Ik ben met de directeur van mijn stageschool door de wijk ‘De Berk’ gelopen (= fysieke omgeving van de kinderen) en heb een gesprek gehad met vier mensen uit deze wijk. Het doel hiervan was: “Verschijnselen op mijn stageschool nog beter leren begrijpen door in gesprek te gaan met verschillende mensen uit de directe omgeving van de school; hoe zit het in deze wijk met de sociale contacten?”
De uitwerking van deze gesprekken heb ik hieronder weergegeven. Gesprek 1, met Mevrouw Mutsters
Zij woont al meer dan 30 jaar in deze wijk en staat hier bekend om haar zorg. Ze ontfermt zich graag over mensen en probeert te helpen waar dat nodig is.
-
Wat maak je in deze wijk mee, hoe gaan mensen met elkaar om?“De mensen gaan onderling goed met elkaar om. We zullen elkaar niet ‘overlopen’, maar er is wel zorg naar elkaar. Ik zie eigenlijk geen verschil tussen Nederlanders, Marokkanen, Vietnamezen. Je ziet wel dat bij
Marokkaanse gezinnen geen Nederlandse kinderen binnenkomen. Zij zijn meer op zichzelf, maar wel vriendelijk.”
-
Hoe was dit vroeger; zie je maatschappelijke ontwikkelingen?“Vroeger hadden we meer last van de jeugd dan nu. De maatschappij is nu wel harder, meer crimineel geworden met dealtjes en dergelijke. Maar wij hebben daar weinig last van. Daar moet je ook rustig mee omgaan.”
-
Hoe staat u zelf tegenover respect? Wat wil je je kinderen meegeven?“Ik vind het belangrijk iedereen in zijn waarde te laten. Niet oordelen voordat je precies weet wat er is en iemand waarderen zoals die is. Ik probeer ook altijd mensen te helpen als dat nodig is.”
-
Speelt godsdienst of een bepaalde overtuiging een rol?“Ik zit voor mijn werk in de zorg. Daardoor heb ik sterk de visie: ‘zorg voor elkaar’. Vroeger moest ik de zorg in, dat heeft uiteindelijk goed uitgepakt want daar ga ik heel erg op in. Godsdienst speelt verder eigenlijk geen rol, maar we zijn wel katholiek. Af en toe gaan we wel naar de kerk, dat is ook een soort samenzijn. We hebben onze kinderen niet gedwongen naar de kerk te gaan (zoals vroeger), maar je brengt je visie en gevoel wel over. Het is ook een sfeer, gevoel. Ik vind het belangrijk andere mensen een goed gevoel te geven.”
-
Tref je dan ook wel eens teleurstellingen; dat je iets wilt doen, maar dat het niet wordt gewaardeerd?“Ik ga naar mensen toe die het nodig hebben én zelf willen. Er zijn wel eens teleurstellingen; dat je zoveel geeft, maar wanneer je zelf hulp kan gebruiken niets terugkrijgt. De contacten zijn nu ook anders, want er zijn veel nieuwe mensen. Nu zijn de contacten oppervlakkiger dan vroeger, minder hecht. Mensen gaan minder met elkaar om. Je ziet steeds meer dat het ieder voor
zich is, mensen houden minder rekening met elkaar. Daarin zie ik wel duidelijk een maatschappelijke ontwikkeling.”
“De kinderen krijgen nu ook iets heel anders mee dan vroeger. De ouders zijn minder thuis, er zijn allerlei instanties bij de opvoeding betrokken. Het contact met ouders is ook zakelijker. Daarnaast was het vertrouwen in de school vroeger veel groter dan nu. Dat begrijp ik eigenlijk niet goed en vind ik geen goede ontwikkeling. Maar het is tegenwoordig niet anders..”
Gesprek 2, met Mevrouw Sbaï
Zij is van Marokkaanse afkomst, maar spreekt goed Nederlands. Ze heeft vier kinderen; de oudste zit al op het middelbaar onderwijs, de anderen zitten alle drie op de Annaschool waarvan een in mijn LIO-klas.
-
Wat maak je in deze wijk mee, hoe gaan mensen met elkaar om?“De mensen gaan goed met elkaar om, het klikt goed. De contacten zijn hier wel wat minder, rustiger, dan aan de andere kant van de Berk. Maar ik heb ook niet zo’n behoefte aan heel veel contacten. Voor mijn gevoel maakt je
nationaliteit niet uit.”
“Het taalgebruik van een bepaalde groep jongeren is wel grof, die gaan denk ik meer de ‘verkeerde kant’ op.”
-
Hoe was dit vroeger; zie je maatschappelijke ontwikkelingen?“Voor mijn gevoel is het hetzelfde, maar ik ben hier zelf niet opgegroeid. Hier is meer rust dan in de stad, de stad is harder en zakelijker. Hier spreken mensen elkaar aan, zeggen ‘goede dag’ en hebben respect voor elkaar.”
-
Hoe staat u zelf tegenover respect? Wat wil je je kinderen meegeven?“Respecteer iedereen, of hij/zij nou anders is, daar mag je bijvoorbeeld niet om lachen.”
-
En hoe staat u dan tegenover pesten?“Ze mogen zich niet laten pesten; niet over zich heen laten lopen. Wanneer een ander kind iets doet mogen ze dat terug doen. Pesten vind ik fout, dat mogen ze absoluut niet, maar ze moeten niet over zich heen laten lopen.”
-
Speelt godsdienst of een bepaalde overtuiging een rol?“Dit heeft niet echt met godsdienst te maken. Het moet vanuit je hart komen, vanuit je eigen visie. Ik sta hier zelf verder eigenlijk niet zo bij stil. Er zijn hier wel verschillende culturen. Misschien gaan die er verschillend mee om.”
Gesprek 3, met Mevrouw Mathijssen
Zij woont ook al meer dan 30 jaar in deze wijk en is al jaren overblijfmoeder op de Annaschool.
-
Wat maak je in deze wijk mee, hoe gaan mensen met elkaar om?“Voor mij zijn alle mensen gelijk. Ik ben nauw betrokken met bloemencorso en dan zie je wel een soort scheidingslijn tussen bepaalde culturen (in deze wijk met name tussen Nederlanders en Marokkanen). Deze mensen worden wel gerespecteerd, maar voor hen is de drempel heel hoog om ook mee te helpen. Voor hun kinderen is dit makkelijker, maar zij zullen ook nooit heel veel doen.
Daarin zie je verschil. Ze worden wel geaccepteerd, maar blijven zelf altijd toch minder betrokken. Af en toe zie je ook dat ze niet goed om kunnen gaan met bepaalde regels. Zij krijgen denk ik weinig sturing van de ouders. Voor ons is bloemencorso heel erg belangrijk, maar bij hen leeft dat niet zo. We hebben wel eens ‘ontmoetingspogingen’ gedaan, maar dat is nog steeds niet echt gelukt. We krijgen de mensen daar niet echt warm voor.”
“De omgang is dus goed, maar er is niet echt nauw contact. De kinderen gaan wel met elkaar om; zitten ook bij elkaar op school.”
-
Hoe was dit vroeger; zie je maatschappelijke ontwikkelingen?“Vroeger was het contact minder dan nu. Toen leek de afstand groter. Nu hebben we toch al meer ervaringen met elkaar. De drempel van contact is nu lager. Door werk en ervaring zijn we toch dichterbij gekomen. Je ziet
bijvoorbeeld wel soms wat vloeken over elkaar, maar dat is altijd zo geweest, doordat Marokkaanse mensen toch anders met dingen omgaan dan
Nederlanders. Zij gedragen zich toch anders, meer uitdagen, uitproberen. Zij krijgen een andere opvoeding en daar komen soms denk ik irritaties vandaan.”
-
Hoe staat u zelf tegenover respect? Wat wil je je kinderen meegeven?“Je moet een mens nemen zoals die is, en niet zoals jij zou willen dat die is. Elk mens is uniek.”
-
Speelt godsdienst of een bepaalde overtuiging een rol?“Ik ben rooms-katholiek gedoopt. Vroeger moesten we naar de kerk. Je houdt daar wel iets van vast, maar je neemt mensen zoals ze zijn. Bezinning geeft je wel rust. Diep in je zit geworteld wat je van vroeger hebt meegekregen. ‘Eert uw vader en moeder’ vind ik bijvoorbeeld wel belangrijk, maar verder niet echt.”
-
Wat ervaar je op school, als overblijfmoeder?“School is een heel vertrouwd iets. Er is wel veel veranderd, bijvoorbeeld de structuur van de school. Het gevoel is wel hetzelfde. Bij het overblijven zie ik dat kinderen veel mondiger worden, eerder volwassen. Ze blijven nu ook al van jongs af aan over, dat was vroeger niet zo. Vroeger bleven alleen oudere kinderen over. Nu is er dus een heel andere club kinderen, niet te
vergelijken.”
“Het valt me ook op dat je nu veel minder kinderen buiten ziet spelen. Dat is veranderd in vergelijking met vroeger.”
Gesprek 4, met Mevrouw Vriends
Zij is getrouwd geweest met een Algerijn en heeft met hem twee kinderen gekregen. Inmiddels zijn ze gescheiden en is hij helemaal uit het leven van haar kinderen verdwenen. Samen met haar nieuwe vriend vormen ze een gezin. Haar oudste kind zit in de brugklas en haar jongste in groep 7 van de Annaschool, dus in mijn LIO-klas.
-
Wat maak je in deze wijk mee, hoe gaan mensen met elkaar om?“De berk bestaat uit ‘ringen’ en ‘hofjes’. Bij ons in het hof is het vrij close. Alle kinderen spelen samen, ook van verschillende nationaliteiten. In de ringen zal dit contact misschien wat minder hecht zijn. Ik woon hier erg graag.” “Je ziet in de wijk wel dat de Marokkaanse kinderen vaak nog heel laat buiten
zijn en dat ze toch wel naar elkaar toetrekken.”
-
Hoe was dit vroeger; zie je maatschappelijke ontwikkelingen?“De kinderen roepen nu eerder dan vroeger. Dat komt denk ik ook door wat ze in de media zien. Daarnaast heb je veel hangjeugd.”
-
Hoe staat u zelf tegenover respect? Wat wil je je kinderen meegeven?“Goed luisteren, niet meteen oordelen en iedereen in zijn waarde laten.”
-
Speelt godsdienst of een bepaalde overtuiging een rol?“Eigenlijk helemaal niet. Vroeger moesten we naar de kerk, nu is dat niet meer belangrijk. Mijn kinderen zijn ook niet gedoopt. Mijn ex was ook niet sterk gelovig, maar wel meer dan mij. Dit ging goed in de omgang; heeft niet gebotst.”