ALs ick aensie dat leven mijn,
De tijdt die gaet voor-by,
ick heb soo menighe sonde ghedaen, Daer mede soo ben ick seer belaen, O Heer ontfermt dy mijn.
Ick heb de werelt soo langhe ghedient Met alsoo blijd aenschijn,
Daer toe soo heb ick my ghevoeght, Daer inne soo hadde ick groote ghenoeght, O Heer ontfermt dy mijn.
Dat ick de werelt dus heb ghedient Dat dunckt my swaer te zijn.
Het is ghelijck de Wijse-man seyt, Men vinter niet dan ydelheyt. O Heer ontfermt dy mijn.
Ick wil mijn leveu gaen beteren En keeren my weder tot dy:
Ghelijck Mattheus den Tolle verliet, Zoo wil ick gaen doen dat Godt ghebiedt, O Heer ontfermt dy mijn.
O Heere konde ick nu weenen Al aen de voeten van dijn, Ghelijck als Magdalena deed,
Daer door kreegh sy de eeuwighe vreede O Heer ontfermt dy mijn.
Daer men my van Godt seyde Mocht ick niet wesen by: Daer men dansten en speelden Daer gaf ick my tot aller weelden: O Heer ontfermt dy mijn.
Daer men my van penitentie seyde Mocht ick niet langher zijn,
Maer te leven na den vleys, Dat te gheven synen eys: O Heer ontfermt dy mijn.
Voor alle de stricken van deser werelt Die menichvoudigh zijn,
Zoo bid ick U Heer dat ghy my bewaert, Ten eynde van mijn sonden spaert: O Heer ontfermt dy mijn.
Op dat ick na dit leven
(O Heer) hier boven komen mach, Met dy ende met den Enghel Seraphine O Heer ontfermt dy mijn,
O Heer ontfermt dy mijn.
Een ander Liedeken.
HIer en is gheen vreuchde die ick acht,
Verdriet dat doet my singhen, Ick was bestrickt in mijn ghedacht Met deser aertscher minnen.
Helpt rijcken Heer Godt, my is soo wee, Mijn hert schijnt my te breken
Van rouwe ende treurigheyt ontwee, Ick en kan des niet wt-spreken.
Ick socht solaes en wellustigheyt in minne der creatueren,
Doen icke't overleyde al inder waerheyt Ten mocht niet langher dueren.
O bloeyende jeught vol ydelheyt, Siet aen met droeven sinnen: Sy hebben menighe teghenheyt Die leven in aertsche minnen,
Haer leven is hier haest ghedaen Die leven in deser minnen, Sy moeten't verlaten kortelick: Och wilt dit doch versinnen.
Ick soude geerne winnen dat hoochste goedt Ende laten die creatueren,
Maer nu quelt my mijns hertsen bloedt, Bedruckt is mijn natuere.
Mijn hert is my soo seer ghewont, Ten kan doch niet ghenesen, Ick ben bedruckt in mijnen gront, Ick mach wel droevigh wesen.
Och droevigheyt is my soo groot, Sy heeft mijn herteken doorsteken, Sy doet my snellen totter doodt, Ten kan gheen tonghe wt-spreken.
Mijn lyden, druck en rou Moet ick alleene draghen,
Ick en vinde aen Menschen gheenen trou: Och wie mach icke't dan klaghen?
Met droevigher herten, met blijde schijn Moet ick dickwils veynsen,
Het is nochtans een grooter pijn, Als een yeghelick mach peynsen.
Ick sach te velde nacht ende dach, Mijn vyanden wouden my deeren, Sy sloeghen op my soo menighen slach, Ick konde se niet langher afweeren.
Ick docht mede in mijnen moedt, Ick wil my gaen bekeeren,
Ende stryden om dat hooghste goedt, En laten dese aerdtsche minne.
Komt my te hulp Iesus soete Lief, Ick sta in stryde van binnen,
Die vyandt loopt om my als een dief, Aen dy staet mijn verwinnen.
Der Menschen troost wil ick af-gaen, Ende wil om Heer Iesus stryden,
Al strydende vindt-men dat eeuwigh leven, Der verwinners loon is seer over groot.
Och sterven wil ick leeren nu, En laten vreemde nminnen varen, Ende wil my tot Heer Iesus keeren,
Al heeft druck ende lyden mijn hert bevaen. Och Iesus alderliefste Heer,
Hoe doet my sterven altoos wee? Ick sal dat sterven leeren,
Al soude breecken mijn hert ontwee: Nu wel op 'tis meer dan tijdt, Ick wil nu beghinnen te sterven, Zoo mach ick ontfanghen na desen tijdt Het Hemelrijck te erven.
Adieu, adieu der Menschen troost, Ick wil my tot Iesus minne bereyden, Ghy hebt my met ontrouwe gheloont, Ick wil my van u scheyden.
Der Menschen ontrou heeftet ghedaen Dat ick my tot Iesum wil keeren, Woude hy my in sijnder minnen ontfaen Wie soude my moghen deeren?
Ick wil mijn hoop en mijn betrou Nu setten op Iesus mynen Heere,
Ende achten niet op de Menschen ontrou, Ende settense in mijn deeren
Een Gheestelick Liedeken.
MYn liefste is soet ende suyverlijck,
Edel, machtigh, ende daer toe rijck, Inder jubileeren,
Al in dat Choor der Seraphin Daer gaen sy discanteere: O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Hy is de Heer daer't al aen staet, Mijn hoop, mijn troost, mijn toeverlaet, in alle mijn lyden,
Hy is de alder-soetste troost Die de herten kan verblyden: O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Hy is dat licht der hoogher Planeet, Hy vervullet van goede begheert, Hy is der sielen versader,
Hy is der Maeghden haer Bruydegom, H draeghtet sonder klaghen,
O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Als de siel dan scheyden sal Van 't aertrijck, dit ellendigh dal, Wat sal haer ghebeuren in't eerste? Sy wort ghevoert in Enghels jolijt Hier boven in Bruylofts feeste:
O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Zoo komt de Bruydt al voor de Poort, De Bruydegom heeft dat soete woordt, Komt in mijn lief vriendinne,
Dat u verborghen is gheweest Dat suldy hier bekinne,
O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Zoo wert de Bruydt daer in gheleyt, Een dierbaer spijs wert haer bereyt, Men sal daer weerschap beghinnen, Heer Iesus sal selver de schencker zijn, Dat doet sijn goede minnen,
O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Men deckte die Tafel met Hemels Broodt, Den Wijn van beyde wit ende roodt, ja spijs van wonderlicke smake:
Sou daer gheen volmaeckte blijdschap zijn Hoe soud' men't moghen smaken?
O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
Daer is Heer Iesus selver Waerdt, Hy schenckt den Wijn al onghespaert, Wt veel vergulde schalen,
Wt eene Fonteyn der soetigheyt, Men mach daer ghenoegh wt halen, O Iesu soet komt ons te ghemoet Ende hoort ons klaghen.
De Bruydt moet inde soete Wijn Ende altijdt even vrolijck zijn, Men sal haer niet benijden, Al wat sy haelt. 'tis al betaelt, ist wonder al is sy blijde? O Iesu soet komt ons te ghemoet
Ende hoort ons klaghen.
Daer is de Bruydt altijdt verblijdt, Daer is altijdt een nieuwe Liedt Een leven sonder sterven,
Daer is geen volmaecter blijdschap fijn, Hoe sou men't moghen derven? O Iesu soet, komt ons, &c.
Een gheestelick Liedeken.
+
Pet. 2.
+
DRoch werelt waer zijn sy nu gebleven
Die u hebben ghediendt, dat's al haer leven Ter aerden binnen sy ghedreven,
Haer leven is een wormen aes,
droch werelt die u wil dienen is al dwaes Wie God van herten kan beminnen,
+
Ioan. 2.
+
En laet de werelt met haer valschen sinnen
+
Deut. 16.
+
En wilt voortaen beminnen
+
Ma. 4.1.
+
Te minnen Godt alleyn,
Hy sal u dan vercieren als sijn Bruydt wel reyn. Met hare gedachten dat sy den Hemel op-klimmen, Sy binnen bekommert met Goddelicke dinghen, Sy springhen en sy singen een Liedeken reyn, Dat niemant oock kan singhen,
Dan de maeghden alleyn.
+
Apoc. 14.
+
De reyne maeghden, sy zijn van herten reyne,
+
1. Cor. 7.
+
Sy binnen bekommert met God den Heer alleyne Sy binnen soo gheerne alleyne,
+
Apoc. 7.
+
Een greyne verkiesen sy,
Dat's Iesus haer Bruydegom van gheesten bly. Iesus verciert sijn Bruydt al langhe te vooren, By duysenden heeft hyse wtverkoren,
De stem luyt in haer ooren, om te hooren
Wat daer gheschreven staet,
+
Apoc. 14 Sy sullen den Lamme volghen, waert henen gaet,+
Daer sullen sy haer Bruydegom aenschouwen, Inder eeuwigheyt sullen sy hem daer behouwen, den Hemel roodt van gouwen
Sullen sy bouwen inder eeuwigheyt,
Sy sullen ontfanghen der maeghden kroon die haer is bereyt.
+
Zach. 7.6 Men sal daer inder eeuwigheyt niet scheyden,+
Noch gheen druck en sal-men daer verbeyden: Nu laet ons arbeyden als ick seyde,
Om daer te komen al,
By God wtverkoren diemen gebruycken sal.
Die Hemelsche Bruydegom die singt daer altijdt vooren, Gods klaer aenschijn is daer altijt voor haer:
Nu laet ons daer na sporen, te voren, Al om de Kroon,
Sy is ghemaeckt van roosen van goude schoon. De Hemelsche Bruyloft is daer eerst begonnen, Alle druck ende temtatie is verwonnen,
de blyschap is begonnen, en wonnen, O lieve Heer,
O stinckende vleys, O wormen aes, och waer ick daer.
Een gheestelick Liedeken.
AVe Maria gratia plena,
+
Luce 25
+
Dat sprack den Enghel, God groet u Maria: In haer gebedekens dat sy lach.
Godt groet u Maria vrou Koninginne, Ende ghy sult een Kindeken winnen, En dat sal wesen boven my
Het staet gheschreven in alle duytsche Boecken Dat hebben ghelesen de wijse Propheten
Dat ghy Gods Moeder ende maget soudet zijn.
Heer Enghel, Heer Enghel, hoe soude ick dat beghinnen, Dat ick een kleyn Kindeken soude winnen,
Want ick en sprack noyt teghens Man?
Heer Enghel, Heer Enghel, dat woordt moet aen my beklyven, Ick wil alsoo gheerne Gods Moeder ende maghet blyven, ic wil also geerne Gods Moeder ende maget zijn.
De Enghel die vloogh maer also hoogh op tot Godt: Weest willekom mijn alderliefste Bode,
Ende ontbiedt ons Maria.
De boodtschap van Maria is my soo wel verganghen, Maria heeft my soo vriendelick ontfanghen,
Sy wil alsoo gheerne Godts Moeder ende Maghet zijn. De Enghel die spreyde sijn vergulden vederen alsoo wijdt, Ende hy vloogh also hooghe, en hy daelde weder neder, Den heylighen Gheest brocht hy in haer.
Godt groet u Maria vrou Koninginne, Ick vinde u Maghet, ende ick laet u met kinde, Altijdt in Godt ghebenedijdt.
Maria die viel op haer beyde knien,
Godts gratie, Godts wercken, die moeten my stercken, Godts gratie die moet aen my gheschien.