- Wat scheelt het kind toch? vroeg hij aan de oud"
baboe, ongerust, dat Jantje nog steed dezelfde ver chijn-selen vertoonde al den vorigen dag.
- Saja, tida tau, toean, zei de baboe, met dien klagelijk-zangerigen uithaal, dien Inlanders in hun stem vertoonen, als zij over iets in angst of onzekerheid verkeeren.
Hij schudde het ho fd: het was niet goed met het kind. Hij zag het duidelijk: de oogjes lagen zoo diep weg-gezonken in de donkere ka en, de lipjes waren bleek en slap en de handjes zoo koud ... De dokter nam de 7. ak wel luchtig op, en zei, dat het niet was ... kleine kinderen teekenell zoo gauw, maar komen ook even gauw v'eer bij. Voortgaan met het drankje... en rustig houden ... .
- Heb je hier pijn, vent? vroeg hij, en legde zijn hand op Jantjes hoofdje. Ongedurig trok het kind zijn gezichtje terug; het was blijkbaar, dat elke aanraking hem hinderde.
- Demam, zei de baboe, en hij knikte. Ja, dat was ook zijn vrees, koorts had het kind, de versehrikkelijke,sluipende, verraderlijke moera koort ... Wat baatten daartegen de eenvoudige middeltje, die de dokter voorschreef?
Zoo kon het in elk geval niet blijven ...
De oude baboe opende den mond, alsof zij iet wilde, maar niet durfd z ggen. Hij merkte het:
- Wat i er. vroeg hij.
- Toean moet met hem gaan naar okter-djawa te Po rworedjo ... die ge ft betere obat, en Njo geneest ...
De dokter-djawa ... hij wist, dat deze een grooten roep bezat als specialiteit in kinderziekten ... Zou hij gaan?
Het was toch in elk geval te probeeren ... '" of zou de rei.
het kind nog méér kwaad doen misschien? Hij was zoo zwak, in die enkele dagen geworden ... hij kon zijn hoofdj nauwelijks meer oplichten, en de oogje draaiden weg, als 't kind ze trachtte te openen.
Dat kind... het eenige wat hem wa 0 ergebleven van een huwelijk, dat ni t gelukkig wa gewee t. ... Ho had het jongetje hem dikwijls getroo t, n geholpen om over moeilijke dingen heen te komen, ho wa het hem nu nog altijd een vreugde in zijn eenzaamheid, bet feitelijke doel van zijn leven ...
Hij zuchtte.
- Ik ga even hi rnaa t, zei bij, m v r Nj te prek n. Ik kom dadelijk terug.
In het buis nna t het zijne ",oond de administrateur van de suikerfabriek, waar hij aangesteld wa als machinist.
De verhouding wa zeer vriend chappelijk, bijna dagelijkt:!
zagen en praken de familiën elkaar. En \700ral in den laat ten tijd, sinds Nora, de mooie dochter, terug wa uit, Europa, en bij hoe langer hoe m er b lang in he meisje ging tellen, totdat bij nu wel wist, hllar te hebben lief-gekregen. Maar hoe zij voelde voor hem, dat wi t hij niet.
Nu eens was hij er ab oluut van overtuigd, dat zij van hem hield, en dan weer kon zij zoo terughoudend zijn, dat hij al zijn geru theiJ. verloor. Coqu t wa Nora niet ... . maar hij kr eg s ms sterk den indruk, dat r iets in hem wa , wat haar hinderde. Wát bet wa , k n hij evenwel niet begrijpen ... .
In de voorgalerij van het andere huis was Nora bezig de planten te verzorgen. Zij was altijd zeer spoedig gereed met haar ontbijt, en ging daarna dad lijk naar voren.
Haar vader en moeder wi selden dan eu knipoogje: de
jong? R ~'el's kwam mee tal' morgens, vóór hij naar de fabrIek gll1CT ev n een praatje maken, maal' was zoo be-.. cheiden 11 t rf ni t op te loopen, al hij niemand in de YOOI'galerij zag, ...
Nora had di ~Il Ulorgeu zi·h zorgvuldig geld d in haar nieuw peignoir yall . erpelltinc crApe, la derni're 1wuveaut,é
% oals,zij uit m. deblall~n wist, Op een fond van geel linger~
den ZICh de II I te wItte bloem takken, bevallig rankend la na het los e kleed. Zij bleef voor een penant piegel taan" n ~acht, dat z~j er mi, chien 110 it. ueko rlijker had uItgezIeIl, dan nu, In dez doodeenvoudige, maar zoo .. maakvolle peignoir. Lu,ucrs den lagen hals ]i peen Loord van, donkerg Ie zijd . de voorkanten waren
eenvoudig-ChUlll. over elJmll(l~r g 'Iagen, 11 van het middel hi1lg
II cell1t.uur neer, clIe beve ·tigd was met en crouden gesp van de f:hin h O'eluksletters, De mouwen, kort, lechts even tot den elboog reikende, waren ok omboord met donkergele zijde. En prachtig kleurden cl ze chakeerincren tegen de matte tint "an haar huid; en het wa of d~ze
nuancen-rijk omlij. ting haar fluweelige, k,,,ijnende zwarte oogen J~og beter uitkom n deed, en de karmijnen roodheid harer lIppen... Zij kon het zichzei ve niet ontkennen:
Zij wa mooi ... en zeker ",i t zij, dat Henri Rever verrukt zou zijn, als hij haar zó6 zag ...
..Ir
nri Rev~r" "'" Hield zij \'an hem 1 Ja, zij wi't, het:ZIJ had hem hef. En ollverholen zou zij zijn tegemoetkoming beantwoord hebben, ware het niet, la er iet tusschen hen tond, dat hen aldoor gescheiden hield: zijn kind.
Het wa' haar een droef bewustzijn, dat llij weduwnaar wa . ,Zij had het veellieyer. gezien, dat hij tot haar gekomen was 111 de spontane opwelling eener eeriSte liefde ... zooals
zij stond tegen vel' hem ... )Iaar to n hij trouwde met zijn eer te vrouw, kende hij !taar nog niet, zij woonde toen in Holland, dus b hoefde zij op "de e r te' vol trekt niet
jaloer ch te zijn. En zij vo~lde zic~ ook niet jal e~.ch .op die vrouw. Want als Henn haar lIefhad, zoal' ZlJ WI ·t, dat bij de d, dan behoefd zij g en herin.nering.n of Yer-gelijking n t vreezeIl. Alleen... dat kIml. DIe af c~a
dtn\'ing van een verleden, dat geheel verleden mo t ZIJn, eer zij met hem kon trouwen. Hij hing aan dat kind met een nbegrijpelijke gehechtheid, n r kwam Ilmiddellijk een tugheid en terughouding in haal' al. hij r ver. prak.
Hij b crreep lat natuurlijk niet, Maar zij v Ide het al:;
e 11 soort feil in zijn liefde, dat hij het ni t becrf cp. Zij k 11
niet me h m amen zijn 11 met het kinu ... En t eh ...
zij had hem li f. ... Zo werd zij ge lingenl tu eh 11 haa [' yer.'chillencle gewaarwordingen, maar altijd al zij hem t rug zag wa baa l' r t em tie er e n van vreugd
H l11'i kwam nader, en hij zag t t zijn blijd chap h t fijne figuurtje p d voorgalerij. Wachtt zij hem? Rij verhaa He zijn t1' d. En hij werd getroffClJ dool' baar I iende . choonheid, zij d cl h JU denken aan n blo m.
e 11 prachtv 11 guudkl nrige blo ill... I' pen oogenblik zijn nru. t ,'erg ,tl'nd , riep hij uit, beide ha nden naa l'
haar uit. trekkend : - Kanan a!. ...
Zij k erde zi h glimlachend naar hem t . En hij drukt haar ,'inger. "ast in de zijne, Maar vó?r hij nog iet aardi~.·
of liefs had kunn ]) zeggeJ) drong ZJch de alla .. t weer J 11
hem op:
- Jantj i rger zei bij.
Zij trok ûch onmiddellijk van hem t rug. tel urge. teIL!
en nt go cheld. Altijd ... altijd dat kind. ..
- Kan ik niet yen met je ou Ir' . prek 11? vroeg bIJ jaag 1.
- Zeker ... al, ]e dat wen ht. a naar LiIUlcn, z ntbijt n liOg.
- Nora! 7.ei hij, en cr wa. e n meek nd klank lil
zijn stem, al of hij haar vroeg om een woord van troo t.
Maar haar gezicht stond zoo plotseling strak, dat hij niet voort durfde gaan. En bovendien was hij op het moment zóo ingenomen door de zorg voor zijn zoontje, dat hij zich niet in staat voelde, om te trachten haar te verteederen. Hij boog het hoofd,. en liep langzaam door de binnengalerij. Nora's oud~rs o~tv~ngen hem met hartelijkheid, en spraken hem moed m. ZIJ neden hem óok ten sterkste aan het kind
naa~ Poerworedjo te zenden, en niet zelf te gaan, maar armten, de oude baboe, mede te geven, daar deze immers geheel op de hoogte was van de verzorging van het kind.
Wat opgewekter verliet Henri hen, maar toen hij wederom de voorgalerij betrad, vond hij daar Nora niet meer. Zonder groet liet zij hem gaan ... .
En ook toen hij 's avonds terug kwam, om te verteil n, dat hij een telegram van Sarinten had gekregen, met niet·
anders dan een laconiek ,Moeten hi r blijven", was Nora er niet. Hij kon haar houding niet verklaren, en vroe"':
- Waar i Nora toch?
- Nom ... is maar even naar ... Ja, is ze nog niet thuis? 'k Zal eens gaan zien.
Na eenige oogenblikken, waarop de heeren zwijg nd hadden gerookt, om daarna n g enkele opmerkingen te maken over het dien dag ontdekte defect aan den grooten molen : er was een tand uit bet toprondsel gebroken:
- Bepaald een gevolrr van de brosheid van 't ijzer, nietwaar? vroeg de admini trateur.
- 0, ongetwijfeld, want 't was op de breuk heel korrelig ....
kwam mevrouw met N ora terug.
En aanstonds toen zij trad in de helder-verli hte voor-galerij, werd Henri vervuld van een warme bewondering voor haar Oost rsche schoonheid. Maar w'ederom trof het hem, hoe koel haar donkere oogen blikten, en hoe zij
nauwe-lijks haar vingers liet in de zijne. Ook vr eg zij niet, hoe
het ging met zijn kind... .
Toen vertelde hij zelf, dat hij nog niets nader WI t omtrent Jantje, maar dat hij wel vreesde, hoe de dokter diens toestand ernstig inzag, want dat zij te Poerworedjo moesten blijven... En allengs zag hij een vreemd licht in haar oogen komen, vreemd, omdat bet wel blijdschap scheen ... blijdschap omdat hij leed? omdat hij mi 'schien zijn kind zou moeten verliezen ?
Het werd hem onheimelijk te moede. En toch reed geënerveerd door de onrust der laat te ijden, en vooral door dezen langen, moeilijken, dag,stond hij bruu kop.
- Neem nog 'n whisky-soda, noodigde de admini trateur.
Maar hij bedankte. Hij moest nog schrijven naar Holland, aan zijn moeder, om haar te vertellen van Jantje ziekte.
Morgen ging de mail. ...
- Blijf nog wat, zei mevrouw hartelijk, begrijpend , hoc leeg en uitgestorv u zijn hui cl en jongen man voorkom n moest. En zij vo gde rbij:
- Man, kan H nri morgen zelf ui t even naar P r-woredjo gaan? Hij i natuurlijk verlangend, om te weten.,' ....
- Dat mo t dan maar, dat m et dan maar, zeI de a.dministrateur. En H nri ontroerd, maar hij zag, hoe Nora.'s gezicht betrok, en nu ~()ill nde weten, wat haar toch bezielde, zei bij, zonder te reali e ren, wat hij eigenlijk vroeg:
- Breng je me even 't erf af, Nora 1
Zij begreep dat hij nu een verklaring vCl"Iyachtte n zij wilde die hem ook wel geveJ~. Alles bet r da~ deze ondraaglijke toestand van aarzelmg n onz kerbeId .... ,'.
De ouder lieten haar gaan. 0 k zij begr pen wel Hen:I's doel. Maar zij meenden te weten, dat Nom van bem hIeld en waren tevreden m t b m al, scho nz 011.
Langzaam li p N ora naast Henri voort. En toen hij
meende, dat zij van cl voorgal rij ni t meer k nden worden geho ru, greep hij onstuimig haar hand:
- Nora, Nom ... Ik hoef eigenlijk niets meer te zeggen, want j we t t, je weet 't: ik heb je lief... N ora, zeg je nu niet'? Ben ik je onver chiHig ... Nora 1
- Neen, bracht ûJ' ' er met moeit uit dat j 't niet , maar ...
- )laa1' 1 vroeg hij ademloo .
- )laar ... je kind ... je kind ...
- Nora ri p jij martelijk get1'off n. Je beJoelt toch niet, dat m'n kind je 'n hinJerpaal zou zijn, om ...
- Ja, zei ze, dat bedoel ik wel. Al je geen kind had, dan, 0, dan!. ... Maal' nu ... neen, ik kan claar niet over he Jl. Ik wil geen tiefmoeder worden, nooit. en ik kan dus niet met je trouwen ... want je hebt.. .... 'n kind ...
- Dan houd je ook niet van me 1
- Al ik niet van je hield, ZOI1 'k immer dat gevo 1
VaJl weerzin tegen dat kind niet hebben ... zei ze zacht.
- " orzin! herhaalde hij bitter. Wat heeft dat arme kind j credaa 11, ...
- Niet., niet natuurlijk. Maar ik kan dat gevoel niet
0\ erwinnen. Ik heb 't geprobeerd, maar ik kan 't niet, Henri.
- Heb ik me dan niet vergist, VToeg hij met gedempte tem toen je ogen begonnen te lichten, dat 't was van vreugde omdat je dacht" dat 't kind mi 8 hieu w ] zou ...
terven ? Zij zw eg.
- Antwoord me, "r eg hij élringcJ)d. Zou je blij kunnen zijn, al ik m'n kind verloor 1
Maa~' zij bleef ~wijgen. Zij maakte met een vlug gebaar Jlaa~ vmger los tilt de zijne, en snelde terug naar haar hui . DIen heelen nach zat hij in zijn do delijk- tille, eenzame omg ving, met het hoofd in de handen, en de oogen gesloten, n dacht, en dacht. Hij \Vi t, dat hij zijn kind niet kon
llli~ 'en, dat hij ten innig te hoopte op diens her tel. Maar ook begre p hij, dat bet, mocht het b ter worden, hem toch n oit meer zoo'n onvermengd geluk \\ ezen zou, als het te d' wa gewee t ... .
En toen r den volgellden morgen weer een telegram uit Poerworedjo kwam: Dat, de nacht l'U tig, en de toe talld
"eel gunstiger wa ... gillg hij h t nie .z~lf brengen, ~aar
t uurde cr zijn jongen mede naaf de admllll trateur wOllIng om he daar te laten lezen ...
10
G 0 U VER N A NT E.
In de a htergalerij bij de groote mi<1dentaf I, waarop 'boolboeken en atla sen lagen, zat Alice, in een witten baby-peignoir, met strikken van turkooi blauw lint; h t mooie donkere glanzende haar in een eenvoudigen kondeh op het achterhoofd vast-gestoken. Lusteloos leunde zij met de hand onder haar hoofd; ternauwernood had zij den moed, om de lastige kinderen te verbieden, en telkens tot de orde te roepen; nog géen jaar . heen het ha.ar toe, had de warmte haar z6ó geoppre seerd al nu ...
Zij zuchtte.
- Juffrouw, waarom zucht u 1 vroeg dadelijk Non, wier vlugge oortjes voor alle bijzonJere geluiden wijd open stonden, wijl ze haar afleiding konden ge n van die ver-véélende Ie .
- Ben je klaar met je thema, Nou 1
- Maar juffrouw, wat dacht u ... ik ben er pas 'n kwartier aan bezig, en 't zijn zulke kriebelige lettertjes ... . Wat i '11 plank in 't Fransch ?
- Al je dat niet weet, moet je t opzoeken. Als ik 't je z Cl, nthoud j 't niet.
~ Wil ik 't doen? bood Koert gewillig aan, zijn hand al rut trekkende naar de dicLionnair ,blij, en oogenblik verlotl~ te zijn van het zeventallig telsel, dat hij hartgrondig verf Ide. 'laar hij kreeg een tik op de vingers, die raak wa .
- Au!
Mientj n Broer moe ten uitbundig lachen om de mani 'I',
waarop Koert twee vingers in zijn mond tak, en er hevig
op zoog. . , . ..
Een gloeiende warmte vlaagde over AllCe s gezIcht. ZlJ wa in den wille, om de andere kinderen ook elk een bard n klap te geven... "arell ze wel ooit zoo lastig g~w.ee t als nu, nu zij zoo weinig kon velen? Zij nam de hmaal,
n sloeg ermee op de tafel:
- \Vi 11U niet til zit, en oplet ...
De kind ren zagen, dat zij het meende, "n bogen de hoofdj in quasi-aandacht ~ eer .ov r. bun werk. Broer . ntwoordtle gauw op een vraag, dIe AllCe hem zoo strak.'
had gedaa n : .
- De Rijn ont pringt op de Smt Gothard, ormt. bij 'cbaffhall en 'n '0.1 rvaI.. ....
Alice lui t rd nauwelijks, maal' het zou
,,,cl
go d wezen,want het ing vlot. . . ..
- Mientj , ga jij eens door, zeI ?-e werktUlgehJk. ..
- Rijn komt bij P nnerden ) 11 on land, nee, LIJ Lobitb, TI ,bij Pannerden ...
- ,weet je 't w(' r ni t.
Ali e zuchtte nog terker in b ru t nd onge<.luld.
- ier, daar h b je 't ba k' Zie je 't? Daal' taat. Dat ga je nll maar' uit je hoofd leeren, .bo r? V r ·ta J. ?
lllientje liet y rl gen baar bloote voetje met de brume . :mdaaltjes h cn en weer ben elen.
- Ik w et 't ,vel.
- Zoo? Dan heb je hi l' je lei, en je hrijft d 10 p van de Rijn in N derland daal" he .lemaal op. En dan t eken je < an de and re kant n kaartje, en ze de
plaats-lle Ulen rbij.
- '11 Kaartje?
De juffrouw had dit tot du verre alleen maar op~~gev n als werk buiten de 1 s, en dan had Broer er haar altIjd me
eholpen. Hoc kon zij nu... Maar de juffrouw zag er
z 0 boo en Ya 'tbe~adell uit, dat zij ('re 11 tea nwerping n dUl'fd maken. PrUilend nam zij baar lei, e11 trok r wat nbe temde Lr e.l?je op, di zij me haar \ arm bandje aan tOlld' w> r ult\'cegde, met en , t lschen blik op d juffrouw.
- Bw r, jij b bt j' 1 .. rr ct! g k n(!. Kij (Yuan uit beL
hoof I 1" k n 11. .
Zij Jlalll het bo kj \"al1 H . 'I', met <1 makkelijk op-gaaf je'. n bea Jl te 1 ZOll :
- Een ko pman york()oj)t 'l'lll \. 1 'I 1 I- 1 H
-f ( - . 1 _\ . a \ 1 aan . dri "n enhalve M., na Il t ~ /s 1.. ....
- Ho \"eel aan C. ?
- 2/8 2\[. Lui, ter je niet? Ali e', W Ilkbram 'en fr not-n
zi ·h zóó onheil pellend, dat roer \"crbaa cl naar baar keek.
- ... dan houdt hij Hog 7~ 1\1. 1ak(,11 over. Ho v I beeft hij g bad ?
. Even een 'tilt . Ali' '. oorrcn dwaald 11 \H'g van d kUlder n' baar hoofd zonk weel' 11 r op haar 1t. nd ...
A h, hoc vaak.Jlad zij zoo gezet ti Il:á·h en 00gcllb1ik weg-gedroomd Ult het moeilijke 1 ven n. aL' n h rlijk
1,0 kom t vol rust ... En I' itllm r ok r cl n v r g bad want ...
0, .. al' ?,ij zich d morgen' herinl1 rl , waar p Guu' vro hJk bll111 nkwi1.m,
7,Q?
maar Ollgegeneerd cn familjaar, om meL llaal' e n praatJe te maken t rwijl de kindo1'(,/1 werkten:: .... Nu ?ell' bra ht~1ij
haal' 11 roo. uit zijnln~eekel'lJ,
een blzoll(lcr 111001e, '11 uwwitt \Valtham Bl'ld oI 11 'micu e groote Btoile cl Fmll'c waal'va 11 zij, 0 zij heriul1crde h t zi h nog zog d, n rbie lig la .. hend ge7.cgd ha I, dat llcl \\' I eel1 r od kool aelcek. ...Z~J
moe t. komen kijk n. wanneer zij wandelde met ti' kInderen ln dennamidd~g,
n hij Ie rele haar, en zij tra btto ze t~ ontho~dcn ver chIllende oo1'te11, cl fraaie th 1'00.Marechal Nwl, de karmozijn n Hiawatha, I chittc' Hd
...
rood(' Lib ft)' de witl'Ul-abrik 0, kl luiae Lauy hob rb"
de 7.3 ht-ro e lI'S. J 1111 Laing, cl· donk r-donzige, tli p-rood Bou rrainyil1c,' n
ue
buit n \\' Oll-In oie Juli t-roz n,1lI t d buiL Il, t(' oud-gouden blar 11, Villl hilltlCll rijk rozer od ... .
0, hoc ao d \\i t zij dat, all R nog, G n enkel uur \',lIl uien wond !Ino ien tijd \\'a: uit haal' g h 'ugell \' ruwellen dat \\ i, t zij nu ... Ilu zij m e, tI\' 11 nUl. h l'Ïllllcrü1gen ...
- Juffl' uw: ] 17. 1\1.
Zij hrik1(' op. lijn h ru >1, zij ha I Broer n zjjn :om en 0 (J'cnblik totaal v 'rg ten.
- ]10 ve 1.llál\L? 1'u gzij, IlZ0 hLin<.eL1ntwoorJen-lij t. Ja ... dat i· goed. Nu, ne tll je j' I i en 'c:hrijft daaL' de ,'om op 111 t dl' IJ reden .:!l'ing erbij.
Zij kon I' lÜ ts aan ti el1 dat ;ój 7.i·h "all l1e Ic :en wat gemakkelijk < flllèlUkt in d z n zwar n tijd Uil haar leven . Zij was altijd ij\' 'rig g '11 (Y a('\\, 't, n lll~lle r n n~ \'r uw hadden, zo 1aJlg zij hiC'r uu was, \'ijf ]3ar - 111 t dun lof v or haaL' OV r a had. ~laar nu ... jui,t d ze morl1ens, waal'llaur zij altijd zon \' rlanaeml uitzug, di pijniad n
Zij kon I' lÜ ts aan ti el1 dat ;ój 7.i·h "all l1e Ic :en wat gemakkelijk < flllèlUkt in d z n zwar n tijd Uil haar leven . Zij was altijd ij\' 'rig g '11 (Y a('\\, 't, n lll~lle r n n~ \'r uw hadden, zo 1aJlg zij hiC'r uu was, \'ijf ]3ar - 111 t dun lof v or haaL' OV r a had. ~laar nu ... jui,t d ze morl1ens, waal'llaur zij altijd zon \' rlanaeml uitzug, di pijniad n