scheyden T'zy water vyer, honger of doot. 23 Princelijcke jeucht reyn van sinne Neemt doch uyt liefden desen sanck Want ick u salicheyt beminne Die liefde Gods my daer toe dwanck Wilt my altijts int goet ghedencken De Heere geeft u sijn ghewaet Niemant mach u letten noch crencken so verr' als ghy na tgoede staet.
Den 23. Psalm Davids.
Singt met aendacht.
Myn God voedt my als mijn herder ghepresen dies sal ick geenes dincx behoeflijck wesen
f
Ro. 8. 39. 2 Int groene gras seer lieflijc hy my weydetf
En an dat soet water hy my gheleydet Hy verquickt mijn ziel die seer is versleghen, Om sijne naems wil leyt hy my in sijn weghen 4 Al waert schoon dat ic int dal des doots ginghe, Ende dat my des doots schaduw' omvinge, Ick vreesde niet, ghy zijt by my ghestadich, 5 Ghy maeckt rijck met goeden seer velerhanden mijn tafel voor d'ooghen mijner vyanden.
Ghy salft mijn hooft met rijckend' olye goedich, End schenckt my den beecker vol overvloedich, 6 Ghy sult doen wat uwe gunst O Heere crachtich mijn leven lanc by my steets blijft eendrachtich, So dat ick hoop eewelijck vast te woonen, In Godts huys d'welck niet is om verschoonen.
Den 24. Psalm.
Singt met aendacht.
De aerd' is onses Gods voorwaer End wat sy begrijpt verr' end naer,
met den menschen daer in woonachtich, 2 Hy heeft die oyt meyr vast ghegront, Hy verrijckt die alsins int ront
met veel schoone revieren crachtich. 3 Sijnen berch is een heylich oort, Wie sal daerop comen nu voort, Wie sal daer woonen ende blijven. 4 Die sijn hert en handen heeft reyn Die de leughens haet groot en cleyn Noch gheen meyneet en soeckt te drijven. 5 Die mensche sal seghen ontfaen, God sal hem oock wel gade slaen End door sijn goedicheyt bevrijden 6 Sulck is t'gheslachte t'aller tijt Dat God soeckt met herten verblijdt O God Iacobs, aen allen zijden. 7 Verhoocht u groote poorten nu Eeuwighe deuren verheft u, Dat ingae de Coninck vol eeren 8 Wie is de Coninck so gheacht? Tis God d'overwinner met cracht Wiens macht niet en is om vermeeren. 9 Verhoocht u groote poorten nu Eeuwighe deuren verheft u, Dat ingae de Coninck vol eeren 10 Wie is de Coninck so gheacht Tis God des Heyrecrachten vol macht, Die groot is, Ia een Heer der Heeren.
Den 25 Psalm.
Singt met aendacht.
Myn hert hef ick tot u Heere, mijn hoop alleen op u staet, Behoedt my doch voor oneere, Die my wenscht mijn vyant quaet. 3 Sy werden, Heer, soot betaemt, Niet schaemroot die op u bouwen, maer sy sullen zijn beschaemt, Die de vrome hier benouwen. 4 Heer wijst my doch uwe weghen, Die ghy wilt dat ick sal gaen, Tot den selven maeckt gheneghen my, en doet my die verstaen. 5 Leert ende stiert my na u woort, In uwe waerheyt ghepresen, Ghy zijt mijn hulp dies nu voort, Wacht ick op u in dit wesen. 6 Ghedenckt Heer aen u goetheden, Stelt u voor ooghen voortaen V groote barmherticheden, Die ghy voormaels hebt ghedaen. 7 Doch vergheet de sonden swaer, mijner jonckheyt seer lichtveerdich, Ghedenckt mijns goetlijck eenpaer Tot mijn hulpe zijt volveerdich. 8 God is waerachtich end goedich Hy ist end blijft sulcx altijt,
Ten weghe brengt hy sachtmoedich,
Den son daer vervallen wijt 9 Den ootmoedighen leert hy Sijn Godsalighe voetpaden, Hy toont oock sijn wesen vry Den armen menschen beladen.
Pause.
10 Goetheyt end waerheyt verheven Zijn des Heeren weggen al,
Voor hem die daer na sijn leven, End sijn ganghen rechten sal. 11 O Heer door uwen naem claer, Wilt my goedichlijck mijn sonden, Vergheven, want seere swaer Ende groot zijn sy bevonden. 12 Wie is hy die altijt spoedich Onsen God vreest boven al, Die weetgheleert overvloedich, Van en wegh dien hy gaen sal 13 Die sal besitten zijn goet, met stilheyt ende met vrede, Sijn zaet sal in overvloet Het lant oock besitten mede. 14 De verborghentheyt des Heeren Is den mensch gheopenbaert, Die God vreest en houdt in eeren, End sijn verbondt wel bewaert. 15 Mijn hert ende mijn ghemoedt, Op den Heer hen alleen setten Want maeckt vry mijnen voet, Wt al der Godloose netten.
Siet my aen met goeder herten Hebt doch met lijden met my, Want eensaem ende vol smerten Ben ick Heer gantsch onvry. 17 Ick werde seere benout,
Daghelijcks wert grooter mijn lijden, Helpt my Heer, die u betrouwt, Wt den noot in desen tijden.
18 Mijn jammer wilt doch aenmercken, mijnen angst en noot aensiet,
mijn sonden end boose wercken, Vergheeft my goetlijck om niet. 19 Siet hoe de vyanden mijn, moetwillichlijck boven maten, Die groot van ghetale zijn, my seer vyandelijck haten. 20 Voor haer list mijn ziel bewaret Verlost my, dat ick met smaet End met schand' niet sy beswaret, Want ghy zijt mijn toeverlaet. 21 Slecht, recht ben ick, my behoet, Want ick sal Heer u verwachten, 22 Israel uyt teghenspoet, Verlost oock door uwe crachten.
Den 26. Psalm.
Singt met aendacht.
Bewaert o Heer mijn recht, Want voorwaer uwen knecht Wandelt in onschult nu voortaen, Op u staet mijn betrouwen, In al mijn swaer benouwen Daerom en sal ick niet vergaen. 2 Heer doorsoeckt mijn ghemoet Proeft my in teghenspoet, Aen den proefsteen in mijn ellent, Mijn hert en oock mijn nieren Proeft doch Heer met den vyeren, Op dat ick echt worde bekent. 3 Want Heer de ooghen mijn, Vastlijck gheslaghen zijn, Op uwe ghenaed' end goetheyt.
End' ick leyde mijn leven, Na den reghel voorschreven, Ick wandel in uwe waerheyt. 4 Der leughensprekers boos, Versamelingh seer loos, Ick altijdt o Heer haten sal.
Met schalcke menschen listich Die valsch zijn ende twistich Heb ick niet ghemeyn over al. 5 Heer der Godloosen kerck Haer ercheyt end haer werck, Haet ick altijt uyt Herten gront.
By den schalcken en boosen, Noch oock by den Godloosen, En sit ick, Heer, tot ghener stont.
6 Ick wasch mijn handen reyn, Met onschult int ghemeyn, Ick gheve my tot tgoet eenpaer,
End God tot u offranden, Schoon en seer verschanden, Diemen doet op uwen altaer. 7 Op dat ick daer en eer, End heerlijckheyt, o Heer, Singhen mach overluyt en claer.
End uwe wonderwercken, Seer groot, so men can mercken, Mach verconden int openbaer. 8 Ick hebbe Heer bemint End hertelijck verslint
V schoon huys daer ghy woonen wilt Die plaets daermen vercondet, End oock altijt vermondet Vwen lof end prijs Heere milt. 9 Laet my niet zijn ghetelt, Gheplaecht noch oock ghequelt, Met den hoofdoenders obstinaet.
Neemt doch niet wech mijn leven, Met dien die hem begheven,
Tot bloetstorten uyt nijt end haet. 10 De verraders vol nijt,
Wt listen, haet end spijt,
Verclaghen my met onrecht groot Sy loopen ende slaven, Om gheschencken ende gaven,
Die hen haest brenghen tot der doot. 11 maer ick wil Heere, gaen Vromelijck end bestaen, In eenvout met een oprecht hert.
Weest my doch nu ghenadich O mijn God seer weldadich, Verlost my uyt angst ende smaet. 12 Ick sie Heer dat ghy my Hebt opgherecht end dry, Ghestelt op uwen wegh eerbaer.
Dies wil ick u, Heer, prijsen, Singhen end eer bewijsen, Int midden uwes volcx eenpaer.
Den 37. Psalm.
Singt met aendacht.
God is mijn licht twelc my leyt in sijn wegen, End mijn heyl, voor wien sal ick zijn bevreest Hy is mijns levens vracht tot my geneghen, Voor wien sal ick schricken in die tempeest, Als my de boose deden overloop,
Ende sochten my te verslinden gaer, Ick sach dan mijn vyanden in ghevaer Struykelen end vallen al overhoop,
Alwaer dat my veel heyrcrachten omvinghen, So sal doch Heer, mijn hert hem vreesen niet,
Comt die wil om my nu te bespringhen, Ick stae vast op God in al mijn verdriet.
Eendlijck heb ick begheert end tot den ent Sal ickt oock begeeren, Heer, met ootmoet, Dat ick in huys daer ghy zijt bekent, mijn leven lanck blijde tot mijn behoedt.
Op dat ick der mach mercken end aenschouwen, Heer uwes huys seer schoone heerlijckheyt, End den tempel vry zijnde van t'benouwen, Wel mach alsins doorsien met vrolijckheyt. Want als ick sal wesen beswaert met noot Ick sal daer verborghen zijn t'aller tijdt, End in een heymelijck oort sijn bevrijt, End daer na verhoocht zijn in eeren groot.
Pause.
God doet my gaen den hoofd opgeheven Vrymoedich onder mijn vyanden al, Dies wil ick hem lof, prijs end eere gheven, met sanck in sijn huys ick hem loven sal.
Als ick u Heer, bidde my doch verhoort, Wilt mijn begheert ghenadelijck verstaen, In den noot wilt mijn clachten nemen aen, Ende zijt my barmhertich na u woort.
mijn hert heeft, Heer, gevoelt in allen hoecken V woort, dwelck my inwendich aldus leert, Beneersticht u om mijn aenschijn te soecken, Ghy siet dat ickghesocht heb end gheeert.
Keert doch van my niet Heer u alschijn reyn In uwen toorn verstoot niet uwen knecht
Ghy zijt Heer mijn hulper trou en oprecht, Verlaet my niet God mijn heylant alleyn.
Vader end Moeder hebben my verlaten, Maer God bewaert my als een kint seer teer Ick ben seer benout door hen die my haten, Dies leert my in gaen den rechten wegh Heer.
Al mijn vyanden soecken mijn verdriet, Valsche tuyghen staen op der welcker mont, Niet dan onrecht en spreeckt tot aller stont, Dies en gheft my in haren handen niet.
Hadt ghy my dien troost niet laten verwerven Dat ick noch in dit leven soud ontfaen
T'ghebruyck uwer goederen voor mijn sterven Ick waer onder den last des drucx vergaen.
Daerom lancmoedelijc den Heer verwacht Zijt altijt wel ghetroost end onvertsaecht, God sal eyntlijck helpen u die nu claecht, Verbeyt den Heer op sijn toecomst hebt acht.