Intro: De kracht van de digitale versie van de fotonovelle komt met name tot uiting door de visuele technieken die worden ingezet. In plaats van een statisch beeld van de frames komen de gebeurtenissen ineens tot leven doordat er ogenschijnlijk sprake is van beweging. De camera beweegt namelijk over elk frame en met de lens kan gebruik worden gemaakt van zoomtechnieken om bepaalde personages of gebeurtenissen uit te lichten. Daarnaast wordt van beweging gebruikt gemaakt om de personages één voor één langs te gaan en de verschillende uitingen in chronologische volgorde in beeld te brengen. Het wordt op deze manier naar verwachting gemakkelijker voor de kijker om de chronologische volgorde aan te houden; de kijker wordt als het ware bij de hand genomen en langs de verschillende gebeurtenissen geleid. De digitale versie begint met een intro waarbij de cover van de fotonovelle wordt getoond en meteen gebruik wordt gemaakt van de bovengenoemde technieken voor het weergeven van de betreffende scene. De camera is ingezoomd op het frame en laat in eerste instantie enkel Rosa en haar kinderen zien, die aan hun expressie te zien duidelijk enthousiast zijn. Vervolgens draait de camera richting de onderkant van het frame en wordt al gauw duidelijk waarom de personages zo enthousiast zijn: ze zien al het fastfood dat in de koelkast ligt. De camera zoomt vervolgens in een vlot tempo in op de verschillende etenswaren, waarbij tevens de kleurstelling van de achtergrond verandert en het geheel een chaotisch karakter krijgt. Deze chaotische introductie sluit aan bij de suggestie die wordt gewekt door de titel Rosa out of Control, die zoals eerder al gesteld wordt versterkt door de drukke achtergrondmuziek. Vervolgens worden de personages geïntroduceerd, waarbij sprake is van een kleurrijke en wederom drukke achtergrond. De camera beweegt gedurende deze introductie afwisselend van boven naar beneden. De introductie komt ten einde nadat wederom de cover van de fotonovelle in beeld wordt gebracht. Ditmaal begint het shot ingezoomd op de personages, waarna wordt uitgezoomd en het gehele frame inclusief de titel in beeld wordt gebracht. Vervolgens is er sprake van een fade-out, waarbij het shot langzaam verdwijnt en het beeld op zwart gaat alvorens de allereerste scene van start gaat. Nadat allereerst het bijschrift dat een introductie geeft op de scene, in een apart shot wordt weergegeven, is er sprake van een animatie, waarbij de suggestie wordt gewekt dat een bladzijde wordt omgeslagen om bij het volgende frame te geraken. Het bijschrift verschijnt relatief lang in beeld en wordt weergegeven op een in geel en roze gekleurde achtergrond. School: De eerste scene van Rosa out of Control begint met een shot van het gehele frame, waarbij langzaam wordt uitgezoomd terwijl de camera richting Rosa beweegt op het moment dat haar uiting in beeld verschijnt. Vervolgens wordt plotseling ver ingezoomd op Eddie wanneer hij op Rosa reageert. Op deze manier wordt de reactie van Eddie extra onder de aandacht gebracht. De emotie is van zijn gezicht af te lezen doordat de kijker dicht op de scene is komen te staan. De overgang naar het volgende frame kent wederom een animatie waarbij sprake is van een effect dat de associatie van het opslaan van een bladzijde oproept. Het frame begint wederom ingezoomd op Eddie, waarna de camera meedraait in de richting van hetgeen hij aanwijst. Hierbij wordt langzaam uitgezoomd en verschijnt het gehele frame in beeld. Deze scene met Eddie waarbij hij naar de ijscokar wijst, komt ogenschijnlijk tot leven doordat de camerabeweging de suggestie van actie wekt. Bovendien valt op dat de positie van de spraakballonnen verschilt van de oorspronkelijke positie in de papieren fotonovelle. De spraakballonnen worden nu namelijk soms binnen- maar soms ook buiten de frames weergegeven. Het derde frame is hiervan een treffend voorbeeld. Het shot is opgedeeld in twee helften, waarbij de rechterhelft het frame weergeeft en de linkerhelft de spraakballon van Eddie laat
94 zien die buiten het frame valt. Daarnaast verschillen de spraakballonnen in grootte en verschijnen ze één voor één in beeld in plaats van dat ze zoals bij de papieren fotonovelle, tegelijkertijd worden weergegeven. De kijker kan zich hierdoor concentreren op de betreffende uiting zonder afgeleid te raken door de andere gebeurtenissen en uitingen en zonder zich te vergissen in de volgorde van de verschillende uitingen binnen een frame. In sommige gevallen, zoals bij het derde frame, worden de verschillende uitingen wel gelijktijdig weergegeven maar wordt door de camerabewegingen alsnog duidelijk wat de chronologische volgorde is. Het shot begint namelijk in de linkerbovenhoek bij de spraakballon van Eddie, waarna de camera richting de rechteronderhoek beweegt, waardoor de spraakballon van Rosa centraal in beeld komt te staan.
Sportleraar: Ten opzichte van de papieren fotonovelle bestaan er enkele verschillen wat betreft de indeling van de frames. Naast het feit dat aan de digitale versie enkele frames zijn toegevoegd of zijn weggelaten, worden bepaalde frames soms ook opgedeeld in kleinere frames. Dit is met name het geval wanneer er sprake is van een langdurige conversatie tussen de personages, waarbij het oorspronkelijke frame op zo’n manier wordt opgedeeld dat iedere uiting een eigen frame heeft gekregen. In plaats van het gehele frame af te beelden, is in deze gevallen veelal sprake van een verkleind frame waarbij is ingezoomd op één personage. Het gesprek tussen Rosa en de docent lichamelijke opvoeding is hiervan een voorbeeld. In plaats van het gehele frame af te beelden, zien we allereerst Rosa met een bijbehorende spraakballon die is ingekaderd in een kleiner frame. De kijker staat zo veel dichter op het personage waardoor de ervaren interpersoonlijke afstand van invloed kan zijn op het beeld dat de kijker van het personage krijgt. De emotie is daarbij tevens duidelijker van het gezicht te lezen is. Bovendien wordt de weergave van het frame op deze manier eenvoudiger gemaakt voor de kijker omdat er sprake is van één uiting per frame en de focus op het betreffende personage ligt. De kijker hoeft hierdoor niet zelf te bepalen welke delen van het frame allereerst moeten worden bekeken maar kan zich laten leiden door de gekozen weergave. Ook in deze scene deel spelen de bewegingen van de camera naar verwachting een belangrijke rol bij de manier waarop de kijker de gebeurtenissen en de personages zal interpreteren. Zo wordt benadrukt dat er een lengteverschil bestaat tussen Rosa en de docent doordat in het frame eerst sprake is van een ingezoomd shot van Rosa, waarna de camera langzaam uitzoomt en met de lengte van de docent meebeweegt. Hierdoor komt de kijker ogenschijnlijk in de positie van de docent te staan en kijkt hij/zij neer op de veel kleinere Rosa, wat naar verwachting de suggestie versterkt dat er flink wat verschillen bestaan tussen de twee personages. In dezelfde beweging schuift de camera door naar het volgende frame, waarna het verhaal verder gaat terwijl beide frames in beeld blijven. Het laatste frame van het gesprek tussen Rosa en de docent begint wederom vanuit het perspectief van de docent, waarna plots wordt ingezoomd op Rosa en haar ‘Thanks for letting me know’ wordt uitgelicht. De afstand tussen de kijker en het personage van Rosa wordt op deze manier ineens erg kort, waardoor een in your face impressie ontstaat en een zekere mate van intimiteit wordt opgeroepen. Tot slot verschijnt het laatste frame van de scene in beeld, waarbij de camerabewegingen wederom mogelijk een belangrijke rol spelen. Waar de focus begint bij de docent, beweegt de camera al gauw naar de andere kant van het frame op het moment dat Eddie terugkomt met de zojuist gekochte ijsjes. Door deze beweging wordt de suggestie van actie gewekt en lijkt het alsof Eddie daadwerkelijk net komt aanlopen. De focus verplaatst zich vervolgens naar de ijsjes, die hierdoor prominent in beeld worden gebracht. Tot slot beweegt de camera weer terug naar de docent, die de scene ogenschijnlijk met lede ogen aanziet, diens reactie wordt versterkt door de toepasselijke muzikale begeleiding op de achtergrond.
Kickboxen: In de volgende scene zien we Esperanza, die bezig is met haar kickboxing routine. Waar in de analyse van de papieren versie al werd gesteld dat de scene tot leven lijkt te komen door de manier waarop de frames zijn afgebeeld, is dit nog sterker het geval bij de digitale versie. Doordat de
95 frames op hoog tempo achter elkaar worden afgespeeld, lijken de bewegingen van Esperanza op die van een bewegende film. Het is voor de kijker bijna alsof de bewegingen daadwerkelijk zichtbaar zijn in plaats van dat het een statische weergave is van enkele afbeeldingen. Deze suggestie wordt zoals eerder al gesteld, versterkt door de geluiden die Esperanza maakt en die normaliter worden geassocieerd met lichamelijke inspanning en actie. Er is tevens sprake van een belangrijk verschil met de papieren versie van de fotonovelle omdat er constant is ingezoomd op één personage. Waar de papieren versie veel meer details van de omgeving prijsgeest, focust de digitale versie volledig op Esperanza. De kijker krijgt hierdoor niet mee dat Eddie en Vanessa op de achtergrond staan toe te kijken, totdat het frame in beeld komt waarin zij reageren op de scene die zich voor hun neus afspeelt. Vervolgens wordt binnen de frames weer ingezoomd op Esperanza en zien we dezelfde kickbox activiteit. De actie wordt nu echter nog verder versterkt doordat de camera meebeweegt met de uithalen van Esperanza en de camera bij iedere uithaal een andere positie inneemt. Zo wordt de ‘Pow’ uitgelicht door hier tijdens de uithaal op in te zoomen. Vervolgens wordt uitgezoomd en zien we dat Esperanza naar de kinderen kijkt, die in dit geval wel binnen het frame worden betrokken. De camera beweegt mee met haar kijkrichting, waarbij de focus van de camera wordt verlegd van de actie naar de kinderen die staan toe te kijken. Tot slot valt op dat er meerdere frames worden ingezet waardoor sprake is van tijdsvertraging, kennelijk om de scene langer in beeld te brengen en zo de aandacht van de kijker op de gebeurtenissen te vestigen. Wanneer sprake is van een uiting blijft het frame wat langer in beeld zodat de kijker enige verwerkingstijd heeft. De shots daartussen, waarin we Esperanza zien trainen, worden echter kortstondig en in hoog tempo afgespeeld, waardoor de scene de levendigheid krijgt zoals hierboven omschreven. Dit wordt versterkt door de energieke muziek, die in zijn geheel bijdraagt aan de suggestie dat Esperanza een sportief personage is.
Eettafel: Waar tot nu toe voornamelijk een verschil is gevonden in het aantal weergegeven frames, zijn er ook wat betreft de grootte van de frames enkele opvallendheden. Over het algemeen worden er kleinere oppervlaktes van de originele frames weergegeven in de digitale versie. Daarnaast worden sommige frames in meerdere verschillende shots weergegeven. Het komt echter ook voor dat het frame een groter oppervlak beslaat dan in de papieren fotonovelle het geval is. Wanneer Esperanza heeft gekookt voor het gezin van Rosa laat het eerste frame meer zien van de scene dan het geval is bij de papieren fotonovelle. Met name rondom Vanessa en Eddie is er meer van de omgeving te zien, waardoor andere details naar voren komen. Bovendien is de belichting zodanig dat de scene in de papieren fotonovelle veel donkerder oogt dan in de digitale versie van Rosa out of
Control. In het originele frame worden meerdere uitingen weergegeven, die hierdoor tegelijkertijd
aan de kijker worden getoond. In de digitale versie is de scene echter opgesplitst in meerdere shots waarbij er, na het tonen van het gehele frame, steeds wordt ingezoomd op het personage dat aan het woord is. In de daarbij behorende shots wordt de conversatie aan tafel weergegeven, waarbij opvalt dat er bij alle frames flink is ingezoomd op de personages. De focus komt zo op de gezichten van de personages te liggen, waardoor er naar verwachting meer aandacht wordt geschonken aan de expressie in het gezicht en de kijker beter in staat is om de emoties van de personages te lezen. De zichtbaarheid van de emoties wordt bovendien verder versterkt door, in het geval van Rosa, haar uiting op te delen in twee verschillende shots, waarbij het tweede shot nog verder is ingezoomd op de expressie in het gezicht van Rosa. Hierdoor onstaat een in your face expressie en wordt de kijker geconfronteerd met de emoties van Rosa. De digitale versie brengt de expressie van de personages daardoor nog duidelijker in beeld dan het geval is bij de papieren fotonovelle.
Tevens valt op dat de camera steeds langzaam in de richting van de personages beweegt, waarna er plotseling een verandering plaatsvindt in de manier waarop de frames worden weergegeven. Op het moment dat Esperanza in beeld komt worden de frames uitgezoomd weergegeven en verschijnt,
96 naast het actuele frame, ook meteen het volgende frame in beeld. De camera beweegt in de richting van het volgende frame, waarna er middels een animatie wordt overgeschakeld naar de weergave van het volgende frame met daarbij de spraakballon. Het gaat om relatief korte shots, waarin de snelheid waarmee het gesprek normaliter zou verlopen als de weergavesnelheid wordt aangehouden. Wanneer Eddie vraagt ‘By yourself?’, wordt in een vlot tempo overgeschakeld naar Esperanza waarbij de camera inzoomt op haar gezicht op het moment dat ze enthousiast ‘YES!’ roept, zonder dat hier een spraakballon aan te pas komt. Vervolgens wordt ditzelfde frame nogmaals weergegeven, maar dan uitgezoomd met de volledige spraakballon in beeld. Tevens valt op dat de oriëntatie van de frames verschilt van die van de papieren fotonovelle. In sommige gevallen is een van origine verticaal frame in de digitale versie ineens met een horizontale oriëntatie weergegeven. Dit leidt ertoe dat er andere delen van het frame worden weergegeven dan in de oorspronkelijke fotonovelle. Opvallend is dat ook hier sprake is van meerdere frames per shot, waarbij de beweging van de camera duidelijk maakt op welk frame de kijker moet focussen. De aandacht van de kijker wordt door deze beweging naar verwachting op de juiste momenten op de juiste gebeurtenissen gericht. Wanneer sprake is van een uiting op neutrale toon, zijn de camerabewegingen over het algemeen te bestempelen als rustig en minimaal. Wanneer er echter meer emotie in de uiting wordt gelegd, valt op dat de camerabewegingen relatief sneller zijn en er verder op de personages wordt ingezoomd. Dit wordt versterkt door de intonatie van de voice-over, waarmee de emotie sterker wordt overgebracht op de kijker.
Fotoalbum: In de daaropvolgende scene zien wordt een andere techniek gebruikt, waarbij de camera verticaal over het lichaam van Esperanza beweegt op het moment dat ze over het fotoalbum begint. Het shot begint met de camera die die focus heeft op haar gezicht, waarna de camera langzaam draait naar de vinger waarmee ze richting de kijker wijst. Hierdoor ontstaat een ogenschijnlijke interactie tussen het personage en de kijker. De camerabeweging draagt er in dit geval mogelijk aan bij dat de aandacht op de actie van het personage gevestigd wordt. Vervolgens wordt gebruik gemaakt van een animatie om ‘de pagina om te slaan’ en over te schakelen naar de volgende scene. Deze animatie valt in te delen onder het concept van tijdsversnelling omdat er met tijdversnelling aan de kijker duidelijk wordt gemaakt dat er enige tijd is verstreken tussen de beide frames. Hierna wordt een shot weergegeven van het frame waarin de koffer van Esperanza wordt afgebeeld terwijl de camera langzaam verticaal langs de inhoud van de koffer beweegt. Vervolgens zien we weer een frame waarbij de oorspronkelijke spraakballon is opgedeeld in twee verschillende uitingen. Tussen de verschillende uitingen is sprake van een fade-out animatie om over te schakelen naar het volgende shot, waarbij het shot langzaam plaatsmaakt voor het volgende shot door het beeld te vervagen. Hierbij is de spraakballon verplaatst van de linkerbovenhoek naar de hoek rechtsonder. Bovendien is het tweede shot verder ingezoomd op de spraakballon en is Esperanza niet meer volledig in beeld. Het fotoalbum wordt vervolgens bekeken, waarbij er in de papieren fotonovelle sprake is van één groot frame waarin de uitingen van alle personages zijn verwerkt. De digitale versie biedt een intiemere kijk op de scene doordat de camera constant inzoomt op de personages op het moment dat ze aan het woord zijn. Zowel Eddie als Vanessa worden opeenvolgend op korte afstand van de kijker in beeld gebracht, waarna er wordt uitgezoomd en het gehele frame langzaam in beeld komt op het moment dat de uiting van Esperanza aan de beurt is. Vervolgens is er sprake van een plotselinge en snelle overgang waarbij wordt ingezoomd op Rosa terwijl zij zichtbaar geschrokken reageert op de uitspraken van de kinderen. Door hier zo plotseling in te zoomen wordt de schrikreactie van Rosa versterkt en ontstaat er een in your face impressie: de emoties van Rosa zijn duidelijk aan haar gezicht af te lezen. Terwijl het oorspronkelijke frame al sterk de suggestie wekt dat Rosa geschrokken is van de reacties, zorgen de camerabewegingen er naar verwachting voor dat de kijker de vertoonde emoties nog sterker ervaart dan bij de papieren fotonovelle. Vervolgens wordt
97 het tweede deel van de uiting in beeld gebracht en wordt weer langzaam uitgezoomd totdat het gehele frame weer in beeld is. Het tweede frame op de pagina wordt volgens hetzelfde principe weergegeven, waarbij allereerst wordt ingezoomd op de uitingen van de kinderen. Vervolgens verplaatst de focus zich naar Rosa doordat de camera na de overgangsanimatie in de richting van Rosa beweegt. Door deze techniek verdwijnen de overige personages naar de achtergrond en wordt de aandacht van de kijker mogelijk gericht op het personage dat op dat moment aan bod komt. Afwas: In de daaropvolgende scene, waarin Rosa en Esperanza de afwas doen, is sprake van een bijzondere en tot nu toe niet gebruikte weergave van de frames. De linkerhelft van het beeld wordt gevuld door het verticale frame, terwijl de rechterhelft blanco blijft. Daar is enkel de geelrode achtergrond te zien, met daaroverheen de spraakballon van Rosa. De kleurstelling en vormgeving van de achtergrond zijn opvallend omdat de ronde gele cirkel, omsloten door de rode achtergrond, de suggestie versterkt dat Rosa in gedachten is verzonken. Dit is vergelijkbaar met de manier waarop de gedachtewolkjes zijn weergegeven in de fotonovelle. Het eerste frame wordt volledig weergegeven,