Vraag nr. 33
van 7 december 2004
van de heer HERMAN REYNDERS
Toegankelijkheid openbare gebouwen – Normen en sancties
Op het einde van de vorige legislatuur werd er door de Vlaamse Regering een eerste aanzet gegeven om publieke gebouwen toegankelijk te maken voor iedereen.
Er werd een nieuw bouwbesluit aangenomen dat bepaalt dat een bouwaanvraag voor een publiek gebouw moet aangeven welke ingrepen men zal ondernemen om dat gebouw integraal toeganke- lijk te maken. Deze ingrepen moeten ervoor zor- gen dat alle gebruikers de publiek toegankelijke ruimtes van het gebouw zelfstandig en gelijk- waardig kunnen bereiken, betreden, gebruiken en begrijpen. Daarnaast moet ook worden aange- toond dat aan de minimale wettelijke normen voldaan is.
De minister van Ruimtelijke Ordening benadruk- te toen dat deze maatregel paste binnen een reeks van maatregelen die gepland zijn om de integrale toegankelijkheid van publieke gebouwen te ver- hogen, ook voor andersvaliden en mensen die minder mobiel zijn.
Vandaag stellen we echter vast dat in de beleids- nota van de minister niets is terug te vinden over het verdere verloop van de te nemen maatregelen op het vlak van integrale toegankelijkheid. In de eerste plaats is een nieuwe omschrijving van de minimale normen nodig. Het is immers zo dat men bij gebrek aan een actuele omschrijving van deze normen terugvalt op de gedateerde federale wetgeving inzake toegankelijkheid uit 1975.
Enerzijds zijn deze normen erg summier en onvolledig, anderzijds wordt er vooral rekening gehouden met rolstoelgebruikers, en niet met de noden van andere personen met een handicap, ten slotte is er geen mogelijkheid om sancties op te leggen.
1. Werden er door de minister reeds minimale normen uitgewerkt ?
Zo ja, kan de minister hiervan een overzicht geven ?
Zo neen, tegen wanneer worden er nieuwe nor- men uitgewerkt ?
2. Zijn/worden deze normen ter goedkeuring voorgelegd aan alle betrokken actoren ?
3. Een van de cruciale problemen is de moge- lijkheid om in sancties te voorzien.
Komen er sancties indien de minimale normen niet worden nageleefd ?
Zo ja, hoe wordt dan de controle op het terrein georganiseerd ?
Zo neen, waarom niet ?
N.B. Deze vraag werd gesteld aan de ministers Van Mechelen (vraag nr. 33) en Van Brempt (nr. 36).
Gecoördineerd antwoord
Het besluit van de Vlaamse Regering van 28 mei 2004 betreffende de dossiersamenstelling van de aanvraag voor een stedenbouwkundige vergun- ning bepaalt dat voortaan bij het dossier, zo het een geheel of deels voor het publiek toegankelijk gebouw betreft, een beschrijving wordt gevoegd van de al dan niet vergunningplichtige voorzieningen om integrale toegankelijkheid te bereiken voor de personen met verminderde beweeglijkheid. Hierbij wordt bijzondere aan- dacht besteed aan die voorzieningen die verder gaan dan de wettelijk vastgelegde normen.
Het regeerakkoord dat als ondertitel draagt
“vertrouwen geven, verantwoordelijkheid nemen”, wil de burgers maximaal responsabiliseren zonder als overheid in overdreven regelzucht te vervallen.
Wij wensen ons te houden aan het regeerakkoord en in eerste instantie hopen we dat het besluit van de Vlaamse Regering van 28 mei 2004 voldoende is om de beoogde positieve kentering teweeg te brengen. Door de aandacht van de opdrachtge- vers en ontwerpers te vestigen op het belang dat de Vlaamse samenleving hecht aan goed toe- gankelijke publieke gebouwen wordt immers getracht hen maximaal voor deze problematiek te responsabiliseren.
Dit doet geenszins afbreuk aan het feit dat de bijkomende introductie van een nieuwe steden-
bouwkundige verordening wordt overwogen, dit ter vervanging van de federale wetgeving inzake toegankelijkheid, die dateert uit 1975. Bedoeling is de opportuniteit, en eventueel de modaliteiten van een dergelijk geactualiseerd verordenend kader, af te checken bij de betrokken actoren.
