De motie vreemd aan de agenda van Burger Initiatief en VVD luidt:
Agendapunt 24: Motie vreemd aan de agenda
Onderwerp: Besluit B&W aanpassen computerregeling voor schoolgaande kinderen (B-1.06)
De raad van de gemeente Barneveld in vergadering bijeen d.d. 28 september 2016
De raad constaterende dat:
- Het college heeft besloten om de bestaande computerregeling voor minima met schoolgaande kinderen met ingang van 1 september om te zetten van een regeling in natura naar een regeling waarbij €500 per gezin vooraf uitbetaald zal worden.
- De regeling de bedoeling heeft dat kinderen van ouders die een inkomen van maximaal 110%
van de bijstandsnorm hebben, over een computer kunnen beschikken. Hiermee kunnen zij schoolopdrachten maken en informatie opzoeken. En de bestaande computerregeling voldoet.
Overwegende dat:
- De voorgestelde regeling te veel ruimte in zich heeft om de € 500 niet aan een computer te
besteden, bijvoorbeeld als er sprake is van een beslaglegging of ander schulden- of sociale problematiek en het kind hierdoor de dupe is.
- Het in dat geval ten onrechte ontvangen bedrag terugbetaald moet worden aan de gemeente, waarbij juist deze kwetsbare doelgroep verder in de problemen kan geraken.
- Door goede afspraken met lokale leveranciers er genoeg keuzevrijheid is waarbij ook de service, support en begeleiding gegarandeerd is.
Roept het college op:
- Om dit besluit met onmiddellijke ingang te herroepen en gaat over tot de orde van de dag.
Indieners:
Burger Initiatief VVD
S.J. Lasscher M.H.J. Pluimers-Foeken J.A.G.M. van den Wildenberg J.W. van den Born
De VOORZITTER geeft het woord aan de eerste indiener van de motie.
De heer LASSCHER:
‘Voorzitter, dank u wel voor het woord,
wij willen graag de collega’s van de VVD bedanken voor het agenderen van de regeling voor de commissievergadering, want anders was hij aan onze aandacht ontsnapt. Samen met de VVD dienen wij ook de motie in om de computerregeling voor minima in natura te behouden. Wij zijn van mening dat de naturaregeling voldoet. Gezinnen die leven van 110% van de bijstandsnorm met schoolgaande kinderen komen in aanmerking voor deze regeling en krijgen een computer of laptop als men aan de voorwaarden van de regeling voldoet. Met andere woorden: als men gebruik mag maken van deze regeling, dan staat er aan het eind van het proces een laptop of een computer in de kamer. Dat ging tot nu toe uitstekend.
Maar nu heeft het college gekozen voor de andere manier, namelijk het overmaken van 500 Euro. En daarmee is het niet meer vanzelfsprekend dat er aan het einde van het proces een laptop of computer in de huiskamer staat. Juist bij minima-gezinnen is het inkomen en het rondkomen hiermee een dagelijkse zorg en kunnen er voor deze gezinnen problemen ontstaan met deze regeling. Een voorbeeld: er komt een bedrag binnen voor de computerregeling, maar tegelijkertijd valt de tegenvallende eindafrekening van de energiemaatschappij op de mat. Wat laat je voorgaan? Een nieuwe computer? Of toch eerst maar de rekening van de energieleverancier betalen? De keuze om toch eerst met dat geld de hoogste nood te lenigen, is een normale reactie. Net als de reactie: dan komt die computer volgende maand wel. In de praktijk blijkt dat de volgende maand het geld er ook niet is. Hoe reëel de keuzes ook zijn die hier gemaakt worden en hoe goed wij die ook kunnen snappen, dit is wel het startpunt van verdere financiële problemen.
De wet stelt dat op een geoormerkt bedrag geen beslag gelegd mag worden of dat het niet gebruikt mag worden om schulden af te lossen. De werkelijkheid is steeds weerbarstiger. Steeds weer worden door schuldeisers deze inkomsten gebruikt om achterstanden, schulden of vorderingen te voldoen. En dat geeft weer nieuwe problemen met de gemeente. Daarbij moet opgemerkt worden, dat
bewindvoerders zich hier in de praktijk ook niet in alle gevallen aan houden. Ik kom deze verhalen en gevallen helaas in de praktijk dagelijks tegen.
Wat betreft de keuzevrijheid kan ik kort zijn: 500 Euro is een prima bedrag om een computer met printer aan te schaffen. Wij moeten alleen niet de illusie hebben dat wij dan het meest geavanceerde model en de meest geavanceerde uitvoering in ons bezit krijgen. Het zal gaan om een instapmodel aan de onderkant van de markt, vergelijkbaar met een model dat geleverd kan worden via de
leverancier die door de gemeente daarvoor is aangesteld. Bovendien is de service en de support goed geregeld met onze lokale leveranciers.
Nu wij het toch hebben over snelheid, wat is snelheid in de ICT-ontwikkeling als je vijf jaar met een computer moet doen?
Ik dank u wel.’
De heer VAN DEN BROEK:
‘Ik heb toch wat moeite met de tekst van de motie. Ik hoor u zeggen dat u eigenlijk terug wilt naar de oude situatie. maar dat staat niet als zodanig in de tekst van uw motie. Beoogt u nu met deze motie te zeggen dat u de nieuwe regeling teruggedraaid wilt zien en de oude regeling voortgezet wilt zien worden?’
De heer LASSCHER:
‘Volgens mij staat dat ook in de motie.’
De heer VAN DEN BROEK:
‘Zo lees ik het eerlijk gezegd niet. Ook hebt u het in de argumentatie over het mogelijk beslag leggen op de gelden, terwijl in de memo van de gemeente eigenlijk aangegeven wordt dat dit niet aan de orde is.’
De heer LASSCHER:
‘Daar heb ik het in mijn bijdrage over gehad.’
De heer VAN DEN BROEK:
‘Maar zo staat het niet in uw motie.’
De heer LASSCHER:
‘Het klopt wat u zegt, de memo van het college zegt inderdaad dat dit volgens de wet niet kan, omdat de bijstand onder de Participatiewet valt. De praktijk is echter zo, dat het gewoon gebeurt, ongeacht wet- en regelgeving. Mensen staan echt met lege handen.’
Mevrouw PLUIMERS:
‘Ik zou graag willen reageren op de heer Van den Broek. In onze motie staat: om dit besluit met onmiddellijke ingang te herroepen. Dat betekent: er is een besluit genomen want het college heeft het mandaat om dat te doen. Dat heeft per 1 september het besluit genomen om geld te doneren in plaats van een computer. ‘Dat besluit te herroepen’ betekent dus ‘weer teruggaan naar vóór 1 september’.
Als u dat onduidelijk vindt, dan hoor ik graag wat de tekst zou moeten zijn om het voor u duidelijker te krijgen. Maar in onze beleving is dat helder.’
De heer VAN DEN BROEK:
‘Ik vind dat niet zo helder, want er staat ‘om dit besluit met onmiddellijke ingang te herroepen’. Dat wil nog niet zeggen wat dan de oplossing is. Wat is dan de oplossing?’
Mevrouw PLUIMERS:
‘Teruggaan naar de oude situatie.’
De heer VAN DEN BROEK:
‘Ja, maar dat staat er dus niet.’
De VOORZITTER:
‘Dan hebben wij nu helder dat de indieners van de motie bedoelen: terug naar de oude situatie.
Daarmee heeft deze interruptie helderheid gebracht.’
De VOORZITTER geeft het woord aan de tweede indiener van de motie.
Mevrouw PLUIMERS:
‘Voorzitter, dank u wel,
toen wij ingekomen stuk B-1.06 aangaande de verandering in de computerregeling onder ogen kregen, begrepen wij niet de reden van dit besluit. Waarom toch veranderen als er geen problemen zijn? Veranderen om veranderen, daar houden wij eigenlijk niet zo van. Wij zitten toch niet in de raad om problemen te maken of de kans op problemen te vergroten? Het gaat ons om kansen voor het kind en wij willen graag dat ieder kind in onze gemeente de kans krijgt op een volwaardige deelname in de maatschappij. Ik was toevallig vandaag bij de opening van ISK voor de kinderen van statushouders die daar Nederlands leren. Zo zie je maar weer, op die manier worden er kansen gecreëerd.
En leven zonder ICT is niet meer voor te stellen. Het gebruik kunnen maken van een computer in deze tijd is dus een noodzaak. Dat niet ieder kind ouders heeft waarbij de aanschaf van een computer heel gemakkelijk gaat, is duidelijk. Daarom bestaan diverse minimaregelingen, om het kind niet het kind van de rekening te laten worden. In onze ogen is het loslaten van de regeling die vanaf 1 september ter ziele is, namelijk het verstrekken van een computer aan het kind zelf, geen verstandige keuze. Het kind dreigt nu wèl het kind van de rekening te worden. Vandaar dat de VVD dit ingekomen stuk in de commissie heeft geagendeerd en dat wij daarnaast met Burger Initiatief hebben besloten om er een motie van te maken.
Het college wil nu de ouders een geldbedrag geven waarbij zelf een computer kan worden
aangeschaft. Meer keuzevrijheid is hierbij het argument. Dat klinkt heel vriendelijk en wij denken dat het ook zo bedoeld is. Maar het brengt een risico met zich mee. Gisteravond ontvingen wij een memo van het college waarin wij in ieder geval gerustgesteld werden dat de schuldeisers geen beslag kunnen leggen op het geld voor de computer, aangezien deze regeling onder de bijzondere bijstand valt. Men zou dan bijna kunnen denken dat deze motie overbodig wordt. Maar dit was slechts een deel van de zorg. Mijn collega van Burger Initiatief, de heer Lasscher, heeft al het een en ander aangestipt. Er kunnen namelijk diverse redenen zijn waardoor ouders met een minima uitkering moeten rondkomen. Als de ouders dan een contant geldbedrag in handen krijgen, kunnen er van allerlei omstandigheden zijn waarbij de ouders toch het geld aan iets anders besteden dan aan de computer voor het kind. Vervolgens moet de gemeente dus aan de slag om het een en ander weer recht te breien. Nu, dat kan best wel eens een tijdje duren en daar schiet het kind dus helemaal niets mee op: er is geen computer.
Bij de jaarlijkse aanschaf van computers, dat zouden er volgens het college 50 en met de komst van statushouders misschien 70 per jaar zijn, is het dus jaarlijks mogelijk om in te spelen op nieuwe ontwikkelingen binnen de ICT. Het argument dat dit met de nieuwe regeling nog beter zou zijn, lijkt niet helemaal logisch, want de computer gaat zelfs vijf jaar mee. De heer Lasscher heeft dit ook al gezegd.
Verder: als ouders zelf een computer mogen kopen, kunnen computers ook tweedehands worden aangeschaft. Tegenwoordig gaat dat heel goed met aankoopbewijzen en al. Die computers voldoen wellicht net aan de specificaties, maar garantie, service en het voldoen aan de ontwikkelingen in de ICT zijn helemaal niet gegarandeerd. Ook hier is het kind dan weer de dupe.
Tot slot: veranderen waar nodig, vinden wij prima. Maar veranderen van iets dat in principe goed loopt, niet. Veranderen met het risico dat kinderen het kind van de rekening worden, dat willen wij dus niet laten gebeuren.
Ik hoop op grote steun van de rest van de raad.
Dank u wel.’
De fracties in de eerste termijn De heer DE KNEGT:
‘Voorzitter, dank u wel voor het woord,
aanpassen van de computerregeling voor mensen in de bijstand ligt voor en de motie wil de regeling zoals die door het college is voorgesteld, terugdraaien. In de mening van de SGP is de vrijheid voor gebruikers die een computer gaan gebruiken van groot belang. Zij moeten de computer kunnen aanschaffen naar hun specificaties, ik denk aan snelheid, maar men kan ook denken aan een internetfilter of een virusscanner. En wat is er nu beter dan dat men daar de vrije keus in heeft?
Bovendien gaan de ontwikkelingen snel en als men een contract aanschaft met een leverancier, dan zal men daarin ook specificaties neerleggen. En die specificaties wijzigen in de loop van de tijd. Dan moet het contract opengebroken worden en dan krijgt men allemaal bureaucratie. Daar moeten wij niet aan beginnen.
In de toelichting van B&W wordt bovendien duidelijk aangegeven dat de bijdrage van de gemeente geoormerkt is. Men kan de bijdrage niet zomaar uitgeven aan andere schulden en een bewindvoerder kan er niet zomaar beslag op leggen. De vrees die uit de motie spreekt, want er spreekt toch wel een grote vrees uit, is volgens ons in ieder geval deels onterecht.
Volgens de SGP moet het beleid worden ingezet zoals dat is voorgesteld door het college en het inmiddels ook besloten is. Na een jaar kan er dan geëvalueerd worden in hoeverre mensen er gebruik van maken, in hoeverre mensen ook in de problemen komen vanwege terugvordering. Men moet inderdaad dán evalueren in hoeverre dat dan het geval zal zijn.’
De heer VOS:
‘Ik snap wat u zegt, mijnheer De Knegt, maar nu is de praktijk vaak heel weerbarstig. Moet u eens proberen voor de aardigheid om uw rekening courant een keer op nul te zetten, zet hem maar op 2 Euro onder nul. Dan gaat de gemeente iets op uw rekening storten en dat had u bedoeld voor het een of ander. Denkt u dat die bank tegen u zegt: u mag niet rood staan, maar voor deze maand wel even en haal het geld voor die computer er maar even af. Zo gaat dat niet. Dat is gewoon niet meer beschikbaar.’
De heer DE KNEGT:
‘Allerlei voorbeelden worden aangehaald waarvan ik ook wel zie dat dit realiteit kan zijn, maar waarvan wij als SGP-fractie nog niet overtuigd zijn dat dit inderdaad in deze mate gaat optreden.
Daarom zeggen wij ook: ga het doen, kijk dan en evalueer alsjeblieft en zie dan wat er gebeurd is.
Want die keuzevrijheid, waar ik mee begonnen ben, is toch wel een heel groot goed.’
De heer LASSCHER:
‘Voorzitter, ‘de mate’, ik heb het niet over mate. Ik vind ieder geval op zich waarin ouders en kinderen in de problemen komen, één teveel. Als deze regeling dat in zich heeft, moet dit niet gebeuren.’
De heer DE KNEGT:
‘Wij zien dat toch echt anders. Ik kan dat niet anders uitleggen dan dat ik heb uitgelegd door de keuzevrijheid aan de ene kant te stellen en aan de andere kant toch vooral een scherpe evaluatie om op die manier een goede regeling te krijgen. Die overigens ook op andere gebieden, als het gaat om de minimaregeling, zo toegepast wordt - om dat uiteindelijk op deze manier te regelen als er een bedrag gegeven wordt.’
Mevrouw PLUIMERS:
‘De heer De Knegt van de SGP spreekt steeds over keuzevrijheid. Maar er is één iemand in dit verhaal die geen keuzevrijheid heeft en dat is het kind. Want er zijn steeds volwassenen die allerlei dingen besluiten en het kind kan dat niet. Dit terwijl de bedoeling is dat het kind een computer krijgt. Ik denk dat dit het belangrijkste is aan de regeling.
Wij hebben hier een hele goede afdeling ICT, die stelt ook al die specificaties op. Wij werken zelfs met iPads waar de ICT-afdeling allerlei belangrijke dingen voor regelt en bedenkt. Laat de afdeling dat ook doen voor de kinderen, dan kunnen de kinderen zeker weten dat zij een computer hebben voor school.’
De heer DE KNEGT:
‘Mijn betoog was bijna ten einde, ik had nog een kleine slotopmerking maar die komt nog.
Ik wil hier een praktijksituatie tegenover stellen. Ik denk dat wij te maken hebben met ouders en kinderen in de leeftijd van ongeveer 12, 13, 14, 15 en 16 jaar. Dan kijk ik ook naar mijn eigen dochter.
Die weet heel goed wat er in het land van de ICT aan de hand is, wat er allemaal aan specificaties moet zijn. Dat wordt dan dus in overleg met die ouder opgesteld en die ouder geeft er nog wat aanvullende requirements op, wat vereisten op. Op die manier wordt dat samengesteld.
Het verbaast mij eigenlijk dat nu twee liberale uitgangspunten aan de orde worden gesteld. Aan de ene kant dat de overheid niet moet beslissen wat de burger doet en aan de andere kant gaat het over het veranderen om te veranderen. Ik dacht: veranderen om te verbéteren. Dat willen wij denk ik wel als VVD zijnde, want dat is een liberaal uitgangspunt, keuzevrijheid…’
Mevrouw PLUIMERS:
‘U zei dat u lid bent van de VVD?! Mijnheer De Knegt, wat gezellig.’
De heer DE KNEGT:
‘Ik probeer u over te halen om deze motie toch vooral in te trekken want u doet echt geweld aan uw eigen beleidsuitgangspunten, dat keuzevrijheid, om zo te verbeteren, nu om zeep geholpen wordt.’
De heer SCHEIJGROND:
‘Er wordt wel eens gezegd dat je als fractie naar de raad komt en al je standpunten al bepaald hebt.
Dat is voor ons niet het geval. Maar nu hoor ik u over keuzevrijheid, over of men een filter wil en welke virusscanner men wil. Volgens mij kunnen al die computers dat aan. Ze ontwikkelen ook niet zo snel dat men een half jaar later een andere computer nodig heeft. Ik heb toevallig voor de commissie drie kwartier ervoor een nieuwe computer gekocht. Het is heel simpel bij de winkel waar ik hem kocht: men heeft er drie van 450 Euro, drie van 700 Euro en dan heeft men ze nog van 1.000 Euro voor de echte
gamer en filmer. Zoveel keuze zit daar niet in. Waarom zouden wij toch tegen de motie moeten stemmen? Dat wil ik van u horen.’
De heer DE KNEGT:
‘Omdat door een vooraf gegeven regeling die de overheid opstelt, waarbij men dan dus daaruit moet kiezen, men voorbijgaat aan het principe dat de burger daar zelf heel goed over kan beslissen en heel goed daar een beslissing in kan nemen, ook als men bijvoorbeeld kijkt naar tweedehands computers of naar welke winkel hij gaat. Die keuzevrijheid moet men daar echt laten op dit gebied.’
De heer LASSCHER:
‘De keuzevrijheid is een non argument in deze discussie. Het gaat er wat ons betreft echt om dat er achter de voordeur een computer komt. De keuzevrijheid is dusdanig beperkt, dat die eigenlijk geen rol meer speelt. De zaken die u aanhaalt, internetbeveiliging, virusscanners zijn allemaal
softwarematige zaken die men voor niets of voor twee knaken en een bos wortelen bij diverse leveranciers van het internet kan downloaden. Dat hoeft men niet in een winkel te kopen.’
De VOORZITTER constateert dat de sprekers op dit punt van mening verschillen.
De heer DE KNEGT:
‘Daarin hebt u helemaal gelijk, wij zijn er niet van overtuigd dat deze regeling al die gevolgen heeft die ons middels deze motie worden voorgeschoteld.’
De heer VAN DE BURGWAL:
‘Voorzitter,
wij hadden ons in eerste instantie niet gemeld voor de eerste termijn omdat wij dachten op basis van het memo dat de motie wel over zou gaan. Maar nu komen er zoveel dingen aan de orde, dat ik dacht:
laat ik even een eerste termijn pakken om even wat vragen neer te leggen waarover ik wel wat
laat ik even een eerste termijn pakken om even wat vragen neer te leggen waarover ik wel wat