Vraag nr. 129 van 21 maart 2001
van de heer JOHAN MALCORPS
M e p r e c - oven Moeskroen – Gewestgrensov e r s ch r i j-dende milieueffecten
In Moeskroen is al sinds 1990 de NV Meprec ac-t i e f, een verbrandingsoven voor ziekenhuisafval ( B 2 ) . De oven werd lange tijd door een Engelse firma uitgebaat (Leigh Environmental) en ver-werkte een hele tijd op grote schaal Iers zieken-h u i s a f v a l . In die periode werden blijkbaar ook meermaals de normen overschreden. Tot de oven in oktober 1996 door de burgemeester van Moes-kroen werd stilgelegd. Eind 1996 kwam er een nieuwe eigenaar (de NV BIC Systems) en werd de oven gerenoveerd. Nu zou er volgens de eigenaar nog maar een beperkte hoeveelheid Iers zieken-huisafval worden verwerkt en zou er voor 90 % ziekenhuisafval van Vlaamse afkomst (van Ko r t r i j k en Roeselare, maar ook van Gent en A n t w e r p e n ) worden verwerkt. De NV Meprec heeft recentelijk een vergunning aangevraagd om zijn capaciteit van 6.000 naar 10.000 ton op te voeren en om, n a a s t z i e k e n h u i s a f v a l , ook gevaarlijk afval te mogen ver-b r a n d e n . In werkelijkheid gaat het om een regula-r i s a t i e a a n v regula-r a a g, want sinds 1998 is eregula-r al een tweede ovenlijn operationeel, die zogenaamd al aan het proefdraaien is. Dit alles leidt tot grote ongerust-heid bij omwonenden aan beide zijden van de taal-g r e n s, in Moeskroen, maar ook in Rolletaal-gem en Bellegem.
Ter hoogte van het industriegebied van Moeskroen gebeuren sinds 1997 door de VMM (Vlaamse Mi-lieumaatschappij) dioxinedepositiemetingen aan de P. Lannoostraat en de Te x t i e l l a a n . In het najaar van 1997 en 1998 werden daar hoge dioxinewaar-den gemeten. De laatste metingen liggen een stuk lager.
1. Werd het Vlaams Gewest door de bevoegde diensten van het Waals Gewest op de hoogte gehouden van de milieuprestaties van het be-drijf Meprec de voorbije jaren ? Of vroeg men zelf de emissieresultaten op ?
Zo ja, wat waren die gegevens en welke evolutie stelde men vast ?
Zo neen, waarom werd dit niet stelselmatig gevolgd ? Wordt er eventueel alsnog contact op-genomen met de bevoegde diensten van het Waals Gewest en worden de meetresultaten dan ook spoedig meegedeeld ?
2. Werd er naar aanleiding van de verhoogde de-positiemetingen navraag gedaan naar de exacte herkomst van de dioxineneerslag en naar de d i o x i n e-uitstoot van de ziekenhuisafvalverbran-d i n g s o v e n , toch een voor ziekenhuisafvalverbran-de hanziekenhuisafvalverbran-d liggenziekenhuisafvalverbran-de bron ?
3. Werd het Vlaams Gewest gecontacteerd in ver-band met de plannen om een tweede oven te plaatsen en om Meprec een vergunning voor ge-vaarlijke afvalstoffen te geven ?
4. Is er zicht op de stroom Vlaamse ziekenhuisaf-valstoffen die in Wallonië wordt verwerkt : o v e r hoeveel ton gaat het, en vanwaar in V l a a n d e r e n komen zij ?
Is dit het gevolg van een ondercapaciteit voor de verwerking van ziekenhuisafval in V l a a n d e-ren en is dat dan geen schending van het nabij-heidsprincipe ?
Wordt volgens dezelfde milieuvoorwaarden ge-werkt als in Vlaanderen, ook in de praktijk ? 5. Is er zicht op andere stromen van Vlaams
ge-vaarlijk afval die naar Moeskroen gaan ?
Is dit het gevolg van een ondercapaciteit in Vlaanderen ?
Wordt volgens dezelfde milieuvoorwaarden ge-werkt als in Vlaanderen, ook in de praktijk ? 6. Aangezien de Ierse ziekenhuisafvalstoffen niet
meer in Moeskroen worden verwerkt, b e t e k e n t dit dan dat ze opnieuw allemaal in V l a a n d e r e n worden verwerkt en zo ja, over hoeveel ton gaat het en waar worden ze verwerkt ?
Antwoord
Er is dus in het verleden geen informatie-uitwis-seling geweest over de emissies afkomstig van het bedrijf Meprec in Moeskroen. Hiertoe is er immers geen enkele wettelijke verplichting. In het milieueffectrapport (MER) opgesteld naar aanleiding van de uitbreiding, zijn enkele meetresultaten van de voorbije jaren opgeno-men.
2. Sinds de periode april-mei 1997 voert de V M M om de zes maanden gedurende één maand dioxinedepositiemetingen uit in de omgeving van Moeskroen.
De zeven beschikbare resultaten geven zeker geen eenduidige aanwijzingen voor de aanwe-zigheid van een permanente dioxinebron. E r werden één "zeer sterk verhoogde" (> 27 pg T E Q / m2. d a g ) , één "sterk verhoogde" (20-27 pg
T E Q / m2. d a g ) , drie "verhoogde" (6,8-20 pg
T E Q / m2.dag) en twee "geen verhoogde" (< 6,8
pg T E Q / m2.dag waarden gemeten. De laatste
twee waarden (najaar 1999 en voorjaar 2000) lagen beneden 10 pg T E Q / m2. d a g. Om die reden
stelde de afdeling Milieu-inspectie geen verder onderzoek in naar de mogelijke herkomst van de gemeten dioxineneerslag. (pg : picogram = 10-12gram ; TEQ : toxisch equivalent – red.)
3. Volgens het reeds vermelde samenwerkingsak-koord van 4 juli 1994 (artikel 3) moet de V l a a m-se regering in kennis worden gesteld van het feit dat een vergunningsaanvraag bij de bevoegde Waalse overheid werd ingediend voor een MER-plichtig project dat gewestgrensover-schrijdende effecten in Vlaanderen zou kunnen h e b b e n . In de praktijk wordt deze overeengeko-men informatie-uitwisseling gedelegeerd aan de in de gewesten bevoegde vergunningverlenende overheden.
Conform voormeld samenwerkingsakkoord werd de potentieel betrokken Vlaamse gemeet e, megemeet name de sgemeetad Ko r gemeet r i j k , bij brief, o n gemeet v a n-gen op 26 januari 2001, door de bestendige de-putatie van de provincieraad van Henegouwen in kennis gesteld van de exploitatievergunnings-aanvraag.
Volgens de aldus verkregen informatie betreft bedoelde aanvraag een uitbreiding met betrek-king tot de bij besluit van december 1990 van de bestendige deputatie van de provincieraad van Henegouwen voor dertig jaar vergunde afval-verbrandingsinstallatie :
– van de capaciteit van 6.000 tot 10.000 ton per jaar ;
– van enkel ziekenhuisafval tot ook alle ge-vaarlijk en toxisch afval ;
– met een energierecuperatie in de vorm van elektriciteitsproductie.
Uit het onderzoek van het aanvraagdossier, d a t inmiddels door de afdeling Milieuvergunningen werd uitgevoerd, blijkt dat de desbetreffende vergunningsaanvraag geen resultaten van uitge-voerde dioxine-emissiemetingen bevat.
Conform artikel 4 van het samenwerkingsde-creet moest ook een kopie van het afgewerkte MER worden bezorgd aan de regering van het Vlaams Gewest. Dit is echter niet gebeurd. Recentelijk heb ik naar aanleiding van deze zaak een schrijven gericht aan mijn Wa a l s e ambtgenoot minister Fo r e t . In dit schrijven dring ik aan op een correcte en volledige nale-ving van de afspraken vervat in het samenwer-kingsakkoord van 4 juli 1994. Ook werd het punt Meprec Moeskroen alvast op de agenda geplaatst van de volgende vergadering – ge-pland voor 26 april 2001 in Brussel – van de gemengd politiek/ambtelijke werkgroep die be-last is met de opvolging van het protocolak-koord van 6 april 2000 tussen de drie gewestelij-ke milieuministers. Ik hoop tegen die datum een reactie te hebben ontvangen op mijn bovenver-meld schrijven.
op-drachtnemer werd alvast gevraagd het in zijn studie mee te nemen.
4. Volgens de gegevens waarover de Openbare A f-valstoffenmaatschappij voor het Vlaams Gewest ( OVAM) beschikt, werd er in 1998 909 ton afvalstoffen van het Vlaamse gewest afgevoerd naar de verbrandingsinstallatie van de NV Meprec in Moeskroen. Het betrof hier voor het overgrote deel risicohoudend medisch afval van ziekenhuizen en verzorgingsinstellingen gelegen in de zuidelijke regio's van Oost- en We s t - V l a a n-d e r e n . In minn-dere mate wern-d farmaceutisch afval uit Vlaanderen verwerkt in Moeskroen.
De verwerkingscapaciteit voor risicohoudend medisch afval en farmaceutisch afval in V l a a n-deren volstaat ruimschoots om de totale in Vlaanderen geproduceerd hoeveelheid van deze afvalstoffen te verwerken. Deze verwer-kingscapaciteit is echter gesitueerd in het cen-trum en het oosten van het Vlaamse gewest (Antwerpen en Leuven).
Aangezien risicohoudend medisch afval een lage dichtheid heeft, vertegenwoordigen trans-portkosten een belangrijk deel van de totale v e r w i j d e r i n g s k o s t e n . Daarom zullen V l a a m s e ophalers de meest nabijgelegen verwerkingsin-stallatie kiezen voor een kostenefficiënte ver-werking.
Mijn administratie heeft echter geen duidelijk zicht op de huidige vergunningsvoorwaarden die van toepassing zijn op de installatie van de NV Meprec, noch op de praktijksituatie met be-trekking tot de naleving van de opgelegde ver-g u n n i n ver-g s v o o r w a a r d e n . Via het vermelde over-leg (protocol) zal ik hierop aandringen.
In mijn brief aan minister Foret heb ik hier al-vast op gewezen. Als de verwerking van Meprec niet conform de door Vlaanderen gestelde eisen i s, zal ik de OVAM de opdracht geven de nodige acties te ondernemen om niet langer afval uit Vlaanderen naar Meprec te laten gaan.
5. Er worden voorzover bekend geen andere ge-vaarlijke afvalstoffen naar Meprec afgevoerd vanuit het Vlaamse gewest.
Voor gevaarlijke afvalstoffen, u i t g e z o n d e r d vloeibare laagcalorische bulkafvalstoffen van de chemische industrie, is er voldoende verwijde-ringscapaciteit in het Vlaamse gewest.
6. Sedert 1998 wordt er risicohoudend medisch afval vanuit Ierland overgebracht naar het Vlaamse gewest voor verbranding bij de NV Machiels in Leuven. In 1998 werd er eveneens Iers risicohoudend medisch afval ingevoerd naar Meprec.
Onderstaande cijfers (invoer en verwerking in het Vlaamse gewest) tonen aan dat er zich se-dert vorig jaar een dalende tendens heeft inge-zet :
Jaar Hoeveelheid (ton)
1998 1.450
1999 1.828
