Op de wijse van den 36. Psalm.
STaet op, Heer toont u onvertsaeght, Soo werden verstroyt en verjaeght, Seer haest al u vyanden,Die Godt altijdt hebben ghehaet, Sullen voor hem met schand' en smaet, Vlieden in allen landen.
Ons God met een verdrijven sal, Sijner vyanden 'tgantsch ghetal, Ia als roock doen verswinden: Ghelijck dat Was smelt voor dat vyer,
Sal hy allen Godloosen hier, Verteeren en verslinden
2 Doch sullen de vrome verblijdt, Heer uwen Naem singhen altijdt, En haer in u verblijden,
Sy werden van herten verheught En sullen voor Godt maken vreught, Iuychende t'allen tijden.
Singht nu vrolijck en looft den Heer, Verbreyt met vreught sijnes naems eer, Prijst zijn heerlijckheyt t'same, Die op de wolcken vlieght en vaert, En een Heer is, seer wijt vermaert Eeuwigh Godt is sijn name. 3 Verblijt u in Godt met ootmoet, Hy is der Weesen Vader goet, En een beschermer krachtigh, Der Weduwen in billicheyt, In den Tempel vol hilligheyt, Heeft hy zijn woonst' eendrachtigh.
Hy ist die den eensamen geeft, Een huys dat vol van kind'ren leeft, Nae haer langhwijligh wachten, De ghevanghenen hy ontslaet, En verstrickt de boosdaders quaet, Iae laets' in 't landt versmachten.
j. Pause.
4 Als ghy u volck, Heer, hebt gheleyt, En ginght voor hen wijt ende breyt,
In de groote woestijne:
Doe beefde dat Aertrijck met een, De Hemelen druypten ghemeen Heer, voor uwen aenschijne.
Oock desen bergh Sina soo groot. Voor u aenschijn, o Heer, verschoot, Godt Israels ghepresen,
Ghy hebt ons den regen vruchtbaer, Ghegheven, en getroost daer naer, V erfdeel uyt ghelesen.
5 Ghy verquickt u volck goedertier, En maeckt dat een yegelijck dier, Daer woont sonder verderven. Uwen kind'ren deelt ghy u goet Int kruys geeft ghy hen goeden moet, Sonder troost sy niet sterven.
Ghy hebt nae uwe goedigheyt, Den reynen Ionck-vrouwen bereyt, Een oorsaeck, soo 't mach blijcken, Om te singen in 't gantsche landt, Als onse vyanden met schandt, Veltvluchtigh moeten wijcken. 6 De Coninghen seer groot gheacht, Zijn haestelijck met al haer macht, Ghevloden, soo wy weten, Godts huys-ghenooten hebben stil, 'Tgoedt deses volcks nae haren wil, Ghedeelt, en uytghemeten.
Al ist dat ghy, die algemeyn,
Godts volck zijt uyt ghenaed' alleyn, Hier voormaels hebt gheleken, Den ghenen die daer sitten hart, Tusschen ketels als colen swart, In oneeren versteken.
7 Nochtans als ghy sult trecken uyt, In 't veldt met Basuynen gheluyt. Ghy werdt schooner in d'ooghen, Als der duyven vleughelen kleyn, Zijnde met gout en silver reyn, Verciert en overtoghen.
Als ons' Godt door 't landt henen gingh, Ende de Coninghen aenvingh,
Te roeyen uyt haer woone,
Soo werdt dat lant reyn, wit en klaer, Ghelijck de snee is voor en naer, Op Salmon den bergh schoone.
ij. Pause.
8 Godts Bergh die is seer wonderbaer, Ghelijck Basan den Bergh voorwaer, Staet hy hoogh onbesweken: Wat ist dat ghy Berghen rebel, Met al uwe steenrotsen fel, Godts Bergh soeckt te versteken:
Godt heeft desen bergh breet en wijt Vercoren tot sijn woonst' altijt, Na sijn goedtheydt ghepresen: Daer hy eeuwigh van nu voortaen Sal woonen sonder te vergaen,
Dit sal zijn ruste wesen.
9 Veel duysent Engelen seer schoon Dienen den Heer voor sijnen throon, En zijn oock sijn heyrcrachten, Door hen doet hy seer groot gewelt, Soo hy tot Sina heeft in 't velt Voormaels ghetoont met machten.
O Heer, ghy zijt gevaren op, Brekende der vyanden cop, Nemende die gevangen: Ghy hebt heerlijcke gaven fijn, Ons die verstroyt hier en daer zijn Rijcklijck laten ontfangen. 10 Ghy hebt u vyanden verjaeght, Om by u volck seer onvertsaeght Te woonen vroegh en spade Ghelooft zy Godt die ons met een Onderhout, en zeghent gemeen Door zijn kracht en genade.
Godt de Heer is ons saligheyt, Hy toont ons zijn goet jonstigheydt Door verlossingen machtigh. Het is Godt die zijn volck vry stelt, En maeckt dat het blijft ongequelt Van 'sdoots gewelt seer krachtigh.
iij. Pause.
11 Het is Godt die in stucken breeckt, Den cop, ja inden gront versteeckt? 'Tghetal onser vyanden:
Hy sal gantsch breken end' verslaen, Dat hooft der gener die voortgaen In haer sonden en schanden.
Godt spreeckt, mijn uytvercoren al, Wt Basan ick verlossen sal,
Die nu is seer hooghmoedigh: Ick wilse fray ende ghesont Wt des Meyrs alderdiepsten gront, Trecken met mijn handt goedigh. 12 Ghy sult dan baden uwen voet, In al uwen vyanden bloedt, Die ghy slaen sult end' jaghen: Daer sal lecken een yeder hont, 'Tbloedt uwer haters, die ghewont, Sullen zijn end' verslaghen.
Men sagh daer, o mijn Godt end' Heer, Opbreecken end' voorgaen met eer, D'arck des Verbandts ghepresen. De Sanghers voor haer henen gaen, End' de speel-lieden volghen aen, Met ghesangh uytghelesen.
13 De jonghe Maeghden loven t'saem, Met ghesangh daer des Heeren naem, Met haer trommelen reyne,
End' segghen: O ghy Israel
Looft den Heer met gesangh end' spel, Onder u in 't ghemeyne.
Daer is Benjamin die nu heeft Groote macht, om dat ghy hem gheeft
Te heerschen over velen. Iuda, Zabulon, Nephtalin, Met haer Vorsten zijn komen in, Vrolijck voor u te spelen.
iiij. Pause.
14 Israel Godt gheeft u dat ghy, Sijn Coninghrijck aenschouwet vry, Hy regeert al u wercken.
Wilt doch, Heer, ghy die ons bemint, 'Twerck dat ghy nu in ons begint, Volvoeren end' ons stercken.
Om uwes Tempels wil, o Heer, Sullen u de Coninghen eer Bewijsen met off'randen: Dies wilt met kracht over al snel, Die boose met haer wapen fel, T'samen brenghen ter schanden. 15 Wilt de wreede stieren verdoen, End' jaghen de volckeren koen, End' haer heyrkrachten dwingen: Heer brenght de stoute tot ootmoet, Op datse u vallen te voet,
End' u tribuyt toebringhen. De Heeren Egypti seer rijck, End' de Mooren alle ghelijck, Met toeghevouwen handen Sullen hen begheven al t'saem Tot u end' prijsen uwen Naem, End' loven met verstanden.
16 Prijst dien Godt, die hogher ghewis Opvaert, dan selfs den Hemel is, Dien hy ghemaeckt heeft reyne. Hy is die dat donderen maeckt, Daer van den Hemel beeft en kraeckt, Van zijn sterckheydt alleyne.
Sijn Almachtigheyt doch bekent, Sijn heerlijckheyt schijnt sonder ent, In 't Landt Israels binnen:
Hy ist, die alsins blijcken doet, Sijn groote kracht in overvloet, Die niet is om verwinnen.
17 Ghy zijt, o Heer, seer wonderbaer, In al de plaetsen, daer ghy klaer V heerlijckheydt toont krachtigh. Israels toeverlaet ghy zijt,
End' uwes volcks kracht, dies altijt Looftmen u, Heer, almachtigh.