Informatieplichten

In het geval van een consumentenkoop brengt Wathelet mee dat het platform de consument- koper moet informeren over de identiteit en (particuliere) hoedanigheid van zijn contractspartij. Op basis van verschillende informatieplichten die op onlineplatformen (komen te) rusten, heeft een platform ook de verplichting om de consument te informeren over wie zijn contractuele wederpartij is in gevallen buiten de consumentenkoop.

Allereerst lichtte de EC in 2016 in een werkdocument toe dat op onlineplatformen de verplichting rust de consument, wanneer hij via het platform een overeenkomst sluit, te informeren over de hoedanigheid van zijn contractuele wederpartij en dat platformen onder de toepassing van de Richtlijn oneerlijke handelspraktijken aansprakelijk kunnen worden gehouden indien zij nalaten dit te doen.146 _{Deze informatieplicht vloeit voort uit de}

transparantievereisten en de professionele toewijding van een handelaar.147 _{Op basis van artikel}

3 lid 1 van de Richtlijn oneerlijke handelspraktijken dienen onlineplatformen vóór, gedurende en na het sluiten van een overeenkomst uitvoering te geven aan deze informatieplicht. Misleidende informatie of omissies met betrekking tot de hoedanigheid van de contractuele wederpartij van de consument, kunnen leiden tot de aansprakelijkheid van het onlineplatform.148 _{In Nederland heeft dat tot gevolg dat de consument op grond van afdeling}

6.3.3A BW schadevergoeding uit onrechtmatige daad van het platform kan vorderen.149

Daarnaast zou de consument de overeenkomst die hij via het platform naar aanleiding van de misleidende informatie of omissie heeft gesloten op grond van artikel 6:193j lid 3 BW kunnen vernietigen.150 _{Het platform dient in dat geval te bewijzen dat hij zijn informatieplichten wel}

naar behoren heeft vervuld.151 _{De consument moet daarentegen bewijzen dat hij deze}

overeenkomst is aangegaan door de schending van de informatieplicht van het platform.152

Hierdoor kan het voor de consument lastig zijn om een beroep op deze vernietigingsgrond te doen.153

Ook op basis van de Verordening ter bevordering van billijkheid en transparantie voor zakelijke gebruikers van onlinetussenhandelsdiensten (hierna: de Verordening), die sinds 12 juli 2020 van toepassing is,154 _{worden verschillende verplichtingen aan onlineplatformen opgelegd.}155

De Verordening is van toepassing op aanbieders van onlineplatformen die bemiddelen tussen ondernemingen en consumenten.156 _{De ondernemingen die van het platform gebruikmaken}

dienen in een lidstaat van de Europese Unie te zijn gevestigd en hun producten of diensten aan

146 _{SWD(2016)163 final, p. 135 en 136.}

147 _{SWD(2016)163 final, p. 136; Artikel 6, artikel 7, artikel 5 lid 2 en artikel 2 sub h Richtlijn 2005/29/EG, PbEU}

2005, L 149/22.

148 _{Artikel 6 lid 1 sub f en artikel 7 lid 4 sub b Richtlijn 2005/29/EG, PbEU 2005, L 149/22.}

149 _{Mak, TvC 2017/2, p. 90.}

150 _{Tigelaar 2017, p. 136.}

151 _{Artikel 6:230n lid 4 BW.}

152 _{Tigelaar 2017, p. 137.}

153 _{Zie hierover ook Tigelaar 2017, p. 137.}

154 _{Artikel 19 lid 2 (EU) 2019/1150, PbEU 2019, L 186/57.}

155 _{Verordening (EU) 2019/1150, PbEU 2019, L 186/57.}

consumenten in de Europese Unie aan te bieden.157 _{Op basis van deze Verordening moeten}

onlineplatformen erop toezien dat de identiteit van de ondernemingen die producten of diensten op het platform aanbieden duidelijk zichtbaar is in hun algemene voorwaarden.158

Verder vloeien uit de Moderniseringsrichtlijn ook verschillende bepalingen voort die betrekking hebben op de verplichting van een platform om de consument te informeren over de status van zijn contractspartij.159 _{Deze bepalingen zijn echter nog niet geïmplementeerd en}

dienen te worden toegepast vanaf 28 mei 2022.160 _{In de door de Moderniseringsrichtlijn}

gewijzigde Richtlijn oneerlijke handelspraktijken is een bepaling opgenomen die specifiek betrekking heeft op de verplichting van onlineplatformen om de consument te informeren over de hoedanigheid van derden die producten via het platform aanbieden.161 _{Daarnaast bepaalt het}

nieuwe artikel 6bis van de door de Moderniseringsrichtlijn gewijzigde Richtlijn consumentenrechten dat op platformen de verplichting rust om de consument op een duidelijke en begrijpelijke manier te informeren over of de derde die de goederen, diensten of digitale inhoud aanbiedt, al dan niet handelaar is.162 _{Wanneer deze derde geen handelaar is, dient het}

platform te vermelden dat de uit het Unierecht voortvloeiende consumentenbescherming niet van toepassing is op de te sluiten overeenkomst.163 _{Indien dit echter wel het geval is, moet het}

onlineplatform de consument ook informeren over of het platform of de derde gehouden is tot nakoming van de uit het Europese consumentenrecht voortvloeiende rechten van consumenten.164 _{Het doel hiervan is om de consument, voordat hij een overeenkomst via een}

onlineplatform sluit, duidelijkheid te verschaffen over wie zijn contractuele wederpartij is en wat daarvan het gevolg is voor zijn rechten en verplichtingen.165 _{Nu deze nieuwe}

informatieplichten voor onlineplatformen als essentieel worden beschouwd, kan het achterwege laten ervan tot aansprakelijkheid van het platform leiden.166 _{De consument zou op basis van}

157 _{Artikel 1 lid 2 Verordening (EU) 2019/1150, PbEU 2019, L 186/57.}

158 _{Artikel 3 lid 5 Verordening (EU) 2019/1150, PbEU 2019, L 186/57.}

159 _{Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7.}

160 _{Artikel 7 lid 1 Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7.}

161 _{Artikel 3 lid 4 sub a onder ii Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7, leidend tot de invoering van}

artikel 7 lid 4 sub f Richtlijn 2005/29/EG, PbEU 2005, L 149/22.

162 _{Artikel 4 lid 5 Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7, leidend tot de invoering van artikel 6bis lid 1}

sub b Richtlijn 2011/83/EU, PbEU 2011, L 304/64.

163 _{Artikel 4 lid 5 Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7, leidend tot de invoering van artikel 6bis lid 1}

sub c Richtlijn 2011/83/EU, PbEU 2011, L 304/64.

164 _{Artikel 4 lid 5 Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7, leidend tot de invoering van artikel 6bis lid 1}

sub d Richtlijn 2011/83/EU, PbEU 2011, L 304/64.

165 _{Zie overweging (24) preambule Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7.}

166 _{Artikel 3 lid 4 sub a onder ii Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L 328/7, leidend tot de invoering van}

afdeling 6.3.3A BW schadevergoeding uit onrechtmatige daad kunnen vorderen of de overeenkomst die hij via het platform heeft gesloten op grond van artikel 6:193j lid 3 BW kunnen vernietigen.

Volgens de Verordening is het voldoende als onlineplatformen de informatie over de identiteit van een aanbieder opnemen in hun algemene voorwaarden. De door de Moderniseringsrichtlijn gewijzigde Richtlijn consumentenrechten stelt daarentegen strengere eisen aan onlineplatformen, aangezien platformen op basis daarvan de verplichting wordt opgelegd om de consument op een duidelijke en begrijpelijke wijze te informeren over de aanbieder. Voor platformen die onder deze richtlijn vallen is het dus niet voldoende om deze informatie op te nemen in de algemene voorwaarden.167

167 _{Loos, NtER 2019/7-8, p. 188; Zie ook overweging (27) preambule Richtlijn (EU) 2019/2161, PbEU 2019, L}