Beknopt overzicht
Rol: uitspraak doen in zaken die bij het Hof aanhangig zijn gemaakt
Hof van Justitie: één rechter van elk EU-land;
8 advocaten-generaal Gerecht van eerste aanleg: één rechter van elk EU-land
Ambtstermijn: de leden van beide rechtbanken worden benoemd voor een periode van zes jaar met de mogelijkheid van herbenoeming Adres: Plateau du Kirchberg, L-2925 Luxemburg
Tel. (352) 43 03-1
Internet: curia.eu.int
Wat doet het Hof?
Het Hof doet uitspraak in zaken die bij hem aanhangig zijn gemaakt. De vier meest voor-komende soorten beroep zijn:
1. verzoek om een prejudiciële beslissing, 2. beroep wegens niet-nakoming, 3. beroep tot nietigverklaring, 4. beroep wegens nalatigheid.
Zij worden hierna meer in detail besproken.
1. Prejudiciële beslissing
De rechtbanken in elk EU-land moeten ervoor zorgen dat de EU-wetgeving juist toegepast wordt in dat land. Het risico bestaat evenwel dat de rechtbanken in de verschillende landen de EU-wetgeving op verschillende manieren uitleggen.
Teneinde dit te voorkomen, bestaat er de pro-cedure van de „prejudiciële beslissing". Dit betekent dat nationale rechters het Hof om advies mogen of soms moeten vragen als er twijfel bestaat over de uitlegging of geldig-heid van een bepaalde EU-wetgeving. Dit advies wordt dan gegeven in de vorm van een
„prejudiciële beslissing".
2. Beroep wegens niet-nakoming
De Commissie kan de procedure inleiden wan-neer zij reden heeft om aan te nemen dat een lidstaat zijn verplichtingen krachtens de EU-wetgeving niet nakomt. Deze procedure kan ook worden ingeleid door een andere lidstaat.
In beide gevallen onderzoekt het Hof de aan-tijgingen en doet uitspraak. Mocht blijken dat de beschuldigde lidstaat daadwerkelijk in gebreke is gebleven, dan is deze gehouden om onmiddellijk een einde te maken aan de inbreuk.
Het Hof van Justitie verzekert de gelijke behandeling van iedereen krachtens de EU-wetgeving.
Er is één rechter uit elk EU-land.
3. Beroep tot nietigverklaring
Als een van de lidstaten, de Raad, de Commis-sie of (onder bepaalde voorwaarden) het Par-lement vindt dat bepaalde EU-wetgeving onrechtmatig is, dan kunnen zij het Hof ver-zoeken deze nietig te verklaren.
Dit „beroep tot nietigverklaring" kan ook wor-den ingesteld door particulieren die willen dat het Hof bepaalde wetgeving die hen recht-streeks, nadelig en individueel raakt, nietig verklaart.
Als het Hof tot de slotsom komt dat de wet-geving in kwestie niet rechtmatig is aangeno-men of niet op de juiste Verdragsbepalingen is gebaseerd, dan kan het de gewraakte wetge-ving nietig verklaren.
4. Beroep wegens nalatigheid
Het Verdrag vereist dat het Europees Parle-ment, de Raad en de Commissie bepaalde beslissingen nemen onder bepaalde voorwaar-den. Als zij dit niet doen, dan kunnen de lid-staten, de overige instellingen van de Gemeenschap en (onder bepaalde voorwaar-den) particulieren of ondernemingen zich tot het Hof wenden om deze nalatigheid formeel te laten vaststellen.
Hoe worden de werkzaamheden van het Hof georganiseerd?
De zaken worden bij de griffie ingediend en een specifieke rechter en advocaat-generaal worden aangewezen voor elke zaak.
De daaropvolgende procedure verloopt in twee fasen: eerst een schriftelijke en dan een mondelinge behandeling.
In de eerste fase dienen alle betrokken partij-en schriftelijke memories in partij-en de rechter die voor de zaak is aangewezen, stelt een rapport op waarin een samenvatting wordt gegeven van deze memories en van het juridisch kader van de zaak. Op basis van dit rapport stelt de advocaat-generaal die voor de zaak is aange-wezen, zijn of haar conclusies op. In het licht van deze conclusies formuleert de rechter een ontwerp-arrest dat ter beoordeling aan de overige leden van het Hof wordt voorgelegd.
Dan volgt de tweede fase: de openbare terechtzitting. In principe komt het volledige Hof bijeen (in „voltallige zitting"), maar de zaak kan ook worden behandeld door kamers die uit drie of vijf rechters van het Hof bestaan, afhankelijk van het belang of de complexiteit van de zaak. Gedurende de terechtzitting houden de advocaten van de partijen hun pleidooi voor de rechters en de advocaat-generaal, die vragen kunnen stellen.
Vervolgens zet de advocaat-generaal zijn of haar conclusies uiteen, waarna de rechters beraadslagen en uitspraak doen.
De arresten van het Hof worden bij meerder-heid van stemmen genomen en uitgesproken tijdens een openbare terechtzitting. Afwijken-de meningen worAfwijken-den niet meegeAfwijken-deeld.
De Rekenkamer onderzoekt de wettigheid en de regelmatigheid van alle ontvangsten en uitgaven van de Unie en gaat tevens na of de Europese begroting financieel gezond wordt beheerd. De Rekenkamer is opgericht in 1977.
De Rekenkamer telt één lid uit elk EU-land. Zij worden door de Raad benoemd voor een periode van zes jaar met mogelijkheid tot her-benoeming. Ook na de uitbreiding zal de Rekenkamer nog altijd bestaan uit één lid per EU-land, maar om efficiënt te kunnen werken, kan de Rekenkamer „kamers" oprichten (met elk slechts een paar leden) om bepaalde soor-ten verslagen of adviezen goed te keuren.
De leden van de Rekenkamer hebben in hun eigen land allemaal tot externe controle-instanties behoord of zijn voor deze functie bijzonder geschikt. Zij worden gekozen voor hun vakbekwaamheid en onafhankelijkheid en zij vervullen de functie voltijds.
Zij kiezen uit hun midden voor drie jaar een president.
Wat doet de Rekenkamer?
De Rekenkamer heeft als belangrijkste taak te controleren of de EU-begroting goed is uitge-voerd, met andere woorden of de inkomsten en uitgaven van de Unie wettig en regelmatig zijn en of een goed financieel beheer werd gevoerd. Haar werk helpt te verzekeren dat het EU-bestel efficiënt en doorzichtig func-tioneert.
In het kader van haar werkzaamheden onder-zoekt de Rekenkamer de administratie van alle organisaties die inkomsten en uitgaven van de Unie beheren. Indien nodig voert de Rekenka-mer ter plaatse controles uit. Haar bevindin-gen worden vastgelegd in rapporten die de Commissie en de lidstaten attent maken op mogelijke problemen.
Teneinde haar werk doeltreffend te kunnen uitvoeren, moet de Rekenkamer onafhankelijk zijn ten opzichte van de andere instellingen, maar tegelijkertijd voortdurend contact met hen onderhouden.
Een van de belangrijkste taken van de Reken-kamer is om de begrotingsautoriteit (het Europees Parlement en de Raad) bij te staan door hieraan elk jaar een verslag over het afgesloten begrotingsjaar voor te leggen. De opmerkingen van de Kamer in dit jaarverslag spelen een zeer belangrijke rol bij het besluit