LAet ons al t'saem, wy die hier zijn by een Den Heere onsen Godt van herten prijsen, Laet ons hem dancken en eere bewijsen, Seer lieffelijck sijnen naem loven reen. 2 Ghy alle die van herten lieft den Heer, Soo langhe als ghy hier sult zijn en leven, Wilt onsen Godt lof, prijs, en eere gheven, Laet uwe ziele stil zijn nimmermeer. 3 Den lof der vromen is seer aenghenaem By den Heere Israels Godt ghepresen,
Des laet ons niet swijghen, maer danckbaer wesen Godt onsen Heere, wy die hier zijn t'saem. 4 Verheft u hert, u ziel ende ghemoet,
En wilt den Heere een nieuw' liedt toe singhen, Al wat in u is, laet hem nu toebringhen Lof, prijs en eere, lieflijck ende soet.
5 Iuychet al 't saem maeckt een vrolijck gheschal, In den Heere zijt verblijdt, end' met vreughden, Slaet de Harpe, end' vercondight sijn deuchden,
Singht ende speelt hem lof in 't herte al. 6 Groot is sijn gunst, ghenade end' goetheyt, Die hy aen ons bewijst uyt liefden reyne, Hy is ons Godt, Heer en toevlucht alleyne, Dies moet sijnen lof werden seer verbreyt.
Pause.
7 Als wy in noot, in druck, in lijden swaer Hem aenroepen, bidden en smeecken vyerigh, Als een Vader vriendtlijck en goedertierigh, Soo toont hy ons sijn hulpe openbaer 8 Want hy de Heer is lieflijck ende soet, En vertroost die ghebroken zijn van herten, Die hem klaghen haer lijden ende smerten, Tot hare hulpe hy hem seer snel spoet. 9 In den Heere is hulpe, troost en raet, Verlossinghe uyt noot en alle lijden,
In hem is vreucht end' een eeuwigh verblijden, Sijn ghenade hier altijdt open staet.
10 Godt is by sijn heyl'ghen in allen noot, En verlaet niet die op sijn hulpe wachten, Die hem vreesen uyt alle sijn hare krachten, Bewijst hy sijn trouwe en liefde groot. 11 Sijn schaduwe ende vleughelen sterck, Sijn Enghelen gheweldigh ende machtigh,
Heeft hy uytghestreckt door sijn handt seer krachtigh Rondtom sijn heylighen als een bolwerck.
12 Dies laet ons al van herten met aendacht, Vreesen den Heere onsen Godt verheven,
Laet ons hem lieven ende eere geven, Loven en dancken uyt al onse kracht.
[Laet ons den Heere loven]
Nae de wijse: Wat hebt ghy my te vraghen.
LAet ons den Heere loven,Van al dat hy ons doet,
Want wy verwachtent al van God hier boven Het zy geluck oft tegenspoet,
Van hem komt anders niet dan goedt. 2 Wy mogen hem wel eeren,
Want groot is sijnen naem,
Doen wy laghen in des doodts verseeren, Heeft hy ons in genaed' ontfaen,
Als hy hem liet aen 't cruyce slaen. 3 Het kruys heeft hy gedragen, Voor onse sonden snoot,
Hy was veracht, bespot, versmaedt, geslagen, Ghecroont, gekruyst, gesmaeckt de doodt, Dit leet hy al uyt liefden groot.
4 Hoe souden wy uytspreecken Sijn groote liefde soet,
Die hy bewijst aen ons vol van gebreecken? Dus laet ons nu met sin en moet,
Gaen doen nae sijnen wille vroet. 5 Wt liefden is hy gekomen Al uyt sijns Vaders rijck,
En heeft hel, duyvel, doodt, haer macht benomen, Dus laet ons hem alle gelijck,
Van herten volghen blijdelijck. 6 De liefde heeft hem gedrongen, Dit mach elck mercken wel,
Want van zijn eygen volck werdt hy gedwongen, Sy vielen hem alsoo rebel,
Al met tormenten wreet en fel. 7 Die persse heeft hy ghetreden Met grooten arbeydt swaer,
Ende voor ons heeft hy den strijdt gestreden, Dit was de wil van sijnen Vaer,
Om ons te verlossen allegaer. 8 O Vrienden uytvercoren Laet ons sonder respijt,
Malcanderen lief hebben nae 't behooren, Al tot onses naesten profijt.
Elck sie wel toe dat hy hem quijt. Pause.
9 Laet liefde altijdts blijcken, O vrienden groot en kleyn,
Waer dat ghy zijt in landen, steden, of wijcken, Dit leert ons Christus algemeyn,
Lief te hebben van herten reyn. 10 De liefde kan 't al verdragen, Al doetmen haer verdriet,
De liefde blijft eeuwelijck sonder vertragen, De liefd' en soeckt haer selven niet,
Godt is de liefde nae Schrifts bediet.
11 Hoort alle Christen schapen Doet al nae Godts sermoen,
Dan zijn wy noch altemael onnutte knapen, Want wy 't al schuldigh zijn te doen, Dus laet ons al tot deuchden spoen. 12 O vrienden allegader,
Danckt, looft, prijst Godt de Heer, Want hy is een barmhertige Vader, Is dat wy doen nae sijnder leer, Hy is alleen weert prijs end' eer. 13 Wy moeten zijn woordt beleven, Die nauwe poorte ingaen,
Gheen menschen vreesen, soo daer staet geschreven, Hoe sy ons dreygen ofte slaen,
Soo sullen wy de kroon ontfaen. 14 Laet ons liefde bewijsen, Aen die zijn sieck en kranck,
Den naeckten kleeden, den hongerigen spijsen, Versoecken des kerckers stanck,
Gheerne herbergen sonder bedwanck, 15 Soo sullen wy mogen hooren: Comt in mijn rijcke hier,
Maer op de bocken, sal hy hem verstooren Als hy tot haer sal spreken schier:
Gaet van my in het eeuwigh vyer. 16 Hier met soo wil ickt laten, Wilt dit in danck ontfaen,
De liefde wilt vast in u herte vaten, En willet al in 't goede slaen,
Wt rechter liefden ist gedaen. 17 Ick wil hem eeuwigh dancken, Den Prince triumphant,
Oft ick mocht zijn bequaem tot sijne rancken, Biet my daer toe, o Heer, de handt.
Bewaert u volck aen elcken kant.
[Uader ons in Hemelrijck]
Na de wijse: Alst begint.
UAder ons in Hemelrijck, Daer is gheen Vader uws gelijck, Men vint op aerden niet een man, Die sulcke gaven geven can, Als ghy u kinders gheeft gewis, Al die op u betrouwen fris.2 Wat meuchdy dencken, Heer bemint, Ick heet u Vader als een kint,
En siet doch niet mijn stoutheyt in, Want ick doch niet eens weerdigh bin, Te zijn u Soon oft kint bequaem, Oft te voeren een sulcken naem. 3 Lof noch kints eer en hoort my niet, Noch oock te heten u kint siet, Want ick dus langh u goeden al Hebbe verteert met Babel mal, Dus ben ick niet meer u soon, och! Maer kent my voor een huerlingh doch. 4 End' ick heb my met verckens draf Langhe verhult, en met vuyl caf.
Met valsch suerdeech en Duyvels leer, D'welck my versade nimmermeer, End' altoos seer mijn Vaders faem Ghelastert, end' zijn heyl'ghe naem. 5 Och weenen, huylen mach ick wel, Dat ick gheweest heb dus rebel, Vader ick heb gesondight swaer, Voor u end' in den Hemel klaer, Ick bidd' u Vader t'allen tien, Wilt my doch voor u knecht aensien. 6 Wat danck sal ick dees Vader doen? Hy neemt my aen met een kindts soen, Met een trouringh hy my ontfanght, Een bruylofts kleedt hy my aenhanght, Sijn Lam liet hy voor my dootslaen, End'voor sijn kindt neemt hy my aen. 7 Eer, lof, en prijs soud' ick dan niet V geven, als een goedt kindt siet? Want ghy my met kindts goedt vervult, End' hebt my vergheven mijn schult? Soud'ick nu sulcks verswijgen plaen, De steenen mochten roepen gaen? 8 Mijns Vaders lof, prijs ende eer Wil ick verswijgen nimmermeer. Wat in 't hert is de mondt uyt gheeft, Een vat gheeft uyt sulck alst in heeft Hoe kan een vloet bedwingen hem, Als sy eerst loopt sonder getem?
Pause.
9 Ick noem u Vader als een kindt, Want ghy my een goedt Vader bindt, Al ben ick niet meer dan een knecht, Ghy gheeft meer dan my toecomt recht Ghy Vader gheeft my een kindts loon, Al ben ick sulcks niet weerdigh schoon. 10 Ick dencke dickwils Vader mijn Op de groote ghenade dijn, Dat ghy ons soo lief hebt ghehadt, En toont ons u verborghen schat, D'welck de werelt verborghen is, Dat gheeft ghy ons te kennen fris. 11 Ghegheven kan ick nemmermeer V prijs ghenoegh, mijn Godt, mijn Heer, Ick lach dorstigh end' hongh'righ kranck, Nu heb ick spijs ghenoegh en dranck, Ghy doet mijn ooghen op ghewis. Nu sie ick 't licht uyt duysternis.
12 Mijn Godt waert niet een leelijck dingh, Dat ick u daedt verswijghen gingh; De voghels end' de dierckens kranck, Die Loven u met lof-ghesanck, Hoe soude u niet loven fris, Die met verstandt gheschapen is; 13 Vader mijn hert dat leydt ghewondt, Om dat mijn mondt niet kan doen condt, V goedtheydt, die ghy in my prent, Can ick voorwaer niet doen bekent,
V daedt niet uyt te spreken is, Met Engelsche tongen gewis.
14 Mijn mondt en kan niet doen al condt, Dat ghy my gheeft in 's herten grondt, Ghy stort my dick sulck blyschap in, Ick weet van vreught niet waer ick bin, V liefde heeft my heel doorwondt, Mijn ziel dorst nae u t'allen stondt. 15 Heer, Prins, Godt, Vader, uwe eer Can ick volprijsen nemmermeer, Och! of de werelt ware condt, Ons liefde begeerte end' grondt
Ende smaeckten oock Godts gheest fijn, Sy souden gheen vervolghers zijn.