Vraag nr. 104 van 7 februari 2000
van de heer JACKY MAES
Putwater openbare instellingen – Waterkwaliteit Naar aanleiding van een concreet geval in mijn streek wil ik een anomalie in de administratieve procedure m.b. t . de kwaliteit van het drinkwater in openbare instellingen aantonen, die tot op vandaag bestaat.
Voor een grondwaterwinning van categorie A , meer bepaald water uit boorputten, met de bedoe-ling het water te gebruiken als drinkwater en als water voor huishoudelijk gebruik, moet een ver-gunningsaanvraag worden ingediend bij het ge-m e e n t e b e s t u u r. Zoals voorgeschreven in de ver-g u n n i n ver-g s p r o c e d u r e, stuurt het ver-gemeentebestuur deze aanvraag vervolgens door naar het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, afdeling Wa t e r, dienst Grondwater- en Drinkwaterbeleid van de betrokken provincie.
Na onderzoek van de Gezondheidsinspectie levert de dienst Grondwater- en Drinkwaterbeleid een definitief advies af aan het college van burgemees-ter en schepenen, maar niet aan de officiële aan-vrager van de vergunning.
Dit betekent dat het, ondanks een eventueel nega-tief advies van de Gezondheidsinspectie en van de dienst Grondwater- en Drinkwaterbeleid, toch mo-gelijk blijft dat het college van burgemeester en schepenen het advies totaal negeert en de boorput bijgevolg vergunt. De aanvrager wordt niet in ken-nis gesteld van het feit dat het water uit zijn boor-put niet geschikt is voor consumptie. Door de nala-tigheid van het schepencollege wordt zo een loopje genomen met de volksgezondheid.
Het lijkt mij bovendien nogal absurd dat de Ge-zondheidsinspectie op het ogenblik dat ze vaststelt dat er een probleem is met het water, de aanvrager van de vergunning daar niet onmiddellijk van op de hoogte brengt.
Ten slotte lijkt het mij niet logisch dat een dergelijk advies van de Vlaamse Gemeenschap slechts een n i e t-bindend advies is. Zeker wanneer het advies negatief is omwille van de volksgezondheid, z o u het mijns inziens bindend moeten zijn. Ik pleit er dan ook voor dat het advies van de Vlaamse Ge-meenschap zonder enige discussie zou moeten worden gevolgd. Bij negatief advies moet de afge-leverde vergunning onmiddellijk worden
ingetrok-ken en moet de bestaande boorput worden opge-vuld met cementspecie.
Voortbouwend op een concreet geval dat zich heeft voorgedaan in een school, zou het interessant kun-nen zijn te weten in welke publieke instellingen men nog water uit boorputten betrekt, en in hoe-verre de kwaliteit van dit water wel voldoet aan de eisen inzake volksgezondheid. Het lijkt mij niet on-waarschijnlijk dat er nog dergelijke putten zijn waarvoor nog geen vergunning werd aangevraagd (bv. ziekenhuizen, rusthuizen, scholen, ... ).
1. Zijn er nog publieke instellingen die gebruikma-ken van boorputten voor grondwaterwinn i n g, waarbij het water wordt gebruikt als drinkwater en als water voor huishoudelijk gebruik ? 2. Hoeveel boorputten zijn er hiervan vergund ? 3. Op welke manier controleert men of de
kwali-teit van dit water wel voldoet aan de eisen inza-ke volksgezondheid ?
4. Is de minister van oordeel dat de aanvrager steeds op de hoogte moet worden gebracht van het advies van de Gezondheidsinspectie ? Zo ja, waarom werd deze anomalie in de vergunnings-procedure dan nog niet gewijzigd ?
5. Heeft de minister reeds initiatieven genomen om het niet-bindend advies van de Vlaamse Ge-meenschap om te zetten in een bindend advies ?
Antwoord
De afdeling Water wint niet steeds vooraf advies in van de Gezondheidsinspectie in het kader van de vergunning voor het winnen van grondwater (be-sluit van de Vlaamse regering van 27 maart 1985). Dit kan uitzonderlijk gebeuren, maar het is zeker niet de regel. De vorige en huidige reglementering inzake het onttrekken van grondwater beogen trouwens niet het gebruik van het water te regle-menteren (kwaliteitsgaranties), dus ook niet de ge-z o n d h e i d s a s p e c t e n , maar wel het beheer van de grondwatervoorraden (kwantiteit) en de hinder die kan voortvloeien uit de exploitatie van grondwa-t e r w i n n i n g e n . Grondwagrondwa-ter kan immers diverse be-stemmingen krijgen.
Er bestaat dus geen overzicht bij de Milieuad-ministratie van al de boorputten van grondwa-terwinningen waarbij het water wordt gebruikt als drinkwater en als water voor huishoudelijk g e b r u i k ; er is enkel een overzicht van de ver-gunde winningen (zie verder).
2. Er zijn thans 24 vergunninghouders bekend waarbij het grondwater al dan niet na behande-ling vermoedelijk aan het publiek wordt gele-verd (ziekenhuizen, scholen e.d.) als drinkwater. 3. Het toezicht op de naleving van de reglemente-ring inzake drinkwater (besluit van de V l a a m s e regering van 15 maart 1989) valt onder de be-voegdheid van de Vlaamse minister van We l z i j n , Gezondheid en Gelijke Kansen.
4. Zoals reeds gezegd, geeft inzake grondwater-winningen de Gezondheidsinspectie geen ad-v i e s. De ad-vergunningsprocedure ad-voor het grond-water beoogt niet het gebruik van het grond-water te r e g l e m e n t e r e n , maar wel het beheer van de grondwatervoorraden en de beperking van de hinder die het gevolg zou kunnen zijn van de grondwaterwinning.
Het gebruik van grondwater en ander water als drinkwater wordt gereglementeerd door het be-sluit van de Vlaamse regering van 15 maart 1989 houdende vaststelling van een technische regle-mentering inzake drinkwater.
