De stichting De Roze Règâhs heeft tot doel een bijdrage te leveren aan het uitbannen van homofobie binnen de sport, het voetbal en ADO Den Haag in het bijzonder. Verder willen zij het bespreekbaar maken doormiddel van een platform voor LHBT fans van ADO Den Haag om over de sport en club te discussiëren. Door openlijk uiting te geven, hopen zij op nog meer onderling respect. De Roze Règâhs willen geen apart vak in het stadion, daar vinden zij geen flikker aan. De Roze Règâhs is de eerste Nederlandse voetbalfanclub met LHBT achtergrond. In Duitsland hebben reeds twintig verenigingen al jarenlang een fanclub met LHBT achtergrond en in Europees verband zijn 24 verenigingen aangesloten bij het netwerk Queer Football Fans. Martin van der Ark en Roxanne van der Berg, twee van de meest actieve leden, van de Roze Reigers hebben mij verteld over hun ervaringen en hun strijd voor homoacceptatie. Machocultuur is wat zij noemen als verklaring voor homofobie, een
39 soort groepsgedrag dat ontstaan is en waar heel lastig uit te breken is.
Groepsprocessen zijn ook belangrijk denken zij, wanneer je fans individueel spreekt
denken zij vaak anders over bepaalde zaken. Dit zijn zaken die bediscussieerd worden op de Facebook pagina van de Roze
Règâhs. Deze telt ongeveer 50 leden waar ook hetero´s bij zitten. Men ontmoet elkaar bovendien in het vaste stamcafé waar ook de uitwedstrijden gekeken worden. De focus ligt hier echter op voetbal. Men denkt vaak dat zij een stel activisten zijn maar het draait voornamelijk om voetbal en ADO en daarnaast willen zij uiteraard dat iedereen gelijk is. Door te laten zien dat zij er zijn, ziet men dat homo’s ook van voetbal houden en ze komen er ook steeds meer achter dat er veel meer homo’s op de tribune staan, mensen die in de kast zitten, ook in de harde kern. Langzaam krijgen zij daar steeds meer zicht op.
De focus op voetbal wordt gecombineerd met humor. Dit is een tool die zij veel willen gebruiken. Het hoeft allemaal niet te zwaar, het moet ook met een glimlach. Dat is de manier waarop er iets aan homoacceptatie te doen valt, een positieve manier.
De aanpak van de Roze Règâhs wordt echter niet altijd gewaardeerd. Zo werd de eerste banner van de groep niet goed ontvangen in het stadion. De banner bevatte de tekst 100 procent voor ADO 100 procent tegen homofobie met een roze
regenboog, de kleuren van ADO en de roze reiger. De banner heeft een helft
gehangen voordat deze werd verwijderd door een aantal jongens uit de harde kern. Er begon toen een hele discussie in het stadion en er werden homofobe opmerkingen geroepen richting dat spandoek. Er bleken ook Poolse supporters tussen te zitten die nogal agressief waren.
De dreigende discussie op de tribune heeft echter wel wat te weeg gebracht. Degene die vond dat hij over de spandoeken ging had alles in beslag genomen. Hierna volgde een gesprek met twee leden van de harde kern en daarbij is toch uitgesproken waar de angst zit bij die jongens. De jongens vonden het vooral veel te roze en zij boden aan om zelf een banner te ontwerpen voor de Roze Règâhs. Op deze manier is er een discussie op gang gekomen binnen de harde kern van ADO die er zonder het zichtbaar maken van de Roze Règâhs niet snel was geweest. Deze discussie gaande houden is een van de grotere uitdagingen van de Roze Règâhs.
40 Ja maar hoe hou je dat levend, het is lopen op eieren, want als het misgaat ben je 3 jaar terug, je moet stappen vooruit blijven maken14
Het is belangrijk dat je jezelf profileert maar voor je het weet creëer je je eigen oppositie. Als ADO Den Haag fans in hart en nieren en als voorvechters van homoacceptatie willen de roze reigers de harde kern in het stadion niet als vijand. Wanneer zij te nadrukkelijk met homoacceptatie bezig zijn in het stadion levert dit irritatie op bij de harde kern. De Roze Reigers willen de discussie bij de harde kern levend houden maar dit brengt risico’s met zich mee. Als dit misgaat, en de harde kern raakt geïrriteerd zou veel werk voor homoacceptatie voor niks geweest kunnen zijn.
Hierbij halen zij steun uit hun Duitse voorbeelden. In Duitsland is 15 jaar geleden een jaarlijkse conferentie begonnen waar roze fanclubs elkaar ontmoeten. De Duitse verenigingen hebben hetzelfde proces doorgemaakt en daar halen zij steun uit. Sinds kort heeft PSV ook een roze fanclub waardoor er in Nederland ook onderlinge steun is.
Het is heel belangrijk dat supporters uit de kast komen vinden de Roze Règâhs. Het gaat altijd over voetballers die uit de kast moeten komen maar als fans laten zien dat zij het leuk vinden om naar voetbal te kijken wordt het klimaat er omheen positiever is het idee. In Nederland hebben maar drie clubs het actieplan van de KNVB ondertekend: ADO, MVV en Den Bosch. In Duitsland hebben alle clubs dit gedaan en het is opvallend dat deze clubs al enige tijd roze fanclubs hebben. Wat dat betreft valt te hopen dat er meer roze fanclubs volgen in Nederland. De Duitse
supportersverenigingen hebben veel geduld moeten bewaren voor het zo ver was. Dit lijkt ook ons lot in Nederland zoals duidelijk wordt in de laatste paragraaf.