1.Cor. 3. Wijsheyt van dese werelt is dwaesheyt voor God.
ydel zijn Iob 6. mijn vleys is een waerachtighe spijse.
+
Sy worde soo diep ghedreven In u (o Heer) verborgen Sacrament Dat ghy ons siel hebt gegeven.
+
eccles. 24 Die mi eet sal altoos hongeren.
als of God door ons vermanende waer. 2.Cor. 2.
+
Ghy zijt hier in uwen Throon Boven die Seraphinnen:
En u levende woort bloeyt so schoon door u dienaers die hier binnen.
+
esa. Ic sal mijn woort wtsenden gelijck Snee. Hy heeft in ons ghestelt u woordt, u versoeninghe.
+
O Heer u woort is so klaer, dat en machmen niet besmetten Al zijn u dienaers sonden openbaer, Sy en moghent niet beletten.
Een Liedeken vande Passie ons Heeren.
Het was een edel Konincks Soon Van hoogher aert gheboren, Hy hadde de edele siele mijn Al in sijn herteken verkoren. Hy quam hier neder in dit dal In menschelicker natueren, Dat hy verloor in Adams val Dat most hy noch besueren. Hy leefde hier driendertig jaer In alsoo grooter ellende,
Die swarigheyt hadde sijn herte bevaen, Hy droegh sijn lyden alleyne.
Och doen die tijdt ten eynde quam Van drie-en dertich Iaren,
So woude die edele Gods soon Die werelt hem openbaren. Hy quam al in Ierusalem Op een esel ghereden,
Sijn oogen weenden bitterlijck Al op die verharde Ioden. Al daer hy over strate reedt Hoe luyde dat sy songhen Osanna filio Davids Soon, Verghevet onse sonden. Ooc inden Tempel dat hy ginc Daer hy sijn Vader eerde,
Hy dede daer menigh schoon Sermoen, Sy namen't al in onweerde.
Och hoe den dach ten avondt quam Groot leedt sy hem bewesen, Doe wert dat aldersoetste Lam Al wter stadt ghedreven. Ierusalem, Ierusalem
Ghy wijst my nu van handen,
Ghy hebt my huyden groot eer ghedaen, Nu biet ghy my groote schanden. Al tot Bethania dat hy ginck Met syne lieve vrienden,
Sijn spyse werdt daer soo wel bereydt Van Maria die hem dienden.
Sijn Moeder was daer ghenoodt Ende Maria Magdalena, Sy waren beyde in sorge groot Om Iesum die sy beminden. Hy wist wel den valschen raet Aldaer de Ioden inne gingen, Hoe sy dat aldersoetste Lam Al totter doodt mochten bringhen. Och Iesus sach sijn moeder aen Met also droevighe sinnen,
Die traenen vloeyden hem ten ooghen wt, Hy kost hem niet bedwinghen.
Och Moeder seyde hy Moeder mijn, Wy moeten immers scheyden, Al tot dat Cruys vol bittere pijn Sal ick my gaen bereyden. Maria was in grooten noodt Sy badt haer Kint met weenen, Och Soone (seyde sy) Heere groot, En wilt aldus niet lijden.
Och Moeder laet u klagen zijn, Ten mach anders niet wesen, Ick moet gedoogen des cruyces pijn, Sal Adams val zijn ghenesen.
Des Woensdachs sal ick al den dach O Moeder by u blyven,
In al dat ick u troosten mach Sal ick u troost bewysen.
Klaghen en rou wert daer gehoort In droeffelicken wesen,
Die Soone van sijn Moeder scheyt, Sy most alleyne blyven.
Al tot Ierusalem dat hy quam
Dat Paeslam te bereyden.
Die Heere quam daer ten Avontmael Met sijne lieve vrienden,
Hy seyde hen so menigh schoon Sermoen, Want hyse seer beminden.
Doen hy by sijn Iongheren at Dat Paeslam wel ghebraden,
Hoe droeffelick dat hy tot hen sprack, Vwer een sal my verraden.
Den eenen al op den anderen sach, Maer Iudas dat hy meenden
Seer behendelick dat hy tot hem sprack, Ben icket Heer die ghy meenet?
Die Heer bekende sijn valsheyt wel, Hy sprack tot hem met vlyte,
Dat dijn hert begrepen heeft Dat doet my haestelijcke.
Iudas ginck daer haestlic van daen Met alsoo fellen moede,
hy vercoft dat aldersoetste lam Om alsoo snooden ghelde. Al tot de Ioden dat hy quam, Daer sy te rade ginghen
Hoe dat sy den edelen Godts Soon Al ter doot mochten bringhen. Ic weet wel uwen wijsen raet, Wat wilt ghy my gheven
Ick sal u leveren die Meester mijn? Zoo meught ghy seker leven.
Sy loofden hem dertich penninghen goedt, Hy namse alsoo drade.
Doen was verkoft dat onnoosel bloedt Dat nergens geen sonden dade. Doen Iudas dees misdaedt bedreef Was Iesus wtgheganghen,
Al onder eenen cederen boom, Sijn hert was hem so bangen. Daer bad hy synen Vader aen Met alsoo droevighen moede. Al eer die tijdt ten eynde quam Soo sweete hy water en bloede. Iudas quam daer al te hant Met alle die boose Ioden, hy kuste de heere aen sijn mont Daer verriedt hy hem mede. Iesus sprack, dat soete Lam, Waer toe zydy ghekomen? met een teken der vriendelicheyt Verraedt ghy my soo koene. Die Ioden waren daer snel bereydt, Sy sloeghen aen hem haer handen, Sy leyden hem tot Ierusalem Met alsoo grooter schanden. Sy brochten hem daer al in't gerecht, Gheheeten der Magistraten
Die Princen vraeghden hem sterckelijck Sy quelden hem boven maten.
Daer stondt de Heere in grooten noodt,
Dat sy hem overloghen. Pilatus sprack de Ioden toe Hy woude hem selven vrijen, Wildy Iesus laten gaen Icl sal hem seere kastijen. Sy riepen alle ghemeenlijck Hy moet immer sterven,
Kruyst hem, kruyst hem, Rechter goedt, Of wy alle bederven.
Pilatus was in sorghe groot Hy en konde gheen sake vinden Dat hy hem oordeelen mocht ter doodt, Hy dede hem seer kastijen.
Sy togen hem sijn kleederen wt Aen een Calomme ghebonden, Sy sloegen hem so jammerlijc, So menighe diepe wonden. Sy vlochten eenen doornen hoet
Met hare Ysere handen,
Die hem wttoogh dat roode bloedt, Dat was hem die Kroon der schanden. Pilatus toonde hem voort gherecht, Daer al de Ioden stonden,
Hy was soo jammerlic berecht Hy hadde meer dan duysent wonden. Pilatus hadde hem gheern ghewilt Ghevrijt wt hare handen,
Die Ioden riepen wreedelijck, Wy willen Barrabam houden Pilatus dede der Ioden raedt, Hy liet den Barrabam houden Hy oordeelde Iesu totter doot Al buyten synen schulde.
Sy leyden op hem dat swaere Cruys, Sijn galghe most hy draghen,
Twee dieven worden daer mede gheleyt, Dat was der Ioden behagen.
Sy toogen hem ter poorten wt Al boven die breede heyden, Maria volgde hem droevelic na
Sy wrongh haer handen, ende schreyden. Och doen hy op Calvarien quam
Hy was oock alsoo moede, Sy togen hem sijn kleederen wt Sy waren roodt van bloede.
Och droefheydt en hertsen leydt Was hem aen alle sijden:
Sy maeckten dat kruys bereyt Daer hy aen moste lijden. Doen wert die edele Goden Soon Aent kruys gerect met weenen Sy togen hem sijn leden wt, Doe scheurden hem sijn senuwen. Die naghelen die deden hem de doodt, Door handen en doot voeten,
Sy maeckten hem die bitteren doodt, Bedruckt in sijnen moede.
Sy hinghen op dat soete Lam, Sijn hert was hem soo bange, Och mette bosen is hy gestelt, Hy wert daer tusschen gehanghen. Och Vader seyde hy Vader mijn, Sijn ooghen opgheheven
Doen was in noodt die Heere schoon, Berooft van aller eee:
Doen sprack die edele Godes Soon, My dorst alsoo seere.
Der Gallen dranck was daer bereydt, Die sy hem te drincken ghaven, Doen sprack dat aldersoetste Lam, Vervult zijn alle mijn daghen.
Sijn ooghen waeren van weenen roodt, Hem was soo wee te moede,
Hy sach sijn lieve Moeder aen Besprenghet met sijnen Bloede.
Haer lijden was hem meerder pijn Dan alle sijns selfs draghen, Ioannes seyde hy, Neve mijn Neemt ghyse doch voor oogen.
Ioannes was daer toe bereyt Met alsoo goeden moede, Hy nam die lieve Moeder Godts Altoos in sijnen hoede.
Maria was in grooten noodt Ende Maria Magdalena, Sy sagen daer den laster groot Die hem de Ioden deden.
Die Moeder sprack seer droeffelick, Mijn hert is my soo banghe, Ick sie mijn alderliefste Kindt Voor mijne ooghen hanghen.
Haer herte was in pijnen groot Van droefheydt, tot dier stonden, Om dat hem die bittere doot Sijn herte ginck doorwonden. Doen ginck aen die droefheyt daer, Ende alle man ghinck daer heenen, Doen riep die edele Gods Soon klaer Met alsoo heesscher stemmen.
Och Vader seyde hy Vader mijn, Waerom hebstu my ghelaten? Ick ben in alsoo groote pijn, In lyden boven maten.
De Sonne ooc haer schijnen liet, De Aerde begost te beven,
Met luyder stemmen dat Iesus riep, En hy heeft den Gheest ghegheven.
Een Ridder die Longinus hiet Op dede des Heeren sijde, Daer water ende bloet wt liep Tot onsen saligheden.
Daer gheschieden ooc wonder groot Aenden Ridder blint gheboren Alst bloedt over sijn ooghen schoot Sach hy met klare ooghen.
Oock Ioseph een rechtveerdigh man Van Armatien ghebooren,
Met Nicodemus den Heer af nam, Daer was hy toe verkooren. Al in een Graf wert hy gheleyt,
Van jammer en van rouwen. Al totter Hellen dat hy voer Met grooter moghentheden, Adam en Eva hy daer wt nam, Met haer ghesellen mede.
Inden derden dach hy verrees Met grooter vrolickheyden, Sijn moeder grooter eer bewees, Want sy hem seer beschreyden. Och Moeder seyde hy Moeder myn, Nu laet u treuren wesen/
Aensiet u alderliefste Kindt Al vander doodt verresen.
Verwonne so is al mijn leyt Ick sal oock niet meer doogen
Ick hebbe mijns Vaders wille volbrocht, Des sal hy my verhooghen.
Al tot den Hemel dat hy voer Met groote mogentheyden Dat soete Lam, sijns Vaders Rijck Sal hy ons daer bereyden.