Bewustwording en bijscholing als eerste stap

“Er heerst een soort onontvankelijkheid bij Justitie voor alles wat nieuw is. We doen gewoon verder zoals we bezig zijn maar ik denk dat de essentie van een goeie magistraat is om zich open te stellen en zich maximaal te laten informeren. Dat betekent ook dat je moet openstaan, zeker als strafrechter,

voor wetenschap, voor nieuwe inzichten: filosofisch maar ook wetenschappelijk.”

- RESPONDENT A

161. De juridische cultuur in België is vrij verouderd: metershoge stapels aan papier, de archaïsche structuur, de oude gebouwen, de ingewikkelde vaktaal, het gebruik van typmachines door notarissen en gerechtsdeurwaarders… Justitie heeft blijkbaar een noodtoestand zoals de coronacrisis nodig om een fikse inhaalbeweging te realiseren inzake digitalisering. Het is 2020, wordt het niet eens tijd voor een opknapbeurt?

Niet alleen het dagdagelijks handelen is in de tijd blijven stilstaan, het gebrek aan modernisering laat zich ook voelen in de juridische visie van juristen en magistraten. Het lijkt wel of dat Justitie bang is

voor alles wat nieuw is, of noopt tot de noodzaak om ons juridisch denken bij te sturen.351 _{Dit is dan}

ook één van de redenen waarom het gebruik van de hersenscan als bewijsmiddel in strafzaken hier nog geen ingang heeft gevonden in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland. Er is immers eerst nood aan een mentaliteitswijziging en bijscholing op dit vlak.

350 _{Randnummers 88-100}

106

162. Daarenboven is er ook een grote nood aan het bijstellen van het juridisch denken van de man in de straat. De burger stelt internering vaak gelijk met straffeloosheid en hekelt het feit dat moordenaars niet steeds levenslang achter de tralies worden verwezen. In de zaak De Gelder vierde deze ingesteldheid nogmaals hoogtij. Deze opvatting, hoewel maatschappelijk sterk ingebakken, is te betreuren. Vaak wordt vergeten dat het lichaam, en het brein, waarmee men geboren is, niet te kiezen is en dat de maatschappij vaak beter af is door middel van begeleiding van deze personen, in plaats van ze te laten wegkwijnen in een gevangenis waar ze niet thuis horen.

“Aan het bewustwordingsproces moeten we al heel vroeg beginnen. In de lagere school en in het middelbaar zouden mensen al ontvankelijk moeten gemaakt worden voor dit soort wetenschappelijke

inzichten omtrent het brein. We moeten mensen ook veel meer opleiden waarbij dat we, zo veel mogelijk mensen duidelijk maken hoeveel geluk dat ze hebben bij het functioneren van de hersenen. Hoeveel ongeluk moet je hebben om de hersenen te hebben van een paranoïde schizofreen of van een

psychopaat?

- RESPONDENT A

Zoals Respondent A aanhaalt, is deze wijziging van maatschappelijke ingesteldheid alleen mogelijk indien we de nieuwe generatie van jongs af aan bewust maken over het nut van het interneringsproces en hoe veel ongeluk een persoon wel heeft met een aangetast functionerend brein. Een eerste stap zou bijvoorbeeld al zijn om hier binnen de universitaire rechtenopleiding hier meer bij stil te staan, zodat toch ten minste juristen deze kennis erop nahouden. Magistraten spreken immers recht in een samenleving en beslissingen van magistraten worden dan ook getoetst aan de publieke opinie. Vandaar is het nodig dat de publieke opinie deze zaken begrijpt, zodat het vertrouwen in justitie kan herwonnen worden. Sociale ondersteuning heeft immers een invloed op het praktisch functioneren binnen een justitie systeem: hoe meer de burger mee is in het verhaal omtrent de hersenscan, hoe meer van dit soort bewijs nuttig gebruik kan gemaakt worden.

“ Als jij nu ziek wordt, dan ga jij naar het UZ en kom jij bijvoorbeeld terecht op mijn afdeling. Dan heb jij recht op een PET-scan. Dit wordt hier immers gebruikt om tot een goede diagnostiek te komen.

Waarom krijgt iemand die in een gevangenis zit, waar het eigenlijk nog belangrijker is, niet deze mogelijkheid?”

- K. AUDENAERT

163. Om hersenscans nuttig te gebruiken als bewijsmiddelen is het naast het opleiden van de burger, ook noodzakelijk dat magistraten, juristen en advocaten bijgeschoold worden omtrent de potentiële waarde, maar ook over de valkuilen. Vandaag wordt er immers vaak sceptisch gereageerd op de vraag van experten om een hersenonderzoek te doen.

107 “Als ik tegen iemand van het OM of een onderzoeksrechter zeg dat ik graag zo een hersenonderzoek zou willen doen dan krijg ik antwoorden zoals: is dit echt wel nodig? Kan je dat niet zo ook? Wie ben ik dan als expert om te zeggen: ik moet dat hebben. Ik kan dat doen en in sommige zaken zal ik dat ook doen en in een heel belangrijke zaak zal ik op mijn strepen

staan maar soms denk je, ja kijk…

- K. AUDENAERT

164. In Deel 2 van deze masterproef werden enkele mogelijke bias-effecten van het gebruik van

hersenscans uiteen gezet.352 _{Om ervoor te zorgen dat personen die deze scans moeten beoordelen}

deze denkfouten niet maken, is het belangrijk dat zij een duidelijke, voor iedereen begrijpbare uiteenzetting krijgen over hoe een hersenscan precies werkt en welke waarde men hier legitiem aan kan verbinden. Dit moet gebeuren binnen een specifieke strafzaak wanneer een hersenscan naar voor wordt geschoven, maar ook op algemeen vlak. In een specifieke strafzaak kan de deskundige die deze hersenscan afnam deze taak op zich nemen, op algemeen vlak is het belangrijk dat de Hoge Raad voor

Justitie initiatief neemt om bijscholingen te organiseren omtrent neurowetenschappelijk bewijs.353

Indien men meer te weten komt over de waarde van zulke scan, kan de sceptische visie immers plaats maken voor interesse.

“ Als dit inderdaad gebruikt zal worden, dan is het noodzakelijk dat magistraten die ermee gaan werken enige basiskennis hebben. Men moet toch weten wat de waarde daarvan is en welke interpretatie daaraan gegeven kan worden. Van een magistraat mag men verwachten dat als men

hiermee werkt men hier de juiste vertaling en gewicht aan kan verlenen.

- B. MEGANCK

“Een brede en grondige bijscholing is inderdaad noodzakelijk, liefst door gezaghebbende en voldoende onderlegde personen die ook enigszins vertrouwd zijn met strafzaken. Een wederzijdse

uitwisseling van de eigen standpunten en meningen tussen juristen en wetenschappers kan in dit opzicht veel bijbrengen en misschien een win-win-situatie bewerkstelligen. “

- M. MINNAERT

Een aantal jaren geleden bestond dezelfde terughoudende visie omtrent DNA of andere soorten moderne onderzoekstechnieken. Evoluties gaan snel en het is noodzakelijk dat we dat indachtig zijn in plaats van vast te houden aan wat we kennen en onze dagdagelijkse gewoontes steeds hoog in het vaandel te dragen.

352 _{Randnummers 89-94.}

108

“De geneeskunde gaf ons de voorbije tweehonderd jaar tools om evidence-based bepaalde medische uitspraken te doen. Wij spreken recht op basis van hetgeen wij kunnen testen en het bewijs dat we nu hebben maar het is perfect mogelijk dat we over een aantal decennia, eeuwen, daarop terugkijken en

zeggen: Hoe hebben die gasten dat gedaan vroeger? - Respondent A

165. Bijscholingen zijn verder essentieel om de divergerende visies omtrent neurowetenschappelijk bewijs, en meer specifiek hersenscans, meer op één lijn te brengen. Er zijn immers magistraten die wél open staan voor dit soort bewijs en hierop zullen steunen bij de vorming van hun ‘innerlijke overtuiging’, en anderen die hier zelf geen oog voor hebben en het links laten liggen. Dit gebrek aan uniformiteit is een doorn in het oog voor de rechtszekerheid. Daarom is het nodig dat men, allen samen, hierover overlegt en een standpunt inneemt. Hoewel je vormingen kan opleggen, kan je niet verplichten dat mensen hier effectief belang aan hechten. Ongekend is natuurlijk onbemind maar dan nog kan men niet garanderen dat iedereen hiervoor openstaat. Een globale mentaliteitswijziging is hiervoor noodzakelijk. Mijn inziens is het daarom nodig dat de wetgever optreedt, en de hersenscan wettelijk verankerd, om deze mentaliteitswijziging te triggeren. Het is immers ontoelaatbaar dat omwille van de extreem verschillende visies tussen magistraten een persoon een compleet andere beoordeling krijgt, afhankelijk van waar zijn zaak voorkomt. Voor welk kanton je rechtspraak wordt gepleit, zou geen invloed mogen hebben op de uiteindelijke beoordeling. Dat is vandaag de dag jammer genoeg wel zo.

Bijscholingen zijn essentieel opdat deze praktijk ten volle doorgang kan vinden. Er is een kennisoverdracht noodzakelijk, maar ook het korps die zelf zegt: laat ons eens hier allemaal onderling

over samen zitten om dit te bekijken. Het is belangrijk dat de manier van denken hierover geuniformiseerd wordt, zodat iedereen in dezelfde richting kijkt. Dit is ook belangrijk voor de

rechtszekerheid.

- K. AUDENAERT

“Enige uniformiteit inzake de visie op de hersenscan is noodzakelijk voor de rechtszekerheid”

- T. VANDEWALLE

166. Rechters kunnen inderdaad verplicht worden zulke opleiding te genieten. Voor juryleden is dit al een moeilijkere kwestie. Sinds enkele jaren, is het Hof niet alleen aanwezig bij het beraad over de straf, maar ook bij het beraad over de schuld. Op die manier kunnen beroepsrechters de nodige uitleg verschaffen. Zij moeten dan ook het belang van hersenscans uiteenzetten en eventueel relativeren en in de juiste context plaatsen. Maar is de rechter hier wel de juiste persoon voor? Zou een onafhankelijke expert hier ook geen interessante rol kunnen vervullen om, waar nodig, toelichting te geven? Een buffer om de opwinding hierrond te verzachten is hoe dan ook noodzakelijk.

109

167. Samengevat kunnen we dus stellen dat enerzijds de maatschappij nood heeft aan een mentaliteitswijziging zodat het nut van hersenscans binnen een interneringsprocedure ingezien wordt en anderzijds dat magistraten behoefte hebben aan bijscholing zodat men de wetenschappelijke achtergrond van dit soort bewijs kent en hier juiste gevolgtrekkingen uit kan maken. Vandaag de dag hangt de beoordeling van dit soort bewijs af van magistraat tot magistraat. Er is dan ook een gebrek aan uniformiteit en dus ook rechtszekerheid. Het scheppen van een wettelijk kader gecombineerd met gerichte bijscholing kan ervoor zorgen dat de visies zich meer op één lijn bevinden. Dit komt de rechtszekerheid alleen maar ten goede.