De MOgroep doet ten aanzien van het naar de Tweede Kamer verstuurde wetsvoorstel de volgende bevindingen die relevant zijn sociaal werk in het sociaal domein:
De RvS adviseert de gemaakte keuze om Persoonlijke Verzorging onder te brengen in de Zorgverzekeringswet te motiveren in het licht van integraliteit van de uitoefening van taken door gemeenten in het sociale domein zowel in termen van beleidsinhoudelijke samenhang als in termen van schaalvoordelen (van betekenis om de beoogde financiële taakstelling te realiseren). De RvS rapportage heeft een zeer kritische ondertoon als het gaat om de gemaakte keuze ten aanzien van Persoonlijke Verzorging.
De RvS adviseert de beoogde invoeringsdatum en het strikte overgangsrecht opnieuw te bezien en het voorstel zo nodig aan te passen.
De RvS adviseert de verplichte samenwerking (tussen gemeenten) te motiveren en het wetsvoorstel op dit punt zo nodig aan te passen.
Om het beleidsplan goed uit te voeren schrijft artikel 2.1.3 voor dat gemeenten bij verordening een aantal zaken moeten regelen in hun verordening. Het artikel bevat geen regels omtrent de door de gemeenten te verstrekken algemene voorzieningen. De burger zal dan ook geen volledig beeld hebben van alle voorzieningen. In het licht van een wenselijk geachte uitwerking van het gemeentelijk beleidsplan, dat onder meer gericht is op het bieden van algemene voorzieningen aan ingezetenen die maatschappelijke
ondersteuning behoeven, verdient het volgens de RvS aanbeveling dat de gemeente in de verordening op dit punt voorziet in nadere uitwerking. De RvS adviseert de toelichting aan te vullen en het wetsvoorstel zo nodig aan te passen.
De RvS adviseert een eenduidig stelsel van verantwoordelijkheden tot het stellen van kwaliteitseisen in het leven te roepen. Naar het oordeel van de RvS kan, gelet op de decentralisatiegedachte, worden uitgegaan van het stellen van kwaliteitseisen door
gemeenten. Ook op het punt van toezicht lijkt volgens de RvS het wetsvoorstel uit te gaan van verschillende uitgangspunten: enerzijds gedecentraliseerd toezicht door de gemeente en anderzijds centraal toezicht door de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). De RvS adviseert in het wetsvoorstel een duidelijke afbakening aan te brengen tussen het toezicht van de IGZ en dat van gemeenten.
De staatssecretaris heeft het wetsvoorstel aangepast conform de wijzigingsvoorstellen van de RvS op het terrein van kwaliteit en toezicht.
De staatssecretaris neemt de overige wijzigingsvoorstellen van de RvS niet over in wetsvoorstel. Wel doet de staatssecretaris tal van aanpassingen in de Memorie van Toelichting op het wetsvoorstel.
De MOgroep had forse kritiek op het gegeven dat het oorspronkelijke wetsvoorstel ‘de ontwikkelde werkwijzen en standaarden van kwaliteits(ontwikkeling) in de zorg als vertrekpunt neemt’. De RvS uitte soortgelijke kritiek. Het door de staatssecretaris aangepast wetsvoorstel legt de
verantwoordelijkheid voor kwaliteit en toezicht volledig bij gemeenten. Tevens is afgezien van een rol voor het Zorginstituut met betrekking tot het tot stand brengen van kwaliteitsstandaarden. Bij de aanpassing van het wetsvoorstel is tevens het dubbele toezicht geschrapt; de gemeenten worden geheel verantwoordelijk voor het toezicht op de aanbieders. De IGZ al nog wel toezicht houden op het functioneren van het SHG (huiselijk geweld). De MOgroep stelt vast dat de aanpassingen van het wetsvoorstel in voldoende mate tegemoetkomen aan de kritiek van de MOgroep.
De MOgroep wees eerder op het risico dat ontstaat wanneer burgers alleen een beeld hebben van maatwerkvoorzieningen: “In de ogen van burgers is een gemeente die ruimhartig
maatwerkvoorzieningen toekent, een aantrekkelijke gemeente.” Gemeenten worden dan met elkaar vergeleken (openbare ‘ranking’) alleen op het punt van maatwerkvoorzieningen. De
staatssecretaris deelt niet de vrees van de RvS dat door het ontbreken van regels (in artikel 2.1.3) omtrent de door de gemeente te verstrekken algemene voorzieningen de burger geen beeld zal hebben van alle voorzieningen. Het wetsvoorstel is op dit punt niet door de staatssecretaris
aangevuld. In de toelichting op artikel 2.1.2. (waarin is bepaald dat het beleidsplan een beeld moet
schetsen van de beleidsvoornemens inzake algemene voorzieningen) is nog een verduidelijking aangebracht door de staatssecretaris.
Er resteren drie onderdelen waarvoor MOgroep eerder wijzigingsvoorstellen heeft gedaan, die nog niet zijn verwerkt in het wetsvoorstel. Het betreft de onderdelen: (1) samenwerking verzekeraar en gemeente, (2) plan maatschappelijke ondersteuning (artikel 2.1.2) / regels omtrent het
verstrekken van algemene voorzieningen (artikel 2.1.3)
