M OGELIJKHEDEN VOOR VERVOLGONDERZOEK

In dit onderzoek is onderzocht wat het effect is van persuasieve communicatie als alle omstandigheden positief zijn. Er wordt verwacht dat de respondent optimaal gemotiveerd is om het advies over te nemen. Er is echter alleen gekeken naar het effect op korte termijn, zoals in de vorige paragraaf besproken is. Om het effect op lange termijn te meten, zou het gehele OPAC-traject als case gebruikt kunnen worden en daarbij kan gekeken worden naar het effect op de lange termijn. De voorlichting wordt dan herhaald bij meer respondenten en dit kan weer een andere invloed hebben op het effect van het gedrag. Zo wordt meer inzicht gecreëerd in gedragsverandering.

Ook kan gekeken worden naar andere vormen van voorlichting. Om meer inzicht te krijgen in niet-geschreven media (beeld en geluid) of mondelinge voorlichting en wat het effect daarvan is, is vervolgonderzoek naar deze vormen van media nodig.

In dit onderzoek is gekeken naar situaties waarin verwacht wordt dat de persoon gemotiveerd is het gewenste gedrag te vertonen. Om echt inzicht te krijgen in persuasieve communicatie en gedragsverandering, moet ook gekeken worden naar andere situaties. Een voorbeeld hiervan is beïnvloeding in het koopgedrag of stemgedrag door middel van persuasieve communicatie.

Met dit onderzoek hoop ik te hebben aangetoond dat persuasieve communicatie wel degelijk invloed kan hebben op de attitude en het gedrag van een persoon. Er is inzicht gecreëerd in wanneer persuasieve communicatie invloed kan hebben op de attitude en het gedrag. De resultaten van dit onderzoek kunnen in de praktijk toegepast worden, door ze te gebruiken bij het ontwerpen van voorlichting. Ook kunnen communicatieopleidingen deze kennis overbrengen aan studenten. Er is meer kennis en inzicht gecreëerd in het complexe fenomeen ‘gedragsverandering’. In de wetenschap kan men verder met de resultaten die in dit onderzoek zijn gevonden, er zijn genoeg mogelijkheden tot vervolgonderzoek. Uiteindelijk is de kennis dat in dit onderzoek is verkregen enkel een fractie van alle mogelijke kennis over het complexe fenomeen gedragsverandering.

49

8. LITERATUUR

Azjen, I. en M. Fishbein. (1980). Understanding attitudes and predicting social behaviour. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

Bandura, A. (1986). Social Foundation of thought and action: a social cognitive theory. New York: Prentice-Hall.

Baxter, Leslie A. & E. Babbie (2004). The basics of communication research. USA: Wadsworth/Thomson Learning.

Denscombe, M. (1993). Personal Health and the social psychology of risk taking. In: Health Education Research, vol.8. nr.4. 1993

Duff, Patricia A. (2008). Case Study Research in Applied Linguistics. New York: Lawrence Erlbaum Associates.

Fishbein, M. (1967). A behaviour theory approach to the relations between beliefs about an object and the attitude toward the object. In M. Fishbein (et al.), Readings in attitude theory and measurement. (pp. 257 – 266). New York: Wiley.

Fishbein, M. & I. Azjen (1975). Belief, attitude, intention and behaviour: an introduction to theory and research. Reading, Mass: Addison Wesley.

Fishbein, M. & Yzer, M.C. (2003). “Using Theory to Design Effective Health Behavior Interventions.” Communication Theory, 13 (2), pp.164-183.

Haes, J.C.J.M. de, Everdingen, J.J.E. van en A.M. Hoos. (1999). Communiceren met patiënten. Maarssen: Elsevier/Bunge

Hoeken, H. (2008). Het ontwerp van overtuigende teksten. Wat onderzoek leert over de opzet van effectieve reclame en voorlichting. Bussum: uitgeverij Coutinho.

Hoeken, H., Hornikx, J. en L. Hustinx (2009). Overtuigende teksten. Onderzoek en ontwerp. Bussum: uitgeverij Coutinho.

Jansen, J., Schuit, A.J. en F. van der Lucht. (2002). Tijd voor gezond gedrag. Bevordering van gezond gedrag bij specifieke groepen. Bilthoven: Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

50 Lechner, L., Kremers, S., Meertens, R. et al. (2007) Determinanten van gedrag. In: Brug, J., Van Assema, P. en L. Lechner. (2007). Gezondheidsvoorlichting en gedragsverandering. Een planmatige aanpak. Assen: Van Gorcum. Pp. 75-105.

Marcus, B.H. en L.H. Forsyth. (2003). Motivating People to Be Physically Active. Human Kinetics. Champaign, IL.

Mullen, P.D., Hersey, J.C. & D.C. Iverson. (1987). Health behaviour models compared. In: Social Science and Medicine. Nr. 24. pp. 973 – 983

O’Keefe, D.J. (2002). Persuasion: Theory and research (2e editie). Thousand Oaks, CA: Stage Orthopedie.nl. (2010). Grote toename heup- en knieoperaties verwacht. Othopedie.nl.

http://www.orthopedie.nl/news/displaynewsitem.asp?SEARCH=&PAGE=3&NEWSID=%7B914E0953-F8D8-4B90-9F69-395EC423FB6F%7D. (28-06-2010).

Ostendorf M, Johnell O, Malchau H, et al. (2002). The epidemiology of total hip replacement in The Netherlands and Sweden: present status and future needs. Acta Orthop Scand 2002; 73: 282-286. Pander Maat, H. (1994). Van tekstfuncties naar teksteisen. Tijdschrift voor taalbeheersing, 16, 212 – 226.

Petty, R.E. & J.T. Cacioppo. (1986). Communication and persuasion: Central and peripheral routes to attitude change. New York: Springer.

Pos, S en J. Bouwens. (2003). Patiëntenvoorlichting: een theoretische verkenning. Studie ten behoeve van De Nederlandse Hartstichting. Afdeling Preventie en Voorlichting. NIGZ: Centrum voor Review en Implementatie.

Pligt, J. van der en N. de Vries. (1995). Opinies en attitudes. Meting, modellen en theorie. Amsterdam: Boom.

Prochaska, J.O., DiClemente, C.C. en J.C. Norcross. (1992). In search of how people change. Applications to addictive behaviors. In: American Psychologist. Vol. 47, No. 9. 1102 - 1114

Sallis, J.F. en Karen Glanz. (2009). Physical Activity and Food Environments: solutions to the Obesity Epidemic. In: The Milbank Quarterly, Vol. 87, No. 1. 2009. pp. 123 – 154.

Sallis, J.F. en N. Owen. (1999). Physical Activity & Behavioral Medicine. Thousand Oaks: Sage Publications, Inc.

51 Siero, F. (1992). Voorlichting: Confectiepak of maatkostuum. In: Cox, D., Van houten, M. en T. Rolle. Voorlichtingskunde: Ontwikkelingen in theorie en praktijk. Pp. 69 – 76. Assen: Van Gorcum.

Sluijs, E van., Poppel, M van. En W. van Mechelen. (2006). Stimuleren van bewegen in de huisartsenpraktijk. Een samenvatting van het PACE-project. In: Hart Bulletin. Jaargang 37, nr 1. P. 13 – 16.

Sluijs, E van., Poppel, M van., Stalman, W. et al. (2004). Feasibility and acceptability of a physical activity promotion programme in general practice. In: Family Practice. Vol. 21. No. 4. P. 429 – 436. Stevens M. (2009). Bewegen bij ouderen. In: Sportgeneeskunde in de reeks praktische huisartsgeneeskunde. Bohn, Stafleu Van Loghum, 2009. Deel II, 67-84. ISBN: 978-90-313-4795-7. Universitair Medisch Centrum Groningen (2009). Aanvraag Pilot Onderzoek OPAC. Interne subsidie aanvraag. OPAC Interne_subsidie_def versie 23-02 (3).doc/18-03-09.

Van der Meer, F.M., Ligtenberg, G., Staal, P.A. et al. (2009). Preventie bij overgewicht en obesitas: de gecombineerde leefstijlinterventie. Diemen: College voor zorgverzekeringen.

Wagenmakers, R., Stevens, M., Groothoff, J.W. et al. (2008). Physical activity of patients one year after Primary Total Hip Arthroplasty. (Submitted article). Proefschrift Robert Wagenmakers: Physical activity after Total Hip Arthroplasty.

52

BIJLAGEN

o Bijlage I Methode vragenlijsten