Prov.12.4
+
De Vrouw-persoonen, die vlijt betoonen,
Deughdigh van wesen, huyslijck eenpaer,
+
Syr.26.2.
+
Zijn gulden kroonen, niet om verschoonen,
+
Syr.26.22
+
Iae edel gaven, en lichten klaer
+
Pro.31.30.
+
Lieflijck en schoon zijn is ydel, maer Die in Gods vreese leven beducht, Die salmen boven // de ander loven, Om haer ghewercken en handen vrucht.
+
1.Tim.2.9
+
Schaemt en eerbaerheydt // blyckt met der waerheyt, Dat is der vrouwen schoonste cieraet,
Boven t'goudts swaerheydt // oft peerels klaerheyt, In hayr ghevlechten, oft dier ghewaet
En Christen Vrouw haer te kleeden staet Met yet dat tamelijcken voeght wel De heylige Vrouwen // die God betrouwen, Godtsaligh, in goeden wercken snel.
+
Psal.45.11
+
DOCHTER wilt hooren // en neygt u ooren
+
Deut.33.9
+
Vergheet u volck en uws Vaders huys,
+
mat.19.29.
+
V uytverkooren, // Coninck is vooren,
+
Luc.14.26
+
Ootmoedich volgt hem met t'smadich cruys, Inwendich sonder vleckich abuys
Met gulden stucken verciert playsant, Nae dit kort lijden // suldy verblijden Int eeuwich nieuwe beloofde lant.
Een is noodigh. 1598.
Een nieu Liedt,
nae de wyse: Gheeft my te drincken nae mijnen dorst.
AL laghen wy ons leven // lanck Voor Godt met hert en knien gebogen, O Broeders, niet ghegheven // danck Souden wy hem te vollen moghen, Die uyt den blinden kuyl der logen, Daer wy lagen sonder ghesicht, Ons heeft verlost, en opghetoghen Tot zijn ghemeenschap in het licht.
Wy moghen boos van aerde // niet De groote weldaedt Godts vergheten, Dat hy ons openbaerde, siet
Van sijnen wille de secreten, Ter werelt eenen onghemeten Schat voor soo velen onbekent, Die vanden Schepper niet en weten, Maer zijn ter ydelheyt ghewent.
Een wijsheydt, die geen Clercken // vroet En vinden inde hooghe Scholen,
Leert Godt, niet voor ons wercken // goet. Hy wil oock niet dat zy verholen
Sijn kennisse voor die noch dolen, En daerom heeft hy goedertier Sijn volck te wandelen bevolen
+
Phil.2.15 Als lichten inde Werelt hier.+
Al kanmen Godts weldaden // schoon Vergelden niet, 'twaer onbescheyden Een dinghen en wel quaden loon,
+
Esa.52.5. Ginghen wy zulck een leven leyden,+
+
Eze.36.20 Dat daerom waer onder den Heyden+
+
Rom.2.24. Ghelastert zijn hooghen Naem,+
Daer hy doch wil door ons verbreyden Den reuck zijns kennissen bequaem.
+
Ezec.18.23 Want hy doch lust vol minnen // heeft,+
+
1.Tim.2.4 Aen het bekeeren der sondaren,+
+
2.Pet.3.9. In Christo hy t'verwinnen // gheeft+
Sijn volck, en wil door zijn dienaren Van zijner kennissen de maren En goeden reuck aen elcken kant
+
2.Cor.2.16 Tot sMenschen leven openbaren,+
+
Colos.1,26 Op dat verloren zy niemandt.+
Het waer seer wel te wenschen // laes! Dat gheen den wegh der waerheyt misten
+
1.Pet.2.15 En wy t'geklap der Menschen dwaes+
Met weldoen te doen swijghen wisten, Iae dat de vrouwen vry van listen, Door kuysschen wandel soot behoort, D'ongheloovige totten Christen
+
1.Petr.3.1.
+
Gheloove woonen zonder t'woort. Tis weerdich te verhalen // wel Ons voorbeeldt Christus seer verduldigh, Den Tol liet hy betalen // snel,
Een dinck dat hy niet en was schuldigh, Want siet de Heere was sorghvuldigh, Om niemant geven argh aenstoot, Een yeghelijck was hy ghehuldigh, Hy en verkorte kleen noch groot.
Elck volgh onsen behoeder // soet, Gheeft niemandt oorsaeck om te klaghen, Maer ghy die uwen broeder // doet Onrecht of onghelijck verdragen, En weet ghy niet na Pauli vragen, Dat d'onrechtveerdige Gods Rijck Niet sal besitten, dus mishaghen Mach ons wel seer het onghelijck.
Seer qualijck ment ghelucken // sagh In desen met ons wederspreker, Bedrieghen noch verdrucken // magh Niemandt sijn broeder, tis doch zeker, Wie deser Wet is een verbreker, Heeft toe te sien, want siet hier van En over is den Heer de wreker, Hoe wilmen dit verschoonen dan.
Een reden vry niet slechtigh // wis Ioannes schrijft, oock weerdt om lesen, Weet ghy dat Godt gerechtigh // is, So weet oock dat gherechtigh desen Is, die recht doet: maer die mispresen Niet recht en doet, is niet van Godt, Godt is oprecht in al sijn wesen, Oprecht en heyligh sijn gebodt.
Som volck met een onvredigh // hert En kleen bescheyt, wijckt af bezijden, Want daer het huys so ledigh // wert Van 'sHeeren Gheest, daer comen strijden, Seer quade gheesten, die verblijden In strijdt om woorden en crackeel,
O Broeders, in dees quade tijden, Staet nae den vrede, en schout afdeel.
Laet ons doch al ons daghen // maer Bidden is Heeren huys te blijven En wat name wy draghen // daer Gheen heerschappie soecken te drijven Over den Broeder, noch verstijven Onrecht, dat vroom herten bezwaert, Maer onsen naesten haest gherijven Int goede, leert der liefden aert.
T'kudde lijdt in bedwanck zwaerheyt, Daermen weydt met verkeerde staffen, En tis voor Godt ondanckbaerheyt, Op zynen naesten weynich schaffen, En datmen acht schier als het blaffen Van honden, wat hy sucht oft treurt, Datmen vertreckt het quaet te straffen, Ist niet wel jammer alst gebeurt?
Maer lof des Heeren Name // zy, Die wel ten tijde der Tyrannen Sijn Bruydt staet seer minsame // by, Oock nu ter tijdt, wanneer dat spannen Teghen haer aen vernufte Mannen, Die Secten maken onbevreest,
Hy laets' uyt zynen dorschvloer wannen, Als Kaf en oncruyt sonder gheest.
Oorlof daer moeten Secten // zijn, Voor waerheyt proncktmen op de loghen, Merckt Broeders den bedeckten // schijn, Bidt Godt om niet te zijn bedroghen, Laet ons met herten, knien gheboghen, Voor zijn ghenade hem gheven // danck, Van zijn weldaet wy niet vermoghen Hem te volprijsen ons leven // lanck.