Quelt u daer met niet, so ghy in dit leven, ‘t Gheluk der godtloosen moet schouwen aen, Den korten voorspoet die hen Godt wil geven Misgunt hen niet, want sy seer haest vergaen Sy moeten als dat hoy op ‘t veldt verdwijnen, End’ oock ghelijck dat gras verdorren saen.
2. Vertrout Godt, laet u goede wercken schijnen, Ghy sult dat aertrijck besitten hier naer,
En gebruyken met vreughden vry van pijnen: In Godt sal u blijtschap wesen eerbaer, Hy sal u al uwes herten begheeren Laeten volghen nae sijn belofte klaer.
3. Werpt de sorgh op Godt wilt die van u weeren: Betrout op hem, ende hy sal seer snel
Uyt-richten u saken end’ u gheneeren U vromigheyt sal hy kondt maken wel, End’ openbaren uwe deughd’ ghepresen, Ghelijck den middagh die klaer is end’ hel.
4. Laet Godt doen, wacht op hem, wilt stille wesen, Zijt onbeswaert, vergramt u nog sorgt niet,
Als de schalcken door spoet zijn hoog geresen Doet u sulckx wee, laet varen sulk verdriet Verbindt u niet tot boos doen wat sy kallen, Dat ghy haren wil niet doet, wel toesiet.
5. Want een tempeest sal snel over hen vallen, Maer die vastelijck verwachten den Heer, Die sullen erven d’aertrijck met hen allen. De boose sullen vergaen met oneer,
So dat als haer Stadt gesocht wert nae desen Daer van en sal ghevonden zijn niet meer. j Pause.
6. De Vrome sullen een landt uyt ghelesen Erven, end’ niemandt benouwen aldaer, Sy werden verheught, verquickt, jae genesen
De boose soecken, het is openbaer, Den vromen met angst end’ noot te beladen, End’ bijten de Tanden t’samen eenpaer.
7. Middeler rijdt so bespot Godt de quade, Want hy seer klaerlijck siet ende verstaet, Dat de stont komt sijns vals en sijner schade
Sy trecken haer Sweerden seer opstinaet End’ spannen haer Bogen sonder vertsagen Om den vromen te schieten daer hy gaet.
8. Maer haer eygen Sweert sal hen swaerlijck plaghen,
Want haer hart sal daer mede zijn doorwont, Haer Boghen werden tot stucken geslaghen. Dat kleyn goet des vromen is t’aller stont Duysentmael beter dan ‘t goet overvloedig, Des bose is die grootsch is in den gront.
9. De sterkte des bosen mensches hoogmoedig Wert ghebroken, maer Godt door sijne kragt Sal sijn der vromen onderhoudingh goedigh.
De heer neemt altijdt Vaderlijck acht Op der vromen leven die hem behaghen, Haer Erf-goet blijft eeuwig dach ende nacht.
10. Sy werden niet beschaemt tot geenen daghen, In dieren tijdt, maer sy werden ghevoedt
Met Broodt, als de ander van honger klagen Maer de bose vergaen gantsch in kleyn moet Due Godt niet lieven, verdwijnen en falen Ghelijck den roock, end’ als de hagel doet. ij Pause.
11. Haer hant ontleent stedes sonder betalen Maer de vrome hebben ghenoegh altijdt, Om in liefden den naesten te onthalen.
Godt maeckt sijn gezegende seer verblijdt, Hy sal hen een vruchtbaer aertrijck bereyden, Maer de vervloeckte hy te gronde smijt.
12. Den vromen sal hy in sijnen weg leyden End’ in sijnen padt die engh is end’ smal, Sal hy hem sijn jonst rijckelijck uyt breyden.
Doch soo hy onvoorsiens komt totten val, Hy sal dan niet in stucken zijn gheslaghen, Want Godts hant hem wel onderhouden sal.
13. Ick was eens jong, en ben nu oudt van daghen, Dock ick sagh den vromen verlaten noyt,
Noch zijn Kinderen bedelen oft klaghen, Maer hy deelt uyt den armen seer beroyt, Ende leende: Dies sal sijn zaet verkoren Ghezegent zijn waer dat het zy verstroyt.
14. Vliet dan het quaet, ‘t goede hebt altijdt voren Som sult ghy blijven in der eeuwigheyt,
Door Gods goetheyt hy laet doch niet verloren De goede, want hy lieft de vromigheyt, Hy bewaert die, sy sullen oock steedts blijven, Hy verderft die doen ongherechtigheyt. iij. Pause.
15. De vrome sullen groote vreugt bedrijven End’ besitten d’Eerde met hare vrucht, Sy sullen met haer wooningh vast beklijven:
Des vromen mondt leert niet dan Eer en tucht, Sijn Tonge sal niet dan wijsheyt verkonden End’ dat goet is, end’ van een goet gerucht:
16. Want Gods Wet is in sijn herte bevonden Daerom sal niet struyckelen sijnen voet, Waer dat hy oock gaet tot eenighen stonden.
‘t Is wel waer dat de boose met hoogmoet Den vromen bespiet, ende soekt te doen sterven Hy loert op hem ghelijck een wolf verwoet.
17. Maer Godt sal hem sulkx niet laten verwerken, Dat hy den vromen benouwe met kracht,
Noch dat hy hem met schijn des rechts verderve.
Dies wacht op Godt en wandelt met andagt In sijn Wet, hy sal u in ‘t goet lant stellen, Ghy sult sien vergaen de boose vol pracht.
18. Ick sagh dat de boose met sijn gesellen Seer was gevreest: Ick sagh hem hoogh op gaen, Als een Laurier vol tacken niet om tellen:
Maer komende daer ik hem voor sag staen, So en was hy daer gantsch niet meer te vinden Maer hy en sijn plaets waren gantsch vergaen. 19. Wacht u voor schade, wilt u onderwinden Wel te doen, want die hebben tot loon reyn, Rust en stilheyt, als des Heeren beminden.
Maer de boosdaders sullen groot en kleyn Vergaen, dat sal haer betalinghe wesen, Met haer nae-komers alle ghemeyn.
10. Onse Godt is de zaligheyt ghepresen Der vromen die oock altijt wesen sal.
Haer sterckt, als ‘t kruys sal groot zijn opgheresen, Hy sal hem verlossen in sulcken val,
Verlossende sal hy die oock ghenesen, Want op hem hebben sy vertrouwen al.
Het 67. Liedt
Stemme: Van den 68. Psalm
+
Mat.
+
Ryst uyt den slaep ghy ‘s Heeren knecht, U rekeninghe overleght,
Oft alle u saecken staen recht,
+
Mat. 25. 48 Maer in u herte niet en seght,+
Mijn Heer vertreckt te kommen, Wilt soo niet roemen als versteent, Sijn komste, alsment niet en meent, Sal haestelijck gheschieden,
+
Mat. 8. 12. en 13. v. 42 Neemt waer den tijt u hier verleent,+
Op dat ghy naemaels niet en weent, Maer weerdigh zijt t’ontvlieden.
+
Esa. 3. 12 2. De Heer komt nu die eeuwigh leeft,+
+
Iud. 14 Daer ‘t alles voor verschrickt en beeft,+
Om t’oordeelen krachtigh, Elck sie dat hy goe reden gheeft,
+
Mat. 12. 36 Van elcken woorde dat hy heeft+
Ghesproocken, onvoordachtigh, Bidt eendrachtigh nae sijn vermaen,
+
Luc. 12. 33 Dat ghy dan voor hem meught bestaen+
+
Mat. 16. 27 Als hy elck een sal loonen,+
Nae dat hy sal hebben ghedaen, ‘t Zy goet of quaedt ende niet aen
+
Rom. 2. 6 Sien eenighe persoonen+
+
1 Cor. 5. 10 3. Siet oft ghy hebt ghedaen profijt+
+
Apo. 1. 13 Met ‘t Pont dijns Heeren nu ter tijt,+
End’ of ghy als ghepresen Vruchtbaer in Godts kennisse zijt,
+
Mat. 15. 19 En of ghy hebt met al u vlijt,+
In ‘t gheloof deught bewesen,
+
Luc. 19. 11
+
2 Pet. 1. 9 In desen bescheydenheyt vroedt,+
Matigheydt end’ lijdtsaemheyt goet,+
Godtzaligheyt eersame, En Broederlijcke liefde soet, Met der ghemeener eliefden gloet, Over-vloedigh bequame.
+
2 Pet. 1.11 4. Is ‘t so, u wert seer autentijck,+
Ontsloten overvloedelijck, Den inganck sonder falen,
Tot des Heeren schoon lustigh rijck, Daer niet besmeurt met sondig slijck,
+
Gal. 6. 9
+
In komt, nae Schrifts verhalen,
+
Iosu. 5. 6
+
En wilt niet dwalen Broeders, want In dat eeuwigh beloofde Lant, En komt gheen onbesneden, Welck besnijden in reyn verstandt,
+
Col. 3. 11
+
Gheschiet door Gods Gheest sonder handt,
+
Rom. 2. 29
+
Aen d’inwendighe leden/
5. Anders ‘t besnijden niet en ghelt,
+
Gal. 6. 17
+
Daer moet zijn, so de Schrift vertelt, Een nieuwe Creatuyre,
Dus strijdt dat ghy behout het Velt,
+
Luc. 16. 16
+
En ‘t rijck innemet met ghewelt, Als Christum in Figuyre: Sijn puyre, voetstappen eerbaer, Kruys-liefdigh ghesint, volghet naer,
+ Luc. 24. 25 + In woorden en in wercken, + Acto. 14. 22 +
Door veel verdriet en lijden swaer, Gaetmen in ‘t Hemelrijcke klaer,
+
Mat. 13. 35
+
So wy aen Christum mercken.
6. Prinselijck knecht weest wel bedacht, Houdt t’aller uyre goede wacht,
+
Amos. 24. 43
+
Want uwen Heer ydoone
Sal komen met al sijn Heyr-kracht, Ghelijck eenen Dief in der nacht.
+
2 Pet. 3. 10
+
Waeckt ghy, tot uwen loone, De Kroone, sal wesen u deel, En overhanckelijck juweel, Dat eeuwigh leven jeughdigh, Volkomen blijdtschap al gheheel,
+
Ioa. 16. 24
+
Al in dat lustigh schoon Prieel, Werdt u gegheven vreughdigh.